Μετά τα Χριστούγεννα – Μακάρι να μας χαρίσει ο Θεός ανδρεία και αγάπη και μεγαλείο ψυχής να γίνουμε αγγελιαφόροι Του και μάρτυρες Του… Αντώνιος Bloom του Σουρόζ.

 

 

Κυριακή Μετά την Χριστού Γέννησιν

Μνήμη των Αγίων και δικαίων Θεοπατόρων, Ιωσήφ του Μνήστορος της Αγίας Παρθένου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, Ιακώβου του Αδελφού του Κυρίου, και Δαυΐδ του Προφήτου και Βασιλέως.

Στίχοι
Τιμώ Ιωσήφ Μνήστορα της Παρθένου,
Ως εκλεγέντα φύλακα ταύτης μόνον.
Συ τέκτονος παίς, αλλ’ αδελφός Κυρίου,
Του πάντα τεκτήναντος εν λόγω Μάκαρ.
Εγώ τι φήσω, μαρτυρούντος Κυρίου,
Τον Δαυΐδ εύρον, ως εμαυτού καρδίαν.

Μετά τα Χριστούγεννα – Η αξία του προσώπου
Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
13  Ιανουαρίου 1985

Με την φαντασία μας, ας πάμε πίσω 2.000 χρόνια. Πόσο θαµβος θα µας είχε καταλάβει: µια βδοµάδα, και ο κοσµος έγινε αλλιώτικος! Ο κοσµος, που για χιλιάδες χρόνια εµοιαζε µε το απολωλός πρόβατο, είναι τώρα το πρόβατο που ο Υιός του Θεού, ο Υιός του ανθρώπου, το βρήκε, και το πήρε στους ωµους Του. Το αγεφύρωτο κενό που η αµαρτία είχε δηµιουργήσει µεταξύ του Θεού και του ανθρώπου, αρχίζει τώρα να γεφυρώνεται. Ο Θεός µπήκε στην ιστορία, έγινε ο Ίδιος άνθρωπος. Ο Θεός ανέλαβε τη σάρκα µας, και όλα τα ορατά πραγµατα, αυτά που µέσα στην τυφλότητά µας θεωρούµε νεκρή ύλη, αδρανή, µπορούν στο δικό Του Σωµα να αναγνωρίσουν τον ένδοξο εαυτό τους. Κάτι εντελώς καινούριο έχει συµβεί και ο κοσµος δεν είναι πιά ο ίδιος.

Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη διάσταση στην Ενανθρώπιση. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, αλλά ο Θεός σαν Χριστός είπε αλήθειες καταλυτικές, που σταδιακά σαν μαγιά έπεσαν στην ζύμη και άλλαξαν τον κόσμο• ο Θεός μας αποκάλυψε το μεγαλείο του ανθρώπου. Το ότι ο Χριστός έγινε άνθρωπος ήταν , είναι και θα είναι απόδειξη, ότι ο άνθρωπος είναι τόσο πελώριος, τόσο βαθύς, τόσο μυστηριωδώς βαθύς, που θα μπορούσε όχι μόνο να γίνει ναός της θείας παρουσίας, αλλά να ενωθεί με τον Θεό (Εκείνον), να γίνει μέτοχος της θείας φύσης Του, όπως το έθεσε ο Απ. Πέτρος στην επιστολή του. Και πάλι, ο άνθρωπος είναι σπουδαίος, κι όσο κι αν πέφτουμε κι απομακρυνόμαστε από τον προορισμό μας, όσο ανάξιοι κι αν γινόμαστε γι’ αυτόν, ο Θεός δεν θα αποκαθιστούσε μαζί μας μια σχέση, κατώτερη απ’αυτήν της πατρότητας, της δικής Του, και της δικής μας θυγατρικής ή υϊκής ιδιότητας στην υψηλότερη μορφή της. Ο άσωτος υιός ζήτησε απ’τον πατέρα του να τον πάρει σαν μισθωτό, γιατί ήταν ανάξιος να λέγεται γυιός• αλλά ο πατέρας δεν το δέχτηκε. Όταν ο γυιός ομολόγησε, ο πατέρας τον σταμάτησε προτού προφέρει αυτά τα λόγια, γιατί ο Θεός δεν θέλει τον εξευτελισμό μας, δεν είμαστε σκλάβοι ή μισθωτοί. Δεν το είπε ο Κύριος στους μαθητές Του «Δεν σας καλώ πιά υπηρέτες, γιατί ο υπηρέτης δεν γνωρίζει το θέλημα του Κυρίου Του, κι εγώ θα σας πω τα πάντα»;

Να και πάλι η δήλωση από τον Χριστό και μέσα από Εκείνον ότι τον νοιάζει ο καθένας από μας, δεν είναι για το σύνολο που ενδιαφέρεται, αλλά για τον καθένα από μας. Ο καθένας από μας, λέει στην Αποκάλυψη, θα πάρει από τον Θεό ένα όνομα, ένα όνομα που θα μας αποκαλυφθεί στο τέλος των καιρών, αλλά που κανείς δεν θα το γνωρίζει παρά μόνο ο Θεός και αυτός που τόχει, γιατί αυτό το όνομα θα είναι η σχέση μας με τον Θεό, μοναδική κι ανεπανάληπτη. Ο καθένας είναι μοναδικός για Εκείνον. Τι θαύμα! Ο αρχαίος κόσμος γνώριζε έθνη και φυλές, ήξερε ηγεμόνες και δούλους, ήξερε κατηγορίες ανθρώπων, όπως ακριβώς και στον σύγχρονο κόσμο αύτό γίνεται όχι μόνο κοσμικά αλλά ειδωλολατρικά διακρίνουν κατηγορίες και τύπους και ομάδες• ο Θεός γνωρίζει μόνο άνδρες και γυναίκες που ζούν.

Και τώρα μια νέα νομοθεσία δημιουργήθηκε, ή μάλλον διακηρύχθηκε από Εκείνον, όχι δικαιωτικός και τιμωρητικός νόμος, αλλά μια άλλη δικαιοσύνη. Όταν ο Χριστός μας είπε «εάν µη περισσεύση η δικαιοσύνη υµων πλείον των Γραµµατέων και των Φαρισαίων, ου µη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ. 5, 20), αναφέρεται στον τρόπο µε τον οποίο ο Θεός αντιµετωπίζει τον καθένα από µας. Δέχεται τον καθένα μας όπως είναι. Δέχεται τον καλό και τον κακό. Αγάλλεται στο καλό και πεθαίνει εξαιτίας και για χάρη του κακού. Κι αυτό που μας καλεί ο Χριστός να θυμόμαστε, κι αυτό που μας καλεί νάμαστε και να αντανακλούμε με την συμπεριφορά μας, όχι μόνο μέσα στον χριστιανικό μας κύκλο, αλλά σ’ όλο τον κόσμο, να βλέπουμε τον καθένα µ’ αυτό το είδος της δικαιοσύνης,• όχι κρίνοντας και καταδικάζοντας, αλλά να βλέπουμε σε κάθε πρόσωπο την ομορφιά που ο Θεός εντύπωσε πάνω σ’αυτόν, και που ονομάζουμε «εικόνα του Θεού στον άνθρωπο». Να σεβαστούμε αυτή την ομορφιά, να εργαστούμε για να λάμψει σ΄ όλη της την δόξα, διαλύοντας αυτό που είναι κακό και σκοτάδι και να το κάνουμε δυνατό, Και καθώς εµεις θα αναγνωρίζουµε την οµορφιά αυτή στον άλλο, θα της δίνουµε τη δυνατότητα να γίνει πραγµατικότητα και τελικά να επικρατήσει.

Μας δίδαξε την αγάπη που στην αρχαιότητα αγνοούσαν, και ο σύγχρονος κόσμος, όπως κι ο παλιός, τόσο πολύ φοβάται: μια αγάπη που δέχεται να είναι ευάλωτη, αβοήθητη, δοτική, θυσιαστική• μια αγάπη που δίνει χωρίς να μετρά, μια αγάπη που δίνει όχι μόνο ο,τι κατέχει αλλά τον εαυτό της. Αυτό είναι που το Ευαγγέλιο, η ενανθρώπιση, έφερε στον κόσμο, και παρέμεινε στον κόσμο. Ο Χριστός είπε: «το φως εν τη σκοτία φαίνει και η σκοτία αυτό ου κατέλαβε»- δεν µπορεί να το σβήσει!  Κι αυτό το φως λάμπει και θα νικήσει, αλλά μόνο αν αναλάβουμε να γίνουµε εµεις οι αγγελιαφόροι του, οι τηρητές των εντολών της δικαιοσύνης και της αγάπης, αν ενστερνιστούµε το όραµα του Θεού για τον κοσµο και πιστέψουµε σ’ αυτό µε όλη τη βεβαιότητα και την ελπίδα µας, τη µόνη δύναµη µας για να βοηθήσουµε τους άλλους να κάνουν αρχή• αλλά για να αναγεννηθούν πρέπει να δουν την δική µας αναγέννηση.

Ο κόσμος άρχισε να ανανεώνεται όταν ο Θεός ενώθηκε µε τον άνθρωπο, όταν ο Λόγος έγινε Σαρξ.• Δική µας αποστολή είναι να αποκαλύψουµε αυτό το καινούριο, τη λαµπρότητα και το µεγαλείο του Θεού µέσα στο σκοτάδι ή το µισοσκόταδο αυτού του κοσµου. .

Μακάρι να μας χαρίσει ο Θεός ανδρεία και αγάπη και μεγαλείο ψυχής να γίνουμε αγγελιαφόροι Του και μάρτυρες Του, και μακάρι το έλεος του Κυρίου να είναι μαζί σας και η αγάπη και η χάρη Του για την ανθρωπότητα ολόκληρη, τώρα και πάντα μέχρι το τέλος του κόσμου. Αμήν.
http://www.mitras.ru/eng/eng_151.htm  – Απόδοση Κειμένου στα νεοελληνικά: http://www.agiazoni.gr

Χριστέ μου, μονάχα οι ταπεινοί κι εκείνοι που ποτέ δεν θεώρησαν ότι αξίζουν την Βασιλεία σου, μονάχα εκείνοι Κύριε, σε αναγνώρισαν και σε δέχθηκαν. π.λίβυος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/21/%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%ac%cf%87%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%ba%ce%b9-%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ad/

Απολυτίκιον των Αγίων
Ήχος β’

Ευαγγελίζου Ιωσήφ, τω Δαυΐδ τα θαύματα τω Θεοπάτορι· Παρθένον είδες κυοφορήσασαν, μετά Μάγων προσεκύνησας, μετά Ποιμένων εδοξολόγησας, δι’ Αγγέλου χρηματισθείς. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Της Εορτής
Ήχος δ’

Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Εις τούς Αίνους Δόξα… Ήχος πλ. δ’ Ανατολίου

Αίμα και πύρ, και ατμίδα Καπνού, τέρατα γης, ά προείδεν Ιωήλ, αίμα την Σάρκωσιν, πύρ την θεότητα, ατμίδα δέ καπνού, το Πνεύμα το Άγιον, το επελθόν τη Παρθένω, και κόσμον ευωδιάσαν, Μέγα το μυστήριον, της σής ενανθρωπήσεως, Κύριε δόξα σοι.  

iconandlight.wordpress.com