Ο Γέρων Βασίλειος, ο πατήρ Βασίλειος, ο παπαΒασίλης, ο άγιος Προηγούμενος τω Νιβήρω, κεκοίμηται.

 

Τώρα, που η υψικάρηνος δρυς αναπαύεται, κατέπαυσε από τους κόπους του, και ζη τον σαββατισμό του, στην Αθωνίτιδα γη, χαράζω δύο γραμμές, κάτι σαν ένα "ευλογείτε, Γέροντα" κ ένα ταπεινό ασπασμό της κρητικής γεροδεμένης δεξιάς του, ένα παιδικό τερέτισμα.

Ο Γέρων Βασίλειος, ο πατήρ Βασίλειος, ο παπαΒασίλης, ο άγιος Προηγούμενος τω Νιβήρω, κεκοίμηται.

Τί να πρωτοθυμηθεί ένας φοιτητάκος από τις ομιλίες στα αμφιθέατρα; Αν κ εμείς είμασταν του Αιμιλιανού- οι φοιτητές τα λένε αυτά- ερχομός αγιορείτη στην Συμβασιλεύουσα, σήμαινε συναγερμό. Πόσο μάλλον αν ομιλητής ήταν ο Βασίλειος.

Πολλοί εξετάζουν την ημέρα του θανάτου. Άν πούμε κοσμικά, ήταν σοφίας κ των θυγατέρων της, πίστεως, ελπίδος κ αγάπης. Όλες τις είχε, αν κ λίγο χαρούμενα πειρακτικός κ λίγο ειρωνικός, με πολλά τικ.

Με το αγιορείτικο, ο δάσκαλος Βαβύλας με τους μαθητές του.

Πολλούς μαθητές είχε ο Γέροντας κ ήταν μεγάλος κ καλός δάσκαλος.

Βασίλειος κεκοίμηται. Κ αν κατ ανθρωπον, κάτι δεν πήγε καλά, ήρθε η ολιγοήμερη κακοπάθεια κ τα απάλειψε.

Βασίλειος, λοιπόν, κεκοίμηται.

Με πιάνει ένα παιδικό, αφελές, παράπονο.

Ο Βασίλειος αναπαύεται στον Παράδεισο της Παναγίας, στον τόπο που αγάπησε υπερβαλλόντως.

Ξέρω από παλιά μία ιστορία. Κ όσες φορές την ανέφερα στον ίδιο, υπομειδιούσε βεβαιωτικά κ κάπως πατρικά αντιδρούσε.

Λοιπόν, ένα διάκονος καλόγηρος από το Παρίσι, βρέθηκε στο Κωσταμονίτι, με λίγες δραχμές στην τσέπη του.

Τον πλησιάζει ένας ασπρογένης κοντούλης στην αυλή και τον λέει: "διάκο, έχεις τόσες δραχμές στην τζέπη σου. Μην ξαναφύγεις στο Παρίσι. Κάτσε εδώ. Σε θέλει η Παναγία, γιά τρανό."

Αυτός ο παπούλης ήταν ο Όσιος Καθηγούμενος Φιλάρετος.

Και αυτός ο διάκος, ο αγριοκρητίκαρος- όπως κάποτε τον είπε ο κυρΝίκος- ήταν ο μακαριστός Γέρων Βασίλειος.

Θησαυροί και οι δύο στην αγιορείτικη γη αναπαυμένοι.

Η ευχή τους ευλογία στην Εκκλησία.

Καλή τους ώρα.

Πατήρ Πορφύριος Μπατσαράς.

apantaortodoxias.blogspot.com