Μια μπόρα είναι κι αυτή και θα περάσει… Η μπόρα φέρνει και βροχή, η οποία καθαρίζει την ατμόσφαιρα και πλένει τον τόπο, και βοηθάει για την βλάστηση. Θα γίνει καλό ξεκαθάρισμα και οι πιστοί θα γίνουν πιο πιστοί.. Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον Θεό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον. Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

Ομιλία
Περί εσπερίου κλαυθμού και ορθρινής αγαλλιάσεως
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ αγαλλίασις» (Ψαλμός 29: 6).

Ο Θεός επιτιμά και ο Θεός πάλι ευδοκεί σε αγαλλίαση. Μία σκέψη μετανοίας μας αρκεί για να κατευνάσει την οργή του Θεού· διότι ο Θεός δεν οργίζεται με τους ανθρώπους όπως οργίζεται ένας που εχθρεύεται, αλλά η οργή Του προς τους ανθρώπους είναι όπως του πατέρα προς τα παιδιά του. Η οργή Του είναι στιγμιαία ενώ το έλεός Του άπειρο και αιώνιο. Εάν ο Θεός σε επιτίμησε το βράδυ, ορθρίζοντας όμως το πρωΐ θα σε κάνει να αγάλλεσαι: στην οργή Του και στο έλεός Του οι άνθρωποι Τον γνωρίζουν καλύτερα.

Ω αδελφοί μου, εάν οι άνθρωποι γνώριζαν διαρκώς και αναγνώριζαν τον Θεό ως τον Ποιητή κάθε αγαθού, ως Αγαθοποιό, δεν θα Τον γνώριζαν ποτέ ως Κριτή ο οποίος επιτιμά. Ο Θεός ευαρεστείται περισσότερο όταν Τον αναγνωρίζουμε στο έλεός Του μάλλον, παρά στην οργή Του! Ωστόσο υπάρχουν και άνθρωποι εξαιρετικά αγνώμονες και άφρονες, οι οποίοι ποτέ δεν θυμούνται τον Θεό, όταν δείχνει το έλεός Του• απεναντίας Τον θυμούνται όταν τους επιτιμά και τους νουθετεί μέσα από αρρώστιες, θανάτους αγαπημένων, αποτυχίες και ονειδισμούς, φωτιές, ξίφη, σεισμούς, πλημμύρες, και πλήθος άλλων τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός φρονηματίζει «δια της ράβδου» όσους δεν αφυπνίστηκαν, υπενθυμίζει στους αγνώμονες την παρουσία Του, φέρνει σε συναίσθηση τους σφάλλοντες και υπενθυμίζει σε όλους ότι Αυτός είναι ο Δημιουργός και Κύριος, ο Δωρεοδότης και ο Κριτής.

«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωΐ άγαλλίασις». Τα λόγια αυτά σημαίνουν επίσης ότι το βράδυ είναι για δάκρυα και προσευχή, μετάνοια και θεία περισυλλογή. Το βράδυ ενδείκνυται ιδιαιτέρως για τη μετάνοια· και δεν υπάρχει αληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα. Το βράδυ ο άνθρωπος αναλογίζεται ανεμπόδιστα τα λόγια, τα έργα και τις σκέψεις του• και μετανιώνει για όλα όσα έχει κάνει ενάντια στον νόμο του Θεού.

Αν ένας άνθρωπος κλαίει με δάκρυα μετανοίας το βράδυ, κατά τη διάρκεια της ημέρας θα αγάλλεται. Θα ευφραίνεται αγαλλόμενος σαν αρτιγέννητο βρέφος, όπως αυτός που λούστηκε και ξεπλύθηκε και ανακουφίστηκε από τον ζυγό της αμαρτίας. Αν όμως περνά το βράδυ μέσα στην αμαρτία και το ξέφρενο γλεντοκόπι, τότε ξημερώνει γι’ αυτόν μια μέρα γεμάτη δάκρυα θλίψεως.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Σωτήρα και Διδάσκαλέ μας, επιτίμησέ μας, αλλά συγχώρησέ μας, συνέτισε και σώσε μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, εις τους αιώνας των αιώνων
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος»-Οκτώβριος, εκδ. Άθως)

***

Όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο…
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου από το πρωί μέχρι το σούρουπο, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον Ήλιο, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Ήλιο!
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το φως, τη δύναμη και τη βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεό, χωρίς να σκεφθούν ούτε με μία σκέψη τον Θεό!
Και ο Ήλιος σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να φέγγει ασταμάτητα. Και ο Θεός σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να βοηθά ασταμάτητα.
Όμως όταν γίνεται σκοτάδι, όταν πέσει ομίχλη, όταν δυναμώνει η παγωνιά, τότε οι άνθρωποι θυμούνται τον Ήλιο, στρέφονται προς τον Ήλιο, επαινούν τον Ήλιο. αναστενάζουν για τον Ήλιο.
Έτσι και όταν γίνονται συμφορές, ανέχεια, βάσανα αβοήθητα και στενά αδιέξοδα, οι άνθρωποι θυμούνται το Θεό, στρέφονται προς το Θεό, δοξάζουν το Θεό, αναστενάζουν για το Θεό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Στοχασμοί περί καλού και κακού»)Ένας πατήρ ερώτησε τον Γέροντα Κλεόπα Ηλίε: «Τι θα γίνει Γέροντα, μετά την αναχώρησή σου προς τον Κύριο; Και εκείνος απήντησε: «Θα έλθουν δυνατότερα κρύα και σκληρές παγωνιές».

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Πράγματι ο Γέροντας μας έλεγε, εμένα προσωπικά μου έλεγε, ότι θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια, αλλά στις μέρες μας πέφτει ένα κόσκινο και οι άνθρωποι παίρνουνε τα άκρα. Και αυτοί που πιστεύουνε θα πιστεύουνε πολύ και θα πηγαίνουνε στην Εκκλησία, θα εξομολογούνται κτλ. και οι άλλοι θα απομακρυνθούνε από την Εκκλησία και θα είναι τελείως αδιάφοροι. Οι χλιαροί δηλαδή, αυτοί που βρίσκονταν στο μέσο, θα εξαφανιστούν. Στις μέρες μας, λέει, πέφτει μεγάλο κόσκινο. Είχε όμως αισιοδοξία γι’ αυτά τα πράγματα, γιατί έλεγε ότι μέσα στον Ελληνικό λαό υπάρχει ένα γερό λείμμα, μία γερή μαγιά, η οποία θα βοηθήσει να περάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια αλλά και να μεγαλουργήσει η Ελλάδα. …Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα. (Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή )

***

“…Η καρδιά καθαρίζει με δάκρυα και αναστεναγμούς. Ένας αναστεναγμός με πόνο ψυχής ισοδυναμεί με δυο κουβάδες δάκρυα…”

Ο καρδιακός πόνος και ο εσωτερικός αναστεναγμός είναι τα εσωτερικά δάκρυα, που είναι ανώτερα από τα εξωτερικά. Ένας καημένος, έλεγε: «Τί σκληρός που είμαι, πάτερ! Ούτε ένα δάκρυ! Η καρδιά μου είναι σαν πέτρα. Τί σκληροκαρδία! Αχ!». Ενώ ήταν πολύ ευαίσθητος, αισθανόταν πολύ σκληρός, γιατί δεν έκλαιγε. Αναστέναζε όμως βαθιά, βογγούσε ο καημένος, και έβλεπες έναν αναστεναγμό να βγαίνη από τα βάθη της καρδιάς του!

Η μετάνοια είναι το βάπτισμα των δακρύων. Με την μετάνοια ο άνθρωπος ξαναβαπτίζεται, αναγεννιέται… Ο αμαρτωλός, όταν μετανοήση ειλικρινά, συγχωρείται από τον Θεό, αισθάνεται μέσα του θεία παρηγοριά και μπορεί να φθάση σε πνευματική αγαλλίαση… Πά πά πά, τί δύναμη έχει η μετάνοια! Απορροφά την θεία Χάρη. Έναν λογισμό ταπεινό να φέρη στον νού του ο άνθρωπος, σώθηκε. 

Οι μητέρες, χωρίς να ζορίζουν τα παιδιά, πρέπει να τα μαθαίνουν από μικρά να προσεύχωνται. Στα χωριά της Καππαδοκίας οι κάτοικοι ζούσαν έντονα την ασκητική παράδοση. Πήγαιναν με τα παιδιά τους στα ασκητήρια και εκεί έκαναν μετάνοιες και προσεύχονταν με δάκρυα, και έτσι μάθαιναν και τα παιδιά να προσεύχωνται. Οι Τσέτες, όταν πήγαιναν το βράδυ να τους ληστέψουν, περνούσαν έξω από τα εκκλησάκια, άκουγαν κλάματα και απορούσαν. «Καλά, τί γίνεται; έλεγαν. Αυτοί την ημέρα γελάνε και την νύχτα κλαίνε;». Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τί συμβαίνει.

Θα σας πω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε καλύτερα (τι είναι η θεία παρηγοριά). Ένα παιδάκι κάνει μια μικρή ζημιά, σπάζει λ.χ. ένα εργαλείο του πατέρα του, και ύστερα στενοχωριέται και κλαίει, γιατί την θεωρεί πολύ μεγάλη. Όσο περισσότερο κλαίει και αναγνωρίζει την ζημιά που έκανε και υποφέρει, τόσο περισσότερο ο πατέρας του το χαϊδεύει και το παρηγορεί: «Καλά παιδάκι μου μη στενοχωριέσαι, δεν πειράζει, θα αγοράσουμε άλλο». Εκείνο όμως, βλέποντας την στοργή του πατέρα του, κλαίει από φιλότιμο περισσότερο. «Δεν μπορώ, λέει, να μη στενοχωριέμαι. Να, τώρα χρειάζεται το εργαλείο και εγώ το έσπασα». «Παιδάκι κου, δεν είναι τίποτε, παλιό ήταν», του λέει. Αλλά εκείνο πάλι στενοχωριέται. Και όσο αυτό στενοχωριέται, άλλο τόσο ο πατέρας του το σφίγγει στην αγκαλιά του, το φιλάει και το χαϊδεύει. Έτσι και όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος και λυπάται για την αμαρτωλότητά του ή για την αχαριστία του προς τον Θεό Πατέρα και κλαίει φιλότιμα που λύπησε με τις αμαρτίες του τον Θεό Πατέρα του, τόσο περισσότερο και ο Θεός τον ανταμείβει με θεία αγαλλίαση και τον γλυκαίνει εσωτερικά. Αυτή η λύπη έχει μεν πόνο, αλλά έχει και ελπίδα και παρηγοριά… Η θεία παρηγοριά έρχεται από την μετάνοια… Θλίβεται-παρηγοριέται, θλίβεται-παρηγοριέται. Ένα σκαμπίλι δίνει στον εαυτό του για το σφάλμα που έκανε, ένα χάδι δέχεται από τον Θεό, ένα σκαμπίλι-ένα χάδι… Αυτή είναι η μετάνοια που φέρνει την θεία παρηγοριά.

Μια μπόρα είναι κι αυτή και θα περάσει…
Η μπόρα φέρνει και βροχή, η οποία καθαρίζει την ατμόσφαιρα και πλένει τον τόπο, και βοηθάει για την βλάστηση.

Μια πολύ σοβαρή εργασία είναι να διαβάζεις βίους αγίων και να τους αποδίδεις. Αυτό, μαζί με την προσευχή θα συγκεντρώσει το νου σου την καρδιά και τις δυνάμεις σου και έτσι ας πούμε, όλη σου η ύπαρξη θα κυλά στο αυλάκι του Θεού…(Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Λόγοι Γ’, Πνευματικός αγώνας)Αν οι σημερινοί άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός, Αλλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Γι’ αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή… Παλιά, αν…  οι κοσμικοί έκαναν μια αμαρτία, οι καημένοι, αισθάνονταν την αμαρτωλότητά τους, έσκυβαν και λίγο το κεφαλάκι τους και δεν ειρωνεύονταν έναν που ζούσε πνευματικά, αντίθετα τον καμάρωναν.
Τώρα ούτε ενοχή αισθάνονται ούτε σεβασμός υπάρχει. Τα ισοπέδωσαν όλα. Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν… Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.
(Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου – Λόγοι A’ – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο)

***

Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος για την σημερινή κατάσταση: «Όλο το κακό ξεκινάει από την απιστία. Απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι από την Εκκλησία και στράφηκαν στην αμαρτία. Έλειψε ο φόβος του Θεού. Μπήκε πολύ η λογική. Κλονίζεται η πίστη ήδη από την παιδική ηλικία, με τον τρόπο που γράφονται σήμερα τα βιβλία στα σχολεία. Αγρίεψαν οι άνθρωποι. Δεν βλέπει κανείς εύκολα φυσιολογικούς ανθρώπους. Λευκές, μαύρες μαγείες. Υπάρχει στους πολλούς ανθρώπους κάποια δαιμονική επίδραση. Πλήθυναν τα ψυχοφάρμακα.

Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον Θεό και θα συνωθούνται στην Εκκλησία. Θα ψάχνουν να βρουν πνευματικούς ανθρώπους. Θα γίνει καλό ξεκαθάρισμα και οι πιστοί θα γίνουν πιο πιστοί και οι ρυπαροί πλέον ρυπαροί. Συσπειρώνονται οι Χριστιανοί, αναθερμαίνεται η πίστη. Μπαίνει η καλή ανησυχία, καλλιεργείται πνεύμα μαρτυρίου. Από το βιβλίο: «Α εωράκαμεν και ακηκόαμεν – Οι αναμνήσεις μου από τον Άγιο Παΐσιο». Πηγη

Η Ευρώπη θα θέσει σε διωγμό τους χριστιανούς.. Μην αφήνετε το κακό γύρω σας να ξυπνήσει το κακό μέσα σας. Συγχωρέστε επειδή ο Χριστός επίσης συγχώρησε! Πατριάρχου Σερβίας Παύλου
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/29/42600/

Ο άνθρωπος της χάριτος λάμπει εσωτερικά σαν αστέρι. Σε κάθε εποχή υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι της χάριτος… αββάς Ιωσήφ της Πανεφώ, αββάς Πιώρ και αββάς Βησσαρίων
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/16/%ce%bf-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b9%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bb%ce%ac%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9/

Να αντιμετωπίζουμε πνευματικά τους κινδύνους. Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/29/25542/

Ο Καλός Θεός να μας φωτίση
και να μας δώση καλή μετάνοια σ’ όλους,
για να αξιωθούμε όλοι οι άνθρωποι
τον Καλό Παράδεισο. Αμήν.

«Εσύ θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η αέναη πηγή του θείου φωτός, η αιτία όλων των αγαθών, Σύ κράτησε μας στο άσπιλο βλέμμα Σου, Δέσποινα και όπως θέλεις αξίωσε μας της γλυκυτάτης θείας ελλάμψεως του Δεσπότου, που από Σένα έλαβε την πανάχραντη σάρκα, οικονομώντας μας στην Βασιλεία Του, μαζί Σου εις τους αιώνας. Αμήν».

Απολυτίκιον της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ήχος Α’.

Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Ψαλμός ΚΘ΄. 29

Υψώσω σε, Κύριε, ότι υπέλαβες με και ούκ εύφρανας τους εχθρούς μου επ΄εμέ. Κύριε ο Θεός μου, εκέκραξα προς σε και ιάσω με. Κύριε, ανήγαγες εξ Άδου την ψυχήν μου, έσωσας με από των καταβαινόντων εις λάκκον. Ψάλατε τω Κυρίω οι όσιοι αυτού και εξομολογείσθε τη μνήμη της αγιωσύνης αυτού. Ότι οργή εν τω θυμώ αυτού και ζωή εν τω θελήματι αυτού• το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εν τω πρωί αγαλλίασις. Εγώ δε είπα εν τη ευθηνία μου• ου μη σαλευθώ εις τον αιώνα. Κύριε, εν τω θελήματι σου παρέσχου τω κάλλει μου δύναμιν, απέστρεψας δε το πρόσωπον σου και εγενήθην τεταραγμένος Προς σε, Κύριε, κεκράξομαι και προς τον Θεόν μου δεηθήσομαι. Τίς ωφέλεια εν των αίματι μου, εν τω καταβαίνειν με εις διαφθοράν; Μή εξομολογήσεται σοι χους ή αναγγελεί την αλήθειαν σου; ‘Ηκουσε Κύριος και ηλέησε με• Κύριος εγεννήθη βοηθός μου. ΄Εστρεψας τον κοπετόν μου εις χαράν εμοί, διέρρηξας τον σάκκον μου και περιέζωσας με ευφροσύνην. Όπως αν ψάλη σοι η δόξα μου και ου μη κατανυγώ• Κύριε ο Θεός μου, εις τον αιώνα εξομολογήσομαι σοι.

iconandlight.wordpress.com