Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης, φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλό τους και επειδή ήταν αδύνατος για θεομαχία, ξέπεσε σε αδελφοκτονία.

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός εκ Ρώμης
Μεγαλομάρτυρος Κωνσταντίνου του Αλαμανού. Αγίων Απολλωνίας και Μαυρικίου. Οσίων Πέτρου πατρικίου, Βασιλείου ηγουμένου, του συστησαμένου την σεβασμία Μονή του «Βαθέος Ρύακος» και Λέοντος του «γυμνού».

Εορτάζουν στις 1 Ιουλίου

Στίχοι
Bολαίς αδελφούς ου διέσπων οι λίθοι,
Ως εις έν άμφω συμπεπηγότας λίθον (ήτοι τον Xριστόν).
Πρώτη Iουλίοιο λίθοισιν Aνάργυροι ήθλουν.

Κοσμάν γεραίρω συν Δαμιανώ άμα,
Σοφούς ιατρούς και Λόγου Θεού φίλους·
Οι τον βίον έλειψαν εν Ρώμης όρει,
Κοσμάς Δαμιανός τε, πέτρησι δόλω κτάνθησαν.

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, ήταν αδέρφια, έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.

Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τους Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστευσαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ’ αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.
Αργότερα όμως, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλο που τούς είχε μάθει την ιατρική επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι’ αυτό τον λόγο τους ανέβασε σε κάποιο όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και εκεί τους επιτέθηκε με πέτρες και τους θανάτωσε.

***

Ο αββάς Ιλαρίων από την Παλαιστίνη πήγε στο Όρος να επισκεφθεί τον αββά Αντώνιο. Και ο αββάς Αντώνιος του λέει
– Καλώς ήλθε ο αυγερινός που ανατέλλει την αυγή!
Και ο αββάς Ιλαρίων του απαντά
– -Ειρήνη σε σένα, που είσαι ο στύλος του φωτός, που φωτίζει την οικούμενη!
(Π.Β. Πάσχου, Ταπεινοφροσύνη και αγάπη, σελ. 85-86, εκδ. Αρμός, 2011)

Ο αββάς Σισώης έλεγε: «Αν είχα έναν από τους λογισμούς του Αντωνίου, θα γινόμουν όλος ως πυρ»!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Η απουσία του φθόνου μεταξύ των αγίων είναι ένα εκπληκτικό και υπέροχο φαινόμενο. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επιτρέπουν φθόνο να αγγίξει τις καρδιές τους, αλλά, με όλες τις δυνάμεις τους, εργάζονται στην εξύψωση των συντρόφων τους και στην ταπείνωση του εαυτού τους». 

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πολλοί δεν βλέπουν τα δικά τους χαρίσματα· βλέπουν μόνον τα χαρίσματα των άλλων και τους πιάνει η ζήλεια. Θεωρούν τον εαυτό τους αδικημένο, μειωμένο, κι έτσι βασανίζονται και κάνουν την ζωή τους μαύρη.. Θυμάστε τον Κάιν και τον Άβελ; Δεν έψαξε ο Κάιν να βρη τα δικά του χαρίσματα, αλλά κοιτούσε τα χαρίσματα του Άβελ· οπότε καλλιέργησε τον φθόνο προς τον αδελφό του, μετά τα έβαλε και με τον Θεό και τελικά από τον φθόνο έφθασε στον φόνο… Όταν ο άνθρωπος φθάση να χαίρεται για την πρόοδο των άλλων, τότε ο Χριστός θα του δώση όλη την πρόοδο των άλλων και θα χαίρεται όσο χαίρονται όλοι οι άλλοι, και τότε φυσικά θα είναι πολλή και η πρόοδός του και η χαρά του. 

***

π.Κάλλιστος Ware Μητροπολίτης Διοκλείας

Ο Χριστός μας κοιτάζει μεσ’ από τα μάτια όλων εκείνων που συναντάμε… Απ’ αυτή την ώρα και στιγμή μπορώ ν’ αρχίσω να βαδίζω μέσα στον κόσμο, έχοντας τη συναίσθηση ότι αυτός είναι ο κόσμος του Θεού, ότι εκείνος είναι κοντά μου σε κάθε τι που βλέπω κι αγγίζω, στον καθένα που συναντώ. ..Μαθαίνοντας να διαβάζω το λόγο του Θεού μέσα στο βιβλίο της δημιουργίας, ανακαλύπτοντας την υπογραφή του σ’ όλα τα πράγματα,.. Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή του αγ. Ιωάννου της Κλίμακος: «Περιόρισε το μυαλό σου στα λόγια της προσευχής». Τα υπόλοιπα θα τα κάνει ο Θεός, αλλά με το δικό του τρόπο και στο δικό του χρόνο.

Σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο υπάρχει ένας θησαυρός, ο οποίος δεν ανευρίσκεται σε κανέναν άλλο.

***

Αφήστε κάθε άτομο που σας στέλνει σήμερα ο Κύριος στο μονοπάτι της ζωής να γίνει το πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο και το πιο ιδιαίτερο για εσάς πρόσωπο. Ζεστάνετε την ψυχή του!
Γέροντας Ιωάννης Κρεστιάνκιν

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Essex

Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον, όταν είστε στο κελλί σας. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να θυμάστε επίσης τους λόγους του Χριστού: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6,31).

Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας. Πολεμείστε ενάντια σε κάθε πάθος που εγείρει μέσα σας λογισμούς κατακρίσεως για τον πλησίον. Μη δέχεσθε αυτό που ο εχθρός σας υποβάλλει εναντίον εκείνου που είναι άδικος μαζί σας. Είτε είσθε μόνοι στο κελλί σας είτε με άλλους, κάθε λογισμός κατακρίσεως, κάθε αρνητική εσωτερική κίνηση δημιουργεί ρωγμή στο πνευματικό σας οχυρό και στο οχυρό της αδελφότητος. Κανένας λογισμός δεν γεννιέται και δεν παρέρχεται χωρίς συνέπειες. Με αγαθούς λογισμούς, θα μπορείτε να βλέπετε στον καθένα που συναντάτε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Αντιθέτως, με αρνητικούς λογισμούς το πρόσωπό σας, οι ψυχικές σας ενέργειες θα διαταράξουν τις σχέσεις σας και θα επηρεάσουν το περιβάλλον σας. Όταν η χάρη είναι μαζί μας δεν βλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων βλέπουμε μόνο τα παθήματα και την αγάπη των αδελφών.

Να αποβάλετε κάθε πνεύμα περιεργείας. Κάνετε το διακόνημα σας, χωρίς να σας ενδιαφέρει αν οι άλλοι κάνουν το δικό τους. Όταν απουσιάζει η περιέργεια, ο καθένας δέχεται από τον Θεό ό,τι του ταιριάζει. Δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Θεό. Είναι τόσο δυνατός και τόσο δίκαιος, ώστε δεν μπορούμε τίποτε να Του κρύψουμε.

Ποιό είναι το όπλο του εχθρού εναντίον της σωτηρίας μας; Ο φθόνος. Στο Ευαγγέλιο ο Πιλάτος γνωρίζει ότι οι Εβραίοι θέλουν να σκοτώσουν τον Χριστό από φθόνο. Ο φθόνος είναι η μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού. Γι’ αυτό, πάνω από όλα πρέπει ν’ αποφεύγουμε το λογισμό της ζηλοφθονίας.

Όταν έριδες, εχθρότητες, βίαιες σχέσεις εκδηλώνονται μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορεί να διατηρηθεί η ενότητα, παρά αν ο καθένας υπομένει τα ασθενήματα των άλλων. Για τον Απόστολο Παύλο είναι προτιμότερο να αδικείται κάποιος παρά να αδικεί (βλ. Α’ Κορ. 6,7-8).
Πηγή: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου: “Περί Πνεύματος και ζωής πνευματικά κεφάλαια”)

***

Ο φθόνος είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου στην καρδιά του ανθρώπου
γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Πώς λειτουργεί ο φθόνος; Ο φθόνος είναι ένα πνεύμα του Άδη. Μάχεται αδιάκοπα τη δικαιοσύνη και τον Θεό. Ο Θεός είναι αγάπη και ο φθόνος δεν αντέχει να μας βλέπει να κάνουμε καλό στον πλησίον μας. Όταν ο Κύριος, που είναι αγάπη, θεράπευσε τη γερόντισσα εκείνη που ήταν συγκύπτουσα για πάνω από 18 χρόνια, το κακό έδειξε μεμιάς το πρόσωπο του και άρχισε αμέσως να επαναστατεί, διότι ο φθόνος δεν μπορεί να αντέξει να γίνεται καλό στον οποιονδήποτε (βλ. Λουκ. 13,11-17). Ο φθόνος δεν σταματά ποτέ το πνεύμα του Άδη φθονεί όλους τους ανθρώπους για τα πάντα.

Ένας από τους θεοφόρους Πατέρες, ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης (εμφανίστηκε στον μοναχό Θεοφάνη, που κατοικούσε στο σπήλαιο του αγίου Νείλου τον 18ο αιώνα), μας έχει εξηγήσει πολλά από τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. Είπε ότι ο φθόνος είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου στην καρδιά του ανθρώπου. Βλέπετε τώρα τι τρομερό πράγμα είναι ο φθόνος; Όμως αλίμονο, εμείς φθονούμε συχνά το γείτονα μας, ακόμα και τον πλησιέστερο μας συγγενή. Δεν φροντίζουμε ούτε καν να προσπαθήσουμε να γιατρέψουμε τον εαυτό μας από αυτή τη συμφορά, και να συνέλθουμε.

Όταν ένα πονηρό πνεύμα βλέπει ότι ένας άνθρωπος προσπαθεί να ευαρεστήσει τον Θεό και προκόβει στο αγαθό, βρίσκει τον τρόπο να μπει στην καρδιά των άλλων ανθρώπων και από κει να φθονήσει τον θεοειδή άνθρωπο. Μ᾿ αυτό τον τρόπο, το πονηρό πνεύμα δημιουργεί στους άλλους ανθρώπους μια κακή προδιάθεση για τον αδελφό τους και τους κάνει να νιώθουν φθόνο για κείνον. Με την επιρροή των δαιμόνων διαπράττουν πολλά άσχημα και κακόβουλα πράγματα εναντίον του αδελφού τους, διαδίδουν ψέμματα και φήμες για κείνον. Σε μας φαίνεται σαν να είναι οι άνθρωποι που φθονούν τον ευλαβή αδελφό τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι το πνεύμα της μοχθηρίας που έχει θρονιαστεί στην καρδιά τους και φθονεί. Παρομοίως, το πνεύμα της κακίας εισέρχεται στην καρδιά ενός ανθρώπου που άκουσε ότι έπεσε κακοτυχία σε κάποιον με τον οποίο δεν είχε καλή σχέση για καιρό. Δεν γνωρίζει ότι είναι το πνεύμα του Άδη αυτό που χαίρεται μαζί του για την κακοτυχία του πλησίον του.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε: «Είναι αδύνατον να έχεις ειρήνη κι ωστόσο να είσαι γεμάτος φθόνο και κακία». Αυτά είναι χαρακτηριστικά του Άδη. Αν μπορούμε να ελευθερωθούμε από αυτά, μπορούμε να ζήσουμε μια χαρούμενη ζωή. Ας προσευχηθούμε στον Κύριο, διότι Εκείνος μόνος μπορεί να αλλάξει την κατάσταση της ψυχής μας.

Oταν αμαρτάνουμε εις βάρος του πλησίον μας, αμαρτάνουμε στην ουσία κατενώπιον του Θεού, διότι ο Θεός είναι παντού. Ενοικεί στην ψυχή όλων και του καθενός ξεχωριστά. Η σχέση μας με τους συνανθρώπους μας καθορίζει την σχέση μας με το Θεό.

Είμαστε υοί φωτός και αγάπης, υοί Θεού, δικά του παιδιά. Ως τέτοιοι, πρέπει να διαθέτουμε τις δικές Του ιδιότητες, τη δική Του ποιότητα – αγάπη, ειρήνη και αγαθοσύνη προς όλους.

Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ότι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου.. Επομένως, οι υιοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο ίδιος ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τί θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12,49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη.
Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία.
 Είθε λοιπόν να σας αξιώσει ο Κύριος κάθε καλού, και να έχετε πλάι σας την Υπεραγία Θεοτόκο, που είναι η προστάτις μεσίτριά μας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Θα παρακαλεί τον Υιό της και Θεό μας να μας δίνει τη δύναμη να είμαστε καλοί και να δοξάζουμε τον Θεό, τόσο εδώ στη γη όσο και στην αιωνιότητα. Αμήν. (Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ, Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, σελ. 252, Εκδόσεις : «Εν πλω»)

***

Ο φθόνος πηγάζει από την κενοδοξία. Γράφει ο Απόστολος Παύλος: «οι δε του Χριστού [Ιησού] την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασιν και ταίς επιθυμίαις. 5.25 ει ζώμεν πνεύματι͵ πνεύματι και στοιχώμεν. 5.26 μη γινώμεθα κενόδοξοι͵ αλλήλους προκαλούμενοι͵ αλλήλοις φθονούντες»( Γαλ. 5, 24-26).

Λέγει ο Μ. Βασίλειος: «Ο Κάιν, ο πρώτος μαθητής του διαβόλου, διδάχθηκε από αυτόν και τον φθόνο και τον φόνο. Αυτές είναι οι αδελφές της ανομίας τις οποίες συνέζευξε και ο Παύλος λέγοντας: Μεστούς φθόνου, φόνου. Τι ήταν λοιπόν αυτό που έκανε ο Κάιν; Είδε την τιμή από τον Θεό προς τον Άβελ και κάηκε από ζήλεια. Φόνευσε αυτόν που τιμήθηκε (τον Άβελ) για να πληγώσει αυτόν που τον τίμησε (δηλ. τον Θεό). Επειδή ήταν αδύνατος για θεομαχία, ξέπεσε σε αδελφοκτονία. Ας αποφύγουμε αδελφοί, αρρώστεια που είναι διδάσκαλος της θεομαχίας, μητέρα του φόνου (της ανδροφονίας), την πιο παράλογη συμφορά»[Περί φθόνου].

«Φθόνος φιλίας εστίν αρρώστημα», γράφει ο Μέγας Βασίλειος. Είναι η κατ’ εξοχήν ασθένεια που προσβάλλει τη φιλία. Φθόνος είναι η διαστροφή της αγάπης. Αυτός που φθονεί δεν αγαπά τον συνάνθρωπό του, αλλά θέλει να τον βλάψει, να τον ταπεινώσει, να τον εξουθενώσει τελείως, για να επικρατήσει αυτός.
Ο φθόνος διώχνει τη χάρη του Θεού. 
Ο Κάιν φόνευσε τον αδελφό του Άβελ, επειδή τον φθονούσε!

Τα παιδιά του Ιακώβ πούλησαν τον αδελφό τους Ιωσήφ στους Ισμαηλίτες εμπόρους, γιατί τον φθονούσαν!
Αλλά και τον Δανιήλ από φθόνο τον έριξαν στο λάκκο των λεόντων, και τον ιερό Χρυσόστομο από φθόνο τον καθήρεσαν και τον εξόρισαν δύο φορές, και τον άγιο Νεκτάριο από φθόνο τον κατασυκοφάντησαν!
Το χαρακτηριστικότερο απ’ όλα τα παραδείγματα είναι ότι και τον Κύριό μας από φθόνο τον ανέβασαν επάνω στο σταυρό οι Ιουδαίοι.
Όμως οι φθονεροί δεν πετυχαίνουν αυτό που στοχεύουν, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Αυτόν που φθονούν τον δοξάζουν, ενώ οι ίδιοι ντροπιάζονται. Αντί να βλάψουν τους άλλους, βλάπτουν τον εαυτό τους. Αντί να τιμωρήσουν τους άλλους, αυτοτιμωρούνται. Αντί να δηλητηριάσουν τους άλλους, αυτοδηλητηριάζονται.Όσο φθονούμαστε από τους ανθρώπους τόσο ευλογούμεθα από τον Θεό.

Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «Βλέποντας (ο βασιλιάς των Γεράρων) τον πλούτο του Ισαάκ να αυξάνεται καθημερινά, φοβάται και εξαναγκάζει τον δίκαιο να μεταναστεύσει από εκεί. Αξίζει να ακούσουμε και αυτά τα λόγια της θείας Γραφής, για να δούμε δι’ αυτών την εύνοια (φροντίδα) του Θεού, την οποία επιδεικνύει προς τους δούλους Του. Έσπειρε , λέγει ο Ισαάκ στη γη εκείνη και πήρε εκατονταπλάσιο κριθάρι εκείνη τη χρονιά. Είδες την φιλοτιμία του Δεσπότου; Είδες την επίταση της ευεργεσίας; Αλλά ας ιδούμε πόση έγινε και η ζήλια του βασιλιά πόση εγένετο για τον πλούτο του δικαίου. Φύγε, λέγει, από εμάς, διότι έγινες δυνατώτερος από εμάς. Και αληθινά ήταν δυνατώτερος, αφού είχε σε όλα την άνωθεν συμμαχία και εφρουρείτο από την δεξιά του Θεού. Που λοιπόν διώχνεις τον δίκαιο; Δεν γνωρίζεις ότι όπου και αν αυτός πάει, πάντοτε θα είναι με τον Κύριό Του; Ακόμη και αν τον αναγκάσεις να απέλθει στην έρημο, έχει τόσο ευμήχανο Δεσπότη, ώστε και εκεί όταν βρεθεί θα τον αναδείξει ακόμη πιο ξακουστό. Ο Θεός διά μέσου των αντιθέτων, πολλές φορές οικονομεί τα αντίθετα»[Περί φθόνου]

Απολυτίκιον Αγ. Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού Ρώμης, Ήχος πλ. δ’.

Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιον. Ήχος γ´. Θείας Πίστεως.

Θείου Πνεύματος τη χειρουργία,* θεραπεύετε παντοίας νόσους,* συν τω Κοσμά Δαμιανέ, οι Ανάργυροι·* ο γαρ Σωτήρ ιατρούς υμάς έδειξεν,* εις περιποίησιν πάντων και ίασιν·* όθεν ρύσασθε παθών, δυσχεριών και θλίψεων,* τους πόθω τω ναώ υμών προστρέχοντας.

Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.

Όλην εισοικήσασα,* εν εαυτή την Τριάδα,* δυάς η αοίδιμος,* Κοσμάς και Δαμιανός οι θεόφρονες·* ως κρουνοί βλύζουσιν,* εκ πηγής νάματα,* ζωηφόρου των ιάσεων,* ων και τα λείψανα,* πάθη δι᾿ αφής θεραπεύουσι·* και μόνα τα ονόματα,* νόσους εκ βροτών απελαύνουσι·* πάντων των προσφύγων* σωτήριοι τελούντες, τω Χριστώ* εν παρρησία πρεσβεύουσιν,* υπέρ των ψυχών ημών.

Λιτή. Ιωσήφ, Ήχος γ´.

Πως μη θαυμάσωμεν,* τους αθλητικούς υμών αγώνας,* Άγιοι Ανάργυροι·* υμείς γαρ τα φθαρτά παριδόντες* και ως σκύβαλα ηγησάμενοι,* προσεκολλήθητε Χριστώ,* τω δι᾿ ημάς ενανθρωπήσαντι·* διό και τοις ίχνεσι Τούτου επόμενοι,*ευαγγελικώς τον βίον διηνύσατε·* χάριν δε λαβόντες* την του Αγίου Πνεύματος,* πηγάζετε τοις πιστοίς* ιαμάτων χαρίσματα·*εξαιτούμενοι τον Σωτήρα Χριστόν,* ίνα άφεσιν δωρήση* ταίς ψυχαίς των πιστώς εορταζόντων* την πάμφωτον μνήμην υμών.

Ωδή Θ´. Ο Ειρμός. Εξέστη επί τούτω ουρανός.

Ως άστρον φαεινότατον η σεπτή,* των Χριστού Αναργύρων* επέλαμψε μνήμη και γαρ ο Κύριος* εδόξασεν τούτους αληθώς,* ως τούτου τοις ίχνεσι πολιτευσαμένους ειλικρινώς·* και νυν συν τοις Αγγέλοις,* ευφραίνονται δικαίως,* Θεόν των πάντων μεγαλύνοντες.

Ο φθόνος πριν εξέβαλε τον Αδάμ* Παραδείσου, απάτη του όφεως·* φθόνος υμάς, έκτεινεν επ᾿ όρους* λίθοις συχνοίς·* και νυν εις τα ουράνια,* ζώντες συγχορεύεται αθληταίς,* αεί συν τοις Αγγέλοις,* πρεσβεύοντες Τριάδι* υπέρ ημών θείοι Ανάργυροι.

iconandlight.wordpress.com