Η οσία Μαρία Ιβάνοβνα (Fedina), η δια Χριστόν Σαλή του Ντιβέγιεβο είδε τον μαρτυρικό θανάτο της Τσαρικής οικογένειας, και προφήτευσε τα θλιβερά γεγονότα της διαλύσεως των Μονών Σάρωφ και Ντιβέγιεβο και τον διωγμό κατά της Εκκλησίας.

 

 

Όσιος αββάς Tιθόης της Θηβαΐδος Αιγύπτου, μαθητής του Αγίου Παχωμίου του Μεγάλου (4ος αιών).
Όσιος αββάς Ιβιστίων ασκητής και ομολογητής της Αιγύπτου
Οσία Μαρία του Ντιβέγιεβο (Fedina), η δια Χριστόν σαλή

Εορτάζουν στις 26 Αυγούστου

Στίχος
Oυκ είχεν, οίμαι, σάρκα Tιθόης όλως,
Kαν είχε, τήξας ουκ εά βρώσιν τάφω.
(Δεν είχε, νομίζω, ο Τιθόης καθόλου σάρκα
και αν ακόμη είχε, την έλιωσε ώστε δεν έμεινε τίποτα για να φαγωθεί στον τάφο)

Λένε για τον Αββά Τιθόη πως πολλές φορές ερχόταν σε έκστασι και αρπαζόταν ο νούς του στα ουράνια, όταν ύψωνε τα χέρια του στην προσευχή, αν δεν πρόφταινε να τα κατεβάζη εγκαίρως.

Κάποια φορά που καθόταν ο αββάς Τιθόης, κοντά εκεί ήταν ένας αδελφός αλλά δεν το ήξερε αυτό και στέναξε, και δεν κατάλαβε ότι ήταν ο αδελφός δίπλα, γιατί βρισκόταν σε έκσταση. Κατόπιν όμως του έβαλε μετάνοια και είπε: «Συγχώρεσέ με, αδελφέ, δεν έγινα ακόμα μοναχός, αφού στέναξα μπροστά σου».

Είπε ο αββάς Τιθόης, αληθινή ξενιτεία είναι να γνωρίζη να συγκρατή ο άνθρωπος τη γλώσσα του όπου κι αν βρίσκεται.

 Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Τιθόη: «Πώς να περιφρουρήσω την καρδιά μου;» Κι ο Γέροντας του λέει: «Πώς να φυλάξουμε την καρδιά μας, όταν είναι ανοικτές η γλώσσα και η κοιλιά μας;»

Είπε ακόμη:«Προτιμότερο είναι να τρώει κανείς κρέας και να πίνει κρασί, παρά να τρώει τις σάρκες των αδελφών του με την καταλαλιά».

Είπε ο ίδιος: «Το φίδι με όσα ψιθύρισε έβγαλε την Εύα από τον Παράδεισο (Γεν.3, 1-5). Μ’αυτό λοιπόν μοιάζει κι εκείνος που φλυαρεί κατά του πλησίον. Γιατί και την ψυχή αυτού που ακούει την οδηγεί στην καταστροφή και τη δική του τη διακινδυνεύει.»

***

Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου Περί απαθείας

3. Αυτή λοιπόν η απάθεια, «η τελεία των τελείων ατέλεστος τελειότης», καθώς μου εξήγησε κάποιος πού την είχε δοκιμάσει, τόσο πολύ αγιάζει τον νου και τον αρπάζει από τα υλικά, ώστε το περισσότερο μέρος της επιγείου ζωής του, μετά την άφιξι βεβαίως στο ουράνιο λιμάνι της ησυχίας, το ζή κανείς σαν να ευρίσκεται στον ουρανό, και ανυψώνεται εκστατικός σε ουράνιες θεωρίες∙ πράγμα για το οποίο ομιλεί κάπου επιτυχώς και ο Ψαλμωδός πού το είχε γευθή: «Ότι του Θεού οι κραταιοί, της γης σφόδρα επήρθησαν» (Ψαλμ. μς΄ 10). Ως τέτοιον γνωρίζομεν και τον Αιγύπτιον εκείνον (ασκητή), ο οποίος δεν άφινε επί πολύ τα χέρια του απλωμένα στην προσευχή όταν προσευχόταν μαζί με άλλους[1]
1. Εννοεί τον αββά Τιθόη, για τον οποίον το «Γεροντικόν» γράφει: «Ει μη ταχέως κατέφερε τας χείρας αυτού, ότε ίστατο εις προσευχήν, ηρπάζετο ο νους αυτού άνω» – Η αρπαγή του νοός στην προσευχή υποδηλοί ύψιστο σημείο πνευματικής προόδου – («Γεροντικόν» εκδ. Π. Πάσχου, σελ. 122).
Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ EΝΑΤΟΣ, Περί απαθείας

***

Ήλθε κάποτε αδελφός προς τον αββά Ποιμένα και του λέει. Τι να κάνω πάτερ που θλίβομαι από τον λογισμό της πορνείας; Πήγα στον αββά Ιβιστίωνα και μου λέει δεν πρέπει να την αφήσεις να χρονίσει πάνω σου.
Του λέει ο αββάς Ποιμήν. Ο αββάς Ιβιστίωνα έχει πράξεις που τον ανεβάζουν πάνω με τους αγγέλους και του ξεφεύγει ότι εγώ και συ είμαστε μέσα στην σαρκική αμαρτία. Εάν κρατήσει ο μοναχός την κοιλιά και την γλώσσα, έχε θάρρος, δεν αποθνήσκει.

***

Οσία Μαρία του Ντιβέγιεβο (Fedina), η δια Χριστόν σαλή

Γεννήθηκε στο χωριό Γκολέτκοβα της επαρχίας Ταμπόφ της Ρωσίας. Σε ηλικία 13 χρόνων έμεινε ορφανή και από τους δυο γονείς της Ζαχαρία και Πελαγία και πήγε να μείνει με την οικογένεια του μεγαλύτερου της αδελφού. Εκεί δεν την ήθελαν, λόγω κυρίως του γεγονότος ότι παραμελούσε τον εαυτό της και ένοιωθαν προσβεβλημένοι από το όλο παρουσιαστικό της. Ποτέ δεν χτενιζόταν και τα ρούχα της αποτελούνταν κυρίως από κουρέλια. Είχε επίσης από πολύ μικρή μια τάση να συμπεριφέρεται παράξενα.

“Έτσι έφυγε και άρχισε να περιπλανιέται μεταξύ των περιοχών του Σάρωφ, του Ντιβέγεβο και του Άρντάτωφ. Πάντοτε μισόγυμνη και πεινασμένη φορώντας φθαρμένα παπούτσια χειμώνα-καλοκαίρι. Τα βράδια τα περνούσε στο δάσος προσευχόμενη και ήταν σχεδόν πάντοτε λασπωμένη.

Συχνά επισκεπτόταν το μοναστήρι του Ντιβέγιεβο και εκεί όσες μοναχές τη λυπόντουσαν της έδιναν καθαρά ρούχα, τα οποία σε λίγες μέρες η Μαρία απαλλασσόταν δίνοντας τα στους φτωχούς. Υπήρχαν όμως και οι μοναχές εκείνες πού την έδιωχναν κακήν κακώς. Ποτέ δεν παραπονέθηκε για κανέναν και για τίποτα.

Από κάποιο χρονικό σημείο και μετά τη δέχτηκαν στο μοναστήρι οπού εκάρη μοναχή. Εκεί συνέχισε να προσποιείται τη σαλή για να κρύβει τις αρετές της, ιδίως το προορατικό χάρισμα πού ο Κύριος μας της έδωσε.

Διηγείται η γερόντισσα Μαργαρίτα του Ντιβέγιεβο:

– Στην αρχή του διωγμού μας, πού ζούσαμε ακόμη κοντά στο Ντιβέγιεβο, έμενε μαζί μας η οσία Μαρία Ιβάνοβνα η διά Χριστόν σαλή. Ξεψύχησε στα χέρια μου. Στα τελευταία της την φρόντιζα εγώ. Θυμάμαι, την ρωτούσα: «Γερόντισσα, πότε θα γυρίσουμε στο μοναστήρι μας;». Καλοκάγαθα μου απαντούσε: «Να είσαι βεβαία, ότι θα έχετε κάποτε και πάλι το μοναστήρι σας. Μάλιστα, μαζί με την ηγουμένη σας, από κει ψηλά πού θα είμαστε, θ’ αρχίσουμε να σας καλούμε να επιστρέψετε στο μοναστήρι. Μόνο πού θα σας καλούμε με αριθμούς κι όχι με τα ονόματα σας. Εσένα, Φρόσω, θα σε καλέσουμε με το 338». Το κράτησα στο μυαλό μου. Όταν αργότερα με φυλάκισαν, είδα ότι εκεί δεν μας αναγνώριζαν με τα ονόματά μας, αλλά με αριθμούς. Εμένα μου έδωσαν το 338!!! Προσευχήθηκα θερμά, ευχαριστώντας τον Θεό πού συνεχώς έδειχνε την παρουσία Του. Αργότερα μας πήγαν με το τραίνο στην Τασκένδη. Ο στρατιώτης πού συνόδευε το βαγόνι, μας ζήτησε να τραγουδήσουμε μερικά ζωηρά τραγούδια. Εμείς αρχίσαμε να ψέλνουμε το «ευλογητός ει Χριστέ…» και άλλους ύμνους της Εκκλησίας μας! Μόλις φτάσαμε στην Τασκένδη, μας πέρασαν από έλεγχο. Διέταξαν και βγάλαμε όλα τα ρούχα. Όταν μας έβγαλαν το σταυρό πού φορούσαμε, τότε νιώσαμε την αίσθηση της γύμνιας… Με ξυλαράκια φτιάξαμε πρόχειρους σταυρούς.

Όταν τελείωσε η φυλάκισή μας, οι μοναχές άρχισαν να βρίσκουν δουλειά κοντά στο μοναστήρι μας.

Κάποτε, μια γυναίκα πήγε στο σπίτι της Μαρίας Ιβάνοβνα. Μας διηγείται η ιδία: «Πήγα στο Σάρωφ, στο σπίτι της Μαρίας Ιβάνοβνα. Ήρθα να την ρωτήσω, αν θα ‘χω, όπως λένε, στον ήλιο μοίρα. Περνούσα πολύ δύσκολα… Πλησίασα στο σπιτάκι της. Από το παράθυρο την είδα να κάθεται στο κρεβάτι και κάνοντας το σημείο του σταυρού, λέγοντας δυνατά: “Στείλε τους, Κύριε, τον ευεργέτη στείλε τους τον ευεργέτη “! Δεν μίλησα. Έφυγα, για να μη διακόψω την προσευχή της. Όταν έφτασα στο Σάρωφ, γνωρίστηκα με κάποιους, οι οποίοι άρχισαν να με βοηθούν με τρόφιμα. Κι όχι μόνον αυτό μου βρήκαν δουλειά κι έτσι επιβίωσε η οικογένεια μου!»

Μια μέρα ήλθε στο μοναστήρι μας ένας πολύ σεμνός νέος. Όταν τον είδε η Μαρία Ιβάνοβνα του είπε ολόκληρη την προηγούμενη ζωή του! Μόλις, την έμαθαν οι συνοδοί του, ο νέος εγκατέλειψε την ιδέα να γίνει κληρικός. Είχε ουσιαστικά κωλύματα… Η Γερόντισσα το έκανε αυτό μπροστά στους άλλους, για να προλάβει ακριβώς την χειροτονία πού εκείνος σχεδίαζε!

Κάποια φίλη μου, με παρεκάλεσε να μάθω από την Μαρία Ιβάνοβνα, γιατί ο γιός της δεν ήθελε να παντρευτεί, γιατί το καθυστερούσε. Η μάνα, όπως ήταν φυσικό, ανησυχούσε. Η οσία είπε: «Μην τον αναγκάζετε. Αφήστε τον. Είναι ασκητής και μάρτυρας!». Η μητέρα του θύμωσε από την απάντηση. Όμως σε λίγο διάστημα, τον συνέλαβαν. Στην φυλακή αρρώστησε βαριά και όντως πέθανε σαν μάρτυρας, εκεί στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως…

Η Οσία Μαρία θεωρείται προστάτης των αγωνιζομένων κατά του καπνίσματος. Σε μία περίπτωση που την επισκέφθηκε μία κυρία από το Μούρομ, μόλις την είδε της είπε ότι κάπνιζε σαν φουγάρο! «Δεν μπορώ να το κόψω – της απάντησε η επισκέπτρια – καπνίζω και την νύχτα, ακόμα και πριν την Θεία Λειτουργία»! Τότε η μακαρία είπε στη συγκελλιώτισσά της να πετάξει την ασημένια ταμπακιέρα της στη φωτιά! Μετά την παράξενη αυτή κίνηση, η επισκέπτρια έκοψε το κάπνισμα!. Μετά από καιρό πήραν ένα γράμμα από την κυρία αυτή πού εκφράζε την ευγνωμοσύνη της, αναφέροντας ότι από τότε πού τους επισκέφτηκε ούτε πού σκέφτεται το τσιγάρο.

Μία άλλη φορά, την επισκέφθηκαν κάποιες μοναχές και την ρώτησαν για έναν χαμένο εξάδελφό τους, τον Μίσα Αρτσιμπούσεβα. Η Οσία τους απάντησε, ότι έχει μπλέξει με μία γύφτισσα! Όταν αργότερα οι μοναχές τον συνάντησαν έμαθαν, ότι είχε αρχίσει το κάπνισμα, πάνω στο πακέτο των τσιγάρων του υπήρχε μία γύφτισσα!

Μετά από την Κομμουνιστική Επανάσταση του 1917, στη Ρωσία, η Μαρία άρχισε να χρησιμοποιεί πολύ άσχημη γλώσσα, θέλοντας έτσι να υποδείξει τα νέα δεινά της Εκκλησίας από το νέο καθεστώς. Οι υπόλοιπες μοναχές σκανδαλιζόμενες τη ρώτησαν πώς ήταν δυνατόν μια καλογριά να μην μιλάει ευγενικά και η Μαρία απάντησε: «Υπό τον Τσάρο Νικόλαο αυτό ήταν εύκολο, για δοκιμάστε το και με τους Σοβιετικούς». Με αυτό τον τρόπο η μακαρία προφήτευσε τα θλιβερά γεγονότα της διαλύσεως των Μονών Σάρωφ και Ντιβίγιεβο και γενικά τον διωγμό κατά της Εκκλησίας.

Την νύχτα του μαρτυρικού θανάτου της τσαρικής οικογένειας, στο Ντιβέγιεβο η δια
Χριστόν σαλή Μαρία έβλεπε με το διορατικό της χάρισμα τους αποκρυφιστές δολοφόνους. Mαινόταν και φώναζε, «τις πριγκίπισσες με ξιφολόγχες! Καταραμένοι Εβραίοι!». Μαινόταν φοβερά, αλλά μόνον κατόπιν κατάλαβαν γιατί φώναζε. Στο υπόγειο του σπιτιού Ιπατίγιεφσκι, όπου οι βασιλείς-μάρτυρες και οι πιστοί υπηρέτες τους ολοκλήρωσαν την σταυρική τους πορεία, βρέθηκαν οι επιγραφές που άφησαν οι δήμιοι. Μία από αυτές απετελείτο από τέσσερα καβαλιστικά σύμβολα. Αυτή η επιγραφή διεμήνυε, «εδώ κατά διαταγή των σατανικών δυνάμεων θυσιάστηκε ο τσάρος για να καταστραφεί το κράτος. Κι αυτό ας το μάθει όλος ο κόσμος».

Τέλος η Μαρία Ιβάνοβνα κοιμήθηκε ειρηνικά το 1927 και ενταφιάσθηκε στο Σερεβατοβο. Στο Ντιβεγιεβο φυλάσσεται σήμερα το αδιάφθορο Λείψανό της.

***

Ο Αββάς Τιθόης όταν προσεύχονταν, εάν δεν πρόφθανε να κατεβάση τα χέρια του, αρπαζόταν ο νούς του στα ουράνια, εις θείας αρπαγάς.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/25/31314/

Απολυτίκιον Oσίου Tιθόη,  Ήχος πλ. δ’

Εν σοι Πάτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβών γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττων εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Όσιε Τιθόη το πνεύμα σου.

Απολυτίκιον της Οσίας
Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβούσα γάρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μεν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Μαρία το πνεύμά σου.    

iconandlight.wordpress.com