Σεπτέμβρης στην εκκλησία του Ταξιάρχη στο Μοσχονήσι.

Κάποτε γινόταν θαύματα…

 

Γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ

 Μια φορά, πριν 10 – 15 χρόνια, την ώρα που στην Κωνσταντινούπολη ηχούσαν τα τύμπανα του ρατσισμού των «Γκρίζων Λύκων» στο Μικρασιατικό Μοσχονήσι λίγοι Ρωμιοί έλεγαν πως άνοιγαν έναν δρόμο για την ειρήνη και την ανοχή στο διαφορετικό. Χρόνια μετά την κορύφωση της σύγκρουσης ανάμεσα στους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, τη Μικρασιατική Καταστροφή ξαναλειτουργούσαν τη Μητροπολιτική εκκλησιά του Μοσχονησιώτη Ταξιάρχη.

Στον αύλειο χώρο της ετοιμόρροπης εκκλησίας που για τελευταία φορά λειτούργησε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 δεκάδες Μυτιληνιοί αψήφησαν τις άσχημες καιρικές συνθήκες που έτυχε να επικρατούν και πέρασαν στην απέναντι ακτή. Μαζί τους και προσκυνητές από τη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο, πολλές δεκάδες όλοι μαζί μάρτυρες ενός «θαύματος» έκαιγαν.

 

Γιατί θαύμα είναι είπε ο τότε Μητροπολίτης Μοσχονησίων κ. Απόστολος να ανοίγει μια κλειστή από τη μισαλλοδοξία εκκλησία τόσες δεκαετίας μετά, σε συνθήκες ειρήνης και ανοχής. Αλλά και να αποσπάς υπόσχεση ότι του χρόνου τέτοιο καιρό θα έχουν ξεκινήσει εργασίες στερέωσης του μνημείου. Για να λέμε τη αλήθεια η συντήρηση του μνημείου του «χουτζιρέ» του ζάμπλουτου Κοτς βοηθούντος έγινε!

Άδεια
Η άδεια για την πραγματοποίηση της θείας λειτουργίας είχε δοθεί από τον Τούρκο Έπαρχο της περιοχής. Μάλιστα άδεια τέλεσης της θείας λειτουργίας στην εκκλησιά αυτή αλλά και στην εκκλησία του Ταξιάρχη στο Αϊβαλί δεν είχε γίνει κατορθωτό να αποσπαστεί από το 2000 όταν επισκέφθηκε την περιοχή ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Τότε μάλιστα είχε γίνει και η ενθρόνιση του Μητροπολίτη Μοσχονησίων Απόστολου. Να θυμίσουμε ότι η εκκλησία του Ταξιάρχη είχε λειτουργηθεί το 1997 στις εκδηλώσεις για τα 75 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή που είχαν οργανωθεί από το Νομάρχη Λέσβου Αλέκο Μαθιέλλη. Από τότε η λειτουργία επαναλήφθηκε δυο ακόμα φορές, το 1998 και το 1999.

 Υπέρ της ανεκτικότητας.
Η θεία λειτουργία στο Μοσχονήσι, όπως και ο εσπερινός που προηγήθηκε, πραγματοποιήθηκε σε ένα έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα. Παρόντες εξάλλου ήταν και πολλοί απόγονοι προσφύγων της Καταστροφής ανάμεσα τους δε και η γνωστή συγγραφέας κ. Βασιλική Ράλλη, η οποία ήλθε στη Μυτιλήνη το 1922 στην κοιλιά της μάνας της, η παλιότερη εν ζωή Μοσχονησιώτισα της Λέσβου. «Θεωρώ, είπε ότι μέρες σαν τη σημερινή είναι θυμίαμα στη μνήμη όλων όσων σκοτώθηκαν στην καταστροφή, στη μνήμη όλων των αθώων που έφυγαν στη διάρκεια πολέμων».

 Κατά το Μητροπολίτη Μοσχονησίων η εκδήλωση αποδείκνυε «τη σημασία της ανεκτικότητας, της αδελφοσύνης και της καλής γειτνίασης εφόσον αυτή υπάρχει μεταξύ των δύο λαών. Και είναι τούτο ένα ευχάριστο και ελπιδοφόρο μήνυμα».

Στη θεία λειτουργία στον αύλειο χώρο του ετοιμόρροπου ναού παρέστη ο Έπαρχος της περιοχής ενώ με δηλώσεις του ο τότε Δήμαρχος του Αϊβαλί ανακοίνωσε την πραγματοποίηση προγράμματος συντήρησης μνημείων στην πόλη του σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης που εκτελεί σχετική μελέτη.
Τι απέμεινε από όλα αυτά θα μου πείτε; Υλικό για σύγχρονα ρεπορτάζ και… διηγώντας τα να κλαίς!

 stonisi.gr