Σύναξη της Παναγίας «Ἄξιον Ἐστί» (ή ἐν τῷ «Ἀδειν») (982)
Βαρνάβας/Ιωσής Απόστολος εκ των 70, πρωτόκλητος των 70 Αποστόλων, ιδρ. και προστάτης της εκκλησίας της Κύπρου, αδελφός Απ.Αριστόβουλου, ιερομάρτυς στη Σαλαμίνα Κύπρου (57)
Ναθαναήλ/Βαρθολομαίος απόστολος εκ των 12, ιερομάρτυς στο Derbend (παλαιά Ουρβανούπολι) Αρμενίας (68)
Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (1961)
Όσιος Βαρνάβας ο θαυματουργός ο εν Βάσσα Λεμεσώ
Όσιος Βαρνάβας του ποταμού Βετολούγκα (1445)
Άγιος Θεόπεμπτος, μαζί με άλλους τέσσερις μάρτυρες
Εφραίμ ἐρημίτης στο Novgorod, 1ος ασκητής της Ρωσίας (1053)
Άγιος Ζαφείριος ο Νεομάρτυς (1821)
Μελάνη ασκήτρια στο Ζαντόνσκ Ρωσίας (1836)
222 Κινέζοι Πρωτομάρτυρες της Κίνας, νεομάρτυρες στο Πεκίνο Κίνας, οι οποίοι μαρτύρησαν απ’ τους Βουδιστές Boxers (7-11/6 μαρτύριο καί 11/6 μνήμη, +1900)
κοίμηση Ιβάν Κιριεφσκυ (1856)
Εορτάζουν στις 11 Ιουνίου
Απόστολος Βαρνάβας, Ένας αληθινός φίλος
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ένας αληθινός φίλος προσεύχεται στον Θεό για τον φίλο του. Ένας αληθινός φίλος νοιάζεται για τη σωτηρία της ψυχής του φίλου του. Το να αποτρέψεις έναν φίλο σου από λάθος δρόμους και να τον κατευθύνεις στον δρόμο της αλήθειας, αυτή είναι πολύτιμη φιλία. Οι άγιοι του Θεού είναι οι καλύτεροι φίλοι των ανθρώπων.
Δύο νέοι, ο Βαρνάβας και ο Παύλος, ήταν φίλοι, μαζί παρακολουθούσαν το σχολείο του Γαμαλιήλ. Όταν ο Βαρνάβας έγινε χριστιανός, προσευχόταν επίμονα και με δάκρυα στο Θεό, να φωτίσει το νου και να μετατρέψει την καρδιά του Παύλου ώστε να γίνει κι αυτός Χριστιανός.
Ο Βαρνάβας μιλούσε συχνά στον Παύλο για τον Χριστό, αλλά ο Παύλος τον χλεύαζε και τον θεωρούσε πλανεμένο. Ωστόσο, ο Κύριος δεν άφησε τις καρδιακές προσευχές του Βαρνάβα χωρίς καρπούς. Ο Άγιος Θεός εμφανίστηκε στον Παύλο και τον γύρισε από το μονοπάτι του ψεύδους στον δρόμο της αλήθειας.
Ο μεταστραφείς Παύλος έπεσε στα πόδια του φίλου του αναβοώντας: “Ω, Βαρνάβα, δάσκαλε της αλήθειας, τώρα είμαι πεπεισμένος ότι όλα όσα μου είπες για τον Χριστό είναι αλήθεια!” Ο Βαρνάβας έκλαιγε από τη χαρά του και αγκάλιασε τον φίλο του. Ο Βαρνάβας, ο φίλος, έσωσε την ψυχή του φίλου του με την ένθερμη προσευχή του. Εάν ο Βαρνάβας κατάφερνε να τοποθετήσει τον Παύλο ως αυτοκράτορα της Ρώμης, θα έκανε λιγότερα γι ‘αυτόν από ό, τι πέτυχε να κάνει με την προσευχή για να τον φέρει στην Αλήθεια.
http://prologue.orthodox.cn/June11.htm
***
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
Περί προσευχής
Πάντα με πολλή παρρησία πρέπει να πλησιάζουμε τον Θεό, Να Τον ικετεύουμε σαν τα μικρά παιδιά πού περιμένουν βοήθεια από την μητέρα τους και απλώνουν προς αυτήν τα μικρά τους χεράκια.
Να Τον ικετεύουμε σαν ένας φτωχός πού πεθαίνει της πείνας και ήρθε να παρακαλέσει τον άνθρωπο πού είναι γνωστός για την ευσπλαχνία του να τον βοηθήσει.
Να Τον ικετεύουμε σαν την Χαναναία γυναίκα πού με επιμονή παρακαλά τον Χριστό και σηκώνει σ’ Αυτόν τα χέρια της. Τον ικετεύει με παρρησία γιατί πιστεύει και ξέρει ότι θα λάβει αυτό πού ζητά, πιστεύει και γι’ αυτό παίρνει βοήθεια,
Βλέπουμε λοιπόν ότι δύο προϋποθέσεις υπάρχουν για να γίνει δεκτή η προσευχή μας από τον Θεό.
Πρώτ’ απ’ ολα χρειάζεται βαθειά και μεγάλη πίστη στον Κύριο, με όλη μας την καρδιά να πιστεύουμε σ’ Αυτόν πού ικετεύουμε. Και το δεύτερο, να μην υπάρχει ούτε ίχνος αμφιβολίας, κανένας δισταγμός στην καρδιά αλλά μόνο η πίστη, η πίστη στο άπειρο έλεος του Θεού.
Μόνο ή προσευχή πού βγαίνει από καρδιά πού είναι γεμάτη ελπίδα και πίστη ακούγεται από τον Θεό.
Εκτός απ’ αυτό ή προσευχή θέλει επιμονή. Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν θα λάβουμε αμέσως αυτό πού ζητάμε. Πρέπει να δείξουμε ότι είναι σταθερή ή ελπίδα πού έχουμε στον Θεό και ή επιμονή σ’ αυτά πού ζητάμε..
Τι σημαίνει να προσευχόμαστε αδιάκοπα;
Δεν έχουμε και εμείς τις δικές μας βιοτικές φροντίδες, είναι δυνατόν να ασχολούμαστε μόνο με προσευχή; Ή εντολή αυτή φαίνεται απραγματοποίητη. Και όμως είναι εφικτή και εφαρμόσιμη, διότι τίποτα το ανέφικτο δεν ζητάει από μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Πώς όμως μπορούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας αυτή την εντολή πού ισχύει για όλους τους χριστιανούς;
Το να προσευχόμαστε αδιάκοπα δεν σημαίνει μόνο να διαβάζουμε τις ευχές, να κάνουμε γονυκλισίες και να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Να προσευχόμαστε αδιάκοπα μπορούμε πάντα και οπού και να βρισκόμαστε.. Το μόνο πού χρειαζόμαστε είναι να έχει η καρδιά μας διάθεση για προσευχή. Να είναι ταπεινή και να θρηνεί αδιάκοπα την αναξιότητα και την αμαρτωλότητά της. Γεμάτη φόβο μπροστά στην μεγαλοσύνη του Θεού, τον Όποιο προσβάλλουμε με τις αμαρτίες μας, Αν τέτοια θα είναι η καρδιά μας, τότε πάντα θα είμαστε προσευχόμενοι και στη δουλειά και στο σπίτι. Θα είμαστε προσευχόμενοι ακόμα και τότε όταν κληθούμε να δώσουμε λόγο σ’ αυτούς πού έχουν στα χέρια τους εξουσία. Και στεκάμενοι μπροστά στην πόρτα τους θα στέλνουμε τις σιωπηλές μας κραυγές στον Θεό, παρακαλώντας Τον να μας προστατέψει.
Σε κάθε μας έργο μπορούμε να προσευχόμαστε, μόνο να υπάρχει διάθεση για προσευχή, να ποθεί η καρδιά μας τον Κύριο και τότε η εντολή πού μας έδωσε ο απόστολος μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί.
Δεν ακούει ο Θεός και εκείνες τις προσευχές πού δεν Του είναι ευάρεστες. Δεν δέχεται τις παρακλήσεις πού στρέφονται κατά των ανθρώπων.
Όταν, παραδείγματος χάριν, Του ζητάμε να τιμωρήσει τους δικούς μας εχθρούς. Πολλές φορές ασυνείδητα ζητάμε στις προσευχές μας κάτι βλαβερό για τον πλησίον, τέτοιες ευχές ό Θεός δεν εισακούει.
Η ουσία της προσευχής είναι, να παραδιδόμαστε ολοκληρωτικά, με όλη την καρδιά μας να ικετεύουμε τον Θεό και ή προσευχή να είναι γεμάτη πίστη και ακράδαντη ελπίδα.
Έτσι όμως προσεύχεται η πλειοψηφία των ανθρώπων;
Ασφαλώς όχι. Η δική μας προσευχή είναι μόνο επανάληψη κάποιων λέξεων, πού έχουμε αποστηθίσει και ενώ τα διαβάζουμε, το πνεύμα μας δεν προσεύχεται, αλλά τα επαναλαμβάνουμε μηχανικά, χωρίς να σκεφτόμαστε αυτά πού ζητάμε. Εμείς οι ίδιοι δεν ακούμε τις προσευχές μας και αν δεν τις ακούμε εμείς, τότε πώς θέλουμε ό Θεός να ακούσει αυτά πού ζητάμε;
Πρέπει να ξέρουμε όταν ο Θεός στέλνει την συμφορά πού πλήττει ολόκληρο τον λαό, τότε όλος ο λαός πρέπει να Τον ικετεύει για σωτηρία.
Πρέπει όλοι να κάνουν αυτό πού έκαναν κάποτε οι κάτοικοι της Νινευί, όταν έμαθαν από τον προφήτη πώς αποφάσισε ό Θεός να καταστρέψει την πόλη.
Τι έκαναν τότε λοιπόν; Όλος ό λαός τρεις μέρες και τρεις νύχτες προσευχόταν ομόψυχα και επειδή προσεύχονταν όλοι ό Θεός τους λυπήθηκε.
Λοιπόν, να προσευχόμαστε αδιάκοπα και να χτυπάμε ακούραστα την θύρα της θείας ευσπλαχνίας. Να Τον ικετεύουμε Όχι μόνο για μας, αλλά και γι’ αυτούς πού δεν Του προσεύχονται.
Θα ακουστούν οι ευχές μας και θα μας αποδώσει ό Κύριος κατά το μέγα του έλεος.
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας «ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΜΟΣ Γ’». Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
http://www.pigizois.net/pneumatikoi_logoi/ag_loukas/peri_prosefxis.htm
Μόνο ο λόγος των ανθρώπων που ζουν εν Αγίω Πνεύματι έχει την αληθινή δύναμη που αιχμαλωτίζει την καρδιά αυτών που τον ακούνε. Είναι η δύναμη του Θεού, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Άγιος Λουκάς Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/10/45442/
Να είστε έτοιμοι ακόμη και για το μαρτύριο, εφόσον πλέετε κόντρα στο ρεύμα. Όλοι σας πρέπει να είστε φως μέσα στο σκοτάδι… μπορείτε και πρέπει να λάμπετε μέσα σ’ αυτό τον κόσμο. Άγιος Λουκάς Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/31/%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%8D/
Αξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’.
Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ εσχάτων φανέντα, εν Ρωσία νέον Αγιον.
Αξιον εστιν – Μ. Μισαηλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου