Παναγία, Πάναγνη και Υπερευλογημένη, κάλυψέ μας κάτω απ’ τις φτερούγες των πρεσβειών σου. Πως μας φροντίζει η Θεία Πρόνοια… Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

 

«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον. Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

«Εσύ θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η αέναη πηγή του θείου φωτός, η αιτία όλων των αγαθών, Σύ κράτησε μας στο άσπιλο βλέμμα Σου, Δέσποινα και όπως θέλεις αξίωσε μας της γλυκυτάτης θείας ελλάμψεως του Δεσπότου, που από Σένα έλαβε την πανάχραντη σάρκα, οικονομώντας μας στην Βασιλεία Του, μαζί Σου εις τους αιώνας. Αμήν».

Σύναξη της Παναγιάς της Προυσιώτισσας στην Ευρυτανία
Οσία Ανθούσα († 280) και Αθανάσιος ο ιερομάρτυρας, ο βαπτίσας αυτήν, και οι δύο υπηρέτες αυτής Χαρίσιμος και Νεόφυτος († 259)

Εορτάζουν στις 22 Αυγούστου

Ομιλία για την Παναγία και Παρθένο Θεοτόκο 
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον
(Λουκ. α’ 46)

Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια. Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού. Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό. Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ω, πόσα πολλά βιβλία θα χρειαζόμασταν! Αλλά έστω και με τη μία αυτή δοξολογία, την οποία εκείνη εξέφρασε στη συγγενή της Ελισάβετ, τη μητέρα του αγίου Προφήτου και Προδρόμου Ιωάννου, κάθε χριστιανός μπορεί να εκτιμήσει πόσο ευώδες και θεάρεστο άνθος ήταν η παναγία ψυχή της!

Αυτό δεν είναι παρά ένα ψήγμα χρυσού από την ψυχή της Θεοτόκου, το οποίο έχει φθάσει σ’ εμάς μέσω του Ευαγγελίου. Υπήρξαν αναρίθμητα τέτοια ψήγματα στη διάρκεια της ζωής της Υπερευλογημένης Θεοτόκου! Ακόμη και προτού ακούσει το Ευαγγέλιο από τα χείλη του Υιού της, εκείνη γνώριζε πώς να μιλά με τον Θεό και να Τον δοξάζει σύμφωνα με το δίδαγμα του Ευαγγελίου. Αυτή η γνώση ήλθε σ’ αυτήν από το Άγιο Πνεύμα, η χάρις του οποίου εκχεόταν ακαταπαύστως εντός της σαν το καθαρό νερό μέσα σ’ ένα καθαρό δοχείο. Η ψυχή της μεγάλυνε τον Θεό με ύμνους σε όλη τη ζωή της και, συνακολούθως, ο Θεός μεγάλυνε αυτήν υπεράνω των Χερουβείμ και των Σεραφείμ. Έτσι και στην περίπτωσή μας: παρότι είμαστε μικροί και αμαρτωλοί, ο ίδιος ο Θεός θα μεγαλύνει στη Βασιλεία Του εμάς που μεγαλύνουμε τη Θεοτόκο, εάν ασκηθούμε να γεμίζουμε τον σύντομο βίο μας με την εξύμνηση και δοξολογία του Θεού στα έργα, στα λόγια, στις σκέψεις και στις δεήσεις μας.

Ω Παναγία, Πάναγνη και Υπερευλογημένη, κάλυψέ μας κάτω απ’ τις φτερούγες των πρεσβειών σου.

Σοι και τω Υιω Σου πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 254-255.

***

Πως μας φροντίζει η Θεία Πρόνοια…
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στον έμπορο των ζώων για την καθυστέρηση.

Μιλάς για ένα παράξενο γεγονός στη ζωή σου, που σε συγκράτησε να μην πνιγείς στο ποτάμι. Ταξίδευες με άμαξα με δύο συγγενείς σου, πηγαίνοντας σε ένα πανηγύρι των ζώων. Βιαζόσασταν να μην χάσετε την σχεδία που θα σας περνούσε απέναντι κάποια συγκεκριμένη ώρα. Όμως ξαφνικά συναντήσατε ένα αυτοκίνητο, που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα. Γρήγορα τραβήξατε το χαλινάρι και τα άλογα προς τα δεξιά, αλλά το αυτοκίνητο χτύπησε σε έναν τροχό της άμαξας σας και τον έσπασε. Θυμωμένα φωνάζατε στον οδηγό με ύβρεις και κατάρες. Απελπισμένοι επειδή θα χάνατε την σχεδία τη συγκεκριμένη ώρα ξεκινήσατε να φτιάξετε τον τροχό. Ταλαιπωρηθήκατε πολλή ώρα μέχρι να δέσετε τον σπασμένο τροχό κάπως και να τον κάνετε να γυρίζει. Όμως όταν φτάσατε στο ποτάμι τι να δείτε; Δυστυχία! Η σχεδία, παραγεμισμένη με ανθρώπους και ζώα, είχε βυθιστεί. Μόνο λίγα ζώα και μερικοί άνθρωποι κολύμπησαν στην ακτή. Όλα τα’ άλλα χάθηκαν κάτω από το νερό. Τότε εσείς ευχαριστήσατε τον Θεό και αρχίσατε από την καρδιά σας να ευλογείτε εκείνο τον οδηγό που έσπασε τον τροχό και μ’ αυτό έγινε αιτία να αργήσετε.

Έτσι συμβαίνει καθημερινά με τους ανθρώπους. Θυμώνουν για τα συμβάντα που τους καθυστερούν από τα σχέδια τους, αλλά λίγο αργότερα κατανοούν, ότι αυτή η καθυστέρηση ήταν μέρος της μυστηριώδους πρόνοιας του Θεού για δικό τους όφελος. Διάβασε τι έχει γραφεί περί του αποστόλου Παύλου και του Τιμόθεου: «ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἐπείραζον εἰς τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι, καὶ οὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα» (Πραξ. 16,7). Και αυτό ήταν καλό.

Η περίπτωση που σου συνέβη σ’ έμαθε να μη θυμώνεις ποτέ πια για την καθυστέρηση, όταν αυτό δεν είναι υπό την εξουσία σου. Και περισσότερες φορές αργότερα είχες την εμπειρία ότι τέτοιες καθυστερήσεις ήταν πάντα για το καλό σου. Ας διδαχτούν από σένα αυτόβουλοι, που θα ήθελαν να γίνονται όλα σ’ αυτόν τον κόσμο κατά την δική τους θέληση.
Σε σένα ειρήνη και υγεία από τον Κύριο.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,«Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές Επιστολές Β’» σελ. 278

***

Η Παναγία εμφανίστηκε στον ναό της στην Τήνο και γιάτρεψε μία ψυχασθενή!

Σ’ όλη την Ελλάδα επικρατεί μεγάλη συγκίνηση εξαιτίας μίας θαυμαστής εμφάνισης στη φημισμένη εκκλησία της Θεοτόκου στο νησί της Τήνου. Αυτό συνέβη το 1935.

Κάποια νεαρή δασκάλα Μαρία Καλημαγείρου, με καταγωγή απ’ τη Μικρά Ασία, ασθενούσε από βαριά νευρασθένεια, που ήδη έφθανε στην τρέλα. Μετά από πολύχρονη και μάταια θεραπεία στην Αθηναϊκή πολυ­κλινική η μητέρα της την πήγε στην Τήνο. Όταν έφθασαν εκεί, η Μαρία δεν ήθελε με τίποτα να πάει στην εκκλησία.

Την πήγαν στο ξενοδοχείο. Το βράδυ την ξε­γέλασαν και την κάλεσαν δήθεν για βόλτα. Όταν περ­πάτησαν λίγο, λέει ξαφνικά η Μαρία, ότι κάτι την τρα­βά δυνατά προς την εκκλησία και κάλεσε τη μητέρα της και τους άλλους οι οποίοι ήταν μαζί τους να πάνε στην εκκλησία.
Ερχόμενοι στην εκκλησία, βρήκαν την πόρτα κλειστή. Λυπήθηκαν γι’ αυτό. Τότε ο αδελφός της Μα­ρίας κοίταξε μέσα απ’ το παράθυρο της εκκλησίας και είπε:

– Είμαστε τυχεροί. Να, μέσα είναι μια μοναχή, θα έρθει να μας ανοίξει.

Τότε η μητέρα κοίταξε και είδε στην εκκλησία μία ψηλή γυναίκα με μαύρα ρούχα. Η κόρη όλο αυτό το διάστημα κοιτούσε μ’ ορθάνοιχτα μάτια την πόρτα της εκκλησίας και ήταν σαν να βρισκόταν εκτός εαυτού. Ο αδελφός της κοίταζε ασταμάτητα εκείνη τη γυναίκα με τα μαύρα.

Η γυναίκα αυτή άρχισε να γίνεται όλο μεγαλύτερη και μεγαλύτερη ώσπου έγινε τε­ραστίων διαστάσεων. Εξαφανίστηκε και τότε ακούστηκε δυνατός κρότος στην εκκλησία. Ό κρότος ακούστηκε μακριά.

Γρήγορα κάλεσαν τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους. Άνοιξαν την εκκλησία και δε βρήκαν κανέναν στην εκκλησία. Όμως η κορύφωση του θαύματος ήταν αυτή, αφού μετά απ’ αυτό τον κρότο η δασκάλα Μαρία έγινε εντελώς καλά.

Χαρούμενη η μητέρα και η κόρη, χαρούμενος ο αδελφός και όλος ο χριστιανικός λαός της Τήνου. Αυτό το θαύμα ακούστηκε σ’ όλη την Ελλάδα και περί αυτού λέγεται πάντοτε και γράφεται.
Αυτό έγινε στις αρχές του μήνα Σεπτεμβρίου του σω­τηρίου έτους 1935.
Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Εμμανουήλ», των εκδόσεων Χρόες.

Το εικόνισμα της Παναγίας από την Προύσα
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/11/14465/

Η οσία ασκήτρια Πολυχρονία με θεία αποκάλυψη βρήκε το κρυμμένο λείψανο της οσίας Ανθούσας της Ταρσού. Ο θείος έρως είναι τρέλλα, βγάζει τον άνθρωπο έξω από την έλξη της γης· τον ανεβάζει στον θρόνο του Θεού
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/21/29766/

Απολυτίκιον Παναγιάς της Προυσιώτισσας Ήχος α’.

Της Ελλάδος απάσης συ προΐστασαι πρόμαχος και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσσης εικόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας και παραλύτους δε συσφίγγεις αγαθή. Κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας. Δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δοξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα το ενεργούντι δια σου τοιαύτα θαύματα.

Μεγαλυνάριον

Δεύτε την εικόνα την ιερά, της Προυσιωτίσσης, ασπαζόμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάρην άφθονον.

iconandlight.wordpress.com