Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών και αθετεί βουλάς αρχόντων, Μη φοβάσαι ποτέ κανέναν και για κανένα πράγμα. Μόνο προσεύχου! Χάριν των προσευχών ενός ανθρώπου ο Θεός έσωσε πόλεις και λαούς. Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι! π.Κλεόπας Ηλίε της Ρουμανίας – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Απόδοσις της εορτής της Μεταμορφώσεως
Μάξιμος ο Ομολογητής και η ανακομιδή και μετάθεση του λειψάνου του, ηγούμενος Μονής στη Χρυσόπολι (=Σκούταρι) Κωνσταντινουπόλεως και απολογητής κατά της αιρέσεως του Μονοθελιτισμού, κοιμήθηκε εξόριστος στη Γεωργία, από Κων/πόλι (662)
Ιππόλυτος ιερομάρτυς και οι μετ’ αυτού μάρτυρες στη Σαρδηνία Ιταλίας, εκ Ρώμης (235)
Σέριδος ιδρυτής της Μονής οσίου Σερίδου στην Γάζα, Δωρόθεος και Δοσίθεος ο υποτακτικός οσίου αββά Δωροθέου (6ος αι.)
Ευδοκία η Αυγούστα, βασίλισσα Κωνσταντινουπόλεως, σύζυγος του Θεοδοσίου του Μικρού, η νέα, οσία στην Ιερουσαλήμ, εκ Ρώμης (460)
Ειρήνη (σύζυγος του Ιωάννου Β’ Κομνηνού), ηδιά κουράς μετονομασθείσα Ξένην μοναχήν, κτιτορίσσα της Μονής Παντοκράτορος Κωνσταντινουπόλεως (1134)
Τύχων του Ζαντόνσκ, Επίσκοπος Voronezh και Ζαντόνσκ Ρωσίας, ο θαυματουργός (1783)
Βενιαμίν Καζάντσεφ, Επίσκοπος Πετρουπόλεως Ρωσίας, ιερομάρτυς και 3 λαϊκοί νεομάρτυρες
Ανακομιδή λειψάνων Οσίου Μάξιμου του διά Χριστόν σαλου στη Μόσχα

Εορτάζουν στις 13 Αυγούστου

“Τον δε ελπίζοντα επί Κύριον έλεος κυκλώσει” (Ψαλμός 31, 10 )
“ Ο Θεός φανερούται κρυπτόμενος και κρύπτεται φανερούμενος” Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γιατί ο Κύριός μας, στο όρος Θαβώρ, δεν εκδήλωσε τη Θεία δόξα Του ενώπιον όλων των μαθητών, παρά μόνον ενώπιον τριών εξ’ αυτών; Πρώτον, διότι Αυτός ο ίδιος έδωσε τον Νόμο δια στόματος του Μωυσή: επί στόματος δυο μαρτύρων και επί στόματος τριών μαρτύρων στήσεται παν ρήμα· ( Δευτερονομιον 19,15). Επομένως, τρεις μάρτυρες ήταν αρκετοί. Αυτοί οι τρεις μάρτυρες αντιπροσωπευουν τις τρεις μεγάλες αρετές. Ο Πέτρος – την Πίστη, διότι αυτός ήταν ο πρώτος που ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, ως Υιο του Θεού· ο Ιάκωβος – την Ελπίδα, διότι αυτός ήταν ο πρώτος ο οποίος, με πίστη στην επαγγελία του Χριστού, έδωσε τη ζωή του για τον Κύριο και ο πρώτος που δολοφονήθηκε από τους Ιουδαίους· ο Ιωάννης – την Αγάπη, διότι ανεπεσε επί το στήθος του Κυρίου και παρέμεινε μέχρι τέλους κάτω από τον Σταυρό Του.

Ο Θεός δεν επονομάζεται Θεός των πολλών, αλλά Θεός των εκλεκτών: εγώ ειμί ο Θεός του πατρός σου, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ. (Εξοδος 3, 6). Ο Θεός πολλάκις λογάριασε περισσότερο έναν πιστό άνθρωπο από ένα ολόκληρο έθνος. Έτσι, σε πολλές περιστάσεις θέλησε να αφανίσει όλο το εβραϊκό έθνος, αλλά χάριν των προσευχών του δικαίου Μωυσή χάρισε τη ζωή στο έθνος αυτό. Ο Θεός εισάκουσε τον πιστό προφήτη Ηλία μάλλον, παρά ολόκληρο το άπιστο βασίλειο του Αχααβ.

Χάριν των προσευχών ενός ανθρώπου ο Θεός έσωσε πόλεις και λαούς. Επί παραδείγματι, η αμαρτωλή πόλη Ούστιουγκ θα είχε καταστραφεί δια πυρός και σιδήρου, αν δεν τη διέσωζαν οι προσευχές ενός και μόνου δικαίου ανθρώπου σ’ αυτήν, του οσίου Προκοπίου, δια Χριστόν σαλού (8 Ιουλίου).
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Αύγουστος), Εκδ. Αθως, 2015.

«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε… Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!»
π.Κλεόπας Ηλίε της Ρουμανίας (†1998)

Όταν προ ολίγων ετών οι άνθρωποι ήσαν ταραγμένοι ότι ο Αντίχριστος έρχεται, ότι θα έλθουν πόλεμοι και άλλα παρόμοια ο π. Κλεόπας τους έλεγε με δυνατή φωνή:

«Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!» Πάρτε και διαβάστε τους στίχους 10 -11 του ψαλμού 32:
«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».

Κατόπιν τους ενεθάρρυνε λέγοντας:

«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε, διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί.

Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!
Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!» (σελ. 169)

…Μία φορά κάποια γυναίκα ερώτησε τον Γέροντα:
«Πάτερ, πώς ξέρετε κάθε τι πού θα συμβή; Και ο Γέροντας της απήντησε σύντομα:
«Η προσευχή σε ανεβάζει σε βαθμίδες γνώσεως. Όσο περισσότερο προσεύχεσαι, τόσο περισσότερα γνωρίζεις και ακόμη καλλύτερα είναι.
Μη φοβάσαι ποτέ κανέναν και για κανένα πράγμα. Μόνο προσεύχου!
Ο Θεός και η Μητέρα του σε βλέπουν και σε ακούνε!». (σελ. 184)

Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος.
Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωση, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανα μας θα λιγοστέψουν και θα έλθει μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.

Ο σκοπός του πόνου για τους χριστιανούς είναι ένας και μοναδικός:
Η συγχώρησης των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες και θλίψεις, επίσης ο εξαγνισμός και η σωτηρία της ψυχής μας…  Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί πού υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδηση τους, ενάρετοι και ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τους άλλους και σώζονται ευκολότερα, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο πτωχός Λάζαρος, οι Άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και τόσοι άλλοι. 

Στους δυνατότερους στην πίστη παραχωρεί ο Θεός βαρύτερους πειρασμούς, για να προοδεύσουν στην αγιότητα και να αξιωθούν μεγαλυτέρων στεφάνων... λέγει και ο προφήτης Δαβίδ: “ότι ουκ αφήσει Κύριος την ράβδο των αμαρτωλών επί τον κλήρο των δικαίων, όπως αν μη εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίες χείρας αυτών” (Ψαλμ. 124,3).
Ο δίκαιος Ιώβ λέγει ότι οι πιστοί φορτώνονται με διαφόρους πειρασμούς, κατά παραχώρηση του Θεού (Ιώβ 7,8 ). “Όμως ουδέποτε ο Θεός επιτρέπει στους εκλεκτούς Του, πειρασμούς υπεράνω των δυνάμεων των.
«Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, Ρουμάνου Ησυχαστού καί Διδασκάλου». Αρχιμ. Ιωαννικίου Μπαλάν, έκδοση «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

***

Αγίου Σωφρονίου του Ἒσσεξ
Το άκτιστο φως φέρει μέσα του την αιώνια ζωή και την πνοή της Θείας αγάπης.

«Περί τας αρχάς της δεκαετίας του 1930, όταν ήμουν ήδη διάκονος, η ευδοκία του Θεού παρέμεινε μετ’ εμού επί δύο εβδομάδες. Το εσπέρα, όταν ο ήλιος έβαινε προς τη δύση αυτού, οπίσω του Ολύμπου, καθόμουν επί του εξώστου, πλησίον του κελίου μου, ατενίζων προς το βράδυ. Κατ’ εκείνας τας ημέρας έβλεπον το εσπερινό φως του ηλίου και εν ταυτώ, μαζί με τον ήλιο και ένα άλλο Φως, όπερ τρυφερώς με περιέβαλλε και ειρηνικώς έμπαινε μέσα μου, στην καρδιά μου, και με παράδοξο τρόπο, που δεν καταλάβαινα, μου έδινε μια απέραντη αγάπη και τότε απέκτησα μια ευσπλαχνία για όλους τους ανθρώπους, όποιοι και να ήταν, όπως και να εφέροντο, όσο και να μισούσαν, αισθανόμουν ωσαύτως, ανώδυνον τη συμπάθεια προς τον κόσμο όλο. Μετά τη δύση του ήλιου, γι αυτές τις μέρες που είχα αυτήν την εμπειρία απεσυρόμην στο κελίον μου, προς επιτελείαν του κανόνος της προσευχής μου και όμως το Φως παρέμενε συνεχώς πάνω μου».
«Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί.…»

Η όραση του εωθινού φωτός της αναστάσεως παρατάθηκε για τρεις ημέρες και έπειτα με άφησε, αλλά ήδη άρχισε νέα ζωή μέσα μου. Στην ψυχή μου κυριαρχούσε ένα νέο αίσθημα αγάπης προς κάθε άνθρωπο και ξεχυνόταν σε προσευχή για όλους. Τότε αισθάνθηκα ξεκάθαρα ότι, αν οποιοσδήποτε θα μου έκανε κακό, για παράδειγμα, αν μου έβγαζε τα μάτια ή ακόμη και κάτι παραπάνω, η ψυχή μου δε θα σαλευόταν ούτε με τον παραμικρό θυμό, αλλά μόνο θα προσευχόταν για τον άνθρωπο εκείνο, δε θα λυπόμουν να παραδώσω γι’ αυτόν και την ίδια μου τη ζωή….
(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σακχάρωφ) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2010, κεφάλαιο Η πορεία της ζωής μου, σελ.115).

***

Το άκτιστο φως φωτίζει, σαν τον ήλιο, τον πνευματικό κόσμο κι αποκαλύπτει στον άνθρωπο τις πνευματικές οδούς, που είναι αθέατες μ’ άλλον τρόπο. Χωρίς αυτό το φως δεν μπορεί ο άνθρωπος ούτε να εννοήση ούτε πολύ περισσότερο να εκπληρώση τις εντολές του Χριστού, γιατί μένει στο σκοτάδι. Το άκτιστο φως φέρει μέσα του την αιώνια ζωή και την πνοή της Θείας αγάπης. Μάλλον το ίδιο είναι η αιώνια ζωή και η Θεία αγάπη.

Ρωτήσαμε τον Γέροντα:
με ποιο τρόπο μπορεί να το αντιληφθή αυτό ο άνθρωπος με την πείρα του;

Ο μακαριστός Γέροντας εβεβαίωνε πως όταν ο Θεός εμφανίζεται σε μέγα φως, τότε ο άνθρωπος δεν αμφιβάλλει καθόλου ότι αυτός που φανερώθηκε είναι ο Κύριος, ο Δημιουργός, ο Παντοκράτορας.

Η φύσις του Φωτός αυτού είναι μυστηριώδης. Δια ποίον δώρον θα ηδύνατό τις να περιγράψει αυτό; Είναι αόρατο, ακατάληπτο, κάποτε το βλέπεις, κάποτε δεν το βλέπεις. Είναι ιλαρό, τρυφερό, σε κάνει να χαίρεσαι χωρίς να υπάρχει λόγος, είσαι μόνο χαρά. Δεν υπάρχει κάτι χαρούμενο στον κόσμο, είσαι μόνο χαρά. Είσαι όλος Φως».

Ετόλμησα να ομιλήσω περί εκείνου, όπερ ο μοναχός φυλάττει συνήθως εντός αυτού ως πολύτιμον μυστικόν, εκ του φόβου μήπως «ο Ιησούς εκνεύση όχλου όντος» (πρβλ. Ιωάν. 5,13). Τούτο εδόθη εις εμέ, ότε έζων εισέτι εν τη Μονή, μετά μεγαλυτέρας δε δυνάμεως αργότερον, ότι ανεχώρησα εις την έρημον. Εκεί, εν τη απομονώσει, ησθάνθην την παρουσίαν του Ζώντος Θεού μέχρι λήθης του κόσμου. Είναι αδύνατον να περιγράψω καταλλήλως την εμπειρίαν των Θείων επισκέψεων. Αύται δεν επαναλαμβάνονται πάντοτε υπό την ιδίαν μορφήν, αλλά σχεδόν εις εκάστην περίπτωσιν υπεισέρχεται νέον τι και κατά διάφορον ακολουθίαν.
Ενθυμούμαι ότι η επίκλησις του Ονόματος του Ιησού Χριστού συνωδεύετο μετά της αοράτου ελεύσεως Αυτού του Ιδίου·

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Μόνος Άγιος, ο Μόνος αληθινός Σωτήρ πάντων ανθρώπων, ελέησον ημάς και τον κόσμον Σου».

Ο Κύριος Ιησούς απεκάλυψεν εις ημάς μετά καταπληκτικής εναργείας το υπερκόσμιον Φως της Ουρανίου Βασιλείας.

Όταν η επίκλησις του Ονόματος του Ιησού συνοδεύηται μετά της παρουσίας του Ακτίστου Φωτός, τότε κατά τρόπον ιδιαιτέρως εναργή αποκαλύπτεται εις ημάς το νόημα του Ονόματος τούτου· τότε καθίσταται δυνατή η πείρα «της Βασιλείας του Θεού εληλυθυίας εν δυνάμει», και το πνεύμα του προσευχομένου συλλαμβάνει την φωνήν του Πατρός: «Ούτος εστιν ο Υιός Μου ο αγαπητός· Αυτού ακούετε» (Μαρκ. 9,7). Ημείς δε προσευχόμεθα:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Πατρός Μονογενές, ελέησον και σώσον ημάς».

«Γνωρίζομεν ότι όσον μεγαλυτέρα η αγάπη, τοσούτον μεγαλύτερα τα παθήματα της ψυχής», κατά τον λόγον του Αγίου Σιλουανού. Εκείνος εις τον οποίον εδόθη να αισθανθή την αγάπην του Χριστού, γνωρίζει ότι αύτη κινεί την καρδίαν να επιθυμή δια παντός ανεξαιρέτως μόνον το αγαθόν. Η αγάπη αύτη – πυρ ζωοποιούν και φως άκτιστον – αναβλύζει εκ των εγκάτων του φορέως αυτής ρεύματα ευεργετικής δι’ όλην την ανθρωπότητα ενεργείας. Εισδύουσα αύτη εντός ημών, εξομοιοί ημάς προς τον Χριστόν και δια τινος φυσικού τρόπου περικλείει ημάς εις τα παθήματα της αγάπης Αυτού, ήτις δεν ανέχεται να βλέπη άνθρωπον εστερημένον των ουρανίων αγαθών.

Είναι θλιβερόν να γνωρίζωμεν ότι οι πλείστοι των ανθρώπων ζουν άνευ της εφέσεως, ως θα έπρεπεν, όπως γίνουν μέτοχοι του ακτίστου Φωτός. (Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος (Ζαχάρωφ), περί Προσευχής)

Σήμερα σε μια εποχή πνευματικής σύγχυσης που κινδυνεύουν να πλανηθούν και οι εκλεκτοί, έχουμε μεγάλη ανάγκη από θαυματουργούς Αγίους. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/06/09/%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%85/
Απολυτίκιον. Ήχος βαρύς

Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το Φως σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα δόξα σοι.

Ήχος δ’ Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Οξυγράφου ως κάλαμος, τεθηγμένη τω Πνεύματι, η αγία γέγονε Πάτερ γλώσσά σου, καλλιγραφούσα εν χάριτι, πλαξί καρδιών ημών, τόμον θείων αρετών, και δογμάτων ακρίβειαν, και την σάρκωσιν, του εν δύω ουσίαις τοις ανθρώποις, και μια τη υποστάσει, εμφανισθήναι θελήσαντος.

Ψαλμός λα΄ (31)

 Μακάριοι, ων αφέθησαν αι ανομίαι και ών επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι. Μακάριος ανήρ, ώ ου μη λογίσηται Κύριος αμαρτίαν, ουδέ έστιν εν τω στόματι αυτού δόλος. Ότι εσίγησα, επαλαιώθη τα οστά μου, από του κράζειν με όλην την ημέραν. Ότι ημέρας και νυκτός εβαρύνθη επ΄εμέ η χείρ σου, εστράφην εις ταλαιπωρίαν εν τω εμπαγήναι μοι άκανθαν. Την ανομίαν μου εγνώρισα και την αμαρτίαν μου ουκ εκάλυψα. Είπα· Εξαγορεύσω κατ΄εμού την ανομίαν μου τω Κυρίω και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου. Υπερ ταύτης προσεύξεται προς σε πάς όσιος εν καιρώ ευθέτω· πλην εν κατακλυσμώ υδάτων πολλών προς αυτόν ουκ εγγιούσι. Συ μου εί καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με, το αγαλλίαμα μου· λύτρωσαι με από των κυκλωσάντων με. Συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταύτη, ή πορεύση, επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου. Μη γίνεσθε ώς ίππος και ημίονος, οις ουκ έστι σύνεσις· εν κημώ και χαλινώ τας σιαγόνας αυτών άγξαι, των μη εγγιζόντων προς σε. Πολλαί αι μάστιγες του αμαρτωλού, τον δε ελπίζοντα επί Κύριον έλεος κυκλώσει. Ευφράνθητε επί Κύριον και αγαλλιάσθε, δίκαιοι και καυχάσθε, πάντες οι ευθείς τη καρδία.

Ψαλμός λα΄ (31)

1 (Μασ. 32) Τρισευτυχισμένοι είναι εκείνοι, των οποίων έχουν συγχωρηθή από τον Θεόν αι ανομίαι και έχουν σκεπασθή, ώστε να μη φαίνωνται καθόλου, αι αμαρτίαι. 2 Μακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος, στον οποίον ο Κύριος δεν θα καταλογίση αμαρτίαν, δια να του ζητήση ευθύνας και ούτε υπάρχει στο στόμα του δόλος και υποκρισία, αλλά μόνον ειλικρίνεια και ευθύτης. 3 Εγώ όμως, διότι δεν μετενόησα ειλικρινώς, αλλά απεσιώπησα την αμαρτίαν μου, δι’ αυτό επάληωσαν και αδυνάτισαν τα οστά μου• περιέπεσα εις ατονίαν, όταν έκραζα στενάζων και οδυρυμένος όλην την ημέραν. 4 Ημέραν και νύκτα βαρεία έπεσεν επάνω μου η τιμωρός δεξιά σου, Κύριε. Εβυθίσθην ολόκληρος εις πόνον και ταλαιπωρίαν, διότι σαν αιχμηρά και οδυνηρά άκανθα ενεπήχθη εις εμέ η αμαρτία και η ενόχη μου. 5 Αλλά μετενόησα. Εξωμολογήθην στον Κύριον την αμαρτίαν μου. Την έκαμα εις αυτόν γνωστήν και δεν συνεκάλυψα πλέον ούτε απέκρυψα την ανομίαν μου. Είπα με όλη μου την καρδία• Θα εξομολογηθώ με ειλικρίνειαν την ανομίαν μου στον Κυριον, και θα κατηγορήσω δι’ αυτήν τον εαυτόν μου. Τοτε αμέσως συ, Κύριε, συνεχώρησες την ασέβειαν και εξήλειψες την ενοχήν της καρδίας μου. 6 Ακριβώς διότι συ τόσον έλεος δεικνύεις απέναντί μας, δι’ αυτό θα προσευχηθή προς σε κάθε ευσεβής και όσιος στον πρέποντα καιρόν. Και όταν ως άλλος κατακλυσμός υδάτων συμφοραί και πειρασμοί επιπέσουν γύρω του, αυτός με την ιδικήν σου συμπαράστασιν θα προστατευθή από αυτάς, ώστε να μη τον εγγίσουν καν. 7 Συ είσαι η καταφυγή μου και η παρηγορία μου στον καιρόν της θλίψεως, που με στενοχωρεί. Συ είσαι η αγαλλίασις και η χαρά της ψυχής μου. Γλύτωσέ με από τους πειρασμούς και τους κινδύνους, που με έχουν περικυκλώσει. 8 Ακούω να απαντάς εις εμέ, Κυριε, και να μου λέγης• Θα σε φωτίζω και θα σε καθοδηγώ στον δρόμον, που πρέπει να βαδίζης. Θα στηρίζω ευμενώς εις σε τους οφθαλμούς μου. 9 Λοιπόν, σεις οι άνθρωποι μη γίνεσθε όμοιοι με τον ίππον και τον ημίονον, στους οποίους δεν υπάρχει καθόλου σύνεσις. Και όπως με σιδερένιο φίμωτρο και χαλινάρι συσφίγγονται αι σιαγόνες των αγρίων αυτών ζώων, έτσι και συ, Κύριε, ας σφίξης με το χαλινάρι των θλίψεων και με τας πολλάς τιμωρίας ας περιορίσης τους αμαρτωλούς, οι οποίοι μένουν αμετανόητοι και δεν θέλουν να πλησιάσουν προς σε. 10 Πολλαί είναι αι συμφοραί και αι μάστιγες των αμαρτωλών• τον ελπίζοντα όμως στον Κύριον θα περικυκλώση και θα περιφρουρήση το θείον έλεος. 11 Σεις, λοιπόν, οι πιστοί και δίκαιοι γεμίσατε από χαράν, πλημμυρίσατε από αγαλλιασιν εν Κυρίω, και τον Κύριον να έχετε καύχημα σας όλοι, όσοι έχετε ευθείαν και ειλικρινη την καρδίαν.

iconandlight.wordpress.com