Γερόντισσα Γαβριηλία
«΄Οταν έχεις βαθειά επιθυμία να κάνεις πάντα το Θέλημα του Θεού, ο Θεός θα σου το αποκαλύψει. Αυτό ζητεί. Να στείλουμε το χέρι μας να πιάσει την Χάρη Του, και η Χάρη Του να μας οδηγήσει και το Άγιο Πνεύμα Του να μας φωτίσει. Και τότε, είναι ένας Παράδεισος πάνω στη Γη! Και να μην έχεις αμφιβολίες αν είναι-δεν είναι το Θέλημα του Θεού. Γιατί όταν έχεις αμφιβολίες, δεν γίνεται σωστή η δουλειά. Κι ύστερα μην ξεχνάς ότι σου το κάνει φανερό όταν δεν είναι Θέλημά Του, γιατί τότε κλείνει όλες τις πόρτες.
Ο σκοπός είναι ακόμα κι όταν στο κεφάλι έχουμε τον… παράσιτο, στην καρδιά μας να έχουμε τον Παράκλητο.
Μ.: Αδελφή μου, όταν βλέπουμε κάτι στραβό στον άλλον, πως μπορούμε να τον κάνουμε ν’ αλλάξει σ’αύτό το σημείο;
Γ.Γ.: Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθειά σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ. Με την ζωή σου, μπορεί. Με την προσπάθεια, την ομιλία, την αντίθεση και με όλα αυτά, ποτέ, η πάρα πολύ σπάνια. Η αλλαγή, θα γίνει όταν έρθει η Ώρα του Θεού. Εάν έσυ αλλάξεις τον εαυτόν σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις ν’ αλλάξεις, το ιδεώδες του, και σε δει ευτυχισμένη, τότε θ’άλλαξει. Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά, όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι. Αυτό είναι μόνο στο Χέρι του Θεού. Ο Θεός έχει το Πρόγραμμά Του για την ζωή του καθενός μας. Για όλους. Εμείς είμεθα ελεύθεροι.
Δεν
ξέρουμε όμως ότι Εκείνος ξέρει τι θα κάνουμε. Εκείνος τα ξέρει όλα.
Ξέρει την πορεία μας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής. Εμείς δεν την
ξέρουμε. Κι αν Μ. μου, προσπαθήσουμε τον εαυτό μας, να ενώνουμε πέρισσοτερο με τον Θεό, τότε δεν θα έχουμε ανάγκη να κάνουμε τίποτε.
Γιατί αυτομάτως θα γινόμαστε παράδειγμα σ’ αυτούς που θα θέλαμε να
δούμε στο Δρόμο Του. Όμως, είναι φυσικό, τόσο με τα νειάτα σου, όσο και
με την αγάπη που έβαλε ο Θεός μέσα στην καρδιά σου, να μην μπορείς στην
αρχή τουλάχιστον, να το καταλάβεις και να απογοητεύεσαι και να λες: «Τι
κατάστασις είναι αυτή; Τόση προσπάθεια, κι ακόμα αυτός εκεί;» Ξέρεις
όμως;
Το ίδιο λέει και ο Θεός μαζύ μας: «Τόσες
φορές συγχώρεσα. Τόσες φορές έκανα υπομονή. Ακόμα αυτός;» Και τότε, η
συνέχεια θα είναι σε προσευχή. Όπως και η άρχη είναι στην προσευχή.
Χωρίς να κρίνουμε τον άλλον. Μια φορά, όταν είχα καταλάβει πια ότι η προσευχή είναι το παν, είδα
στον δρόμο δύο παιδάκια, στον θυμό τους πάνω, να σκοτώνονται στο ξύλο.
Δεν πήγα να τα χωρίσω, όπως θα πήγαινα παληά, άλλα έβαλα αμέσως σε πράξη
αυτό που πίστευα. Γύρισα άπο την άλλη μεριά το κεφάλι και είπα: Κύριε, βάλε Εσύ την Ειρήνη Σου ανάμεσα στα δυό τους. Κι ώσπου να γυρίσω να τα δω, αυτά γελούσαν και παίζαν πάλι…
Ήταν μια απάντηση του Θεού. Να το ξέρεις Μ. μου. Η ειρήνη και η γαλήνη
μας, και το πως ζούμε είναι που δείχνουν το πόσο πιστεύουμε. Γι’ αυτό,
μπορεί ένας άνθρωπος να μας λέει τα καλύτερα διδάγματα. Όμως, αν τον
δούμε ταραγμένο, ανήσυχο και να παραπαίει ο ίδιος, δεν μπορούμε να
πιστέψουμε αυτά που θα μας πει.
Αν θέλουμε λοιπόν να βοηθήσουμε
τους άλλους, σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι να πλησιάζουμε όσο
μπορούμε στο Πρότυπο, δηλαδή στον Κύριο.
Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη, η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν.
Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει· ένα-ένα.
Δεν πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις για τους άλλους. Να το αφήνουμε στους Αγγέλους, κι αυτοί βρίσκουν πάντα την καλύτερη λύση.
«Αγαπώ με όλη μου την ψυχή κάποιον, σημαίνει πως προσεύχομαι για αυτόν. Για να σωθεί η ψυχή του. Όποιος έχει τέτοια εμπειρία αγάπης, είναι στον Παράδεισο».
Ποτέ να μη λες «γιατί περνώ αυτό»; Ή, όταν βλέπεις τον άλλον με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μη λες «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης… Τότε θα βλέπεις όπως οι άγγελοι τα γινόμενα εδώ, όπως πραγματικά είναι: όλα στο σχέδιο του Θεού. Όλα.
«Κάποιος παραπονιόταν ότι δέχεται αδικίες, κι αναρωτιόταν γιατί ο φτωχός να είναι φτωχός, γιατί ο ένας έτσι κι ο άλλος αλλοιώς, γιατί τα πολλά να τά ‘χουν μερικοί κι οι άλλοι όχι… Και μια μέρα είδε ένα όραμα. Τον Πανάγαθο Θεό, ψηλά στον Ουρανό, με ένα τελλάρο μπροστά Του, όπου κένταγε τις ζωές όλων μας. Είδε κι εμάς τους ανθρώπους κάτω στη Γη, να βλέπουμε μόνο τα ξέφτια που κρέμονταν και να μην μπορούμε να δούμε το θαυμάσιο Κέντημα του Θεού. Αλλά ούτε και να το καταλάβουμε… Τι ωραίο. ΄Ετσι είναι. Μόνο όταν θα πάμε Εκεί, θα θαυμάσουμε το Σχέδιο του Θεού στη ζωή μας! Γι’ αυτό στεναχωριόμαστε. Γιατί βλέπουμε μόνο την ανάποδη του Κεντήματος…»
Δεν έχουμε δικαίωμα να μη λάμπουμε εξ αντανακλάσεως το Φως του Κυρίου. Δεν πρέπει να είναι τίποτα υπό το μόδιον…
Γινόμαστε το αντικατόπτρισμα του Ουρανού με το Γενηθήτω το Θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης.
Αυτά που λέμε μένουν στην Αιωνιότητα.
Από το βιβλίο «Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης».
Μη
κρίνετε… Προσπαθήστε, όσο μπορείτε, να φυτεύετε καλούς λογισμούς, για να
γίνη η καρδιά σας ανθόκηπος και να συνοδεύεται η προσευχή σας από την
θεία ευωδία της καρδιάς σας.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/29/%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%E1%BD%B7%CF%84/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου