Πανέλληνες ἑνωθεῖτε!

Τοῦ Ἀρχιμ. Ἰωαννικίου Κοτσώνη, καθηγουμ. Ι. Μονῆς Μεταμορφώσεως Σοχοῦ 

Πολλὰ καὶ διάφορα ἐγράφησαν καὶ ἐλέχθησαν μὲ τὴν τελευταίαν ἐθνικὴν κρίσιν. Κείμενα καὶ λόγοι ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ σύνεση, γιὰ σοβαρὴ κριτικὴ σὲ πολιτικὸ καὶ στρατιωτικὸ πεδίο, γιὰ τὴν μετριοπάθεια καὶ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, τὴν σύμπνοια ἐνώπιον τῶν ἐθνικῶν κινδύνων, τὴν καυτηρίαση τῶν Κροίσων τοῦ χρήματος, τῆς χλιδῆς, τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, τῆς ἀλόγιστης σπατάλης στὸν παραμορφωμένο ἀθλητισμὸ (στὶς ἑστίες κοινωνικῆς καὶ οἰκογενειακῆς ἀποσυνθέσεως ποὺ λέγονται «καζίνα»), γιὰ δημοσιογραφικὴ ἀσυνειδησία σὲ ἐθνικὰ θέματα ὡρισμένων δημοσιογράφων καὶ TV, ποὺ καταρρακώνουν τὸ ὑψηλὸ λειτούργημά τους, γιὰ συγκρότηση Ἐθνικοῦ Συμβουλίου καὶ προσπάθεια νὰ ἐνισχυθοῦν ὑλικὰ καὶ ἠθικὰ οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις μας καὶ νὰ ἀποφευχθεῖ κάθε πολιτικὴ ἢ κομματικὴ ἀνάμειξή τους σὲ αὐτές.

Περισσότερον πάντων σὲ αὐτὲς τὶς κρίσιμες στιγμὲς τοῦ Ἔθνους μας εἶναι ἀνάγκη νὰ τονισθεῖ πόσα κακὰ ἔφερε στὸ Ἔθνος μας ἡ ἀλαζονεία, ὁ ἐθνικὸς διχασμός, «τὸ σκῆπτρο» τῆς διχόνοιας. Ὄντως, καθὼς λέγει ὁ Ἡράκλειτος, «τὴν οἴησιν προκοπῆς ἐγκοπήν», δηλ. ἡ οἴηση εἶναι πρόσκομμα προκοπῆς, τόσο προσωπικῆς, ὅσο καὶ ἐθνικῆς. Διότι ἡ οἴηση εἶναι ἡ κυρία αἰτία τῆς διχονοίας, τοῦ διχασμοῦ καὶ τῆς διαιρέσεως, καρκίνωμα τῆς Φυλῆς μας πού μας ἐστοίχισε ἑκατόμβες καὶ ἐθνικὲς καταστροφές, ὅπως στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ στὴν Κύπρο. Τὸ ἐπάρατο «ἐγώ» πρέπει νά παραμερισθεῖ, τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ νὰ ξερριζωθεῖ καὶ ἡ ἑνότης ὅλων τῶν....

δυνάμεων τοῦ Ἔθνους νὰ καλλιεργηθεῖ. Αὐτὸ ἐκήρυττε ὁ ἀείμνηστος Μακρυγιάννης, ὁ πιὸ ἁγνός ἥρως τῆς Ἐπαναστάσεως: « Δὲν εἴμαστε στὸ ἐγώ. Εἴμαστε στὸ ἐμεῖς. Ὅλοι μαζὶ ἐργασθήκαμε γιὰ τὴν Πατρίδα…»

Ἂς μάθωμε ἐπιτέλους οἱ Νεοέλληνες νὰ ἀναγνωρίσωμε τὶς θυσίες, τοὺς κόπους, τὸν ἀγῶνα καὶ τῶν ἄλλων. Ἂς μὴν εἴμαστε ἐγκλωβισμένοι στὸ καβούκι τοῦ ἐγωισμοῦ μας. Αὐτὸ εἶναι ἀρετὴ ποὺ ὑψώνει, ποὺ φέρνει προκοπή, ποὺ ἐκπολιτίζει. Καὶ παρακάτω λέγει ὁ μεγάλος ἐν τῇ ἁπλότητι καὶ ὑπέροχος ἐν τῇ ταπεινώσει του ἥρως καὶ συντελεστής τοῦ Συντάγματος: «… Ἐγὼ ἀγωνίσθηκα σὰν τὸν πιὸ μικρὸ Ἕλληνα ἀγωνιστή…».

Διαφορετικά, ἐὰν δαγκώνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ἂς προσέξωμε μήπως μεταξύ μας καταφαγωθοῦμε καὶ ἡ Φυλή μας θὰ παραμένῃ καὶ στὸν 21ον αἰῶνα ἐξαγριωμένη καὶ γεμάτη κακίες. Ἐὰν οἱ πολιτικοὶ φανατισμοί, οἱ διαμάχες καὶ οἱ διαιρέσεις συνεχισθοῦν, καινούργιες συμφορὲς περιμένουν τὸ Ἔθνος μας.  Ἐὰν ἡ θεοποίηση καὶ ἡ προσωπολατρεία, ἢ καλύτερα εἰδωλολατρεία τῶν κομμάτων, κομματιάζει τὴν ἀγάπη τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν ἀγάπη τῶν Ρωμηῶν ὄνειδος καὶ ἐντροπὴ θὰ γινόμεθᾳ σὲ ἡμετέρους καὶ ξένους.  Καὶ πιθανὸν νὰ θρηνήσωμε νέα συρρύκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ.  Ἡ ἱστορία μας, ποὺ παρίσταται ἀνάγκη νὰ τὴν ξαναμελετήσουμε σὲ βάθος καὶ νὰ τὴ δώσουμε νὰ τὴ ρουφήξουν τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια μας, εἶναι μεγάλος διδάσκαλος γιὰ τοὺς καρποὺς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς κακίας τῶν Ἑλλήνων.

Μεγάλο πλεονέκτημα τῆς Φυλῆς μας εἶναι τὸ Ἑλληνορθόδοξο βίωμα. Τὸ βίωμα στὴν οἰκογένεια, στὴν κοινωνία, στὴν παιδεία, στὴν σκέψη, στὴν τέχνη, στὴν αἰωνόβια Παράδοση τοῦ λαοῦ.

Αὐτὴ ἡ γῆ ποὺ λέγεται Ἑλλὰς εἶναι σπαρμένη ἀπὸ τὸ σπόρο τοῦ ἡρωϊσμοῦ, τῆς λεβεντιᾶς, τῆς θυσίας.  Αὐτὸς ὁ τόπος ἐγέννησε καὶ μπορεῖ νὰ γεννήσει ἥρωες καὶ ἁγίους, Μαραθῶνες, Παρθενῶνες, Βυζαντινὲς δόξες, Ἁγίες Σοφίες… Αὐτὴ ἡ πατρίδα εἶναι ἡ πιὸ ὄμορφη στὴν οἰκουμένη.  «Πατρίδα σὰν τὸν ἥλιο σου ἥλιος ἀλλοῦ δὲ λάμπει…». Ὀμορφιὰ στὰ βουνά, ὀμορφιὰ στὴ θάλασσα.  Κάλλος καὶ λεπτότητα, μέτρο καὶ εὐαισθησία στὴ φιλοσοφία, στὴ σκέψη, στὴν ἐπιστήμη, στὴν τέχνη στὴ μουσική, στὴ γλῶσσα.

Ἡ ράτσα μας, ὅπως εἶναι γνωστό, ἔχει φορτισμένον συανισθηματισμόν. Εἴμεθα θερμόαιμοι.  Ὄχι ψυχροὶ καὶ ὀρθολογιστὲς ὅπως ἄλλοι λαοί.  Ὅλη αὐτὴ ἡ ἀρετὴ μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ σὲ κακία ὅταν μείνη ἀχαλίνωτη, ἀνεξέλεγκτη.  Καὶ ὁ ἐθνικὸς παλμός, ποὺ εἶναι ἀνάγκη, νὰ ἀναβαθμισθεῖ, μπορεῖ νὰ ξεπέση σὲ ἐπιπολαιότητα, σὲ συμφεροντολογία, σὲ συνθηματολογία, σὲ φιλοδοξία.

Ναί. Χρειαζόμεθα ἀγωγὴ τοῦ λαοῦ. Καὶ τὴν ἀγωγὴ αὐτὴ ἔχουν τὴν ὑψίστη τιμὴ νὰ τὴν προσφέρουν οἱ ἱερεῖς, οἱ δάσκαλοι, οἱ καθηγητές, οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες, οἱ στρατιωτικοὶ ἡγέτες, οἱ δημοσιογράφοι. Πρῶτα ἀγωγὴ στὸν ἑαυτόν μας. Αὐτο-ἀγωγὴ καὶ αὐτο-ἔλεγχος. Ὅλοι ἀσκοῦμε τὸ λειτούργημα τῆς ἀγωγῆς, τῆς ἀρετῆς, τῆς ἀνυψώσεως, τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ τοῦ λαοῦ. Καὶ ὅπως ὁ Ἑλληνορθόδοξος ἱερεὺς τελεῖ τὴν Θεία Λειτουργία, τὴν πιὸ ἱερὴ θεανθρώπινη πράξη στὸν κόσμο, ἔτσι καὶ ὁ δημοσιογράφος, ὁ στρατιωτικός, ὁ πολιτικός, ὁ δάσκαλος.  Ἡ Θεία Λειτουργία ἔχει ἐνέργεια ἑνωτική τοῦ λαοῦ, ἔχει «κοινωνία», Θεοκοινωνία, ἀλλὰ καὶ κοινωνία ἀνθρώπων.  Ἑπομένως ὁ ἱερεὺς δρᾷ λειτουργικά, ἑνωτικὰ σὲ ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ ἐπίπεδο.  Ἀλλὰ καὶ ὁ πολιτικός, ὁ στρατιωτικός, ὁ δημοσιογράφος μὲ τὸ λειτούργημά του εἶναι ἀνάγκη νὰ συνειδητοποιήσει ὅτι μπορεῖ νὰ δράσει ἑνωτικὰ σὲ ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ ἐπίπεδο.

Τί λοιπόν; Θὰ συνεχίσουμε νὰ διατηροῦμε τὸν σκοτεινὸ ρόλο τῆς διασπάσεως, τῆς διαιρέσεως, τῆς φθορᾶς; Εἶναι καιρὸς αὐτοκριτικῆς καὶ μετανοίας.  «Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας».  Τὰ μεγάλα ἐθνικὰ πάθη ὁδηγοῦν σὲ μεγάλες ἐθνικὲς τραγῳδίες.   Ἂς καλλιεργήσουμε τὶς μεγάλες ἐθνικὲς ἀρετές, τὶς ἀρετές, τὶς ἀρετὲς τοῦ Ἕλληνος.

Ἂς μετανοήσωμε γιὰ τὶς πρωτοκαθεδρίες καί τους ἐγωϊσμούς, γιὰ τὶς πρωτοκαθεδρίες καὶ τοὺς ἐγωϊσμούς, γιὰ τὶς σπατάλες καὶ τὶς ἀπάτες, γιὰ τὸ φαγοπότι μέχρι ἀηδίας, γιὰ τὸν πλουτισμὸ μέχρι μανίας, γιὰ τὴν πονηρὶα καὶ τὴν πορνογραφία, γιὰ τὴν τηλε-όραση καὶ τὴν τηλε-ακοὴ χωρὶς ἠθικὰ ἐρείσματα καὶ κοινωνικὴ ἀγωγὴ καὶ θεραπεία, γιὰ τὴν τηλε-όραση καὶ τὴν τηλε-ακοὴ χωρὶς ἠθικὰ ἐρείσματα καὶ κοινωνικὴ ἀγωγὴ καὶ θεραπεία, γιὰ τὴν σύγχρονη γενοκτονία ποὺ λέγεται ἐκτρώσεις, (300.000 τὸ ἔτος ἔμβρυα- ἑλληνόπουλα σφάζονται καὶ τὸ ἔτος 2004 οἱ ἄνδρες τοῦ στρατοῦ θὰ μειωθοῦν στὸ ἥμισυ ὥστε νὰ γίνει στράτευση γυναικῶν. Ἐκεῖ καταντήσαμε).

Ἐπείγουσα ἀνάγκη λοιπόν, γιὰ τὶς ἐθνικές μας ἁμαρτίες:  Ἐθνικὴ μετάνοια! Γιὰ νὰ ἔλθη ἐθνικὴ εὐλογία καὶ προκοπή.

*ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010