Ενώ
πορευόταν κάποτε στην έρημο ο Αββάς Μακάριος, τον ακολουθούσε Άγγελος
Κυρίου και του λέγει: «Ευλόγησον πάτερ άγιε». Ο δε Γέροντας σκεφτόμενος
ότι είναι μονάχος από την έρημο είπε προς αυτόν: «Ο Θεός να σε
συγχωρήση, τέκνον ». Αφού περπάτησαν λοιπόν μαζί λίγο διάστημα, πρόσεξε ο
Αββάς την εμφάνιση και το όλο παρουσιαστικό του συνοδοιπόρου του και
τον ερωτά. «Σε βλέπω τέκνον και απορώ, με τη θαυμαστή σου εμφάνιση και
σκέφτομαι μήπως και δεν είσαι άνθρωπος και σε ορκίζω εις τον Θεόν να μου
πεις την αλήθεια». Τότε ο Άγγελος έβαλε μετάνοια στον αββά Μακάριο και
λέγει: «Ευλόγησε πάτερ. Εγώ καθώς βλέπεις δεν είμαι άνθρωπος, αλλά
Άγγελος και ήρθα να σε διδάξω Μυστήρια, τα οποία δεν ξέρεις και
επιθυμείς να μάθεις. Λοιπόν ρώτησε με εάν θέλεις κάτι και εγώ σου
απαντώ». Τότε ο Γέρων, αφού έκανε μία μετάνοια στον Άγγελο, λέγει: «Σε
ευχαριστώ, Κύριε, ότι μου έστειλες Οδηγό, για να μου διδάξει εκείνα πού
δεν ξέρω και επιθυμώ να μάθω….
…Πάλι ρώτησε ο Όσιος: «πές μου κι αυτό, ως τώρα πλήθυναν οι άγιοι σε όλο τον κόσμο; Και ως το τέλος του κόσμου θα υπάρχουν άραγε άγιοι ;»
Και ο άγγελος του είπε: «ως την συντέλεια του κόσμου, τίμιε πάτερ, δεν θα εκλείψει δίκαιος και προφήτης, ούτε αυτός που θα υπηρετεί τον σατανά. Στους έσχατους χρόνους, όσοι αληθινά εργάζονται για τον Χριστό θα κρύβονται από τους ανθρώπους, και αν δεν κάμουν σημεία και τέρατα όπως τώρα, αλλά θα βαδίζουν την πρακτική οδό με ταπείνωση, αυτοί θα βρεθούν μεγαλύτεροι στη Βασιλεία των ουρανών από αυτούς που σήμερα κάμουν σημεία. Διότι τότε, στους έσχατους καιρούς δε θα μπορούν να βρουν κάποιον να κάμνει σημεία και θαύματα, για να παρακινηθούν από αυτά οι άνθρωποι και να κάνουν πνευματικό αγώνα, γιατί εκείνοι πού θα ποιμαίνουν και θα εξουσιάζουν, σε όλον το κόσμο, θα είναι εντελώς αδόκιμοι, χωρίς να έχουν καμία αρετή. Αντίθετα θα είναι γαστρίμαργοι, φιλάργυροι, κενόδοξοι και έτσι περισσότερο μάλλον, θα σκανδαλίζουν τους ανθρώπους, παρά θα είναι παραδείγματα.! Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της καταστάσεως, θα παραμεληθεί κάθε αρετή, θα βασιλεύει η φιλαργυρία και αλίμονο σ’ εκείνους, πού θα χαίρονται ότι έχουν χρήματα πολλά, θα γίνουν όνειδος (ντροπή) στα μάτια του Κυρίου και Θεού μας και δεν πρόκειται να δουν Πρόσωπο Θεού Ζώντος. Μοναχός ή λαϊκός πού τοκίζει τα χρήματά του στους ανθρώπους, στα βαθιά τάρταρα θα καταποντιστεί, διότι δεν προτιμά να τα κάνη αυτά καρποφόρα, στον Κύριο και Θεό μας, με τις ελεημοσύνες στους φτωχούς.
Αυτά αφού είπε ο άγγελος στον Αββά Μακάριο, και αφού έκλινε προς αυτόν την κεφαλή του είπε: «ευλόγησον, Πάτερ Άγιε, συγχώρησόν με». Τότε έπεσε και τον προσκύνησε ο Γέρων λέγοντας: «πορεύου εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ εμού». Έτσι αναχώρησε ο άγγελος και ανέβηκε στον ουρανό, ο δε Αββάς Μακάριος ευχαρίστησε τον Θεό, και αφού πήγε στο κελλί του διηγήθηκε στους αδελφούς και συνασκητές του όσα άκουσε από τον αγιο άγγελο, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό.
(Περί απόκρυφων και αρρήτων μυστηρίων και περί Μνημοσυνών των κεκοιμημένων
Του Αββα Μακαρίου του Αιγυπτίου λόγος πανυ ωφέλιμος. Και περί τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων)
Oι άγιοι πατέρες της Σκήτης προφήτευσαν για την εσχάτη γενεά.
«Τι εργασθήκαμε εμείς;», λέγει. Και αποκρίθηκε ένας από αυτούς μέγας, ο Αββάς Ισχυρίων, και είπε: «Εμείς τις εντολές του Θεού κάμαμε». Και του αποκρίθηκαν και του είπαν: «Και οι ύστερα από μας, άρα τι κάνουν;». Και είπε: «Μέλλουν να έλθουν στα μισά του δικού μας έργου».
-Και είπαν: «Οι δε μετ΄αυτούς, τι;». Είπε: «Οι της γενεάς εκείνης δεν έχουν καθόλου έργο. Μέλλει δε να έλθη σ΄αυτούς ο πειρασμός. Και όσοι αποδειχθούν εκείνο τον καιρό δόκιμοι, θα αποβούν μεγαλύτεροι και από εμάς και από τους πατέρες μας».
Από το Γεροντικό, Αββά ΙσχυρίωνοςΕίπε ο Αββάς Αντώνιος: «Εγώ δεν φοβάμαι πια τον Θεό, αλλά τον αγαπώ. Γιατί, καθώς λέγει η Γραφή, « η αγάπη έξω εκβάλλει τον φόβο».
Ο αββάς Αμμούν ο Νιτριώτης επεσκέφθη κάποτε τον Μέγαν Αντώνιον και τον ερώτησε:
-Πώς συμβαίνει εγώ μεν να κοπιάζω περισσότερο από σένα, συ δε να δοξάζεσαι περισσότερο από τους ανθρώπους;
-Φαίνεται ότι θα αγαπώ τον Θεόν περισσότερο από σένα, του αποκρίθηκε ο φίλος του Θεού.
Έλεγαν, ότι κάποιος από τους γέροντες παρεκάλεσε τον Θεό να ιδεί όλους τους κοιμηθέντας Οσίους Πατέρας και τους είδε όλους, εκτός του αββά Αντωνίου.
Όταν ρώτησε τον Άγγελο πού έδειχνε τους Όσιους που είναι ο Αββάς Αντώνιος, ο Άγγελος του είπε ότι ο Αντώνιος βρίσκεται στον τόπον εκείνον, οπού είναι ο Θεός. Τότε ο γέρων του λέγει:
— Γιατί ο Αντώνιος αξιώθηκε τόσο μεγάλη δόξα παραπάνω από τους άλλους Πατέρας; Του απήντησε:
— Επειδή αγάπησε τον Θεόν υπεράνω όλων.
Έλεγαν, ότι κάποιος από τους γέροντες ζήτησε τη χάρη από τον Θεό να δη τους πατέρες. Και τους είδε, χωρίς τον Αββά Αντώνιο. Λέγει λοιπόν στον Άγγελο που τους έδειχνε: « Που είναι ο Αββάς Αντώνιος ;». Και εκείνος του αποκρίνεται: «Στον τόπο όπου, βρίσκεται ο Θεός, εκεί είναι».
Να η αληθινή ελευθερία –όταν βρισκόμαστε εν τω Θεώ. Κι εγώ δεν το γνώριζα αυτό προηγουμένως. Ως την ηλικία των εικοσιεπτά ετών πίστευα μόνο ότι ο Θεός υπάρχει αλλά δεν Τον γνώριζα. Αφότου, όμως, Τον γνώρισα εν Πνεύματι Αγίω, η ψυχή μου ορμά με πάθος προς Αυτόν και Τον ζητώ διακαώς ημέρα και νύχτα.
Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Σε αυτό έγκειται η ελευθερία: στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα. Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατον να υπάρξει ισότητα –αυτό, όμως, δεν έχει σημασία για την ψυχή. Δεν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης, ή ηγούμενος, ή διοικητής. Μπορείς, όμως, όπου και να ανήκεις, να αγαπάς τον Θεό και είσαι ευάρεστος σε Αυτόν- και αυτό είναι σπουδαίο.
Και όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό στη γη, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. Ο καθένας θα δοξασθεί κατά το μέτρο της αγάπης του.
Η γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνει εντελώς τον άνθρωπο, και τον διδάσκει να αγαπά απόλυτα τον Θεό. Πεπληρωμένη με την αγάπη του Θεού η ψυχή δεν εγγίζει τον κόσμο, παρότι ζει στη γη ανάμεσα στους ανθρώπους. Η ψυχή λησμονεί όλα τα επίγεια από τη μεγάλη αγάπη της για τον Θεό.
Έμαθα ότι η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της. Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει με κάτι· αυτός είναι ο πρώτος βαθμός. Όποιος έχει το νού του καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτός είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο. Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στη ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ακόμη μεγαλύτερος.
Η τέταρτη βαθμίδα, η τελεία αγάπη για τον Θεό, είναι όταν έχει κάποιος τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα. Τα σώματα των ανθρώπων αυτών αγιάζουν και μετά το θάνατό τους γίνονται άγια λείψανα. Αυτό γίνεται με τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών.
Η δυστυχία μας έγκειται στο ότι δεν στεκόμαστε ακλόνητοι, εξαιτίας της υπερηφάνειάς μας, στη χάρη αυτή, και η χάρη μας εγκαταλείπει, και τότε η ψυχή την αναζητεί με θρήνους και οδυρμούς και λέει: «Διψά η ψυχή μου τον Κύριο».
Από το βιβλίο: Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2009
Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, για να μη ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης.
iconandlight.wordpress.com
…Πάλι ρώτησε ο Όσιος: «πές μου κι αυτό, ως τώρα πλήθυναν οι άγιοι σε όλο τον κόσμο; Και ως το τέλος του κόσμου θα υπάρχουν άραγε άγιοι ;»
Και ο άγγελος του είπε: «ως την συντέλεια του κόσμου, τίμιε πάτερ, δεν θα εκλείψει δίκαιος και προφήτης, ούτε αυτός που θα υπηρετεί τον σατανά. Στους έσχατους χρόνους, όσοι αληθινά εργάζονται για τον Χριστό θα κρύβονται από τους ανθρώπους, και αν δεν κάμουν σημεία και τέρατα όπως τώρα, αλλά θα βαδίζουν την πρακτική οδό με ταπείνωση, αυτοί θα βρεθούν μεγαλύτεροι στη Βασιλεία των ουρανών από αυτούς που σήμερα κάμουν σημεία. Διότι τότε, στους έσχατους καιρούς δε θα μπορούν να βρουν κάποιον να κάμνει σημεία και θαύματα, για να παρακινηθούν από αυτά οι άνθρωποι και να κάνουν πνευματικό αγώνα, γιατί εκείνοι πού θα ποιμαίνουν και θα εξουσιάζουν, σε όλον το κόσμο, θα είναι εντελώς αδόκιμοι, χωρίς να έχουν καμία αρετή. Αντίθετα θα είναι γαστρίμαργοι, φιλάργυροι, κενόδοξοι και έτσι περισσότερο μάλλον, θα σκανδαλίζουν τους ανθρώπους, παρά θα είναι παραδείγματα.! Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της καταστάσεως, θα παραμεληθεί κάθε αρετή, θα βασιλεύει η φιλαργυρία και αλίμονο σ’ εκείνους, πού θα χαίρονται ότι έχουν χρήματα πολλά, θα γίνουν όνειδος (ντροπή) στα μάτια του Κυρίου και Θεού μας και δεν πρόκειται να δουν Πρόσωπο Θεού Ζώντος. Μοναχός ή λαϊκός πού τοκίζει τα χρήματά του στους ανθρώπους, στα βαθιά τάρταρα θα καταποντιστεί, διότι δεν προτιμά να τα κάνη αυτά καρποφόρα, στον Κύριο και Θεό μας, με τις ελεημοσύνες στους φτωχούς.
Αυτά αφού είπε ο άγγελος στον Αββά Μακάριο, και αφού έκλινε προς αυτόν την κεφαλή του είπε: «ευλόγησον, Πάτερ Άγιε, συγχώρησόν με». Τότε έπεσε και τον προσκύνησε ο Γέρων λέγοντας: «πορεύου εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ εμού». Έτσι αναχώρησε ο άγγελος και ανέβηκε στον ουρανό, ο δε Αββάς Μακάριος ευχαρίστησε τον Θεό, και αφού πήγε στο κελλί του διηγήθηκε στους αδελφούς και συνασκητές του όσα άκουσε από τον αγιο άγγελο, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό.
(Περί απόκρυφων και αρρήτων μυστηρίων και περί Μνημοσυνών των κεκοιμημένων
Του Αββα Μακαρίου του Αιγυπτίου λόγος πανυ ωφέλιμος. Και περί τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων)
Oι άγιοι πατέρες της Σκήτης προφήτευσαν για την εσχάτη γενεά.
«Τι εργασθήκαμε εμείς;», λέγει. Και αποκρίθηκε ένας από αυτούς μέγας, ο Αββάς Ισχυρίων, και είπε: «Εμείς τις εντολές του Θεού κάμαμε». Και του αποκρίθηκαν και του είπαν: «Και οι ύστερα από μας, άρα τι κάνουν;». Και είπε: «Μέλλουν να έλθουν στα μισά του δικού μας έργου».
-Και είπαν: «Οι δε μετ΄αυτούς, τι;». Είπε: «Οι της γενεάς εκείνης δεν έχουν καθόλου έργο. Μέλλει δε να έλθη σ΄αυτούς ο πειρασμός. Και όσοι αποδειχθούν εκείνο τον καιρό δόκιμοι, θα αποβούν μεγαλύτεροι και από εμάς και από τους πατέρες μας».
Από το Γεροντικό, Αββά ΙσχυρίωνοςΕίπε ο Αββάς Αντώνιος: «Εγώ δεν φοβάμαι πια τον Θεό, αλλά τον αγαπώ. Γιατί, καθώς λέγει η Γραφή, « η αγάπη έξω εκβάλλει τον φόβο».
Ο αββάς Αμμούν ο Νιτριώτης επεσκέφθη κάποτε τον Μέγαν Αντώνιον και τον ερώτησε:
-Πώς συμβαίνει εγώ μεν να κοπιάζω περισσότερο από σένα, συ δε να δοξάζεσαι περισσότερο από τους ανθρώπους;
-Φαίνεται ότι θα αγαπώ τον Θεόν περισσότερο από σένα, του αποκρίθηκε ο φίλος του Θεού.
Έλεγαν, ότι κάποιος από τους γέροντες παρεκάλεσε τον Θεό να ιδεί όλους τους κοιμηθέντας Οσίους Πατέρας και τους είδε όλους, εκτός του αββά Αντωνίου.
Όταν ρώτησε τον Άγγελο πού έδειχνε τους Όσιους που είναι ο Αββάς Αντώνιος, ο Άγγελος του είπε ότι ο Αντώνιος βρίσκεται στον τόπον εκείνον, οπού είναι ο Θεός. Τότε ο γέρων του λέγει:
— Γιατί ο Αντώνιος αξιώθηκε τόσο μεγάλη δόξα παραπάνω από τους άλλους Πατέρας; Του απήντησε:
— Επειδή αγάπησε τον Θεόν υπεράνω όλων.
Έλεγαν, ότι κάποιος από τους γέροντες ζήτησε τη χάρη από τον Θεό να δη τους πατέρες. Και τους είδε, χωρίς τον Αββά Αντώνιο. Λέγει λοιπόν στον Άγγελο που τους έδειχνε: « Που είναι ο Αββάς Αντώνιος ;». Και εκείνος του αποκρίνεται: «Στον τόπο όπου, βρίσκεται ο Θεός, εκεί είναι».
***
Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης
Πολλοί
άνθρωποι δεν γνωρίζουν την οδό της σωτηρίας. Μπήκαν στο σκοτάδι και δεν
βλέπουν το Φως της Αλήθειας. Εκείνος, όμως, ήταν, είναι και θα είναι
ελεήμων και καλεί από ευσπλαχνία όλους κοντά Του: «Ελάτε σ’ Εμένα όλοι οι “κοπιώντες και πεφορτισμένοι”, γνωρίστε Με και εγώ θα δώσω σε σας την ανάπαυση και την ελευθερία».Να η αληθινή ελευθερία –όταν βρισκόμαστε εν τω Θεώ. Κι εγώ δεν το γνώριζα αυτό προηγουμένως. Ως την ηλικία των εικοσιεπτά ετών πίστευα μόνο ότι ο Θεός υπάρχει αλλά δεν Τον γνώριζα. Αφότου, όμως, Τον γνώρισα εν Πνεύματι Αγίω, η ψυχή μου ορμά με πάθος προς Αυτόν και Τον ζητώ διακαώς ημέρα και νύχτα.
Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Σε αυτό έγκειται η ελευθερία: στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον. Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα. Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατον να υπάρξει ισότητα –αυτό, όμως, δεν έχει σημασία για την ψυχή. Δεν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς ή άρχοντας, πατριάρχης, ή ηγούμενος, ή διοικητής. Μπορείς, όμως, όπου και να ανήκεις, να αγαπάς τον Θεό και είσαι ευάρεστος σε Αυτόν- και αυτό είναι σπουδαίο.
Και όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό στη γη, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. Ο καθένας θα δοξασθεί κατά το μέτρο της αγάπης του.
Η γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνει εντελώς τον άνθρωπο, και τον διδάσκει να αγαπά απόλυτα τον Θεό. Πεπληρωμένη με την αγάπη του Θεού η ψυχή δεν εγγίζει τον κόσμο, παρότι ζει στη γη ανάμεσα στους ανθρώπους. Η ψυχή λησμονεί όλα τα επίγεια από τη μεγάλη αγάπη της για τον Θεό.
Έμαθα ότι η αγάπη ποικίλλει ως προς την έντασή της. Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει με κάτι· αυτός είναι ο πρώτος βαθμός. Όποιος έχει το νού του καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτός είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο. Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στη ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ακόμη μεγαλύτερος.
Η τέταρτη βαθμίδα, η τελεία αγάπη για τον Θεό, είναι όταν έχει κάποιος τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα. Τα σώματα των ανθρώπων αυτών αγιάζουν και μετά το θάνατό τους γίνονται άγια λείψανα. Αυτό γίνεται με τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών.
Η δυστυχία μας έγκειται στο ότι δεν στεκόμαστε ακλόνητοι, εξαιτίας της υπερηφάνειάς μας, στη χάρη αυτή, και η χάρη μας εγκαταλείπει, και τότε η ψυχή την αναζητεί με θρήνους και οδυρμούς και λέει: «Διψά η ψυχή μου τον Κύριο».
Από το βιβλίο: Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2009
Πρέπει ο άνθρωπος να έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, για να μη ξεγελασθεί από τα σημεία των καιρών. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης.
iconandlight.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου