Παπά Φώτης Λαυριώτης: Ο Μεγάλος σύγχρονος Άγιος της Λέσβου.

 

Γεράσιμος ο Ιορδανίτης, στην Παλαιστίνη, από Λυκία Μ. Ασίας (457)
Παύλος και η αδελφή του Ιουλιανή, μάρτυρες στην Πτολεμαΐδα (σημ. Άκκρα) Λιβάνου (273)
Ακάκιος, Κοδράτος και Στρατόνικος οι πρώην δήμιοι, μάρτυρες Πτολεμαΐδα (σημ. Άκκρα) Λιβάνου (273)
Ιουλιανός Επίσκοπος Αλεξανδρείας Αιγύπτου (189)
Γρηγόριος Επίσκοπος Εφέσου (Άσσου) Μ. Ασίας (1150)
Βασίλειος Μιρόχ και Ιωάσαφ του Σβετογκόρσκ, οσιομάρτυρες στο Pskov Ρωσίας, υπό των Λατίνων (1299)
Γεράσιμος της Vologda Ρωσίας (1178)
Δανιήλ πρίγκηπας της Μόσχας Ρωσίας (1303) [ευρ. λειψ. 30/8]
Μάρκος του Γκλίνσκ Ρωσίας (1893)

Εορτάζουν στις 4 Μαρτίου

Νικόλαος Βελιμίροβιτς επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης (1956)
Φώτιος ο Λαυριώτης, ο διά Χριστόν σαλός, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 5 Μαρτίου 2010 ημέρα Παρασκευή Γ΄ Εβδομάδος των Νηστειών.

Εορτάζουν στις 5 Μαρτίου

Παπά Φώτης Λαυριώτης: Ο Μεγάλος σύγχρονος Άγιος της Λέσβου

Είχε πει ο γέροντας Παΐσιος σε κάποιους Μυτιληνιούς που τον επισκέφθηκαν. ”Εσείς εκεί στη Μυτιλήνη έχετε ένα μεγάλο άγιο τον Παπα-Φώτη”.
Κι ο παπα-Φώτης είχε πει για τον Γέροντα Παΐσιο:
–¨Αυτός παιδί μου είναι το διαμάντι της Εκκλησίας μας, τον γνώρισα καλά γιατί μαζί βοηθούσαμε τον Παπα-Τύχωνα¨.

***

Κάποια φορά ήταν στη Σμύρνη και πηγε κι έπλυνε τα πόδια του στην θάλασσα. Όταν του είπαν: τι κάνεις εκεί παπα Φώτη; Εκείνος είπε: Αγιασμός είναι αυτή η θάλασσα με τόσους που σφάχτηκαν εδώ στη Σμύρνη.(Μαρτυρία π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη)

Επίσης ο παπά Φώτης ήταν που όταν αποκαλύφθηκε ο άγιος Ραφαήλ είπε: ‘’Σημείον μέγα…’’, αυτήν την έκφραση πήρε μετά ο Φώτης Κοντογλου και τιτλοφόρησε το βιβλίο του για τους νεομάρτυρες της Λέσβου Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη .‘’Σημείον μέγα..’’ το είπε ο παπά Φώτης!!. (Μαρτυρία π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη)

***

Η παιδική του καρδιά και η καθαρότητα του εσωτερικού κόσμου του ακτινοβολούσαν. Φώτιζε και καθοδηγούσε.
Μόνο ένας που βιώνει αυθεντικά την εν Χριστώ ζωή έχει το δικαίωμα ακόμα και να ελέγχει. Κι ο παπα Φώτης ήταν ένας από εκείνους που φρόντιζε να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, επιλέγοντας αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που στην ορθόδοξη παράδοση μας ονομάζεται σαλότητα για την αγάπη του Χριστού, αλλά για να την καταλάβεις αυτή την σαλότητα πρέπει να ζεις πνευματική ζωή, αν δεν ζεις πνευματική ζωή μπορείς εύκολα να τον παρεξηγήσεις, να σου χτυπήσει την πόρτα αυτός ο παπα Φώτης και να κλείσεις τα παράθυρα σου και το φως του σπιτιού σου και να μην του ανοίξεις..

Ο παπα-Φώτης συνήθιζε να πλένεται στα ποτάμια, στις βρύσες, παντού. Συγκεκριμένα πλενόταν σε ένα ποτάμι που διασχίζει το χωριό. Ξημερώματα ακόμα δεν είχε χαράξει, μια γυναίκα πήγαινε φαγητό στον άντρα της στο κτήμα, ακόμα δεν είχε χαράξει, βλέπει τη μορφή ενός ανθρώπου μέσα στο ποτάμι, τρόμαξε κι άρχισε να τρέχει μέσα στο χωριό, συγχωρέστε με, και να φωνάζει ένας διάβολος μες στο ποτάμι. Την πήρε είδηση ο παπα-Φώτης κι άρχισε κι εκείνος γυμνός να τρέχει από πίσω της και να φωνάζει δεν είμαι ο διάβολος, είμαι ο παπα-Φώτης. Μπορεί να καναν και τρεις γύρες το χωριό όπως ήταν ο παπα-Φώτης, αλλά για τον παπα Φώτη δεν τον ενδιέφερε ούτε γύμνια, ούτε αν ήταν ξυπόλητος …

Μπορούσε να κάνει οτοστόπ σε μηχανάκια, σε αυτοκίνητα, σε αγροτικά, μια φορά έκανε σε μπουλντόζα οτοστόπ, τον πήραν μέσα στην κουτάλα και τον μετέφεραν στον προορισμό του. (Μαρτυρία π. Δημητρίου Αφαλωνιάτη εφημερίου του Ι. Ν. Αγίου Αντωνίου στον Τρυγώνα Πλωμαρίου Λέσβου)

***

Κάποτε σε ένα χωριό του δώρισαν μια προβατίνα και πώς να την πάει στα Πάμφυλα, δεν είχε μέσον. Περίμενε στην διασταύρωση, εκεί περνούσαν τα Ι.Χ. που να τον βάλουν, δεν μπορούσαν να τον βάλουν μέσα, τα πούλμαν που να τον βάλουν κι αυτά, περνάει ένας με μπουλντόζα με φαγάνα μπροστά, τον σταματάει. Του λέει: Με πας ως τα Πάμφυλα;
Θα σε πάω παππούλη μου, του λέει. Που να σε βάλω;
Στην κουτάλα, στην κουτάλα, εκεί μέσα.
Εντάξει, του λέει, τον βάζει μέσα σηκώνει την κουτάλα, ξαπλώνει ο παπά Φώτης με την πρατίνα μέσα. Νύχτωσε μέχρι να πάει στα Παμφυλα, τα φώτα των αυτοκινήτων έπεφταν πάνω στην κουτάλα, κι έβλεπαν έναν παπά να κοιμάται και μια προβατίνα.
Παίρνουν τηλέφωνο στο 100, στην αστυνομία: Τρέξετε, ένας με μια μπουλντόζα μες στην κουτάλα έχει σκοτώσει έναν παπά και μια προβατίνα και πάει να τους ρίξει μες στο λάκκο έτσι. Προχωρούσαν και σε μια στιγμή 100 μπροστά, 100 πίσω, δεξιά, αριστερά, τέσσερα περιπολικά σταμάτησαν την μπουλντόζα.
Τους λέει ο μπουλντοζέρης: Παιδιά τι θέλετε;
Που τον πας τον παπά; Τον σκότωσες;
Όχι, λέει αυτός. Πετάγεται ο παπά Φώτης: Ωπ, εδώ είμαι, τι θέλετε; Εγώ είμαι ζωντανός, παρεκάλεσα τον κύριο να με πάει στο χωριό . Αυτός ήταν ο παπά Φώτης!!! (π. Βασίλειος Πόπης)

***

Αυτό που δεν ανεχόταν όμως ήταν να βλασφημήσει κανείς τα θεία και ιδιαίτερα την Παναγία που υπεραγαπούσε. Σε όσους μάλιστα είχαν κάποιο πρόβλημα τους προέτρεπε να διαβάζουν όσες πιο πολλές φορές μπορούν κατά την διάρκεια της ημέρας τους χαιρετισμούς της Παναγίας. Αν κάποιος λοιπόν ξεστόμιζε οποιαδήποτε βλασφημία του φερόταν πολύ άσχημα μήπως και καταλάβει το μέγεθος της αμαρτίας του και σωφρονιστεί. Ένα άλλο που τον πείραζε πολύ ήταν το ηλεκτρονικό σφράγισμα των προϊόντων .Κάποτε του πρόσφερε κάποιος να φάει ένα προϊόν και όταν διαπίστωσε πάνω του το σφράγισμα το εκσφενδόνισε μίλια μακριά. Ήξερε ότι αυτό το ηλεκτρονικό σφράγισμα θα το επιβάλουν και στους ανθρώπους και αυτό τον απασχολούσε πολύ . Μάλιστα μετά το θάνατο του εμφανίστηκε σε ενύπνιο σε κάποιον ιερέα και του έδωσε ρητή εντολή να ενημερώσει τους ανθρώπους να μην παραλάβουν τη κάρτα του πολίτη θεωρώντας την επικίνδυνη για κάθε χριστιανό. (κ. Νικόλαος Καλίτσας, «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ἀφανὴς ὁδοιπόρος τοῦ Χριστοῦ». )

Ρωτήσαμε την κ. Βασιλική, που υπηρετούσε τον παππούλη στο χωριό, να μας αποκαλύψει ποιες χαρακτηριστικές κουβέντες του θυμάται κι εκείνη απάντησε: «Λέει συνέχεια πως θα έρθουν δύσκολα χρόνια. Πως ο Χριστιανισμός θα δοκιμαστεί, αλλά δε θα χαθεί. Εκνευ­ρίζεται με τον αριθμό του αντίχριστου, το 666. και συμβουλεύει, όταν θα έλθουν εκείνες οι πονηρές ημέρες να φύγουμε στα βουνά, για να μη σφραγιστούμε. Πολλές φορές επαναλαμβάνει, να προσέχουμε τους Χιλιαστές, γιατί είναι πονηροί και να κάνουμε συνέχεια προσευχή. Μου ζήτησε, όταν πεθάνει, να τον πετάξω σ’ ένα βουνό, να τον φάνε τα όρνεα! Για μένα είναι ένας πραγματικός καλόγερος, που όμως καλογερεύει μέσα στον κόσμο».

Κυβέρνηση Μητσοτάκη, συναντώ τον παπα Φώτη στον ηλεκτρικό του Πειραιά, ήταν ημέρα διαδήλωσης. Μού λέει: “Δεν πιστεύω να πηγαίνεις στη διαδήλωση των κουμουνιστών;”. Δυο χρόνια αργότερα κατέβαινε υποψήφιος στα Πάμφυλα με τους Κουμμουνιστές. Άλλαξε ο παπά – Φώτης, ήταν τρελός ;
Τίποτε από όλα αυτά. Ο παπά – Φώτης είχε την ιερή νόσο, με λίγα λόγια ήταν ένας άγιος άνθρωπος.
Ο παπα – Φώτης ήταν (είναι;) ένας άγγελος επί γης. Κι οι άγγελοι κρατούν ρομφαία.
Φοβήθηκα τη ρομφαία του παπά – Φώτη.

***

Κακώς δέχτηκε η Σύνοδος τον πάπα! Ευθύνονται όσοι τον κάλεσαν. Πολύ καλώς έκαναν όσοι αντέδρασαν!.. Ο παπισμός προξένησε μεγάλες συμφορές και στην Ελλάδα. Στόχος του είναι να καταστρέψει την Ορθοδοξία· μα η Ορθοδοξία είναι η Αλήθεια και η Ζωή και “πύλες Άδου” δεν φοβάται γιατί έχει κεφαλή Της και προστάτη Της το Χριστό.
Ήταν ανεπίτρεπτο αυτό που έγινε, μετά από τόσους αιώνες να ’ρθει πάπας στην Ελλάδα! Τι άλλο θα δούμε; Ο πάπας είναι διάβολος, μόνο που έχει ελπίδα να μετανοήσει… Τους έζησα τους παπικούς στους Αγίους Τόπους, όταν υπηρετούσα· είναι πολύ πεισματάρηδες και τυφλωμένοι. Καταλαβαίνουν ότι εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε την αλήθεια – αφού από μας έπαιρναν το Άγιο Φως κάθε Μεγάλο Σάββατο, το έβλεπαν το θαύμα – αλλά ο εγωισμός δεν τους αφήνει να το παραδεχθούν. Ο εγωισμός τυφλώνει τον άνθρωπο. Κι ο πάπας Ρώμης είναι η ενσάρκωση του εωσφορικού εγωισμού!

Έλεγε ο παπα- Φώτης … “λυπάμαι και πονάω αυτούς που αμφισβητούν την Πίστη μας, για την οποία έδωσαν τη ζωή τους το αίμα τους χιλιάδες Άγιοι για να είμαστε εμείς εντάξει και σίγουροι στη πίστη!”»
-¨Αυτό το νησί έχει μεγάλες Ευλογίες από την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ γιατί κράτησε Εικονόφιλη στάση στους εικονομαχικούς χρόνους.¨

***

«Σίγουρα για την εποχή μας, είναι “σημείον αντιλεγόμενον”»

«Ο παπα-Φώτης υπήρξε ένας ταπεινός παραδοσιακός παπάς, μάλλον καλόγηρος, με όλη τη σημασία της λέξεως. Γνωρίσθηκε και ήλθε σε επαφή και πνευματική σχέση με τους αγιασμένους Γέροντες: τον ρώσο παπα-Τύχωνα, απ’ τον οποίο έλαβε την μεγαλοσχημία, τον Όσιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, τον Σωφρόνιο του Έσσεξ, τον Γέροντα Παύλο Παυλίδη τον Λαυριώτη και ιατρό και φτασμένο πνευματικό και πολλούς άλλους.

Δεν ήθελε τερτίπια και διπλωματίες κατά την επικοινωνία. Ήταν πηγαίος εκφραστής της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Την πίστη του δεν την αντάλλασσε με όλα τα καλά του κόσμου. Δεν συσχηματιζόταν με τα του κόσμου, δεν φοβόταν, ούτε σκιαζόταν τους πολιτικούς και τους άρχοντες…

Οργιζόταν όταν έβλεπε κληρικούς να μην τιμούν το ράσο τους. Κάποιες φορές ήλεγχε τους συναδέλφους του κληρικούς με λόγια σκληρά.

Στηλίτευε άγρια, όπως έκαναν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Ήταν τόσο αληθινός και ποτέ δεν έκρυβε στο βάθος της σκέψεώς του καμιά απολύτως πονηριά ή δόλο. Ήταν στο χαρακτήρα σαν ένα μικρό παιδάκι.

Απεχθανόταν τη διαστροφή και την αναλήθεια. Είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ Τίκα.

Τον ενθυμούμαι να πίνει τον καφέ του με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο.

Μάλιστα κάποτε συνέβη κατά την χειροτονία του νυν Σεβ. Μητροπολίτου Μυτιλήνης να λάβει μέρος κατ’ αυτήν και ο παπα-Φώτης. Στη θωριά της απλότητάς του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ είπε τον χαρακτηριστικό λόγο του: «όλοι εμείς, ενν. οι αρχιερείς και ιερείς, δεν κάνουμε όσο αυτό το κούτσικο παπαδάκι» (λόγω του κοντού αναστήματός του).

Κάποια φορά, την ώρα που μιλούσε με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Σεραφείμ την ώρα του κεράσματος τον άκουσα να του λέει: «Μακαριώτατε να εκδώσετε μια εγκύκλιο κατά των εκτρώσεων. Φονιάδες είναι οι γιατροί που κάνουν τέτοια πράγματα»!

Κάποτε τον είδα να φοράει μια κίτρινη παντόφλα στο ένα πόδι και μια ροζ στο άλλο. Αυτά βρήκε, αυτά και φόρεσε. Μέσα στο ταγάρι του είχε ο,τι μπορεί να υποψιασθεί νούς ανθρώπου. Από πετραχήλι και κουκούλιο μέχρι κονσέρβες. Από κεριά, καρβουνάκι και θυμίαμα μέχρι ψυχοχάρτια, κομμάτια πρόσφορα, κρεμμύδια, σκόρδα, φρυγανιές, ελιές και πολλά άλλα.

Κάποιες φορές συνήθιζε να κάνει το μπάνιο του μέσα σ’ ένα βαρέλι κρύο νερό. Άλλοτε πάλι πήγαινε σε πηγές και ρεματιές. Κάποιοι περαστικοί τον περνούσαν για ξωτικό, άλλοι πάλι που τον αναγνώριζαν τον αποκαλούσαν τρελλό. Κάποια φορά μια γυναίκα στο χωριό τους πήγαινε μεσάνυκτα φαγητό στον σύζυγό της που δούλευε σε ελαιοτριβείο.

Περνώντας δίπλα από τη ρεματιά είδε μια σκιά να κινείται μέσα στο τρεχούμενο νερό και από τον φόβο της έτρεχε μέσα στο χωριό, παρότι ήταν μεσάνυκτα, φωνάζοντας: «διάβολος διάβολος»! Το θέαμα γινόταν ακόμα πιο τραγικό να τρέχει ο παπα-Φώτης ξωπίσω της εντελώς γυμνός φωνάζοντας δεν είμαι διάβολος, είμαι ο παπα-Φώτης!» (π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου)

Κάποιος έγραψε για τον παπα-Φώτη:«Παλαβός. Θυμωσιάρης αν του έθιγαν την Ορθοδοξία και αν οι ζωές των ανθρώπων προσέβαλαν το «καθ’ομοίωσιν». Την φασαρία την είχε στο τσεπάκι του, δίπλα στα χαρτάκια των ονομάτων που μνημόνευε, η περιφρόνηση της βόλεψης του ήταν νόμος και οι πράξεις λατρείας προς τον Θεό ο προσωπικός και μοναδικός δογματισμός του.

Τα είχες καλά με τον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους; τα είχες καλά και με τον παπα Φώτη… Τα σύνορά του άρχιζαν και τελείωναν στο Αφεντικό του ουρανού και μόνο για μια θέση εκεί προσπαθούσε να υπογράψει την αιώνια σύμβαση, με το αίμα της καρδιάς και την εξουθένωση της σάρκας.»

Ένας άλλος πάλι έγραψε:«Τη φιγούρα του σκυφτού παπα–Φώτη, δεν θα βλέπουμε πια να περιπλανιέται στους δρόμους, στα λαγκάδια και στα βουνά μας. Τώρα πια θ” αλωνίζει στα μονοπάτια των Ουρανών κοντά στους αγγέλους, που πάντα ήξερε πώς να τους μιλά.

Άνθρωπος ευσεβής, καλοκάγαθος, που είχε μάθει να προσφέρει από το υστέρημα του. Ολιγαρκής, μακριά από τις πονηριές και την υποκρισία του κόσμου. Μακριά από τα υλικά – φθαρτά και περιττά. Μακριά από τη λαιμαργία που προκαλεί ο πλουτισμός. Ο βίος του μοναχικός, δημιουργικός,φιλεύσπλαχνος».

Άλλος πάλι έγραψε:«Ο ασκητής της ερημιάς των πόλεων και των χωριών, διήνυε συχνότατα μεγάλες αποστάσεις άδειπνος, προσευχόμενος ανάμεσα στους ανθρώπους της αφιλίας και στη φύση, ταγμένος στον Χριστό.

***

Άνθρωπος του Θεού. Πολλές φορές η ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του σε διάφορα θέματα, εξηγιόταν ως δείγμα σαλότητας. Αρκετοί τον θεωρούσαν ότι ήταν Σαλός διά τον Χριστό!

“Δύο γιατροί που ταξίδευαν με το αυτοκίνητο από το Πλωμάρι για Μυτιλήνη, συνάντησαν τον παπα Φώτη στον δρόμο. Τότε ο συνεπιβάτης είπε στον οδηγό να σταματήσουν για να τον πάρουν μαζί τους. Τότε ο οδηγός είπε: “Άστον, τον παλαβό”. Μετά από λίγα μέτρα κάηκε η μηχανή του αυτοκινήτου. Ακούστηκαν δε εκρήξεις και το αυτοκίνητο πήρε φωτιά.
Μαρτυρία κ. Κωνσταντίνου Κυριάκου
(π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου, Παπα Φώτης Λαυριώτης, Ο περιφρονημένος και ανυπόληπτος για την αγάπη του Χριστού μας, τόμος Β΄, εκδ. Παναγία η Κοσμοσώτειρα)

***

Πήγαινε σε σπίτια ξαφνικά, όπου υπήρχε ένα πρόβλημα και όταν τον βλέπανε του λέγανε ΠΑΠΑ ΦΩΤΗ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΕΣΤΕΙΛΕ, ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ.
Δεν είχε τηλέφωνο, αρκούσε μια προσευχή, Χριστέ μου στείλε μου τον πατήρ Φώτιο, κι ερχόταν !
Βοηθούσε πολύ κόσμο με πολλούς τρόπους. υλικούς και πνευματικούς, με απλότητα.
Δόξα τω Θεώ, τον γνώρισα όταν πήγα στο νησί και με βοήθησε πολύ.
Ένα βράδυ προσγειώθηκε στην αυλή μας, απ τα κεραμίδια.
Πετούσε.!!!!!!!!! Τον είδαμε 3 άνθρωποι. Και μας είπε αυστηρά : Αυτό που είδατε θα το ξεχάσετε αμέσως. και όντως το ξεχάσαμε, εντελώς και το θυμηθήκαμε στην κηδεία του.!

***

» Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 40, με βαρυχειμωνιά έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς! Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατά τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων!
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας!
Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο!
Οι αγριεμένοι και πεινασμένοι λύκοι πλησίαζαν ένας ένας με την σειρά, ακούμπαγαν με τις τρίχες τους το ράσο μου, με ξεπερνούσαν βαδίζοντας ήσυχοι μπροστά από μένα!
Και αυτό γινόταν καθόλη την διάρκεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών!
Όταν τελείωσα χάθηκαν κι αυτοί στο σκοτάδι! »
Και ο παπά-Φωτης ο Λαυριώτης ολοκλήρωσε αυτή του την διήγηση με μία παραίνεση προς όλες κι όλους μας!
» Τώρα που βαρείς λύκοι πλάκωσαν στην πατρίδα μας , έτσι να κάνετε κι εσείς!»

Πνευματικό παιδί του Παπά – Φώτη του Λαυριώτη:
– Γέροντα είμαστε υπό ένταση, τι θηρία μας ετοίμασαν;
-μην σκας, κάτι γυμνάσια θα μας κάνουν και θα φύγουν τρέχοντας.

Τον ρώτησα “Παπά Φώτη τι θα γίνει με τους Τούρκους απέναντι;“
“Τώρα θα κάνουμε τον ψόφιο κοριό!! Λίγη υπομονή και θα γίνει το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ σε αυτούς και σε εμάς. Όμως να ξέρεις κάτι την Μ. Ασία την χάσαμε το ’20 γιατί ο Ελληνικός Στρατός έβριζε τα ΘΕΙΑ και οι ανώτεροι αξιωματικοί του κατέλυαν στα χαμαιτυπεία της εποχής που φρόντισαν οι Κεμαλιστές να έχουν κατασκόπους!!”

Θα έρθουν χρόνοι που οι τούρκοι θα ξεδοντιαστούν από μόνοι τους ( εννοούσε εσωτερικά προβλήματα) και όταν θα έρθουν να μας επιτεθούν θα μοιάζουν σαν ένα λυσσασμένο σκυλί δίχως δόντια.

Ελεγε : « Βάλε σημάδι την ΑΛΒΑΝΙΑ. Μετά η ανθρωπότητα θα φορέσει μελιντζανιά ρούχα ( πένθιμα), μεγάλοι σεισμοί και πόλεμοι παντού για τις αμαρτίες της» « θα υπάρξει έλλειψη ψωμιού και αγιαστικής χάριτος, δύσκολα θα ΤΗΝ βρίσκεις γιατί θα στερηθούμε από πραγματικούς πνευματικούς»

« όσο σκανδαλισμό και αν δεχτούν οι πιστοί, πρέπει να βρίσκονται μέσα στο σκάφος της Εκκλησίας, έστω και σαν μούτσοι ή έστω να τους έχουν πετάξει ένα παλαμάρι και να τους τραβάει το σκάφος της εκκλησίας»
« θα έρθουν καιροί που το κακό πλήρωμα του σκάφους θα αλλάξει εν μέσω δυσκόλων καταστάσεων» Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2019/11/blog-post_95.html
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2020/10/blog-post_616.html )

***

Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ηλίου φαεινότερον, στρατηγέ, ότι στον παγκόσμιο πόλεμο κάθε αντιμαχόμενη πλευρά πότε έχανε, πότε κέρδιζε όχι λόγω του αριθμού του στρατού της και της πληρότητας των όπλων της, αλλά λόγω κάποιου αόρατου, αυλου και Βιβλικού λόγου. Κάθε χώρα είχε το δικό της βάρος αμαρτιών για τις οποίες έπρεπε να υποστεί βάσανα και ήττες. Και κάθε μια τους είχε κάποια δίκαιη συμπεριφορά ενώπιον του Υψίστου Θεού, λόγω της οποίας ο Δίκαιος Κριτής αντάμειβε με κάποια νίκη, είτε πρόσκαιρα είτε οριστικά. Κάθε πόλεμος ακόμα και ο παγκόσμιος αποτελούσε ξεκαθάρισμα λογαριασμού του Θεού με τους ανθρώπους και τους λαούς. Με την ποιο ευαίσθητη και πιο λεπτή ζυγαριά στην οποία μετρώνται όχι μόνο τα έργα, αλλά και οι ψυχές, οι σκέψεις και τα αισθήματα των ανθρώπων, απονέμονταν η Αιώνια Δικαιοσύνη και έδωσε στον καθένα αυτό που του άξιζε.
«Πόλεμος καὶ Βίβλος», Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Παρρησία, Ο Παγκόσμιος Πόλεμος υπό το φως της Βίβλου, Σελ 162-3

παπα Φώτης Λαυριώτης, ο δια Χριστόν σαλός της Μυτιλήνης, Τώρα που πλάκωσαν ”βαρείς λύκοι” στην πατρίδα μας να λέτε τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/04/22257/

Ο παπα-Φώτης ο διά Χριστόν Σαλός της Μυτιλήνης περπατούσε στη βροχή και παρέμενε στεγνός. Η ευωδία που αναδίδεται απ’ τον τάφο του είναι σα να έρχεται κατ’ ευθείαν από τον παράδεισο.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/05/%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1-%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CF%85%CF%84/

Χριστός Ανέστη μέσα από το Παράδεισο … από τον αγαπημένο μας παπα Φώτη τον δια Χριστό Σαλό!!!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/30/28335/

Παπα-Φώτης Λαυριώτης ο «δια Χριστόν σαλός». Ήταν τόσο αληθινός, όπως οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/03/05/%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1-%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1/

Απολυτίκιον Αγίου γέροντος Φωτίου του καταπεφρονημένου δια Χριστόν σαλού της Μυτιλήνης.
Ηχ. πλ. Α’. Τον συνάναρχον Λόγον
ποίημα Χ.Μ. Μπούσια

Ασεβείς ως προφήτην τον στηλιτεύσαντα, απλούν, σαλότητι τρόπων και κακουχίαις καλώς διαπλεύσαντα παρόντος βίου πέλαγος, Φώτιον, μέλψωμεν πιστοί, Λαυριώτην ασκητήν, τον πλούσιον εν ελέει, καθιλεούμενον Κτίστην ημίν, αυτόν τοις μακαρίζουσι.

Μεγαλυνάριον

Ο εν αφελότητι αληθώς της καρδίας τρίβον διανύσας επί της γης, χαίρε, ελεήμον, καταπεφρονημένε, Παμφίλλων γόνε Λέσβου, πάντιμε Φώτιε.

Ηχ. πλ. Α’. Χαίροις ασκητικών

Χαίροις, ο έχων εν ουρανοίς, Φώτιε μακαρ, αληθώς το πολίτευμα και πάροικος ων εν κόσμω, θεοειδές ασκητά, παμφαών αγγέλων ισοστάσιε, φιλόπονε όσιε, ελεήμον, ανάργυρε, ακτήμον, σώφρον, ο μωραίς προσποιήσεσι της καρδίας σου αρετών κρύπτων άσυλον πλούτον, και τη σαλότητι των τρόπων σου δύναμιν του Παρακλήτου οικούσαν εν σοι σαφώς, πνευματέμφορε, Χριστού την πτωχείαν ο εν Λέσβω περιφέρων ως θείον τρόπαιον.

Χαίροις, παρά τους πόδας καλώς ο μαθητεύσας του θεόφρονος Τύχωνος, και άθλους του Παϊσίου ασκητικούς κατιδών του Αγιορείτου, θείε Φώτιε, ροαίς ο δακρύων σου νήσον Λέσβον, την εύφημον, καθαγιάσας και δομήσας περίλαμπρον νεομάρτυρι πόνοις πολυχρονίοις σου Λουκά, ναόν, αλκίφρονι, μεθ’ ου ιλεούμενος ημίν Χριστώ μη ελλείπης, Κυρίω τω πανοικτίρμονι, τοις ύμνοις τιμώσι την υπέρτιμον σου μνήμην και πανσεβάσμιον.

Απολυτίκιον
Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.

Της ερήμου πολίτης και εν σώματι άγγελος, και θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ημών Γεράσιμε· νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.

iconandlight.wordpress.com