Ο αη Γιώργης μας καλπάζει Τροπαιοφόρος ανά τους αιώνας, υπέρμαχος της αγιασμένης Ρωμηοσύνης, παρακαθήμενη στα καπούλια του αλόγου του, ως νεάνις αεί θάλλουσα και διασωζόμενη, από το θηρίο το φρικτό και δαιμονόμορφο…

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Isa dirildi! Hakikaten dirildi!

Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος και η μήτηρ αυτού Αγία Πολυχρονία
Άγιοι Μάρτυρες Ανατόλιος και Πρωτολέων, Στρατηλάτες ξίφει τελειούνται
Άγιος Μάρτυς Αθανάσιος ο από Μάγων ξίφει τελειούται
Άγιος Μάρτυς Γλυκέριος ο γεωργός ξίφει τελειούται.
Άγιοι Δονάτος και Θερινός ξίφει τελειούνται
Άγιος Μάρτυς Ουαλέριος ξίφει τελειούται.

Εορτάζουν στις 23 Απριλίου 

Στίχοι
Εχθρούς ο τέμνων Γεώργιος εν μάχαις,
Εκών παρ” εχθρών τέμνεται διά ξίφους.
Ήρε Γεωργίου τρίτη εικάδι αυχένα χαλκός.

Στίχοι:
Θήλεος φύσιν Πολυχρονία μήτερ,
Γεωργίου θείου ανδρικώς παρείδες.

Άγιος Γεώργιος: Ο πρίγκηπας των μαρτύρων

Εκ κοιλίας μητρός μου με εκάλεσεν ονομαστικώς ο Κύριος. Κάτω από την προστατευτικήν του χείρα με έκρυψεν από κινδύνους και απειλάς. Με έκαμε βέλος εύστοχον, με έκρυψεν εις την φαρέτραν του, και μου είπε• Συ είσαι δούλος μου, εγώ δε δια σου θα δοξασθώ. Ησ. 49,1-3
«θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου· ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη». Ασ. Ασμάτων 8,6

Εμείς, από παιδιά, έναν Τροπαιοφόρο είχαμε καρφιτσωμένο στο άσπρο μας φανελάκι, να μας φυλάει από τους ”δράκους”. Σαν ήλιο λαμπρό τον είχαμε πάνω στην καρδιά μας να μας φωτίζει το δρόμο της ζωής μας, μη χαθούμε σε ξένα μονοπάτια…. Να μας την κρατάει ζεστή απ’τις παγωνιές του κόσμου… Να μας ψιθυρίζει λόγια αγάπης και παρηγοριάς στα δύσκολα μας…. Να προφθάνει απρόσκλητος και να μας πλημμυρίζει με την παρουσία της αγάπης του… Να γεμίζει ευωδιές και φως τα όνειρά μας, γι’αυτό το πρωί πάντοτε ο κόσμος είναι φωτεινός και μοσχοβολά….

”Χαίρε, ο πανταχού θερμώς προφθάνων….’‘

Ο Ελληνορθόδοξος άραβας και ευσεβής κάτοικος του χωριού των Ποιμένων (Beit Sahour–Μπετ Σαχούρ -Βηθλεέμ) Χαλίλ Αμπουφάρχα, ήτο πρόγονος του εφημερίου του χωριού, και διηγόταν το εξής γεγονός που έζησε γύρω στο 1903, πριν από περίπου πέντε-έξι γενιές. Είχε λάβει το κλειδί του σπηλαίου να πάει ενωρίς να ανάψει τα καντήλια για τον όρθρο. Νομίζοντας ότι ήταν 5 το πρωί, επειδή ήταν πανσέληνος εκείνο το βράδυ, έφθασε στο σπήλαιο στις δύο μετά τα μεσάνυχτα πολύ ενωρίτερα. Όταν έφθασε στον υπόγειο ναό, άκουσε (απ’ έξω) ψαλμωδία, αλλά δίστασε να μπεί μέσα επειδή οι φωνές του φάνηκαν άγνωστες. Αναρωτήθηκε ποιός άραγε να είχε ανοίξει τον ναό, και αφού πήρε θάρρος μπήκε μέσα στην εκκλησία. Βρέθηκε λοιπόν σε ουράνια θεία Λειτουργία αγγέλων. Παρατήρησε τότε μια Κυρία που στεκόταν κοντά στην Ωραία Πύλη, περιτριγυρισμένη από φωτοστέφανο. Στάθηκε ακίνητος ακούοντας με έκπληξη, θαυμασμό και απορία την ουράνια υμνωδία, διερωτώμενος πως άραγε ηξιώθη να βρεθεί σε ακολουθία αγγέλων, και ποιά ήταν αυτή η θαυμαστή γυναίκα.
Ξαφνικά άκουσε να έρχεται από πάνω, από την πόρτα του σπηλαίου, θόρυβος βημάτων αλόγου, καλπασμός αλόγου και ένας νεαρός καβαλάρης έφθασε έξω από το σπήλαιο. Μόλις μπήκε, μέσα τρέχοντας, πλησίασε την Κυρία η οποία τον ρώτησε με δυνατή φωνή: «Πού ήσουνα Άγιε Γεώργιε και άργησες να έρθεις, εσύ που δέχεσαι τα περισσότερα δώρα από τους πιστούς;». Και αυτός απάντησε: «Μητέρα του Θεού, Κυρία Θεοτόκε, μια βάρκα βυθιζότανε στο πέλαγος και ήμουν υποχρεωμένος να τρέξω να βοηθήσω τους ανθρώπους που επικαλέστηκαν την βοήθειά μου».
Λέγοντας αυτά τίναξε το μανδύα του που ήτο βρεγμένος, και πιτσίλισε το πρόσωπο και τα ενδύματα του Χαλίλ Αμπουφάρχα που ήταν παρών. Όταν τελείωσε η ουράνια αυτή Θεία Λειτουργία έλαβε αντίδωρο από τα χέρια της Παναγίας, και όταν εξαφανίστηκαν οι Άγγελοι, η Παναγία και ο Άγιος Γεώργιος, αυτός παρέμεινε με πειστήριον στα χέρια του το αντίδωρο και τις σταγόνες στα ρούχα του από τον μανδύα του Αγίου Γεωργίου, προς πίστωσιν αληθινή των κατοίκων του χωριού και του ιερέως που έφθασαν κατόπιν για τον όρθρο, και τους εξήγησε τα όσα θαυμαστώς είδε και άκουσε στο σπήλαιο των Ποιμένων.
(φυλλάδιο Ι.Μονής των Ποιμένων, Αρχιμ. Ιγνάτιος, Σεπτ. 2007, Ανατ. Ιερουσαλήμ, Ισραήλ).Ο μοναχός Ιωάσαφ γέροντας των Ιωσαφαίων, στο Άγιον Όρος, σε αγρυπνία του Αγίου Γεωργίου αξιώθηκε να δει σε οπτασία τα πανευφρόσυνα κάλλη του παραδείσου, χάρις στον προστάτη του Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Ο οδηγός του Άγιος του είπε:
«Γιατί, αδελφέ, σε κυριεύει η αμέλεια και δεν προσέχεις με τον νου σου στην επίκλησι του ονόματος του Χριστού, στην ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό»; Ο Μοναχός όταν άκουσε αυτά, κατανύχθηκε και, όσο έλεγε την ευχή, θερμαινόταν η καρδιά του για τον πόθο του Θεού και αμέσως έλαβε θεία δύναμη, μη έχοντας πλέον δειλία και φόβο. Και πάλι ο οδηγός του του είπε: «Βλέπεις που τώρα είσαι καλλίτερα; Εάν θέλεις την σωτηρία της ψυχής σου, μην αφήνεις ποτέ την ευχή αυτή. Έτσι θα αποκτήσεις καθαρό νου και καρδιά και θα δείς μυστήρια Θεού. Πρόσεχε όμως να έχεις ακριβή και καθαρή εξομολόγηση στον Πνευματικό σου πατέρα για ο,τι κακό σου παρουσιασθεί.…λέγε αδιάκοπα την ευχή, χωρίς να σκέπτεσαι τίποτε άλλο.
«Αδελφέ, Ιωάσαφ λίγοι εκλεκτοί άνθρωποι ευρίσκονται σήμερα στον κόσμο, με την διαφορά ότι, όποιος κοπιάσει για λίγη αρετή, υπομείνει τον αδελφό του και δεν τον κατακρίνει, αυτός θα ευχαριστήσει τον Θεό και θα κληθεί «μέγας εν τη βασιλεία των ουρανών».

***

Όταν ασπάζεστε τις εικόνες των μαρτύρων του Χριστού, ασπάζεστε τις πληγές και τα παθήματά τους για χάρη του Βασιλέως Χριστού…Το σώμα σας υποκλίνεται στις εικόνες ενώ η ψυχή σε αυτούς που εικονίζονται σε αυτές. Το στόμα σας τις ασπάζεται μα η ψυχή ασπάζεται τις ψυχές των δοξασμένων αγίων στη Βασιλεία των Ουρανών. Τα μάτια σας βλέπουν το ξύλο και το χρώμα αλλά τα πνευματικά σας μάτια ατενίζουν ζωντανά πρόσωπα στο βασίλειο των πνευμάτων. Αγίου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) Επισκόπου Αχρίδος.
Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι Άγιοι μέσα του. Οι Άγιοι χαίρονται, όταν ξεσηκώνωνται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνωνται στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τις άγιες εικόνες και ζητάη βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει μέσα στην καρδιά του όχι μόνον την Χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τον Άγιο, και τοποθετούνται πια στο Τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» (Α΄ Κορ. 3,16 και 6,19). Εάν το καταλάβαιναν αυτό οι άνθρωποι, πόση χαρά θα αισθάνονταν, πόση δύναμη θα έπαιρναν! (Από το βιβλίο «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης »)
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: « Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! …. Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε»…. Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας• και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας.
Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του.
Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός.
(Όσιος Παΐσιος: ΛΟΓΟΙ Α’ – (Ησυχαστήριον – Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σελ. 360-362).

***

Επίσκεψις του αγίου Γεωργίου στην Γερόντισσα Ταρσώ, την διά Χριστόν σαλή

Σε κάποια περίπτωση, μία κοπέλλα που είχε αναμιχθεί στο κίνημα του Αναρχισμού και της αθεΐας, επέστρεψε στην Χριστιανική Πίστη. Μία ημέρα επισκέφθηκε την μακαρία Ταρσώ στο καλύβι της (δεν είναι γνωστό ποιος της την σύστησε) και η Σαλή του Θεού, αφού την πήρε ιδιαιτέρως, «με λεπτό τρόπο και αγάπη ξεγύμνωσε, με το διορατικό της χάρισμα, όλες τις πληγές της ψυχής της»!
Η αποκάλυψις αυτή έφερε σε κατάνυξη την κοπέλλα. Το παράδοξο είναι, ότι «μετά το φοβερό αυτό διάβασμα της ψυχής της, η Ταρσώ την ευλόγησε με την ευλογία του αγίου Γεωργίου – που εκείνη την ώρα πέρασε, όπως είπε η Ταρσώ, από το καλυβάκι της – λέγοντας το τροπάριό του και κάνοντας απόλυση» (Ι. Κ. σελ. 170).

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Άι μου Γιώργη!»

«Ανέτειλε το έαρ• δεύτε ευφρανθώμεν! Εξέλαμψεν η Ανάστασις Χριστού• δεύτε ευφρανθώμεν! Η του αθλοφόρου μνήμη τους πιστούς φαιδρύνουσα ανεδείχθη».

...Ο δε Άγιος Γεώργιος είναι ο κατ’ εξοχήν καλοκαιρινός και ανοιξιάτικος Άγιος και δεν δύναταί τις να φαντασθή μνήμη του Αγίου Γεωργίου χωρίς πολλά ποικιλόχροα άνθη μοσχοβολούντα, χωρίς τάπητας ανθυλλίων μεθυσκόντων τον αέρα με την ευωδίαν των, χωρίς άπειρον πρασινάδα και απεράντους αγρούς αιματόχρους από αμέτρητον πλήθος των μηκώνων, χωρίς τρυφερούς βλαστούς αμπέλων με βότρυς προβάλλοντας και χωρίς αναριθμήτους στεφάνους από αγραμπελιές και αγιοκλήματα. Ποίος άλλος Άγιος δύναται να καυχηθή, ότι είναι ο καθολικός πολιούχος των ελληνίδων πόλεων, ο γενικός προστάτης της ελληνικής εξοχής;
Καθώς δε ο Άγιος Νικόλαος είναι ο κατ΄εξοχήν προστάτης των θαλασσοπορούντων ανά τον πόντον, ούτω και ο Άγιος Γεώργιος είναι ο ετοιμότατος βοηθός και αντιλήπτωρ των γεωπονούντων επί της ξηράς. Ποίος άλλος Άγιος εφάνη ποτέ τόσον πρόθυμος “των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος”; Και ποίος άλλος Άγιος έδειξε ποτέ τόσην χριστομίμητον φιλανθρωπίαν και συγκατάβασιν, ώστε να εισακούση της δεήσεως παιδίου παίζοντος, ηττωμένου εν τη παιδιά και πάσχοντος την φιλοτιμίαν …
Αλλ’ είθε ν’ ανατείλη ταχύτερον, Άη μου Γιώργη, η ευλογητή εκείνη ημέρα της αναστάσεως του Γένους και έθνος τοσούτον έχον περικείμενον νέφος μαρτύρων, τοσούτους μετά σου πρέσβεις προς Θεόν, εκ του αίματός του και εκ των σπλάχνων του, δεν μέλλει ποτέ να εγκαταλειφθή υπό του Θεού των πατέρων του. Είθε ν’ ανατείλη η ημέρα εκείνη, ως τάχιστα, λεβέντη μου αστραπόμορφε και πρώτε καβαλάρη, ‘Αη μου Γιώργη, είθε!

***

Το Παλληκάρι της Αιώνιας Νιότης

Άγιος Γεώργιος, το παλληκάρι της πίστης μας, ο των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρος και των Μαρτύρων ταξίαρχος…
Πέθανε μαρτυρικά για να συμβασιλέψει με τον Αναστημένο μας Κύριο, γι αυτό και η μνήμη του είναι ζυμωμένη με την ανάσταση και το πάσχα…
Και ο υμνωδός μας καλεί να ευωχηθώμεν, γιατί ανέτειλε το Έαρ και να καταστέψουμε τον μεγαλομάρτυρα του Χριστού με εαρινά άνθη και αναστάσιμες υμνωδίες…
Όσοι χριστιανοί έχουν ακόμα αυτιά ακούνε τον καλπασμό του αλόγου του, όταν Εκείνος προστρέχει σε άμεση βοήθεια των πτωχών και των αδικημένων του βίου. Και η πίστη των νοερών οφθαλμών βλέπει σε κάθε βαθούλωμα της γης, πέριξ των ναϋδρίων του, το αποτύπωμα του αλόγου του. Μαρτύριο ότι αφού η παρουσία του άπαξ αγίασε τον χώρο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η επίσκεψη του θα επαναληφθεί και η προστασία του θα είναι αιώνια….
Ο ποιητής θέλει τον αη Γιώργη μας, να καλπάζει τροπαιοφόρος ανά τους αιώνας, ως εικόνα της αιώνιας νιότης που χάρισε ο Χριστός στους φίλους Του. Είναι ο υπέρμαχος της αγιασμένης ρωμηοσύνης. Και στα καπούλια του αλόγου του, παρακάθεται η ίδια η ρωμηοσύνη ως νεάνις αεί θάλλουσα και διασωζόμενη, από το θηρίο το φρικτό και αλλόκοτο, τον δαιμονόμορφο βαρβαρισμό του πνεύματος και του σώματος. Και με το αργυρό κοντάρι του, ο πρωτοταξίαρχος των παλληκαριών του Χριστού, το στέλνει πίσω στα σκοταδια του ταρτάρου. Εκεί που ο φθονερός ο θάνατος και κάθε ασχήμια καταδικάστηκαν στην αιώνια ανυπαρξία.
http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2018/04/blog-post_23.html#ixzz5DTvijCnl
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/04/blog-post_688.html

***

Η ζωντανή παρουσία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην βυζαντινή Κωνσταντινούπολη
Από το άλογό του ακούγονταν χλιμιντρίσματα και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Χαρισίου ή Χαρσίου ανέβλυζε αίμα 

Όταν έγινε αυτοκράτωρας ο Ανδρόνικος ο Β΄ο Παλαιολόγος (1282-1328), υπήρχε μεγάλη ταραχή στην εκκλησία με τον λατινόφρονα πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275-1282) πρωταγωνιστή στη θεήλατη ένωση με τους παπικούς, και στο κράτος με τους λατίνους. Ο βασιλέας ήταν θεοφοβούμενος, αλλά τότε συνέβησαν μεγάλα και παράδοξα σημεία. Είχε για σύμβουλο τον Θεόδωρο Μετοχίτη (1270 – 1332), άνθρωπο πολύ ευλαβή και σπουδαίο όπου και τον έκανε Μέγα Λογοθέτη του παλατιού. Αυτός ανακαίνισε και στόλισε με θαυμάσια ψηφιδωτά, την Μονή της Χώρας. Και τόσο πολύ αγαπούσε αυτή την μονή, που πήγαινε στις αγρυπνίες και προσευχόταν μαζί με τους μοναχούς. Το Σάββατο της Α΄ εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην λειτουργία της Κυριακής, όπου μνημονεύονται όλοι οι ορθόδοξοι βασιλείς και πατριάρχες, πήγε και ο Θεόδωρος. Κατά τα μεσάνυχτα έφτασε απεσταλμένος του αυτοκράτορα, που ζητούσε την γνώμη του πάνω σε τούτο: Όταν πήγαν να κοιμηθούν οι φύλακες, οι πελεκυφόροι και ξιφοφόροι, ακούστηκε ένα χλιμίντρισμα που βούιξε όλο το παλάτι. Όλοι απορούσαν και ρωτούσαν ο ένας τον άλλον τι ήταν αυτό το παράδοξο, γιατί πουθενά δεν υπήρχε άλογο εκεί. Δεν είχε σταματήσει ακόμα ο θόρυβος και ακούστηκε και δεύτερο χλιμίντρισμα, δυνατότερο από το πρώτο, τόσο που το άκουσε και ο ίδιος ο αυτοκράτωρ. Και του είπαν ότι προέρχονταν από το άλογο που ήταν ζωγραφισμένο στον ναό της Θεοτόκου της Νικοποιού, κοντά στο παλάτι. Σε αυτό το άλογο είναι καβάλα ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος.
Ακούοντας όλα αυτά ο Λογοθέτης είπε: Χαίρω μαζί σου ω βασιλεύ, για τα μέλλοντα τρόπαια. Γιατί νομίζω πως αυτό σημαίνει, ότι θα γίνει βασιλική εκστρατεία κατά των Αγαρηνών, που λεηλατούν την Ασία μας. Σαν τα άκουσε αυτά ο βασιλιάς, αμέσως ξαναστέλνει αγγελιαφόρο και του λέει: Συ έτσι που απαντάς, λέγοντάς μου, όπως συνηθίζεις αυτά που χαροποιούν την καρδιά μου, φαίνεσαι να αγνοείς και να μην ξέρεις. Εγώ όμως θα σου πω τι σκέφτομαι πραγματικά, γιατί όπως μου παρέδωσαν οι παππούδες μου, και άλλοτε αυτό το άλογο έκανε το ίδιο χλιμίντρισμα, όταν ο άρχοντας των λατίνων, ο Βαλδουίνος (1204), ήθελε να πάρει την βασιλεύουσα. Τότε και ο πατέρας μου ταράχθηκε πολύ, και το εξέλαβε για κακό σημάδι. Δεν πέρασε πολύ καιρός, και είδε την πόλη να κουρσεύεται από τους Λατίνους.
Άλλοτε σε ένα δημοτικό κτίριο στον ναό της του Θεού Σοφίας, υπήρχε ιστορημένη σε τοιχογραφία μια εικόνα της Θεοτόκου, που έκλαιγε για πολλές μέρες τόσο, ώστε με σφουγγάρι μάζευαν τα δάκρυα Της, τα οποία κυλούσαν σαν αυλάκι. Ήλθε ο αυτοκράτωρ και προσκύνησε, προστάζοντας στην συνέχεια να ασφαλίσουν τον χώρο. Αμέσως μετά από αυτό, στον ναό του Αγίου Γεωργίου του Χαρισίου ή Χαρσίου, η εικόνα του λαμπρού Μάρτυρος ανέβλυζε αίμα. Βλέποντας όλα αυτά τα σημεία ο Ανδρόνικος πρόσεχε με πολλή ευλάβεια και φόβο Θεού, να μην κάνει αντίθετα προς το θέλημά Του. Και αμέσως κάλεσε σύνοδο για την ενότητα της Εκκλησίας. (Ευλογίου Κορυτσάς: Ο Καβαλάρης Άγιος Γεώργιος… εν τη Θράκη, ανάτυπο εκ του 22ου τόμου. Α. Θ. λ.γ. Θ., Αθ. 1957 )

Είχαν αποθέσει όλες τις ελπίδες τους στον άγιο Γεώργιο
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/06/28679/

Άγιε μου Γιώργη… στης Παράδεισος κοντά σα φτάσουμε την Πύλη να πεις στον κλειδοκράτορα πως είμαστε δυό φίλοι!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/28/28281/

Ω Γεώργιε Μάρτυς! το γλυκύ πιστοίς και όνομα και πράγμα υπάρχων· Τ’ ‘ονομά σου ( Μεγαλυνάρι), Νικηφόρος Βρεττάκος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/24/%CF%89-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CE%BA%CF%8D-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%8C/

Ο άγιος Γεώργιος οδηγός και διδάσκαλος της προσευχής και εγγυητής της αιώνιας σωτηρίας μας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/22/23208/

Ο Όσιος Ηλίας Διαμαντίδης, ο Μυροβλύτης, ζούσε με την παρουσία και την καθοδήγηση του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/20/29899/

Τον σάπισε στο ξύλο ένας νεαρός καβαλάρης! Θαύματα του Αγίου Γεωργίου
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/21/%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Είδα την εικόνα μου του Αγίου Γεωργίου στον τοίχο να «στάζει» αίμα. Μακάρι, να μη ζήσουμε χειρότερα από αυτά που βιώνουμε αυτές τις ημέρες. Μακάρι ο Άγιος Γεώργιος να σκότωνε το δράκο του πολέμου στην Ουκρανία!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/31/%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Εκείνα τα χρόνια ήταν και οι μητέρες παλληκάρια και τα παιδιά παλληκάρια. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/25/25535/

Προσκύνημα στον πανάγιο Τάφο του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στη Λύδδα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/23/22159/

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη μ’ καβαλλάρη…
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/23/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%85/Απολυτίκιον Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου Ήχος δ’

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Αγίας Πολυχρονίας, μητρός Αγ. Γεωργίου.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ζωήν την αιώνιον επιποθούσα σεμνή, φθαρτών κατεφρόνησας και ηδονών κοσμικών, Χριστόν αγαπήσασα· όθεν Πολυχρονία, συν υιώ Γεωργίω, θείω τροπαιοφόρω, μαρτυρίω μετέσχες, διό σε μακαρία, πίστει γεραίρομεν.

Κοντάκιον Ήχος δ”
Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Γεωργηθείς υπό Θεού ανεδείχθης, της ευσεβείας γεωργός τιμιώτατος, των αρετών τα δράγματα συλλέξας σεαυτώ, σπείρας γαρ ενδάκρυσιν, ευφροσύνη θερίζεις, αθλήσας δε δι” αίματος, τον Χριστόν εκομίσω, και ταις πρεσβείαις Άγιε ταις σαις, πάσι παρέχεις, πταισμάτων συγχώρησιν.

Αίνοι. Ήχος πλ. δ΄. Ω του παραδόξου θαύματος

Δεύτε, οι πιστοί τιμήσωμεν, Πολυχρονίαν λαμπρώς, την ρεόντων απόλαυσι, πίστει διατύψασαν, και μανίαν ελέγξασαν, των αντιθέων Χριστού τη χάριτι, νενευρωμένην, Αυτού δε όνομα, ομολογήσασαν, και καθυπομείνασαν ανδροπρεπώς, ύβρεις και μαστίγωσιν, ιδίου σώματος.
Δεύτε, οι πιστοί τιμήσωμεν, αμνάδα την εκλεκτήν, την απίστων τα ένεδρα, λογισμώ στερρόφρονι, και ψυχή καρτερόφρονι, εν τω σταδίω υποσκελίσασαν, Πολυχρονίαν, Χριστού την Μάρτυρα, ης της φρονήσεως, την ισχύν μη φέροντες εις κολασμούς, και ξεσμούς παρέδοσαν, οι ανομώτατοι.

Δεύτε, οι πιστοί τιμήσωμεν, την του εχθρού μηχανάς, θείω σθένει συντρίψασαν, και ομολογήσασαν , ευθαρσώς την αλήθειαν, Πολυχρονίαν αμνάδα πάγκαλον, σφαγιασθείσαν, ως θύμα άμωμον, ταύτη κραυγάζοντες· τω Κυρίω πρέσβευε υπέρ ημών, των ανευφημούντων σε, Μαρτύρων πρότυπον
Δεύτε, οι πιστοί τιμήσωμεν, εν γηθοσύνη πολλή, την τρυγόνα του Κτίσαντος, την Αυτώ κομίσασαν, νεοσσόν αξιέραστον, τον στρατηλάτην σεπτόν Γεώργιον, ον επαινούντες, αυτή κραυγάζομεν· Χαίρε καλλίτεκνε, αθληφόρε ένδοξε η καλλιάν, εν τη πέτρα πήξασα, στερρώς της πίστεως.

Δοξαστικό των Αίνων του Αγίου Γεωργίου
Δόξα… Ήχος πλ. α΄, Θεοφάνους

Ανέτειλε το έαρ, δεύτε ευωχηθώμεν, εξέλαμψεν η Ανάστασις Χριστού, δεύτε ευφρανθώμεν η του Αθλοφόρου μνήμη, τους πιστούς φαιδρύνουσα ανεδείχθη• διό φιλέορτοι, δεύτε μυστικώς αυτήν πανηγυρίσωμεν• ούτος γαρ ως καλός στρατιώτης, ηνδρίσατο κατά των τυράννων, και τούτους κατήσχυνε, μιμητής γενόμενος του πάθους του Σωτήρος Χριστού, ουκ ηλέησε το σκεύος το πήλινον το εαυτού, αλλά γυμνόν ανεχάλκευσεν, εν βασάνοις αυτό προσαμειβόμενος, αυτώ βοήσωμεν• Αθλοφόρε ικέτευε, εις το σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Δόξα. Ήχος πλ. α΄.

Τις κατ’ αξίαν επαινέσει σου, την καρτερίαν εν τοις άθλοις, Μάρτυς Πολυχρονία θεοφόρητε; Συ γαρ τω θείω έρωτι, εν καρδία φλεγομένη, το σώμα παρέδωκας, πολυωδύνοις βασάνοις· διό και μετά θάνατον, Χριστώ τω Παντάνακτι, και Θεώ συμβασιλεύεις, εις απεράντους αιώνας· δεόμεθα ούν πρέσβευε Αυτώ, ταίς ημών διανοίαις δωρήσασθαι φωτισμόν, και άμετρον έλεος.

Πολυχρονία καλλίτεκνε,
τον νεοσσόν σου Γεώργιον,
ικέτευε του σωθήναι τας ψυχάς ημών.Μπετζαλλά-Al-Khader, Μπετζάλλα-BeitJala, δεξαμενές του Σολομώντα /Επεισόδιο 38 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
π.Ιγνάτιος Καζάκος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Ποιμένων.

iconandlight.wordpress.com