Γύρω μου ακούω σάλπιγγες αγγέλων να ηχούν. Βλέπω να σπάζουνε σφραγίδες. Φιάλες να ετοιμάζονται να ανοίξουν. Δεινά, θλίψεις, δοκιμασίες, ασθένειες, ανθρώπους σε αμηχανία καρδιάς και σε Ψυχής σκοτείνιασμα. Βλέπω κι εκείνους τους τέσσερις ιππείς επάνω στα άλογα τους, άλλος σε μαύρο άλογο αναβάτης, άλλος σε άλογο αναβάτης στο χρώμα της φωτιάς, κι άλλος σε άλογο αναβάτης ωχρό, κι ανάμεσα τους κι ένα άλογο λευκό. Ο πόλεμος, ο Θάνατος, ο Άδης, η Πείνα, και ο αναβάτης του αλόγου του λευκού.
Καιροί αποκαλυπτικοί; Μέρες του τέλους; Έσχατοι καιροί; Ποτέ δεν ήμουνα προφήτης, μα ούτε και θα γίνω. Τρομάζω όμως στα χρόνια αυτά που ζούμε τα σκληρά, όχι τόσο για όσα γύρω μας συμβαίνουν, μα περισσότερο τρομάζω για την πνευματική μου τύφλωση. Όπου και να κοιτάξω, όπου κι αν περπατήσω, όπου και να σκύψω να ακούσω, ακούω του Θεού Πατέρα και του Χριστού μου τη φωνή να λέει με παράπονο βαθύ: «Δεν βλέπετε τα άλογα που τρέχουν; Δεν βλέπετε τον Πόλεμο, τον Θάνατο, την Πείνα, τη Φωτιά, τον Άνθρωπο που είναι η εικόνα Μου, πόσο είναι φοβισμένος και πόσο οργισμένος; Την αγωνία και τον χαλασμό δεν βλέπετε τριγύρω σας και μέσα σας; Καιροί αποκαλυπτικοί. Καιροί που η δύναμη του Εωσφόρου κατέκλυσε τον κόσμο.
Ίσως όσα θα μοιραστώ μαζί σου εσύ να τα χλευάσεις. Ίσως όσα θα μοιραστώ μαζί σου εσύ να ξεχάσεις. Ίσως όσα θα μοιραστώ μαζί σου εσύ να τα πιστέψεις. Να σε παρακαλέσω μόνο θέλω, ότι κι αν αποφασίσεις, τελικά να πράξεις, ρώτησε την καρδιά σου ειλικρινά και την Ψυχή σου άκουσε τι θα αποκριθεί σε όλα όσα άκουσες.
Εγώ θα κρυφτώ μες την αγκάλη του Θεού. Μες την καρδιά Του θα κρυφτώ, στον μυστικό Του τόπο τα μάτια μου θα κλείσω λίγο να κοιμηθώ. Και θα του πω ευχαριστώ για το ζεστό ψωμί, τον δροσερό αέρα, το γάργαρο νερό, των λουλουδιών την ευωδιά, για τα άστρα που τις νύχτες φωτίζουν τα βήματα μου, για τους ανθρώπους που μου χάρισε, για τους γονείς μου, για την γυναίκα που καρτερικά και με υπομονή στέκεται κοντά μου και με αγάπη το χέρι μου κρατά.
Σας παρακαλώ θερμά, εγώ σας ικετεύω, όλοι ας κρυφτούμε στην αγκάλη
του Θεού. Όλοι ας ακούσουμε την στοργική Του και τρυφερή Του τη φωνή που
μας καλεί ξεχωριστά κι όλους μαζί, κοντά Του να βρεθούμε. Το χέρι το
δικό Του να κρατήσουμε, κι από τα Άγια χείλη Του να ακούσουμε Εγώ θα σας
σκεπάσω. Στις δύσκολες τις μέρες που βιώνουμε, στις δύσκολες ημέρες που
θα έρθουνε, στην θλίψη την μεγάλη, θλίψη που ο κόσμος μας δεν γνώρισε
ποτέ, την ώρα που ακούγονται του υιού της απώλειας, του Αντίχριστου τα
βήματα ηχηρά, στον σατανά ας δώσουμε απάντηση οι ίδιοι με τα χείλη μας
και την καρδιά μας.
Να απαντήσουμε με μία της καρδιάς και της Ψυχής μας προσευχή:
-Μονάχο Χριστέ μου μη με αφήσεις, σε όλα εκείνα τα δεινά που έρχονται στο πρόσωπο της γης. Διότι η αγάπη Σου άναψε μια φωτιά μες την καρδιά μου. Χριστέ μου, Φίλε, Σωτήρα και Αδελφέ μου, Αγαπημένε μου, μοναδικό μου αγαθό, της γλώσσας μου γλυκύτατο εντρύφημα, και της ψυχής μου άρρητη θυμηδία, παντοτεινή αδολεσχία της καρδιάς μου, κάνε να φέρω το σταυρό Σου μέχρι την τελευταία μου πνοή, να εργαστώ για Εσένα, και με υπομονή να φέρω τον λίγο κόπο που Εσύ μου εμπιστεύτηκες. Κάνε όλο τον κόσμο να σπλαχνίζομαι. Στείλε αγγέλους το σώμα και την Ψυχή μου να φρουρούν, και την καρδιά μου να διδάσκεις τις νύχτες μυστικά. Στους ζοφερούς καιρούς που έρχονται το χέρι το δικό μου να κρατάς. Χριστέ μου σε εσένα εγώ πιστεύω, εσένα αγαπώ κι όχι τον σατανά που σε χλευάζει.
Ίσως όσα μοιράστηκα μαζί σου εσύ να τα χλευάσεις. Ίσως όσα μοιράστηκα μαζί σου εσύ να ξεχάσεις. Ίσως όσα μοιράστηκα μαζί σου εσύ να τα πιστέψεις. Να σε παρακαλέσω μόνο θέλω, ότι κι αν αποφασίσεις, να πράξεις τελικά, ρώτησε την καρδιά σου και την Ψυχή σου άκουσε τι θα αποκριθεί σε όλα όσα μοιράστηκα μαζί σου.
Κύριε,
φως μου και σωτηρία μου,
ποιον θα φοβηθώ;
Κύριε,
καταφύγιο της ζωής μου από ποιον θα πανικοβληθώ;
Όταν με ζύγωσαν κακοί
τη σάρκα μου να φθείρουν,
εχθροί και καταπιεστές μου,
αυτοί σκοντάψαν κι έπεσαν.
Κι αν συναχτεί στράτευμα για να με πολεμήσει,
η καρδιά μου δεν δειλιάζει·
κι αν πόλεμος ξεσπάσει εναντίον μου
και τότε εγώ θα έχω εμπιστοσύνη.
Ένα απ’ τον Κύριο ζήτησα,
και πάλι αυτό ζητάω:
Στον οίκο του να κατοικώ
όλες τις μέρες που θα ζω·
τη χάρη του Κυρίου να θωρώ
και στο ναό του να συχνάζω.
Γιατί μες στη σκηνή του θα με προστατέψει
τη μέρα του κακού,
στα μύχια της σκηνής του θα μ’ αποκρύψει·
πάνω σε βράχο θα μ’ ανεβάσει ψηλό.
Και τώρα το κεφάλι μου υψώνεται
πάνω από τους εχθρούς που με κυκλώνουν,
θυσίες θριάμβου στη σκηνή του θα προσφέρω·
θα ψαλμωδήσω και θα παιανίσω για του Κυρίου τη χάρη.
Άκου, Κύριε, τη φωνή μου
που σ’ εσένα απευθύνεται·
σπλαχνίσου με και δώσ’ μου απόκριση.
Θυμήθηκα πως είπες: «Αναζητήστε με».
Για τούτο, Κύριε, το πρόσωπο σου αναζητώ.
Μην κρύβεσαι από μένα!
Εσύ ήσουν ο βοηθός μου· μη μ’ αφήνεις
και μη μ’ εγκαταλείπεις,
Θεέ μου και σωτήρα μου.
Αλίμονο μου αν δεν πίστευα
πως του Κυρίου τ’ αγαθά
στη γη των ζωντανών θα δω.
Στον Κύριο έλπιζε,
ας έχει θάρρος η καρδιά σου και γενναιότητα·
ναι, έλπιζε στον Κύριο.
*ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΣΤΟ YOUTUBE: «ΤΑ ΕΡΗΜΟΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ».
ΝΙΚΟΣ Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου