Η πορεία του αποστόλου Παύλου προς τη Δαμασκό και τα ίχνη του από το πέρασμά του στην Μακεδονία.

Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος οι Πρωτοκορυφαίοι

Εορτάζουν στις 29 Ιουνίου

Στίχοι
Σταύρωσις είλε κήρυκα Χριστού Πέτρον,
Τομή δέ Παύλον, τον τεμόντα την πλάνην.
Τλή ενάτη Σταυρόν Πέτρος εικάδ” άορ δέ γε Παύλος.

Η πορεία του Σαύλου προς τη Δαμασκό* Πράξεις 9, 1-18
Αλέξανδρος Κοσματόπουλος

Κατά τον λιθοβολισμό του Στεφάνου οι μάρτυρες που σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο (Λευιτ. 20,10 –Δευτ. 22, 22) θα έριχναν πρώτοι την πέτρα εναντίον του, για να ακολουθήσουν κατόπιν οι υπόλοιποι, απόθεσαν τα ρούχα τους στα πόδια ενός νέου που λεγόταν Σαύλος, ο οποίος δεν έλαβε ο ίδιος μέρος στη θανάτωση του Στεφάνου, αλλά την επικροτούσε ολόψυχα.

Την ημέρα εκείνη έγινε μεγάλος διωγμός κατά της εκκλησίας των Ιεροσολύμων, και όλοι, πλην των αποστόλων, διασκορπίστηκαν στην ενδοχώρα της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Ο Σαύλος έμπαινε στα σπίτια και σέρνοντας έξω άντρες και γυναίκες τους έστελνε στη φυλακή…

(Ο Σαύλος, εξακολουθώντας να βράζει από απειλή και φονική διάθεση εναντίον των μαθητών του Κυρίου, ήρθε στον αρχιερέα και του ζήτησε διαπιστευτήρια για τις συναγωγές της Δαμασκού, ώστε αν βρει ανθρώπους που ακολουθούσαν τον δρόμο αυτό, άντρες και  γυναίκες, να τους φέρει δεμένους στην Ιερουσαλήμ. Πλησιάζοντας στη Δαμασκό, έξαφνα άστραψε γύρω του ένα φως από τον ουρανό, και πέφτοντας καταγής άκουσε μια φωνή να του λέγει∙ «Σαούλ  Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;» Είπε εκείνος∙ «Ποιος είσαι, Κύριε;». Ο δε Κύριος είπε∙ «Εγώ είμαι ο Ιησούς, που εσύ καταδιώκεις∙ αλλά σήκω και μπες στην πόλη, κι εκεί θα σου πούνε τι πρέπει να κάνεις». Οι άνδρες που τον συνόδευαν στέκονταν άλαλοι, καθώς άκουγαν τη φωνή χωρίς να βλέπουν κανέναν. Ο Σαύλος σηκώθηκε όρθιος, αλλά αν και τα μάτια του ήταν ανοιχτά, δεν έβλεπε τίποτε. Κρατώντας τον από τα χέρια τον έφεραν στη Δαμασκό, και επί τρεις μέρες δεν έφαγε ούτε ήπιε.

Στην Δαμασκό υπήρχε κάποιος μαθητής ονόματι Ανανίας, και του είπε ο Κύριος σε όραμα∙ «Ανανία». Κι εκείνος απάντησε∙ «Ιδού εγώ, Κύριε». Ο δε Κύριος του είπε∙ «Σήκω και πήγαινε στην οδό που ονομάζεται Ευθεία και ζήτησε στο σπίτι του Ιούδα κάποιον που λέγεται Σαύλος από την Ταρσό. Αυτός τώρα προσεύχεται, και είδε σε όραμα άνδρα ονομαζόμενο Ανανία να μπαίνει και να βάζει επάνω το χέρι του, για να βρει το φως του». Αποκρίθηκε ο Ανανίας∙ «Κύριε, άκουσα από πολλούς γι’ αυτόν τον άνθρωπο, πόσο κακό έκανε στους πιστούς σου στην Ιερουσαλήμ, και είναι εδώ έχοντας την εξουσία απ’ τους αρχιερείς να συλλάβει όσους επικαλούνται το όνομά σου». Είπε προς αυτόν ο Κύριος∙ «Πήγαινε, διότι αυτός είναι σκεύος εκλογής μου, και θα φέρει το όνομά μου στα έθνη και στους άρχοντές τους, και στους γιους του Ισραήλ. Κι εγώ θα του δείξω όσα πρέπει να πάθει για το όνομά μου.

Ο Ανανίας έφυγε και πήγε στο σπίτι, και αφού έβαλε τα χέρια επάνω σ’ αυτόν, του είπε: «Σαούλ αδελφέ, ο Κύριος με έστειλε. Ο Ιησούς που σου εμφανίστηκε στο δρόμο όπου ερχόσουν, για να αναβλέψεις και να γεμίσεις από Πνεύμα Άγιο». Και αμέσως έπεσαν από τα μάτια του κάτι σαν λέπια, και ανέβλεψε, και ύστερα σηκώθηκε και βαφτίστηκε, και έλαβε τροφή και δυνάμωσε). (Πραξ. 8, 9-19).

Επί τρεις μέρες ο Παύλος παρέμεινε κλεισμένος στο σπίτι χωρίς πιοτό και φαΐ μένοντας μετέωρος μέσα στο σκοτάδι, περιμένοντας να συμβεί εκείνο που του είχε πει ο Χριστός. Αποκτά το φως του και πληρούται από το Άγιο Πνεύμα όταν ο Ανανίας επιθέτει τα χέρια επάνω του. Αρχίζει να διακρίνει τη γραμμή του θανάτου που χαράζει η εν Χριστώ ζωή. Έπρεπε πρώτα να τυφλωθεί για να αποκτήσει τα μάτια που μπορούν να ξεχωρίσουν το ανθρώπινο ψεύδος από την Θεία αλήθεια. Να αποκτήσει τα μάτια που μπορούν να διακρίνουν μέσα του και γύρω του τις κινήσεις του Πνεύματος μετά την ενσάρκωση του Χριστού. Καθότι η ενσάρκωση του Χριστού είναι το ορόσημο ενός βίου διαφορετικού, και ενός δρόμου πέρα από τους παγανιστικούς μύθους των  εθνικών και τον Μωσαϊκό νόμο των Ιουδαίων.

«Τις ει, Κύριε;», ρωτά ο Σαύλος. Και ο Κύριος του απαντά: «Εγώ ειμι Ιησούς ον συ διώκεις». Ο Ιησούς με τούτη τη φράση είναι σαν να απευθύνεται σε όλους τους διώκτες του ανά τους αιώνες, σ’ αυτούς που υπήρξαν και σ’ αυτούς που πρόκειται να έρθουν. Η φράση του δείχνει το αναίτιο των διωγμών που θα υποστούν οι μαθητές του, θυμίζοντας το λόγιο του Ευαγγελίου, «Εμίσησαν με δωρεάν» (Ιωαν. 15,25), (Με μίσησαν χωρίς κανένα λόγο), που είχε εκστομίσει λίγο πριν συλληφθεί. Και όντως, χωρίς κανένα λόγο διώχθηκαν οι πραγματικοί μαθητές του Ιησού. Διότι είναι οι καθρέφτες του κόσμου τούτου, όπου μπροστά τους ξεθωριάζουν τα προσωπεία των ανθρώπων...

Ο Σαύλος τυφλώνεται, και ένα άλλο φως καταυγάζει ολόκληρο το είναι του. Ένα φως που κατανικά το σκοτάδι. Ασθενεί και σμικρύνεται παραμένοντας επί τρεις μέρες τυφλός και προσευχόμενος. Οι τρεις ημέρες που μεσολάβησαν μέχρι να ξαναβρεί το φως του και να βαπτισθεί παραπέμπουν στην τριήμερη ταφή του Χριστού… . Αναδύεται ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών…  Γίνεται σκεύος εκλογής. Έτσι ο λόγος του θα γίνει κήρυγμα ελπίδας. Της απροσμέτρητης ελπίδας που μπροστά της καμιά άλλη ελπίδα δεν μπορεί να σταθεί∙ της ελπίδας ότι ο Θεός είναι παρών… 

Η πορεία προς την Δαμασκό του Παύλου είναι ανάλογη της πορείας του Αβραάμ. Εάν ο Αβραάμ δεν είχε αποδεχθεί το απίθανο, δεν θα προχωρούσε προς ένα τόπο για τον οποίο δεν γνώριζε τίποτε. «Και είπεν κύριος τω Αβραάμ Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εκ του οίκου του πατρός σου εις γην ην αν σοι δείξω» (Γεν. 12, 1). (Και είπε ο Κύριος στον Αβραάμ∙ «Φύγε από την πατρίδα σου και από τους συγγενείς σου και από το πατρικό σου σπίτι, και πήγαινε στη γη που εγώ θα σου δείξω»). Έτσι και ο Παύλος ανοίγεται στο άγνωστο μετά τη συνάντησή του με τον Ιησού…

Ο Παύλος πίστεψε στο λόγο του Θεού και τον εμπιστεύτηκε. Πίστεψε στο «αδύνατον», σ’ εκείνο που βρίσκεται πέραν πάσης γνώσεως, και το εμπιστεύτηκε. Αυτό τον κατέστησε κήρυκα του λόγου του Χριστού και απόστολο. Ο Παύλος αφέθηκε με πλήρη εμπιστοσύνη στο άγνωστο, κι έτσι έπαψε να είναι Σαύλος… Η πίστη είναι το τόλμημα ενός άλματος στο άγνωστο. Κάθε φορά που τολμάμε να ισχυριστούμε ότι πιστεύουμε, πρέπει να αρχίσουμε να τρέφουμε επιφυλάξεις για τον εαυτό μας…

Είναι η πίστη που ανήκει σε εκείνους οι οποίοι ελαττούμενοι αυξάνουν, εκείνων που η δύναμη προέρχεται από την αδυναμία τους, των ασθενών που είναι σχεδόν αθέατοι από τον κόσμο. Αυτοί είναι οι πρώτοι που βλέπουν τον ήλιο που κανένας δεν έχει δει ακόμη, τον ήλιο της ανέσπερης ημέρας, λέγοντας: «Ναι, έρχου Κύριε Ιησού!».

Η Θεία βουλή που καθιστά τον Παύλο σκεύος εκλογής, είναι αδιανόητη για μας. Βλέπουμε τον Παύλο να βρίσκει έναν θησαυρό, εκεί που μόνο να χάσει μπορούσε, να συνδέει όλα όσα είναι αποσυνδεδεμένα, να στέκει εκεί που κανείς δεν δύναται να σταθεί. Τον ακούμε να καταφάσκει, να λέει Ναι εκεί που χωρά μόνο η άρνηση. Και εκεί θεμελιώνεται η πίστη του….

Απ’ αυτή τη στιγμή αρχίζουν οι πραγματικές δοκιμασίες του Παύλου. Η στιγμή ήταν για εκείνον ο χρόνος της πίστης, η επαφή χρόνου και αιωνιότητας, η πλήρωση του χρόνου για μια αιώνια απόφαση. Το παράδοξο της κλήσης του Παύλου είναι ότι του ανοίγεται ένας δρόμος ο οποίος είναι αόρατος, και εκείνος τον ακολουθεί αψηφώντας τους κινδύνους που συνεπάγεται ένας τέτοιος δρόμος. Το φως πάνω στο μονοπάτι μου για το οποίο μιλάει ο ψαλμός του Δαβίδ (118, 105), «λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου» (λυχνάρι στα πόδια μου ο νόμος σου και φως στα μονοπάτια μου), δεν φωτίζει μια οδό χαραγμένη από πριν. Δείχνει όμως το πρώτο βήμα, γιατί η οδός δημιουργείται από τα πέλματα που την πατούν.
Ο δρόμος προς την Δαμασκό είναι διαφορετικός για τον καθένα. Το τέλος όμως, ως τέρμα αλλά και ως σκοπός, είναι κοινό για όλους.
* αποσπάσματα από κείμενο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Το κοράλλι», τεύχος 11, Οκτωβρ.-Δεκέμβρ. 2016.

Τα ίχνη του αποστόλου Παύλου στην Μακεδονία 

Πέρα από τις επιστολές του προς τις εκκλησίες των ελληνικών πόλεων Φιλίππων, Θεσσαλονίκης και Κορίνθου υπάρχουν ακόμη πολλά μνημεία και άπειρες και ακατάγραφες τοπικές παραδόσεις που συνδέονται με τον Απόστολο Παύλο.

Στη Σαμοθράκη κτίστηκε προς τιμήν της επισκέψεως του Αποστόλου Παύλου παλαιοχριστιανική βασιλική, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα του λιμανιού. Στους Φιλίππους στο ποταμό Ζυγάκτη υπάρχει σήμερα Βαπτιστήριο, που σύμφωνα με την παράδοση, ήταν το μέρος που η Λυδία βαπτίστηκε από τον Παύλο. Το Οκτάγωνο των Φιλίππων, ένα από τα πιο σημαντικά παλαιοχριστιανικά μνημεία, ταυτίστηκε με ευκτήριο οίκο αφιερωμένο στον Απόστολο Παύλο. Η φυλακή στην οποία φυλακίστηκε ο Απόστολος ήταν μια ρωμαϊκή δεξαμενή, η οποία βρίσκεται βόρεια από την Βασιλική Α’. Εσωτερικά είναι διακοσμημένη με παραστάσεις από την ζωή του Αποστόλου, όπως η σύλληψη, η μαστίγωση από τους ραβδούχους, η βάπτιση του δεσμοφύλακα και της οικογένειάς του.

Σύμφωνα με την προφορική παράδοση στο χωριό Ροδολίβος των Σερρών ο Παύλος καθώς πήγαινε από τους Φιλίππους στην Αμφίπολη, κήρυξε τον θείο λόγο και οι κάτοικοί του έραναν με ροδοπέταλα τον ερχομό του. Και ο λόφος όπου μίλησε πήρε το όνομά του. Έξω από την Απολλωνία σώζεται ο βράχος όπου πέρασε, στάθηκε και κήρυξε ο Παύλος. Εκεί υπήρχε πηγή, τα νερά της οποίας θεωρήθηκαν ως αγίασμα του Αποστόλου. Ακόμη διασώζεται και το βήμα όπου κήρυξε στους Βεροιείς και το οποίο είναι διακοσμημένο με ψηφιδωτές παραστάσεις του Αποστόλου.

Ο συνοικισμός του Αγίου Παύλου στη Θεσσαλονίκη συνδέεται με το πέρασμα του Αποστόλου Παύλου. Εκεί κοντά υπάρχει και η πηγή όπου σταμάτησε για να δροσιστεί και από τότε είναι γνωστή ως αγίασμα του Αποστόλου. Το ναΐδριο όπως και ο παλιός ναός που είναι εκεί κοντά, είναι αφιερωμένοι στο όνομά του. Στην ίδια περιοχή υπάρχουν και άλλες τοποθεσίες συνδεόμενες με τον Απόστολο Παύλο, όπως το νότιο παρεκκλήσι της Ιεράς Μονής Βλατάδων, που είναι αφιερωμένο στον Απόστολο σε ανάμνηση του περάσματός του από κει κατά τη φυγάδευσή του στη Βέροια. Λίγο πιο πέρα υπήρχε πηγή όπου δροσίστηκε και έμεινε γνωστή ως «αγίασμα».

Στη Σιθωνία της Χαλκιδικής λέγεται ότι πέρασε από κει και χάραξε με το σπαθί του τα βράχια. Το βουνό Άγιος Παύλος κοντά στη Νικήτη, στο οποίο ο Απόστολος διψασμένος χτύπησε με το σπαθί του ένα βράχο, μέσα από τον οποίο ανάβλυζε άφθονο νερό που εξακολουθεί και σήμερα να τρέχει. Στην Άκανθο της Χαλκιδικής, η τοπική παράδοση αναφέρει ότι ο Παύλος συνελήφθη ως θρησκευτικός ανατροπέας και φυλακίστηκε σε ένα σπήλαιο. Κατά θαυμαστό τρόπο, η είσοδος του σπηλαίου άνοιξε και ο Απόστολος κατέφυγε στην Όλυνθο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη. Στο σπήλαιο εκείνο ανάβλυζε νερό δροσερό, το οποίο έρεε ως άγιασμα του Αποστόλου. Στην Αγορά της Κορίνθου διασώζεται το βήμα, το σημείο στο οποίο οδηγήθηκε μπροστά στον Γαλλίωνα. Παραδόσεις και τοπωνύμια συνδεόμενα με τον Απόστολο Παύλο υπάρχουν σε όλο τον ελλαδικό χώρο, τα οποία μαρτυρούν ότι η ελληνική λαϊκή ψυχή κρατά στη μνήμη της ζωντανή την έλευση του Αποστόλου των εθνών.

Η θαυματουργή απελευθέρωση της αγίας Μητέρας Αλυπίας (+30 Οκτωβρίου 1988) του Κιέβου από τη φυλακή, από τον Αποστόλο Πέτρο

Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 άλλαξε ανελέητα τη ζωή της. Η ίδια επέζησε με θαυμαστό τρόπο. Οι σκληρές δοκιμασίες δεν σκλήρυναν την συμπονετική καρδιά της, αλλά την έκαναν ακόμα πιο φιλεύσπλαχνη. Η απέραντη ανθρώπινη θλίψη ώθησε το κορίτσι να προσεύχεται συνεχώς για τους πονεμένους και βασανισμένους. Το δώρο της ευγνώμονος αγάπης, η μάτουσκα το είχε σε όλη της τη ζωή. Αυτά τα χρόνια της απιστίας και των διωγμών, συνελήφθη και πέρασε δέκα χρόνια φυλακή, παρά τις δύσκολες συνθήκες κράτησης, προσπαθούσε να κρατήσει τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή. 

Στη φυλακή όπου κρατήθηκε, υπήρχαν πολλοί ιερείς. Κάθε βράδυ, έπαιρναν 5-6 ανθρώπους και δεν ξαναγύριζαν. Τέλος, όταν έμειναν μόνο τρεις φυλακισμένοι στο κελί: ένας ιερέας, ο γιος του και η μάτουσκα, ο ιερέας είπε στον γιο του: “Ας ψαλλουμε την κηδεία μας, σήμερα την αυγή θα μας πάρουν “. Μετά από αυτό, ο ιερέας είπε ότι η μάτουσκα θα ζήσει. Η μάτουσκα παρέμεινε μόνη, η πόρτα άνοιξε ήσυχα μέσα στην φυλακή, κι ο Απόστολος Πέτρος μπήκε μέσα και από την πίσω πόρτα την οδήγησε στη θάλασσα όπου την διέταξε να πάει κατά μήκος της ακτής. Για την υπόλοιπη ζωή της δεν σταμάτησε να τον ευχαριστεί για την απελευθέρωσή της, τον θεωρούσε προστάτη της και στον ναό η θέση της ήταν πάντα στην εικόνα των ιερών αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Περπάτησε χωρίς φαγητό και νερό για 11 ημέρες. Σκαρφάλωσε σε τεράστια βράχια, χτύπησε, έπεσε, σηκώθηκε, ξανάπεσε… Αλλά ο Κύριος την βοήθησε. Της έμειναν βαθιά σημάδια στα χέρια της, τα οποία μετά έδειχνε. Η περιπλάνηση άρχισε ξανά, αλλά ο Κύριος προστάτευε την εκλεκτή Του.
Η ασκήτρια ήταν πάντα μοναχική, αθέατη, ταπεινή, δεν άκουγε τίποτα και δεν κατέκρινε κανέναν. Κανείς δεν γνώριζε για τις προσευχές της, αλλά κάθε εργασία της την εκτελούσε προσεκτικά και ευσυνείδητα. Ήταν μια ενσάρκωση της καλοσύνης και της ευγένειας. Της δόθηκε από τον Θεό το δώρο της προόρασης και διόρασης, να διαβάζει τις καρδιές των ανθρώπων που έρχονταν σε αυτήν, σαν ανοιχτό βιβλίο, της ίασης αλλά πάνω απ ‘όλα – το δώρο της αγάπης. 

Προέβλεψε όλα τα επόμενα δεινά και τον επερχόμενο πόλεμο. Δεν θα είναι πόλεμος, αλλά εκτέλεση λαών για τη σάπια κατάσταση τους. Τα νεκρά σώματα θα είναι σαν βουνά, και κανείς δεν θα τα παίρνει για να τα θάψει. Ο πόλεμος θα ξεκινήσει από του Πέτρου και Παύλου – στις 12 Ιουλίου, την ημέρα των πρωτοκορυφαιων Μεγάλων Αποστόλων. Οι άνθρωποι θα τρέχουν από τόπο σε τόπο. Θα υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που θα μαρτυρήσουν και άνευ αίματος για την Ορθόδοξη πίστη. Η οσία Αλυπία κοιμήθηκε την Κυριακή στις 17/30 Οκτωβρίου 1988. 

***

Η θαυμαστή αφθαρσία αφθαρσία του αυτιού και του χεριού του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αγάπησε όσο κανείς άλλος στην ιστορία της Εκκλησίας τον απόστολο Παύλο και είχε μεγάλη επιθυμία να ερμηνεύσει τις επιστολές του και επεδόθη με μεγάλη προθυμία στο έργο αυτό. Παρακάλεσε λοιπόν τον Θεό να του αποκαλύψει, για να βεβαιωθεί, εάν η ερμηνεία των επιστολών ήταν αρεστή στον Παύλο.
Μια νύχτα που ο Πρόκλος πήγε στο κελλί του Αγίου, είδε από μια θυρίδα τον μεν Άγιο να γράφει, άνθρωπο δε φαλακρό, πλατυγένειο να είναι πάνω από τους ώμους του σκυμμένος και να του ομιλεί στο αριστερό ωτίο. Ο Πρόκλος νόμισε ότι κάποιος είχε επισκεφθεί τον Άγιο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και την επομένη και ο Πρόκλος αποφάσισε, μένοντας άγρυπνος, να παρατηρήσει αν θα μπεί κάποιος στο κελλί του Χρυσοστόμου. Την τρίτη νύχτα, όντας σίγουρος ότι κανείς δεν έχει επισκεφθεί τον δάσκαλό του, αφού δεν είδε κανένα να μπαίνει, πήγε και πάλι στο κελί. Αντίκρισε όμως την ίδια εικόνα.
Το πρωί της τέταρτης ημέρας, ο Πρόκλος είπε στον Άγιο τι έβλεπε τόσες ημέρες και του περιέγραψε τη μορφή του ανδρός. Ο Χρυσόστομος κατάλαβε τότε ότι επρόκειτο για τον Απόστολο Παύλο και ότι ο Θεός είχε εισακούσει την προσεχή του και ότι θέλημά του ήταν να ερμηνεύσει τις επιστολές του Αποστόλου. Συνέγραψε, έτσι, ο φωστήρ Ιωάννης τις δεκατέσσερις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, έργο που σώζεται ως σήμερα. Έτσι εξηγείται γιατί ο χρυσορρήμων Άγιος έχει ερμηνεύσει καλύτερα από κάθε ερμηνευτή τις γραφές και γιατί το αριστερό του ωτίο παρέμεινε αναλλοίωτο, άφθαρτο και το δεξί χέρι του, το οποίο έχει σχήμα ευλογίας και παραμένει και εκείνο άφθορο (διακρίνονται το δέρμα και τα νεύρα) ευρίσκεται στη Ιερά Μονή Φιλόθεου του Αγίου Όρους .

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας

Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγίους Αποστόλους.
Ο καθένας από τους αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Κύριος, επειδή γνώριζε τις αδυναμίες μας, μας έδωσε Αποστόλους με διαφορετικό χαρακτήρα έτσι ώστε ο καθένας τους να είναι παράδειγμα για μας.

Για παράδειγμα ο απόστολος Πέτρος είχε δυνατή πίστη. Για την πίστη του μίλησε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι’ αυτόν: «Σ’ αυτή την πέτρα θα χτίσω την εκκλησία». Παρόλο όμως πού είχε τόση δυνατή πίστη αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο. Η άρνηση του Πέτρου αποτελεί για μας τούς αδύναμους ανθρώπους δίδαγμα. Όπως βέβαια είναι γνωστό ο απόστολος Πέτρος στη συνέχεια μετάνιωσε…

Ο απόστολος Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Κύριο, βλέποντας τί έκανε, μετάνιωσε πραγματικά, με όλη του την καρδιά και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση. Ενώ ο Ιούδας ελπίζοντας συνεχώς πώς θα αποκτήσει κοσμικά πλούτη και κοσμική δόξα, μετά την προδοσία του ένιωσε πώς χάθηκαν όλα. Τον έπιασαν απαισιόδοξες σκέψεις, μεγάλη απελπισία και γι’ αυτό το λόγο κρεμάστηκε.
Αν και ο Ιούδας ερχόταν στον Κύριο, τον Σωτήρα και του έλεγε: «Αμάρτησα, συγχώρεσέ με», είναι σίγουρο πως ο Κύριος θα τον συγχωρούσε.
Τα πνεύματα κάτω από τον ουρανό κυρίευσαν απόλυτα τον Ιούδα και δεν του επέτρεψαν να μετανιώσει και να ζητήσει συγχώρεση από τον Κύριο. Η συνείδησή του παραμορφώθηκε από την απελπισία. Έπεσε ηθικά, γιατί ήταν περήφανος και γιατί επεδίωκε να είναι ο πρώτος ανάμεσα στους μαθητές του Κυρίου. Αγωνίστηκε να είναι πολύ σημαντικός. Αγωνίστηκε να προστατεύσει τον Κύριο από τούς φαρισαίους. Διακρινόταν σχεδόν παντού, αλλά η σκέψη του ήταν λανθασμένη, επειδή ήταν δεμένος με την γη. Δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς το βασίλειο του Κυρίου δεν ήταν από αυτό τον κόσμο. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το βασίλειο του Κυρίου βρίσκεται μέσα μας, στην ψυχή μας. Γι’ αυτό το λόγο έμεινε δέσμιος αυτού του κόσμου.

Όπως είναι γνωστό ο απόστολος Παύλος υπερβολικά καταδίωξε την εκκλησία και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στο θάνατο. Τα έργα του ήταν πολύ λυπηρά αλλά μετάνιωσε ειλικρινά. Όταν αργότερα ο Κύριος τον φώτισε έγινε ο πιο πρόθυμος Απόστολος.
Όλα τα παραδείγματα που έχουμε από τους Αποστόλους έμειναν για μας, για να δούμε τί μπορεί να μας συμβεί, αν δεν προφυλάσσουμε τον εαυτό μας.

Ο Παύλος! Ο κορυφαίος του ουρανού και της γης! Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/28/%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7/

Το στόμα του Χριστού και το στόμα του Παύλου… Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2013/11/13/%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%8D%CE%BB/

Απολυτίκιον Αγίων Αποστόλων των κορυφαίων. Ήχος δ”

Οι των Αποστόλων πρωτόθρονοι, και της Οικουμένης διδάσκαλοι, τω Δεσπότη των όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Κάθισμα του Παύλου.
Την Σοφίαν και Λόγον

Ουρανόθεν την κλήσιν παρά Χριστού, κομισάμενος ώφθης κήρυξ φωτός, πάσι τοις της χάριτος, καταλάμψας διδάγμασι’ την γάρ του νόμου ξέσας, λατρείαν του γράμματος, τοις πιστοίς κατήστραψας, την γνώσιν του Πνεύματος’ όθεν και εις τρίτον, ουρανόν επαξίως, επήρθης μετάρσιος, και Παράδεισον έφθασας, Παύλε Απόστολε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Ζωής ρήματα έχεις αιωνίου ο Πέτρος, τη Πέτρα της ζωής ανεβόα•
και ημείς προς τίνα εκτός Σού, απελευσόμεθα και ζησόμεθα; το φίλτρον ενδεικνύμενος το περί τον Δεσπότην, κράζων
Αλληλούια.

Ηρπάγης εις τα ύψη αιωνίων ορέων, και έξω πάντων γέγονας Παύλε,
αισθητών ομού και νοητών, ουκ εν διανοία άλλ’ εν τω Πνεύματι συν
ύλη η ως άϋλος, ο Θεός οίδε• δι ο κράζω•
Χαίρε, Χριστού ο μανικός έρως•
χαίρε, Θεού ο γνήσιος φίλος.
Χαίρε, αρπαγής ο γνωρίσας μυστήριον
χαίρε, σιωπής νοεράς εργαστήριον.
Χαίρε, ότι πάντα σκύβαλα ήγησαι δια Χριστόν
χαίρε, οτι πάντα γέγονας, ίνα σώσης τους πολλούς.
Χαίρε, Θεού σοφίας πολυχώρητον σκεύος
χαίρε, κύκλον εν κύκλω δείξας Χάριν εν Νόμω.
Χαίρε, πυκνόν Χριστού αδολέσχημα•
χαίρε, γλυκύ Ιησού μελέτημα.
Χαίρε, οις μεν οσμή ζωηφόρος
χαίρε, οις δε οσμή του θανάτου•
Χαίρε Παύλε Απόστολε.

iconandlight.wordpress.com