ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Κατά
την εκκλησιαστική παράδοση, η μητέρα του Ιησού Χριστού, Μαρία (η
Θεοτόκος και Παναγία), πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν
άγγελο τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται
κατάλληλα.
Προσεύχεται
στο όρος των Ελαιών και δίνει τα υπάρχοντά της σε δύο γειτόνισσές της
χήρες. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι
στα Ιεροσόλυμα, καθώς κήρυτταν «απανταχού γης», μια νεφέλη τους άρπαξε
και τους έφερε κοντά της. Μοναδικός απών ο απόστολος Θωμάς.
Η
Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, στο οποίο
διέμενε η μητέρα του Θεανθρώπου. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι
Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου
και την έθαψαν.
Κατά
τη μεταφορά του λειψάνου της, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να
ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς
κατόρθωσε να το ακουμπήσει, αλλά μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.
Μοναδικός
απών από την κηδεία της υπήρξε, όπως προαναφέραμε, ο Απόστολος Θωμάς.
Όταν μετά από τρεις ημέρας πήγε στον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοσή μας η Παναγία μετετέθη εν σώματι εις
τον Παράδεισο.
Πάνω
στον τάφο της χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία
Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός
(450-457μ.Χ.) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό,
που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου εορταζόταν αρχικά στις 13 Αυγούστου και από το 460 μ.Χ. στις 15 Αυγούστου.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ἦχος α΄
Εν
τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου
κατέλιπες Θεοτόκε μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και
ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς
ημών.Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
Τὴν
ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα,
τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν
μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.
Ὁ Οἶκος
Τείχισόν
μου τὰς φρένας Σωτήρ μου· τὸ γὰρ τεῖχος τοῦ κόσμου ἀνυμνῆσαι τολμῶ, τὴν
ἄχραντον Μητέρα σου, ἐν πύργῳ ῥημάτων ἐνίσχυσόν με, καὶ ἐν βάρεσιν
ἐννοιῶν ὀχύρωσόν με· σὺ γὰρ βοᾷς τῶν αἰτούντων πιστῶς τὰς αἰτήσεις
πληροῦν. Σὺ οὖν μοι δώρησαι γλῶτταν, προφοράν, καὶ λογισμὸν
ἀκαταίσχυντον· πᾶσα γὰρ δόσις ἐλλάμψεως παρὰ σοῦ καταπέμπεται φωταγωγέ, ὁ
μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.
Μεγαλυνάριον
Παρέστης
Παρθένε ἐκ δεξιῶν, τοῦ Παμβασιλέως, ὡς Βασίλισσα τοῦ παντός,
περιβεβλημένη, ἀθανασίας αἴγλην, ἀρθεῖσα μετὰ δόξης, πρὸς τὰ οὐράνια.
ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ ΑΔΕΛΦΙΑ
ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου