όλη η ζωή μας να είναι μια προσευχή. Οι σκέψεις οι επιθυμίες οι πράξεις μας να είναι προσευχή ακόμη και η προσευχή μας η ίδια να είναι προσευχή. Να μην είναι χασομέρι του Θεού. Η ανιαρή προσευχή είναι ανίερη.
Να μην σηκώνεται να φύγει στο πρώτο λεπτό σαν θεατή απογοητευμένος . Η ζωή μας να γίνει μια παράσταση για έναν Έναν. Η μόνη μας έγνοια πως θα κρατήσουμε αυτόν τον Έναν τον μοναδικό υπεραπαιτητικό ψαγμένο θεατή ως το τέλος μέσα στο θεατράκι της καρδιάς ώσπου να κλείσουν οι αυλαίες των ματιών μας και ν’ανοίξουν στο υπερθέαμα της αιωνιότητας. Όχι στην προσευχή φορμόλη του πνεύματος όχι στη συντηρητική προσευχή με γνώμονα την εξοικονόμηση ενέργειας..Από την κοινωνία του θεάματος στο υπερθέαμα της αιωνιότητας.
Είναι πιο δύσκολο να κρατήσεις τον έναν θεατή παρά τους πολλούς. Παράσταση για έναν θεατή. όταν ο Θεός γίνει θεατής μας τότε αποκτούμε θέα Θεού. Μέσα στα μάτια του Θεού θεωνόμαστε το φως Του είναι το φως των ματιών του.
Σε καλεί στο άγνωστο είναι φοβερό. όχι από την πεπατημένη. Η Οδός του είναι μια για τον καθένα. Δεν υπάρχει πεπατημένη. Για να πας στο Θεό από κάποιο σημείο και μετά ξεκόβεις…. πας μόνος στον Μόνον.
στο Θεό και στο θάνατο πας μόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου