Σκίρτησαν ἀπὸ χαρὰ οἱ οὐράνιες δυνάμεις.

Μέλος τῆς χορείας τῶν Ἁγίων Ἐπισκόπων τῆς θριαμβεύσουσας Ἐκκλησίας ὁ Ἀχελώου Εὐθύμιος


«Ἐκοιμήθη ὀσιακῶς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς τῆς ἐποχῆς μας! Ὁ Ἀχελώου Εὐθύμιος. Μὲ χριστουγεννιάτικους ὕμνους τὸν ὑπεδέχθη  ὁ οὐρανός. Ξάπλωσε ἀφ’ ἑσπέρας μὲ πρόγραμμα νὰ ἐγερθεῖ λίαν πρωὶ καὶ νὰ συμμετέχει συμπροσευχόμενος στὴν χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Καὶ ἥσυχα -ἥσυχα, ὅπως ἔζησε, ἔκλεισε τὰ ἀμόλυντα μάτια του στὴν παροῦσα ζωή, γιὰ νὰ τ’ ἀνοίξει ὁλόλαμπρα στὴν διὰ βίου ἀναστάσιμη ἀπαντοχή!

 Ἐκεῖ ποὺ ἐπικρατεῖ ἡ διαρκὴς ἀνεκλάλητη πανήγυρις καὶ ὁ ἄρρητος ἑορτασμὸς  τῆς ἄμεσης παρουσίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ! Σκίρτησαν ἀπὸ χαρὰ οἱ οὐράνιες δυνάμεις στὴν ἄνοδό του. Χαμὸς ἔγινε στὴ συνάντησή του μὲ τὶς προσφιλεῖς του φωτοφόρες ὑπάρξεις, ποὺ ἀενάως ζωογονοῦνται καὶ θαμβωτικῶς λαμπρύνονται ἀπὸ τὶς ἄκτιστες μαρμαρυγὲς τῆς τρισηλίου θεότητος. Πρῶτοι στὴ σειρὰ τὸν περίμεναν, ὁ ἐμπνευστὴς καὶ διδάσκαλος του ὅσιος Νικηφόρος ὁ Λεπρὸς καὶ οἱ θεώμενοι Ἀγρινιῶτες Ἀρχιερεῖς Ἐδέσσης Καλλίνικος καὶ Σιατίστης Ἀντώνιος.

Τὸν ὑπεδέχθησαν ἀκόμη μὲ ἀνεκλάλητο πανηγυρικὸ τόνο, ὁ Ἅγιος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος Κοτσώνης καὶ οἱ ὁμόψυχοι καὶ ὁμότροποι ἀδελφοί του, Εὐρίπου Βασίλειος, Νικαίας Γεώργιος, Λαρίσης Θεολόγος, Χαλκίδος Νικόλαος κ. ἄ.

Ἔδειξε τὰ πεντακάθαρα χέρια του στὸν Ἀρχιποιμένα καὶ Ἐκεῖνος τὰ βράβευσε μαζὶ μὲ τὴν Χριστοτερπὴ καρδιὰ του ἐνώπιον ὁλόκληρης τῆς οὐράνιας Ἱεραρχίας. Εἶχε περίσσευμα ἐρωτικῆς ἀναφορᾶς πρὸς τὸν Σωτήρα Χριστό, γι’ αὐτὸ τοῦ δόθηκε ὁλοκληρωτικά, ἐνῶ εἶχε προϋποθέσεις λαμπρῶν θετικῶν σπουδῶν καὶ κερδοσκόπου ἐπιστημονικῆς ἐπίγειας πορείας. Ἔλαβε ἅγιες βάσεις ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του καὶ τοὺς πνευματικοὺς πατέρες του καὶ ὅλο αὐτὸ τὸ κληροδότημα τὸ ἐπαύξησε, ἡσυχαστικὰ στὸ ταμεῖον του καὶ γι’ αὐτὸ καὶ τὸ μετέδωσε ἱεραποστολικὰ στὶς ποιμαντικὲς ἐπιδόσεις του. Φλέγονταν  ἡ ἁγία ψυχή του ἀπὸ τὸν διακαῆ πόθο, νὰ γνωρίσουν τὸν Χριστὸ τῆς Ὀρθοδοξίας τὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Παντοῦ καὶ πάντοτε κήρυττε Χριστὸ μὲ καρδιακὸ βίωμα καὶ θεολογικὴ κατοχύρωση. Ἡ ἔμπνευσή του διακλαδώθηκε  σὲ πολλοὺς τομεῖς, σὲ ἀκαδημαϊκὲς καὶ ποιμαντικὲς θεολογικὲς συγγραφές, σὲ χριστοκεντρικὰ  κηρύγματα, σὲ ἱεραποστολικὲς ἐξορμήσεις ἀνὰ τὴν οἰκουμένη. Εἶχε φόβο Θεοῦ, κρυστάλλινη ζωή, θεῖο ἔρωτα, σωστὸ λειτουργικὸ ἦθος, στὴν ἀμφίεση ἁπλὸς καὶ στὴν ἐπικοινωνία ἀρχοντικός. Δὲν ἐπεδίωξε τὸ ἀξίωμα. Ἡ προσωπική του ἀξία τὸ εἵλκυσε. Ὁ μεγαλόπνοος καὶ μαρτυρικὸς Ἀρχιεπίσκοπος ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἐπανέφερε πατερικὲς προϋποθέσεις στὴν πλήρωση τῶν ὑψηλότερων ποιμαντικῶν ἐπάλξεων. Μέσα στὴν δυσοσμία τῶν τότε ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων, ἔστειλε ὁ Θεὸς τὸν πατέρα Ἱερώνυμο Κοτσώνη γιὰ νὰ ἐπιστρατεύσει ἀνιδιοτελεῖς  καὶ κεκαθαρμένους ἐργάτες  τοῦ Κυριακοῦ Ἀμπελῶνος στὴν πρωτεύθυνη θέση τῆς ἐπιμέλειας τοῦ ἀγροῦ του. Ἐκείνους ποὺ ἔθεσαν τὸν ἑαυτὸ τους «θυσία ζῶσα» στὸ βωμὸ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καθήκοντος καὶ πολιτεύονταν ἐπιμόνως μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀγοραία συναλλαγὴ τῶν ἐκλογικῶν παρασκηνίων. Ἔγιναν καὶ λάθος κινήσεις ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο ἀλλὰ ἦταν τελείως ἄδολος καὶ καλοπροαίρετος πρωθιεράρχης. Ἦταν ὁ μεγάλος ἀναγεννητὴς  τῶν σύγχρονων ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Ἀκόμη καὶ οἱ σημερινοὶ πνευματοφόροι Ἀρχιερεῖς εἶναι πνευματικὰ ἔκγονα  τοῦ Ἱερωνύμου τοῦ Α’. Προέρχονται πνευματικὰ  ἀπὸ τοὺς  ἀνεπανάληπτους Ἀρχιερεῖς  τῆς περιόδου ἐκείνης… Ἔκανε Ἐπισκόπους διαμάντια.

Τέτοιοι  λαμπροὶ Ἀρχιερεῖς δύσκολα θὰ ξαναβρεθοῦν. Δὲν τούς σηκώνει τὸ σύστημα. Ἦταν τελείως διαφορετικοὶ ἀπὸ τοὺς κοινότυπους, τοὺς συνηθισμένους. Ἦταν ἄλλης ποιότητας Ἐπίσκοποι καὶ ἂν θὰ κυκλοφορήσει ξανὰ αὐτὴ ἡ ἀρχιερατικὴ «στόφα», αὐτὸ θὰ γίνει μὲ ἄλλες συνθῆκες  στὸ ἐξαγνισμένο, ἀπὸ τὶς ὀδυνηρότητες ποὺ θὰ περάσουμε, ἀπώτερο μέλλον.

Κάποτε ἕνας ἀδελφός μου, ἐπαρχιωτόπουλο ποὺ ἔζησε φοιτητὴς στὴν Ἀθήνα, χάζευε κυριολεκτικὰ στὸν Ἅγιο Νικόλαο Πειραιῶς,  ἱερουργοῦντα τὸν μακαριστὸ μητροπολίτη Κονίτσης Σεβαστιανό. Εἰδικά, ὅταν ἔλεγε τὸ «Κύριε, Κύριε ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ…» ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη. Νομίσαμε ὅτι ἄγγιζε ἐκείνη τὴ ὥρα ὁ οὐρανὸς τὴν γῆ. Ὅταν μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἐπισκεφθήκαμε μαζὶ τὸν Ἅγιο Πορφύριο, μᾶς ἐξήγησε, χωρὶς νὰ ὑποβάλλουμε σχετικὴ ἐρώτηση. «Αὐτὸς ὁ δεσπότης εἶναι γεμάτος Ἅγιο Πνεῦμα γιατί τὸν ἔκαναν μὲ τὸ ζόρι δεσπότη. Μὲ ἀπειλή καθαιρέσεως. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ δεσπότης τοῦ χωριοῦ μου  (ὁ ἔτι ἐπιζῶν πρύτανης τῆς Ἱεραρχίας Καρυστίας Σεραφείμ). Ὅλοι αἰφνιδιάστηκαν ἀλλὰ αὐτοὶ οἱ δύο ἀντέδρασαν περισσότερο ἀπ’ ὅλους (Κονίτσης καὶ Καρυστίας)».
Γνωρίζω ἀκόμη, ὅτι ὁ ἀσκητικότερος Ἱεράρχης τῆς ἐποχῆς μας μακαριστὸς Ὕδρας Ἰερόθεος, αὐτοεξορίστηκε, κρυπτόμενος ἀπὸ τὴν Πάτρα στὴν Θράκη, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ ἐκλεγεῖ Ἐπίσκοπος! Ἕνα τηλεφώνημα ὅτι δῆθεν νοσοῦσε ἡ ἀδελφή του, τὸν ἐπανέφερε στὴν Ἀθήνα. Τὸν αἰχμαλώτισε τότε ἡ προνοοῦσα γιὰ τὴν Ἐκκλησία «τσιμπίδα» τοῦ ἐμπνευσμένου Ἱερωνύμου τοῦ Α’. Χρειάστηκε ὁλονύκτιο ἐπίπονο τηλεφώνημα, τὸ μακρότερο τῆς ζωῆς του ἀπὸ τὸν θαυμαστὸ γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, προκειμένου νὰ τὸν πείσει νὰ ἀποδεχθεῖ ὡς ἰκρίωμα Σταυροῦ τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα.
Κάτι ἀνάλογο ἔγινε καὶ μὲ τὸν οὐδέποτε ἀσχοληθέντα μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀνέλιξη, τρισμακάριο ἤδη Ἀχελώου Εὐθύμιο. Στὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ ἀδελφοί μας ἄγαμοι κληρικοί, βλέπουν «τὰς βάσεις ὡς ἀναβάσεις», ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, στὸ Μεγάλο Κανόνα του καὶ κενώνουν πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως τὴν μοναχική τους ἀφιέρωση, γεγονὸς μὲ πολλὰ τραγικὰ ἐπακόλουθα τόσο στὴ δική τους ποιότητα, ὅσο καὶ στὴν ἐν γένει ἐκκλησιαστικὴ ζωή, τὸ γνήσιο ἁγιοπατερικὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου Εὐθυμίου εἶναι ἄκρως ἐπίκαιρο καὶ τὰ μέγιστα διδακτικό! Ἀδικήθηκε κατάφωρα, παραγκωνίστηκε καὶ χλευάστηκε ἀπὸ τοὺς φορεῖς τῆς ἐξουσίας τῶν μετέπειτα χρόνων. Πόνεσε πολὺ ἀλλὰ οὔτε στοιχειωδῶς μνησικάκησε. Εἶχε ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα. Σεβόταν πολὺ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, τὸν ὁποῖο οὐδέποτε κακολόγησε. Τώρα εἶναι ὑπὸ τὴν φωτοφόρο σκέπη «Τῆς Πρώτης» τῆς Παναγίας μας.

Ἦταν σφόδρα Θεοτοκόφιλος. Ἐκεῖνος ἐθεολόγησε, μὲ τὶς δυνατότητες ποὺ εἶχε, περὶ αὐτῆς. Ἐθεολόγησε στὸ πλαίσιο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἔγραψε τὸ περισπούδαστο σύγγραμμά του «Ἡ Πρώτη», ἀναφερόμενος στὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως περὶ τῆς Θεοτόκου.

Τώρα ἡ Πρώτη, αὐτὸν τὸν καταξιωμένο στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ  Ἱεράρχη ἀλλὰ καὶ τόσο παραγκωνισμένο ἀπὸ τὴν κατεστημένη ἐξουσία, τὸν ἀναγόρευσε πρῶτο στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Συναριθμήθηκε στὴν χορεία τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, ποὺ ὀρθοτόμησαν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, ποὺ κήρυξαν Χριστὸ ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς καρδιᾶς τους, ποὺ εἶχαν ἀκατάκριτη ἀρχιερωσύνη καὶ μὲ τὶς πολὺ ἐπιλεκτικὲς χειροτονίες τους, μετέδωσαν τὸ χάρισμα τῆς ἱερωσύνης σὲ σεμνὰ καὶ κατάλληλα πρόσωπα. Πρῶτος ἐκεῖ ὁ τελευταῖος ἐδῶ! Βλέπετε, ἄλλα πρωτόκολλα ἰσχύουν στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ: «ἔσονται οἱ πρῶτοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι» (Ματθ. 20,15). Ἡ Παναγία καὶ ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός, τοῦ τεχνούργησαν τὴν πιὸ περίβλεπτη ἐπισκοπικὴ καθέδρα στὸν ἀχειροποίητο ναό! Πόσο ἀγάπησε τὸν Ὅσιο Νικηφόρο καὶ πόσο ἀνταγαπήθηκε ἀπ’ αὐτόν!
Εἴθε μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Ὁσίου Ἱεράρχου, ἐμεῖς οἱ περιλειπόμενοι, νὰ ἀξιωθοῦμε, ἂν ὄχι περιφανοῦς παραδείσιας πρωτιᾶς, τουλάχιστον στοιχειώδους λαμπερῆς θωριᾶς τοῦ Σώζοντος τὸ γένος ἡμῶν. Ἀμὴν»
Αὐτὰ μᾶς εἶπε χαριτωμένος γέροντας ἀσκητής, γιὰ τὴν κοίμηση τοῦ Μητροπολίτη Ἀχελώου Εὐθυμίου. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε.
ΠΗΓΗ ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ. ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020.
orthodoxia.gr