Ένας άγιος είναι φαινόμενο εξαιρετικά πολύτιμο για όλη την ανθρωπότητα. Η προσευχή τους είναι αδιάλειπτη και ρέει ως ποταμός του παραδείσου. Χάρη στους άγνωστους στον κόσμο αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών και κοσμικών γεγονότων.

 

 

Τω Σαββάτω της Τυρινής, μνείαν επιτελούμεν πάντων των εν ασκήσει λαμψάντων αγίων Ανδρών τε και Γυναικών.

Στίχοι
Ψυχαίς Δικαίων, ων αεί μνήμη μένει,
Χοάς μενούσας, προσκομίζω τους λόγους.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης (1956)
Φώτιος ο Λαυριώτης, ο διά Χριστόν σαλός, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 5 Μαρτίου 2010, Παρασκευή Γ΄ Εβδομάδος των Νηστειών.
Εορτάζουν στις 5 Μαρτίου.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Ο μοναχός είναι ικέτης για όλον τον κόσμο, θρηνεί για όλον τον κόσμο, και σε αυτό έγκειται το κύριο έργο του.

Ο κόσμος στηρίζεται στις προσευχές των Αγίων. Και ο μοναχός κλήθηκε να προσεύχεται για τον κόσμο με όλο του το είναι. Αυτή είναι η διακονία του και για αυτό μην τον επιβαρύνετε με κοσμικές μέριμνες.

Ένας άγιος είναι φαινόμενο εξαιρετικά πολύτιμο για όλη την ανθρωπότητα. Οι άγιοι, μέσα από το γεγονός της υπάρξεώς τους, έστω και αφανούς στον κόσμο αλλά φανερής στον Θεό, φέρνουν στη γη πάνω σε όλη την ανθρωπότητα την ευλογία του Θεού. Ο κόσμος στέκεται με τις προσευχές των Αγίων και όταν εξασθενήσει η προσευχή τότε θα απολεσθεί.

Ο Άγιος Βαρσανούφιος μαρτυρεί ότι στην εποχή του η προσευχή τριών ανδρών συγκρατούσε τον κόσμο από την καταστροφή. Χάρη στους άγνωστους στον κόσμο αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών και κοσμικών γεγονότων.
Κατά συνέπεια κάθε άγιος είναι φαινόμενο κοσμικού χαρακτήρα, η σπουδαιότητα του οποίου εξέρχεται από τα όρια της επίγειας Ιστορίας και εκτείνεται στον κόσμο της αιωνιότητας. Οι άγιοι είναι το αλάτι της γης, η έννοια της ύπαρξης της, ο καρπός χάριν του οποίου η γη φυλάσσεται.

Και όταν η γη παύσει να γεννά αγίους τότε θα αφαιρεθεί από αυτήν η δύναμη, που συγκρατεί τον κόσμο από την καταστροφή.

***

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Εάν δεν μπορούμε να μιμηθούμε τους Αγίους Πατέρες της Αιγύπτου, με την μεγάλη τους Μοναχική ακρίβεια, ας μιμηθούμε τουλάχιστον τις γκαμήλες, οι οποίες, ενώ τρώνε λίγο, σηκώνουν όμως πολύ βάρος, και από το πολύ γονάτισμα ροζιάσανε τα γόνατά τους, και βαρυφορτωμένες ακολουθούν ταπεινά πίσω από ένα μικρό γαϊδουράκι. Έχουν δε και το εξής τυπικό: τον ευεργέτη τους ποτέ δεν τον ξεχνάνε και του χρεωστούν ευγνωμοσύνη.

Πατέρες της Εκκλησίας

Οι Άγιοι Πατέρες, παλαιά, έφευγαν στην έρημο πρώτα και ερημώνονταν από τα πάθη τους αγωνιζόμενοι και χωρίς σχέδια και προγράμματα δικά τους αφήνονταν στα χέρια του Θεού και απέφευγαν τα αξιώματα και την εξουσία, ακόμη και όταν έφθαναν σε μέτρα Αγιότητος – εκτός, όταν η Μητέρα Εκκλησία είχε ανάγκη, έκαναν υπακοή στο θέλημα του Θεού, και δοξαζόταν το Όνομα του Θεού με την αγία τους ζωή. Γίνονταν δηλαδή πνευματικοί αιμοδότες, αφού αποκτούσαν καλή κατάσταση πνευματικής υγείας στην έρημο, με την καλή πνευματική τροφή και την άγρυπνη Πατερική παρακολούθηση.

Στην εποχή μας όμως, πολλοί από εμάς, επηρεασμένοι δυστυχώς από την κοσμική αγάπη, που δεν έχει πνευματικό αντίκρισμα, πάμε δήθεν να κάνουμε καλό, να δώσουμε αίμα, ενώ το αίμα μας είναι γεμάτο από πνευματικά μικρόβια, και βλάπτουμε περισσότερο.

Εάν όμως θα ζούσαμε Πατερικά, θα είχαμε όλοι πνευματική υγεία, την οποία θα ζήλευαν και όλοι οι ετερόδοξοι και θα άφηναν τις αρρωστημένες τους πλάνες και θα σώζονταν δίχως κήρυγμα. Διότι τώρα δεν συγκινούνται από την Αγία μας Πατερική παράδοση, γιατί θέλουν να ιδούν και την Πατερική μας συνέχεια, την πραγματική συγγένεια με τους Αγίους μας.

Μεγαλύτερη αξία έχει ένας λόγος ταπεινού ανθρώπου με βιώματα, που βγαίνει με πόνο από τα βάθη της καρδιάς του, παρά ένας σωρός φιλολογίες εξωτερικού ανθρώπου, που βγαίνουν με ταχύτητα από την εκπαιδευμένη του γλώσσα, η οποία δεν πληροφορεί τις ψυχές, γιατί είναι σάρκα και όχι πύρινη γλώσσα της Αγίας Πεντηκοστής.

***

Είπε ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ: «Το σημαντικότερο έργο του μοναχού είναι η εσωτερική παράστασή του ενώπιον του Θεού, η προσευχή. Όλη η ζωή του οικοδομείται επάνω στην πέτρα των εντολών του Χριστού. Προσευχήθηκε (ο ασκητής Παρθένιος ο Ρώσος) στην Θεομήτορα να του αποκαλύψει το νόημα του μεγάλου τούτου σχήματος. Όταν Αυτή του φανερώθηκε είπε: «Ο μεγαλόσχημος είναι ευχέτης υπέρ όλου του κόσμου…» Η προσευχή των Μοναχών στηρίζει όλο τον κόσμο.

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Γέροντα, ποιό είναι το έργο του μοναχού;
– Έργο του μοναχού είναι να γίνη δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Να κάνη την καρδιά του ευαίσθητη σαν το φύλλο του χρυσού των αγιογράφων. Όλο το έργο του μοναχού είναι αγάπη, όπως και το ξεκίνημά του γίνεται από αγάπη προς τον Θεό, η οποία έχει και την αγάπη προς τον πλησίον. Ο μοναχός μελετάει την δυστυχία της κοινωνίας, πονάει η καρδιά του και προσεύχεται συνεχώς καρδιακά για τον κόσμο. Έτσι ελεεί τον κόσμο με την προσευχή. Υπάρχουν μοναχοί που βοηθούν τους ανθρώπους περισσότερο από όσο θα τους βοηθούσε όλος ο κόσμος μαζί. Ένας κοσμικός λ.χ. προσφέρει δύο πορτοκάλλια ή ένα κιλό ρύζι σε κάποιον φτωχό, πολλές φορές μόνο για να τον δούν οι άλλοι, και κατακρίνει μάλιστα, γιατί οι άλλοι δεν έδωσαν. Ο μοναχός όμως βοηθάει με τόννους σιωπηλά με την προσευχή του.

Απορώ πώς δεν μπορούν να καταλάβουν την μεγάλη αποστολή του Μοναχού!!! Ο Μοναχός φεύγει μακριά από τον κόσμο, όχι γιατί μισεί τον κόσμο, αλλά επειδή αγαπάει τον κόσμο και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα τον βοηθήση περισσότερο δια της προσευχής του σε πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως παρά μόνο με θεϊκή επέμβαση.
Έτσι σώζει ο Θεός τον κόσμο.

Ο μοναχός ενδιαφέρεται για την σωτηρία την δική του και για την σωτηρία όλων των ζώντων και όλων των κεκοιμημένων. Για τον μοναχό η πραγματική, η θεϊκή αγάπη βρίσκεται μέσα στον πόνο για την σωτηρία της ψυχής του και στον πόνο για την σωτηρία όλου του κόσμου. Η αφιερωμένη ψυχή του μονάχου συντελεί να σωθούν όχι μόνον οι οικείοι του, άλλα ακόμη και οι συγχωριανοί του. Γι’ αυτό υπήρχε μία καλή παράδοση στην Μικρά Ασία, να υπάρχει έστω και ένας μοναχός από κάθε συγγένεια, για να πρεσβεύει για όλους. Στα Φάρασα, όταν γινόταν κανείς μοναχός, πανηγύριζε όλο το χωριό, «θα βοηθήσει, έλεγαν, και το χωριό ακόμη».

Οι Μοναχοί που ενδιαφέρονται για την σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων, είναι πιο στοργικοί Πατέρες και από τους κατά σάρκα πατεράδες και περισσότερα παιδιά έχουν από τον μεγαλύτερο πολύτεκνο, διότι όλα τα πλάσματα του Θεού τα θεωρούν παιδιά και αδέλφια τους και με πόνο προσεύχονται, για να φθάσουμε όλοι οι άνθρωποι στον προορισμό μας, κοντά στον Θεό.
Επειδή δεν είναι εύκολο να καταλάβουν ορισμένοι την πνευματική αναγέννηση που κάνουν οι Μοναχοί στους ανθρώπους, θα αναφέρω και πώς συντελούν ακόμη και στην σαρκική παιδοποιΐα. Ενώ οι ίδιοι παρθενεύουν ακόμη και από λογισμούς, όταν όμως έχουν παρρησία στον Θεό, λύνουν την στείρωση πολλών μητέρων, τόσο εν τη ζωή όσο και κεκοιμημένοι. Επομένως οι Μοναχοί γεννούν και πεθαμένοι, όταν είναι Άγιοι.

Φυσικά, οι Μοναχοί δεν βοηθάνε από τον Άμβωνα με το να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, για να διαφωτισθούν οι μικροί και οι μεγάλοι, διότι οι Μοναχοί ζούνε το Ευαγγέλιο. Έτσι κηρύττεται το Ευαγγέλιο με τον θετικότερο τρόπο του παραδείγματος, πράγμα που διψάει ο κόσμος, ιδίως ο σημερινός, διότι όλοι λίγο-πολύ μορφωθήκανε στην εποχή μας και έτσι μπορούν να λένε και μεγάλες αλήθειες – απ’ αυτές που διαβάσανε – που δεν έχουν όμως καμιά σχέση με τους περισσότερους Αμβωνιώτες, οι οποίοι συνέχεια φορτώνονται στην πλάτη τους από τα «Ουαί».

Πολλοί κηρύττουν, λίγοι εμπνέουν εμπιστοσύνη, γιατί η ζωή τους δεν ανταποκρίνεται στα λόγια τους.
Ο μοναχός δεν κάνει κηρύγματα δυνατά να τον ακούσουν οι άλλοι, αλλά κηρύττει σιωπηλά με την ζωή του τον Χριστό και βοηθάει με την προσευχή του. Ζει το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει. Έτσι κηρύττεται το Ευαγγέλιο κατά τον θετικώτερο τρόπο, πράγμα πού διψάει ο κόσμος, ιδίως ο σημερινός. Και όταν μιλάη ο μοναχός, δεν λέει απλώς μιά σκέψη• λέει μιά εμπειρία. Αλλά και μιά σκέψη να πει, και αυτή είναι φωτισμένη…
Ο σωστός μοναχός είναι το φως του κόσμου. Τί λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος; «Οι Άγγελοι είναι φως για τους μοναχούς και οι μοναχοί είναι φως γιά τους κοσμικούς».

Γιατί αυτό πού βοηθάει τους κοσμικούς πού ταλαιπωρούνται για μάταια πράγματα είναι η αγιότητα…

– Είπατε, Γέροντα, ότι το κοσμικό πνεύμα μπαίνει στον Μοναχισμό και χάνεται η πνευματική αντιμετώπιση. Θα διασωθή το σωστό πνεύμα του Μοναχισμού;
– Μια μπόρα είναι, δεν θα αφήσει ο Θεός.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης

Οι λόγοι του Σωτήρος Χριστού: ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή (Ιω. 14, 6) αποτελούσαν για εκείνον λόγο ύπαρξης και συνόψιζαν όλη του την φιλοσοφία.
Οι δυσκολίες και τα προβλήματα δεν τον αποθάρρυναν ποτέ. Αισθανόταν έντονα την παρουσία της Θείας Πρόνοιας στο βίο του και αυτό του έδινε δύναμη, ανδρεία και χαρά.
Η προσευχή του ήταν αδιάλειπτη και έρεε ως ποταμός του παραδείσου. Πενθούσε αβίαστα και έχυνε δάκρυα μετάνοιας, παρακλήσεως, μεσιτείας και δοξολογίας.
Όταν τον ρωτούσαν για την ζωή στο Νταχάου, αποκρινόταν τα έξης: «Στο στρατόπεδο να τί γίνεται: κάθεσαι σε μια γωνιά και λες στον εαυτό σου: “Κύριε, είμαι γη και σποδός, πάρε την ψυχή μου! Τότε η ψυχή υψώνεται στα ουράνια και αντικρίζεις τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο. Όμως δεν το αντέχεις και του λες: “Δεν είμαι ακόμη έτοιμος, άφησε με να κατέβω πάλι”. Με δύο λόγια, θα έδινα όλη την ζωή που μου απομένει για μια ώρα στο Νταχάου!»

***

Ύμνος στον Άγιο Νικόλαο Αχρίδος
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς του Ομολογητού

Όλα όσα έχει πει, είναι θησαυρός ουράνιος. Όλα όσα έχει γράψει, είναι άφθαρτο, ουράνιο, αιώνιο χρυσάφι. Πράγματι, αν κάνετε μιαν επισκόπηση των μεγάλων Αγίων του Θεού, των μεγάλων συγγραφέων της Εκκλησίας του Χριστού, μετά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον ήλιο της Κωνσταντινουπόλεως, ο πλησιέστερός του είναι ο Άγιο Επίσκοπος Νικόλαος, ο Άγιο Δαμασκηνός, ο Γρηγόριος Παλαμάς και ελάχιστοι ακόμη….
Κάθε του λέξη είναι ποίημα, ποίημα αιώνιο, ποίημα για την Αιωνιότητα. Ποίημα για την Αιώνια Αλήθεια, την Αιώνια Δικαιοσύνη, τον Μόνο και Αληθινό Θεό όλων των κόσμων, τον Κύριο Ιησού Χριστό …. Κάθε του λόγος είναι ευ-αγγέλιο, κάθε λέξη του ένα μικρό Ευαγγέλιο. Σαν τη μυρωδάτη ρίζα που όσο περισσότερο την τινάζεις, τόσο πιο πολύ ευωδιάζει.

Έτσι και όταν διαβάζεις τον Επίσκοπο Νικόλαο, όσο περισσότερο διαβάζεις, τόσο περισσότερο προσεύχεσαι μέσα από την ανάγνωσή του και νοιώθεις την ουράνια Αρχαγγελική ευωδία στα έργα του. Ω, το Αιώνιο Ευαγγέλιο, εκείνο που και άγγελοι επιθυμούσι παρακύψαι (Β’ Πέτρ. 1, 12). Εκείνος, εκείνος έδειξε σε μας τους Σέρβους τούτο το Ευαγγέλιο με τον πλέον εκφραστικό τρόπο. Τον πιο εκφραστικό τρόπο για ανθρώπους και Αγγέλους….

Κανένας σαν αυτόν δεν κήρυξε το Χριστό στο σερβικό γένος….

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος Διδάσκαλος, δεν υπάρχει μεγαλύτερο Ουράνιο Σήμαντρο πάνω από τη γη των Σέρβων από τον Άγιο Επίσκοπο Νικόλαο. Βροντερός σαν τον προφήτη Ηλία μα και ήπιος και φιλεύσπλαχνος σαν τον Κύριο Ιησού. Εμείς έχουμε μονάχα μία διέξοδο από την κόλασή μας, ένα δρόμο για τον παράδεισο – το δρόμο του Αγίου Σάββα και του Αγίου Νικολάου.

***

«Σε ευχαριστούμε Κύριε! Στο πρόσωπό του έχουμε ένα νέο Απόστολο, ένα νέο Ευαγγελιστή. Σε ευχαριστούμε Κύριε! Στο πρόσωπό του έχουμε ένα νέο Ομολογητή, ένα νέο Μάρτυρα. Σε ευχαριστούμε Κύριε! Στο πρόσωπό του έχουμε ένα νέο Άγιο».

Από τότε που υπάρχει σερβικό γένος δεν υπήρξε πιό σοφό σημαντικό σερβικό βιβλίο από τον «Πρόλογο της Αχρίδας» του Επισκόπου Νικολάου. Ο «Πρόλογος της Αχρίδας» είναι σερβικό ευαγγέλιο. Σ’ αυτό υπάρχει οτιδήποτε χρειάζεται η σερβική ψυχή, ό,τι νικά και νεκρώνει τις αμαρτίες και τα πάθη μας. Ένα σμήνος μετά το άλλο, οι άγιοι, σμήνη αγαθών ειδήσεων για σένα και για ολόκληρη τη ζωή σου – να τί είναι ο « Πρόλογος της Αχρίδας», αυτό το σερβικό ευαγγέλιο. Μα θα απορήσεις: «Ευαγγέλιο». Ναι, εφόσον σε διδάσκει την αιώνια Αλήθεια, την αιώνια Δικαιοσύνη, την αιώνια Αγαθοσύνη, την αιώνια Αγάπη, την αιώνια Σοφία, την αιώνια Ομορφιά, την αιώνια Χαρά, την αιώνια Ζωή.

Σε κάθε δυσκολία άνοιξε αυτό το άγιο εγχειρίδιο και θα βρεις ό,τι χρειάζεσαι. Δεν υπάρχει βάσανο ενάντια στο οποίο να μη σου δώσει δύναμη το άγιο αυτό βοήθημα. Δεν υπάρχει πάθος ενάντια στο οποίο να μη βρεις στον «Πρόλογο της Αχρίδας» δοκιμασμένο και σίγουρο φάρμακο. Δεν υπάρχει αμαρτία ενάντια στην οποία να μη βρεις στον άγιο «Πρόλογο της Αχρίδας» σωτηρία απ’ αυτήν και από τους φοβερούς ακολούθους της: τον θάνατο και τον διάβολο.

Ο άγιος Νικόλαος είναι το πλέον διορατικό σερβικό μάτι: βλέπει το αόρατο. Το πιό ευαίσθητο σερβικό αυτί: ακούει το αθόρυβο. Η πλέον αφυπνισμένη σερβική συνείδηση: κοπιάζει σαν τα Χερουβίμ για ό,τι είναι του Θεού. Οδηγημένος και χειραγωγημένος απ’ αυτόν δεν θα χαθείς, αλλά πάντα θα βαδίζεις στον δρόμο που αναμφισβήτητα οδηγεί στον ίδιο τον ουρανό και στα ουράνια πάνω από τα ουράνια.

Πράγματι τα λόγια του είναι πνεύμα και ζωή για μας τους Σέρβους. Κατεβαίνουν κατευθείαν στον τάφο σου, στον θάνατο σου, και σε σηκώνουν από εκεί, σε ανασταίνουν από τους νεκρούς.

Το σερβικό γένος είχε να γνωρίσει προσωπικότητα σαν αυτή του αγίου Νικολάου από τον καιρό του αγίου Σάββα. Ο Επίσκοπος Νικόλαος ανασταίνει τις σερβικές ψυχές στην αιώνια ζωή, στην αιώνια αλήθεια, στην αιώνια αγάπη, στην αιώνια χαρά. Με τί; Με τον Χριστό, μόνο με τον Κύριο Χριστό, αφού χωρίς Αυτόν όλα είναι τάφος και θάνατος!
(1962)

***

Ο σύγχρονός μας μέγας Θαυματουργός, με αδιάφθορο το σεπτό Σκήνωμά του, Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς († 19.6.1966), έγραφε το 1958, όταν ακόμη ήταν Αρχιεπίσκοπος Δυτικής Ευρώπης, ολίγο μετά την εκδημία του αγιωτάτου Ιεράρχου Νικολάου († 5.3.1956):

«Ο Νικόλαος ήταν μεγάλος Άγιος και Χρυσόστομος των ημερών μας… Από παντού απεκόμιζε σοφία: από την επιστήμη, από την φύσι, από τα γεγονότα της καθημερινής ζωής· αλλά, περισσότερο αγίαζε την ψυχή του με θείο φωτισμό, τρέφοντάς την με την Αγία Γραφή και την προσευχή. Δίδασκε με το παράδειγμά του και τους λόγους του σε κάθε τόπο και χρόνο… Ετελείωσε την επίγειο ζωή του προσευχόμενος και πιστεύομε, ότι τώρα προσεύχεται υπέρ ημών ενώπιον του Ουρανίου Θρόνου του Σωτήρος του κόσμου, τον Οποίον πιστά υπηρέτησε…»!…

***

Ομιλία
για την αγιότητα
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, (Α Πε. 1,15 )

Αδελφοί, η αγιότητα είναι η κορωνίδα των αρετών, που εμπερικλείει όλες τις άλλες αρετές. Αδελφοί, ένας άγιος είναι ένας άνθρωπος που κοσμείται με όλες τις αρετές. Αλλά αν ένας άνθρωπος που είναι προσευχόμενος και δεν είναι συμπονετικός, δεν μπορεί να ονομαστεί άγιος. Ή αν κάποιος υπομενει μεν, αλλά χωρίς πίστη και ελπίδα, δεν μπορεί να συναριθμηθεί μεταξύ των αγίων. Ή, αν κάποιος είναι πολύ συμπονετικός αλλά δεν έχει πίστη στον Θεό, στ’ αλήθεια, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να συναριθμηθεί μεταξύ των αγίων.

Ο άγιος είναι ένας τέλειος άνθρωπος όπως ο Αδάμ στον Παράδεισο, ή πιο σωστά, όπως είναι ο Νέος Αδάμ, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο Άγιος εν μέσω των αγίων. Αυτός είναι ο Σπορέας της αγιότητας στη γη και ο Τροφός των αγίων στην ιστορία. Αυτός μας κάλεσε στο μεγαλείο της δόξης των αγίων. Αυτός μας έδειξε το παράδειγμα του αληθινού αγίου. Είναι το πρωτότυπο των αγίων και Αυτός είναι το αρχέτυπο του ανθρώπου.

Αληθινός άνθρωπος, αδελφοί μου, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ο άγιος. Άγιος και άνθρωπος, δηλαδή είναι ένα και το αυτό. Ο Κυριος μας έδειξε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και τι σημαίνει να είσαι άγιος. Ο Απόστολος Πέτρος μας προστάζει: «Να είστε και εσείς άγιοι σε όλη σας τη [ζωή] συμπεριφορά!». Ένας άγιος δεν είναι άγιος σε μια πτυχή της ζωής του αλλά μάλλον σε ολόκληρη τη ζωή του. Πρέπει να είμαστε άγιοι σε κάθε έργο και πτυχή της ζωής μας για να συναριθμηθούμε στους αγίους, δηλ. ανάμεσα στους ανθρώπους, ο βίος των οποίων συμμορφώθηκε με το πρωτότυπο των αγίων και το αρχέτυπο του ανθρώπου, τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Ω Πανάγιε Κύριε, Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιούνιος), Εκδ. Αθως,

Ταις πρεσβείαις πάντων των Οσίων Πατέρων και Μητέρων των εν ασκήσει λαμψάντων εν πάση τη οικουμένη, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.

Μοναχός θα πρέπει να είναι η ενσάρκωση της αληθινής, της ευαγγελικής αγάπης. Στάρετς π. Σεραφείμ (Baradell) της Σκήτης της Παναγίας Σμολένσκ του Βαλαάμ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/10/%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%82-%CF%80-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD/

Χρεωστούμε ευγνωμοσύνη στους πνευματικούς μας πατέρες… π. Ζαχαρίας Ζάχαρου
https://iconandlight.wordpress.com/2016/02/27/%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1/

Θαύμα των μοναχών στον Καύκασο. Ο μοναχός ζει το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει… Χάρη στους άγνωστους στον κόσμο αγίους μεταβάλλεται η ροή των ιστορικών και κοσμικών γεγονότων.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/12/θαύμα-των-μοναχών-στον-καύκασο/

Αδελφοί μου, ας λαχταρούμε με πόθο να δούμε το πρόσωπο του Χριστού! Ας εγκολπωθούμε αυτόν τον Ήλιο στα βάθη της καρδιάς μας, ώστε Αυτός να πλημμυρίσει με φως τις σωματικές μας αυλές, ένδοθεν. Ας φυτέψουμε αυτόν τον αμπελώνα της αρρήτου γλυκύτητος μέσα στην καρδιά μας, ώστε να γευτούμε την αθάνατη αμβροσία… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/01/04/72253/

Αββάς Ποιμήν, ο Μέγας της διακρίσεως πατήρ. Ένας πνευματικός αιμοδότης της Μητέρας Εκκλησίας μας, Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/26/30757/

Ο μοναχός, ζει το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει. Όσο μπορείτε, να κινήσθε στην αφάνεια. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/20/24887/

Πνευματική καθοδήγηση και υπακοή. π.Νικόλαος Σαχάρωφ, ανεψιός του π. Σωφρονίου του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2014/03/28/%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AE-%CF%80-%CE%BD%CE%B9/

παπα-Φώτης Λαυριώτης ο δια Χριστόν σαλός, ο ακούραστος οδοιπόρος του Χριστού, που τώρα πια αλωνίζει στα μονοπάτια των Ουρανών κοντά στους αγγέλους
https://iconandlight.wordpress.com/2021/03/04/58761/

Φύλαξε την καρδιά σου. Ω Ζωοδότα Κύριε, βοήθησέ μας να φυλάξουμε τις καρδιές μας για Σένα! Αγίου Νικολάου Bελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/13/%cf%86%cf%8d%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%cf%83%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80-%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%80%ce%bf/

Απολυτίκιον Ήχος δ’

Ο Θεός των Πατέρων ημών, ο ποιων αεί μεθ’ ημών κατά την σην επιείκειαν, μη αποστήσης το έλεός σου αφ’ ημών, αλλά ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.

Ήχος α’ . Της ερήμου πολίτης.

Τας Οσίας Γυναίκας ομοφώνως τιμήσωμεν, τας εν πάση κτίσει λαμψάσας, αρετών τελειότητι, χορόν Ασκητριών των θαυμαστών, και Οσιομαρτύρων την πληθύν, τας γνωστάς και ανωνύμους πάσας ομού, από ψυχής κραυγάζοντες. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι΄υμών, πάσιν ιάματα.

Ήχος πλ. α’ . Χαίροις ασκητικών.
Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.

Χαίροις η θεοφόρος πληθύς˙ σεμναί Γυναίκες Παρακλήτου κειμήλια˙ αι όρεσι και σπηλαίοις, αγωνισθείσαι στερρώς, και σαρκός το χαύνον εκλαθόμεναι˙ αι μέσον των πόλεων, ισαγγέλως βιώσασαι˙ αι εν Μοναίς δε, οσιότητι λάμψασαι, και ασκήσεως, τοις λοιποίς προτερήμασιν˙ όργανα πολυτίμητα, χαρίτων του Πνεύματος˙ των δωρεών των αΰλων, αι μυροθήκαι αι έμψυχοι. Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.

Χαίροις η θεοφόρος πληθύς˙ σεμναί Γυναίκες Παρακλήτου κειμήλια˙ αι όρεσι και σπηλαίοις, αγωνισθείσαι στερρώς, και σαρκός το χαύνον εκλαθόμεναι˙ αι μέσον των πόλεων, ισαγγέλως βιώσασαι˙ αι εν Μοναίς δε, οσιότητι λάμψασαι, και ασκήσεως, τοις λοιποίς προτερήμασιν˙ όργανα πολυτίμητα, χαρίτων του Πνεύματος˙ των δωρεών των αΰλων, αι μυροθήκαι αι έμψυχοι. Χριστόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.

Χαίροις, Σερβίας νέος Δαβίδ, ο κιθαρίσας τω κολάβω του Πνεύματος, τα μέλη της σωτηρίας, τω χριστωνύμω λαώ, Ζίτσης και Αχρίδος, ου εποίμανας· δεσμοίς δε πεδούμενος, και βασάνοις θλιβόμενος, τω σώματί σου, ισοβίως τα στίγματα, μαρτυρίου σου, υπομένων εβάστασας· όθεν την χάριν είληφας, πλειόνως Νικόλαε, και αυτεξόριστος ταύτην, τοις σε πελάζουσιν έδωκας. Νυν δ’ αύθις εν Λέλιτς, επιστρέψας τω Κυρίω, θερμώς ικέτευε.

Aπολυτίκιον Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.
‘Ηχος γ’. Την ωραιότητα.

Βάθη του Πνεύματος, Πάτερ ηρεύνησας όθεν εξέμαθες, ρήματα άρρητα και χρυσορρόας ποταμός εδείχθης τοις Ορθοδόξοις Σάββα γαρ θεόφρονος την οδόν ηκολούθησας του Λαού γενόμενος Ποιμενάρχης Χριστόψυχος διό πανευγνωμόνως την μνήμην, Νικόλαε Άγιε, τιμώμεν σου.

Δόξα. Ήχος β΄.

Του Παναγίου Πνεύματος τη χάριτι καταχρυσωθείς, κατάχρυσος εφάνης εν έργοις τε και λόγοις, πάτερ χρυσόψυχε ιεράρχα Νικόλαε, αναστήσας επ’ εσχάτων ημέρας αρχαίας δόξης· όθεν τα τέκνα της Εκκλησίας, την μνήμην σου γεραίροντα περιχαρώς, και προσκυνούντα τα σεπτά λείψανά σου, κάθαρον ταίς πρεσβείαις σου από παντός μολυσμού, και οίκους καταχρύσους Χριστού ένδειξον.

Ήχος γ΄.

Το στάδιον της εναρέτου πολιτείας, καλώς διανύσασα, εις το στάδιον δρομαίως εξεχύθης της αθλήσεως, νίκας περιφανείς επιτελέσαι, Πολυχρονία πάντιμε· όθεν το αόρατο κράτος, των εναντίων ετροπώσω, Παρακλήτου τη χάριτι, του ισχύσαντός σε εν τοις σκάμμασι, και απεκδύσαντός σου τον χιτώνα, της φυσικής ασθενείας· πρέσβευε ούν καλλιμάρτυς αθλήτρια, Χριστώ τω ποθεινοτάτω Νυμφίω σου, ενδύσαι ημάς συνέσεως ιμάτιον, και παραλαβείν πανασπίλους, εις Βασιλείαν την ουράνιον.

Κοινόν απολυτίκιον των συγχρόνων Οσίων
Γερόντων Πορφυρίου, Ιακώβου και Παϊσίου
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Την αγίαν Τριάδα εδοξάσατε Όσιοι, εν τοις θαυμαστοίς υμών βίοις, εν εσχάτοις τοις έτεσιν. Πορφύριε ο διορατικός, Ιάκωβε Ευβοίας θησαυρός, και Παΐσιε ο μέγας εν ασκηταίς, πιστών εγκαλλωπίσματα. Σύντρεις πρεσβεύσατε Θεώ, όπως παράσχη άνωθεν, δύναμιν την πνευματικήν, τοις πίστει υμάς σέβουσι.

Ιδιόμελον. Ήχος πλ. β΄.

Εν νηπτική ησυχία και καθαρότητι, ενώπιον του θείου θρόνου γονυπετών, πτέρυγας εκτήσω αγγελικάς. Χαίρων τοίνυν μετά χαιρόντων, και κλαίων μετά κλαιόντων, κήπος γέγονας αρωμάτων θεουργικών, ευωδίαν εκχέων, τοις εγγύς και τοις μακράν. Όθεν, Ιάκωβε πανάριστε, διανύων τας αποστάσεις θαυμαστώς, υπερέβης εν Πνεύματι, και χρόνον και χώρον. Διό εν ημέρα των Εισοδίων, εισώδευσας εις τας ερατεινάς σου μονάς, δωρούμενος ημίν το μέγα έλεος.

Απόστιχα
Ήχος β’ Ιδιόμελον

Καθαρίσωμεν εαυτούς αδελφοί, από παντός μολυσμού, σαρκός και πνεύματος, τας λαμπάδας των ψυχών ημών φαιδρύνωμεν, διά φιλοπτωχείας, μη κατεσθίοντες αλλήλους τη συκοφαντία· έφθασε γαρ ο καιρός, όταν ο Νυμφίος ελεύσεται, πάσιν αποδούναι κατά τα έργα αυτού. Συνεισέλθωμεν Χριστώ μετά των φρονίμων Παρθένων, την φωνήν εκείνην του Ληστού, προς αυτόν ανακράζοντες· Μνήσθητι ημών Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου.

Ήχος πλ. δ’ Το προσταχθέν μυστικώς

Ως εις λειμώνα αρετών ανθηφορούντα, των θεοφόρων Ασκητών περιπατούντες, της οσμής πληρούμεθα της ηδυπνόου· τοις άθλοις γαρ στομωθέντες των πειρασμών, το σώμα τη εγκρατεία δουλοπρεπώς, καθυπέταξαν πνεύματι, αγγελικήν επί γης, πολιτείαν βιώσαντες, δόξης ούν ηξιώθησαν.

Μαρτυρικόν. Ήχος βʹ.

Των αγίων Μαρτύρων, πρεσβευόντων υπέρ ημών, και τον Χριστόν υμνούντων, πάσα πλάνη πέπαυται, και των ανθρώπων το γένος, πίστει διασώζεται.

Και νυν. Θεοτοκίον. Ήχος πλ. δʹ. Ω του παραδόξου.

Χαίρε αγνείας κειμήλιον, χαίρε αΰλου φωτός, καθαρόν ενδιαίτημα, χαίρε το κεφάλαιον, της ημών σωτηρίας τε, των Αποστόλων, χαίρε το κήρυγμα, και των, Μαρτύρων, χαίρε το καύχημα, χαίρε το πλήρωμα, Προφητών Πανάμωμε, και Ασκητών, Μοναστών αγλάισμα, και σωτηρία πιστών.

Ήχος πλ. δ’

Χαίρε Αίγυπτε πιστή, χαίρε Λιβύη οσία, χαίρε Θηβαΐς εκλεκτή, χαίρε πας τόπος, και πόλις και χώρα, η τους πολίτας θρέψασα, της Βασιλείας των ουρανών, και τούτους εν εγκρατεία, και πόνοις αυξήσασα, και των επιθυμιών, τελείους άνδρας τω Θεώ, αναδείξασα, ούτοι, φωστήρες των ψυχών ημών ανεφάνησαν, οι αυτοί των θαυμάτων τη αίγλη, και των έργων τοις τέρασιν, εξέλαμψαν νοητώς, εις τα πέρατα άπαντα. Αυτοίς βοήσωμεν· Πατέρες παμμακάριστοι, πρεσβεύσατε, του σωθήναι ημάς.

Ταίς των Οσίων σου πάντων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.

iconandlight.wordpress.com