Ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ θεωροῦνται «πνευματικοὶ» χρησιμοποιοῦν τὶς σκέψεις τους ὡς αὐτοσκοπό, ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ τὸ Εὐαγγέλιο.
Χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, οἱ λέξεις τους γίνονται δούρειος ἵππος· μεταφέρουν στὸν κόσμο τὴν ἴδια ἀπελπισία ποὺ ὑποτίθεται ὅτι πολεμοῦν, σκοτώνοντας ἐλπίδα, ἀδυνατῶντας νὰ δοῦν ὅτι γίνονται ὄργανα καταστροφῆς γιὰ τὸν ἑαυτό τους, γιὰ τὰ παιδιά τους καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους τους.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν ζωντανὸ καθρέφτη:
Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς νέους: ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἐλπίδα βρίσκεται στὸν Θεὸ καὶ ὄχι στὶς ἀμφιβολίες καὶ στὶς μάταιες ἐπιθυμίες·
ἡ ψυχὴ ποὺ συνδέεται μὲ Αὐτὸν δὲν καταποντίζεται.
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: διδάσκει ὅτι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία εἶναι ἐργαλεῖα δημιουργίας ἐλπίδας·
κάθε πράξη καλοσύνης φωτίζει τὸν σκοτεινὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: δείχνει ὅτι ἡ σωτηρία δὲν εἶναι θεωρητικὸ ζήτημα, ἀλλὰ ζωντανὴ ἐμπειρία·
ἡ πίστη καὶ ἡ πράξη ἑνώνουν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ καὶ καθιστοῦν τὸν λόγο ἐργαλεῖο ζωῆς, ὄχι ἀπελπισίας.
Συγκρίνοντας τὸν δικό μας λόγο μὲ αὐτὰ τὰ παραδείγματα, γίνεται φανερὸ πόσο εὔκολα οἱ ἰδέες μας, χωρὶς Χριστὸ καὶ Χάρη, γίνονται ὅπλα.
Ἡ φιλοσοφία καὶ ἡ λογοτεχνία, χωρὶς πνευματικὴ βάση, ἐνισχύουν τὴν αἴσθηση ματαιότητας.
Ἡ λύση ἀπαιτεῖ γενναιότητα:
σύνδεση μὲ πηγὴ ζωῆς, αὐτοέλεγχο καὶ ὑπευθυνότητα.
Κάθε δημιουργὸς ὀφείλει νὰ ἐλέγχει τὶς πηγὲς τοῦ νοῦ του, νὰ ἀξιολογεῖ τὸν καρπὸ τοῦ λόγου του καὶ νὰ δείχνει δρόμο σωτηρίας — ὄχι μόνο νὰ καταδεικνύει τὸ σκοτάδι.
Ἡ πνευματικὴ σοφία δὲν εἶναι ἰδέα, ἀλλὰ ζωντανὴ ἐμπειρία ποὺ φωτίζει, γιὰ νὰ μὴν καταλήξει ἡ δημιουργία ὅπλο ἀπελπισίας.
Ἀπευθυνόμαστε στοὺς δημιουργούς: κοιταχτεῖτε στὸν καθρέφτη τῆς παράδοσης.
Γράψτε μὲ ὑπευθυνότητα. Μὴν ἀφήνετε τὶς λέξεις σας νὰ σκοτώνουν τὴν ἐλπίδα.
Ἀφῆστε τις νὰ γίνουν γέφυρα πρὸς τὸ φῶς, ὅπως οἱ Πατέρες δίδαξαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ λόγο τους.
Μόνο ἔτσι ἡ φιλοσοφία, ἡ λογοτεχνία καὶ ἡ δημοσιογραφία κλπ κλπ θὰ ξαναγίνουν πνευματικὰ ὄργανα ἀναγέννησης
— ὄχι ἐργαλεῖο ἀπελπισίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου