Η λάμψη του Θαβωρίου Φωτός σκόρπισε το σκοτάδι των ειδώλων δια των προσευχών της αγίας Νίνας. Ας μη μείνει κανένας μακριά από το Θεό, για να μη χάσει το φως του από την επέλαση του τρομακτικού σκοταδιού των αλλοεθνών … Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

”Εν τω φωτί της δόξης του προσώπου σου, Κύριε, πορευσόμεθα εις τον αιώνα.”

«Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, Κύριε» (ψ. 4, 7)
“Καθαρθήναι δεί πρώτον, είτα καθάραι∙ σοφισθήναι και ούτω σοφίσαι∙ γενέσθαι φως και φωτίσαι∙ εγγίσαι Θεώ και προσαγαγείν άλλους∙ αγιασθήναι και αγιάσαι”. Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (Λόγος 3. 71. PG 35. 480 B)

Η λάμψη του Θαβωρίου Φωτός σκόρπισε το ειδωλολατρικό σκοτάδι της Γεωργίας, ανήμερα της Μεταμορφώσεως δια των προσευχών της αγίας Νίνας
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Η αγία Νίνα έφτασε, το 315, στις όχθες του ποταμού Κούρ*. Κατάκοπη και ολομόναχη, καθώς ήταν, σε μια ξένη χώρα, ένιωσε να δειλιάζει. Ένα θεϊκό όραμα, όμως, της αναπτέρωσε το ηθικό. Με νέο ενθουσιασμό συνέχισε την πορεία της, έφτασε στην αρχαία πόλη της Κάρτλης της Ούρμπνισι όπου παρέμεινε για περίπου ένα μήνα. Μετα τράβηξε για τη Μτσχέτα, ακολουθώντας ένα πλήθος ανθρώπων που πήγαιναν στην μεγάλη πόλη για ψώνια και για να προσφέρουν θυσίες στον θεό τους Armazi που γιόρταζε.

Πέρασε την Γέφυρα των Μάγων κι έκλαψε βλέποντας τους λάτρεις της φωτιάς. Στην είσοδο της πόλης, συνάντησε τον βασιλέα Μιριάν, και την βασίλισσα Νάνα, με συνοδεία υπηρετών και πλήθος λαού. Κατευθύνονταν στο βουνό για να προσκυνήσουν το άψυχο είδωλο Αρμάζ, το οποίο βρισκόνταν στην κορυφή του βουνού απέναντι από την πόλη.

Η ημέρα ήταν αιθρία. Εκείνη ήταν η πρώτη ημέρα της σωτηρίας αθλήσεως της Αγίας Νίνας στην γη της Γεωργίας, επίσης η τελευταία ημέρα της κυριαρχίας του μισητού ειδώλου Αρμάζ. Παρασυρμένη από το πλήθος, η Αγία Νίνα κατευθύνθηκε προς τον βουνό, μέχρι τον ναό των ειδώλων. Αναζήτησε ένα κατάλληλο τόπο για να βλέπει το επιβλητικό είδωλο του Αρμάζ. Από εκεί έβλεπε ένα ομοίωμα ανθρώπου με ασυνήθιστο ύψος, επικαλυμένο με χρυσό, και χαλκό, στο κεφάλι είχε κράνος χρυσό στο χέρι του κρατούσε ένα σπαθί λαμπερό σαν αστραπή· τα μάτια του ήταν το ένα από διαμάντι, το άλλο από σμαράγδι, πολύ ακριβά και λαμπερά. Στην δεξιά μεριά βρισκόταν άλλο ένα μικρότερο είδωλο χρυσό, με το όνομα Γκάτσι, και στα αριστερά άλλο ένα ασημένιο είδωλο μικρό με το όνομα Γαΐμ.

Ο βασιλέας και όλος ο πολυάριθμος λαός, στεκόνταν ενώπιον των ειδώλων με ανόητο φόβο, σεβασμό και υπομονή, ενώ οι ιερείς ετοίμαζαν τις αιματηρές θυσίες. Όταν τις ετοίμασαν, θυσίασαν με θυμίαμα, έτρεξε το αίμα των θυσιών και ήχησαν τα τύμπανα και οι τρομπέτες. Τότε ο βασιλέας και ο λαός έπεσαν καταγής ενώπιον των άψυχων ειδώλων. Η καρδιά της Αγίας παρθένου άναψε με τον θείο ζήλο του Ηλία. Αναστέναξε από τα βάθη της ψυχής της, ύψωσε τα μάτια της προς τον ουρανό γεμάτα δάκρυα και προσευχήθηκε θερμά:

Παντοδύναμε Θεέ, κατά το μέγα έλεός Σου οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους στην επίγνωσή Σου, Σου του μόνου αληθινού Θεού! Σύντριψε αυτά τα είδωλα όπως ο άνεμος σκορπίζει το χορτάρι και την στάχτη, από το πρόσωπο της γης! Επίβλεψον Ελεήμον σε αυτούς τους ανθρώπους, τους οποίους Εσύ έπλασες με την παντοδύναμο δεξιά Σου, και τους δώρησες την θείαν Εικόνα Σου. Κύριε και Δέσποτα, Εσύ τόσο αγάπησες το δημιούργημά Σου, ώστε τον Υιόν Σου τον Μονογενή, έδωσες για την σωτηρία αυτού του πεπτωκότος· σώσε τις ψυχές και αυτών των ανθρώπων Σου, από την ολέθρια εξουσία του άρχοντος του σκότους, ο οποίος τύφλωσε τους οφθαλμούς τους με το σκότος της άγνοιας, για να μην γνωρίσουν την αληθινή οδό της σωτηρίας. Ευδόκησε Κύριε, ώστε οι οφθαλμοί μου να δουν την καταστροφή των ειδώλων που στέκονται εδώ υπερήφανα· κάνε ώστε αυτοί οι άνθρωποι, και όλα τα μέρη της γης, να δουν την σωτηρία που εκχέεται από Σένα. Ας επιστρέψουν σε Σένα, από τον βορρά και τον νότο, και ας Σε προσκυνήσουν όλοι οι λαοί, τον μόνον προαιώνιο Θεό, και τον Μονογενή Σου Υιόν, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό, στον οποίο ανήκει η δόξα εις τους αιώνας!

Και ενώ η προσευχή της βρισκόταν στα χείλη της, εμφανίστηκαν από τα δυτικά σκοτεινά σύννεφα με βροχή, ταράζοντας το ρεύμα του ποταμού Κούρα. Βλέποντας τον κίνδυνο, ο βασιλέας και ο λαός έτρεξαν να κρυφτούν, ενώ η Νίνα κρύφτηκε στο κοίλωμα ενός βράχου. Κατά το ηλιοβασίλεμα εμφανίστηκαν βαριά σύννεφα με αστραπές, βροντές και χαλάζι, όπου ξέσπασαν πάνω στον ειδωλολατρικό ναό· τα είδωλα, τα οποία στέκονταν με υπερηφάνεια, γκρεμίστηκαν, ο ναός έπεσε, και όλη αυτή η καταστροφή οδήγησε στην ισοπέδωση όλων, ώστε να μην μείνει ούτε ίχνος από τα είδωλα και τον ναό τους. Η Αγία Νίνα, με την προστασία του Θεού, κρύφτηκε αβλαβής στο στένωμα, και ήσυχα παρατηρούσε τριγύρω της πως ξαφνικά σταμάτησε να βρέχη και πέρασε η καταιγίδα· και πως πάλι στον ουρανό εμφανίστηκε να λάμπει ο ήλιος. Αυτό συνέβη κατά την ημέρα της ενδόξου Μεταμορφώσεως του Κυρίου, κατά την οποία το αληθινό φως του Θαβώρ, που έλαμψε για πρώτη φορά στα όρη της Γεωργίας, μεταμόρφωσε το σκότος των ειδωλολατρών σε φως Χριστού.

Όταν ο καιρός ηρέμησε η αγία έβαλε τον σταυρό σε ένα δέντρο μελικοκιάς και προσευχόταν στον Θεό για τη σωτηρία του έθνους.

Την επομένη ημέρα ο βασιλιάς με τον λαό, ματαίως αναζητούσαν τους θεούς τους. Και μη βρίσκοντάς τους έλεγαν: Μεγάλος ο θεός Αρμάζ, αλλά υπάρχει κάποιος άλλος Θεός μεγαλύτερος από αυτόν, ο οποίος τον κατενίκησε. Άραγε, μήπως είναι ο Θεός των Χριστιανών, ο οποίος και τις αρχαίες θεότητες των Αρμενίων εταπείνωσε και τον βασιλέα Τηριδάτη μετέστρεψε στον Χριστιανισμό; Αλλά στην Γεωργία κανείς ποτέ δεν άκουσε για τον Χριστό, ούτε κάποιος κήρυξε ότι Αυτός είναι ο αληθινός Θεός, ενώπιον όλων των θεοτήτων.

Στη Μτσχέτα τώρα ο Θεός φωτίσε, τη γυναίκα του κηπουρού του βασιλικού κήπου για να βοηθήσει την αγία στο ξεκίνημα του έργου της. Ο κηπουρός, σύμφωνα με την επιθυμία της, της έχτισε ένα κελάκι σε μια άκρη του κήπου δίπλα σε μια βατομουριά.

Η αγία τοποθέτησε στο κελί της το Σταυρό πού της είχε δώσει η Θεοτόκος, και περνούσε τις ημέρες και τις νύχτες της με προσευχές και δεήσεις, με πνευματικές ασκήσεις και θαύματα.
Έως σήμερα υπάρχει μικρή πέτρινη εκκλησία στο όνομα της Αγίας Νίνας στη Μτσχέτα, την οποία ο βασιλιάς Βαχτάνγκ Γκοργκασάλι** οικοδόμησε σε εκείνο το όρος, στο οποίο η Αγία Νίνα στην αρχή με τις προσευχές της γκρέμισε το είδωλο του Αρμάζ.
* Κούρ, ο μεγαλύτερος ποταμός της Γεωργίας.
** Βαχτάνγκ Α’ “Γκοργκασάλι” (περσ. λύκο-κέφαλος), (440 – 502 μ.Χ) από τους σπουδαιότερους Γεωργιανούς βασιλείς. Ο τάφος του βρίσκεται μέσα στο ναό Svetitskhoveli. Κατατάχθηκε στους αγίους και εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,

Τα ψέματα των ψευδοδιδασκάλων προκάλεσαν μεγάλες αιματοχυσίες στον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο ο Άγιος Παύλος προειδοποιεί όλους τους χριστιανούς με τα εξής:
α. «Προσέχετε καλά, μη σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, που στηρίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και σε μία λανθασμένη πίστη προς τα στοιχεία του κόσμου και όχι στη διδασκαλία του Χριστού (Κολ. 2, 8).
β. που συνεχώς μαθαίνουν και ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν στην τέλεια γνώση της αλήθειας (Τιμ. Β’, 3, 7).
γ. Γιατί θα ‘ρθει καιρός που οι άνθρωποι δε θα ανέχονται τη σωστή διδασκαλία, αλλά θα συγκεντρώνουν γύρω τους πλήθος από δασκάλους, που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους, για ν’ ακούν αυτά που τους αρέσουν (Τιμ. Β’ 4, 3-4).

Υπάρχει κάποιος άλλος στον κόσμο, εκτός από τον Απόστολο Παύλο, που θα μπορούσε να σας εξηγήσει ποια είναι η αιτία του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου; Κανένας, πραγματικά κανένας.
Αμέτρητοι τέτοιοι δάσκαλοι εμφανίστηκαν στους λεγομένους «πολιτισμένους» λαούς στον εικοστό αιώνα. Αυτοί έδιωξαν τον αληθινό δάσκαλο, το Χριστό.

Καθημερινά μιλούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, από το βράδυ μέχρι το πρωί, και κάθε λόγος τους ήταν ένα ψέμα, ένα δόλωμα, για να παρασύρει τον άνθρωπο στον όλεθρο.
Διάβαζαν ασταμάτητα, αλλά δεν μπορούσαν να φτάσουν στην αλήθεια με κανένα τρόπο. Δίδασκαν ασταμάτητα στους άλλους, αλλά κανείς από τους μαθητές τους δεν μπορούσε να φτάσει στην αλήθεια.

Στην ουσία, όμως, οι χριστιανικοί λαοί, από την μια πλευρά πολέμησαν την μοναδική και σωτήρια αλήθεια του Χριστού, και από την άλλη έψαξαν επανειλημμένα την αλήθεια. Η αλήθεια όμως δεν βρισκόταν στη διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων, αλλά στα απλά σπίτια των ψαράδων και στις χωριάτικες καλύβες.
Η αλήθεια κρύφτηκε στους τόπους που ζούσαν οι ασκητές, στα κελιά των θεοσεβών ανθρώπων και στις ερήμους που ζούσαν οι μοναχοί. Ολόκληρη η αλήθεια ήταν κρυμμένη μέσα σε μια μόνο λέξη, στο Χριστό.

Η δυσωδία από τις πλανεμένες φιλοσοφίες και τις ψευδοδιδασκαλίες δηλητηρίασαν τον αέρα στην Δύση. Άρχισαν να δηλητηριάζουν και τον αέρα της Ανατολής. Οι λαοί της Ανατολής, που δεν γνώριζαν το Θεό, φοβήθηκαν από τους βαπτισμένους λαούς.
Οι δίκαιοι άνθρωποι άρχισαν να θρηνούν, και οι άγγελοι του ουρανού οργίστηκαν πολύ, που ολόκληρη η γη σείστηκε, και όλοι οι λαοί χτυπήθηκαν από την πύρινη καταιγίδα, προς εξαγνισμό τους.

Ας ελπίσουμε, ότι μέσα από την πύρινη αυτή καταιγίδα, να μετανοήσουν οι άνθρωποι, να καθαρισθεί η βρώμα και ο ουρανός να ενωθεί με τη γη. Αμήν.
Από το Βιβλίο του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος, «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, Μηνύματα στο λαό», Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη».

***

Ας μη μείνει κανένας μακριά από το Θεό, για να μη χάσει το φως του από την επέλαση του τρομακτικού σκοταδιού των αλλοεθνών με τα «ωραία» ονόματα και τα «φανταχτερά» ρούχα.
Ας προσπαθήσει ο καθένας μας να κατακτήσει τη βασιλεία των Ουρανών. Έτσι μόνο θα επιβιώσει το κράτος μας πάνω στη γη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αν είμαστε δίκαιοι ο ουρανός θα προσέχει το κράτος μας. Στην ουράνια Βασιλεία βασιλεύουν η δικαιοσύνη, η πίστη, η αγάπη, η αλήθεια, η ελεημοσύνη, η σοφία, η καθαρότητα….

Έτσι θα αντέξετε τις σκοτεινές δυνάμεις του Άδη, πού κτύπησαν το κράτος μας και σαν εφιάλτης μας ταλάνισαν και θα μας ταλανίζουν για πολλά χρόνια.
Οπλισμένοι με τις αρετές θα δικαιώσετε την αγάπη σας για την πατρίδα σας, και θα δικαιώσετε το όνομα του Ορθόδοξου χριστιανού. Ας σας βοηθάει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής- Μηνύματα στο λαό, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” .

***

Είδε τον Άγιο Ιωάννη περικυκλωμένο από λαμπερό άκτιστο φως!

Τα πρώτα χρόνια στο Παρίσι, όταν ο Άγιος Ιωάννης ήταν ακόμα εδώ μαζί μας, ήρθε από την Ελβετία ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που τον έλεγαν Γρηγόριο (δεν θυμάμαι όμως ούτε το πατρώνυμό του, ούτε το επώνυμό του). Ήθελε να τον χειροτονήσει ιερέα ο Άγιος Ιωάννης. Αλλά ο Άγιος Ιωάννης δεν ήθελε να τον χειροτονήσει και του είπε ότι είχε να μάθει ακόμη πολλά. Το γιατί δεν ήθελε να τον χειροτονήσει, έγινε γνωστό αργότερα.

Αυτός ο ηλικιωμένος κύριος, ο Γρηγόριος, συχνά συνήθιζε να ψέλνει στην εκκλησία και του άρεσε ιδιαίτερα να διαβάζει τον Ακάθιστο ύμνο στην Υπεραγία Θεοτόκο, την Μητέρα του Θεού. Κάποτε διάβαζε τις ώρες. Ο Άγιος Ιωάννης έκανε την προσκομιδή στην Αγία Τράπεζα και η πλαϊνή πόρτα ήταν ανοικτή. Εγώ δεν ήμουν στην Εκκλησία, μόνον ο Γρηγόριος ήταν αλλά εκείνος αργότερα μου είπε τί έγινε εκείνη τη στιγμή. Επειδή είχε τελειώσει την ανάγνωση των Ωρών, ήθελε να ρωτήσει κάτι τον Άγιο Ιωάννη και κατευθύνθηκε προς την Αγία Πρόθεση. Όταν πλησίασε την ανοικτή πλαϊνή πόρτα, πάγωσε επιτόπου ! Είδε τον Άγιο Ιωάννη περικυκλωμένο από λαμπερό άκτιστο φως και να στέκεται, όχι στο έδαφος, αλλά περίπου μισό μέτρο από το πάτωμα ! Αμέσως έκανε πίσω και δεν τον ρώτησε τίποτα. Ο Άγιος Ιωάννης συνέχισε τη Θεία Λειτουργία και ο Γρηγόριος δεν είπε σε κανέναν αυτό που είδε, για πολύ καιρό. Όταν το είπε σε μένα, ζήτησε να του υποσχεθώ ότι δεν θα πω τίποτα σε κανέναν, πριν από την κοίμηση του Αγίου Ιωάννη. Αυτός ο καλοκάγαθος ηλικιωμένος άνθρωπος, ποτέ δεν έγινε ιερέας, διότι σύντομα, μετά από αυτό το γεγονός, πέθανε.

Ακριβώς το ίδιο περιστατικό μου διηγήθηκε και μια ηλικιωμένη μοναχή, από το γυναικείο Μοναστήρι της Λέσνα. Ο Άγιος Ιωάννης συνήθιζε να πηγαίνει εκεί και να προσεύχεται γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου των Ιβήρων, την οποία αγαπούσε πάρα πολύ. Μια φορά καθώς προσευχόταν μπροστά από την εικόνα αυτή, η μοναχή μπήκε μέσα στον Ναό κι αντίκρισε ακριβώς το ίδιο που είχε δει και ο Γρηγόριος. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν περικυκλωμένος από άκτιστο φως και δεν πατούσε στο έδαφος, αλλά αιωρείτο !

***

”Είδαμε να τον λούζη ένα φως!”

Από τη μαρτυρία του π. Σεραφείμ Ρόουζ (Fr. Seraphim Rose, California, USA): Μια συνταρακτική μαρτυρία για το πνευματικό ανάστημα του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς, μας τη διηγείται η αυτόπτης μάρτυς του συμβάντος αυτού, η Λυδία Λιού: “Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς είχε επισκεφθή το HongKongδύο φορές. Είναι παράξενο, αλλά τότε δεν τον γνώριζα κι όμως του είχα στείλει γράμμα ζητώντας του βοήθεια για κάποια χήρα με παιδιά και του εξέθετα παράλληλα κάποιο προσωπικό πνευματικό ζήτημα, αλλά όμως δεν έλαβα ποτέ απάντησι από αυτόν. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος. Ο Άγιος ήρθε στο HongKong κι εγώ ήμουν ανάμεσα στο πλήθος που τον περίμενε στην εκκλησία. Περνώντας μέσα από τον κόσμο γύρισε και μου είπε: ‘Εσύ ήσουν που μου έγραψες το γράμμα;’. Ξαφνιάστηκα πολύ, γιατί ποτέ δεν με είχε συναντήσει. Στη συνέχεια όλο το εκκλησίασμα ψάλαμε τροπάρια, και κατόπιν ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς στάθηκε πίσω από το αναλόγιο και άρχισε να μιλά στο ποίμνιο. Εγώ στεκόμουν δίπλα στη μητέρα μου και τότε είδαμε και οι δύο μας να τον λούζη ένα φως τριγύρω του, από πάνω έως κάτω! Η διάρκεια που ήταν λουσμένος στο φως ήταν μεγάλη και ξαφνιασμένη διαπίστωσα ότι ήταν πολλοί οι πιστοί που το είδαν κι εκείνοι! Ακόμη και ο σύζυγός μου που στεκόταν λίγο παραπέρα, το είδε κι αυτός”».
Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Επίσκοπος Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο, ο Θαυματουργός, εκδ. Ι. Μονής Αγ. Νεκταρίου Φωκίδος, Τρίκορφο 2009.

Απολυτίκιον. Ήχος βαρύς

Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το Φως σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα δόξα σοι.

Απολυτίκιον Αγίας Νίνας ισαποστόλου της Γεωργίας
Ήχος πλ. α΄. Τον Συνάναρχον Λόγον. (ποίημα Χ.Μ.Μπούσια)

Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα, σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον· όθεν τιμώντές σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν·

Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς, Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.

Εν κόσμω εβίωσας, ως ασκητής θαυμαστός, και γεγονας στήριγμα,των λογικών του Χριστού,προβάτων μακάριε άφθαρτον το σον σκήνος,και ακέραιον ώφθη, ρέον αδιαλείπτως, των θαυμάτων την χάριν· διό σε ω Ιωάννη,πόθω γεραίρομεν!

Ήλιος Θαβωρείου, του φωτός εξαστράψας, εδίωξεν ειδώλων απάτην, και γαρ πυρ ζηλωτού Ηλιού, σε θεόφρον Νίνα καθελείν έπρησε, δαιμόνων τα φρυάγματα, Ιβήρων εν τη γη φωνούντων˙
Χαίρε, τη πέτρα Ζωής κρυβείσα,
Χαίρε, δαιμόνων πανωλεθρία.
Χαίρε, ριπιστήρ τρισοφώτου ελλάμψεως,
Χαίρε, φωτοδότις δορκάς αγαθότητος.
Χαίρε, βίβλος ιμερόγραφος συμπαθείας δαψιλούς,
Χαίρε, άρτος ο αυξίτροφος κοινωνίας ευαγούς.
Χαίρε, ελεοδώρως ανυμνούσα τον Κτίστην,
Χαίρε, των φθονερώς εζωγρημένων σαγήνη.
Χαίρε, χιών ανθίζουσα κένωσιν,
Χαίρε, χιτών του Λόγου πυρρόλευκε.
Χαίρε, Εβραίων φαιδρότης οσία,
Χαίρε, λαών αμφιλύκη οθνεία.
Χαίροις, Νίνα απόστολε.

iconandlight.wordpress.com