Κάποτε η γερόντισσα καθόταν στην κουζίνα της και έκανε
κομποσχοίνι.Εκεί την βρήκα ώρα απογευματινή.Ξαφνικά, ακούσαμε τα παιδιά
της γειτονιάς,αλβανάκια στην καταγωγή να φωνάζουν: “Γιαγιά
Γαλάτια,γιαγιά Γαλάτια…
“Τα παιδάκια ιδιαιτέρως την αγαπούσαν και την σέβονταν πολύ, γιατί
εισέπρατταν σε πολλαπλάσιο βαθμό την δική της έμπρακτη αγάπη,τη στοργή
και προπαντός την αμέτρητη γενναιοδωρία της. Στις επίμονες φωνές των
παιδιών βγήκαμε έξω και οι δύο.Τι να δούμε;Ο απέναντι μαντρότοιχος ύψους
3 μέτρων και μήκους περισσότερο από 20 μέτρα, ήταν γεμάτος και
καλυμμένος από χιλιάδες μεγάλα φτερωτά μυρμήγκια.Το ασβεστοκονίαμα του
τοίχου είχε πλήρως καλυφθεί…έβλεπες ένα μαύρο επικάλυμμα.Η γερόντισσα
καθησύχασε τα παιδιά.Αμέσως γονάτισε και είπε δυνατά:” ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ
ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ,ΕΠΑΚΟΥΣΟΝ ΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΕ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ
ΦΩΤΕΙΝΟ ΚΑΙ ΔΙΩΞΕΙ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΖΩΪΦΙΑ”.Έπειτα σηκώθηκε και τα πρόσταξε
επιτακτικά,σταυρώνοντάς τα:”Φύγετε αμέσως και πηγαίνετε άλλου να
σταλίσετε γιατί φοβούνται τα παιδιά… Πάραυτα!!! Αμέσως!!! Σηκώθηκαν όλα
μαζί, απετέλεσαν ένα τεράστιο μαύρο σμήνος σαν σύννεφο και χάθηκαν
δυτικά προς άγνωστο μέρος!!!Και η γερόντισσα με απόλυτο φυσιολογικό ύφος
στράφηκε στα παιδιά και τους είπε: “Είδατε;Τα έδιωξε ο Χριστός!!!
Παίζετε τώρα και μη φοβάστε…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου