Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης. Φτάνει να ζεις την Ταπείνωση του Χριστού. Να μην εναντιονόμαστε στο θέλημα του Θεού. Εκείνος είναι ο μαέστρος της ζωής μας. Εκείνος γνωρίζει καλύτερα από εμάς. Γερόντισσα Γαβριηλία η ασκήτρια και ιεραπόστολος

Άγιος Ηρωδίων ο Απόστολος εκ των Ο΄ (70) αποστόλων επίσκοπος Νέων Πατρών (Υπάτης)
Ιλαρίων ηγούμενος Μονής Πελεκητής στην Προύσα Μ. Ασίας (754)
Όσιος Ησύχιος ο Ιεροσολυμίτης (434), μαθητής του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
Όσιος Στέφανος ο Θαυματουργός ο ομολογητης της Τριγλιας (815)
Άγιος Boyan (Μποϋάν) ο επονομαζόμενος Enravota (Ενραβωτά) (833)
Άγιος Ευστράτιος ο Νηστευτής ο Οσιομάρτυρας της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (1108) σταυρωθείς ανήμερα του Πάσχα από έναν Εβραίο της Χερσωνος
Ιωνάς του Κλιμινέτσκ (Ολονιέτς) Ρωσίας (1534)
Όσιος Ιωάννης Επίσκοπος Μανγκλίσι της ανατολικής Γεωργίας (1751)
Ελένη ασκήτρια στο Αρζαμάς, μαθήτρια του οσίου Ναζαρίου του Βαλαάμ Ρωσίας (1820)
κοίμηση της Γερόντισσας Γαβριηλίας Παπαγιάννη της ασκήτριας και ιεραποστόλου (1992)

Εορτάζουν στις 28 Μαρτίου

Γερόντισσα Γαβριηλία
Λόγια αγάπης

Μας προφυλάγουν οι Άγγελοι. Το έχω παρακολουθήσει αυτό. Είναι σαν να βάζουν γύρω-γύρω μας μια προστασία. Το λέμε κάθε βράδυ στο Απόδειπνο… “Τείχισον ημάς αγίοις Αγγέλοις σου ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της Πίστεως”. Ξέρεις τι σπουδαίο είναι αυτό; Να μην σου φεύγει ποτέ η πίστη; Να είναι μόνιμη;

Τρία πράγματα χρειάζονται: Πρώτον Πίστις. Δεύτερον Πίστις. Τρίτον Πίστις.

Γινόμαστε το αντικατόπτρισμα του Ουρανού με το Γενηθήτω το Θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης.

Οταν έχεις βαθειά επιθυμία να κάνεις πάντα το Θέλημα του Θεού, ο Θεός θα σου το αποκαλύψει. Αυτό ζητεί. Να στείλουμε το χέρι μας να πιάσει την Χάρη Του, και η Χάρη Του να μας οδηγήσει και το Άγιο Πνεύμα Του να μας φωτίσει. Και τότε, είναι ένας Παράδεισος πάνω στη Γη! Και να μην έχεις αμφιβολίες αν είναι-δεν είναι το Θέλημα του Θεού. Γιατί όταν έχεις αμφιβολίες, δεν γίνεται σωστή η δουλειά. Κι ύστερα μην ξεχνάς ότι σου το κάνει φανερό όταν δεν είναι Θέλημά Του, γιατί τότε κλείνει όλες τις πόρτες.

Όταν πιστέψεις βαθειά, με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία Του Θεού, τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πιά δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, … θα πάς!
Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι τρελός. Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι επιπόλαιος, παράξενος. Πολλοί θα σε κρίνουνε. «Σήμερα είναι εδώ κι αύριο εκεί», θα λένε…
Αλλά καλύτερα να σε κρίνουν οι άνθρωποι, παρά ο Θεός μια μέρα…
Όταν ακούσεις την Φωνή Του να σου ζητεί κάτι κι εσύ πεις όχι για να μην κακοφανεί σε ανθρώπους, αυτό θα είναι πολύ τρομερό.

Να μην εναντιονόμαστε στο θέλημα του Θεού. Εκείνος είναι ο μαέστρος της ζωής μας. Εκείνος γνωρίζει καλύτερα από εμάς.

Να μην θέλεις ποτέ τίποτε, παρά μόνο το Θέλημά Του και να δέχεσαι με αγάπη τα κακά που σου έρχονται.

Η μέριμνα είναι γι’ αυτούς που δεν έχουν Πίστη.

Όταν αγαπάς τον Κύριο, τότε έχεις υπομονή στο Άγιο Θέλημα Του. Αν έχεις όμως υπομονή χωρίς αγάπη , τότε είσαι σαν στρατιώτης του Χίτλερ. Μόνο …;

Η Αγάπη είναι πάντα στο Σταυρό αφού ο Χριστός είναι πάνω στο Σταυρό.

Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα.

***

Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθειά σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ. Με την ζωή σου, μπορεί. Με την προσπάθεια, την ομιλία, την αντίθεση και με όλα αυτά, ποτέ, η πάρα πολύ σπάνια.

Η αλλαγή, θα γίνει όταν έρθει η Ώρα του Θεού. Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτόν σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις ν’ αλλάξεις, το ιδεώδες του, και σε δει ευτυχισμένη, τότε θ’ άλλαξει. Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά, όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι. Αυτό είναι μόνο στο Χέρι του Θεού. Ο Θεός έχει το Πρόγραμμά Του για την ζωή του καθενός μας. Για όλους. Εμείς είμεθα ελεύθεροι.

Δεν ξέρουμε όμως ότι Εκείνος ξέρει τι θα κάνουμε. Εκείνος τα ξέρει όλα. Ξέρει την πορεία μας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής. Εμείς δεν την ξέρουμε. Κι αν Μ. μου, προσπαθήσουμε τον εαυτό μας, να ενώνουμε περισσότερο με τον Θεό, τότε δεν θα έχουμε ανάγκη να κάνουμε τίποτε. Γιατί αυτομάτως θα γινόμαστε παράδειγμα σ’ αυτούς που θα θέλαμε να δούμε στο Δρόμο Του.

***

Μόνο οι κομπλεξικοί θέλουν πάντα να επιβάλλονται…

Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη, η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν.

Δεν πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις για τους άλλους. Να το αφήνουμε στους Αγγέλους, κι αυτοί βρίσκουν πάντα την καλύτερη λύση.

Αγαπώ με όλη μου τη ψυχή κάποιον θα πει προσεύχομαι γι’ αυτόν. Όποιος έχει την εμπειρία αυτή είναι στο Παράδεισο…

Αν δεν κάνω μια κακή πράξη, είναι που δεν θέλω να «λυπήσω» τον Θεό. Όχι επειδή Τον τρέμω. Γιατί Τον αγαπώ. Δεν είμαι αιχμάλωτος του Θεού. Ούτε έχω «παραδωθεί», όπως γίνεται σ΄έναν πόλεμο. Θέλω να προσφέρω κάθε μέρα τον εαυτό μου. Με όλη μου την αγάπη και όλο μου το θέλημα, τώρα που είμαι ζωντανή, σήμερα κι όχι να είμαι ένα πτώμα υπακοής μόνο. Μπορώ να το κάνω κι εκείνο, αλλά θα είμαι ένα πτώμα. Του λέω: «Θέλω αυτό που θέλεις, Θεέ μου». Δεν μπορώ να το αισθανθώ αλλιώς. Έτσι και με τους ανθρώπους.

Η αγάπη και η προσευχή μπορούνε να τραντάξουν τον κόσμο όλο! Όχι σεισμοί! Όχι καταποντισμοί!
Ο Θεός όταν μας έπλασε, μας φύσησε και την Πνοή Του. Η Πνοή αυτή του Θεού είναι η Αγάπη.
Παύουμε ν΄ αγαπούμε; Παύουμε να ζούμε. Χωρίς Πνοή, δεν μπορούμε.
Λοιπόν, όταν αγαπάς τον έναν και δεν αγαπάς τον άλλον, θα πει ότι δεν αγαπάς κανέναν. Κατάλαβες τι γίνεται;

Η αγάπη, είναι κάτι που μας δίνεται από τον Θεό. Γιατί ο Θεός είναι Αγάπη. Η αγάπη που δίνουμε στους άλλους, είναι από την Πηγή, πάει σ’ αυτούς και φεύγει πάλι πίσω, στην Πηγή. Η αγάπη όμως δεν μπορεί να έχει μέτρο. Είναι απεριόριστη. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, χαίρει με το καλό, λυπάται με την αδικία, ποτέ δεν εκπίπτει.
Κι όπως σου έχω πει πολλές φορές, άμα δίνεις όλη σου την αγάπη σ’ έναν άνθρωπο, κι εκείνος δεν τη δεχτεί, η αγάπη αυτή θα γυρίσει σε σένα πίσω. Ο Κύριος αυτό λέει: άμα πας σ’ ένα σπίτι, δώσε του την ειρήνη. Αν δεν την δεχτούν, η ειρήνη θα γυρίσει σε σένα. Ότι ότι γίνεται με το Καλό, και ό,τι ευχόμεθα και ό,τι ευλογούμε, ξαναγυρίζει σε μας και ότι το ίδιο γίνεται και με το Κακό…
Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε φοβερά! Ούτε να σκεφθούμε ενάντια! Γιατί θα κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας. Κατάλαβες πώς γίνεται; 

Μη στερείς τους άλλους από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, από τον άρτο της ζωής που σου προσφέρει ολόκληρον ο Κύριος. Όλοι πεινούν και διψούν για αγάπη, σαν τον Λάζαρο που τρεφόταν από τα ψιχία που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου.

Δεν πρέπει να ξεχνάτε το εξής. Όσο προχωράτε στην πνευματική ζωή, τόσο θα βλέπετε να έρχονται οι ατελείς. Για να σας κάνουν ακόμα πιο τέλειους. Είναι Απεσταλμένοι του Θεού.
Έτσι θα τους υποδεχθείτε, γιατί ο καθένας τους έρχεται εν Ονόματι Του. Άλλος για να σας διαπαιδαγωγήσει.
Άλλος για να σας αγαπήσει.
Άλλος για να σας παρηγορήσει.
Άλλος για να σας πειράξει.
Εφόσον ΟΛΑ γίνονται, είτε από παραχώρηση, είτε επειδή έτσι το θέλει ο Κύριος…
Όταν το δεις αυτό, γίνεται τόσο ενδιαφέρουσα η ζωή! Και προχωράς κοιτάζοντας κάθε στιγμή πότε θα γίνει το Θαύμα, πότε θα γίνει η Συνάντησις, πότε θα γίνει το Μοίρασμα, πότε θα γίνουν όλα… τα πάντα!

Στη ζωή μας, στην αρχή έχουμε ανάγκη από την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου αγαπητού ή φιλικού. Όσο προχωρούμε, ο Ένας, ο Θεός, μάς γεμίζει με την Αγάπη και την Χαρά Του τόσο ώστε Κανένας να μην χρειάζεται πιά. Όλα αυτά τα κάνει στην αρχή η ψυχή γιατί ακόμα δεν ξέρει Ποιον αγαπά και θαρρεί πως είναι εκείνος ο άνθρωπος…

Ο Θεός, όταν πρέπει, στέλνει κάποιον κοντά μας. Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι.

Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.

Η ομιλία μπρος και μέσα στην Ομορφιά είναι περιττή. Ταράζει την αρμονία.

Δεν πρέπει να συζητάς για απόντες.

Από την κουταμάρα καλύτερη η βουβαμάρα …; Η δύναμη του σκότους περιμένει ευκαιρία. Ας μη μιλούμε, για να μην μετανοιώνουμε.

Οταν αρχίζει μία συζήτηση που πάει να εξελιχθεί σε καβγά, ο ένας από τους δύο, εάν είναι του Θεού άνθρωπος, πρέπει να σωπάσει και να λέει μέσα του Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς … Σε δύο λεπτά σταματούν όλα.

Ένα πράγμα που δεν είναι ωραίο ούτε να το ξανασκεφτείς ούτε να το πεις σε κανένα …;

Όσο συζητάμε ένα γεγονός, τόσο αυτό μένει στην ζωή μας, ενώ κανονικά θα έφευγε στήν ώρα του …;

Η Αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.

Ο Ιησούς Χριστός έδωσε την χρυσή τομή: και μόνος και μαζί με τους άλλους.

Η αλληλογραφία είναι ο μόνος τρόπος που συνδυάζει μοναξιά και συντροφιά.

Την ώρα της κρίσεως και του προβλήματος, μην ανοίξεις το στόμα σου. Μην πεις τίποτε γιατί θα το μετανιώσεις χίλιες φορές. Πες το στους Αγγέλους να το πάνε στα Πόδια του Κυρίου και ζήτησέ Του Άγγελον Ειρήνης για να ειρηνεύσεις.

Αυτά που λέμε μένουν στην Αιωνιότητα.

Ο κόσμος είναι φτωχός σε αγάπη. Όλοι ψάχνουν την αγάπη, αλλά όταν τους πλησιάζει, δεν την αναγνωρίζουν γιατί ποτέ τους δεν την αισθάνθηκαν. Φτωχέ Κόσμε !!

Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης.
Φτάνει να ζεις την Ταπείνωση του Χριστού.

***

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως
Αντώνιος (Bloom) του Σουρόζ
18 Μαρτίου 1990

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Καθώς προχωράμε τις εβδομάδες της Μ. Σαρακοστής, μπορούμε να πούμε με αυξανόμενη αίσθηση ευγνωμοσύνης και χαράς, με μια αίσθηση γαλήνης και χαράς τα λόγια του Ψαλμού «Η ψυχή μου θα ζήσει, και μ’ ευγνωμοσύνη θα δοξάζει τον Κύριο».

Την πρώτη εβδομάδα της Μ. Τεσσαρακοστής είδαμε την υπόσχεση της σωτηρίας δοσμένη από την Π. Διαθήκη να εκπληρώνεται: ο Θεός έγινε άνθρωπος, η σωτηρία έρχεται κι όσα ελπίζουμε είναι δυνατά. Μετά την δεύτερη εβδομάδα έχουμε την διακήρυξη από όλους τους Αγίους της Χριστιανοσύνης ότι ο Θεός όχι μόνο κατοίκησε ανάμεσα μας. αλλά και (εξεχύθη πάνω μας) μας πλημμύρισε η χάρις Του, μέσα στην Εκκλησία, αλλά και σε κάθε ανθρώπινη ψυχή έτοιμη να δεχθεί Εκείνον, την παρουσία Του, το μεταμορφωμένο σε Άγιο Πνεύμα δώρο, που μας κάνει να κοινωνούμε όλο και πιο βαθιά (ουσιαστικά) με τον ζώντα Θεό, μέχρι να γίνουμε μια μέρα μέτοχοι της θείας φύσης.

Και σήμερα, αν αναρωτηθούμε «αλλά πως; Πως θα συγχωρηθούμε, πως το κακό θα αναιρεθεί;» – ένα βήμα μας φέρνει βαθύτερα στην ευγνωμοσύνη, βαθύτερα στην χαρά, βαθύτερα στην σιγουριά, όταν σκεφτόμαστε, όταν ατενίζουμε τον Σταυρό.

Εδώ έχουμε ένα απόσπασμα του Ευαγγελίου, όπου ο Χριστός μιλά για την σωτηρία και τις προϋποθέσεις, ο Πέτρος του λέει: «Και ποιός μπορεί να σωθεί;» -και ο Χριστός του απαντά: «Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά εστί παρά τω Θεώ». Κι Εκείνος ήρθε, η πληρότητα του Θεού κατοίκησε την ανθρώπινη φύση, κι Εκείνος έχει την δύναμη να συγχωρεί γιατί Εκείνος είναι θύμα όλης της κακίας, όλης της σκληρότητας, της καταστροφικότητας στην ανθρώπινη ιστορία. Γιατί βέβαια κανείς άλλος εκτός από το θύμα δεν μπορεί να συγχωρεί αυτόν που έφερε την κακία, την αθλιότητα, την μιζέρια, την φθορά και τον θάνατο στην ζωή μας. Και ο Χριστός δεν συγχωρεί μόνο τους φονιάδες Του, όταν λέει; «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», αλλά πήγε και πέρα απ’ αυτό γιατί είπε: Ο δ’ αν ποιήσετε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» «Ο τι κάνει κανείς στον πιο μικρό αδελφό ή αδελφή μου, (είναι σαν ) το κάνει σε μένα»)- όχι μόνο το καλό αλλά και το χειρότερο – γιατί στην συμπόνια, την αλληλεγγύη βρίσκεται Εκείνος, σε καθένα που υποφέρει: στον θάνατο, τον πόνο, την αγωνία του καθενός που υποφέρει, είναι Αυτός. Και ακόμα, όταν προσεύχεται «Πάτερ άφες αυτοίς! Δεν ξέρουν τι κάνουν, τι πάνε να κάνουν», Εκείνος προσεύχεται για τον καθένα από μας, όχι μόνο στο δικό Του όνομα, αλλά και στο όνομα (για λογαριασμό) όλων αυτών στους οποίους έχει επιτεθεί το κακό, εξαιτίας της ανθρώπινης αμαρτίας.

Αλλά δεν είναι μόνο ο Χριστός που συγχωρεί· καθένας που έχει πονέσει στην ψυχή, το σώμα, το πνεύμα – ο καθένας καλείται να δώσει χάρη σ’ αυτόν που τον έκανε να υποφέρει.

Κι ακόμα, μπορούμε να δούμε τον Χριστό να λέει «Συγχώρησε όπως συγχωρήθηκες» γιατί και το θύμα και ο θύτης (ένοχος) δένονται μ’ ένα δεσμό αλληλεγγύης και αμοιβαίας υπευθυνότητας. Μόνο το θύμα είναι που μπορεί να πει: «Κύριε συγχώρησέ τον, συγχώρησέ την» και ο Κύριος μπορεί να πει «ναι, θα το κάνω!».

Αλλά συνειδητοποιούμε ποιά ευθύνη βάζει στον καθένα μας, απέναντι στον άλλο; Αλλά επίσης το βάθος, το θαυμάσιο πλάτος ελπίδας που ανοίγεται μπροστά μας όταν αντικρύζουμε τον Σταυρό και βλέπουμε ότι με την συμπόνια απέναντι σ’ όλο το ανθρώπινο είδος ο Χριστός παίρνει επάνω Του όλο τον πόνο του κόσμου, δέχεται να πεθάνει έναν απίστευτο θάνατο λέγοντας εκ μέρους όλων όσων υποφέρουν «Ναι- σας συγχωρώ..!»

Αυτό είναι άλλο ένα βήμα προς την ελευθερία, ένα ακόμα βήμα προς την στιγμή που θα αντικρύσουμε τον αναστημένο Χριστό, την ανάσταση, που θα περιλάβει κι όλους εμάς, γιατί ο Χριστός αναστήθηκε και χάρισε σ’ όλους εμάς την πληρότητα της αιώνιας ζωής.

Και μπορούμε να πούμε ξανά και ξανά, ότι η Σαρακοστή είναι μια πηγή νέας ζωής, ενός νέου χρόνου, χρόνου ανανέωσης, όχι μόνο με την μετάνοια, αλλά να πιαστούμε από τον ίδιο τον Χριστό, που σαν βοσκός άρπαξε το χαμένο πρόβατο, καθώς ο ίδιος ο Χριστός σήκωσε τον Σταυρό Του, τον έβαλε στην θέση του θανάτου, και αναίρεσε τον θάνατο, αναίρεσε το κακό (την αμαρτία) με την συγχώρεση και δίνοντας την ζωή Του. Γι’ άλλη μια φορά ερχόμαστε άλλο ένα βήμα προς την ελευθερία και την ανανέωση. Ας μπούμε βαθύτερα στο μυστήριο, στο θαύμα της σωτηρίας και ευφραινόμενοι παρά Θεώ, και χαιρόμενοι βήμα με βήμα, όλο και πιο πολύ, ας εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας γι’ αυτήν την ανακαίνιση της ζωής μας. Αμήν.
http://www.mitras.ru/eng/eng_36.htm

Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ας επαναλαμβάνουμε συνεχώς μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας: «Ελέησον ημάς, Κύριε ο Θεός, ο Πατήρ ο παντοκράτωρ». Το πάθημα των Ισραηλιτών από τον Βαλάκ ας μας καθοδηγεί σε σωστή πορεία.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/08/29687/

Το Σχέδιο του Θεού στο θαυμάσιο Κέντημα της ζωής μας! Γερόντισσα Γαβριηλία
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/14/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B7%CE%BC-2/

Πρέπει ν’ αφεθούμε τελείως στο Χέρι του Θεού. Γερόντισσα Γαβριηλία
https://iconandlight.wordpress.com/2016/10/13/%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD-%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%89%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9-%CF%84/

Άφημα στα Χέρια Του Θεού, Γερόντισσα Γαβριηλία
https://iconandlight.wordpress.com/2016/08/24/%CE%AC%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%B3%CE%B1/

«Γεννηθήτω το θέλημά Σου», είναι η πιο υπέροχη δοξολογία του Θεού. Γερόντισσα Γαβριηλία και Ο δια Χριστόν σαλός Γκρίσα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/27/22063/

Απολυτίκιον της Υψώσεως του Τιμίου Σταύρου
Ἦχος α’.

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.

Απολυτίκιον της Οσίας
Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβούσα γάρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μέν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Γαβριηλία το πνεύμά σου.

Εις τούς Αίνους Ήχος δ’
Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εν φωναίς αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μεγαλύνωμεν, τον Σταυρόν τον τίμιον, ασπαζόμενοι, και προς αυτόν εκβοήσωμεν, Σταυρέ πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών τας ψυχάς και τα σώματα, τη δυνάμει σου, και παντοίας εκ βλάβης εναντίων, διατήρησον ατρώτους τους ευσεβώς προσκυνούντάς σε. (Δίς)

Eκκλησίας εδραίωμα, βασιλέων κραταίωμα μοναζόντων καύχημα και διάσωσμα, συ ει Σταυρέ πανσεβάσμιε, διό προσκυνούντές σε, και καρδίας και ψυχάς, φωτιζόμεθα σήμερον, θεία χάριτι, τού εν σοί προσπαγέντος, και το κράτος, του δολίου καθελόντος και την αράν αφανίσαντος.

Δόξα …
Ιδιόμελον τού Τριωδίου
Ήχος πλ. δ’

Την υψηλόφρονα γνώμην των κακίστων Φαρισαίων ο πάντων Κύριος παραβολικώς εκφεύγειν ταύτην εδίδαξε και μη υψηλοφρονείν, παρ’ ο δεί φρονείν, πάντας επαίδευσεν υπογραμμός και τύπος ο αυτός γενόμενος, μέχρι Σταυρού και θανάτου, εαυτόν εκένωσεν, Ευχαριστούντες ούν συν τω Τελώνη είπωμεν, ο παθών υπέρ ημών και απαθής διαμείνας Θεός των παθών ημάς ρύσαι, και σώσον τας ψυχάς ημών.

Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου. Κύριος στερέωμα μου και καταφυγή μου και ρύστης μου. Ο Θεός μου, βοηθός μου και ελπιώ επ΄ αυτόν· υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου και αντιλήπτωρ μου. (Ψαλμ. Ιζ’ 2,3)
Πάντοτε θα σε αγαπώ, Κύριε, σέ, ο οποίος είσαι η ακατανίκητος ισχύς μου. Ο Κύριος είναι το ασάλευτον θεμέλιον, επί του οποίου ακλόνητος έχω στερεωθή. Είναι το οχυρόν καταφύγιόν μου και ο σωτήρ μου. Ο Θεός είναι ο βοηθός μου και εις αυτόν εγώ θα ελπίζω πάντοτε. Αυτός είναι ο υπερασπιστής μου, η ισχυρά δύναμις, η οποία, ως ακατανίκητος παράταξις, εξασφαλίζει την σωτηρίαν μου. Αυτός είναι ο ταχύς προστάτης μου εις κάθε περίστασιν.

iconandlight.wordpress.com