Ο Χριστός δεν περπατούσε στους δρόμους στρωμένους με χαλιά. Ήταν απλός, η υποκρισία και ο κομπασμός ήταν αποκρουστικά γι ‘Αυτόν. Ο Χριστός φορούσε μόνο ένα χιτώνα πλεγμένο από την Παναγία Μητέρα Του. Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός της Γεωργίας

  

Κατάθεση του Αρράφου Χιτώνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη Μόσχα το 1625.
Αγία Νίνα Ισαπόστολος της Γεωργίας, συγγενής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιόφορου (4ος αιών).
Άγιοι Σαράντα Πέντε Μάρτυρες οι εν Νικόπολει της Αρμενίας μαρτυρήσαντες (319), των και προκρίτων της πόλεως
Άγιοι Μύριοι Πατέρες της Νιτρίας, μάρτυρες υπό Θεοφίλου πατριάρχου στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου (398)
Άγιος Τιθόης ο Μάρτυρας
Άγιοι Βιάνωρ και Σιλουανός της Πισιδίας (4ος αιών) και Απολλώνιος ο εκ Σάρδεων της Λυδίας (3ος αιών)
Άγιος Αθανάσιος ο Πεντασχοινίτης (7ος αιών)
Οσία Αμαλία (στη φλαμανδική γλώσσα Αμαλβέργη ή Αμέλια) του Μομπέζ του Βελγίου (690 ), μητέρα των αγίων Εμβέρτου επισκόπου Καμπραί, Γουδούλης Οσίας, Ραϊνέλδης οσιομάρτυρος, της Οσίας Ερμιλένδης και Φαραΐλδης Οσίας.
Αγία Αμαλία (ή Αμαλβέργη) της Τέμσε, Flanders, του Βελγίου (741-772)
Όσιος Αντώνιος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου ο Εσφιγμενίτης (1073)
Όσιοι Παρθένιος (1905) και Ευμένιος (1920) της μονής Κουδουμα της Κρήτης
Σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου εν τοις Βιάτου ή Βεώτου
Αγίου Γρηγορίου επισκόπου Άσσου της Εφέσου (1150), ανακομιδή ιερών λειψάνων του εν Γέρα Λέσβου (1935)
Σύναξη της Παναγίας του Κόνεβιτς

Εορτάζουν στις 10 Ιουλίου.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς : 
«Οι άγιοι είναι έσοπτρα κεκαθαρμένα, απαστράπτοντα, στα οποία αντανακλάται η ομορφιά και η δύναμη του μεγαλειώδους προσώπου του Χριστού. Είναι οι καρποί που φέρει επάνω του το Δέντρο της Ζωής: το Δένδρο είναι ο Χριστός και οι καρποί , οι άγιοι. . . . Όπως τα σταφύλια ωριμάζουν επάνω στο κλήμα, έτσι οι άγιοι ωριμάζουν εν Χριστώ.
Ότι είναι ο ήλιος ανάμεσα στα αστέρια, είναι και ο βασιλιάς ανάμεσα στους υπηκόους του, είναι και ο Χριστός ανάμεσα στους αγίους Του.
Υπάρχουν δυο δρόμοι, ορθοί και οι δυο: από τον Χριστό προς τους αγίους και από τους αγίους προς τον Χριστό “.

***

Άγιος Γαβριήλ του Σαμτάβρο της Γεωργίας

Η πίστη είναι σαν ένας ωκεανός. Μη κολυμπάτε πολύ βαθιά, αλλιώς οι καρχαρίες θα σας καταπιούν. Ζήστε το μέτρο σας και περπατήστε κατά μήκος του βασιλικού μονοπατιού.

Ο π. Γαβριήλ έλεγε συχνά: — Μαζί με την πίστη, αν δεν έχεις και σταθερότητα, δεν είσαι τίποτα! Αν σε βρίζουν για την πίστη σου κι εσύ στέκεσαι αμίλητος, τότε φοβάμαι πως είσαι χειρότερος κι από έναν άπιστο. Το να ντρέπεσαι να ομολογήσεις την πίστη σου μπορεί να είναι έργο του πονηρού. Στην πίστη δεν υπάρχει καθόλου ντροπή.

Ο π. Γαβριήλ εξηγούσε ότι η αληθινή πίστη περνάει μέσα από την καρδιά κι όχι μόνο από το νου. Μια φορά είπε σε μένα:
— Σήμερα να μείνεις στη Μτσχέτα. Μη φεύγεις, γιατί σε περιμένει δοκιμασία. Πήγαινε στο Σβετιτσχοβέλι και να πεις στον ηγούμενο να σε αφήσει να μείνεις εδώ.
Έτσι κι έκανα. Μου παραχώρησαν ένα δωμάτιο. Στο δωμάτιο ήταν ένα τραπέζι και πάνω σε αυτό το Ευαγγέλιο. Το πήρα και σιγά σιγά άρχισα να το διαβάζω. Όλη τη νύχτα σκεφτόμουν τις αμαρτίες μου. Το πρωί εξομολογήθηκα και κοινώνησα. Όταν πήγα στον π. Γαβριήλ, μου είπε:
—Όλη τη νύχτα ήμουν μαζί σου. Αληθινή εξομολόγηση δεν είναι μόνο να πεις τις αμαρτίες σου. Είσαι πιστός, αλλά μέχρι να εδραιώσεις την πίστη σου λείπουν ακόμη πολλά. Πρέπει να πέσεις πολλές φορές και άλλες τόσες να σηκωθείς. Δεν υπάρχει αμαρτία που να ξεπερνά τη μετάνοια.

Ποιό δυνατή προσευχή από το Πάτερ ημών δεν υπάρχει, έλεγε.

Όλα τ’ άφησα στα χέρια του Θεού… θέλω να θυμάστε καλά πως ό,τι και να συμβεί στη ζωή σας, να μη χάσετε ποτέ την ελπίδα σας στον Κύριο.

Η αγάπη υπερτερεί όλων των κανόνων και των νόμων. Αγαπήστε τους πάντες. Αν δεν μπορείτε τουλάχιστον να έχετε καλή προαίρεση.

Πως να αγαπήσεις τον κακό άνθρωπο; Να μισείς το κακό, αλλά να αγαπάς εκείνον που το διαπράττει. Ποιός ξέρει, ίσως κάποια μέρα με την δύναμη της προσευχής να μετανοήσει, να αποκτήσει δάκρυα και να εξομολογηθεί κι έτσι να γίνει άγγελος.
Το κακό στον άνθρωπο είναι συμπτωματικό. Κι εσείς νέοι μην αποστρέφεστε όσους είναι τρομακτικοί, βρώμικοι, μεθυσμένοι, υβριστές (που δυστυχώς έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια). Η εικόνα του Θεού διατηρείται βαθιά μέσα τους ακόμα κι αν αυτοί δεν το ξέρουν. Μοιάζουν σαν μια εικόνα που μαύρισε με τον καιρό και αν πέσει σε καλά χέρια θα καθαριστεί και θα αρχίσει πάλι να λάμπει.

Να απευθύνεσαι σε όλους με λέξεις αγαθές. Η καλή λέξη έχει μεγάλη δύναμη.

***

Στους έσχατους χρόνους τους ανθρώπους θα τους σώσουν η αγάπη, η ταπείνωση και η καλοσύνη. Η καλωσύνη ανοίγει τις πόρτες του Παραδείσου. Η ταπείνωση σε οδηγεί στην Βασιλεία. Όποιος έχει αγάπη, θα δει τον Θεό.

Νά κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλοσύνη σας. Η γη κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί… Μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα- δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλο.

Όταν δεν έβλεπε στον άνθρωπο αγάπη, η καρδιά του πονούσε και παραπονιόταν:
— Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση. Ο Κύριος σου δείχνει τη δυστυχία του άλλου για να δει πώς θα αντιδράσεις. Θα προσευχηθείς για τον πλησίον σου; Θα τον βοηθήσεις; Και με αυτό τον τρόπο σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς.

Κάποια φορά ο Γέροντας, ενόσω μας μιλούσε στο κελί του, άρχισε ξαφνικά να «κατηγορεί» κάποιον που κατείχε μεγάλη θέση:
— Τέτοιον εχθρό, σαν αυτόν, δεν είχε ξανά η Γεωργία. Είναι δυνατόν να μη βρέθηκε κανείς να τον σκοτώσει για να ελευθερώσει τον λαό; Τον φονιά του θα τον εκτελέσουν αμέσως. Αλλά εγώ θα τον ελεήσω!
Ένας πιστός, που ήταν εκεί, σκέφτηκε: «Εγώ, π. Γαβριήλ, μπορώ να τον σκοτώσω». Κι αμέσως ο Γέροντας του είπε:
— Αν μισήσεις έστω κι έναν άνθρωπο, είσαι μακριά από τη Βασιλεία των Ουρανών!
Με τέτοιον τρόπο δίδασκε ο άγιος στους ανθρώπους την αγάπη.

Ο π. Γαβριήλ μας είχε φανερώσει την επιθυμία του να γράψει κάπου με χρυσά γράμματα «Ο Θεός είναι αγάπη» και να το κρεμάσει στο λαιμό του. Αλλά ο Θεός του είπε:
— Γαβριήλ, το όνομα μου πρέπει να το χαράξεις στην καρδιά σου και όχι να το κρεμάς στο στήθος.

***

– Ποιοι θα σωθούν; ρώτησε κάποιος διάκος.

– «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά Μου. Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Μαρκ. 13:13). Ιδού ο Θεός! Ισχυρός και μέγας, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε την αρχή ούτε το τέλος Του. Η σοφία Του είναι ανεξερεύνητη και η καλοσύνη Του κρυφή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Κάιν πάντα σκοτώνει τον Άβελ και ο δρόμος του τελευταίου κατευθύνεται προς την ευλογημένη αιωνιότητα.

Αμάρτησες; Μετανόησε αμέσως.

Μέχρι να γίνεις φίλος του Χριστού, θα χρειαστεί να πολεμάς συνέχεια με τον πονηρό. Γι’ αυτό να προσεύχεσαι. Πάντα να προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Η προσευχή μπορεί να μετακινήσει από τη θέση τους, ακόμη και τα βουνά.

Ο π.Γαβριήλ συχνά αναφερόταν στο εξής χωρίο: ”Γίνεσθε ουν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί”.
Και εξηγούσε:
– Αν σήμερα δεν συμπεριφέρεστε με σοφία και δεν είστε αγνοί και άδολοι, δεν θα σωθείτε.
– Που βρίσκεται η σοφία;
– Στην εποχή μας, σήμερα, βρίσκεται στη σιωπή και στην υπομονή.

Κάποιος, αγανακτισμένος από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, του είπε:
– Δεν αντέχω άλλο, τί να κάνω;
– Για όλα πρέπει να κάνεις υπομονή.
– Εσείς αντέχετε, π.Γαβριήλ, τόση αδικία;
– Εγώ πάντα κάνω υπομονή, και πρόσθεσε γελώντας:
 – Και τώρα υπομένω. Για όλα λέω τόσα ”Σε ευχαριστώ, Κύριε”, όσες είναι οι πέτρες της θάλασσας και τα αστέρια του Ουρανού.

Αν κάποιος παραπονιόταν για δυσκολίες, ο π.Γαβριήλ του θύμιζε τη Θυσία του Χριστού:
– Τί να πει τότε κι ο Χριστός, που ένας άπειρα Αθώος και Δίκαιος Άνθρωπος σταυρώθηκε!

***

-Μερικοί λένε: “Έχω αγάπη”. Όμως ξέρουν τι είναι αγάπη;
Ποιος μπορεί να φτάσει την αγάπη; Για πείτε μου τι είναι αγάπη;
“Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνετι, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει”. 
Αυτή είναι η αληθινή αγάπη, εδώ βρίσκεται η ευτυχία του ανθρώπου. 
Και βέβαια το σπουδαιότερο είναι η αγάπη, αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το πως μαθαίνουμε αυτή την αγάπη.  
Πρέπει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, τη θέλησή μας, να συναισθανόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί. Ο άνθρωπος πρέπει να κοπιάσει για να φτάσει στην αληθινή πίστη, για να χτίσει, να πετύχει την αληθινή αγάπη και ζωή. 
Στην αγάπη αντιτίθεται ο εγωισμός. Ο εγωιστής δεν δίνει τίποτα. Μεριμνά μόνο για τον εαυτό του, αλλά και να αποκτήσει όλα τα πλούτη του κόσμου πάλι δεν θα χορτάσει. “Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς κάι προσεύχεσθε υπέρ των επηρρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους”.

Όλους, όσοι πήγαιναν σ’ αυτόν για ευλογία, τους παρακαλούσε κλαίγοντας: να κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλωσύνη σας. Η γη κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί… μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα-δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλον.

Στους εσχάτους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό. Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία που θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απολεσθείτε…

Θα βάλουν το χάραγμα του Αντιχρίστου στο χέρι και στο μέτωπο. Τα διάφορα προιόντα δεν μπορούν να σας προκαλέσουν βλάβη. Έστω κι’ αν βάζουν σ’ αυτά τον αριθμό του Αντιχρίστου, αυτό δεν είναι ακόμη το χάραγμα. Πρέπει να λέτε το ‘Πάτερ ημών’, να κάνετε τον Σταυρό σας και η τροφή σας θα αγιάζεται. Στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητεί βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες.

Ρώτησαν τον Στάρετς αν μπορεί κανείς να κλέψει τροφή, όταν δε θα μπορεί να την αγοράσει. Απάντησε έτσι: «Αν κλέψεις, θα παραβείς μία από τις δέκα εντολές. Όποιος ενεργεί έτσι, ακόμη και έτσι δέχεται τον Αντίχριστο. Ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ελπίζει στο Θεό. Ο Κύριος στους έσχατους χρόνους θα ενεργεί τέτοια θαύματα, ώστε ένα φυλλαράκι από το δένδρο θα φθάνει για τροφή ενός μηνός. Στ’ αλήθεια. Ο πιστός άνθρωπος θα σταυρώνει τη γή, και εκείνη θα του δίνει ψωμί. Αν βιάσουν ένα κορίτσι, το διακορεύσουν χωρίς τη θέληση του, αυτό ενώπιον του Θεού θα παραμείνει παρθένος. Έτσι θα γίνει και με το χάραγμα του Αντιχρίστου. Αν δώσουν το χάραγμα ενάντια στη θέληση του ανθρώπου, αυτό δεν θα ενεργεί επάνω του. Στο Ευαγγέλιο είναι γραμμένο ότι παντού θα γίνονται διωγμοί αλλά και θλίψη σε όποιον προδίδει το Ευαγγέλιο. Θα έρθει καιρός που θα είναι απαραίτητο να φύγετε στα βουνά, μόνο να μην το κάνετε ένας-ένας.

Ομαδικά να φεύγετε στα βουνά και στα δάση. Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό».

Ο Οικουμενισμός είναι μια σούπερ αίρεση.

Έλεγε ότι στην αρχή θα είναι μια αίρεση και αργότερα θα γίνει μεγάλο μπέρδεμα. Μετά την εμφάνιση του οικουμενισμού θα έρθει ο Αντίχριστος. Μια μέρα ήρθε κάποιος στο Σαμτάβρο που πήγε να κάνει τον δάσκαλο στον Γέροντα γύρω από το θέμα αυτό. Ο π. Γαβριήλ, σαν να μην καταλάβαινε τίποτα, τον σταμάτησε και τον ρώτησε:
-Τι οικούμενα; Ποια οικούμενα και πράσιν’ άλογα; Δεν καταλαβαίνω! Και απευθυνόμενος στους άλλους συνέχισε:
-Τι σας εμποδίζει να σωθείτε αν οι άλλοι βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση;

– Θα έρθουν οι καιροί που ο Χριστιανός θα δυσκολευτεί να σωθεί. Τότε τι θα γίνει ο άπιστος
Έπειτα αναφέρθηκε στις έσχατες μέρες, στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε οι χριστιανοί, αλλά και στους πνευματικούς πατέρες, που αντί να σώζουν τις ψυχές θα τις καταστρέφουν.
– Τότε με ποιο κριτήριο πρέπει να διαλέξουμε τον πνευματικό μας πατέρα, Γέροντα;
– Από τα έργα του.

Ένας ταπεινός άνθρωπος προστατεύεται από τους πειρασμούς. Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού χωρίς ταπείνωση.

Η αγάπη είναι η μοναδική δύναμη με την οποία ο άνθρωπος θα μπορέσει ν’ αντέξει τις παγίδες του Αντιχρίστου.

– Αλοίμονο στον μοναχό ή στη μοναχή που δεν νιώθουν τον πόνο του λαού τους! Πώς μπορεί ο μοναχός να είναι καλά όταν ο λαός βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση; Όπου είναι ο λαός εκεί είναι και ο μοναχός!

Σήμερα ο πιστός ψάχνει τον άγιο με τα βιβλία. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Τον άγιο θα τον βρείτε με την καρδιά και με την ψυχή!

Τους ταπεινούς η οποιαδήποτε δοκιμασία δεν θα τους κλυδωνίσει. Ο Θεός τους έδωσε Χάρη. Σε όλους τους ανθρώπους να φέρεστε με ταπεινοφροσύνη, αγάπη και καλοσύνη, Αρετές χωρίς τις οποίες κανείς δεν θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών.

Η πίστη και η αγάπη κατανοούνται μέσα από τα βάσανα.

Ο Χριστός δεν περπατούσε στους δρόμους στρωμένους με χαλιά. Ήταν απλός, η υποκρισία και ο κομπασμός ήταν αποκρουστικά γι ‘Αυτόν. Ο Χριστός φορούσε μόνο ένα χιτώνα πλεγμένο από την Παναγία Μητέρα Του.

Από το βιβλίο: Ο Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής, 1929-1995, Μαλχάζι Τζινόρια, μτφρ. Νάνα Μερκβιλάτζε, Αθήνα 2013

Απολυτίκιον του Αρράφου Χιτώνος του Χριστού . Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Προσκυνούντες τον τόπον εναποθέσεως του Σού Αρράφου Χιτώνος, Λόγε Θεού και Θεέ, οι πιστοί πανευλαβώς Σε ικετεύομεν· Εν τη ενότητι της Σης αγαπήσεως ημάς συντήρει εις τους αιώνας και στίφη αιρετιζόντων δίωκε, Σώτερ, η Αλήθεια.

Απολυτίκιον Αγίας Νίνας ισαποστόλου της Γεωργίας
Ήχος πλ. α’. Τον Συνάναρχον Λόγον.

Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταις τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα, σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον· όθεν τιμώντές σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν· ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.

Απολυτίκιον. Άγιοι 45 Μάρτυρες — Ήχος δ´ . Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρες σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτών, το στέφος εκομίσαντο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών· σχόντες γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλον· έθραυσαν και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α΄

Αμαλίαν Οσίαν δεύτε τιμήσωμεν, ότι δόξαν ανθρώπων καταφρονήσασα, και τον Νυμφίον της Χριστόν ακολουθήσασα, μοναζουσών η καλλονή, ανεδείχθης ηρωίς, ασκήσεως και αγώνων, διό μη παύση πρεσβεύειν, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον των Οσίων Πατέρων Παρθενίου και Ευμενίου
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Κουδουμά του σεμνείου τους νέους κτίτορας, τους αυταδέλφους οσίους εν τοις εσχάτοις καιροίς εγκρατείας και ευχής βολαίς εκλάμψαντας, θείον Ευμένιον ωδαίς και Παρθένιον σοφόν, τιμώντες αξιοχρέως υπέρ υμών τας εντεύξεις προς τον Χριστόν αυτών αιτούμεθα.

Αρράφου Χιτώνος του Χριστού
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Μετανοίας με χιτώνα τάχος ένδυσον
και αεί με εν ενότητι συντήρησον
μετ’ αγίας Εκκλησίας Σου, Ζωοδότα,
του Αρράφου Σου Χιτώνος τόπον άγιον
εν Ματσχέτα προσκυνούντα, Λόγε Κτίσαντος
και κραυγάζοντα· Δόξα, Σώτερ, τω κράτει Σου.

Μεγαλυνάριον.

Άρραφον Χιτώνά Σου, Λυτρωτά, ον ευρείν επόθει εν Ματσχέτα τη ιερά η Αγία Νίνα, ποθούμεν προσκυνήσαι εν γη τον κεκρυμμένον, Σώτερ Θεάνθρωπε.

Χαίροις, θεία Νίνα, η εκτενώς εν τη βάτω Μτσχέτα δεομένη του ανευρείν Άρραφον Χιτώνα Κυρίου, υποκάτω ον προσκυνούντες Στύλου αγιαζόμεθα.

Συγκεκροτημένοι πανευσεβώς, ώσπερ συναυλία, ης ο Κύριος οδηγός, εν τη Νικοπόλει, οφθέντες Αθλοφόροι, προς πόλιν ουρανίαν κατεσκηνώσατε.

Ωδή ς΄.Τον βασιλέα.

Ως τον Χιτώνα, εύρες Νίνα Δεσπότου, τούτω σκέπε τους πόθω σε τιμώντας, και ψυχάς ψυγείσας, θέρμανον προσευχαίς σου.

Του Οσίου Αντωνίου της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Εις το Στίχον. Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Στ. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών.
Χαίροις, ο της Ρωσίας βλαστός* και το του Άθωνος ευώδες απάνθισμα,* μιγάδων ο πρωτοπόρος,* εν του Κιέβου τη γη,* ο την ερημίαν πολισάμενος·* πατήρ ο δειξάμενος* τέκνων απείρων εν πνεύματι*, α προς Πατέρα* τον ουράνιον έργοις σου* καθοδηγήσας,* ναούς δειξάμενος Πνεύματος.* Δόξα σοι, πανσεβάσμιε,* Αντώνιε Όσιε,* δέχου ημών τε τον ύμνον* και της καρδίας την πρόθεσιν,* προχέων σοίς φίλοις,* ευλογίαν την εξ ύψους* παθών τε λύτρωσιν.

iconandlight.wordpress.com