Το σκυλάκι με οδήγησε στο .. λιοντάρι.. Είναι φοβερό πως ο Θεός
χρησιμοποιεί κρυφούς συνδέσμους και πως στο σχέδιο του εντάσσει ως και πλάσματα που δεν πιάνει το μάτι σου..Δεν παίζεται ο Θεός.. Πίσω από αυτήν την πρόνοια ήταν η ευχή και η ευλογία ενός Γέροντα Ομολογητή του Ηγούμενου Γρηγορίου της μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους που είχε μια πολύ καλή σχέση με σκυλάκια ιδιόρρυθμα που του έφερναν δώρο…Εγώ για να είμαι ειλικρινής αυτά τα πλάσματα τα κακομούτσουνα και υβριδικής προέλευσης δεν τα είχα σε μεγάλη υπόληψη όμως η εικόνα του Γέροντα με το σκυλολόι πάντα μου άρεσε .. τον έκανε αλητόπαιδο του Θεού και είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτή η σχέση είχε θεία ευλογία και κατά παραχώρηση Θεού συνέβαινε για να κρύβει τις πνευματικές αρετές του γέροντα στα μάτια του φιλοπερίεργου κόσμου..Ότι θα βρισκόμουν και εγώ με ένα τέτοιο σκυλάκι ανιχνευτή παραμάσχαλα για μια ”αποστολή” δεν το περίμενα….Ονόματι ”Γιούκι”, γαλλικό Μπουλντόγκ, παρακαλώ… και δεν ήταν και δικό μου…. Είναι εντυπωσιακό πως ο Θεός από αγάπη προσαρμόζεται στην κάθε εποχή για να μην χάσει την επαφή με τον κόσμο..
Αυτή η περιπέτεια με έμαθε ότι οι Άγιοι δεν είχαν τα ζώα μόνο για συντροφιά όπως νόμιζα π.χ ο γάιδαρος του Αγ Γεράσιμου του Ιορδανίτη είμαι πλέον σίγουρος δεν τον εξυπηρετούσε μόνο ως υποζύγιο ή το λιοντάρι του δεν ήταν απλό κατοικίδιο θα τον οδήγησε, οδήγησαν κάποια στιγμή στην …έρημο ως και σε αγίους ……
Ή το άλλο το ανθρωπόγνωμο λιοντάρι που είχε την αποστολή να θάψει την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.. ή ακόμη κι η όνος του Βαλαάμ που μίλησε ή ο πώλος όνου δια του οποίου ο Χριστός εισήλθε στα Ιεροσόλυμα είχαν αποστολή ή το κοίτος που κατάπιε τον Ιωνά και τόσα άλλα, ή τα ζώα της φάτνης που ζέσταναν με τα χνώτα τους το θείο βρέφος την παγωμένη νύχτα του χειμώνα ή το κοράκι που έτρεφε τον Προφήτη Ηλία….
Είναι τρομερό τα άλογα πλάσματα να λαμβάνουν αποστολή ή ν’αναγνωρίζουν την αποστολή τους και εμείς ή να μην αξιωνόμαστε ή να την αποποιούμαστε παρακάμπτουμε ή να μην την αναγνωρίζουμε ή και χειρότερα να μην την επιτελούμε αν και μας έχει ανατεθεί.. Από αυτές τις περιπτώσεις αβίαστα αντιλαμβάνεται κανείς ότι για το Χριστό κανείς δεν περισσεύει.. και όλοι έχουν να επιτελέσουν ένα ρόλο που δεν είναι απλώς ρόλος αλλά αποστολή αν είναι πρόσφοροι
Ο παλιάτσος του Θεού αγίασε..…….όσο για τη Γιούκι μετά τη χαρά που μου έδωσε μπορούμε να τη φωνάζουμε πλέον και Γιούπι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου