Άγιος Γεώργιος Καϊρου. « Ζήσαμε όλοι ένα θαύμα ! »

 2015 - Τό μεγάλο ψηφιδωτό με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να δωρίζει στόν Άγιο τό ανακαινισμένο Μοναστήρι του καί με τό ευσεβέστατο ζεύγος τών δωρητών δεξιά του...

 

Σε ένα χώρο που συνταιριάζει τέλεια πανάρχαιους πολιτισμούς με ιερά μνημεία της Χριστιανοσύνης, στον τόπο όπου μαρτύρησε ο Αγιος Γεώργιος, έχει κτισθεί το Μοναστήρι που φέρει το όνομά του. Και σήμερα ακόμη το σημείο αυτό αποτελεί πόλο έλξης, τόσο από χριστιανούς που έρχονται για να προσευχηθούν, όσο και για τους μουσουλμάνους.

Δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερος χώρος για να στεγάσει τα ευρήματα που φιλοξενούνται σήμερα στο μουσείο.

 Τα θεμέλια του Μοναστηριού βρέχονται από τα νερά του Νείλου, που είναι ορατά στους υπόγειους χώρους του ναού, γεμίζοντας μαγεία και δέος τους επισκέπτες.

Δίπλα ακριβώς από το Μοναστήρι βρίσκεται το ιστορικό χριστιανικό νεκροταφείο του Καΐρου, που θυμίζει την παρουσία των Ελλήνων της Αιγύπτου.

Στο χώρο αυτό, την 1^η Απριλίου 2001, εγκαινιάστηκε το Μουσείο του Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Κάιρο. Το Ιδρυμα Λίλιαν Βουδούρη στήριξε τη δημιουργία του μουσείου προσφέροντας 294.000€

Το Μουσείο στεγάζει ευρήματα αρχαιολογικά, συλλογές μουσικών και λογοτεχνικών εντύπων, από τα πρώτα που κυκλοφόρησαν στην Αίγυπτο, προτομές από τους πρώτους χρόνους της βυζαντινής ιστορίας, πανάρχαιους λίθους με ιερογλυφικές παραστάσεις, εικόνες, σαρκοφάγους μοναδικές στο είδος τους και κειμήλια κάθε μορφής, ανεκτίμητης αξίας.

Επίσης :
Στο Κάιρο, στην παλιά πλευρά της πόλης, εκτός από τη μεγάλη και γνωστή Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου υπάρχει και ο η φυλακή όπου έκλεισε τον Άγιο ο Διοκλητιανός.



Στα υπόγεια της εκκλησίας συγκεκριμένα, βρέθηκε προ ετών το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ, και σας μεταφέρει τις εικόνες από τον τόπο όπου μαρτύρησε ο Άγιος. Εκεί βρίσκονται πέραν των Ιερών εικόνων και τα όργανα βασανισμού του Αγίου ( τροχός, σιδερένιες ξύστρες, ακόντιο, κλπ ) όπως βλέπουμε επάνω στήν εικόνα...
-------------------------------------------------------------------

Ευχαριστήριος λόγος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος κ. Εμμανουήλ

«Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών», «Αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου…»

«….Η βραδιά της 23ης Απριλίου και το ξημέρωμα της 24ης του Σωτηρίου έτους 2015 πέρασαν ήδη στην Ιστορία της Ιεράς και Θεοβαδίστου Μονής του Αγίου Γεωργίου στην καρδιά της Αιγυπτιακής πρωτεύουσας.

Τα όσα ζήσαμε αυτό το άγιο διήμερο δεν περιγράφονται με λόγια όσο κι αν αυτά επενδυθούν με τις πλέον σπάνιες των λέξεων.

Τα λόγια και οι λέξεις θα είναι πάντοτε φτωχά στην περιγραφή αυτών των γεγονότων και στα όσα συνέβησαν στον Ιερό αυτό χώρο...

Κι αυτή η ανακαίνιση δεν είναι μία απλή συντήρηση του πελώριου αυτού κτιριακού συγκροτήματος, αλλά είναι μία πλήρης, εκ θεμελίων, συστηματική και με όλα τα σύγχρονα μέσα συντήρησης ενός πεπαλαιωμένου πρωτοχριστιανικού μνημείου.

Με απόλυτο σεβασμό στην ιστορικότητα του Ιερού αυτού της πίστεώς μας τεμένους που δεσπόζει ανάμεσα σε άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες - ισλαμικά τεμένη και τις εβραϊκές συναγωγές, ο Άη Γιώργης των Ελλήνων -ανακαινισμένος- πλέον θα παραμείνει εις διηνεκή μαρτυρία στον χρόνο και την Ιστορία ως η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Χρόνια και δεκαετίες πολλές ανάμενε την ανακαίνισή του.

«Θύμα» της διαβρωτικής μανίας των ερημικών ανέμων, της υγρασίας και των υψηλών πολλές φορές θερμοκρασιών είχε υποστεί φθορές τόσο στον «υπερήφανο» τρούλο του όσο και στα ιερά θεμέλιά του.

Τα θεμέλιά του με τις ιστορικές κατακόμβες και τα άγια παρεκκλήσιά του όπως των αγίων Τεσσαράκοντα - των αγίων Θεοδώρων - του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος - του αγίου Στεφάνου - της αγίας Αλύσεως και των εσχάτως επ’ ανακομιδή αναφανέντων Μαρτύρων Γαβριήλ και Κερμυδόλη.

Και η ύπαρξη αυτή των Παρεκκλησίων μαρτυρεί από μόνη της την πρωτοχριστιανική πίστη, αυτή που ήθελε τους πρώτους χριστιανούς να ζουν «εν τη κλάσει του άρτου…».

Δεν θα υπεισέλθω στις λεπτομέρειες μιας ιστορικής καταγραφής του Ιερού αυτού κέντρου της Πίστεώς μας.

Αυτό είναι έργο άλλων ειδικών και ιστορικών συγγραφέων που με επιστημονική ακρίβεια απέναντι στην ιστορική αλήθεια θα καταγράψουν κι έχει ήδη καταγραφεί η ιστορική πορεία του Ιερού αυτού χώρου.

Θα περιορισθώ στο τελευταίο αυτό ιστορικό θαύμα.

Ένα θαύμα που μόνο μία αγαπώσα καρδιά μπορεί κάθε φορά να πραγματώνει. Κι αυτή η καρδιά δεν είναι άλλη από την καρδιά του πρωτεργάτη αυτού του μεγίστου θαύματος, του Πατριάρχου της Αφρικανίτιδος Γης Θεοδώρου του Β΄.

Έργο προσευχής και καρπός δακρύων. Έργο πνοής και αναπνοής καθημερινής από τον πρώτο χρόνο της ανάληψης του πηδαλίου του σκάφους της Αλεξανδρινής Εκκλησίας ήταν για τον Προκαθήμενό της η σωτηρία - η ανακαίνιση, η αναβάθμιση και η στήριξη του μεγαλοπρεπούς αυτού κτιρίου - της μοναδικής αυτής Μονής του Αγίου Γεωργίου.

Συμπληρώθηκε ήδη μία  10ετία λαμπράς Πατριαρχικής πορείας. Και μόλις τώρα στην Ανατολή της νέας δεκαετίας ολοκληρώθηκε αυτό το Μέγα θαύμα. Έτσι ταπεινά τολμώ και θέλω από καρδιάς να αποκαλώ αυτό το γεγονός.

Τρία και πλέον ολόκληρα χρόνια νυχθημερόν ένα ατέλειωτο εργατικό δυναμικό με την επιστασία του Πατριάρχου ολοκλήρωσε «πέτρα τη πέτρα» τις άγιες κατακόμβες της φυλακής του Αγίου και τον πύργο.

Αυτό το καταφύγιο ψυχών που αιώνες τώρα δέχεται το πόνο, τη θλίψη, την αγωνία, τα δάκρυα, τους στεναγμούς κάθε καρδιάς που γονατιστή ικετεύει τη χάρη του Αγίου των φτωχών και των αδικημένων, του Άη Γιώργη των καρδιών!... τώρα πήρε δύναμη αντοχής απέναντι στο χρόνο.

Έτσι οι Πατριαρχικές προσευχές έκαναν το θαύμα τους. Και ο Άγιος έστειλε τον πιο σεμνό, τον πιο ευσεβή και ταπεινό δωρητή για να συμβάλλει στο μέγα αυτό γεγονός της αναστήλωσης και ανακαίνισής του.

Ο κ. Αθανάσιος Μαρτίνος μετά της συμβίας αυτού είναι τα πρόσωπα αυτά που θα εικονίζονται εις τους αιώνας στο αθάνατο ψηφιδωτό στην είσοδο του Αγίου όπου εικονίζεται ο Πατριάρχης ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Β΄ να προσφέρει το Μοναστήρι στον Άγιο του Χριστού Γεώργιο μαζί με τα σεμνά των δωρητών πρόσωπα.

Τι να πρωτοαναφέρω δε για το διαμορφωθέν Μουσείο - Κειμηλιοφυλάκιο της Ιεράς Μονής. Και εκεί η χειρ η Πατριαρχική με ευαισθησία και χάρη παρουσιάζει τα ιερότερα των κειμηλίων άμφια, ιερές εικόνες, άγια σκεύη, Ιερούς Μανδύες - Πατριαρχικά εγκόλπια, Τίμιους Σταυρούς σπάνιας ιστορικής αξίας, κανδήλες και τόσα άλλα ιερά σκεύη και αντικείμενα τα οποία εκτίθενται στο μεγάλης αξίας ιστορικό αυτό Μουσείο που δεν έχει τίποτε πλέον να «ζηλέψει» από άλλα δημόσια μεγάλα βυζαντινά και λαογραφικά μουσεία.

Άγια τα χώματα, Θεοβάδιστος και Χριστοδιάβατος ο χώρος. Όλα καταδεικνύουν πλέον με τον πλέον ιερό τρόπο την αγιότητα του χώρου.

Όλο αυτό το μέγιστο θαύμα εγένετο από έναν άνθρωπο που η αγάπη του για τον ιερό αυτό τόπο νίκησε το χρόνο και τη φθορά.

Μόνον όσοι αληθινά αγαπούν τους χώρους αυτούς της Ανατολής - το Πατριαρχείο και την ιστορία του - την προσφορά του στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μπορούν να συλλάβουν την αξία αυτού του εγχειρήματος.

Και όπως ο ίδιος ο Πατριάρχης το ανέφερε εν δάκρυς, μόνον όσοι ξέρουν τι σημαίνει Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής - Πατριαρχείο που δραστηριοποιείται στην καρδιά της Αιγυπτιακής Γης και υψώνει τη Γαλανόλευκη σ’ αυτή τη Γωνία της Γης, μόνον αυτοί μπορούν να καταλάβουν, να νοιώσουν, να συγκινηθούν και να σκεφθούν άγια ότι Σταυρός και Ανάσταση εδώ γίνεται πραγματικότης.

Οι εκ του ασφαλούς σκεπτόμενοι, εκ του ασφαλούς θα εξάγουν τα εγκεφαλικά πάντοτε συμπεράσματά τους ως μη κατανοούντες οι Έλληνες εκτός Ελλάδος τι σημαίνουν…

Αδελφοί μου, η λαοπλημμύρα που πριν λίγες μέρες κατέκλεισε τις αυλές του Αγίου θα μείνει στην Ιστορία. Οι λίγοι ξαφνικά έγιναν πολλοί. Να το θαύμα!

Αυτό κατορθώνει πάντοτε η δυναμική της αγάπης ενός Πατριάρχου που τα σωθικά του «καίγονται» από αγάπη και κάνουν το θαύμα των «πέντε» ανθρώπων σε πολλαπλασιασμό των «πεντακισχιλίων!...».

Αυτών που ήρθαν από τα πέρατα της Γης και από τη Νότιο Αφρική για να συμμετάσχουν στη χαρά του Πατριάρχου και των αγίων συνεργατών του που και αυτοί τρία χρόνια τώρα «υπερέβαλαν εαυτόν» και διακόνησαν αυτό που εμείς σήμερα απολαύσαμε και θα απολαμβάνουν οι επόμενες γενεές.

Θέλω ταπεινά να απευθυνθώ μέσα από αυτό το πενιχρό αρθρογράφημα στον Πατριάρχη μου και Πατριάρχη όλων των αγαπώντων την σταυρική του πορεία και να καταθέσω καταληκτικά….

Μας τιμήσατε συμμετέχοντας στο Μυστήριο της Ευχαριστίας με την πατριαρχική και αρχιεπισκοπική Θεία Λειτουργία όπου σύσσωμη παρευρέθη η Ιεραρχία του Θρόνου μαζί με τους εξ’ Ελλάδος αγίους Αρχιερείς, ψάλλοντας αρμονικά στα αναλόγια τόσο οι ευλαβέστατοι Βατοπεδινοί Πατέρες από το περιβόλι της Παναγιάς μαζί με τα αραβόφωνα νιάτα και γι’ αυτό εγκάρδια Σας ευγνωμονούμε.

Μακαριώτατε, την βραδιά της 23ης Απριλίου και μετά στο δείπνο της Αγάπης που μας παραθέσατε, δακρύσατε με δάκρυα άφατης χαράς και συγκινήσεως.

Ενώπιον του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου της καθ’ Ελλάδα Εκκλησίας κ.κ. Ιερωνύμου και του Εξοχωτάτου νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας μας προσφέρατε ως αντίδωρον το δάκρυ της πίστης και της αγάπης Σας.

Επιτρέψατέ μας να πάρουμε αυτό το δάκρυ και όσο είναι αυτό δυνατόν να το κάνουμε πίστη, ελπίδα και αγάπη στη διακονική πορεία της ζωής μας κάτω από τη σκέπη της δικής Σας αγάπης της και μοναδικής.

Το έργο αυτό της εκ βάθρων ιστορικής Ανακαίνισης του Αγίου Γεωργίου και της Ιεράς και Θεοβαδίστου Μονής «αεί» θα προσφέρεται από ΕΣΑΣ στον Άγιο και από εμάς ως ευχαριστία σε ΣΑΣ, τον Πατριάρχη των καρδιών μας!... τον Πατριάρχη που ξανάδωσε Φως και Ελπίδα «τοις επερχομένοις…».

http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/369-ston-apoixo-enos-thaumatos