Χαίρετε! Ειρήνη υμίν! καθώς ακούμε το μήνυμα της Αναστάσεως, να θυμόμαστε τι έχουμε κληθεί να γίνουμε, σ’ αυτή τη γη· υιοί Θεού, άνθρωποι αναστημένοι εκ νεκρών εν αγάπη. π. Αντώνιος Bloom του Sourozh

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!

Μαζί με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ σας στέλνω τον γλυκύτερο χαιρετισμό:
Χριστός Ανέστη χαρά μου !

Σύναξη της Παναγίας της Πορταΐτισσας
Σύναξη της Παναγίας Φοβεράς Προστασίας στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη της Λέσβου και οι συν αυτοίς
Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανεψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος. Το μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463 μ.Χ.

Εορτάζουν την Τρίτη της Διακαινησίμου

«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»
Σπάζοντας τα δεσμά του θανάτου
Fr. Anthony Bloom of Sourozh

Όταν ο Χριστός ανέστη εκ του τάφου και εμφανίστηκε στους μαθητές Του και στις Μυροφόρες, τους χαιρέτησε με τη λέξη «Χαίρετε»! Και αργότερα, όταν εμφανίστηκε στους αποστόλους, οι πρώτες Του λέξεις ήταν «Ειρήνη υμίν»! Ειρήνη, διότι η ταραχή τους ήταν πολύ μεγάλη• ο Κύριός τους είχε πεθάνει. Κάθε ελπίδα να νικήσει ο Θεός την κακότητα, να υπερισχύσει το αγαθό του κακού, είχε χαθεί. Έμοιαζε να έχει θανατωθεί η ίδια η ζωή, το φως να έχει σβήσει. Όλο κι όλο που απέμενε στους Μαθητές, στους ανθρώπους που είχαν ζήσει εν αγάπη κοντά στον Χριστό και είχαν πιστέψει σ’ Αυτόν, ήταν να συνεχίσουν να υπάρχουν, όχι πιά να ζούν. Είχαν ήδη γευθεί την αιώνια ζωή, τώρα ήταν καταδικασμένοι να περιμένουν ένα σκληρό θάνατο στα χέρια των εχθρών του Χριστού.
«Ειρήνη υμίν». «Έχω αναστηθεί, είμαι ζωντανός, είμαι μαζί σας, και άρα τίποτε -ούτε θάνατος, ούτε διωγμός- μπορεί πιά να μας χωρίσει ή να σας στερήσει την αιώνια ζωή, τη νίκη του Θεού». Και αφού τους έπεισε ότι αναστήθηκε σωματικά, αφού τους ξανάδωσε τη χαμένη τους ειρήνη και μια ακλόνητη βεβαιότητα πίστεως, ο Χριστός πρόφερε λόγια που ίσως στην εποχή μας να ηχούν απειλητικά και τρομακτικά για πολλούς: «Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, και εγώ πέμπω υμάς». Λίγες μόνον ώρες μετά τον σταυρικό θάνατό Του, λίγο μετά τη φοβερή εκείνη νύχτα στη Γεθσημανή, οπότε ο Χριστός συνελήφθη από τους εχθρούς Του, καταδικάστηκε σε θάνατο, οδηγήθηκε έξω από τα τείχη της πόλης και πέθανε πάνω στο σταυρό, τα λόγια αυτά παίρνουν τη μορφή απειλής. Και μόνο με την πίστη, με την παντοδύναμη βεβαιότητα ότι ο Χριστός αναστήθηκε, ότι ο Θεός είχε νικήσει, ότι η Εκκλησία είχε γίνει μία ανίκητη δύναμη, θα μπορούσαν να γίνουν λόγια ελπίδας και θριαμβικής ιεραποστολής.
Οι Μαθητές ξεκίνησαν να κηρύττουν· τίποτε δεν τους σταματούσε. Δώδεκα άνθρωποι αντιμέτωποι με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δώδεκα ανυπεράσπιστοι άνδρες, χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα βγήκαν να μεταφέρουν το απλούστατο μήνυμα· ότι η θεία αγάπη είχε εισέλθει στον κόσμο και ότι για χάρη αυτής της αγάπης ήταν έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους, ώστε και άλλοι να πιστέψουν και να ζήσουν, ώστε να ανατείλει φως «τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου». Τους περίμενε πράγματι ο θάνατος· όλοι οι απόστολοι, εκτός από τον Ευαγγελιστή ᾿Ιωάννη, υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο. Τους επιφυλάχθηκε θάνατος και διωγμός και πόνος και σταυρός (Β´ Κορ. 6, 3-14). Αλλά η πίστη μας, η πίστη στον Χριστό, στον Σαρκωμένο Θεό, η πίστη στον Εσταυρωμένο και Αναστάντα, η πίστη που έφερε την άσβεστη αγάπη στον κόσμο, θριάμβευσε. «Η πίστις ημών η νικήσασα τον κόσμον».
Το κήρυγμα αυτό άλλαξε τη στάση του ανθρώπου προς τον άνθρωπο· καθένας έγινε πολύτιμος στα μάτια του άλλου. Ο προορισμός του κόσμου διευρύνθηκε και απέκτησε βάθος, ξεπέρασε τα όρια της γης και ένωσε τη γη με τον ουρανό. Και όπως είπε ένας Δυτικός ιεροκήρυκας, εμείς τώρα οι Χριστιανοί, έχουμε γίνει τα πρόσωπα εκείνα που ο Θεός τους εμπιστεύτηκε τη φροντίδα των άλλων ανθρώπων· τα πρόσωπα που θα πιστεύουν στον εαυτό τους, επειδή ο Χριστός τους εμπιστεύθηκε· που δεν θα χάνουν την ελπίδα τους, γιατί τη φύτεψε ο Θεός μέσα τους· που θα μπορέσουν να φέρουν τη θριαμβευτική αυτή νίκη μέσα στο καμίνι του τρόμου, των δικαστικών διώξεων, του μίσους και του διωγμού• αυτή τη νίκη που έχει ήδη κατακτήσει τον κόσμο, διά της πίστεως στον Εσταυρωμένο και αναστάντα Ιησού.
Ας ορθώσουμε λοιπόν το ανάστημά μας γι’ αυτήν την πίστη. Ας την ομολογούμε άφοβα, ας τη διδάξουμε στα παιδιά μας, ας τα οδηγούμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας, τα οποία, πριν ακόμη τα παιδιά μπορέσουν να τα κατανοήσουν, τα ενώνουν με τον Θεό και φυτεύουν την αιώνια ζωή μέσα τους.
Και όλοι μας, νωρίτερα ή αργότερα, θα σταθούμε ενώπιον της κρίσεως του Θεού και θα πρέπει να απαντήσουμε αν μπορέσαμε να αγαπήσουμε όλο τον κόσμο -πιστούς και απίστους, αγαθούς και πονηρούς- με την ίδια θυσιαστική, σταυρωμένη, νικηφόρα αγάπη με την οποία ο Χριστός αγάπησε εμάς. Είθε ο Θεός να μας δώσει θάρρος ακατανίκητο, πίστη νικηφόρα, αγάπη χαρούμενη, ώστε να εδραιωθεί η Βασιλεία για την οποία Εκείνος ενανθρώπησε, να γίνουμε εμείς υιοί Θεού και η γη μας αληθινός ουρανός, όπου θα ζει και θα βασιλεύει η αγάπη.
Χριστός Ανέστη!
Έτσι λοιπόν, καθώς από Κυριακή σε Κυριακή ακούμε το μήνυμα της Αναστάσεως, να θυμόμαστε τι έχουμε κληθεί να γίνουμε, σ’ αυτή τη γη· άνθρωποι αναστημένοι εκ νεκρών εν αγάπη. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον σε τέτοιο βαθμό ώστε να περνάμε τις πύλες του θανάτου, να κατεβαίνουμε διά του σταυρού στον άδη, να μετέχουμε εν αγάπη στα παθήματα των άλλων, να ξεχνάμε τον εαυτό μας• και τότε ξαφνικά να ανακαλύπτουμε ότι «Ναι, ζούμε, ζούμε διά της ζωής του Χριστού».

Την Τρίτη της Διακαινησίμου, η Λιτάνευσις της Ιεράς εικόνος της «Φοβεράς Προστασίας» η θαυματουργή Παναγία της Μονής Κουτλουμουσίου

« Στην Λιτανεία της Φοβεράς Προστασίας το 1992, την ομπρέλα της Παναγίας την κρατούσε ο ανθυπασπιστής της Μοίρας Καταδρομών, Β.Τ., από τα Ιωάννινα.
Όπως προχωρούσαμε, δεξιά του ήμουν εγώ και αριστερά του ο Γέροντας, ο οποίος κάποια στιγμή είπε στον αξιωματικό:
-Άντε, εύχομαι με το καλό να είσαι σημαιοφόρος και στην Πόλη (Κων/πολη), που θα μπούμε
Και γυρνώντας προς τα εμένα μου είπε: – Άκουσες τι είπα;
– Ναι, Γέροντα το άκουσα. Αμήν του απάντησα.
Τότε γέλασες εκείνος και πρόφερε το χαρακτηριστικό του επιφώνημα.
– Α! (εντάξει, δηλαδή).
Μια μέρα αργότερα κατέβηκα από το κελί του και τον ρώτησα σχετικά με την Πόλη και μου είπε:
– Την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε πίσω, αλλά όχι εμείς.
Εμείς, έτσι όπως κατάντησε η πλειονότητα της νεολαίας μας, δεν είμαστε ικανοί για τέτοια. Όμως ο Θεός θα οικονομήσει να πάρουν άλλοι την Πόλη και να την δώσουν σε εμάς, σαν λύση στο πρόβλημα τους»
Από το βιβλίο «Ο Γέρων Παΐσιος, Σελ: 209, Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου»

Άγιος Ραφαήλ της Λέσβου ”Αν ήξερες τι θρήνος έγινε μέσα σ’ αυτό το κιούπι, θα ράγιζε η καρδιά σου! Εκεί μέσα οι αγριότουρκοι βασάνισαν τη Ρηνούλα …
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/08/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD-%CE%AE%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B9-%CE%B8/

Ο Πλάτωνας ο φιλόσοφος πήγε στον παράδεισο, Ποτέ να μην αναθεματίζεις άνθρωπο που πέθανε πριν τον ερχομό του Χριστού.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/05/03/%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%ae%ce%b3%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%ad-%ce%bd%ce%b1/

Μια Στιγμή του Πάσχα – Υπάρχουν στιγμές της ζωής μας που ζυγίζουν μια ολόκληρη αιωνιότητα
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/20/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%ac%cf%83%cf%87%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc/

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Απολυτίκιον Παναγίας της Πορταΐτισσας
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Την σεπτήν Σου εικόνα Πορταΐτισσα Δέσποινα, η διά θαλάσσης επέστη, θαυμαστώς εν τη ποίμνη Σου, τιμώμεν ως αγίασμα σεπτόν, και σκήνωμα της δόξης Σου πιστώς, εξ αυτής γαρ αναβλύζεις τας δωρεάς, τοις πόθω εκοώσί Σοι· δόξα τοις θαυμασίοις Σου Αγνή, φόξα τη προμηθεία Σου, δόξα τη προς ημάς Σου πλουσία χρηστότητι.

Απολυτίκιον Παναγίας της «Φοβεράς Προστασίας»
Ήχος δ´. Ο υψωθείς.

Την Φοβεράν Σου Προστασίαν Παρθένε, δίδου ημίν τοις σε τιμώσιν εκ πόθου, εκ των ψυχών διώκουσα τον φόβον του εχθρού· φλόγα δε υπάναψον, του γλυκέος Υιού σου, εντολών την τήρησιν, ζωηρρύτων διδούσα, όπως εγκάρπως φθάσωμεν Αγνή, εις Βασιλείαν, αυτού την τρισπόθητον.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε (Γερασίμου).

Εν Λέσβω αθλήσαντες, υπέρ Χριστού του Θεού, αυτην ηγιάσατε τη των λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. όθεν υμάς τιμώμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη, ως θείους ημών προστάτας, και πρέσβεις προς Κύριον.

Μεγαλυνάριον

Ώφθης Πορταΐτισσα αληθώς, σκέπη και προστάτις, των φωνούντων από ψυχής, Κόρη Παναγία, το μέγα όνομά Σου· διό τη χάριτί Σου πάντες προστρέχομεν.
Προστασία κέκληται Φοβερά, Άχραντε Παρθένε, η εικών σου η ιερά, των εχθρών τα πλήθη, φοβίζουσα πιστών δε, πληρούσα ευφροσύνης, καρδίας Πάναγνε.
Πρέσβευε απαύστως τω Σω Υιώ, Γένους Προστασία, Ορθοδόξων η Φοβερά, ίνα επηρείας, ρυώμεθα και βλάβης, εχθρών οι προσιόντες, τη αντιλήψει Σου.
iconandlight.wordpress.com