Στις μέρες της μεγάλης αποστασίας, λίγο πριν την μεγάλη, παγκόσμια
αναλαμπή της Ορθοδοξίας, την ανάκτηση Πόλης και Μικρασίας από τον
Ελληνισμό και την βάπτιση των Μουσουλμάνων (το 1/3 θα βαπτισθεί), ο ίδιος ο Άγιος Γεώργιος (23-4-303 μ.Χ.) φανερώνεται σε Αλεβίτισσα της Τουρκίας και σε Ελληνόπουλο της Γερμανίας και τους παραδίδει τον ίδιο τον προσωπικό του σταυρό, τον οποίο φορούσε καθόλο το φοβερό μαρτύριό του,
οπότε με τις συνεχείς θαυμαστές θεραπευτικές παρεμβάσεις του Χριστού,
είχε γίνει αφορμή να προσέλθουν ομολογιακά και μαρτυρικά στον
Χριστιανισμό χιλιάδες άνθρωποι και αυτή ακόμη η ίδια η σύζυγος του Διοκλητιανού, Αγία Βασίλισσα Αλεξάνδρα!
Ο Στυλιανός από την Καβάλα, ζει εδώ και μερικά χρόνια και εργάζεται στο Βερολίνο, όπου γνωρίζεται με μια ευγενή Μικρασιάτισσα της Τουρκίας, Αλεβίτισσα στην καταγωγή και το Θρήσκευμα.
Με την ευκαιρία πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Αλεβίτες ή Αλεβίδες,
θεωρούνται ξεχωριστή θρησκεία από το Ισλάμ, πιστεύουν σε "τρισυπόστατο"
θεό, δεν πηγαίνουν σε τζαμιά, δεν έχουν την σαρία, δεν νηστεύουν στο
Ραμαζάνι, δεν πηγαίνουν στην Μέκκα, έχουν θρησκευτικό οδηγό τους
"Γέροντα - παππούλη" (ντεντέ - παππού), δεν σκεπάζουν τα κεφάλια και τα
πρόσωπα των γυναικών τους, δεν απαγορεύσουν το χοιρινό, πίνουν κρασί,
τραγουδούν και χορεύουν στις θρησκευτικές γιορτές τους (πανηγύρια) και
έχουν θεσμοθετημένη ανεκτικότητα απέναντι σε όλες τις άλλες θρησκείες,
ενώ θεωρούνται ότι βρίσκονται πιο κοντά στον Χριστιανισμό. Αρκεί να σημειωθεί πως η οικογένεια Άσαντ
στη Συρία είναι Αλεβίτες και στηρίζεται στους Αλεβίτες, οι οποίοι
βοηθούν πολύ τους Χριστιανούς! Στην δε Οθωμανική Αυτοκρατορία - Τουρκία,
οι Αλεβίτες έχουν υποστεί διώξεις και σφαγές και ακόμη και σήμερα
καταπιέζονται και αναζητούν την εθνική ταυτότητά τους, που δεν είναι
τουρκική... Λέγεται πως οι περισσότεροι από τους προγόνους τους ήταν
Έλληνες Χριστιανοί, που αναγκάστηκαν να ασπαστούν ή να εφεύρουν αυτό το
ήπιο, φιλοχριστιανικό "ισλάμ" των Αλεβιτών και Μπεκτασήδων για να
επιβιώσουν. Πολλοί δε από αυτούς είναι σήμερα Κρυπτοχριστιανοί, ενώ άλλοι προσπαθούν με τις οικογένειές τους να φύγουν από την καταπιεστική Τουρκία, όπου οι Αλεβίτες υπολογίζονται σε 20.000.000 άτομα!
Μια τέτοια περίπτωση είναι και της "Τουρκάλας" Αλεβίτισσας ονόματι "Γκάμζε" τότε που θα πει "Χαμογελαστή" και νυν βαπτισμένης "Σοφίας", μιας αγνής ψυχής με έντονες θρησκευτικές αναζητήσεις, η
οποία συναντώντας τον Έλληνα Στυλιανό, μαθαίνει για τον Χριστό, τον
παρακαλεί να την δεχθεί να βαπτιστεί, βλέπει τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο που βίωσε χρόνων μαρτύρια στο Προκόπι της Μικρασίας και με δοσμένη όλη πια την ψυχή της στην Ορθοδοξία, βλέπει έπειτα συνεχώς τον Άγιο Γεώργιο, που σε κάποια στιγμή τους δίνει τον ίδιο τον απαστράπτοντα και ευωδιάζοντα προσωπικό σταυρό του και όπως αφηγούνται οι ίδιοι στον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη, τους εξηγεί:
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: "Αυτό το αντικείμενο που κρατάς στα χέρια σου
και δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς και δεν ξέρεις τι να αισθανθείς
και τι να πεις και το καταλαβαίνω, είναι ο προσωπικός μου σταυρός!
Είναι το αντικείμενο το οποίο εγώ, με προσωπική δουλειά δικιά μου, όταν είχα γίνει Χριστιανός επί της γης, τον έφτιαξα!
Τον είχα πάντα μαζί μου σε όλες τις μάχες! Στην προσωπική μου, στρατιωτική μου ζωή και σε όλα μου τα μαρτύρια ήταν το φυλαχτό μου και το πολύ μεγάλο μου στήριγμα μετά από τις προσευχές μου στον Κύριο. Είχα αυτό. Εκεί ακουμπούσα πάντα!
Όταν πλησίαζε το τελευταίο μου μαρτύριο, είχα παρακαλέσει τον Κύριό μας, αν ήθελε και εάν γινόταν, εφόσον είχα λάβει τόσο μεγάλη υποστήριξη από αυτόν τον σταυρό και από τον Κύριο τον ίδιο φυσικά, εάν γίνεται να μου επιτρέψει να τον πάρω μαζί. Και δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας που μου το επέτρεψε και καθώς έφυγα από τον κόσμο σας, τον πήρα μαζί μου!
Αυτούς όλους τους αιώνες, ο σταυρός ήταν επάνω μαζί μου! (σ.σ. στον Παράδεισο)
Προσευχήθηκα στον Κύριο όμως και του ζήτησα να ξαναεπιστρέψει αυτός ο σταυρός στη γη, να τον διακονήσουν κάποιοι άνθρωποι για να βοηθηθούν άλλοι άνθρωποι! Και μέσω της βοήθειας αυτής, οι άνθρωποι θα ξαναθυμηθούν - όπως έπρεπε και εσύ να κάνεις - τον Κύριο! Θα ξαναεπιστρέψουν κάποιοι...
Οι καιροί σας είναι δύσκολοι...
Είμαστε πάνω και σας βλέπουμε καθημερινά. Βλέπουμε τι γίνεται και
δεν μπορούμε ποτέ να πιστέψουμε ότι όλα αυτά είναι επιτρεπτά επάνω στην
γη, αυτές τις δύσκολες εποχές τις οποίες ζείτε.
Και προσευχόμασταν όλοι και εγώ πάρα πολύ όλους αυτούς τους αιώνες, να επιτρέψει ο Κύριος να επιστρέψει το αντικείμενο αυτό στην γη, για έναν ορισμένο χρόνο, για να δουν οι άνθρωποι ότι ο Κύριός μας επιτρέπει ακόμα πιο μεγάλα και πιο θαυμαστά θαύματα και για να πάρουν οι άνθρωπο το μήνυμά τους, ότι ο Κύριος μάς περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή"!
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΝΗΣΑΚΙ "ΤΡΙΖΟΝΙΑ"
 |
| Άγιος Γεώργιος Τριζονίων |
Ο Άγιος Γεώργιος ανέθεσε στον Στυλιανό και την Σοφία να φυλάσσουν για συγκεκριμένο χρόνο τον σταυρό του και να τον πηγαίνουν όπου τους πει, όπως στην Εκκλησία που όπως είπε "αγαπώ πάρα πολύ", τον Άγιο Γεώργιο στο νησάκι Τριζόνια (ανάμεσα Ναύπακτο και Γαλαξίδι)!
Δείτε το συγκεκριμένο απόσπασμα στο βίντεο που ακολουθεί, ενώ το πλήρες βίντεο με ολόκληρη την διήγηση βρίσκεται εδώ:
Πρόσφατα εντοπίστηκε και η πόλη όπου συντελέστηκε το περίφημο θαύμα με τον δράκο (δείτε εδώ)!
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου