Ο όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης από την βρεφική του ηλικία είχε ως παιδαγωγό τον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο σε ότι τον ανέβαζε σε ανώτερες επιθυμίες μεγαλυτέρων αρετών.

 

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης επίσκοπος Αναστασιουπόλεως

Εορτάζει στις 22 Απριλίου

Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων
Εορτάζουν την Τετάρτη της Διακαινησίμου

Στίχος
Και Θεοδώρω, και νεκρώ Θεοδώρου,
Το θαυματουργείν δώρον εκ Θεού μέγα.

Εικάδι δευτερίη Συκεώτην τύμβος έκρυψεν.
Ο όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης καταγόταν από την χώρα των Γαλατών, από ένα χωριό που ωνομαζόταν Συκεών της Αναστασιουπόλεως της μεγαλύτερης επαρχίας της Άγκυρας. Αμέσως από την βρεφική ηλικία ανέδειξε ο Όσιος τον εαυτό του αγαπητό και αξιολάτρευτο στον Θεό και στον μεγαλομάρτυρα Γεώργιο με τέτοιο τρόπο, ώστε ο μέγας Γεώργιος φαινόταν, ότι πάντοτε βρίσκεται μαζί του, ότι τον δίδασκε ως ένας παιδαγωγός ότι τον ανέβαζε σε ανώτερες επιθυμίες μεγαλυτέρων αρετών και ότι τον αγαπούσε με μια θεία αγάπη και με έναν πνευματικό και θαυμαστό έρωτα. Μια νύχτα  εμφανίσθηκε σε αυτόν ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και αφού τον ξύπνησε του είπε: «Σήκω, Θεόδωρε, έφθασε ο όρθρος, πάμε να προσευχηθούμε».
Ο Όσιος είχε τόση ευλάβεια προς τον Άγιο Γεώργιο, ώστε κάθε μεσημέρι φεύγοντας από το σχολείο ανέβαινε στο γειτονικό πετρώδες όρος, όπου ήταν το προσκύνημα του Αγίου Γεωργίου. Τον οδηγούσε ο ίδιος ο Άγιος με τη μορφή ενός παλικαριού.
 Έτσι έγινε Μοναχός και ανέβηκε στο βουνό, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Δίπλα στην Αγία Τράπεζα άνοιξε μια κρύπτη και εκεί περνούσε τις ημέρες του μέσα σε προσευχή και νηστεία.
Σε ηλικία, μόνον, δεκαοκτώ ετών, ο Θεόδωρος έγινε ιερεύς του Υψίστου, κι απόκτησε από τον Θεό την ενέργεια των θαυμάτων. Όλη δε την ημέρα ήταν μέσα σε μια σπηλιά και προσηύχετο προς τον Πανάγαθο Θεό να τον συγχωρήσει για τις αμαρτίες του και τα ελαττώματά του και να φωτίσει τους ανθρώπους να υπηρετούν το Άγιο θέλημά Του. Με την βοήθεια της χάριτος του Θεού, ο Θεόδωρος ημέρωνε και τα άγρια θηρία ακόμη.
Καθημερινώς μια φοβερή αρκούδα ερχόταν έξω από την σπηλιά του και έπαιρνε τροφή, από τα χέρια του Αγίου.
Απεσταλμένοι του Αρχιεπισκόπου Παύλου ήλθαν στο Μοναστήρι και ζήτησαν να αναλάβει την Επισκοπή της Αναστασιουπόλεως. Ο Όσιος όμως ούτε θέλησε να ακούσει τέτοιο πράγμα, διότι έλεγε ότι η κοσμική εξουσία θα τον αποσπούσε από την πνευματική του άσκηση και την συνεχή επικοινωνία του με το Θεό. Έτσι οι Χριστιανοί κατέφυγαν στη βία. Τον έβγαλαν έξω και αφού τον τοποθέτησαν επάνω σε ένα φορείο, τον απήγαγαν.
Κατά την χειροτονία του σε Επίσκοπο κάποιος είδε ένα τεράστιο αστέρι που ακτινοβολούσε, να κατέρχεται από τον ουρανό και να στέκεται επάνω στην εκκλησία, αστράφτοντας και φωτίζοντας την πόλη και την γύρω περιοχή. 
Ο Όσιος Θεόδωρος επιθύμησε να επισκεφθεί για δεύτερη φορά τα Ιεροσόλυμα. Εκεί προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό, τον Τάφο του Κυρίου και όλα τα αγιάσματα που υπήρχαν στην περιοχή, καθώς και τα κοντινά μοναστήρια. Τον ενοχλούσε όμως ο λογισμός και τον έπεισε τελικά να μην επιστρέψει πίσω στην πατρίδα του, αλλά να ζήσει ησυχαστική ζωή σε κάποιο από τα μοναστήρια που υπήρχαν εκεί.
Νόμισε πως είχε πέσει έξω από το μοναχικό μέτρο, επειδή ανέλαβε την πνευματική ευθύνη της Επισκοπής και διότι τον στεναχωρούσαν οι ενοχλητικές καταστάσεις που υπήρχαν σε αυτήν. Πήγε λοιπόν στη Λαύρα του Αγίου Σάββα και ζούσε εκεί σε ένα κελλί κάποιου αγωνιστή μοναχού, που τον έλεγαν Ανδρέα.
Κάποια νύχτα όμως παρουσιάσθηκε στον ύπνο του ο Άγιος Γεώργιος και, αφού του έδωσε ένα ραβδί, του είπε: «Σήκω και περπάτα για να φύγουμε στην πατρίδα, διότι πολλοί άνθρωποι αδύνατοι και φτωχοί λυπούνται, γιατί απουσιάζεις. Δεν είναι επιτρεπτό να εγκαταλείψεις την Επισκοπή σου». Έτσι ο Όσιος αποχαιρέτισε τους πατέρες της μονής και πήρε τον δρόμο της επιστροφής.
Τελικά, ο φιλήσυχος Θεόδωρος εγκατέλειψε την επισκοπή και επιδόθηκε απερίσπαστος στην αγαπημένη του άσκηση και ησυχία. Αυτός με τα θαύματα ωφέλησε τους Χριστιανούς, που βρίσκονταν παντού, και μέσω των μεγάλων σημείων, που έκανε, (τα οποία δεν είναι εύκολο να τα γράψη κανείς) τους εξέπληξε όλους. Αυτός στο τέλος, αφού προφήτευσε σε πολλούς τα μέλλοντα, τελείωσε την ζωή του υποδεχόμενος τους Αγγέλους και τους Αγίους, που ήλθαν να πάρουν την ψυχή του με ένα σεμνό και χαρούμενο χαμόγελο, το οποίο φανέρωνε την εσωτερική αγαλλίασι της καρδιάς του. Λένε δε, ότι λίγο πριν πεθάνη, εμφανίστηκε στο όνειρο του ο ένδοξος Μάρτυρας του Χριστού Γεώργιος και του έδωσε ένα ραβδί, για να ακουμπά. Έπειτα του εμφανίσθηκε και δεύτερη φορά καβαλάρης επάνω σε άλογο και έσυρε μαζί του και άλλο άλογο, επάνω στο οποίο πρόσταξε τον Όσιο να καβαλικεύση. Και φανέρωναν με αινιγματικό τρόπο το ραβδί και το άλογο τον δρόμο, που επρόκειτο να κάνη ο Όσιος στα Ουράνια. Ο Όσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 613 μ.Χ. Κατά το τρίτο έτος της βασιλείας του Ηρακλείου, την 22α Απριλίου.
Ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος (π. 575 – 11 Φεβρουαρίου 641) και ο Πατριάρχης Σέργιος μετέφεραν το ιερό λείψανο του Αγίου Θεοδώρου από τη Γαλατία στην Κωνσταντινούπολη και το κατέθεσαν στο ναό του Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου «εν τω Δευτέρω», όπου τελείται η Σύναξι του, ώστε με την παρουσία του εκεί να προστατεύει την πρωτεύουσα από την περσική επίθεση. Κατά την τελετή υποδοχής ο αυτοκράτορας γονάτισε μπροστά στο λείψανο παρουσία της συγκλήτου. Ο Ηράκλειος επιθυμούσε και χρειάζονταν, την άνωθεν βοήθεια και τις πρεσβείαις του Οσίου.Το λείψανο του αγίου είδε και προσκύνησε ο Αντώνιος από το Νόβγκοροντ, ένας Ρώσος μοναχός και προσκυνητής που επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη το 1200 . (.(Лидов, А.М., (ed.), Реликвии в Византии и Древней Руси. Письменные источники. Москва 2006, 202.
–  Антоний, 1899. Книга Паломник Сказание мест святых во Царе-граде Антония Архиепископа Новгородского в 1200 году /Под ред. Хр. М. Лопарева //Православный Палестинский сборник. СПб., 1899. Т. XVII, вып. 3(51).).

***

Κάποτε πέρασε από το κελί του ένας κατάδικος, ο Γεώργιος, με τους φρουρούς του, για να πάρουν την ευχή του.
Οι στρατιώτες παρακάλεσαν τον όσιο να συμβουλεύσει το Γεώργιο. Πραγματικά, ο όσιος τον νουθέτησε, κι εκείνος, κατανυγμένος, ζήτησε να μεταλάβει.
Λύστε τον, παιδιά μου, από τα δεσμά για να τον κοινωνήσω, παρακάλεσε τους φρουρούς ο όσιος.
Δεν τολμάμε, γέροντα, γιατί είναι δυνατός. Κι αν θελήσει να κάνει καμιά τρέλα δεν θα μπορέσουμε να τον σταματήσουμε, δικαιολογήθηκαν εκείνοι.
Τότε ο θεοφόρος Θεόδωρος πήρε στα χέρια του το άγιο ποτήρια, σήκωσε τα μάτια του ψηλά και αναστέναξε. Την ίδια στιγμή οι αλυσίδες λύθηκαν κι έπεσαν κάτω με θόρυβο.
Οι στρατιώτες τρόμαξαν κι έτρεξαν ν’ ασφαλίσουν τις πόρτες.
Μην τον φοβάστε, τους καθησύχασε ο όσιος. Γνωρίζω τη σύνεσή του, δεν θα κάνει καμιά απερισκεψία.
Έτσι λοιπόν κοινώνησε τον κατάδικο, κι ύστερα έβαλε σ’ όλους να φάνε. Μετά το φαγητό, οι φρουροί του πέρασαν πάλι τις αλυσίδες και συνέχισαν το δρόμο τους.

Σύναξη πάντων των Σιναϊτών Αγίων – Σιναϊτικό Αγιολόγιο
https://iconandlight.wordpress.com/2015/05/03/%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1/

πολλοί άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν… Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
https://iconandlight.wordpress.com/2014/01/15/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%AF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CE%B7%CE%B8/

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Δόξα… Και νυν…

Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς· Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν· Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Απολυτίκιον οσίου Θεοδώρου του Συκεώτου: Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Εκ σπάργανων επλήσθης της θείας χάριτος, και τω Θεώ ανετέθης ως Σαμουήλ ο κλεινός, την υπέρτιμον στολήν Πάτερ κληρούμενος, όθεν θαυμάτων αυτουργός, και Χριστού μυσταγωγός, Θεόδωρε ανεδείχθης, θεοδωρήτως εκλάμπων, τας ψυχοτρόφους δωρεάς τοις πιστοίς.

Κοντάκιον
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.

Ως πυρίνω άρματι, ταις αρεταίς Θεοφόρε, επιβάς ανέδραμες, εις ουρανίους οικήσεις, Άγγελος μετά ανθρώπων συμβιοτεύων, άνθρωπος συν τοις Αγγέλοις περιχορεύων· διά τούτο ανεδείχθης, θαυμάτων θείον, δοχείον Θεόδωρε .

Απολυτίκιον πάντων των εν Σινά Αγίων
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Εν Σινά τω αγίω διαφόροις εν έτεσι, και εν Ραϊθώ υπέρ φύσιν εν σαρκί ηγωνίσασθε, Πατέρων των Οσίων η πληθύς, και δήμος θεοφόρων Ασκητών, διά τούτο ευφημούμεν πάντας υμάς συμφώνως ανακράζοντες· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών πάσιν ιάματα.

Κανόνες Οσίου Θεοδώρου του Συκεώτου, Ωδή ε’  Ο Ειρμός

«Ανάτειλόν μοι Κύριε, το φώς των προσταγμάτων σου, ότι προς σε Χριστέ το πνεύμά μου, ορθρίζει και υμνεί σε, σύ γάρ ει Θεός ημών, και προς σε καταφεύγω, της ειρήνης Βασιλεύ».
Καλώς παιδοτριβούντά σε, τον Μάρτυρα Γεώργιον, εξ απαλών ονύχων έσχηκας, και τούτου εμιμήσω, το εν πάσι πρόθυμον, και την πρός τον Κύριον, Πάτερ Όσιε στοργήν.
Ανόθευτον εγκράτειαν, υπομονήν ασύγκριτον, πίστιν ελπίδα καί ταπείνωσιν, έσχες υπέρ άνθρωπον, όθεν υπερβάλλουσαν, χάριν εύρες εκ Θεού.

Ωδή η’  Ο Ειρμός

«Γη και πάντα τα εν αυτή, και θάλασσα, και πάσαι αι πηγαί, οι ουρανοί των ουρανών, φώς και σκότος, ψύχος και καύσων, υιοί των ανθρώπων, lερείς ευλογείτε τον Κύριον, και υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας».
Επί πέτραν υπομονής, ερείσας σου τας βάσεις της ψυχής, ού παρετράπης προσβολαίς εναντίαις, ουκ εσαλεύθης, εχθρών επηρείαις, αλλά ύψος προς θείον ανέδραμες, υπέρ των πίστει τιμώντων σε πρεσβεύων.
Ο των δώρων των θεϊκών, επώνυμος, και μύστης τού Χριστού, των Ασκητών η καλλονή, Ιερέων ωραιότης, θαυμάτων η βρύσις, η σεπτή μυροθήκη τού Πνεύματος, ναν ανευφημείσθω, Θεόδωρος ο μέγας.
iconandlight.wordpress.com