Ἀγαπητοί, ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ ἔλθῃ ἡ συντέλεια.

 

Ἀγαπητοί, ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ ἔλθῃ ἡ συντέλεια.

Ὅσον περνοῦν τὰ χρόνια, οἱ μῆνες, αἱ ἡμέραι, αἱ ὧραι, ἡ πλάσις γέρνει πρὸς τὸ τέλος της.

Αὐτὸ ἄλλωστε δείχνουν οἱ πόλεμοι, οἱ σεισμοί, ἡ ἠθικὴ κατάπτωσις τοῦ ἀτόμου, ἡ διάλυσις τῆς οἰκογενείας,

ἡ ἀνδροποίησις τῆς γυναικός καὶ γυναικοποίησις τοῦ ἀνδρός,

ἡ ἐξαφάνισις τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, αἱ αἱρέσεις κ.τ.τ.

Τὸ σῶμα ποὺ ψυχομαχεῖ (λέγει ὁ Θείος Χρυσόστομος) καὶ ποὺ κοντεύει νὰ πεθάνῃ, βγάζει πολλὰ ἀγκομαχητά.

Τὸ σπίτι ὅταν πρόκειται νὰ πέσῃ, ῥίπτει πολλὰ χώματα ἀπὸ τὴ στέγη καὶ τοὺς τοίχους.

Ἔτσι καὶ τοῦ κόσμου ἡ συντέλεια κοντεύει φανερούμενον τοῦτο ἀπὸ τὸ πλήθος τῶν κακῶν ποὺ καθημερινῶς μᾶς κατακλύζουν.

Καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγε: «Ὁ Κύριος ἐγγύς» (Φιλιπ. δ΄ 5 ).

Μὴ ξεχνοῦμε λοιπόν, ὅτι ὁ χρόνος κυλᾷ καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβωμεν θὰ ῥθῇ τοῦ καθενὸς μας τὸ τέλος..».

Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

 

Ηλιας Καλλιωρας