Η έννοια του «εκ πενίας βασιλέως» έχει πυροδοτήσει σενάρια, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι ανυπόστατα
γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, αφού κάναμε μία γενική εισαγωγή στην έννοια και τη σημασία της προφητείας, είδαμε το πρώτο κομμάτι από την προφητεία του Λέοντος Στ’ του Σοφού, όπου αναλύσαμε την έγερση του «εκ πενίας βασιλέως» και τη σημασία των λόγων του Αγγέλου που θ’ αποστείλει ο Θεός προκειμένου να ενημερωθεί ο «εκλεκτός» Του ότι ήρθε η ώρα να αναλάβει την ηγεσία της Χώρας.
Σε αυτό το δεύτερο μέρος, ο Λέων μας ενημερώνει για κάποια εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά του «εκ πενίας βασιλέως» ώστε να μας προετοιμάσει να τον αναγνωρίσουμε. Ο λόγος που το κάνει αυτό, είναι πολύπλευρος. Όπως αναφέραμε στο πρώτο μέρος του άρθρου, πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι θα εμφανιστούν ως «εκλεκτοί του Θεού», αλλά μόνο ένας θα είναι ο αληθινός. Συνεπώς, χρειάζονται κάποια εξωτερικά κι εσωτερικά χαρακτηριστικά σημάδια, τα οποία θα μας βοηθήσουν να μην πέσουμε στην πλάνη των διάφορων χριστεμπόρων.
Επίσης, μην ξεχνάμε ότι η εκάστοτε προφητεία χαρακτηρίζεται από θεοπνευστία. Δηλαδή δίδεται εκ Θεού. Ο Θεός, ως Άχρονος, κινείται πέρα από τα όρια του χωροχρόνου. Βρίσκεται παντού, σε όλες τις εποχές ταυτόχρονα, αλλά και σε όλες τις εναλλακτικές εξελικτικές πορείες της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό και σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία επιλέγει τα «σκεύη» διοχέτευσης της πρόρησης που αποκαλείται προφητεία. Τα δε «σκεύη» Του, είναι οι προφήτες.
Τα χαρακτηριστικά του «εκ πενίας βασιλέως»
Επιτρέψτε μου να επιμείνω σε αυτό που έγραψα και στο πρώτο μέρος του άρθρου. Οι προφητείες δεν πρέπει να ερμηνεύονται ελαφρά τη καρδία. Απαιτείται προσευχή, διάκριση και πολλή μελέτη. Καμία προφητεία δεν πρέπει να ερμηνεύεται αυτόνομα, αλλά πάντα σε συνάρτηση με άλλες έγκυρες προφητείες προγενέστερες ή μεταγενέστερες της εξεταζομένης. Επίσης, πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν το γνωσιολογικό πεδίο του προφητεύοντος κι οι συνθήκες της εποχής που γράφτηκε μία προφητεία.
Για να δώσω άλλο ένα παράδειγμα εκτός αυτού που έδωσα στο πρώτο μέρος, αν ο Λέων έβλεπε κατά τη διάρκεια της προφητικής ενόρασης αεροπλάνα, το σίγουρο είναι ότι επειδή αυτά δεν βρίσκονται στο γνωστικό του πεδίο δε θα μπορούσε να τα γράψει «αεροπλάνα», αλλά κάτι που να παραπέμπει σε αυτά, όπως «σιδερένια πουλιά». Το ίδιο αφορά και άλλα αντικείμενα που σήμερα γνωρίζουμε και κατονομάζουμε, αλλά που στην εποχή του Λέοντος ήταν άγνωστα.
Ας δούμε τώρα το υπόλοιπο μέρος της προφητείας του:
«Ύστερα θα του δώσει πέτρινες πλάκες πάνω στις οποίες θα έχουν χαρακτεί δύο εντολές: Να εκδικηθεί, να φέρει στο έθνος τα χρηστά, να διώξει την ασέβεια, να καταστρέψει αυτούς που κάνουν αμαρτωλές κι αισχρές πράξεις. Επίσης να διώξει από το ιερό τους κακούς ιερείς και να αποκαταστήσει τους άξιους ως προς το θείο.
Αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια χαρακτηριστικά. Το νύχι του μεγάλου δακτύλου του δεξιού ποδιού έχει ένα εξόγκωμα… πάνω στις δύο ωμοπλάτες του υπάρχουν πορφυροί σταυροί… και το όνομα αυτού του βασιλιά είναι κρυμμένο μέσα στα έθνη…«
Εδώ έχουμε μια ενδιαφέρουσα περιγραφή των πρωταρχικών καθηκόντων που έχει επιφορτιστεί ν’ αναλάβει ο «εκλεκτός». Και αυτά τα πρωταρχικά καθήκοντα ορίζονται με δύο λέξεις: «εκκαθάριση» και «εξαγνισμό» .
Μας περιγράφει αρχικά ότι ο Άγγελος θα του δώσει «πέτρινες πλάκες» πάνω στις οποίες θα γράφονται τα πρωταρχικά του καθήκοντα. Εύκολα κάποιος θα μπορούσε να κάνει αναγωγή στις πέτρινες πλάκες που έλαβε ο Μωυσής με τις 10 εντολές. Κατά κάποιον τρόπο, δεν είναι τελείως άστοχη αυτή η αναγωγή. Όμως, δεν μπορούμε να πάρουμε αυτήν την εικόνα κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά. Οι «πέτρινες πλάκες» έχουν την έννοια της ρητής εντολής. Ρητής και απαράβατης. Όπως σήμερα η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως πέτρινες επιγραφικές πλάκες που έχουν διατηρήσει τις εγχάρακτες γραφές τους, έτσι κι οι συγκεκριμένες έχουν την έννοια της απαράβατης διαχρονικότητας. Δεν είναι κάτι που εξαφανίζεται με τα χρόνια όπως το χαρτί.
Οι πέτρινες πλάκες όμως, έχουν και μία άλλη έννοια. Όπως βλέπουμε στην προφητεία, κάθε πέτρα, έχει και μία εντολή. Δεν είναι όλες οι εντολές σε μία. Αυτό σημαίνει ότι οι πέτρες αυτές, διατηρούν τη χρησιμότητά τους και την ισχύ τους έως ότου εκπληρωθεί η εντολή. Από τη στιγμή που η εντολή θα εκπληρωθεί, η πλάκα θα μετατραπεί σε «μνημείο» . Η λέξη «μνημείο» προέρχεται από τη λέξη «μνήμη», δηλαδή την ικανότητα του εγκεφάλου να θυμάται. Εμπεριέχει τη λέξη «νους» («εν» το οποίο χάριν ευφωνίας μετατρέπεται σε «μ» + «νους» + κατάληξη ουσιαστικού «μη» από το «μένω», δηλαδή αυτό που μένει μέσα στο νου) και προορίζεται για κάτι που θα διατηρείται διαχρονικά. Επομένως οι πέτρινες πλάκες, όχι μόνο έχουν την έννοια της απαράβατης εντολής, αλλά και τη διατήρησή της ακόμη και μετά την εκπλήρωση της εντολής αυτής.
Το πρώτο που φαίνεται να ζητά ο Θεός, είναι εκδίκηση! Αυτό είναι κάτι που εμφανίζεται για πρώτη φορά από την έλευση του Ιησού στη Γη. «Ο Θεός της Αγάπης, ζητά εκδίκηση;» θα ρωτήσει κάποιος. Ναι! Μη σας ξενίζει το γεγονός. Σκεφτείτε έναν γονιό που βλέπει να υποφέρουν τα παιδιά του ή να δολοφονούνται ή να βιάζονται. Δε θα ζητήσει εκδίκηση;
Αλλά ας το δούμε κι από ένα άλλο πρίσμα. Όπως είχαμε αναφέρει παλιότερα σε προηγούμενο άρθρο, βιώνουμε την «εποχή των ογδοϊτών», όπως την αποκαλούν οι Πατέρες. Δηλαδή, την εποχή του ογδόου «αιώνος» και για να είμαστε πιο ακριβείς, την εποχή της 8ης χιλιετηρίδος από την έναρξη της καταγραφής της ιστορίας, για την οποία εσφαλμένα η Εκκλησία πιστεύει ότι είναι η χρονολογία «κτίσεως κόσμου» . Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, βρισκόμαστε στο έτος 7.531 «από κτίσεως κόσμου». Δηλαδή, η Εκκλησία θεωρεί ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε το 5.508π.Χ. κατι που αποδεικνύεται λάθος από τις αρχαιολογικές μετρήσεις ευρημάτων. Αλλά, έστω έτσι, το 7.531 δείχνει ότι βρισκόμαστε στα μέσα της 8ης χιλιετηρίδος από «κτίσεως κόσμου» . Εξ ου και » ογδοΐτες» .
Όποτε οι Πατέρες αναφέρονταν στη δική μας εποχή, έλεγαν «ούτε σκόνη στα υποδήματα των ογδοϊτών δε θα ήθελα να είμαι» . Έλεγαν πως ενώ όλοι οι άλλοι χριστιανοί πολεμούσαν τους δαίμονες, οι ογδοΐτες θα πολεμήσουν τον ίδιο τον Διάβολο. Ο πόλεμος κατά των Χριστιανών είναι τρομακτικά πιο σκληρός σε σχέση με τους διωγμούς που έλαβαν χώρα κατά καιρούς. Και πράγματι, έτσι είναι. Μια ματιά στην καθημερινότητα, στους «εγκλεισμούς», στις απαγορεύσεις και στους περιορισμούς, αρκεί για να καταλάβουμε ότι πράγματι πολεμάμε με τον ίδιο το Διάβολο ο οποίος έχει κηρύξει ανηλεή πόλεμο εναντίον μας. Κι όταν έρθουν οι νέες ταυτότητες, θα έρθει κι η ώρα που οποίος δεν τις έχει, δε θα μπορεί ούτε να αγοράσει, ούτε να πουλήσει, ούτε να φάει, ούτε να κουνηθεί.
Σας θυμίζει κάτι αυτό; Υποθέτω το γνωστό της «Αποκαλύψεως»:
«καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.»
Αποκ. κεφ 13,στ.17
Αυτό μας οδηγεί και πάλι στην «Αποκάλυψη» όπου διαβάζουμε:
Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων.
καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ ποιεῖ τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσι τὸ θηρίον τὸ πρῶτον, οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ.
καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.
καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε.
καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι.
καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς
δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν,καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος
αὐτοῦ.῟Ωδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν
Αποκ. κεφ. 13, στ. 11 – 18
ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ
χξς‘.
Η εκδίκηση λοιπόν που «απαιτεί» ο Θεός, δεν είναι γενική. Είναι ειδική. Αφορά εκείνους που υπηρέτησαν τον Διάβολο και έκαναν την ανθρωπότητα να υποφέρει. Κι αν τολμήσουμε να το αναγάγουμε αυτό στα σημερινά δεδομένα, αυτοί των οποίων τα κεφάλια θα βρεθούν στην κόψη της σπάθης του «εκλεκτού», θα είναι οι Rothschild, Rockefeller, Morgan, Miller, Schwab, Sorros, Saint’germain, Gates κι όλοι του σιναφιού κι οι υπηρέτες τους.
Ύστερα επέρχεται ο «εξαγνισμός» όπου ο «εκλεκτός» καλείται να διώξει ρασοφόρους που ακολουθούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, να «καταστρέψει» τους ακόλαστους ΛΟΑΤΚΙ+ «ακτιβιστές» και να επαναφέρει τα χρηστά ήθη. Πρόκειται για μίας μεγάλης κλίμακας δράση που απαιτεί χρόνο. Αυτά δε γίνονται από τη μία στιγμή στην άλλη. Κι όπως θα δούμε αργότερα στην προφητεία του Οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού, ο «εκλεκτός» θα ασκήσει τόση βία και θα έχει τόση αποφασιστικότητα που τα υπόλοιπα Έθνη θα υποταχθούν μπροστά του από φόβο.
Στη συνέχεια, ο Λέων μας αποκαλύπτει ότι αυτός ο «εκλεκτός» θα έχει εξόγκωμα στο νύχι του μεγάλου δακτύλου του δεξιού ποδιού του και δύο κόκκινους σταυρούς στους ώμους. Το πρωτότυπο κείμενο, αναφέρει τη λέξη «τύλωμα» ως χαρακτηριστικό του νυχιού και μάλιστα για κάποιον άγνωστο λόγο είναι γραμμένη ανορθόγραφα ως «τήλωμα».
Το τύλωμα ονύχου, είναι εξόγκωμα του νυχιού το οποίο μπορεί να συμβεί είτε από κάποια βακτήρια ή μύκητες, είτε μετά από έκπτωση νυχιού. Δηλαδή αν μετά από κάποιο ατύχημα φύγει το νύχι. Τότε, ο οργανισμός ξεκινάει τη διαδικασία αντικατάστασης, αλλά λόγω εξωγενών παραγόντων το νέο νύχι δεν παίρνει το σχήμα του παλαιού, εμφανίζοντας ένα εξόγκωμα με ανωφερή τάση, όπως φαίνεται και στην ένθετη φωτογραφία.
Κι ενώ ο Λέων είναι σαφέστατος αφού μιλάει για τύλωμα του νυχιού του μεγάλου δακτύλου του δεξιού ποδιού, πολλοί έσπευσαν να το μπερδέψουν με ένα άλλου είδους τύλωμα που εμφανίζεται στο πλαϊνό μέρος του πέλματος (κάτι που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με με αυτό που περιγράφει ο Λέων), με αποτέλεσμα να αρχίσουν κι οι γνωστοί τερατολόγοι να μιλούν για κάποιον… «εξαδάκτυλο» βασιλιά… Κι αυτός ο μύθος εξαπλώθηκε και για ένα μεγάλο διάστημα πολλοί το πίστεψαν. Κάποιοι ιδιαίτερα αφελείς, το πιστεύουν ακόμη.
Τέλος, επί της περιγραφής, μας λέει ότι ο «εκλεκτός» θα έχει δύο κόκκινους σταυρούς στους ώμους. Εδώ δεν υπάρχει κάτι να ερμηνεύσουμε, ούτε να εξηγήσουμε. Ο Λέων είναι σαφής για άλλη μία φορά. Φαντάζομαι ότι με τόσα θαυμαστά σημεία που πρόκειται να συμβούν, θα υπάρχει και κάποιος τρόπος όπου τα οπτικά αυτά χαρακτηριστικά (σταυροί και τύλωμα) θα φανούν ώστε οι έχοντες γνώση να καταλάβουν ότι αυτός είναι ο «εκλεκτός» .
Στη συνέχεια επαναλαμβάνει το γεγονός ότι «το όνομα αυτού του βασιλιά είναι κρυμμένο μέσα στα έθνη» . Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνει τη μετοχή του ρήματος «κρύπτω», ώστε να τονίσει τη σημασία του να παραμείνει κρυφό το όνομα του «εκλεκτού» .
Στη συνέχεια, μας περιγράφει το λόγο για τον οποίο ο Θεός αποφασίζει να στείλει τον «εκλεκτό» του στο λαό, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μεγαλοθυμία του Θεού αλλά και την πατρική αγάπη που τρέφει για την ανθρωπότητα, αλλά κυρίως για τον «εκλεκτό λαό» Του:
Θα αποστείλει τον αρχάγγελο του με τη μορφή ανθρώπου
Ο Κύριος θα τοποθετήσει το χέρι του πάνω στο κεφάλι αυτού του ανθρώπου. Εκείνες τις μέρες θα στενοχωρηθούν οι άνθρωποι, θα πέσουν με τα πρόσωπα τους πάνω στη γη, θα ρίξουν χώμα στα κεφάλια τους και θα φωνάξουν προς τον Κύριο, τον Θεό του ουρανού και της γης. Τότε ο Κύριος θα εισακούσει τις προσευχές τους και θα στρέψει τα αυτιά Του σ’ αυτούς που κατοικούν στη γη. Και θα αποστείλει τον αρχάγγελο του με τη μορφή ανθρώπου κι αυτός θα κατοικήσει στα νησιά. Και θα βρει αυτόν τον άγιο, αυτόν που μιλά, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον δει και να τον γνωρίσει… Αυτός θα είναι αόρατος για τους πολλούς και ορατός από τον Θεό. Θα προέρχεται από αρχοντική γενιά και θα κατάγεται από βασιλικό γένος… Ο Θεός θα τον φανερώσει αυτόν και θα τον χρίσει με λάδι στα τέλη των ημερών…
Μας πληροφορεί λοιπόν ο Λέων ότι ο Άγγελος που θα αναλάβει να εγείρει τον «εκ πενίας» θα εμφανιστεί με ανθρώπινη μορφή. Σε αυτό το σημείο, έχουμε μία διπλή ερμηνεία της προφητείας. Αυτό οφείλεται κατ’ εξοχήν στην ερμηνεία της λέξεως «άγγελος» που αποδίδεται ως «μαντατοφόρος» ή «ο μεταφέρων μήνυμα / αναγγελία / είδηση / εντολή. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι:
- Ή ο αγγελιαφόρος θα είναι πράγματι άγγελος εξ ουρανού μεταμορφωμένος σε άνθρωπο
- Ή ο αγγελιαφόρος θα είναι άνθρωπος πνευματικός που θα αναλάβει το ρόλο του μεταφορέα του μηνύματος
Προσωπικά τείνω προς την πρώτη ερμηνεία, δεδομένων όλων όσων προηγήθηκαν στην προφητεία του Λέοντος.
Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός αποφασίζει να στείλει τον «εκλεκτό» Του, περιγράφεται γλαφυρά στην προφητεία. Θρήνος και οδυρμός θα καταπλήξει τους ανθρώπους οι οποίοι θα υποφέρουν. Θα υποστούν τόσα πολλά που οι αντοχές τους θα έχουν ξεπεράσει τα όριά τους. Η χαρακτηριστική εικόνα του λαού που πέφτει με το πρόσωπο στο χώμα, μας δίνει την εικόνα ενός λαού που παρακαλάει να πεθάνει. Αυτή η οικτρή εικόνα έρχεται να συμπληρωθεί με την άλλη τραγική εικόνα που ρίχνουν στα κεφάλια τους χώμα. Αυτή η συνήθεια στα αρχαία χρόνια, ήταν ένδειξη μεγάλου πένθους και υπέρτατης οδύνης.
Τα παραπάνω μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εκτός των δεινών που θα υποστεί ο λαός, θα υπάρχουν θάνατοι. Κι όχι απλά θάνατοι, αλλά σε αυξημένα ποσοστά. Είναι λοιπόν λογικό ο θρήνος να είναι τεράστιος. Κι εκεί που τώρα βλέπουμε το λαό να γυρίζει την πλάτη στο Δημιουργό του και να τον υβρίζει με λόγια και πράξεις, σ’ εκείνη την εποχή θα Τον ικετεύει να βοηθήσει.
Κι εκεί έρχεται η μεγαλοθυμία Του, όπου παρά τις ύβρεις και την αδιαφορία που εισέπραξε, θα σπεύσει να βοηθήσει αυτόν τον έρμο το λαό. Κι αυτό που κάνει ο Θεός, είναι να στείλει Αρχάγγελο να βρει τον «εκλεκτό» . Πλέον, καταλαβαίνουμε ότι στην πραγματικότητα δε θα είναι απλά Άγγελος εκείνος που θα εγείρει τον «εκ πενίας βασιλέα» . Θα είναι Αρχάγγελος! Κι αυτό δείχνει το ποσό σημαντικός είναι για το Θεό ο «εκλεκτός» αλλά και το πόσο σημαντικός είναι για τον» εκλεκτό λαό» Του. Δεδομένων των ιδιοτήτων των Αρχαγγέλων, εικάζω ότι θα είναι είτε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ή ο Αρχάγγελος Ουριήλ.
Για τον Μιχαήλ, υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία και ήδη γνωρίζουμε αρκετά. Για τον Ουριήλ, οι αναφορές είναι ελάχιστες, καθώς το 786 μ.Χ. η Εκκλησία τον έβγαλε από τον κατάλογο (όπως και τους υπόλοιπους 5), αφήνοντας μόνο τους Γαβριήλ (λόγω της συμμετοχής του στο Μυστήριο της Αμώμου Συλληψεως της Θεοτόκου και τον Μιχαήλ ως τον ηγαπημένο του Θεού. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ουριήλ αποκαλείται και ο “Αρχάγγελος της Σωτηρίας”, “το Φως του Θεού” και “η Φωτιά του Θεού”. Είναι εκείνος που δείχνει οίκτο για τους κολασμένους, όμως κατακαίει αλύπητα και χωρίς οίκτο τους πονηρούς δαίμονες. Γι’ αυτό τείνω να πιστέψω ότι ένας εκ των δύο αυτών θ’ αναλάβει την έγερση του «εκλεκτού» .
Ο Λέων, συνεχίζοντας την περιγραφή του για τον «εκ πενίας βασιλέα», μας πληροφορεί ότι αυτός κατοικεί σε νησί, αφού εκεί θα εγκατασταθεί ο Αρχάγγελος για να τον αναζητήσει. Η ολοκλήρωση αυτής της εικόνας, έρχεται από τον Όσιο Ανδρέα τον δια Χριστόν Σαλό, ο οποίος συμπληρώνει όπως θα δούμε αργότερα ότι ο «εκλεκτός» θα κατοικεί στα «όρια της βυζαντίδος«. Κι εδώ τονίζουμε τη λέξη «βυζαντίδος». Ο Όσιος, δεν αναφέρει τα όρια του Βυζαντίου όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά της «βυζαντίδος» . Η βυζαντίδα, ήταν μία πιο στενή έννοια της αυτοκρατορίας που συμπεριελάμβανε το κλασσικό Βυζάντιο (Κωνσταντινούπολη και πέριξ αυτής), Ανατολική Ιλυρία, μέρος της Βορείου Μικράς Ασίας, μέρος του Βορείου Αιγαίου και μέρος της Βορείου και Κεντρικής Ελλάδος. Τα δε νησιά που σηματοδοτούν τα όρια της περιοχής είναι από την Εύβοια και πάνω. Τα ποια ακριβώς νησιά είναι, ας το αφήσουμε για όσους γνωρίζουν βυζαντινή ιστορία γιατί είναι καλύτερα να παραμείνει μετέωρο αυτό το στοιχείο.
Ο Λέων, επαναλαμβάνει ότι ο «εκλεκτός» είναι άνθρωπος που «μιλά, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον δει και να τον γνωρίσει» . Μας δίνει την απομόνωση ουσιαστικά που έχει επιλέξει ο «εκ πενίας» . Κι όχι μόνο αυτό. Μας δίνει άλλο ένα σημαντικό στοιχείο που ναι μεν στην εποχή του ήταν άγνωστο, αλλά στη δική μας είναι οικείο και καθημερινότητα. Αυτός που μιλά αλλά κανείς δεν μπορεί να τον γνωρίσει, είναι ένας άνθρωπος με γραπτή δράση στα κοινωνικά δίκτυα ή ακόμη σε ιστοσελίδες. Πιθανόν να δημιουργεί και βίντεο. Κάτι που δεν υπήρχε στο γνωστικό πεδίο του Λέοντος. Κι ενώ πλήθος τον βλέπει από τα βίντεο και τον διαβάζει από το διαδίκτυο, δεν μπορεί να τον γνωρίσει από κοντά, διότι ο ίδιος προτιμά την απομόνωση.
Τον αποκαλεί «άγιο», αλλά όχι με την ευρεία έννοια του όρου όπως το λέμε σήμερα. Τον αποκαλεί έτσι γιατί, όπως μας εξηγεί παρακάτω, ο Θεός θ’ ακουμπήσει το χέρι Του στο κεφάλι του «εκλεκτού», δίνοντάς του όχι μόνο την ευλογία Του, αλλά και την απαραίτητη σοφία που απαιτείται για να ποιμάνει σωστά και δίκαια το λαό. Μας ενημερώνει επίσης ότι προέρχεται από βασιλική γενιά. Λέγοντάς μας αυτό, θα πρέπει αυτόματα το μυαλό μας να πάει στο Βυζάντιο και πουθενά αλλού. Συνεπώς, ο «εκλεκτός» κατάγεται από οικογένεια Ελλήνων βασιλέων του Βυζαντίου ή (στη χειρότερη) υψηλόβαθμων «γαλαζοαίματων» αυλικών. Το όνομά του, έχει «χαθεί στα Έθνη» λόγω της Αλωσης όπου έφερε μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα και πολλά επίθετα άλλαξαν στην πορεία,ειτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο.
Στο τέλος της παραγράφου μας μιλάει για κάτι εξαιρετικά σημαντικό: «Ο Θεός θα τον φανερώσει αυτόν και θα τον χρίσει με λάδι στα τέλη των ημερών» . Το πολύ σημαντικό εδώ, είναι η φράση «στα τέλη των ημερών» την οποία έχουν όλοι σχεδόν παρερμηνεύσει. Ο Λέων δε λέει «το τέλος των ημερών», αλλά χρησιμοποιεί πληθυντικό αριθμό: «τα τέλη» ! Το γιατί, απαντάται στην προφητεία του Οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού που θα δούμε αργότερα. Προς το παρόν, αυτό που οφείλουμε να τονίσουμε είναι ότι ο «εκ πενίας βασιλεύς» δεν εμφανίζεται στους χρόνους του Αντιχρίστου, αλλά πιο νωρίς.
Κι αυτό μας φέρνει σε κάτι το αριθμολογικό. Είπαμε ότι διανύουμε το 7.531 έτος «από κτίσεως κόσμου» . Επομένως είμαστε στην «εποχή των ογδοϊτών» . Την εποχή του «8ου αιώνος» . Ο αριθμός 8, συμβολίζει την τελειότητα. Την απόλυτη εναρμόνιση του ανθρωπίνου με το θεϊκό. Γι’ αυτό άλλωστε εμφανίζεται 3εις φορές στο όνομα «Ιησούς» που μας δίνει άθροισμα 888, ο οποίος Ιησούς ήταν η τέλεια εναρμόνιση του θείου με το ανθρώπινο πριν από την Ανάστασή Του. Εμφανίστηκε ως τέλειος θεάνθρωπος. Επομένως, η 8η εποχή (αυτή που ζούμε) σηματοδοτεί την τελειοποίηση της ανθρωπότητας μέσα από την πλήρη ένωσή της με το θείο. Κι αυτό εννοεί η λέξη «συντέλεια» η οποία έχει παρερμηνευτεί ως «καταστροφή» . Όχι! Η συντέλεια είναι η ολοκληρωτική τελειοποίηση όχι μόνο της ανθρωπότητας, αλλά και απάσης της φύσεως. Κι αυτή η τελειοποίηση θα έρθει προς τα τέλη του 8ου αιώνος, μετά την εποχή του Αντιχρίστου, η οποία θα έρθει με τη σειρά της μετά την εποχή του» εκ πενίας βασιλέως».
ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου