Πάνε περίπου δέκα χρόνια ,όταν αποφάσισα να επισκεφτώ τον αγαπημένο μου Γέροντα στο Άγιο Ορος .Υπήρχε ένα πρόβλημα όμως .
Δεν
ήξερα πως να πάω στο κελακι του να τον συναντήσω .Κάτι γνωστή μου φίλοι
μου είπαν πάνω κάτω πως θα φτάσω .Το πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να
ξεκινήσω από πολύ πρωί μέσα στα άγρια τα μεσάνυχτα για να φτάσω πρωί στο
κελακι του Γέροντα για να μην συναντήσω αρκετόν κόσμο .
Γιατί ήξερα πως μαζεύετε πολύς κόσμος στον Γέροντα .
Παίρνω το καραβάκι λοιπόν και ξεκινάω για το Άγιο Ορος .
Διανυκτέρευσα σε ένα κοντινό Μοναστήρι που απείχε περίπου μισή ωριτσα από το κελακι του Γέροντα .
Συνεννοήθηκα
με τον υπεύθυνο Μοναχο να με ανοίξει την πόρτα του μοναστηριού στης
4:30 για να ξεκινήσω για το κελακι του Γεροντα .
Όλο
το βράδυ δεν έκλεισα μάτι ,ο νους μου ήταν πως θα βρω το σωστό μονοπάτι
για να φτάσω σωστά στον Γεροντα .Η ώρα έφτασε ,σηκώνομαι από το κρεβάτι
και ετοιμάζομαι .
Στο
ένα χέρι το κομποσχοινι και στο άλλο χέρι έναν μικρό φακό που είχα μαζί
μου γιατί θα ξεκινούσα πολύ πρωί .Μόλις βγαίνω από την πόρτα του
μοναστηριού κανω τον σταυρο μου και ξεκινάω .Δεν πρόλαβα να κανω τρία
βήματα και τρία τσομπανόσκυλα έρχονται κατά πάνω μου !
Μου κόπηκε η ανάσα .!
Τέτοια σκυλιά δεν ειχα δει ποτε στην ζωή μου ,πολύ μεγάλα ,το κεφάλι τους ήταν σαν της αρκούδας ,τόσο μεγάλο .
Μου
λέει ο λογισμός μου πως αν παλεύανε με λύκο θα τον κάνανε κομματάκια
.Εγώ έμεινα ακίνητος ,με κομμένη την ανάσα .Τα βλέπω να θέλουν παιχνίδια
έπαιζαν μαζί μου ,ήθελαν χάδια ,σιγά σιγά πηρα θαρος και τα χάιδεψα
,ήταν πολύ φιλικά μαζί μου , είχαν και κουδούνια στο λαιμό . Τώρα είχα
και παρέα στον δρόμο ,δεν ήμουν μόνος μου ,μπροστά αυτά ,από πίσω εγώ
.Τα σκυλιά είχαν πάρει τον σωστό δρόμο για το κελακι του Γέροντα ,απλά
εγώ τα ακολουθούσα .Σιγά σιγα μου έφευγε το άγχος για το πως θα φτάσω
στο μονοπάτι που οδηγεί στο κελακι του Γέροντα .Άρχιζα και το διασκέδαζα
!
Είχα στο μυαλό μου αυτά που με είχαν πει οι φίλοι μου πάνω κάτω θυμόμουν και τα σημάδια που μου είχαν πει .
Τα σκυλιά μπροστά μου πάντα να με οδηγούν ..
Εμεινα άφωνος όταν τα σκυλιά με έφεραν στο μονοπάτι που οδηγεί στον Γέροντα και μετά εξαφανίστηκαν .
Βούρκωσα
και συνέχισα να ακολουθώ το μονοπάτι ,τώρα ήταν εύκολο ,ειχα φτάσει
κιόλας !Φτάνω στον αγαπημένο μου Γέροντα με αγκαλιάζει με φιλάει και μου
λέει καλώς τον Θεοδοση !
Έφτασες εύκολα στο κελακι Θεοδοση ;
Σε οδήγησαν καλά τα σκυλιά ;
Εγώ έπαθα σοκ !
Απλά πέρασαν λίγα λεπτά για να συνέλθω .Κατσα με μέσα στο δωματιάκι και μιλούσαμε με της ώρες .
Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου μαζί του ,ήταν τόσο καλός και απλός !
Μου είχε πει πρώτος όλα αυτά που σκεφτόμουν να του πω ..
Η εμπειρία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη .
Θ Ζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου