Οι Άγιοι Ιωνάς και Βαραχήσιος, ο Άγιος Αρσένιος ο Χατζεφεντής ο Καππαδόκης και ο άγιος Παΐσιος, Τότε θα γίνει το μεγάλο έλεος .. θα πιάσουμε μαζί και οι δυο το καράβι και θα πάμε απέναντι στα Φάρασα…

 

 

Βαραχήσιος, Ιωνάς και οι συν αυτοις μάρτυρες Αβιβος, Ζανιθάς, Ηλίας, Λάζαρος, Μάρης, Μαρουθάς, Ναρσής, Σάβας και Σιμιάθος (330)
Μάρκος επίσκοπος Αρεθουσίων, Κύριλλος Διάκονος της Φοινίκης και έτεροι πολλοί άνδρες και γυναίκες στην Ασκάλωνα και τη Γάζα, μάρτυρες (364)
Ευστάθιος Επίσκοπος Κίου της Βιθυνίας Μ. Ασίας, ομολογητής (8ος αι.)
Διάδοχος επίσκ. Φωτικής της Παλαιάς Ηπείρου (5ος αι.)
Νικήτας Στάρετς των Δασών Ροσλάβλ Ρωσίας (1793)
Ησύχιος της Μονής Σινά Αιγύπτου (29/3 και 22/6 μνήμη, 7ος αι.)
Ιωάννης ο αναχωρητής, όσιος στην Αιγύπτο (4ος αι.)

Εορτάζουν στις 29 Μαρτίου.

Στίχοι
Εις τον Ιωνάν.
Έχεις Ιωνάν και συ γη πάντως μέγαν,
Κατ’ ουδέν ενδέοντα του θαλαττίου.

Εις τον Βαραχήσιον.
Διψών Βαραχήσιος αθλητών τέλους,
Χανδόν ζεούσης εκπίνει πίσσης σκύφον.

Εις τους εννέα.
Χριστού υπερτμηθέντες άνδρες εννέα,
Ήδη σύνεισι τάξεσιν ταις εννέα.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου

 

Μου παρουσιάσθηκε και δεύτερη φορά ο καλός Πατέρας, με την διαφορά πως ήταν νύκτα, σε αγρυπνία. Ήταν 29η Μαρτίου 1971, μνήμη των Οσιομαρτύρων Βαραχησίου και Ιωνά, παραμονή Βαΐων. Ενώ έλεγα την ευχή καθιστός, τα μεσάνυχτα, δεν κατάλαβα εάν με είχε πάρει ο ύπνος ή ήμουν ξυπνητός! Είδα έναν απέραντο κάμπο με σιτάρι έτοιμο για θέρο και πολλοί εργάτες να θερίζουν προαιρετικά, χωρίς να επιστατή κανείς. Απέναντι δε ήταν ένας κοινός τάφος από την μια άκρη μέχρι την άλλη άκρη του μεγάλου κάμπου. Στην άλλη επίσης πλευρά του κάμπου ήταν ένα κτίριο, που έμεναν ασυρματιστές, και ένας Αξιωματικός ήταν εκεί και επέβλεπε. Ο Αξιωματικός αυτός έβγαινε και έξω κάπου-κάπου και έκανε παρατηρήσεις σ’ αυτούς που δεν θέριζαν με τα εξής λόγια: «Αφού θα σας πληρώση ο Χριστός, γιατί δεν θερίζετε;». Στο μεγάλο εκείνο χωράφι είχα και εγώ ένα μικρό κομμάτι, για να θερίζω, όπως επίσης και στο κτίριο των Διαβιβάσεων ένα μικρό γραφείο με υπεύθυνη εργασία. Γι’ αυτό, πότε θέριζα λίγο και πότε έτρεχα στο γραφείο, για να διαβιβάσω τα σήματα που συγκεντρώνονταν. Όποτε όμως πήγαινα στο γραφείο, εύρισκα τον Αξιωματικό εκείνον να κάθεται και να διαβιβάζη αυτός τα σήματα μου. Αυτό μ’ έφερε σε δύσκολη θέση, γιατί ούτε τολμούσα να του πω να σηκωθή, για να συνεχίσω εγώ, ούτε πάλι έβλεπα σωστό να φύγω και να αφήσω αυτόν να κουράζεται για τις δικές μου δουλειές. Θεωρούσα πιο σωστό να στέκωμαι όρθιος με σεβασμό, μέχρι να τελειώση, και μετά να φύγω πάλι για θέρο. Αυτό γινόταν πολλές φορές. Μία φορά πάλι που έτρεχα για τις Διαβιβάσεις, είδα τον Αξιωματικό αυτόν έξω να κάνη πάλι παρατηρήσεις σ’ αυτούς που δεν θέριζαν με τα ίδια λόγια: «Αφού θα σας πληρώση ο Χριστός, γιατί δεν θερίζετε;».

Επειδή είχα φοβηθή, μη με μαλώση και εμένα, του είπα φοβισμένος:
– Με συγχωρείτε, μισό πνεύμονα έχω και δεν μπορώ να εργασθώ περισσότερο.
Αυτός μου απάντησε:
– Το ξέρω που έχεις μισό πνεύμονα, και αυτό που με κάνει να σε αγαπώ περισσότερο είναι που δεν δέχεσαι επιταγές (ταχυδρομικές). Εγώ σε παρακολουθώ και στο Ταχυδρομείο.
Εν συνεχεία με παίρνει ο Αξιωματικός εκείνος μέσα σ’ ένα παράξενο όχημα, το οποίο έτρεχε αστραπιαία πάνω από την γη, χωρίς να έχη ούτε ρόδες ούτε φτερά. Ενώ στεκόμαστε κοντά όρθιοι μέσα στο όχημα, με ρώτησε από πού είμαι και πώς λέγομαι. Επειδή ήταν Αξιωματικός, θεώρησα καλό να του πω τα κοσμικά μου στοιχεία ταυτότητος και του απάντησα:
– Λέγομαι Αρσένιος και γεννήθηκα στα Φάρασα της Καππαδοκίας.

Εκείνος μου είπε:
– Και εγώ από τα Φάρασα είμαι, από το γένος Τσάπαρη (παρατσούκλι του επιθέτου Φράγκου ή Φραγκοπούλου).
Με ρώτησε ξανά:
– Τον Χατζεφεντή τον γνωρίζεις;
Και εγώ του είπα:
– Πώς δεν τον γνωρίζω;
Και με την λέξη που είπα αυτή, αμέσως εκείνος ο Αξιωματικός άλλαξε την μορφή του και έγινε ο Χατζεφεντής (δηλαδή ο Πατήρ Αρσένιος) και με αγκάλιασε και με φιλούσε. Ενώ δεν πρόλαβα καλά-καλά να τον χορτάσω, φώναξε δυνατά: «Στάση, στάση!», και το όχημα εκείνο σταμάτησε και μου είπε ο Πατήρ Αρσένιος:
– Εσύ θα κατεβής εδώ· εγώ θα κατεβώ στην Θεσσαλονίκη, διότι εκεί κοντά μένω.

***

Άγιος Αρσένιος ο Χατζεφεντής ο Καππαδόκης

 

Ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, Χατζεφεντής, εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθή από τον Θεό, από χρόνια μπροστά, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα, και έλεγε στους Φαρασιώτες να μην ξανοίγωνται, αλλά να κάνουν οικονομίες για τον δρόμο. Έναν χρόνο πριν από την Ανταλλαγή πήγε μια γυναίκα και του είπε:
– Νάχω την ευχή σου, Χατζεφεντή, άκουσα ότι φέτος θα μας σηκώσουν.
Ο Πατήρ Αρσένιος της είπε:
– Ησύχασε και κάνε ακόμη τις δουλειές σου, διότι θέλουμε άλλον έναν χρόνο.
Όταν πέρασε κι εκείνος ο χρόνος, έφθασε και το θλιβερό μήνυμα, να ετοιμασθούν γρήγορα για δρόμο. Ήταν φυσικά πολύ πικρό το ξεσπίτωμα, αλλά ο καλός Πατέρας και αυτό το είχε γλυκάνει με το ότι θα επέστρεφαν πάλι στην μητέρα Ελλάδα. Όλοι οι Φαρασιώτες άρχισαν αμέσως τις ετοιμασίες τους, όπως και ο Πατήρ έκανε τις δικές του. Βάπτισε πρώτα όλα τα αβάπτιστα παιδιά, καθώς και ένα παιδί του Προέδρου…

Μετά λοιπόν από το βάπτισμα των παιδιών, έσκαβε μία εβδομάδα και έκρυβε τα Ιερά Σκεύη, για να μη μολυνθούν από τους Τούρκους, άλλα εντός της Εκκλησίας των Οσιομαρτύρων Βαραχησίου και Ιωνά και άλλα στο Κοιμητήρι. Ήταν φυσικά αδύνατο να μεταφερθούν, διότι στα ζώα είχαν φορτωμένα τα παιδάκια ανά δύο σε κάσες ή τους πολύ γέρους και τρόφιμα με πράγματα πρώτης ανάγκης για την μακρινή πορεία.

Όπως ο στοργικός Πατέρας φρόντισε να τακτοποιήση τα παιδιά του, έτσι και τα φιλότιμα παιδιά φρόντισαν να τον ανακουφίσουν λίγο, έστω και σωματικά, στην θλιβερή εκείνη φυγή τους. Γι’ αυτό ετοίμασαν ένα φρόνιμο ζώο, για να μην κουρασθή, αλλά με κανέναν τρόπο δεν δέχθηκε. Τότε το Συμβούλιο αναγκάσθηκε να ορίση τρία ευλαβέστατα γερά παιδιά, για να τον ακολουθούν, τον Μωυσή Κογλανίδη του Κχούτη, τον Σολομών Κοσκερίδη και τον Σαράντη Τσοπουρίδη, αν και ο Πατήρ Αρσένιος δεν είχε ανάγκη από ανθρώπινες προστασίες, διότι ήταν Πνευματικό παλληκάρι ο ίδιος και διέθετε θείες δυνάμεις, όπως θα φανή και στην συνέχεια της πορείας του.

Η φυγή έγινε στις 14 Αυγούστου 1924, διότι οι Τούρκοι είχαν έρθει νωρίτερα και τους ξεσπίτωσαν. Της Παναγίας (Δεκαπενταύγουστο) γιόρτασαν στο πρώτο χωριό που στάθμευσαν, στις Αχγιαβούδες (Γιάχ-Γυαλί). Ο Πατήρ Αρσένιος σαν τον καλό τσομπάνη ακολουθούσε από κοντά το φυγαδευμένο του κοπάδι. Παρόλο που ήταν και ανταλλαγή, οι Τούρκοι ήταν σαν τις κακές σφήκες, όπως πάντοτε. Από τις Αχγιαβούδες ο Πατήρ γύρισε πάλι στα Φάρασα, εξήντα χιλιόμετρα ποδαρόδρομο (τριάντα και τριάντα), για να βγάλη και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου από την Αγία Τράπεζα του Ναού των Αγίων Βαραχησίου και Ιωνά, που είχε λησμονήσει, χωρίς να πάρη κανέναν από την συνοδεία του, για να μην τους κουράση, και επέστρεψε στο ποίμνιο του, που τον περίμενε με αγωνία. Στις Αχγιαβούδες η Τουρκική Αρχή για την προστασία του έδωσε και έναν τζανταρμά (χωροφύλακα), για να τον προφυλάξη και να τον παραδώση στην Νίγδη ζωντανό. Ενώ λοιπόν βάδιζαν από το Ένεχιλ για το Ουλαγάτς, συνάντησαν έναν καβαλλάρη Τούρκο πολύ αγριεμένο, ο οποίος λέγει στον χωροφύλακα:
– Τί τον θέλεις αυτόν (εννοούσε τον Πατέρα Αρσένιο) και δεν τον ρίχνεις κάπου να τελειώνεις;

Ένα από τα τρία παιδιά φοβήθηκε μην κάνουν κακό στον Πατέρα και του είπε να πη στους Τούρκους  πως είναι επίσημο πρόσωπο και να προσέξουν. Ο Πατήρ του απάντησε: Λέγονται τέτοια πράγματα; Άντε, προχωρείτε», και συνέχισαν τον δρόμο τους. Ο Τούρκος δεν πρόλαβε να προχωρήση ούτε είκοσι μέτρα, διηγείται ο Μωυσής Κογλανίδης, και έπεσε κάτω από το άλογο του. Όταν το είδε αυτό το τζανταρμάς, είπε στον Πατέρα Αρσένιο:
– Σεν σιζ Αζίζ! (Εσύ είσαι Άγιος).
Από εκείνη την στιγμή και ύστερα φερόταν με μεγάλη ευγένεια ο χωροφύλακας. Είπε μετά στα παιδιά ο Χατζεφεντής: «Ακόμη δεν του έδωσα κατάρα και αυτός έπεσε από το άλογο του».

…Βλέπει κανείς ότι, ενώ βρισκόταν μέσα στην ανθρώπινη εκείνη εγκατάλειψη, στον δρόμο της ταλαιπωρίας, για να είναι όμως ο Άγιος Πατήρ ενωμένος με τον Θεό, σκορπούσε συνέχεια την θεία Χάρη και έτσι ένιωθαν οι γύρω την θεία σιγουριά.
Οι Φαρασιώτες βλέποντας τον Πατέρα Αρσένιο μετά από ποδαρόδρομη ταλαιπωρία πέντε περίπου ημερών να θέλη να συνεχίση το τυπικό του, παρόλο που ήταν ογδόντα τριών ετών, τον έβαλαν με την βία στο κάρρο, για να έχουν την ευλογία μαζί τους.
Ο Χατζεφεντής δεν έπαψε να τους παρηγορή και στην συνέχεια, διότι έπρεπε να τους προετοιμάση για να δεχθούν ήρεμα τόσο τον χωρισμό μεταξύ τους, όσο και τον δικό του αποχωρισμό για την άλλη ζωή. Τους υπενθύμιζε όλα όσα τους έλεγε στην Πατρίδα: «Όταν θα πάμε στην Ελλάδα, το χωριά μας θα σκορπίση σε πολλά μέρη της και θα γίνη “γαρμάν-τσορμάν” (φύρδην-μίγδην)». Επίσης τους έλεγε: «Στην Ελλάδα, όταν θα πάμε, εγώ θα ζήσω μόνο σαράντα ημέρες και θα πεθάνω σ’ ένα Νησί».
Η αγία του μορφή συνέχεια σκορπούσε Χάρη και παρηγοριά…

Μετά από πολλές ταλαιπωρίες έφθασε το καράβι σε Ελληνική σκάλα, στον Άγιο Γεώργιο Πειραιώς, και εκεί που πλησίασαν το χώμα το Ελληνικό, χαρούμενοι γιόρτασαν και την μεγάλη εκείνη ημέρα, που ήταν η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου του 1924 (με το εορτολόγιο της Πατρίδος τους). Παρέμειναν τρεις εβδομάδες στα σύρματα, στον Άη-Γιώργη, και εν συνεχεία πήγαν στην Κέρκυρα, όπου και ταχτοποιήθηκαν προσωρινά στο Κάστρο της Κερκύρας. Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου, «Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης», εκδ. Ι.Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή, Θεσ/νίκης 1991

***

Ο Άγιος Αρσένιος όταν θα έφευγαν από τα Φάρασα με την Ανταλλαγή, είπε στους Φαρασιώτες με κλάματα: «Στην Ελλάδα θα βρήτε πολλές Εκκλησίες, αλλά την πίστη που υπάρχει εδώ δεν θα την βρήτε».

***

 

Ο γέροντας Παΐσιος είχε τις χειρόγραφες σημειώσεις του Αγίου Αρσενίου του Χατζηεφεντή.

«Μας έφερε ο γέροντας ένα τετράδιο που είχε γραμμένες κάτι προφητείες του Αγίου Αρσενίου του Χατζηεφεντή. Εκεί μέσα ο Άγιος προφήτευε τα γεγονότα του 1923 και έλεγε ότι θα ξαναγυρίσουν εκεί στην πατρίδα πάλι οι Έλληνες.
Ο Γέροντας είπε ότι εκτός που θα κάνουν κράτος οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι , θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα αποδεκατισθούν από την αρρώστια οι Τούρκοι. Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε του Αθανάσιου Ρακοβαλή , Σελ: 79

Και την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε. Θα μας την δώσουν δηλαδή. Όχι από καλοσύνη ή από δικαιοσύνη. ΟΧΙ. Αλλά θα οικονομήσει ο Θεός νάρθουν έτσι τα συμφέροντα των μεγάλων, ώστε να τους βολεύει ναχουμε εμείς την Πόλη .
Και την Καππαδοκία θα την πάρουμε.
Τον κοίταξα με απορία.
– Και την Καππαδοκία γέροντα; ρώτησα.
– Έ!… Θα είναι τόσο χαλαρά τα πράγματα εκεί που θα μπορεί να πηγαίνει όποιος θέλει, οπότε θα είναι σαν να την έχουμε.
Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι σηκώνουν πάλι κεφάλι. Οι Αμερικάνοι σου λέει, τι γίνεται εδώ; Θα μας βοηθήσουν οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι.
– Καλά Γέροντα, οι Τούρκοι είναι δέκα εκατομμύρια στην Πόλη…. και θα μας την δώσουν, πως θα μπορέσουμε να τους ελέγξουμε ;
– Θα τους περάσουν απέναντι, από την άλλη μεριά. Ο λογισμός μου λέει (το τόνισε ο «λογισμός») ότι θα τον κάνουν έτσι για τα νερά…. Να είναι διεθνή…. Μετά θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα γίνει μεγάλο κακό. Θα πεθάνουν πάρα πολλοί. Το έχει πει και ο Άγιος Αρσένιος αυτό. Είχε γράψει ένα τετράδιο με προφητείες …σου το έχω δείξει;
– Ναι , γέροντα .
– …μετά είναι και το ένα τρίτο που θα γίνουν χριστιανοί .
Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε του Αθανάσιου Ρακοβαλή, Σελ: 77

« στις αρχές της νέας χιλιετίας θα κάνουν πρόβα για να σας βουλώσουν με τον δυσώνυμο αριθμό»
« θα τους προλάβει μεγάλος πόλεμος που θα ανάψει στην περιοχή της Βαβυλώνας και ο απόηχος του θα φτάσει στην νέα Βαβυλώνα»
« η Ρωσία θα σαρώσει μέχρι το Σουεζ αλλά μετά θα γυρίσει πίσω»
« Μέχρι τότε μην συγκοινωνείτε με τα έργα του σκότους για να σωθείτε από το παγκόσμιο κακό».

*** 

Προφητεία του Αγίου Παϊσίου
Τότε θα γίνει το μεγάλο έλεος .. θα πιάσουμε μαζί και οι δυο το καράβι και θα πάμε απέναντι στα Φάρασα

Στην Λεμεσό κτίσθηκε ενας ναός αφιερωμένος στον Άγιο Παΐσιο, στον Άγιο Αρσένιο, που βάπτισε τον άγιο Παΐσιο, και στους αγιους Ιωνά και Βαραχήσιο, στους οποίους ήταν αφιερωμένος ο ναός στα Φάρασα της Καππαδοκίας, όπου λειτουργούσε ο άγιος Αρσένιος.

Ένα χρόνο πριν κοιμηθεί ο άγιος Παΐσιος, το 1993, πήγαν να τον δουν τρεις Κύπριοι, που έμεναν στην Λεμεσό. Ο ένας ήταν πρόσφυγας απ;o την Καρπασία και οι άλλοι δύο Λεμεσιανοί.

Ήταν η μοναδική φορά που τον είδαν.
Η δουλειά του πρόσφυγα ήταν να κατεδαφίζει ψηλά κτήρια. Ήταν εργολάβος.
Ο άγιος του είπε:
-Πως σε λένε παιδί μου εσένα;
-Ανδρέα
-Και τι δουλειά κάνεις;
-Είμαι εργολάβος.
Τότε πετάγεται ο ένας από τους Λεμεσιανούς, ο οποίος ήταν και λίγο πειραχτήρι, και λέει στον άγιο:
-Δεν σου είπε την αλήθεια, Γέροντα. Εργολάβος, αλλά ξέρεις τι δουλειά κάνει; Κατεδαφίζει μεγάλα κτίρια.
Τη συνέχεια όμως συμπλήρωσε ο άγιος ως εξής:
-Ναι κατεδαφίζει, αλλά απ’ ό,τι βλέπω χτίζει κιόλας.
– Όχι, του λέει ο εργολάβος, δεν χτίζω μόνο κατεδαφίζω.
-Όχι, Αντρέα μου, χτίζεις, γιατί κάνεις υπακοή σε άγιο πνευματικό.

Πράγματι, ο εργολάβος εξομολογούνταν στον Γέροντα της Μονής Σταυροβουνίου.
-Και με αυτήν την υπακοή, του λέει, σιγά-σιγά χτίζεις οικοδομή, την οποία θα βρεις όταν πας εις τον Παράδεισο. Και ξέρεις, του λέει, εκεί που μένεις τώρα, που σε έριξε η προσφυγιά, σε λίγο καιρό θα ’ρθω κι εγώ να μένω.

 

Ο εργολάβος του λέει:
-Μα εγώ μένω στον Κάψαλο της Λεμεσού. Θα έρθεις εσύ στον Κάψαλο;
–Θα μου χτίσουν ένα μεγάλο σπίτι. Θα είναι 635 μέτρα μακριά από το σπίτι σου…
(Πράγματι, το 2015 κτίστηκε «το σπίτι» του Αγίου στην Λεμεσό και βρίσκεται 635 μέτρα μακριά από το σπίτι του εργολάβου!)

Και συνεχίζει ο Μόρφου Νεόφυτος :.. Και μην έχεις αγωνία που θα πεθάνουν οι γονείς σου, ούτε να παντρευτείς ούτε να καλογερευτείς. Δεν έχεις ανάγκη εσύ ούτε το μοναστήρι, ούτε την παντρειά. Να μείνεις έτσι.
– Γέροντα, είπα τότε, φοβούμαι την μοναξιά. Τι θα κάνω, όταν θα πεθάνουν οι γονείς μου;.
– Μην έχεις έγνοια γιέ μου, για τότε. Θάρχομαι από το μεγάλο σπίτι, που θα μου κτίσουν στη Λεμεσό, και θα σου κάνω παρέα. Και, όποτε χάνεις το κουράγιο σου, θάρχεσαι και εσύ στο μεγάλο σπίτι, να με συναντάς. Αλλά, να ξέρεις, ούτε εσύ είναι να μείνεις πολύ καιρό στην προσφυγιά, ούτε κι εγώ στο μεγάλο σπίτι. Θα είμαι προσωρινά κοντά σου. Γιατί μετά θα γίνει το μεγάλο έλεος και θάρθεις και θα φύγουμε μαζί και θα πάμε εκεί που γεννήθηκες, στην περιοχή της Γιαλούσας.

(Η Γιαλούσα βρίσκεται στη Βόρεια κατεχόμενη από τους Τούρκους Κύπρο.)
.. Λοιπόν, εκεί οι τουρκαλάδες θα χτίσουν ένα μεγάλο λιμάνι και απ’ εκεί θα πιάσουμε μαζί και οι δυο το καράβι και θα πάμε απέναντι στα Φάρασα.
(Η Μαρίνα (Karpaz Gate Marina) βρίσκεται κοντά στην περιοχή της Γιαλούσας. Άνοιξε τον Ιούνιο του 2011 τα έργα ολοκληρώθηκαν αργότερα.)
Απ’ τη Γιαλούσα στα Φάρασα
– Είπα τότε· μα δεν έχει λιμάνι η περιοχή μας, Γέροντα.
– Τώρα δεν έχει, μα θα φτιάξουν στο μέλλον οι Τούρκοι.

Πραγματικά, όπως θα γνωρίζετε, τώρα εκεί στην παραλία Αγίας Τριάδας Γιαλούσας, όπως πάμε προς τον Απόστολο Ανδρέα, οι Τούρκοι έχουν κατασκευάσει το 2006 μία μεγάλη μαρίνα, τη μεγαλύτερη της ανατολικής Μεσογείου. Και τούτο ο όσιος το έβλεπε από το 1992!»
Λοιπόν, σημασία έχει, πως εμείς θα διαχειριστούμε αυτά τα γεγονότα. Και είχε έγνοια γι᾽ αυτό το πράγμα ο άγιος. Έβλεπε, ότι εμείς έχουμε μία μανία, μία ροπή μονάχα προς το θαύμα, στην προφητεία και στην εύκολη, την ανώδυνη λύση. Στη διαχείριση όμως των πραγμάτων και στη συμπόνοια των ανθρώπων έβλεπε πως έχουμε πολλή έλλειψη. Και, όταν λέω ανθρώπων, δεν εννoω μόνο των δικών μας, των Ελληνοκυπρίων Χριστιανών. Εννoω και τους Τούρκους. Έχει κανένα Χριστιανό, που παρακαλεί να γίνει πόλεμος; Έχει κανένα Χριστιανό, που να θέλει, ακόμη και την καταστροφή του εχθρού του; Εγώ προσωπικά δεν την εύχομαι. Κι ας είμαι και άνθρωπος πονεμένος. Κι ας έχασα το χωριό μου, τον αδελφό μου στη διάρκεια του πολέμου, τον πατέρα μου πιο πριν. Αυτό δεν το εύχομαι σε κανέναν.

Όμως, η έγνοια μας θα πρέπει να είναι πως μέσα από αυτά τα γεγονότα που οι άνθρωποι θα προκαλέσουν και ο Θεός θα τα ανεχτεί και θα τα αξιοποιήσει, πως εμείς θα τα ζήσουμε εν μετανοία, εν προσευχή με πολύ συμπόνοια για τον κάθε συνάνθρωπό μας. Αυτό νομίζω είναι ένα ζητούμενο της εποχής μας. Τώρα ζητούμενο της οικονομικής κρίσης είναι να μοιραστούμε το φαΐ μας, τα χρήματά μας, τον καλό μας λόγο στον πονεμένο μας συνάνθρωπο.

Δεν είναι μόνο αυτά. Αυτή είναι η προπόνηση που γίνεται τώρα. Τα μεγάλα έπονται!…. (απο ομιλια του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφυτου – https://immorfou.org.cy/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B7/)Απολυτίκιον Αγίων Μαρτύρων Βαραχησίου, Ιωνά.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χορόν εννεάριθμον, πανευκλεών Αθλητών, και λόγοις και πράξεσι, προς μαρτυρίου οδόν, λαμπρώς ενισχύσατε: όθεν ηγωνισμένοι, συν αυτοίς θεοφρόνως, άμα Βαραχησίω, Ιωνά θεοφόρε, πρεσβεύσατε τω Κυρίω, χάριν δούναι ημίν και έλεος.

Απολυτίκιον  Ήχος πλ. δ’
Το προσταχθέν

Δι’ εγκρατείας των παθών τας πυριφλέκτους, απονεκρώσαντες ορμάς και τας κινήσεις, του Χριστού οι Μάρτυρες έλαβον την χάριν, τας νόσους αποδιώκειν των ασθενών, και ζώντες και μετά τέλος θαυματουργείν, όντως θαύμα παράδοξον! ότι οστέα γυμνά, εκβλύζoυσιν ιάματα, Δόξα τω μόνω Θεώ ημών.

Απολυτίκιον Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη.
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου
Ήχος πλάγιος α΄. Τον Συνάναρχον.

Tης ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγους θείους νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών Παΐσιε Θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.

 

iconandlight.wordpress.com