Είναι στεναχωρημέντσα η Παναΐα. Η Παναΐα κλαίει κάθνη μέρα. Κλαίει δια τε μας νύχτα-μέρα, Θεέ μου να μην χαλάσεις τον ντουνιάν. Η Παναΐα τα πόδια της είναι ματωμένα να παρακαλεί για τε μας, μετανοήστε… Αγία Σοφία της Κλεισούρας

 

Αγία Σοφία της Κλεισούρας

«Είναι στεναχωρημέντσα η Παναΐα. Η Παναΐα κλαίει κάθνη μέρα » έλεγε στους ανθρώπους, που την πλησίαζαν και τα δάκρυα έτρεχαν σαν βρύση από τα μάτια της.

«Είδα τα δάκρυα της Παναΐας, κάουμε. Κλαίει δια τε μας νύχτα-μέρα, Θεέ μου να μην χαλάσεις τον ντουνιάν».
-Να μετανοάτε, παιδία μου… Να κάνετε προσευχή, να λέτε Θεέ μου, Θεέ μου, μετάνοιαν ο λαός όλον…

Η Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει. Λέει στον Υιό Tης: Υιέ μου και Θεέ μου, δώσε στον κόσμο σοφία, συγχώρησε τον κόσμο.
— « Μου είπε η Παναγία πώς εκείνα πού είναι στα Ιερά Βιβλία των εκλεκτών του Υιού μου, έρχονται όλα με τη σειρά να γίνουν. Τρίτος πόλεμος θα γίνη… Θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας… Θα σωθή μόνο το ένα τέταρτο…
«Με δείχνει ο Κύριος χωράφια και αγκάθια. Αυτή είναι η γη που ζούμε εδώ. Και με λέει: βλέπεις αυτά τα αγκάθια; Αυτά είναι η αμαρτία, αυτά όλα θα καθαριστούν. Θα γίνει μεγάλο κακό αλλά θα καθαριστεί ο κόσμος»…
« Η Ελλάδα, αν κρατήση την πίστη, θα σωθεί από το κακό πού πρόκειται νάρθή. Αν όμως δεν κρατήσει την πίστη, θα καταστραφεί… Θα πέσουν όλοι οι δαίμονες επάνω της… Θα ’ρθή το κακό και θα χωρίση το στάρι απ’ την ήρα, τα πρόβατα απ’ τα ερίφια….
Αν ο κόσμος μετανοήση, θα πάρουμε την Πόλη με Αγάπη… Αν δεν μετανοήση, θα την πάρουμε με αίμα….
Μετανοήστε, γιατί τα σύννεφα της Οργής του Θεού σίμωσαν στη γη. Μεγάλο κακό έρχεται, από την πολλή αμαρτία.

Είδα μαύρα σύννεφα, η οργή του Θεού κατέβαινε στον κόσμο. Σιγά, σιγά κατεβαίνουν, σιμώνουν και όταν αγγίξουν στη γη τότε θα γίνει ο πόλεμος.

-Να μετανοάτε, παιδία μου… Να ευτάτε προσευχήν… Νύχταν και ημέραν… οπού περπατείτε, οπού ευρίουστουν ( ευρίσκεστε ), οπού στέκουστουν, πάντα να λέτε «Χριστέ μ’, να ελεήσ’ με! Με γλυκόν γλώσσαν να μιλάτε με τον Θεόν, να φτάτε προσευχήν».

-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου και ύστερα εμάς!… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας….
Νάχετε φόβον Θεού… Νάχετε Αγάπη… Νάχετε ευσπλαχνία.

Η Παναΐα τα πόδια της είναι ματωμένα να παρακαλεί για τε μας, μετανοήστε, να ‘σται καλοί άνθρωποι, να νηστεύεται, εδώ είμαστε προσωρινοί, να κάνετε προσευχή, τας δέκα εντολας να τηράτε, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, Να ‘χετε ευσπλαχνία, μετανοείτε, έρτεν η οργήν του Θεού, να στεφανούστε αγνοί και καθαροί, να είστουν ευλογημένοι,

Μικροί μεγάλοι να έρθουν στην μετάνοια, να μετανοούν. Να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι επάνω. Αυτοί δεν το γνωρίζουν, σαν τα άλογα ζώα τρώνε την Παρασκευή. Παρακαλώ τον Θεό να μετανοούν, αυτοί δεν μετανοούν.

Δεν θα λέτε λόγια που πικραίνουν τους ανθρώπους, πικραίνετε το Χριστό .
Από πάνω είναι ο Πατέρας και μας βλέπει. Προσεύχεστε να σωθείτε και εσείς και τα παιδιά σας.

– Πολλά λόγια να μη λέτε, λίγα και ευλογημένα. Να αγαπάτε τον Θεόν και η καρδιά σας να λάμπει ωσάν τον ήλιον.

Η Παναΐα κι θα χαντ᾿ σας» (δεν θα σας χάσει η Παναγία).

Σας παρακαλώ σας, αγαπητά μου παιδίαν του Θεού, όσον μπορείτε πίστιν, ελπίδαν, μετάνοιαν, εξομολόγησην, καλά έργα παρακαλώ σας, καλάν έργα, καλόν Πνεύμα μαζί σας, καλόν φώτισιν.

Σας παρακαλώ, οποίος κάνει υπομονή, χαρά σ’ αυτόν. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Πολλή υπομονή να κάνετε. Σας παρακαλώ, αδέρφια, πολλά υπομονήν…

«Υπομονήν… Πολλά υπομονήν… Υπομονήν πολλά… Πολλάν υπομονήν να κάμετε, πολλάν υπομονήν !!!».

***

Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

…Βλέπω όλη την ανθρωπότητα βυθισμένη σε αδελφοκτόνους πολέμους, και ακόμη δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα. Αντιθέτως μάλιστα, κάλυψαν τον ουρανό πρωτοφανή μαύρα σύννεφα, έτοιμα να προκαλέσουν αποκαλυπτική καταιγίδα … Και εγώ, βλέποντας την θηριώδη αυτή κατάσταση από τα νεανικά μου χρόνια, ήμουν έτοιμος να βγω στους δρόμους και τις πλατείες με αναμμένο φανάρι, όπως ο Διογένης, για να αναζητήσω άνθρωπο …Μετά από τόσα πολλά χρόνια αδιάκοπης σχεδόν αλληλοεξοντώσεως των ανθρώπων επάνω στη γη, για την οποία δικαιολογούνται όλοι αδιάκοπα μπροστά στον ίδιο τον εαυτό τους, είναι αδύνατο να περιμένουμε ότι αυτοί θα τολμήσουν να ατενίσουν το ύψος του Ουρανού και να ονομάσουν τον Θεό Πατέρα τους. Στις ημέρες μας η “αποκτήνωση” του κόσμου έλαβε φοβερές διαστάσεις. Η έκπτωση από την αυθεντική χριστιανική πίστη έχει γίνει καθολικό φαινόμενο. Η λέξη που χαρακτηρίζει τον αιώνα μας είναι η «αποστασία».

Φοβάμαι λοιπόν ότι μόνο η αύξηση των συμφορών μπορεί τώρα να οδηγήσει τους ανθρώπους στα παθήματα εκείνα που θα φανούν πραγματικά κρίσιμα, και τα οποία θα διεγείρουν σ’ αυτούς πάλι την ικανότητα να αντιληφθούν την πρωταρχική τους φύση κατ’ εικόνα Θεού. Τότε θα βασιλεύσει η ειρήνη στη γη. Όσο όμως οι άνθρωποι παραμένουν όμοιοι με τα άγρια θηρία, δεν πρέπει να αναμένουμε ειρήνη επάνω στη γη. Είναι μάταιες όλες οι προσπάθειες με τις οδούς της διπλωματίας και με άλλα παρόμοια μέσα για την αποτροπή της συμφοράς του πολέμου. Είναι πρωτίστως απαραίτητη η πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου, απαραίτητη η “ανθρωποποίηση” του θηριώδους αυτού κόσμου. (Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία». σ.133-136 Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ)

***

Στήν Θεομάνα μας νά στραφούν καί πάλι  οἱ ελπίδες μας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι Ἑλληνοσώτειρα
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

«Τὸ  πιὸ  πυκνὸ  σκοτάδι, εἶναι  λίγο πρὶν ξημερώσει  ὁ Θεός», ἔλεγε  ὁ Κολοκοτρωνης. «Τὸ  Γένος μας  καὶ  ἄλλες  φορὲς  σταυρώθηκε, ἀλλὰ  ἰδοὺ  ζῶμεν».

…ἄς ἀνοίξουμε  τὸ στόμα μας γιὰ νὰ ποῦμε αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν οἱ παλιοί, οἱ Ρωμηοί,  ὅταν τοὺς ὅρισκαν «περιστάσεις καὶ θλίψεις καὶ συμφοραί τοῦ βίου».
«Τὴν πᾶσαν  ἐλπίδα μας εἰς  σὲ ἀνατίθεμεν Μῆτερ  τοῦ Θεοῦ φύλαξον μας  ὑπὸ τὴν  σκέπη σου». Στήν Θεομάνα μας νά στραφούν καί πάλι  οἱ ελπίδες μας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι ελληνοσώτειρα.
Ἤμασταν 400-500 χρόνια σκλάβοι, κάτω ἀπὸ τὴν πιὸ φρικτὴ καὶ βάρβαρη δουλεία ποὺ γνώρισε ποτὲ ὁ κόσμος. Καὶ ὅμως «ἰδοὺ ζῶμεν» Ἀλλὰ πῶς; Στὰ μέσα τοῦ 17ου αἰ. ἕνας Γάλλος Ἰησουίτης ὀνόματι Ρισάρντ, περιηγεῖται τὴν σκλαβωμένη Ἑλλάδα. Ἐπιστρέφοντας στὴ χώρα του ἔγραψε ἕνα βιβλίο. Ἀποσπῶ μία ἐντύπωσή του.
«Πολλὲς φορὲς ἀπορῶ πῶς κατόρθωσε νὰ ἐπιβιώση ἡ χριστιανικὴ πίστη στὴν Τουρκία καὶ πῶς ὑπάρχουν στὴν Ἑλλάδα 1.200.000 Ὀρθόδοξοι. Καὶ νὰ σκεφτῆ κανεὶς ὅτι οὐδέποτε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Νέρωνος, τοῦ Δομητιανοῦ καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ ἔχει ὑποστῆ ὁ Χριστιανισμὸς διωγμοὺς σκληρότερους ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ ἀνατολικὴ Ἐκκλησία… Καὶ ὅμως οἱ Ἕλληνες εἶναι εὐτυχισμένοι ποὺ παραμένουν Χριστιανοί. Νομίζω πὼς αὐτὸ ὀφείλεται στὴν λατρεία ποὺ τρέφουν στὴν Παναγία… Σὲ ὅλα τὰ σπίτια βλέπεις εἰκόνες τῆς Παναγίας. Εἶναι ὁ φρουρὸς ἢ καλύτερα ἡ νοικοκυρὰ τοῦ σπιτιοῦ. Σ’ αὐτὴν τὴν εἰκόνα στρέφουν τὸ βλέμμα, ὅταν τοὺς συμβῆ κάτι κακό, ἱκετεύοντας τὴν βοήθειά της. Σ’ αὐτὴν ἀπευθύνονται γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεό, ἂν μὲ τὴ δική της μεσολάβηση ἔλθη κάτι καλὸ στὸ σπιτικό τους… Ὁ ἴδιος διαπίστωσα μὲ πόση φυσικότητα, μὲ πόση εὐγλωττία καὶ συγκίνηση μιλοῦν στὶς οἰκογενειακές τους κουβέντες γι’ αὐτὴ τὴ βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν».
 Θαῦμα τῆς Παναγίας μας ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ Γένους. Ταῖς πρεσβείας τῆς Θεοτόκου Σῶτερ σῶσον ἡμᾶς, ἔψαλλαν οἱ ἡρωικοὶ ραγιάδες. Μόνο αὐτὸ τὸ ρουσφέτι μᾶς ἐπιτρέπεται…

«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,
Αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον.
Ίνα κράζω σοι· Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε»

***

Η Παναγία του Βλαδιμήρ

Στίχοι·
Ὡς ἔσωσας τῷ πάλαι Ῥωσίαν ἐκ κινδύνων
ἐχθρῶν εἰσβολῆς καί ἀπειλῆς πολέμου,
οὕτω καί ἡμᾶς διάσωσον, Παρθένε,
τούς προσπίπτοντας Εἰκόνι Βλαδιμήρου.

Το 1451 όταν μεγάλος ηγεμόνας ήταν ο Βασίλειος Β’ Βασιλιεβιτς (+1462), οι Μογγόλοι, με επικεφαλής τον Μαζοβς, έκαναν επιδρομή εναντίον της Μόσχας. Αφού ερήμωσαν τα περίχωρα της, πυρπολώντας τα πάντα στο πέρασμά τους, δεν απέβλεπαν παρά σε μια πλούσια λεία σκλάβους και χρυσάφι- από την πρωτεύουσα.
Η πόλη ήταν πνιγμένη στους καπνούς από τις φωτιές , που είχαν ανάψει ολόγυρά της οι επιδρομείς. Στα τείχη του Κρεμλίνου, ωστόσο, ο μητροπολίτης άγιος Ιωνάς (31 Μαρτίου) έκανε λιτανεία και δέηση με την εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ. Εκεί τον συνάντησε ο μοναχός Αντώνιος από την μονή Τσουντωφ, που ξεχώριζε για την αγιότητα του. Ο ιεράρχης του ζήτησε να προσευχηθεί για τη σωτηρία της πόλης. Κι εκείνος αποκρίθηκε ‘’Η Υπεραγια Θεοτόκος δεν θα παραβλέψει τη δέηση σου, τίμιε δέσποτα! Ήδη παρακάλεσε τον Υιό της για τη σωτηρία της Μόσχας’’.

Οι Μογγόλοι επιτέθηκαν στην πόλη, αλλά, έπειτα από ολοήμερη ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών της, απωθήθηκαν και γύρισαν στο στρατόπεδο τους. Τη νύχτα οι Ρώσοι περίμεναν νέα επίθεση των εχθρών. Αλλά αυτοί, ξαφνικά και ανεπάντεχα, σηκώθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, εγκαταλείποντας όλον τον βαρύ οπλισμό τους και παίρνοντας μαζί τους μόνο τον ελαφρό.
Τι είχε συμβεί; Η Παναγία είχε κάνει πάλι το θαύμα της! Οι Μογγόλοι άκουσαν μέσα στη νύχτα ένα δυνατό βουητό, σαν να σειόταν η γη από το πλησίασμα αναρίθμητου στρατεύματος και νόμισαν ότι ερχόταν εναντίον τους ο μεγάλος ηγεμόνας της Μόσχας. Πρώτος ο αρχηγός τους, τρομαγμένος, ανέβηκε στο άλογό του και άρχισε ν’ απομακρύνεται καλπάζοντας. Όπως ήταν φυσικό, τον ακολούθησαν αρχικά οι επιτελείς του και στη συνέχεια όλος ο στρατός του σε κατάσταση πανικού.

Ο μεγάλος ηγεμόνας και όλος ο λαός της Μόσχας, δοξάζοντας με ευγνωμοσύνη τον Θεό, ευχαρίστησαν με δάκρυα τη φιλόστοργη Μητέρα Του για τη σωτηρία της πόλης τους.
Με τη βοήθεια της Παναγίας επιτεύχθηκε και η οριστική απαλλαγή της Ρωσίας από τη μογγολική επικυριαρχία, που κράτησε δυόμισι περίπου αιώνες (1240-1480).

Η αποτυναξη του ζυγου των Μογγολων, γεγονος με κεφαλαιωδη σημασια για την ιστορικη εξελιξη της χωρας, πραγματοποιηθηκε στα χρονια του μεγαλου ηγεμονα της Μοσχας Ιβαν Γ’ Βασιλιεβιτς (1462 – 1505).
Το 1472 ο Ιβάν σταμάτησε να πληρώνει φόρο υποτέλειας στον Μογγοόλο χάνο της Κριμαίας Αχμέτ. Ο χάνος για μερικά χρόνια δεν αντέδρασε. Αλλά το 1480 αποφάσισε να επιβάλει με στρατιωτική βια την παλαιά τάξη πραγμάτων. Έτσι, αφού συγκέντρωσε μεγάλο στράτευμα, κίνησε εναντίον της Μόσχας. Έφτασε ως τον ποταμό Ουγκρ, παραπόταμο του Οκά,που διατρέχει τις επαρχίες Τουλα και Καλουγκα. Στην άλλη πλευρά του ποταμού, που αποκαλείται από τους Ρώσους ‘’Ζώνη της Παναγίας’’, είχε παραταχθεί το στράτευμα του μεγάλου ηγεμόνα, έχοντας μαζί του και τη θαυματουργή θεομητορική εικόνα.

Κανένας από τους αντιπάλους δεν αποφάσιζε να περάσει πρώτος το ποτάμι. Αυτή η αναμονή κράτησε εβδομάδες. Τελικά, μια μέρα, ο μεγάλος ηγεμόνας, έπειτα από θερμή προσευχή στην Παναγία του Βλαντιμίρ, πρόσταξε τους στρατιώτες του να οπισθοχωρήσουν λίγο, περιμένοντας ότι οι εχθροί θα έσπευδαν τότε να τους επιτεθούν. Οι Μογγολοι, όμως, θεωρώντας την οπισθοχώρηση τακτική και σκόπιμη, για την παραπλάνηση και την παγίδευσή τους, άρχισαν κι αυτοί να απομακρύνονται από την απέναντι όχθη, αργά στην αρχή και πιο γρήγορα στη συνέχεια. Και καθώς έπεφτε η νύχτα, τους έπιασε τέτοιος φόβος, που άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί, χωρίς να κοιτάζουν πίσω, μολονότι κανείς δεν τους κυνηγούσε.

Έτσι, χωρίς να χυθεί αίμα, οι Ρώσοι, με τη βοήθεια της Θεοτόκου, λυτρώθηκαν από τον μογγολικό ζυγό. Από τότε κάθε χρόνο, στις 23 Ιουνίου, επέτειο του σημαντικού αυτού γεγονότος, γίνεται λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας του Βλαντιμίρ από το Κρεμλίνο ως τη Μονή της Υπαπαντής.
Από το βιβλίο, Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας στη Ρωσία, Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπού, 2018

Η Παναγία του Βλαδιμήρ, η θαυματουργή εικόνα που «λιτάνευσε» ο άθεος Στάλιν με αεροπλάνο πάνω από την πολιορκημένη από τους Γερμανούς Μόσχα
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/25/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bc%ce%ae%cf%81-%ce%b7-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%ae-%ce%b5/

Απολυτίκιον Οσίας Σοφίας της εν Κλεισούρα
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Σοφίας γέγονας, μήτερ αοίδημε, Σοφία, σέμνωμα, της Θεομήτορος, εν τη Μονή ασκητικώς τον βίον σου διελθούσα, όθεν και απείληφας των καμάτων σου έπαινον, κατατραυματίσασσα των δαιμόνων τας φάλαγγας, και πρέσβειρα Χριστώ παρεστώσα, μη επιλάθου των πόθω τιμώντων σε.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεομήτορος Κόρης τῇ Εἰκόνι προσπέσωμεν,* τῇ τοῦ Βλαδιμήρου, αἰτοῦντες* ἐξ ἐχθρῶν ἀπολύτρωσιν·* αὔτη γάρ τό πάλαι ἐξ ἐχθρῶν* διέσωσεν Ῥωσίαν θαυμαστῶς,* Τατάρους ἐκδιώξασα ἀπ’ αὐτῆς* καί Ταμερλάνον μαινόμενον.* Δόξα οὖν ἐκβοήσωμεν αὐτῇ·* δόξα Σοί, πάντων Ἄνασσα,* δόξα Σοί, ὦ ἐργόχειρον Λουκᾶ,* ἡμῶν δέ καταφύγιον.

 

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεομήτορος Κόρης τῇ Εἰκόνι προσπέσωμεν,* τῇ τοῦ Βλαδιμήρου, αἰτοῦντες* ἐξ ἐχθρῶν ἀπολύτρωσιν·* αὔτη γάρ τό πάλαι ἐξ ἐχθρῶν* διέσωσεν Ῥωσίαν θαυμαστῶς,* Τατάρους ἐκδιώξασα ἀπ’ αὐτῆς* καί Ταμερλάνον μαινόμενον.* Δόξα οὖν ἐκβοήσωμεν αὐτῇ·* δόξα Σοί, πάντων Ἄνασσα,* δόξα Σοί, ὦ ἐργόχειρον Λουκᾶ,* ἡμῶν δέ καταφύγιον.

Απολυτίκιον Οσίας Σοφίας της εν Κλεισούρα
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Σοφίας γέγονας, μήτερ αοίδημε, Σοφία, σέμνωμα, της Θεομήτορος, εν τη Μονή ασκητικώς τον βίον σου διελθούσα, όθεν και απείληφας των καμάτων σου έπαινον, κατατραυματίσασσα των δαιμόνων τας φάλαγγας, και πρέσβειρα Χριστώ παρεστώσα, μη επιλάθου των πόθω τιμώντων σε.

Απολυτίκιον Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου Ήχος δ’

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος β’.
Ότε εκ του ξύλου.

Πάντων προστατεύεις, Αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί, άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου, όθεν σοι προσπίπτομεν, Ρυσαί πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

iconandlight.wordpress.com