Κυριακή του Θωμά, Αποκτήστε σοφία από τις μέλισσες. Ας κάνουμε ό,τι είναι αναγκαίο για ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, έτσι που οι άνθρωποι που μας συναντούν, θα λένε: Δεν έχουμε ξανασυναντήσει τέτοιους ανθρώπους… π. Αντώνιος Bloom του Sourozh – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Κυριακή του Θωμά ή Κυριακή του Αντίπασχα

Η Κυριακή του Θωμά
π. Αντώνιος Bloom του Sourozh
April 30,1995

Σήμερα τιμάμε τον Απόστολο Θωμά. Πολλοί συχνά τον θυμόμαστε μοναχά σαν τον άπιστο Θωμά• στην πραγματικότητα είναι εκείνος που αμφέβαλλε για τα νέα που του μετέφεραν οι υπόλοιποι Απόστολοι όταν του είπαν : Ο Χριστός αναστήθηκε! Τον είδαμε ζωντανό!

Αλλά δεν είναι εκείνος που αμφέβαλλε σ’ όλη τη ζωή του ή που παρέμεινε άπιστος στο μυστήριο της Θεϊκής αποκάλυψης του Κυρίου. Πρέπει να θυμηθούμε ότι όταν οι Απόστολοι και ο Κύριος έμαθαν ότι αρρώστησε ο Λάζαρος, ο Κύριος τους είπε: Ας επιστρέψουμε στα Ιεροσόλυμα. Στα λόγια του Κυρίου οι άλλοι Απόστολοι απάντησαν: Αλλά οι Ιουδαίοι θέλουν να σε σκοτώσουν εκεί, γιατί θα πρέπει να επιστρέψουμε; Μονάχα ο Απόστολος Θωμάς απάντησε: Ας Τον ακολουθήσουμε και ας πεθάνουμε μαζί μ’ Εκείνον. Ήταν προετοιμασμένος όχι μόνο να είναι στα λόγια μαθητής Του, όχι μόνο να Τον ακολουθήσει όπως ένας μαθητής ακολουθεί τον δάσκαλό του, αλλά να πεθάνει μαζί Του, όπως ένας άνθρωπος που αποφασίζει να πεθάνει με τον φίλο του και εάν χρειαστεί χάριν του φίλου του. Ας θυμηθούμε λοιπόν το μεγαλείο της ψυχής του, την πίστη και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του.
Τι συνέβη όμως όταν μετά την Ανάσταση του Χριστού οι Απόστολοι ανήγγειλαν σ’ αυτόν που μονάχα αυτός δεν είχε δει τον Κύριο, ότι αντίκρισαν πραγματικά τον αναστάντα Χριστό; Γιατί δεν πίστεψε τα λόγια τους; Γιατί αμφέβαλλε; Γιατί είπε ότι χρειαζόταν αποδείξεις, απτές αποδείξεις; Επειδή όταν τους αντίκρισε τους είδε χαρούμενους με ο,τι είδαν, ήταν χαρούμενοι που ο Χριστός δεν ήταν πιά νεκρός, που ήταν ζωντανός, χαρούμενοι για την νίκη που είχε κερδηθεί. Και όμως παρατηρώντας τους δεν είδε σε αυτούς καμία αλλαγή. Ήταν οι ίδιοι, μόνο που ήταν γεμάτοι από χαρά αντί για φόβο. Και ο Θωμάς τους είπε : Μόνο εάν Τον δω, μόνο εάν γίνω μάρτυρας της Αναστάσεως θα μπορέσω να πιστέψω.
Δεν είναι το ίδιο που μπορεί να μας πεί κάποιος που μας συναντά;
Πριν λίγες ημέρες ομολογήσαμε με πάθος, με ειλικρίνεια και με πίστη την Ανάσταση του Κυρίου και το πιστεύουμε με όλο μας το είναι• και όμως, όταν μας συναντούν οι άνθρωποι στο σπίτι, στον δρόμο, στον χώρο της εργασίας μας, μας βλέπουν και αναρωτιούνται: Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι, τι τους συνέβη;
Οι Απόστολοι είχαν δεί τον αναστάντα Κύριο, αλλά η Ανάσταση δεν ήτανε γι’ αυτούς βίωμα, δεν σήμαινε γι’ αυτούς το πέρασμα από τον θάνατο στην αιώνια ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και σε μας• εάν εξαιρέσουμε τους αγίους, που όταν τους συναντάει κάποιος αντιλαμβάνεται ότι το μήνυμα που φέρουν είναι αληθινό.
Τι υπάρχει στο δικό μας μήνυμα που δεν ακούγεται; Επειδή μιλάμε αλλά δεν είμαστε αυτό που πρέπει να είμαστε. Θα έπρεπε να διαφέρουμε τόσο από τους ανθρώπους που δεν έχουν νοιώσει την εμπειρία του ζωντανού, αναστημένου Χριστού, που μοιράστηκε με μας τη ζωή Του, που μας έστειλε το Άγιο Πνεύμα, όπως, σύμφωνα με τα λόγια του C. S. Lewis, διαφέρει ένα άγαλμα από έναν άνθρωπο. Ένα άγαλμα μπορεί να είναι μεγαλοπρεπές, λαμπρό, αλλά είναι πέτρα. Ένας άνθρωπος μπορεί να μας συγκινεί λιγότερο εξωτερικά, είναι όμως ζωντανός, είναι μία μαρτυρία ζωής.
Ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας και ας αναρωτηθούμε σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε, γιατί οι άνθρωποι που συναντάμε δεν καταλαβαίνουν ότι αποτελούμε μέλη του σώματος του αναστημένου Κυρίου και ναοί του Αγίου Πνεύματος; Γιατί;
Ο καθένας μας έχει να δώσει τη δική του απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση. Ο καθένας από εμάς ας εξετάσει τον εαυτό του και ας ετοιμαστεί να απαντήσει με βαθειά συνείδηση, ας κάνουμε ο,τι είναι αναγκαίο για ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, έτσι που οι άνθρωποι που μας συναντούν, όταν θα μας βλέπουν, θα λένε: Δεν έχουμε ξανασυναντήσει τέτοιους ανθρώπους, έχουν κάτι που δεν το έχουμε δεί σε κανέναν άλλον. Τι είναι αυτό; Και θα μπορέσουμε να τους απαντήσουμε ότι είμαστε φορείς της ζωής του Χριστού. Είμαστε μέλη του σώματός Του. Μέσα από εμάς ενεργεί η ζωή του Αγίου Πνεύματος. Είμαστε ναός Του. Αμήν.
Απόδοση Κειμένου: http://www.agiazoni.gr/article.php?id=80991653078852210378
http://www.mitras.ru/eng/eng_65.htm

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Το σημερινό ευαγγέλιο μας προσφέρει μιά μεγαλειώδη απόδειξη της Ανάστασης του Χριστού. Μιά απόδειξη πού πιστοποιείται με την πίστη του αποστόλου Θωμά, αλλά και με την πίστη χιλιάδων άλλων χριστιανών από την αρχή της ιστορίας της σωτηρίας ίσαμε σήμερα.«Ούσης ούν οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των σαββάτων, καί των θυρών κεκλεισμένων όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι διά τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς ειρήνη υμίν. (Ιωάν. κ19)….
Το βαθύτερο νόημα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής έχει σχέση με το εσωτερικό δράμα της ψυχής του ανθρώπου. Όποιος θέλει να εμφανιστεί ο αναστημένος Κύριος μέσα του, με τη βοήθεια τού Αγίου Πνεύματος, πρέπει να κλειδαμπαρώσει την πόρτα της ψυχής του, να την προστατέψει από την εισβολή του εξωτερικού, του φυσικού κόσμου. Όπως γράφει ο άγιος Θεόληπτος στη Φιλοκαλία: «Αποκτήστε σοφία από τις μέλισσες. Με το που θα δουν σμήνος από σφήκες να πετούν γύρω τους, μένουν μέσα στην κυψέλη κι έτσι διαφεύγουν τον κίνδυνο από τις επιθέσεις τους». Με τον ίδιο τρόπο οι απόστολοι προστατεύτηκαν από τους αιμοδιψείς και υλιστές Ιουδαίους.
Οι Ιουδαίοι αντιπροσωπεύουν κατά κάποιο τρόπο τον υλισμό και τον αισθησιασμό. Σε ψυχή όμως που διαφυλάσσεται με ζήλο και κλειδαμπαρώνεται, ο Κύριος θα εμφανιστεί εν δόξη. Ο δοξασμένος Νυμφίος θ’ αποκαλυφτεί τότε στη συνετή νύμφη.
Όταν εμφανίζεται ο Κύριος, ο φόβος του κόσμου εξαφανίζεται κι η ψυχή ειρηνεύει. Κι όχι μόνο ειρηνεύει. Ο Κύριος φέρνει πάντα μαζί Του πολλά και διάφορα δώρα, όπως χαρά, δύναμη και θάρρος. Εδραιώνει την πίστη, ενισχύει τη ζωή.
Όταν ο Κύριος εμφανίζεται και μας παρέχει όλ’ αυτά τα πολύτιμα δώρα, κάποια αμφιβολία εξακολουθεί ακόμα να κρύβεται σε κάποια γωνιά της ψυχής μας.
Η γωνιά αυτή αντιπροσωπεύει το δύσπιστο Θωμά. Για να φωτιστεί και να θερμανθεί κι η γωνιά αυτή με τη χάρη του Κυρίου, πρέπει να επιμείνουμε στην προσευχή και να περιμένουμε με μεγάλη υπομονή. Πρέπει να μένουμε κλειδαμπαρωμένοι, προστατευμένοι από τον έξω κόσμο, από τις σωματικές επιθυμίες και ορμές.
Τότε ο Κύριος πού αγαπά το ανθρώπινο γένος θα μας συμπονέσει και θα εισακούσει τις προσευχές μας. Θα εμφανιστεί ξανά και με τη φιλεύσπλαχνη παρουσία Του θα φωτίσει και την τελευταία σκοτεινή γωνιά της ψυχής μας. Τότε και  μόνο τότε θα μπορέσουμε να πούμε πώς είμαστε ζωντανές ψυχές και υιοί Θεού κατά χάρη. Κι όλ’ αυτά με τη χάρη του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο πρέπει η τιμή και η προσκύνηση, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. Από το βιβλίο: Αναστάσεως Ημέρα,Αθήναι 2011, μετάφρ. Π. Μπότση, σελ. 33 εξ.

Φίλε άγιε Θωμά έμπνευσε όσους δειλιάζουν. Πίστη και απιστία, μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/24/%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B5-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B6/

π. Σεραφείμ Ρόουζ, ένας Εραστής της Αληθείας. Η αλήθεια αξίζει ν’ αγαπιέται με όλη μας την καρδιά και με όλο μας το είναι.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/01/%cf%80-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af%ce%bc-%cf%81%cf%8c%ce%bf%cf%85%ce%b6-%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82/

Απολυτίκιον  Ήχος βαρύς, (γ’)

Εσφραγισμένου του μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, και των θυρών κεκλεισμένων, τοις Μαθηταίς επέστης η πάντων ανάστασις, πνεύμα ευθές δι’ αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά το μέγα σου έλεος.

Η Υπακοή της Εορτής
Ήχος πλ. β’
Ως εν μέσω των μαθητών σου παρεγένου Σωτήρ, την ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ και μεθ’ ημών, και σώσον ημάς.

Στιχηρά Ιδιόμελα
Ήχος α’
Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Των θυρών κεκλεισμένων των Μαθητών συνηθροισμένων, εισήλθες άφνω παντοδύναμε, Ιησού, ο Θεός ημών, και στας εν μέσω αυτών, ειρήνην δούς, επλήρωσας αγίου Πνεύματος, προσμένειν τε προσέταξας, και μηδαμού χωρίζεσθαι από Ιερουσαλήμ, έως ου ενδύσωνται την εξ ύψους δύναμιν· διό βοώμέν σοι· ο φωτισμός, και η ανάστασις, και η ειρήνη ημών, δόξα σοι.

Ήχος α’

Μεθ’ ημέρας οκτώ, της Εγέρσεώς σου Κύριε, ώφθης τοις Μαθηταίς σου εν τόπω ου ήσαν συνηγμένοι, και φωνήσας αυτοίς· Ειρήνη υμίν, τω απιστούντι Μαθητή τας χείρας υπέδειξας, και την άχραντον πλευράν, ο δε πεισθείς εβόα σοι· ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι.

Εις τον Στίχον, Στιχηρά Ιδιόμελα
Ήχος δ’
Στιχ. Ότι ενίσχυσε τους μοχλούς των πυλών σου.

Ω του παραδόξου θαύματος! Ιωάννης στήθει του Λόγου ανέπεσε, Θωμάς δε την πλευράν προσψηλαφήσαι κατηξιώθη· αλλ’ ο μεν, εκείθεν φρικτώς θεολογίας βυθόν ανέλκει, την οικονομίαν, ο δε, ηξίωται μυσταγωγήσαι ημάς· παρίστησι γαρ τας αποδείξεις τρανώς της Εγέρσεως αυτού, εκβοών· ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι.

Христос Воскресе, Радост донесе!
Људи ликујте народи чујте: ХРИСТОС ВАСКРСЕ!!!
Св. Николай Велимирович

iconandlight.wordpress.com