Όταν ήμουνα νέος μοναχός στο Άγιον Όρος ο Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου μού είπε:
“Βλέπεις αυτό τον γέρο εκεί πέρα, είναι ο πατήρ Αυξέντιος. Αυτός βλέπει το Άκτιστο Φως”.
Ήταν ένας γέρος τυφλός εκατό χρονών, τυφλός σωματικά, ανοιχτομάτης πνευματικά. Αυτός έβλεπε το Άκτιστο Φως. Πήγα ένα πρωί να πάρω την ευχή του και έλαμπε, είχε στο πρόσωπό του μια αγιότητα, μια λευκότητα, μια στιλπνότητα, έλαμπε, σαν χιόνι ήταν το πρόσωπό του. Και έχει και μια συνέχεια αυτό που λέω. Είχα πάει να δω αυτόν τον ηγούμενο, ο οποίος είναι πολύ σπουδαίος άνθρωπος στο Άγιον Όρος, στη Μονή Γρηγορίου, ο π. Γεώργιος Καψάνης. Ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Θεολογική Σχολή και έφυγε και πήγε σε ένα άλλο Πανεπιστήμιο, που λέγεται Άγιον Όρος. Και είχε βγει ο Γέροντας Αυξέντιος και έμπαινα εγώ, του φίλησα το χέρι, δεν έβλεπε ο άνθρωπος, έβλεπε όμως η ψυχή του και μου λέει:
“Έχουμε πολύ καλό Γέροντα”.
Τι να πω εγώ ο καημένος;
“Το ξέρω”, λέω.
“ Μα είναι πολύ καλός,” μου λέει. “Ξέρεις τι μου έκαμε”;
“Τι σου έκαμε, Γέροντα”;
“Χθες το βράδυ κτύπησα το διάβολο, τον έσπρωξα στον τοίχο και ήρθα σήμερα να εξομολογηθώ”.
Ακούτε, αδελφοί μου, ακούτε πνευματική κατάσταση, πάλη με το διάβολο, κτύπησε το διάβολο και ήρθε να εξομολογηθεί και εγώ κτυπάω τη μάνα μου, τον πατέρα μου, τον αδελφό μου, το παιδί μου και δεν έχω αίσθηση ότι κάνω κάτι κακό. Κατάλαβες; Διαφορά, τρομακτική διαφορά. Εμείς θίγουμε κάθε μέρα τον αδελφό μας, πρώτος εγώ, και χαμπάρι δεν παίρνουμε.
“Και ήρθα να εξομολογηθώ και μου είπε ο Γέροντας δεν πειράζει και μπορώ να κοινωνήσω. Ακούς τι καλό Γέροντα που έχω”;
Κι έμεινα ξερός. Και κοιμήθηκε ο άνθρωπος αυτός στον εσπερινό της Κυριακής της Ορθοδοξίας, την ώρα που έψαλλαν το Φως Ιλαρόν κι αυτός πήγε στο Φως αυτό το Ιλαρόν, το Ανέσπερο, το Θαβώρειο, το Αναστάσιμο, το Φως αυτό που έβλεπε σε όλη του τη ζωή.
Από διηγήσεις του π. Γεράσιμου Φωκά.
apantaortodoxias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου