Παρότι είμαστε μικροί και αμαρτωλοί, ο ίδιος ο Θεός θα μεγαλύνει στη Βασιλεία Του εμάς που μεγαλύνουμε τη Θεοτόκο, Ω Παναγία, της χάριτος η ζώσα Πηγή, πόμα γλυκύ που αναβλύζει από την αιωνιότητα, ρείθρον ζωής που καταρδεύει τον άνικμο αιώνα μας, κάλυψέ μας κάτω απ’ τις φτερούγες των πρεσβειών σου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΓʹ(23ῃ) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, ἡ Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Παναγιάς τῆς Προυσιωτίσσης τῆς «ἐν τῷ Πυρσῷ τῆς Εὐρυτανίας» [Ἐορτάζει καὶ τῇ 22α Αὐγούστου]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Εἰρηναίου, Ἐπισκόπου Λουγδούνων, ἐκ Σμύρνης καὶ μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου (202)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ποθεινοῦ, ἐπισκόπου Λουγδούνων, προκατόχου τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου. (177)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Εἰρηναίου, ἐπισκόπου Σιρμίου, ξίφει τελειωθέντος. (304)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Λούππου, τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ μετὰ τὴν ἄθλησιν τοῦ ἁγίου Δημητρίου ξίφει τελειωθέντος. (306)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι τριάκοντα ὀκτὼ μάρτυρες, οἱ ἐν Θράκῃ, ξίφει τελειοῦνται. Καὶ μνήμη τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτυρησάντων Σεβήρου και Μέμνονος τῶν κεντυριώνων. (305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Καλλινίκου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Ὁμολογητοῦ (705)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Νικολάου τοῦ Σικελιώτου, τοῦ ἐν τῷ ὄρει Νεοτάκου τῆς Εὐβοίας ἀσκήσαντος, ἐν Μετοχίῳ Δίρφυος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ἐπισκόπου Σάρδεων (ι´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Χαραλάμπους ἐν τῇ μονῇ Παναγίας Καλυβιανῆς ἀσκήσαντος τοῦ ἐκ Δαφνῶν Ἡρακλείου. (1788).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς Μετακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Κασσιανοῦ τοῦ Ἕλληνος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Σαρμιάν, Καθολικοῦ τῆς Γεωργίας. (η´ αἰ.) [Ἐορτάζει καὶ στὶς 21 Αὐγούστου ]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων, Κυριακοῦ ἐπισκόπου, Μαξίμου ἱερέως, Ἀρχελάου διακόνου καὶ ἑτέρων σὺν αὐτοῖς, μαρτυρησάντων ἐν Ὀστίᾳ ὑπὸ τοῦ τοπάρχου Οὐλπιανοῦ, ἐπὶ τῆς βασιλείας Ἀλεξάνδρου. (235)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μινερβίου, Ἐλεαζάρου, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ὀκτὼ παίδων, μαρτυρησάντων ἐν Λουγδούνῳ (Lyons) τῆς Γαλλίας. (γ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βίκτωρος τῆς Βίτης (Victor Vitensis), γεννηθέντος ἐν Καρχηδόνι, ἐκεῖ, ἢ κατ᾿ ἄλλους εἰς Οὐτικὴν (Utica) γενομένου ἐπισκόπου. (535)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων Εὐτυχίου (540) καὶ Φλωρεντίου (547), ἀσκησάντων ἐν Νουρσίᾳ τῆς Ἰταλίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεο-ἱερομάρτυρος Ἀθανασίου (Kislov) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντος ἐν Ῥωσίᾳ.(1937)

Πανήγυρις μεγάλη, ἤτοι τὰ ἐπιλεγόμενα «ἐννεάμερα».
Πανηγυρίζουσιν ἱεραὶ μοναὶ καὶ προσκυνήματα, ὡς: Παναγίας Προυσιωτίσσης Εὐρυτανίας, Μαλεβῆς εἰς Πάρνωνα, Παναγίας Δεμερλιωτίσσης Φαρσάλων, Παναγίας Ἐλώνης Κυνουρίας, Παναγίας Μαλαματένιας Τήνου, Παναγίας τῆς Μηχανιώνας, Παναγίας Φανερωμένης Σαλαμῖνος, Παναγίας Νέας Μονῆς Χίου, Παναγίας τοῦ Χάρου ἐν Λειψῷ, Κρεμαστῆς εἰς Λάνθι Πύργου Ἠλείας, Χρυσοποδαριτίσσης Πατρῶν, Παναγίας Ἐννιαμεριτίσσης ἐν Ναούσῃ Πάρου, Κυρίας τῶν Ξένων ἐν Τήνῳ, Παναγίας Πελεκητῆς εἰς Καρύτσαν Εὐρυτανίας, Κάτω Ξενιᾶς παρὰ τὸν Ἁλμυρὸν Βόλου, Παναγίας Κορνοφωλιᾶς Ἕβρου, Παναγίας Παντανάσσης Ἀρκῶν, Παναγίας τῆς Μεγάλης εἰς Σάμον, Παναγίας Κυρᾶς Νισύρου, Κυρᾶς Παναγιᾶς Καρπάθου, Παναγίας Ἁποκουῆς Νίμου Σύμης, Παναγίας Φανερωμένης Νέας Σκιώνης Χαλκιδικῆς, Παναγίας Ὑψενῆς Ῥόδου, Παναγίας Σκεπαστῆς Αἰγίου, Παναγίας Κουτσουριωτίσσης Ἐρατεινῆς Φωκῖδος, Παναγίας Ντινιοῦς Εὐβοίας, Παναγίας Κρεμαστῆς Ἠλείας, Παναγίας Μάντζαρη Ὀξυλίθου Εὐβοίας, Παναγίας Λεσινιωτίσσης Ἀκαρνανίας, Παναγίας Φανερωμένης τῆς Ῥοδόπης, Παναγίας Θεομάνας Νέας Κίου Ἀργολῖδος, Παναγίας Θρηνωδούσης Νέας Ὀλύνθου Χαλκιδικῆς.

Στίχ.
Γεθσημανὴ οὐ παύεται ἑορτάζειν
Τὴν μεταστᾶσαν μεσίτριαν τοῦ κόσμου.

«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον.
Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

«Εσύ θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η αέναη πηγή του θείου φωτός, η αιτία όλων των αγαθών, Σύ κράτησε μας στο άσπιλο βλέμμα Σου, Δέσποινα και όπως θέλεις αξίωσε μας της γλυκυτάτης θείας ελλάμψεως του Δεσπότου, που από Σένα έλαβε την πανάχραντη σάρκα, οικονομώντας μας στην Βασιλεία Του, μαζί Σου εις τους αιώνας. Αμήν».

Ύμνος
στην Υπεραγία Θεοτόκο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τάδε έφη Κύριος:
Από την καρδιά σου, Παρθένε αγνή,
ύδωρ ζων θα αναβλύσει, 
για να πιουν όσοι διψούν τον Χριστό.
Ω Ζωοδόχος Πηγή,
πάντες καυχώμεθα εν σοι!

Έτσι ώστε οι διψασμένοι, να πίνουν τον Χριστό:
Δι΄ Αυτού, το πικρό γλυκάνει,
δι΄ Αυτού, πέφτουν οι λεπίδες από τους τυφλούς,
δι΄ Αυτού, οι θλιμμένοι, θεραπεύονται από τη θλίψη τους.
Ω Ζωοδόχος Πηγή,
πάντες καυχώμεθα εν σοι!

Πόμα γλυκύ, αναβλύζει από την αιωνιότητα,
ρείθρον ζωής που καταρδεύει τον άνικμο αιώνα μας:
και πάλι, υψώνεται προς τους ουρανούς.
Ο εξαντλημένος κόσμος μας, αναζωογονείται.
Ω Ζωοδόχος Πηγή,
πάντες καυχώμεθα εν σοι!

Δόξα σοι Πάναγνε!
Δόξα σοι Μητέρα του Θεού!
Συ έτεκες υπέρ ημών, τον Ζώντα Χριστό,
της χάριτος η ζώσα Πηγή!
Ω Ζωοδόχος Πηγή,
πάντες καυχώμεθα εν σοι!
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: Αύγουστος, εκδ. «Άθως».
https://prologue.orthodox.cn/August15.htm

***

Η δύναμη των πρεσβειών της Παναγίας

«Κάποτε, γύρω στο 1900, υπήρχε στο Άγιον Όρος ένας περίφημος Πνευματικός, ο παπα-Γιάννης. Ήταν Γέροντας στο κελί «Άξιόν Εστι», όπου κατά την παράδοση ο Αρχάγγελος Γαβριήλ με μορφή μοναχού παρέδωσε τον Θεομητορικό ύμνο «Άξιόν Εστίν».
Διηγείται, λοιπόν, αυτός ο παπα-Γιάννης, που ήταν Σερραίος, ότι κάποτε πήγε να εξομολογηθεί σ΄αυτον ένας νέος, που εργαζόταν στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέου, το Σεράι, και του είπε:
Όταν ήταν μικρός, πέθανε! Αμέσως τότε η μητέρα του έτρεξε στην Εκκλησία να προσευχηθεί. Ήταν στα περίχωρα των Σερρών.
Οι γειτόνισσες πήγαν αμέσως και φρόντισαν, άλλαξαν το παιδί και το ετοίμασαν για τον ενταφιασμό.
Η μητέρα, όλο αυτό το διάστημα των 2, 3, 5 ωρών ήταν στον Ναό του χωριού και προσηύχετο θερμά στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Κατόπιν επέστρεψε στο σπίτι της και τους έδιωξε όλους· Παραξενεύτηκαν …Ήταν και χήρα με μονάκριβο παιδί και όλοι έλεγαν μήπως έπαθε τίποτα.
Όταν βγήκαν όλοι έξω, άλλαξε ρούχα, ετοιμάστηκε, πήγε δίπλα στο νεκρό παιδί της, ξάπλωσε και είπε:
– Σήκω εσύ, παιδί μου, είσαι μικρός. Εγώ θα πάρω τη θέση σου. Είναι εντολή της Παναγίας. Όταν μεγαλώσεις, θα πας να την υπηρετήσεις στοΠεριβολι της, στο Άγιον Όρος.
Το παιδί αναστήθηκε και η μητέρα πέθανε! Όταν έγινε 20 περίπου ετών, πήγε στο Άγιον Όρος και εργαζόταν ως εργάτης. Όταν, όμως, εξομολογήθηκε στον παπα-Γιάννη και του είπε το τι συνέβη στην ζωή του, τι είδε και τι άκουσε η ψυχή του, όσο το σώμα του παρέμενε νεκρό και το φρόντιζαν οι γυναίκες του χωριού, τότε ο Γέροντας, ο παπα-Γιάννης δηλαδή, του συνέστησε μια συνοδεία μακρινή, στα Κατουνάκια και εκεί, εκάρη μοναχός και εκοιμήθη οσιακώς ύστερα από λίγα χρόνια.
Μετά την κοίμηση του νέου ο παπα-Γιάννης διηγείτο αυτό το γεγονός της νεκραναστάσεως, όχι όμως και το τι είδε ο μικρός.
Αν της πονεμένης και πιστεύουσας αυτής μάνας η προσευχή έφερε τέτοιο πλούσιο και παράδοξο καρπό και αποτέλεσμα, πόσο μάλλον οι αιτήσεις μας και οι παρακλήσεις μας μέσα στη Θεία Λατρεία όταν γίνονται εξ όλης ψυχής και εξ όλης καρδίας!
Αξιοθαύμαστοι είναι οι λόγοι του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά προς την Παναγία μας: ΄΄Κανένας δεν μπορεί να προσέλθει κοντά στον Θεό, παρά μόνο δια πρεσβειών της Υπεραγιας Θεοτόκου προς τον εξ Αυτής γεννηθέντα και Σωτήρα, Κύριον ημών Ιησουν Χριστόν.
Και κανένα χάρισμα δεν μπορεί να δοθεί μήτε στους Αγγέλους, μήτε στους πιστούς χριστιανούς, παρά μόνο δια μέσου της Θεοτόκου, της Θεομήτορος. Η Παρθένος είναι ο Ταμίας και ο Πρύτανις του πλούτου και των Τριαδικών χαρισμάτων της Θεοτητος και σ΄Αυτην αποβλέπουν και ελπίζουν όλες οι ανώτερες Ουράνιες Δυνάμεις των Χερουβείμ και Σεραφείμ, των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων…. Και μόνον η ενθύμησις της Υπεραγιας Θεοτόκου, αγιάζει τον πιστό χριστιανό.΄΄(ομιλια εις την Κοιμησιν, ΛΖ΄, PG 151)
Πηγη . Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία,του π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου, σελ. 114-5.

***Ομιλία για την Παναγία και Παρθένο Θεοτόκο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον (Λουκ. α’ 46)

Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια. Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού. Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό. Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ω, πόσα πολλά βιβλία θα χρειαζόμασταν! Αλλά έστω και με τη μία αυτή δοξολογία, την οποία εκείνη εξέφρασε στη συγγενή της Ελισάβετ, τη μητέρα του αγίου Προφήτου και Προδρόμου Ιωάννου, κάθε χριστιανός μπορεί να εκτιμήσει πόσο ευώδες και θεάρεστο άνθος ήταν η παναγία ψυχή της!

Αυτό δεν είναι παρά ένα ψήγμα χρυσού από την ψυχή της Θεοτόκου, το οποίο έχει φθάσει σ’ εμάς μέσω του Ευαγγελίου. Υπήρξαν αναρίθμητα τέτοια ψήγματα στη διάρκεια της ζωής της Υπερευλογημένης Θεοτόκου! Ακόμη και προτού ακούσει το Ευαγγέλιο από τα χείλη του Υιού της, εκείνη γνώριζε πώς να μιλά με τον Θεό και να Τον δοξάζει σύμφωνα με το δίδαγμα του Ευαγγελίου. Αυτή η γνώση ήλθε σ’ αυτήν από το Άγιο Πνεύμα, η χάρις του οποίου εκχεόταν ακαταπαύστως εντός της σαν το καθαρό νερό μέσα σ’ ένα καθαρό δοχείο. Η ψυχή της μεγάλυνε τον Θεό με ύμνους σε όλη τη ζωή της και, συνακολούθως, ο Θεός μεγάλυνε αυτήν υπεράνω των Χερουβείμ και των Σεραφείμ. Έτσι και στην περίπτωσή μας: παρότι είμαστε μικροί και αμαρτωλοί, ο ίδιος ο Θεός θα μεγαλύνει στη Βασιλεία Του εμάς που μεγαλύνουμε τη Θεοτόκο, εάν ασκηθούμε να γεμίζουμε τον σύντομο βίο μας με την εξύμνηση και δοξολογία του Θεού στα έργα, στα λόγια, στις σκέψεις και στις δεήσεις μας.

Ω Παναγία, Πάναγνη και Υπερευλογημένη, κάλυψέ μας κάτω απ’ τις φτερούγες των πρεσβειών σου.

Σοι και τω Υιω Σου πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιωνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, Δεκέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 254-255.

Λιτανεία ψυχών… για να προϋπαντήσουν την Παναγία Προυσιώτισσα, την μόνη ελπίδα της σωτηρίας που τους απέμενε, κι η Μεγαλόχαρη σώζει το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι απ’ την γρίπη το 1918
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/22/66695/

Η Παναγιά η Προυσιώτισσα προσεύχεται γονατιστή για όλους μας…. ‘’Μου αρκεί ότι έχω το καντήλι μου αναμμένο.’’
https://iconandlight.wordpress.com/2022/08/21/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%8d%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9/

Φτωχό παιδί Τιμόθεος. Τότε βγαίνει εμπρός μου βασίλισσα Κυρία και δίνει εμέ ψωμί άσπρο. Από τότε πιά, την Παναγία την ένιωθε πιο κοντά, όπως το παιδί την μάνα του. Παπα-Τύχων ο Ρώσσος, ερημίτης της Καψάλας
https://iconandlight.wordpress.com/2022/08/22/%cf%86%cf%84%cf%89%cf%87%cf%8c-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%af-%cf%84%ce%b9%ce%bc%cf%8c%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%8c%cf%84%ce%b5-%ce%b2%ce%b3%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%bc%cf%80/Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α’.

Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον, οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Παναγιάς τῆς Προυσιωτίσσης
Ἦχος α´

Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σύ προΐστασαι πρόμαχος καί τερατουργός ἐξαισίων τῇ ἐκ Προύσσης εἰκόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ καί γάρ φωτίζεις ἐν τάχει τούς τυφλούς δεινούς τε ἀπελαύνεις δαίμονας· καί παραλύτους δέ συσφίγγεις, Ἀγαθή, κρημνῶν τε σῴζεις καί πάσης βλάβης τούς Σοί προσφεύγοντας. Δόξα τῷ Σῷ ἀσπόρῳ τοκετῷ, δόξα τῷ Σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά Σοῦ τοιαῦτα θαύματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λούππου.
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν ἀπροσμάχητον, τοῦ Λόγου δύναμιν, Λοῦππε μακάριε, περιζωσάμενος, κατεπολέμησας στερρῶς, τὸν ἄρχοντα τῆς κακίας· σὺ γὰρ ὑπερέλαμψας, ἐν ἀγῶσιν ἀθλήσεως· ὅθεν καὶ ἀπέλαβες, τὸ βραβεῖον τῶν ἄθλων σου, πρεσβεύων ἐκτενῶς Ἀθλοφόρε, δοῦναι ἡμῖν πταισμάτων λύσιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Εἰρηναίου, Ἐπισκόπου Λουγδούνων.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς σοφὸς Ἱεράρχης φερωνύμως ἐκήρυξας, τοῦ Εὐαγγελίου ἐν κόσμῳ, τῆς εἰρήνης τὰς χάριτας, παμμάκαρ Εἰρηναῖε ἱερέ, καὶ ἤθλησας στερρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν μελῳδικῶς, Ἱερομάρτυς κράζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, ἡμῖν χάριν καὶ ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Νικολάου τοῦ Σικελιώτου, τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου) 

Ὡς ἄγγελος ἐν ὄρει Νεοτάκου ἐβίωσας, δι’ ἀσκητικῆς πολιτείας, θεοφόρε Νικόλαε, καὶ ἅπασαν τὴν Εὔβοιαν φωτί, αὐγάζεις τῶν ὁσίων ἀρετῶν, διὰ τοῦτό σου τὴν μνήμην τὴν ἱεράν, τιμῶμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νικολάου Σικελιώτου. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Μετοχίου Διρφύων τὸν ἀντιλήπτορα, ἐκ Σικελίας ἐλθόντα καὶ πολιτείᾳ σεμνῇ, ᾧδε ἀναλάμψαντα φαιδρῶς ἀνευφημήσωμεν, κράζοντες πίστει· ἀσκητά, θαυμασίων αὐτουργέ, Νικόλαε, μὴ ἐλλείπῃς, Χριστῷ πρεσβεύων ἐμπλῆσαι τῶν δωρεῶν ἡμᾶς τοῦ Πνεύματος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Χαραλάμπους τοῦ ἐν Καλυβιανῇ (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Θεράπων θερμότατος τῆς Θεοτόκου ὀφθείς, πιστῶς καθυπούργησας τῇ εὐδοκίᾳ Αὐτῆς, Χαράλαμπες Ὅσιε· ὅθεν τῶν σῶν λειψάνων, νῦν πλουτοῦντες τὴν θήκην, χάριν καὶ εὐλογίαν ἐξ αὐτῆς ἀπαντλοῦμεν, δοξάζοντες τὸν Κύριον, τὸν σὲ θαυμαστώσαντα.

ἈπολυτίκιονΠαναγίας Θρηνωδούσα στην Νέα Όλυνθο Χαλκιδικής
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τούς πόνους και δάκρυα τῶν προστρεχόντων πιστῶν, εἰκόνι τῇ Θεία σου, ὦ Θρηνῳδοῦσα σεμνή, Κυρίῳ προσάγαγε ὅπως μεταποιήσῃ, εἰς χαράν πᾶσαν λύπῃν, ἵνα ἀπό καρδίας, προσκυνῶμεν σήν χάριν, Ὁλύνθιοι και ἅπαντες πιστοί Θεόνυμφε.

Έτερον ἈπολυτίκιονΠαναγίας Θρηνωδούσα στην Νέα Όλυνθο Χαλκιδικής
Ἤχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοῖς θερμοῖς δάκρυσί σου Θρηνῳδοῦσα Πανάρχαντε, πλύνον τῶν λυπούντων σε τέκνων τά πολλά ἁμαρτήματα, και πρέσβευε Υἱῷ σου και Θεῷ, τοῦ δόναι τήν μετάνοιαν ἡμῖν, ὅπως πόθῳ ἀσπαζόμενοι τήν σεπτήν, εἰκόνα σου κραυγάζωμεν δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Σεμνή, δόξα τῇ εὐσπλαχνία σου, δόξα τῇ μητρικῇ σου προς ἡμᾶς, ἀγάπῃ Παναμώμητε.

Ἀπολυτίκιον Παναγίας Θεομάνας στην Νέα Κίο
Ἦχος πλ. α’.

Απειρόγαμε Νύμφη και Αειπάρθενε, η της Εύας την λύπην χαροποιήσασα, Οδηγήτρια Αγνή ανευφημούμεν Σε, ότι εν Σοι ο δυνατός ο Υιός Σου και Θεός ημών, την μήτραν Σου ενοικήσας, η υδόκησε σαρκωθήναι, ίνα εκ της κατάρας σώση το γένος ημών.

Μόρφου Νεόφυτος: Χωρὶς τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, δὲν εἰσερχόμαστε στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ… 13.08.2023
https://www.youtube.com/watch?v=BBq2VFQVLJM

Θεοτόκος ἡ πύλη τοῦ Τρισηλίου Φωτός! Μόρφου Νεόφυτος (15.08.2022)
https://www.youtube.com/watch?v=w85cOTox9ZQ

Τὸ Θεοδόχο σῶμα τῆς Παναγίας Θεοτόκου (15.8.2019)
https://www.youtube.com/watch?v=AUECnqk3NYQ

Ἡ Κοίμηση καὶ ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου καὶ ἡ προσευχὴ ὡς τροφοδοσία τῆς ψυχῆς (14.8.2018) Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος
https://www.youtube.com/watch?v=Q_7xbWxXPFE

iconandlight.wordpress.com