Χαρά μεγάλη είναι να βρίσκεται κανείς μαζί με τον Σωτήρα Χριστό στο όρος Θαβώρ, αλλά και όταν πρέπει ν’ ανεβείς στο Γολγοθά, και τότε υπόμεινε. Άγιος Ιωάννης Αλεξέγιεφ του Βάλαμο.

 

 

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»

Δωρόθεος Τύρου Ιερομαρτυς (†362)
Αββας Δωρόθεος Γαζης της Παλαιστίνης ( 620)
Μαρκιανός, Νικάνδρος, Υπερέχιος, Απολλώνιος, Λεωνίδης (πατηρ Ωριγένους), Άρειος, Γοργίας, Παμβώ,Ειρήνης και Σελήνης, Μάρτυρες οι εν Αιγύπτω ( 305-311)
Άγιος Θεόδωρος ο θαυματουργός, ερημίτης του Ιορδάνη (6ος αιων.)
ιερομάρτυς Βονιφάτιος , επίσκοπος του Μάιντς και φωτιστής της Γερμανίας, και οι συν αυτώ (754)
Άγιος Δωρόθεος ο νεότερος, ηγούμενος, στο Χιλιοκάμα της Μαύρης Θάλασσας (11ος αιώνας)
κοίμηση του Αγίου Θεόδωρου Γιαροσλάβιτς, μεγαλύτερου αδελφού του Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι (1233)
Νεομάρτυς Μάρκος εκ Σμύρνης, μαρτυρησας εν Χίω (1801)
κοίμηση του Αγίου Ιωάννου (Alexeev) του Νέου Βαλαμο (1958)

Εορτάζουν στις 5 Ιουνίου.

Δεύτερη επιστολή
Στάρετς Ιωάννης Αλεξέγιεφ του Βάλαμο

Ευχαρίστησε το Θεό διότι σου έδωσε να γευθείς έστω και λίγο «ότι χρηστός ο Κύριος». Είναι αλήθεια, ότι την εσωτερική μας κατάσταση δεν πρέπει να τη φανερώνουμε ούτε στον πνευματικό, αν αυτός δε ζει την ίδια ζωή.
Ο άγιος Αντώνιος γράφει: «Αν συζητάς πνευματικά θέματα με άνθρωπον μη πνευματικό, αυτά πού λες του φαίνονται γελοία».

Στην προτελευταία επιστολή μου σου έγραψα για την ταπείνωση: ταπεινώσου, παιδί μου, ο εχθρός είναι πολύ πονηρός και εμείς πολύ ασθενείς.
Ο άγιος Μακάριος γράφει: «Γνώρισα ανθρώπους πού έφθασαν σε τέτοια πνευματική τελειότητα, ώστε έβλεπαν τη δόξα των αγίων εις τους ουρανούς, αλλά μετά από έξι χρόνια σε τέτοια κατάσταση – τι τρομερό! – έπεσαν σε απώλεια».

Ακόμη αναφέρει περιπτώσεις μαρτύρων πού υπέφεραν φρικτά βασανιστήρια αλλά αργότερα έπεσαν. Ότι άφορα την άφεση των αμαρτιών, το Άγιο Πνεύμα λέγει με το στόμα του προφήτη Ιεζεκιήλ: «Και ό άνομος εάν αποστρέψει εκ πασών των ανομιών αυτού, ων εποίησε, και φυλάξηται πάσας τας έντολάς μου… ζωή ζήσεται… και πάντα τα παραπτώματα αυτού, όσα έποίησεν, ου μνησθήσεται… εν δε τω αποστρέψαι δίκαιον εκ της δικαιοσύνης αυτού και ποιήσαι αδικία… πασαι αι δικαιοσύναι αυτού ας εποίησεν, ου μη μνησθώσιν».

Έχε σύνεση, παιδί μου• να είσαι φρόνιμη ως ο όφις και ακέραια ως η περιστερά.

Πολύ με ωφελεί η τωρινή μας συγκατοίκηση, πού ζούμε όλοι μαζί και κοιμόμαστε σε ίδιους θαλάμους. Ο Θεός ένας είναι, ενώ οι δρόμοι πού οδηγούν προς Αυτόν είναι διάφοροι.

Αυτό βλέπομε και στους αγίους Πατέρες: Άλλοι ασκούσαν εσωτερική νοερά προσευχή και καρποφορούσαν πνευματικά, άλλοι διάβαζαν ψαλτήρι, κανόνες, τροπάρια και ομοίως καρποφορούσαν πνευματικά.

Παρατηρώ επίσης, όπως γράφουν και οι άγιοι Πατέρες, πώς ελαττώματα χαρακτήρος παραμένουν ακόμη και σε αγίους, για να τους φυλάγουν σε κατάσταση ταπείνωσης.

Χαρά μεγάλη είναι να βρίσκεται κανείς μαζί με τον Σωτήρα Χριστό στο όρος Θαβώρ, αλλά και όταν πρέπει ν’ ανεβείς στο Γολγοθά, και τότε υπόμεινε. « Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».
Ο Κύριος να σου δίνει σύνεση.

***

Κανόνισε μόνος σου τον καθημερινό σου κανόνα ανάλογα με το χρόνο που διαθέτεις. Αυτό δεν είναι αυταρχία. Μόνο σου συνιστώ να μην αναλάβεις πάρα πολλές προσευχές για να μη γίνεις δούλος του κανόνος σου και αναγκάζεσαι να βιάζεσαι.

Στην εργασία σου και όταν βρίσκεσαι ανάμεσα στους άλλους προσπάθησε νοερώς να στέκεσαι μπροστά στο Θεό. Διατήρησε δηλαδή τη μνήμη του Θεού, την αίσθηση ότι ο Θεός είναι παρών.

Μην τρέμεις και αθυμείς έτσι, όταν τυχαίνει να πέσεις από καμμιά αρετή. Σήκω, ορθώσου και συνέχιζε την πορεία σου. Γνώριζε ότι η παραμονή μας στην αρετή δεν εξαρτάται από μας αλλά είναι έργο της Θείας Χάριτος. Να είσαι ταπεινός και να μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου μέχρι ότου βρεθείς στον τάφο.

Αν φροντίζουμε περί του «ενός εστί χρεία», τότε και όλα τα υπόλοιπα θα μας δοθούν όπως ο ίδιος ο Κύριος το υποσχέθηκε.
Πόσο σύντομη είναι η επίγεια ζωή μας μπροστά στην αιωνιότητα, σαν κόκκος άμμου στη θάλασσα! Όμως πολύ λίγο σκεφτόμαστε την αιωνιότητα, πολύ λίγο προετοιμαζόμαστε γι’ αυτήν. Πολύ μας τραβάει η γη και ξεχνούμε να σκεφτούμε το μόνο που έχουμε ανάγκη. Κύριε, δός μου μνήμη θανάτου!

Τους άλλους να μην τους κατακρίνεις για τίποτε. Οποιος κατακρίνει τον άλλον, θα πέσει στην ίδια αμαρτία. Έτσι πάντα συμβαίνει.

Στον άνθρωπο που παρακολουθεί τον εαυτό του, όλοι οι άλλοι φαίνονται καλοί, επειδή τα μάτια που κοιτούν με ευθύτητα βλέπουν όλους ευθείς, ενώ τα μάτια που κοιτούν λοξά, βλέπουν όλους στραβούς.

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε: «Αν θέλεις να χάσεις την ψυχική σου ειρήνη, συζήτησε με κάποιον που έχει διαφορετική νοοτροπία».

***

”Ο Απόστολος Παύλος λέγει: «δια πίστεως γαρ περιπατούμε, ου δια είδους»1.
Η Αδελφότητα μας γέρασε ολόκληρη. Οι περισσότεροι βαδίζουν στηριζόμενοι στα μπαστούνια.
Άνοιξαν κιόλας μερικούς τάφους και κατασκεύασαν καινούργια φέρετρα.
Σύντομα – μα πολύ σύντομα,- και το δικό μου γήινο σώμα θα τοποθετηθεί στο φέρετρο, θα το κατεβάσουν στον ψυχρό τάφο και θα σκεπασθεί με χώμα.
Πάνω στον τάφο θα γίνει μικρός τύμβος, όπου θα υψωθεί ο σταυρός. Ίσως θα βρεθεί και ένας καλός άνθρωπος να χαράξει το όνομά μου στην πλάκα και να την κολλήσει στο σταυρό.

Σεβαστοί πατέρες, σας ικετεύω: όποτε θα έρχεστε στον τάφο μου, προσεύχεσθε υπέρ της αμαρτωλής ψυχής μου.
Ο π. Ιωάννης, το 1956.”

Οι επιστολές του Πνευματικού της ιεράς μονής Βάλαμο, μετάφραση Χριστοδούλη μοναχή της Μονης Λίντουλα, Ιερά Μονή Βυτουμά 1988

Απολυτίκιον. Άγιος Δωρόθεος ο Τύρου Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε

Ως δώρημα τέλειον, εκ του των φώτων Πατρός, σοφίας την έλλαμψιν, ως Ιεράρχης σοφός, εδέξω Δωρόθεε· όθεν και πλεονάσας, τον σον τάλαντον μάκαρ, ήθλησας υπέρ φύσιν, βαθυτάτω εν γήρα, πρεσβεύων Ιερομάρτυς, υπέρ των ψυχών ημών.

Απολυτίκιον. Ήχος γ´. Θείας πίστεως.

Πάσαν εύφρανας, την νήσον Χίον, Μάρτυς ένδοξε Μάρκε θεόφρον, ανάγκη ρύξας λαμπρώς την ευσέβειαν, και κατήσχυνας την πλάνην την βέβηλον, εν τοις σοίς λόγοις και άθλοις θεόσοφε. Ως ούν έτυχες, ούπερ επόθεις αοίδιμε, μνημόνευε ημών των ευφημούντων σε.

Δόξα. Έτερον. Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.

Θεός σε εδόξασεν εν ουρανώ και εν γη, Μαρτύρων αγλάισμα και κλέος Μάρκε λαμπρόν· δι’ ο τοις τελούσί σου, πόθω την θείν μνήμην, και πιστώς προσκυνούσι, θήκην την των λειψάνων, την σην χάριν παράσχου, δεόμενος Χριστού υπέρ αυτών, του λυτρωθήναι κινδύνων και θλίψεων.

Ήχος πλ. α´. Χαίροις ασκητικών.

Πάρεσο αοράτωςημίν, τοις εν ωδαίς τους σούς αγώνας δοξάζουσι, Μαρτύρων νέων η δόξα, και παλαιών ιερόν, Αθλοφόρων Μάρκε εγκαλλώπισμα, και ίλεως έπιδε, και ευσπλάγχνως επίσκεψαι, τους υμνητάς σου, και εκάστω τα πρόσφορα, και σωτήρια, σαίς λιταίς προς τον Κύριον, δώρησαι ευσυμπάθητε, και κόσμον ειρήνευσον, και τα τιμώντά σε πλήθη, εκ λοιμικής νόσου φύλαττε, α των σων λειψάνων, την σορόν κυκλούντα πόθω, τελεί την μνήμην σου.

iconandlight.wordpress.com