Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Κύριο, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν… Κάθε στιγμή να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής. άγιος Παύλος, ο απλός και ταπεινός Πατριάρχης της Σερβίας.

 

 

Συναξάριον
Τῇ ΙΕʹ (15ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν· Γουρία (299), Σαμωνᾶ (306) καὶ Ἀβίβου (322) τῶν ἐξ Ἐδέσσης Μεσσοποταμίας .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Κυντιριανοῦ (Κυντιῶνος),* Ἐπισκόπου Σελευκείας, ἑνός ἐκ τῶν τριακοσίων δέκα ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων τῆς Αʹ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἰουστίνου Α΄(527) καὶ Εὐφημίας αὐγούστας (6ος αἰ.), τῶν εὐσεβῶν βασιλέων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ τοῦ Β’ τοῦ νέου, Πατριάρχου Κωνσταντινούπολεως (665-668)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἐλπιδίου, Μαρκέλλου, Εὐστοχίου, καὶ τῶν σὺν αὑτοῖς, ἐπί Ἰουλιανοῦ τοῦ Ἀποστάτου πυρὶ τελειωθέντων ἐν ἔτει τξα΄ [361]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Δημητρίου τοῦ ἐν Δαβουδίῳ Θράκης (298)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων· Εὐψυχίου, Νεάρχου, Καρτερίου καὶ τῶν σύν αὐτῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Φήλικος Α’ τῆς Νώλα τῆς Καμπανίας ᾿Ιταλίας (287)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Βελιτσκόφσκυ τοῦ Ῥώσσου, μεγάλου Κοινοβιάρχου καὶ διδασκάλου τῆς ἐν Χριστῷ νοερᾶς ἐργασίας καὶ νηπτικῆς προσευχῆς ἀναδειχθέντος, ἔν τε τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος καὶ τῇ Μολδαβίᾳ (1794)
Τῇ αὐτῇ ἡμερᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, τοῦ φωτιστοῦ τῆς Ἀλάσκας τοῦ Νέου Κόσμου, τοῦ Ῥώσσου, ασκήσαντος ἐν μιᾷ τῶν Ἀλεούτων νήσων, ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπονομασθεῖσαν «Νέον Βαλαάμ» καὶ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος ἐν ἔτει 1836.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου Στόϊτσεβιτς, Πατριάρχου Βελιγραδίου καὶ Πὲτς (παλαιοῦ Ἰπεκίου) Σερβίας, τοῦ απλοῦ καὶ ταπεινοῦ,  ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος ἐν ἔτει 2009

Στίχοι.
Ῥίζα ὁσία, καρποὺς Ὀρθοδοξίας,
Γερμανέ, ἐξήνεγκας ἐν τῇ Ἀλάσκᾳ.

Στίχοι.
Ἀδιαλείπτου κλήσεως Χριστοῦ ἐργάτα,
Νῦν ὑμνεῖς , Παΐσιε, Θεὸν ἀπαύστως.
Θεῷ ἄνω σύνεστι Παΐσιος Χριστευχέτης.

Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Κύριο, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν…
Η Ορθοδοξία είναι η πίστη που αναγνωρίζεται από τον τρόπο που τη ζούμε, το πως ενεργούμε και το πως φερόμαστε. Η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής. Πατριάρχης Παύλος της Σερβίας

Άγιος Γερμανός της Αλάσκας, ο στοργικός προστάτης των Αλεούτων

 

Ο ταπεινός άγιος μοναχός Γερμανός της Αλάσκας θέλοντας να ξεφύγη από το μίσος του Μπαρανώφ, του νέου διευθυντού της Ρωσοαμερικανικής Εταιρείας (τη «μαύρη σελίδα» της ιστορίας της Εκκλησίας της Αλάσκας), αποσύρθηκε σ’ ένα μικρό μοναχικό νησάκι Ελόβυγ, δηλαδή «νήσος των Ελάτων», (σημ. Spruce Island) κοντά στα Κόντιακ, το μετωνόμασε σε «Νέον Βαλαάμ». Εκεί εγκαινίασε έναν νέο τρόπο «σιωπηρής ιεραποστολής» κατά το παράδειγμα των παλαιών Πατέρων της ερήμου, έγινε «Ιεραπόστολος» με την υψηλότερη έννοια του όρου: λύχνος επί την λυχνίαν που ακτινοβολεί με το παράδειγμα του, κάνοντας με την πολιτεία του να ακτινοβολήσει η εικόνα της Βασιλείας των Ουρανών. Το παράδειγμα της αγίας ζωής του επέδρασε βαθύτατα στους ιθαγενείς.

Εστραμμένος στον εαυτό του και τον Θεόν, ζούσε σε ένα μικρό ξύλινο κελλί, χωρίς καμία άνεση, εκτεθειμένος στα στοιχεία της άγριας φύσεως, φορώντας όλες τις εποχές τα ίδια ρούχα, νηστεύοντας και έχοντας ως μόνη τροφή άγρια μούρα, χορταρικά και μανιτάρια, και φέρνοντας επάνω του σιδερένιες αλυσίδες, πιο βαρείες από οκτώ κιλά. Εργαζόταν σκληρά, αναπαυόταν λίγο, αγρυπνούσε πολύ και η προσευχή γι’ αυτόν είχε γίνει αδιάλειπτος, μέρα και νύχτα. Μ’ αυτήν απωθούσε τις διαρκείς επιθέσεις των δαιμόνων και τους κακούς λογισμούς. Γέροντα του είχε την τελευταία έκδοση της Φιλοκαλίας, που το 1793 είχε κυκλοφορήσει στα σλαβονικά, σε μετάφραση του αγίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Αντιμετώπισε ακόμα διωγμό, συκοφαντία και ξυλοδαρμό από κάποιους Ιθαγενείς.

Εκεί άσκησε τη νοερά προσευχή κατά την ορθόδοξη παράδοση και, με την ίδια την ταπεινή και οσιακή παρουσία του, έγινε ο μεγάλος πνευματικός πατέρας των Αλεούτων. Έκανε τις παγωμένες ερημιές της Βόρειας Αμερικής τόπο της καρδιακής προσευχής όπως η Θηβαΐδα του Σιβηρικού Βορρά, οι πλαγιές του Άθωνα, τα βράχια του Σινά και οι έρημοι της Αιγύπτου.
Σ’ αυτούς που απορούσαν πως άντεχε σε τόση μοναξιά, απαντούσε: «Δεν είμαι μόνος, ο Θεός είναι εδώ όπως παντού, κι οι άγγελοι του επίσης. Είναι τίποτε πιο επιθυμητό από μια τέτοια συντροφιά;». Άλλοτε πάλι έλεγε: «Σαράντα χρόνια προσπαθώ να αγαπήσω τον Θεόν και να που τελειώνοντας τις ήμερες μου, δεν μπορώ να σας βεβαιώσω ότι τον αγαπώ όπως του αρμόζη. Ν’ αγαπάς το Θεό είναι να Τον σκέπτεσαι συνεχώς και πάντοτε και παντού, να Τον υπηρετείς και να κάνης πάντα το θέλημα Του».

Γι’ αυτήν τη θεάρεστη ζωή του, ο Χριστός του χάρισε άφθονη θεία Χάρη και πολλή ευλογία, που εκδηλωνόταν ως απέραντη αγάπη για όλους τους ανθρώπους και περισσότερο για τους ιθαγενείς Αλεούτιους, για τους οποίους είχε γίνει ο πατέρας και προστάτης τους. Πρόσφερε σ’ αυτούς ό,τι είχε, μα κυρίως τον ίδιο τον εαυτό του, μιμούμενος τον Κύριο Του, ενώ παράλληλα δε σταματούσε να προσεύχεται εσωτερικά, αδιάλειπτα.Αγαπούσε ιδιαίτερα τα παιδιά και ίδρυσε ένα ορφανοτροφείο στο Νέο Βαλαάμ, οπού τα κατηχούσε στην αγάπη του Θεού και της Εκκλησίας. Κατασκεύασε με τα χέρια του ένα παρεκκλήσιο και κει κάθε Κυριακή μάζευε τις οικογένειες που σιγά σιγά ήλθαν και εγκαταστάθηκαν γύρω από το Βαλαάμ, έψαλλαν μαζί, λειτουργούσε και κήρυττε το λόγο του Θεού. Η αγάπη του για τους συνανθρώπους του δε σταματούσε ούτε όταν κινδύνευε η ίδια η ζωή του. Κάποτε ξέσπασε μια επιδημία στο Κόντιακ, δεν αναφέρεται ακριβώς ποιά. Ο άγιος Γερμανός δεν εγκατέλειψε το χωριό, για να προφυλαχθή. Παρέμεινε κοντά στους αρρώστους επί ένα μήνα, πήγαινε από σπίτι σε σπίτι για να φροντίσει τους αρρώστους, αψηφώντας τον κίνδυνο να προσβληθή και ο ίδιος. Όταν πέθαιναν, έθαβε και έψαλλε τους νεκρούς, ενίσχυε τους απορφανισθέντες.
Διηγούνται ότι πάντοτε ήταν τριγυρισμένος από παιδιά με τα οποία έπαιζε, ενώ συγχρόνως τα εδίδασκε τα της Εκκλησίας, και για να τους προσφέρη χαρά, τους έψηνε με τα ίδια του τα χέρια κουλουράκια και τους τα πρόσφερε. Έτσι πέρναγαν τα χρόνια και οι χριστιανοί Εσκιμώοι πλήθαιναν στην γύρω περιοχή. Ο άγιος Γερμανός έφθασε σε μεγάλη ηλικία. Γερνώντας, άρχισε σιγά σιγά να χάνη το φως του. Όμως ο Θεός του χάρισε να βλέπη αγγέλους. Ακόμα του εδόθη το χάρισμα να εξουσιάζη τα στοιχεία της φύσεως, το χάρισμα των ιάσεων και το προορατικόν.

Κάποτε στο νησί Spruce Island έπιασε μια μεγάλη φωτιά. Ο άγιος με τον μαθητή του Ιγνάτιο έκανε μια ζώνη γύρω από το τόπο που έμεναν με βρύα. Ο Γέροντας είπε: “Να είστε βέβαιοι ότι η φωτιά δεν θα περάσει αυτή τη γραμμή.”
Την επόμενη ημέρα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ιγνατίου, δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας, η πυρκαγιά ωθούμενη από ισχυρό άνεμο έφτασε με μεγάλη δύναμη στο σημείο όπου ο Γέροντας έβαλε τα βρύα, Η φωτιά έτρεξε κατά μήκος τους και σταμάτησε, χωρίς να αγγίξει το πυκνό δάσος στην άλλη πλευρά της γραμμής .

 

Μια άλλη φορά στο νησί έγινε ένα τσουναμι. Οι κάτοικοι ήρθαν στο Γέροντα γεμάτοι φόβο. Ο πατέρας Γερμανός πήρε μια εικόνα της Μητέρας του Θεού από το σπίτι όπου ζούσαν τα παιδιά, και την έβαλε στην αμμουδιά και άρχισε να προσεύχεται. Μετά την προσευχή του στράφηκε στους παρευρισκόμενους και είπε, “Δεν υπάρχει κανένας φόβος, το νερό δεν θα ανέβει υψηλότερα από τον τόπο όπου βρίσκεται αυτή η ιερή εικόνα.” Τα λόγια του Γέροντα εκπληρώθηκαν. Μετά από αυτό τους βεβαίωσε ότι θα ‘χουν την ίδια βοήθεια από αυτή την ιερή εικόνα και στο μέλλον δια πρεσβείων της Πάναγνης Βασίλισσας. Εμπιστεύθηκε αυτή την εικόνα στην μαθήτρια του Σοφία, ώστε σε μελλοντικές πλημμύρες η εικόνα αυτή να τοποθετείται σε εκείνη την θέση στην ακτή.

Στις 15 Νοεμβρίου, κατά την ημέρα μνήμης του αγαπημένου του Αγίου Παϊσίου Βελιτσικόφσκυ, του 1836 το αστέρι που ανέτειλε πριν από 81 χρόνια στη Μόσχα, έδυσε στη Χώρα του Ηλίου του μεσονυκτίου. Μια τοιχογραφία στο εκκλησάκι του που βρίσκεται στο νησί Σπρούς γράφει: «The repose of Saint Herman on the day of his beloved St.Paisius» – Ο Άγιος Γερμανός εκοιμήθη την ημέρα που τιμούμε τη μνήμη του αγαπημένου του αγίου Παϊσίου (Βελιτσκόφσκυ!). Την στιγμή που η ψυχή του ανήλθε στον ουρανό, ο μαθητής του Γεράσιμος είδε το πρόσωπό του να ακτινοβολεί φως και οι κάτοικοι ενός γειτονικού νησιού είδαν έναν φωτεινό στύλο να υψώνεται πάνω από το Νέο Βαλαάμ. Πολλά θαύματα ακολούθησαν την κοίμησή του και ο άγιος παραμένει ολοζώντανος στη μνήμη των χριστιανών όλης της Αλάσκας.

Η Εκκλησία μας γιορτάζει τον άγιο Γερμανό όχι μόνο την ήμερα της κοιμήσεως του αλλά και στις 9 Αυγούστου, ήμερα της ανακηρύξεως του ως αγίου και στις 13 Δεκεμβρίου ήμερα της Συνάξεως όλων των αγίων των εν Αλάσκα.

Όσιε πάτερ Γερμανέ ο εν Αλάσκα, πρέσβευε υπέρ πάντων ημών. Αμήν.

*** 

«Μόνον Συ, Κύριε, γνωρίζεις τι χρειάζεται εις ημάς»
Η προσευχή του Πατριάρχου Σερβίας Παύλου.

«Πριν αρχίσετε να κρίνετε την ζωή μου, πάρτε τα παπούτσια μου και πηγαίνετε στο δρόμο μου!
Περπατήστε στους δρόμους, στους λόφους και στις κοιλάδες. Νιώστε τον πόνο και την ευτυχία.
Περάστε από τα χρόνια που πέρασα, πέστε πάνω στη κάθε πέτρα που βρήκα στο δρόμο.
Σηκωθείτε και συνεχίστε πάλι με τον ίδιο τρόπο, όπως και εγώ! Και τότε μπορείτε να με κρίνετε.» Παύλος της Σερβίας

«Κανένας στη θορυβωδέστατη εποχή μας δεν μιλούσε τόσο χαμηλόφωνα και ταυτόχρονα δεν ακουγόταν μακρύτερα. Κανένας δεν μιλούσε λιγότερο και η ομιλία του να έλεγε περισσότερα. Κανένας στη θεληματικά τυφλή εποχή μας δεν αντίκριζε την αλήθεια με περισσότερη ηρεμία».
Μ. Μπέκοβιτς, Σέρβος ποιητής για τον Πατριάρχη Παύλο

 

Γράφει ο π.Λίβυος: «Ο επίσκοπος της εκκλησίας του Χριστού Παύλος και Πατριάρχης της Σερβικής εκκλησίας, δεν άσκησε -ως συνήθως γίνεται από τις θέσεις αυτές- εξουσία. Δεν άφησε τον εαυτό του να γοητευθεί από την δαιμονική γοητεία της εξουσίας. Δεν υπηρέτησε την διπλωματία. Ούτε ιερή ούτε ανίερη. Δεν έκανε μικροπολιτική και μακροπολιτική. Ήταν Χριστιανός. Ακέραιος. Αυθεντικός. Μαρτυρικώς μαρτυρών την πίστη του στο Χριστό.

Αγωνίστηκε κόντρα σε όλες τις αντιεκκλησιαστικές, αντιχριστιανικές κοσμικές απόψεις και αντιλήψεις ότι η διοίκηση της εκκλησίας δεν ασκείται με προσευχή και νηστεία, με αρετή και πνευματικότητα, αλλά με δημόσιες σχέσεις, με διπλωματία και πολιτική. Καθώς δε και με την νεοεκφρασθείσα αλλά καθόλου άγνωστη από το εκκλησιαστικό παρελθόν άποψη ότι η αποστολή του επισκόπου δεν είναι η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και η εν Χριστώ διακονία, αλλά η διοικητική γραφειοκρατική συνδιαλλαγή με το κράτος και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, κάτι σαν εκκλησιαστικός νομάρχης.
Ο Πατριάρχης Παύλος εκλέχτηκε με κλήρο κατά την Σερβική παράδοση. Δεν πήρε μέρος σε συντεχνίες και εκλογικά μαγειρέματα. Άφησε τον Θεό να μιλήσει μέσα από καθαρές διαδικασίες.
Όταν κηρύχτηκε από τον υπεραντλαντικό σουλτάνο (Η.Π.Α) ο πόλεμος ενάντια στην Σερβία δεν υπεράσπισε τον λαό του μόνο με παρουσία, φιλανθρωπική διακονία κ.α τα οποία επιτυχώς πολλές φορές διεκπεραιώνουν και μη θρησκευτικές ομάδες εθελοντών ακτιβιστών και οργανισμών. Αλλά ως αληθινός χριστιανός επίσκοπος μπόλιασε την φιλανθρωπία με την προσευχή και νηστεία. Δεν έφαγε λάδι όσες μέρες κράτησε ο πόλεμος πενθών για τον σφαγιασθέντα λαό του και τελούσε την Θεία Λειτουργία καθημερινά όπου και εάν βρισκόταν. »

***

 

Ο μαρτυρικός ιεράρχης σαν επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης στο Κοσσυφοπέδιο πέρασε μαρτυρικές στιγμές, περίπου τριάντα χρόνια. Φανατικοί Αλβανοί αλλά και κομμουνιστές της περιοχής, πολλές φορές τον έβριζαν και τον προπηλάκιζαν, όταν τον έβλεπαν στον δρόμο και όλα αυτά με την ανοχή, αν όχι και με την προτροπή, των διοικούντων κομμουνιστικών αρχών. Κάποτε σε στάση λεωφορείου, φανατικός Αλβανός μουσουλμάνος τον ερράπισε με λύσσα, χωρίς καμιά αιτία. Υπέφερε τα πάντα, χωρίς γογγυσμό, με την αδιάλειπτη προσευχή του. Το 1989, ξυλοκοπήθηκε από αρκετούς Αλβανούς νέους τόσο πολύ που σχεδόν 3 μήνες νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Ήταν τόσο βαθιά ποτισμένος με το ευαγγελικό πνεύμα της ταπείνωσης και της συγχώρεσης, που αρνήθηκε να ασκήσει δίωξη.

Όταν του ανακοινώθηκε ότι εξελέγη Πατριάρχης, στενοχωρήθηκε πολύ, ήταν ο μόνος που δεν επιθυμούσε να εκλεγεί Πατριάρχης. Προσευχήθηκε πολύ και δέχθηκε με ταπείνωση το θέλημα του Θεού, βάζοντας όμως ένα τάμα για τον εαυτό του στην προσευχή αυτή: «Θεέ μου, Συ γνωρίζεις ότι δεν έχω τις δυνάμεις και την ικανότητα να ανταπεξέλθω σε αυτό το υψηλό λειτούργημα, να γίνω Πατριάρχης, ποτέ μου δεν το επεθύμησα ούτε καν το σκέφτηκα. Βάζω όμως ένα τάμα από τώρα και στο εξής μέχρι να πεθάνω, να Σου λειτουργώ καθημερινά, και Εσύ, όπως γνωρίζεις, να αναπληρώσεις τις ελλείψεις μου και τις ατέλειές μου». Και όντως ο μακάριος αυτός άνθρωπος του Θεού λειτουργούσε καθημερινά, όπου και αν βρισκόταν. Ακόμη και όταν ήταν εκτός Σερβίας, σε αποστολές, λειτουργούσε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Το σπάνιο αυτό λειτουργικό του φρόνημα και η εσωτερική του ζωή τον ανέδειξαν σε αληθινό εκκλησιαστικό ηγέτη, γι’ αυτό τον αγαπούσε πολύ ο λαός, αλλά και οι αποφάσεις του σε κρίσιμα θέματα ήταν πάντοτε σοφές και μέσα στο θέλημα του Θεού.

Ο μακαριστός Παύλος ήταν ένα θαύμα του Θεού. Κυκλοφορούσε και ως Πατριάρχης μόνο με τα δημόσια μέσα μεταφοράς, κοιμόταν σε ένα απλό φτωχικό δωμάτιο, στο Πρίζρεν δε σε μια ψάθα, έραβε και επισκεύαζε μόνος του τα ενδύματα και τα υποδήματά του και ετοίμαζε το πάντοτε νηστίσιμο φαγητό του ο ίδιος. Αυτός δε έδωσε λύση στο οδυνηρό σχίσμα της λεγόμενης «Ελεύθερης Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας» και την οδήγησε στους κόλπους του Σερβικού Πατριαρχείου.

Θυμάται η αδελφή Θεοδώρα Ζάρκοβιτς:
Ήταν μεγάλος ασκητής- λέει η αδελφή Θεοδώρα, από την Πρίζρεν μέχρι την Gracanica πάντα ταξίδευε με το λεοφωρείο, όπως όλος ο κόσμος. Πολλές φορές από την Gracanica μέχρι την Πρίστινα πήγαινε με τα πόδια.
Θυμάμαι, μια φορά του είπα: «Σεβασμιώτατε, είναι ντροπή να πηγαίνετε με τα πόδια μέχρι την Πρίστινα», και αυτός μου ανταπάντησε: «Σώπα Θεοδώρα, για ποια ντροπή μιλάς όταν Κύριος ο Θεός μου έδωσε τα πόδια με αυτά να περπατάω». Ήταν ένας ζωντανός άγιος που περπατάει…

Περπατούσε πολύ, ενώ για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιούσε το λεωφορείο και το τρένο. Τα παπούτσια του τα έφτιαχνε μόνος του από λάστιχα αυτοκινήτων. Όλοι γνώριζαν ότι δεν είχε πατήσει «ούτε μυρμήγκι».

Έλεγε μια φορά :
«Βλέπετε τι καλά παπούτσια έχω; Τα βρήκα κοντά στον κάδο όταν πήγα στο πατριαρχείο. Κάποιος το πέταξε, αλλά είναι γνήσιο δέρμα. Τα έραψα λίγο – και ιδού, μπορούν να χρησιμεύσουν για πολύ καιρό».

***

Ο άγιος Πορφύριος προσεύχεται για την εκλογή του Παύλου σε Πατριάρχη

 

Άλλη φορά μόλις μπήκα στο κελλάκι του Αγίου, μου λέει: «Καλώς την. Κάνε, σε παρακαλώ, προσευχή και μην μου μιλάς, γιατί έχουν εκλογές στην Γιουγκοσλαβία σε λίγο. Θα ψηφίσουν καινούργιο Πατριάρχη. Μακάρι να βγάλουν τον Παύλο. Κάνε, σε παρακαλώ, κι εσύ προσευχή».
Κάναμε εν σιωπή προσευχή. Σε λίγη ώρα παίρνει ο Δεσπότης Αθανάσιος Γιέφτιτς τηλέφωνο, για να ενημερώση τον Παππούλη ότι έχουν εκλογές και να τον ρωτήση ποιον να ψηφίσουν. Και ο Παππούλης του απαντά: «Ρωτάς, Αθανάσιε, ποιον να ψηφίσετε; Τον Παύλο να ψηφίσετε!»
Κλείνει το τηλέφωνο και συνεχίσαμε την προσευχή, ώσπου μετά από μία ώρα και ένα τέταρτο, ο Δεσπότης Αθανάσιος ξαναπήρε τηλέφωνο για να πη: «Γέροντα, με την ευχή σας, παμψηφεί βγήκε ο Παύλος!»
Μαρτυρία Γερόντισσας Στυλιανής, Ι. Μονή Παντοκράτορος Ταώ (Νταού Πεντέλης)
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)».  Α’. Μαρτυρίες.  Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 19.

***

Παύλου πατριάρχου Σερβίας, του απλού και ταπεινού
λόγοι ποιμαντικής παρηγοριάς

Πρέπει κάθε στιγμή να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.

Για μας, αδελφοί και αδελφές, το Ευαγγέλιο, η Ορθόδοξη πίστη, δεν αποτελούν δίδαγμα που αποστηθίζεται και αναπαράγεται, αλλά τη διδασκαλία που ορίζει τη ζωή μας. Όταν το στόμα των Αποστόλων σώπαινε, μιλούσαν τα έργα τους, η αγιασμένη ζωή τους….
Μη λησμονούμε ότι ζητούμενο της εδώ ζωής μας είναι να κερδίσουμε την αιώνιο ζωή και τη μακαριότητα της Βασιλείας των ουρανών, να βρεθούμε κοντά στον Θεό και τους αγίους Του. Άρα, εδώ έγκειται το νόημα της ζωής μας…

«Πρέπει πρώτα να χτίσεις έναν αληθινό κόσμο μέσα σου και μετά να φτιάξεις τον κόσμο γύρω σου. Αν φτιάξεις τον κόσμο μέσας σου τότε θα μπορέσεις να διορθώσεις και τον κόσμο γύρω σου».

«Μην πολυδίνουμε σημασία στον εαυτό μας, λες και είναι ο εκλεκτός του Θεού.
Να ακούμε τον λόγο Του και αμέσως να προσπαθούμε να Τον εφαρμόσουμε. Και το σημαντικότερο: Να φυλαγόμασθε από τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνεια, που μας κρυφοψιθυρίζει ότι, είμασθε οι εκλεκτοί του Θεού.
Να προσέχουμε την “ξιπασιά”, πόσο κομψά θα μιλήσουμε, πόσο εντυπωσιακό θα είναι το ντύσιμό μας, πώς θα κάνουμε τους άλλους να μας επιδοκιμάσουν. Αν μας κερδίσουν αυτά, πάει η πίστη!
“Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;”, διερωτάται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιωάνν. ε΄44΄)»!!!

***

 

…Πόση δυστυχία προξενούν η ματαιοδοξία και η αλαζονεία, ο πόθος να φανούμε καλύτεροι απ’ αυτό που είμαστε… Σας καλώ, λοιπόν, ποτέ μην υποκρίνεστε πως είστε καλύτεροι απ’ ότι στην πραγματικότητα. Γιατί σ’ αυτή την υποκρισία φυτρώνουν η συκοφαντία, το κουτσομπολιό, η ταπείνωση του διπλανού μας, τον λέμε τιποτένιο και αυτοστιγμεί γινόμαστε σπουδαίοι. Τον κλωτσάμε προς τα κάτω, για να μεγαλώσει η μεταξύ μας απόσταση και να δουν οι άλλοι πόσο ανώτεροι είμαστε- τι ψέμα φυσικά!
Ταπεινόφρονα ψυχή- αυτό χρειαζόμαστε, αδελφοί και αδελφές, γι’ αυτό κοπιάζουμε. Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι απάθεια, διότι απαιτείται τεράστιο σθένος για να ταπεινωθούμε ενώπιον του Θεού. Με την ταπείνωση μας, στην πραγματικότητα, υψωνόμαστε και γινόμαστε όντως καλύτεροι.

Μην ξεχνάτε ποτέ τα λόγια του Ευαγγελιστού Ιωάννη ‘’Πως όμως μπορείτε εσείς να πιστέψετε, αφού αποζητάτε τον έπαινο ο ένας του άλλου, και δεν επιδιώκετε τον έπαινο του μοναδικού Θεού; (Ιωαν. 5,44). Επιζητώντας τον έπαινο του κόσμου από ματαιοδοξία, αδυνατούμε να επιζητήσουμε την αληθινή δόξα, αυτήν που προέρχεται από τον Θεό. Και συνετοί, και καλοπροαίρετοι να είναι, οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν τα πάντα, ενίοτε δε παραπλανώνται, για να μη σχολιάσω κι αυτούς που επαινούν ή ψέγουν ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Όμως μπροστά στον Θεό είναι αδύνατον να παρουσιαστούμε τάχα καλύτεροι απ’ ότι είμαστε, να κρύψουμε την ανεντιμότητα, την αδικία και κάθε άλλο κακό. Ο Θεός βλέπει τα πάντα, ακούει τα πάντα, βλέπει τα έργα μας, ακόμη κι όσα κάνουμε στα σκοτεινά, και θ’ ανταμείψει τον καθένα ανάλογα με την αξία του, γιατί μας προίκισε με δώρα σπουδαία κι αναμένει να καλλιεργήσουμε τις δεξιότητες που μας προσέφερε μαζί με την ελευθερία μας. Στο τέλος της Αποκαλύψεως, λέει ο Κύριος, ‘’ο άδικος ας συνεχίσει να αδικεί, ο ακάθαρτος ας συνεχίσει τα βδελυρά έργα του, Ας συνεχίσει κι ο δίκαιος να κάνει το δίκαιο, κι ο άγιος την αγιοσύνη του. Να, έρχομαι σύντομα, και φέρνω μαζί μου την ανταμοιβή, για ν’ ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τα έργα του (Αποκ. 22,11-12). Και καταλήγει ‘’Ναι, έρχομαι σύντομα’’ (Αποκ. 22,20)

Έλα, λοιπόν Κύριε Ιησού Χριστέ, μα πριν εμφανιστείς βοήθησε μας να’ μαστε πλάι Σου, ό,τι κι αν συμβεί στον κόσμο. Και την ζωή μας να δώσουμε σε Σένα και από το παράδειγμα Σου να μην απομακρυνθούμε…

Από το βιβλίο: «έτσι να λάμψει το φως!», Παύλου πατριάρχου Σερβίας, λόγοι ποιμαντικής παρηγοριάς, σελ., εκδόσεις ‘’εν πλω’’ 2019.

  

Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ δεν διαφημίζεται, αλλά φαίνεται. Δεν διατυμπανίζεται, αλλά εκπέμπεται με μυστικό τρόπο. Δεν περιγράφεται, αλλά βιώνεται. Όσοι είχαν την ευλογία να συναντήσουν τον Πατριάρχη Σερβίας Παύλο, είχαν την «αγαθή τύχη» να πάρουν στίγματα από την αγιότητα του ανθρώπου και από την όψη αλλά και από το λόγο του ανθρώπου. Πριν μερικά χρόνια διοργανώθηκαν στην Πάτμο μεγάλοι εορτασμοί για την συμπλήρωση 1900 χρόνων από τη συγγραφή της Αποκάλυψης από τον Ιωάννη τον Θεολόγο, στους οποίους συμμετείχαν εκκλησιαστικοί και πολιτικοί ταγοί από όλον τον κόσμο. Ωστόσο, αυτός που τράβηξε τα βλέμματα και το ενδιαφέρον των περισσότερων δημοσιογράφων, ήταν ο ταπεινός Πατριάρχης Σερβίας Παύλος. Καθημερινώς τελούσε Θεία Λειτουργία, γεγονός το οποίο αποτελούσε αιτία συνωστισμού εκατοντάδων πιστών, οι οποίοι έτρεχαν για να πάρουν την ευλογία του. Ένα άλλο, ασήμαντο μεν, συγκλονιστικό δε γεγονός, ήταν ο τρόπος που λάμβανε το πρωινό του, ύστερα από την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, για την κορύφωση των εορτασμών. Στο τραπέζι κάθονταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι, πολιτικοί και ανάμεσά τους ο Πατριάρχης Παύλος. Οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες συνωστίζονταν για να καλύψουν το γεγονός. Ο μόνος που ήταν ατάραχος, μέσα στη φασαρία που προκαλούσε ο συνωστισμός λόγω των συνεργείων, ήταν ο Πατριάρχης Παύλος, ο οποίος βουτούσε ένα κουλουράκι μέσα στο τσάι του. Η όψη του ατάραχη και το πρόσωπό του μειλίχιο, εξέπεμπε αυτό που καλείται αγιότητα.

ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ μέρες του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, ο Πατριάρχης Παύλος κλήθηκε να στηρίξει τους πιστούς και να ορθώσει λόγο αληθείας, σε ένα περιβάλλον ψέματος, κακίας και σκοτωμών… ο ασκητικότατος Πατριάρχης έλεγε μεταξύ άλλων και ένα σερβικό, άκρως ορθόδοξο ρητό: «Ηρωισμός είναι το να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου από τους εχθρούς μου, ενώ τιμιότητα είναι το να υπερασπίζομαι τον εχθρό μου από τον εαυτό μου». Χωρίς εθνικισμούς, χωρίς μεγαλοστομίες και χωρίς φόβο, ακόμη και την ώρα που ήταν γεμάτοι οι δρόμοι με αγγελτήρια θανάτων, ανθρώπων που σκοτώθηκαν στον πόλεμο, τολμούσε να προβάλλει την ουσία που θέλει «τα του Θεού τω Θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». ‘Αλλο ο ηρωισμός, ο οποίος απαιτεί πόλεμο, σκοτωμούς, πονηριά και σίγουρα θυσίες. Και άλλο η τιμιότητα, η οποία απαιτεί αγιότητα βίου, θέλει αγάπη, η οποία αγγίζει και τους εχθρούς και τελικά φθάνει μέχρι και την αυτοθυσία. ‘Αλλο το κράτος και η εξουσία, τα οποία είναι καλά, μόνο όταν περιορίζονται στη ρύθμιση της κοινωνικής ζωής και προσφέρουν ασφάλεια. Και άλλο εν Χριστώ ζωή, η οποία χωρίς κανόνες και νόρμες, χωρίς θρησκευτικές καταπιέσεις, αλλά με μόνη δύναμη την αγάπη, οδηγεί τον άνθρωπο στον παράδεισο και την αληθινή ευτυχία. (”Πολίτης”- 20/09/2009)

***

 

Σηκωνόταν πολύ νωρίς και λειτουργούσε κάθε μέρα προσευχόμενος για όλο το σερβικό λαό. Όλη η Σερβία βρίσκονταν στην μικρή καρδιά του. Ήταν μικρός στο ύψος, αλλά γίγαντας στο πνεύμα, είχε εύθραυστους ώμους, αλλά σε αυτούς τους ώμους έφερε ολόκληρο το έθνος, είχε λεπτά δάχτυλα, αλλά με αυτά τα δάχτυλα ενωμένα μαζί, χτυπούσε τις λεγεώνες των δαιμόνων. Φορούσε ένα ελαφρύ ράσο, αλλά κάτω από αυτό το ράσο κρύβονταν η ψυχή ενός γενναίου ασκητή.
Οι άνθρωποι έλεγαν: “Αυτός είναι ο Άγγελος μας, ο οποίος με τα φτερά του μας προστατεύει από τις δυνάμεις του κακού”.

Από τότε που εξελέγη Πατριάρχης, λειτουργούσε κάθε μέρα! Η εκλογή του συνέπεσε με την πιο τραγική περίοδο της ιστορίας της Σερβίας, τότε που ο φρικτός πόλεμος κατέστρεφε την άλλοτε ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Τότε ακριβώς έδειξε την αγιότητά του. Συνέπασχε με τον μαρτυρικό λαό της καταφανώς αδικούμενης Σερβίας, αλλά ποτέ δεν παρασύρθηκε και μάλιστα καταδίκαζε έντονα κάθε ακραίο εθνικισμό.

«Κάτω από τον ήλιο υπάρχει αρκετός χώρος για όλους», έλεγε και τόνιζε: «Την ειρήνη τη χρειάζονται εξίσου όλοι οι άνθρωποι· όπως εμείς, το ίδιο και οι εχθροί μας».

«Έχουμε υποχρέωση και στην πλέον δύσκολη κατάσταση να συμπεριφερώμεθα ως άνθρωποι. Δεν υπάρχει», φώναζε, «συμφέρον ούτε εθνικό ούτε προσωπικό που θα μπορούσε να αποτελεί δικαιολογία του να μην είμαστε άνθρωποι»! Η φράση μάλιστα αυτή, που συχνά επανελάμβανε, «να είμαστε άνθρωποι», γέμισαν τα αυτιά ακόμη και των μικρών παιδιών, τα οποία χαϊδευτικά τον ονομάζουν : «Ο Παύλος, να είμαστε άνθρωποι »!

Έλεγε ο άγιος πατριάρχης Παύλος: Ότι η ζωή είναι δύσκολη δεν είναι εξαίρεση, είναι ο κανόνας. Μόνο ο 20ος αιώνας πίστεψε ότι η ζωή είναι εύκολη και ευχάριστη, ένα όνειρο που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία (…) Τις δυσκολίες όμως μπορούμε ευκολότερα να τις υποφέρουμε όταν μέσα μας και ανάμεσά μας υπάρχει ανθρώπινη ζεστασιά. Επειδή κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του ο Κύριος δεν θα μας ρωτήσει σε τι καιρούς ζήσαμε, αλλά πώς φερθήκαμε στον πλησίον μας. Ήταν η «κόλαση» μας ή ο «παράδεισός» μας;»

 

‘‘Ο δρόμος του Θεού δεν είναι εύκολος, αλλά είναι τίμιος.” Εάν είμαστε με τον Χριστός, θα αντέξουμε έως το τέλος!

”Τίποτα δεν είναι πιο πολύτιμο στη ζωή του ανθρώπου από την προσευχή. Η προσευχή κάνει το αδύνατο δυνατό . Η προσευχή είναι αναγκαία για την ψυχή του ανθρώπου, όπως είναι ο αέρας για την αναπνοή. Όποιος δεν προσεύχεται στερείται της συνομιλία με το Θεό και μοιάζει με το δέντρο που δεν αποδίδει καρπούς και κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά (Ματθ. 7:19). Η νύχτα είναι πολύ κατάλληλη στιγμή για μοναχική προσευχή. Είναι μια ώρα που όλα είναι ήσυχα και ήρεμα. Όλα είναι σιωπηλά και η προσευχή που αναβλύζει από τα βάθη της καρδιάς στη σιωπή της νύχτας ακούγεται, και η χάρη του Θεού εγκαθίσταται στην ψυχή σε ακόμη μεγαλύτερη αφθονία.”

”Η Ταπείνωση, είναι η μητέρα, το θεμέλιο και η βάση όλων των ευαγγελικών αρετών.”

«Για έναν Ορθόδοξο χριστιανό είναι χίλιες φορές καλύτερα να σκοτωθεί ως χριστιανός, παρά να σκοτώσει και να γίνει δολοφόνος!».
”Ο Χριστός είπε στους μαθητές του: Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Γι’ αυτό να είσθε φρόνιμοι σαν τα φίδια και αθώοι και ακέραιοι όπως τα περιστέρια. Η σοφία θα μας προστατέψει από τους λύκους, και η αθωότητα θα μας αποτρέψει από το να γίνουμε λύκοι.”

”Αυτός ήταν ο μέγας Πατριάρχης Παύλος! Υπήρξε ο μόνος που ήταν τόσο ξεκάθαρος, τόσο κρυστάλλινος, τόσο ακέραιος και ασυμβίβαστος! Αληθινός! Όπως ήταν όλη η ζωή του: Εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο πτωχείας, απλότητας, αγάπης. Ένας γνήσιος μαθητής του Χριστού. Αληθινός Επίσκοπος. Ένας άγιος!” (Στ. Μποζοβίτης)

Άγιε Παύλε, πατριάρχα των αδελφών μας Σέρβων, πρέσβευε υπέρ ημών στο Θεό. Αμήν. 

Η μούσα
Ποίημα της Άννας Αχμάτοβα

Θα με ξεχάσουν; Καθόλου δεν εκπλήσσομαι γι’ αυτό!
Τόσες φορές με ξέχασαν, πληθώρα…
Χίλιες φορές βρισκόμουνα σε τάφο ανοιχτό
Που ίσως βρίσκομαι και τώρα.
Η μούσα έχει κουφαθεί και τυφλωθεί,
Σα σπόρος έλιωσε μέσα στη γη
Να ξαναζωντανέψει στον αιθέρα το γαλάζιο
Σαν Φοίνιξ, απ’ την τέφρα, να υψωθεί.
1957

 

Αποχαιρετώντας την ”καρδιά” της Σερβίας. Πατριάρχη Σερβίας Παύλο
https://iconandlight.wordpress.com/2014/11/15/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%B1/

Αδελφοί, αφήστε τον Χριστό, τον αναστάντα και ζωντανό Κύριο, να εκχύσει μέσα στις καρδιές σας πίστη και οι καρδιές σας θα πλημμυρίσουν. Βάλε τον ζωντανό Χριστό στην καρδιά σου και τότε θα εμποτιστείς από την αλήθεια και θα νιώσεις άρρητη γλυκύτητα.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/27/%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%bf%ce%af-%ce%b1%cf%86%ce%ae%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%bd/

Παύλος, ο άγιος πατριάρχης των Σέρβων, Προφητικά λόγια του
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/15/20488/

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Σκορπούμε αθεΐα, όταν δεν ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/14/20240/

 

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν· Γουρία, Σαμωνᾶ καὶ Ἀβίβου.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάβαλε.

Τριάδος ἰσάριθμοι, τῆς Ὑπερθέου σαφῶς, Γουρίας, καὶ Ἄβιβος, καὶ Σαμωνᾶς ὁ κλεινός, ἐνθέως ὑπάρχοντες, ταύτην τοῖς ἀσεβέσιν, ὡμολόγησαν ἅμα, ἄθλων τὴν τρικυμίαν, ἀβλαβῶς διελθόντες. Καὶ νῦν ἡμᾶς κυβερνῶσιν, ὅρμον πρὸς ἄκλυστον.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν· Γουρία, Σαμωνᾶ καὶ Ἀβίβου
― Ἦχος πλ. α´

Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων σου Mαρτύρων, τεῖχος ἀκαταμάχητον ἡμῖν δωρησάμενος, Χριστὲ ὁ Θεός, ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, βουλὰς ἐθνῶν διασκέδασον, τῆς βασιλείας τὰ σκῆπτρα κραταίωσον, ὡς μὸνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας
Ἦχος πλ. α.’ Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια)

Ἀνατείλας ὡς ἄστρον εὐχῆς καὶ νήψεως ἐν Βαλαὰμ τῷ σεμνεὶῳ Εὐαγγελίου τὸ φῶς, εἰς Ἀλάσκας τοὺς αὐτόχθονας διέσπειρας ἀκολουθήσας ταῖς ὁδοῖς Ἀποστόλων, Γερμανέ, ἐν χρόνοις ὑστέροις, μάκαρ• καὶ νῦν Κυρίῳ πρεσβεύεις παθῶν ἡμῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας. Ἦχος α’.

Ὅσιε Πάτερ Γερμανὲ τῆς Ἀλάσκας, βόρειε ἀστὴρ τῆς Ἁγἰας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· τὸ φῶς τοῦ ἁγίου βίου καὶ τῶν μεγάλων ἔργων σου, ὁδηγεῖ τοὺς ἀκολουθοῦντας τὴν ὁδὸν τὴν Ὀρθόδοξον. Ὁμοῦ ἀνυψώνομε τὸν Τίμιον Σταυρὸν, ὃν ἐν Ἀμερικῇ στερρῶς ἐφύτευσας. Πάντες ἴδωμεν καὶ δοξάσωμεν Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν, ἀνυμνοῦντες αὐτοῦ τὴν Ἁγίαν Ἀνάστασιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας. Ἀ(θανασίου)
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείῳ Πνεύματι, πεπληρωμένος, θείοις ἴχνεσι, τῶν Ἀποστόλων, ἠκολούθησας πιστῶς Πάτερ Ὅσιε, καὶ τῷ φωτὶ τοῦ Χριστοῦ κατεφώτισας, τῶν Ἀλεούτων τὰ πλήθη μακάριε· ὅθεν εἴληφας θαυμάτων τὸ μέγα χάρισμα, δι’ ὧν ὦ Γερμανέ, πιστῶς τιμῶμέν σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας. Ἀ(θανασίου)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Γερμανὸν τῆς Ἀλάσκας φωστῆρα ἔκπαγλον, ἐν ᾠδαῖς εὐφημοῦντες Χριστὸν δοξάσωμεν, ὅτι ἠξίωσεν ἡμᾶς πνευματικῆς δωρεᾶς, κατέχειν λείψανα αὐτοῦ, ὡς πλοῦτον θεῖον μυστικόν, καὶ πρὸς Θεόν ἔχειν πρέσβυν, τοῦ φωτισμοῦ ἐμπλησθῆναι, καὶ τῆς χαρᾶς τῆς ἄνω στάσεως.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Γερμανοῦ Ἀλάσκας.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Νέον κόσμημα τῆς οἰκουμένης, πάτερ ἅγιε ἐκ τῆς Ῥωσίας, ἀνεφάνης Ἀλάσκας διδάσκαλος καὶ διαῤῥήξας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, Γερμανὲ τῇ ἀσκήσει διέλαμψας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον. Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ῥωσίας τὸ ἄνθος καὶ Ἀλάσκας θησαύρισμα, τῆς Ὀρθοδοξίας ἀστέρα, Ἀλεούτων ἀπόστο-λον· ὑμνήσωμεν ἐν ὕμνοις θεϊκοῖς, καρδίαις ἀγαλλόμενοι πιστοί, Γερμανὸν περιπτυσσόμενοι νοητῶς καὶ γεγηθότες κράξωμεν· δόξα τῷ σὲ θεώσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ σὲ δωρήσαντι ἡμῖν, πρέσβυν ἀκοίμητον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, τοῦ Βελιτσκόφσκυ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῆς νήψεως ἔχοντες καθηγητήν σε σοφόν, ἐξ ὧν Πάτερ ἔπαθες τὰ θεῖα γνόντα σαφῶς, Παΐσιε κράζομεν· ἔνθες τὴν τοῦ Κυρίου, ἀδιάλειπτον μνήμην, πάντων τῶν σὲ τιμώντων, ταῖς καρδίαις καὶ δίδου, τὴν φλόγα τῆς ζέσεως τηρεῖν ἀμείωτον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παύλου Στόϊτσεβιτς, Πατριάρχου Σερβίας
Ἦχος δ’

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Παύλε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν. (Ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια)

Χαίροις, ἐαρινὴ ἀηδών, ἡ ἐν Ἀλάσκᾳ τὸν Χριστοῦ κελαδήσασα, Ὀρθόδοξον πίστιν πᾶσιν, ἐν ἀγνωσίας σκιᾷ, καθημένοις, μάκαρ ἰσαπόστολε· λιπὼν γὰρ τὴν πάνσεπτον, Βαλαὰμ Μάνδραν ἔδραμες, εἰς Ἀλεούτων, νήσους ὄνομα Ἅγιον, τοῦ Παντάνακτος, Γερμανὲ ἀξιάγαστε, ὅλῃ ψυχῆς ἐφέσει σου, κηρῦξαι καὶ λόγοις σου, ἐνθέρμοις τῆξαι τοὺς πάγους, ψυχῶν χειμῶνος καὶ ἔαρος, αὐγὴν ἀνατεῖλαι, Ἀλεούτοις σωτηρίας, τὴν πανευφρόσυνον.

Στ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Χαίροις, ἡσυχαστῶν καλλονή, τῆς νήσου Σπροὺς θεοειδὲς ἐνδιαίτημα, Ἀλάσκας σεπτὸς οἰκήτωρ καὶ φωτιστής, Γερμανέ, ἱεραποστόλων εὖχος πάντιμον· Βορρᾶ γὰρ τὴν ἔρημον, ἀσκητὰ χριστομίμητε, πολίσας Μάνδραν, Βαλαὰμ Νέαν ἔκτισας, ἣν ἀνέδειξας, Ὀρθοδόξου φρονήματος, λίκνον καὶ ἐργαστήριον, περίλαμπρον νήψεως, καὶ προσευχῆς ἀενάου· διὸ νῦν μνήμην τὴν θείαν σου, σὺν τοῖς Ἀλεούτοις, καὶ Ἀμερικῆς τοῖς δήμοις, πιστῶν γεραίρομεν.

Χαίροις ὁ ἐν ὑστέροις καιροῖς, τῶν ᾿Αποστόλων διανύσας τὸν δίαυλον, ἐκ παίδων γὰρ Πάτερ ἔσχες, φιλοψυχίαν πολλήν, δι᾿ ἧς μοναζόντων σχῆμα εἴληφας, πτωχείαν αἱρούμενος, καὶ ἑκούσιον στέρησιν, καὶ τῶν χρημάτων, παντελῆ καταφρόνησιν, ὅθεν μόνος σοι, θησαυρὸς ἐναπείληπτο, θέλημα τοῦ Κυρίου σου, καὶ ἔμπονος ἄσκησις, τῶν ἀρετῶν δι᾿ ἃς Πνεῦμα, ἐπανεπαύσατο ἔνδον σου, καὶ στεῖλαν εἰς ἔθνη, τοῦ ποιοῦντά σε διδάξαι, πίστιν ᾿Ορθόδοξον. 

iconandlight.wordpress.com