Άγιος Γερώργιος της Δράμας (Καρσλίδη).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Τα σημεία στον τάφο του [του οσίου Γεωργίου της Δράμας (Καρσλίδη)] συνεχίζουν… Η Παρθένα Παχατουρίδου, ένα χρόνο μετά [1961], πήγε με δέκα περίπου γυναίκες από το χωριό της, την Περιχώρα, ν’ ακούσουν τους τελευταίους Χαιρετισμούς στη Σίψα, στην εκκλησία του χωριού.
Διηγείται η ίδια:
– Πήγαμε πρώτα στον τάφο του Γέροντα ν’ ανάψουμε κεριά και να τον χαιρετήσουμε. Καθώς τοποθετούσα ένα κερί στον τάφο του κόλλησε στο χέρι μου λίγη άμμος. Το παράξενο ήταν ότι έβγαζε φωτιά. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα.
Μόνο συλλογίστηκα: «Παναγία μου τι είναι αυτό»; Έτριβα τα χέρια μου, η άμμος έπεφτε, αλλά η φωτιά έμενε στα χέρια μου. Δεν έκαιγε όμως καθόλου! Ήταν κάτι το ανεξήγητο!Χτύπησε όμως η καμπάνα για τους Χαιρετισμούς και κατεβήκαμε στον ναό του χωριού.
Το βράδυ κοιμηθήκαμε στον ξενώνα της Μονής. Είχε έναν πολύ δυνατό αέρα. Δύο-τρία άτομα από την παρέα, στα οποία μίλησα για το συμβάν, δεν τα έπαιρνε ο ύπνος. Σε λίγο, μια απ’ αυτές ήρθε και μας ξύπνησε: «Τι κοιμάστε; Ξυπνήστε να δείτε τι συμβαίνει στον τάφο»!
Ντυθήκαμε και μόλις βγήκαμε από τα δωμάτια μας, αντικρύσαμε απέναντι στην αυλή τον τάφο πλημμυρισμένο από ένα υπερκόσμιο φως και αισθανθήκαμε συνάμα και μία δυνατή ευωδία!
Κατεβήκαμε γρήγορα και περιτριγυρίσαμε τον τάφο. Παίρναμε με τα χέρια μας εκείνο το φλογισμένο χώμα, το οποίο δεν μας έκαιγε, αλλά μόνο μας γέμιζε την ψυχή με χαρά!
Μάζεψα λίγο χώμα, το τύλιξα σ’ ένα χαρτί και ανεβήκαμε ξανά στον ξενώνα. Το πρωί σηκωθήκαμε, πήγαμε στην εκκλησία του χωριού και κοινωνήσαμε. Κατόπιν, επιστρέψαμε στο χωριό μας. Το χώμα το έβαλα στο προσκυνητάρι μου και το έχω για φυλαχτό και ευλογία.
Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας, Ο άγιος των πτωχών και των πονεμένων», έκδοση της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα), Δράμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου