Συναξάριον
Τῇ ΙΒʹ (12ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Παϊσίου τοῦ νέου τοῦ Ἁγιορείτου, ἐκ Φαράσων τῆς Καππαδοκίας καταγομένου, τοὐπίκλην Ἐσνεπίδης, τελειωθέντος ἐν εἰρήνῃ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ ἐνενηκοστῷ τετάρτῳ (1994).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Πρόκλου καὶ τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Ἱλαρίου. (2ο αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μιχαὴλ τοῦ Μαλεΐνου, ὃς ἐχρημάτισε πατὴρ πνευματικὸς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ (962).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Σεραπίωνος τοῦ ἐν Μακεδονίᾳ· καὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀνδρέου τοῦ στρατηλάτου, Ἡρακλείου, Φαύστου, Μηνᾶ, καὶ τῆς συνοδείας αὐτῶν·
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις τελεῖται καὶ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μάμαντος, πέραν ἐν τῷ Σίγματι, ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐπὶ τῷ Ἐγκαινισμῷ τοῦ αὐτόσε Ἱεροῦ αὐτοῦ Μαρτυρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Θεοδώρου τοῦ ἐν Κιέβῳ καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰωάννου. (983)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Σεραπίωνος, Ἐπισκόπου τοῦ Βλαδιμίρ (1275)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Σιλβανοῦ τοῦ Ὁμολογητοῦ τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ. (1539)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀρσενίου, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, τοῦ ἐν Νόβγκοροντ. (1570)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Σίμωνος, ἡγουμένου τῆς Μονῆς Βολόμσκ (1641)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Βυζαντίου καὶ Ἀκακίου τῶν Τζαγκαρόλων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξιν ἐπιτελοῦμεν εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης Τριχερούσης, ἧς ἡ ἁγία καὶ θαυματουργὸς Εἰκὼν τεθησαύρισται ἐν τῇ ἱερᾷ καὶ σεβασμίᾳ, Μονὴ τοῦ Χιλιανδαρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Ἀχειροποιήτου, τῆς Ῥουμάνικης Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Φοβερᾶς Προστασίας ἐν τῇ Μονῇ Κουτλουμουσίου ,ἐν τῷ ὁμωνύμῳ Ἡσυχαστηρίῳ Μοναζουσῶν παρὰ τὴν Μεγάλην Παναγιὰν Ἱερισσοῦ, ἔτι δὲ καὶ ἐν τῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τῆς Ὑπαπαντῆς Καλαμάτας, ὡς καὶ ἐν τῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τῆς Ἐπισκοπῆς Παληαχώρας Αἰγίνης.
Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
Όταν ακούμε το Συναξάρι των αγίων «Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου…», να στεκόμαστε όρθιοι με ευλάβεια, όπως οι στρατιώτες στέκονται προσοχή όταν διαβάζονται τα ονόματα των ηρωικώς πεσόντων συναδέλφων τους.
«Ουράνια ευωδία …»
Την Δευτέρα της Διακαινησίμου του 1983, ενώ ο Πατήρ Παϊσιος ήταν στο κελλί του και έλεγε την ευχή, ένιωσε ξαφνικά έντονη ευωδία.
Παραξενεύθηκε και πήγε προς το Εκκλησάκι, αλλά η ευωδία δεν ερχόταν από εκεί. Βγήκε έξω στην αυλή, και εκεί την αισθάνθηκε εντονότερη. Τότε άκουσε το τάλαντο από την Λιτανεία της θαυματουργής εικόνας του «Άξιον εστίν», η οποία εκείνη την ώρα βρισκόταν ένα περίπου χιλιόμετρο μακριά από το κελλί του. Ο Όσιος ένιωσε ότι η Παναγία του έστελνε από εκεί την ευλογία Της.
Θεία ευωδία πλημμύρισε το κελλί του και έναν χρόνο αργότερα, στις 26 Μαρτίου 1984. Ενώ προσευχόταν όρθιος μπροστά στις εικόνες του κελλιού του, είδε ξαφνικά τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται μέσα στις εικόνες Τους, σαν ζωντανοί! Αμέσως έπεσε να Τους προσκυνήσει με ευλάβεια λέγοντας: «Χριστέ μου, ευλόγησέ με! Παναγία μου, ευλόγησέ με»! Ταυτόχρονα το κελλί του γέμισε από μια ευωδία τόσο έντονη, ώστε ευωδίαζε ακόμη και το κατασκονισμένο χαλάκι που ήταν μπροστά στο κρεββάτι του. Τον έπιασε «θεία τρέλλα»· έμεινε εκεί γονατιστός και ασπαζόταν το χαλάκι. Η ευωδία αυτή κράτησε αρκετές ημέρες.
Μαρτυρία Χριστίνας Γαλανοπούλου: «Είχα σοβαρό πρόβλημα υγείας με την κόρη μου που ήταν τριών ετών. Διάβαζα το βιβλίο για τον γέροντα Παΐσιο.
Το βράδυ, γέμισε ευωδία όλο το δωμάτιο. Και η ευωδία διατηρήθηκε μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι. Ευωδίαζαν τα ρούχα».
Προσκυνητής από Σέρρες διηγήθηκε: «Πήγα σε μία αγρυπνία μ’ έναν φίλο μου, ο οποίος είναι μορφωμένος και η Μητρόπολη τον έχει υπεύθυνο στα αντιαιρετικά.
Μετά το τέλος της αγρυπνίας κεραστήκαμε. Αυτός κάθησε με τους ιερείς, εγώ με τον κόσμο. Στο τέλος ο παπάς της ενορίας που με γνώριζε, μου ζήτησε να μεταφέρω δύο γιαγιούλες μέσα στην πόλη – η Εκκλησία ήταν απομακρυσμένη.
Στο δρόμο μιλούσαν για ένα βιβλίο για τον γέροντα Παΐσιο. Εγώ άρχισα να πηγαίνω πιο σιγά από περιέργεια να ακούσω τι θά ’λεγαν.
Έλεγε η μία: «Μου συνέβη κάτι παράξενο, διάβαζα το βιβλίο και σηκώθηκα για λίγο να κάνω μια δουλειά και το άφησα ανοικτό πάνω στο τραπέζι. Όταν γύρισα να συνεχίσω το διάβασμα, ένοιωσα να βγαίνει μια ευωδία από το βιβλίο, σαν θυμίαμα».
Μην ξοδεύετε τον χρόνο σας σε χαζά πράγματα. Κατά την διάρκεια της ημέρας που έχομε διακονήματα, να έχωμε ανοιχτό στο κελλί μας ένα πνευματικό βιβλίο και ένα μικρό κομποσχοίνι και κατά διαστήματα ανά μία ώρα ή περισσότερο, όπως επιτρέπει το διακόνημα, να μπαίνωμε στο κελλί μας να διαβάζωμε κάτι και να κάνωμε ένα κομποσχοινάκι για μας, για όσους κινδυνεύουν, για τα ορφανά παιδιά, για όσους πονούν και έτσι μαζεύομε τον νου μας και δεν εργαζόμαστε σαν λαϊκοί.
***
Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη.
Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό.
– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη;
– Για να διαλέξη τα παιδιά Του. «Κάνε ,διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δε μας φοβίζει.
-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Κι αν δεν δει ότι θα βγει κάτι καλό, δεν επιτρέπει τίποτα το άσχημο!
Κάποτε, εἶπε ὁ Γέροντας, ἦταν ἕνας πατέρας πού εἶχε τρία παιδιά.
Ἕνα βράδυ, πού γύρισε στό σπίτι, μπαίνοντας μέσα ἀντίκρισε τό ἑξῆς θέαμα:
Βρῆκε τά παιδιά του νά εἶναι μεθυσμένα και ξαπλωμένα στό δάπεδο. Ὅλο τό πάτωμα γύρω του ἦταν γεμάτο ἀπό σπασμένα μπουκάλια καί ποτήρια. Τότε ὁ καλός πατέρας πῆρε μέ τρόπο τά παιδιά του σιγά σιγά καί τά ἔβαλε στά κρεβάτια τους. Κατόπιν πῆρε μιά σκούπα καί μάζεψε ὅλα τά σπασμένα γυαλιά ἀπό τό πάτωμα. Ἅνοιξε τήν πόρτα καί κοίταζε ποῦ νά ἐναποθέσει τά γυαλιά, δέν ἔβρισκε ὅμως τόπο. Εἶπε τότε:
-Ἅς τά βάλω ἐδῶ, πάνω στήν κορυφή τῆς μάντρας, (πού χώριζε τόν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ ἀπό τόν δρόμο) κί αὔριο, πού θά’ ναι μέρα, τά παίρνω νά τά πετάξω”.
Ἔ… ἀφοῦ συμμάζεψε, στεναχωρημένος ξάπλωσε, γιά νά κοιμηθεῖ. Ἀργά, τά μεσάνυχτα, ἐπιχείρησαν κάποιοι κλέφτες νά μποῦν στό σπίτι. Μόλις, ὅμως, ἔβαλαν τά χέρια τους στή μάντρα, γιά νά σκαρφαλώσουν, τρυπήθηκαν ἀπό τά γυαλιά κί ἀπό τόν πολύ πόνο ἅρχισαν νά φωνάζουν. Σηκώθηκε κί ὁ πατέρας καί τούς κυνήγησε.
Τό πρωί, ὅταν ξύπνησαν τά παιδιά, ὁ πατέρας τούς διηγήθηκε ὅλα ὅσα συνέβησαν τήν νύχτα καί τότε ἐκεῖνα τοῦ εἶπαν:
“Εἶδες, πατέρα; Ὁ καλός Θεός παραχώρησε νά μεθύσουμε γιά τό καλό μας! Γιατί, ἀν δέν εἴχαμε μεθύσει καί δέν τά εἴχαμε σπάσει, γιά νά βάλεις ἐσύ τά γυαλιά στήν μάντρα, οἱ κλέφτες θά εἶχαν μπεῖ στό σπίτι, θά μᾶς ἔκλεβαν καί μπορεῖ καί νά μᾶς σκότωναν!”
Ἀφοῦ τελείωσε ὁ Γέροντας, γύρισε καί ρώτησε:
-Καταλάβατε τήν ἱστορία αὐτή;
Κανένας δέν ἀπάντησε κί ἐκεῖνος συνέχισε:
-Βρέ παιδιά, ὁ καλός Θεός μας ποτέ, μά ποτέ, δέν παραχωρεῖ νά μᾶς βρεῖ κάτι ἅσχημο, ἄν προηγουμένως δέν ἔχει δεῖ ὅτι μέσα ἀπ’ αὐτό θά βγεῖ κάτι καλό καί θά ὡφεληθεῖ ἡ ψυχή μας. Γι’ αὐτό νά ἔχουμε ἐμπιστοσύνη ὅτι ὁ Θεός καί τίς ἀταξίες μας τίς ἐκμεταλλεύεται γιά τό καλό μας! Νά ἔχετε ἐμπιστοσύνη σ’ Ἐκεῖνον καί ἀφῆστε τα ὅλα στά δικά του τά χέρια καί μή ἀσχολεῖστε.
***
Εμφάνιση και βοήθεια σε φοιτητή
Μαρτυρία Χρήστου Νικολόπουλου, Πολιτικού Μηχανικού από το Αγρίνιο:
«Ήταν Ιούλιος 1995. Προετοιμαζόμουνα για την τελευταία εξεταστική περίοδο του Σεπτεμβρίου για το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Όμως η κατάστασή μου ήταν στην κυριολεξία απελπιστική. Χρωστούσα δέκα μαθήματα και είχα υποσχεθεί στους συγγενείς και φίλους να πάρω το πτυχίο το Σεπτέμβριο. Ήταν αδύνατη η εκπλήρωση της υποσχέσεώς μου. Το άγχος με βασάνιζε και μου προκαλούσε πολλή λύπη.
»Από προτροπή της μητέρας μου αγόρασα το βιβλίο “Ο Γέρων Παΐσιος” του Ιερομονάχου Χριστοδούλου και το διάβαζα. Μου έκανε φοβερή εντύπωση η καλοσύνη του Γέροντα.
»Ήταν μεσημέρι κάποιας Κυριακής του Ιουλίου, εν μέσω αφορήτου καύσωνος και ενώ ήμουν μόνος στο πατρικό μου σπίτι και διάβαζα το εν λόγω βιβλίο, σκεπτόμουν με μεγάλη λύπη τις εξετάσεις μου στο Πολυτεχνείο και την επικείμενη αποτυχία μου, όταν άκουσα την μπαλκονόπορτα να κλείνει δυνατά. Αμέσως σκέφτηκα: “Πως είναι δυνατόν, αφού δεν κουνιέται φύλλο να κλείσει τόσο δυνατά η μπαλκονόπορτα;” Πριν καλά-καλά τελειώσω τη σκέψη μου, ένοιωσα πως κάποιος μπήκε στο σπίτι. Τότε αυτόματα γέμισα με πολλή ειρήνη, απερίγραπτη γλυκύτητα και χαρά πρωτόγνωρη. Έλεγα μέσα μου: “Μην τελειώσει ποτέ αυτή η κατάσταση, τι πράγμα είναι αυτό;” Και τότε γύρισα και είδα τον άγιο Γέροντα Παΐσιο σαν να με ευλόγησε και εξαφανίστηκε. Μαζί έφυγε και η κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Νόμισα ότι έφυγε από τις σκάλες. Πετάχτηκα και άρχισα να τρέχω σαν τρελός. Κατέβηκα κάτω, τις ξανανέβηκα, τίποτα. Ανέβηκα στην ταράτσα, δεν τον είδα ούτε εκεί.
»Τότε κάθισα και σκεφτόμουν το γεγονός και συνειδητοποίησα καλύτερα τι είχε συμβεί. Μ’ έπιασε δέος και με τρεμάμενο χέρι κατέγραψα την ίδια στιγμή ότι μου συνέβη για να μην το ξεχάσω.
»Τον Σεπτέμβριο πέρασα όλα τα μαθήματα και πήρα το πτυχίο. “Πως έγινε”, με ρωτούσαν, “αυτό είναι απίστευτο”. “Και όμως”, έλεγα από μέσα μου, “άλλα είναι απίστευτα” (η κατάσταση που βρέθηκα τότε). Δόξα τω Θεώ».
(Θαύμα μετά την κοίμηση του Πατρός Παϊσίου από το βιβλίο του Ιερομονάχου Ισαάκ: »ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ»)
***
Πήγα – διηγείται ο Τ. Ι., απόφοιτος της Αθωνιάδος – να παρακαλέσω τον Γέροντα Παΐσιο, να προσευχηθή για να πετύχω στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Είχα γράψει την πρώτη φορά και δεν πήγα τόσο καλά και τον ρωτούσα, αν ξαναέγραφα θα βελτίωνα τους βαθμούς μου; Μου είπε να κάνω προσευχή και ό,τι με φωτίση ο Θεός. Του λέω, «δεν μπορώ να τα καταφέρω, αν δεν κάνετε εσείς προσευχή, και δεν θέλω να με λένε αποτυχημένο». Κάθησε λίγο αμίλητος, σκεφτικός και μου λέει:
– Πήγαινε να γράψης.
– Και πώς θα τα καταφέρω;
Και αρχίζω να του εξηγώ, πώς υπολογίζονται οι βαθμοί. Με διακόπτει και μου λέει:
– Πήγαινε, ευλογημένο, και τα κομπιούτερ κάνουν λάθη, διάβασε ένα κείμενο και πήγαινε. Θα σε φωτίση ο Θεός.
Αυτή η απάντηση καρφώθηκε στον νου μου, πηγαίνω στην Σχολή (Αθωνιάδα), το λέω σ’ ένα φίλο μου να διαβάσουμε ένα κείμενο, εκείνος όμως δεν έδωσε και τόση σημασία.
Ανοίγω το βιβλίο των Αρχαίων, το μάτι μου πέφτει σ’ ένα κείμενο, «Οι δε Θηβαίοι ως ήσθοντο…». Αυτό θα διαβάσω, λέω, ως Θηβαίος που είμαι και κάνα δυο παρατηρήσεις. Και ω του θαύματος! αυτό μας βάζουν στις εξετάσεις.
Μόλις μας έδωσαν το κείμενο, άρχισαν δάκρυα να κυλούν από τα μάτια μου. Τότε, πίστεψα ότι μπορεί να περάσω. Μία καθηγήτρια με πλησίασε και με ρώτησε τι έχω και αν θέλω να φέρουν τον γιατρό. Τι να της εξηγήσω και τι να καταλάβη; Μέσα μου ευχαριστούσα τον Γέροντα για το δώρο που μου έκανε.
Ένα απόγευμα πήρα άδεια να πάω στον οδοντίατρο στις Καρυές, για να φτιάξω τα δόντια μου.
Πόνεσα πάρα πολύ. Ο πόνος δεν έλεγε να σταματήση μαζί με την αιμορραγία. Τι να κάνω; Πήγα στον Γέροντα Παΐσιο. Δεν μπορούσα καλά-καλά να μιλήσω.
Είπα στον Γέροντα τον πόνο μου και αυτός, όπως πάντα συνήθιζε, πήρε λουκούμια να με κεράση.
– Μα, λουκούμια θα φάω, Γέροντα, που πονάνε τα δόντια μου;
– Πάρε, βρε βλογημένε! αυτά τα λουκούμια σταματούν τον πόνο.
– Για να το λέη, είπα μέσα μου, θα πάρω. Και αφού έφαγα το λουκούμι, αμέσως σταμάτησε ο πόνος.
Ναι, ήταν πραγματικά λουκούμια, που σταμάτησαν τον πόνο. Είναι η Χάρη του Θεού που ανατρέπει τα πιο λογικά, εδώ βρισκόμαστε σε άλλη σφαίρα “λογικής”, που μόνο όποιος την έζησε μπορεί να καταλάβη.
Από το βιβλίο: Ο Όσιος Παΐσιος. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 134.
***
«Την εγχείρηση στην έκανε τα ξημερώματα ο γέροντας Παΐσιος!».
Διήγηση Νικολάου Κουλούρη, Καθηγητού στο Τμήμα Νομικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου:
«Το έτος 2012, ο φοιτητής μου στο Τμήμα Νομικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου Στέλιος Κρεούζος, ο οποίος είναι δημοσιογράφος του ΡΙΚ, διαγνώσθηκε με υγρό στους πνεύμονες και στην καρδιά. Ταλαιπωρήθηκε επί ένάμισυ έτος νοσηλευόμενος για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε Νοσοκομείο. Τελικά, ο θεράπων ιατρός του συνέστησε να υποβληθή σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του υγρού, ώστε να σταματήση η ταλαιπωρία του. Η επέμβαση αυτή διακρίνεται από μη αμελητέο βαθμό επικινδυνότητας, όπως ανέφερε στον φοιτητή μου ο χειρουργός. Την παραμονή της προγραμματισμένης ημέρας για την επέμβαση, ο φοιτητής μου έκανε εισαγωγή στο Νοσοκομείο. Τον είχε καταλάβει εύλογη άγωνία για την έκβαση της επέμβασης. Το απόγευμα τον επισκέφθηκε μιά ξαδέλφη του και του έφερε ένα βιβλίο για τον Γέροντα και ήδη όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, λέγοντάς του ότι η ανάγνωσή του θα τον βοηθήση να ηρεμήση. Υπ’ όψη ότι ο φοιτητής μου μέχρι τότε είχε μόνο επιδερμική, τυπική σχέση μέ τον θεό και την Ορθόδοξη πίστη, όπως δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες. Ο φοιτητής μου άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του Οσίου. Κάποια στιγμή, φθάνει στο σημείο, όπου σύμφωνα με τον βιογράφο του, ο Όσιος ζήτησε από τον Θεό «να του στείλη έναν καρκίνο για να τον δοκιμάση», γεγονός το οποίο εντυπώσιασε ιδιαιτέρως τον φοιτητή μου. Η επόμενη όμως ρήση του Οσίου ήταν αυτή πού τον συγκλόνισε: «Θεέ μου, η κάθε ημέρα της ζωής μου είναι στά χέρια Σου!». Ο φοιτητής μου τότε άρχισε να επαναλαμβάνη αδιαλείπτως τη ρήση αυτή του Οσίου, ενώ δάκρυα άρχισαν να του κατακλύζουν τα μάτια. Ο φοιτητής μου κλαίγοντας συνεχώς και ιδιαιτέρως συγκινημένος εξακολουθούσε να αναφωνή: «Θεέ μου, η κάθε ημέρα της ζωής μου είναι στα χέρια Σου!». Ήταν μια μορφή έμμεσης, αλλά ουσιαστικότατης προσευχής προς τον Θεό για την επιτυχία της επέμβασης.
Η σύζυγός του ακούγοντάς τον, μπήκε στο θάλαμο και θορυβημένη τον ρώτησε γιατί κλαίει, προσπαθώντας να τον καθησυχάση ότι όλα θα πάνε καλά με την επέμβαση. Αυτός της ζήτησε να τον αφήση μόνο του στον θάλαμο, να πάη σπίτι τους για να φροντίση τα δύο ανήλικα παιδιά τους και να κοιμηθή και της υποσχέθηκε ότι θα ηρεμήση. Έτσι, ο φοιτητής μου παρέμεινε μόνος του στον θάλαμο, εξακολουθώντας να αναφωνή τη ρήση του Οσίου και να κλαίη. Κάποια στιγμή, σε προχωρημένη ώρα της νύχτας, ο φοιτητής μου αντιλήφθηκε σαν σε οπτασία την παρουσία στο πλάϊ του ενός ρασοφόρου άνδρα. Ενστικτωδώς και δίχως να συναισθάνεται πλήρως την ουσία των λόγων του, απευθύνθηκε στον ρασοφόρο αυτόν λέγοντάς του: «Γέροντα Παΐσιε, εάν έχης έλθει για εμένα, σε παρακαλώ βοήθησέ με να έχη επιτυχή έκβαση η επέμβαση». Και εξακολούθησε κλαίγοντας να επαναλαμβάνη την ανωτέρω ρήση του Οσίου: «Θεέ μου, η κάθε ημέρα της ζωής μου είναι στα χέρια Σου!». Αυτό διήρκησε μέχρι τις 5.45΄ τα ξημερώματα της ημέρας της προγραμματισμένης επέμβασης, οπότε και τον φοιτητή μου τον πήρε ο ύπνος, θυμάται την ώρα αυτή, γιατί λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος είχε κοιτάξει το ρολόι του. Στις 7.00΄ το πρωί ήλθε ο νοσοκόμος και τον ξύπνησε, ώστε να τον προετοιμάση για την επέμβαση. Έκπληκτος ο νοσοκόμος διαπίστωσε ότι τα ρούχα και τα σεντόνια του κρεββατιού του φοιτητή μου ήταν μούσκεμα. Τον ρώτησε εάν χύθηκε νερό επάνω του, πράγμα το οποίο αρνήθηκε ο φοιτητής μου. Ο νοσοκόμος, άφου τον βοήθησε να βάλη στεγνά ρούχα, τον μετέφερε σε διπλανό θάλαμο, ώστε να κάνη μιά τελική μέτρηση για να διαπιστωθή η ακριβής θέση και ποσότητα του ύγρου στους πνεύμονες και στην καρδιά, ώστε να καθοδηγηθή ο χειρουργός για την επέμβαση. Ο χειριστής του μηχανήματος, αφού έκανε την μέτρηση, είπε στον νοσοκόμο να μεταφέρη τον φοιτητή μου σε ένα άλλο μηχάνημα μέτρησης, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο μηχάνημα, το οποίο πάθαινε συχνά βλάβες, δέν έδειξε κάτι. Πράγματι, τον μετέφερε στο άλλο μηχάνημα μέτρησης, το οποίο δεν είχε εμφανίσει ποτέ βλάβη και ήταν ιδιαίτερης αξιοπιστίας. Έκπληκτος ο χειριστής του διαπίστωσε από την μέτρηση ότι δεν υπήρχε υγρό σε κανένα σημείο του σώματος του φοιτητή μου. Αμέσως επικοινώνησε με τον χειρουργό, αναφέροντάς του το γεγονός. Υπ’ όψη ότι ο συγκεκριμένος χειρουργός είναι κοντά στον Θεό και είχε υπ΄ όψη του από μεσολαβήσασα διήγηση του φοιτητή μου τα διαδραματισθέντα κατά τη διάρκεια της νύχτας στον θάλαμό του. Ο χειρουργός είπε στον χειριστή του μηχανήματος: «Πάει το μυαλό μου στο τί έχει συμβή, αλλά για να βεβαιωθούμε πλήρως, να μεταφέρης τον ασθενή στον αξονικό τομογράφο με παραπεμπτικό σημείωμα περί διάγνωσης της θέσης και της ποσότητας του υγρού στο σώμα του». Όπερ και εγένετο. Μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης, ο ιατρός πού μελέτησε τα ευρήματά της, επικοινώνησε με τον χειρουργό του φοιτητή μου, λέγοντάς του ότι κάποιο λάθος έχει γίνει στο παραπεμπτικό σημείωμα και ότι για άλλο λόγο πρέπει να του έχη στείλει τον ασθενή για εξέταση. Και αυτό, γιατί από την εξέταση προέκυψε ότι «δεν υπάρχει ίχνος υγρού στο σώμα του ασθενούς!». Ο χειρουργός τότε έδωσε εντολή στον νοσοκόμο να επαναφέρη τον ασθενή στο θάλαμό του. Εκεί τον επισκέφθηκε αμέσως και του ζήτησε να βγάλη τη νοσοκομειακή φόρμα εγχείρησης, να φορέση τα ρούχα του και να φύγη για το σπίτι του. Στην εύλογη απορία του φοιτητή μου: «Μα, γιατρέ, τί θα γίνη με την εγχείρηση;», ο χειρουργός του απάντησε: «Την εγχείρηση στην έκανε τα ξημερώματα ο γέροντας Παΐσιος!».
«Τα ανωτέρω, μου τα διηγήθηκε ενώπιος ενωπίω ο ίδιος ο φοιτητής μου, ο οποίος έκτοτε δοξάζει καθημερινά τον θεό και μνημονεύει με ευγνωμοσύνη τον ήδη όσιο Παΐσιο».
Πηγή: Όσιος Παΐσιος, (Μαρτύριες – Περιστατικά – Διδαχές), § Έκανε την εγχείρηση, σελ. 270-274, Έκδοσις «Ενωμένη Ρωμιοσύνη, Σειρά «Ορθόδοξο Βίωμα», Τόμος 3, Θεσσαλονίκη 2015.
Νά ἔχετε φιλότιμο καί νά μήν ἐκμεταλλεύεστε τήν καλωσύνη τῶν ἄλλων. Ὁ φιλότιμος βομβαρδίζεται ἀπό εὐλογία, ἐνῶ ὁ γκρινιάρης γεννᾶ κακομοιριά.
Ἡ καρδιά δέν καθαρίζεται μέ «κλίν», ἀλλά μέ φιλότιμο. Νά μήν ἀφήνουμε τόν ἄλλον νά κουράζεται. Νά γινώμαστε θυσία.
Ο μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ό άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο
Στην Εκκλησία ό Γέροντας, καθόταν πάντοτε στο τελευταίο στασίδι. Κάποιος μοναχός που τον ευλαβείτο του είπε: -Γέροντα γιατί δεν έρχεστε μπροστά; -Εδώ είναι πιο φθηνές οι θέσεις!!!
Σε επισκέπτη, αφού τελείωσε η συζήτηση τους. Τώρα να πηγαίνεις. Θα πάω μέσα να πάρω… τηλέφωνο… (Ό Γέροντας δεν είχε τηλέφωνο. Ήθελε να προσευχηθεί)
Δύναμη, προσευχή και πίστη στο Θεό… Θα δείτε ότι μόλις περάσει αυτή η μπόρα κι έρθει μπουνάτσα, θα αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα όμως χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/11/47407/
Όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν, την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα… να στρέψουμε την προσοχή μας στον μεγάλο κίνδυνο που περιμένουμε και να υψώσουμε τα χέρια στον Θεό. Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή… Θα αφήση ο Θεός το πλάσμα Του; Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/11/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b9%cf%83%ce%bf%cf%80%ce%b5%ce%b4%cf%8e%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bc/
Η Παναγία η Τριχερούσα, η Ηγουμένη και προστάτις της μονής Χιλανδαρίου
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/12/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1-%CE%B7-%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80/
Ο Άγιος Παΐσιος μας προειδοποιούσε, σιγά-σιγά, μετά την ταυτότητα, θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα, ο Χριστός όσους δεν σφραγισθούν θα τους βοηθήση. Θα γίνονται μεγάλα θαύματα, θα’ χει κανείς ένα μπουκάλι λάδι και δεν θα τελειώνει, έναν τενεκέ αλεύρι και δεν θα τελειώνει. Μέχρι που να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί να ᾿ρθή και η οργή του Θεού.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/08/24/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%90%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b5-%cf%83%ce%b9/
Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ο διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί. Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/15/%CF%84%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA/
Οι Μοναχοί δεν είναι απλώς φαναράκια που φωτίζουν στους δρόμους των πόλεων, για να μη σκοντάφτουν οι άνθρωποι, αλλά απομακρυσμένοι Φάροι επάνω στα βράχια, που κατευθύνουν τα καράβια του κόσμου με τις αναλαμπές τους, για να φθάσουν στον προορισμό τους, στον Θεό…. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/17/%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%87%ce%bf%ce%af-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%ce%bb%cf%8e%cf%82-%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%cf%80/
Αν ζητάμε πρώτα την Βασιλεία του Θεού και αυτή είναι η μόνη μέριμνα μας, όλα τα άλλα θα μας δοθούν. Το να μπείς κάτω από τη ζεστή και γεμάτο αγάπη σκέπη του Θεού, αυτός είναι ο σπουδαιότερος όρος μιας ευτυχισμένης ζωής. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης – Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/27/46891/
Οι χριστιανοί θα διωχθούν ξανά. Να καλλιεργήσετε την αγάπη την πνευματική. Τελικά ο διάβολος με την κακία του, χωρίς να το θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Θα δείτε όμως ότι μόλις περάσει αυτή η μπόρα κι έρθει μπουνάτσα, θα αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα όμως χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/11/%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B8%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%87%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BB/
Σήμερα που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των Πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/23/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%af%cf%83%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%ac/
Ἀπολυτίκιον Παναγίας Τριχερούσης. (Γερασίμου)
Ἦχος δ ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν θείαν Εἰκόνα σου, ἐκ Παλαιστίνης ἡμῖν, ὁ Σάββας ὁ ἔνθεος, ἣν Τριχεροῦσαν Ἁγνή, καλοῦμεν μετήνεγκεν· ἥν περ Χιλανδαρίου, ἡ Μονὴ κεκτημένη, ὕμνον σοι Θεοτόκε, ἀναμέλπει βοῶσα· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Ἀπολυτίκιον Φοβερᾶς Προστασίας. (Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Φοβερὰ Προστασία, Θεοτόκε Πανάμωμε, ταῖς σαῖς παναγίαις πρεσβείαις, τὸν Χριστὸν ἐξιλέωσαι, ὑπὲρ ἀσπαζομένων εὐλαβῶς, τὴν θείαν σου καὶ πάνσεπτον μορφήν· περιφύλαττε δὲ ἅπαντας ἀσινεῖς, ἐκ βίου περιστάσεων, ὅπως δοξάζωμεν θερμῶς, Ἄχραντε, θείαν δόξαν σου, καὶ κληρονόμοι οὐρανῶν, γενώμεθα οἱ δοῦλοί σου.
Ἀπολυτίκιον ὁσίου Παϊσίου τοῦ νέου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῆς ἐνθέου ἀγάπης τὸ πῦρ δεξάμενος ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ, καὶ παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετῶν, προσευχαῖς θαυματουργῶν, Παΐσιε θεοφόρε· καὶ νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπὲρ παντὸς τοῦ κόσμου, Ὅσιε.
Ἕτερον. (Εὐφροσύνου Σαββαΐτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Ὁσίων τὸν βίον ἐκ παιδὸς μιμησάμενος, ὤφθης ἐν ἐσχάτοις τοῖς χρόνοις, θεοφόρε πατὴρ ἡμῶν Παΐσιε· ἐν Ἄθω γὰρ ἀσκήσει διελθὼν καὶ Πνεύματος Ἁγίου πληρωθείς, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι· Χαίροις τῶν μοναστῶν ἡ καλλονή, Χαίροις τοῦ Γένους καύχημα, Χαίροις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὸ νέον ἀγλάϊσμα.
Ἕτερον. (Εὐφροσύνου Σαββαΐτου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Θεῖον βλάστημα Καππαδοκίας, νέον καύχημα τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεδείχθης θεοφόρε Παΐσιε· ἀσκητικῶς γὰρ ἐκλάμψας ἐν Ἄθωνι, παρὰ Θεοῦ ἐδοξάσθης τοῖς πέρασι. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Παϊσίου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τὸν ἐν Ὄρει Ἁγίῳ ἀρτίως λάμψαντα, ἀδιαλείπτῳ ἀσκήσει καὶ νοερὰ προσευχή, ἐπαινέσωμεν πιστοί, σεπτὸν Παΐσιον, ὅτι ὡς ῥόδον εὐανθὲς κατεμύρισε ψυχὰς τοῖς λόγοις τοῖς θεοφθόγοις· καὶ νῦν τὰ κρείττονα νέμει αὐτοῦ λιταῖς τοῖς καταφεύγουσιν.
Ἕτερον. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος δ´ . Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὸν ἰατρὸν ἀσθενειῶν τῶν ἐντέρων καὶ τοῦ στομάχου εὐφημήσωμεν πόθῳ, Παΐσιον τὸν Ὅσιον, βοῶντες τρανῶς· Ἄθωνος ὡράϊσμα, εὐσεβείας πυξίον, χάριτος μυράλειπτρον Παρακλήτου εὐῶδες καὶ τοῦ Σεμνείου εὖχος Σουρωτῆς, τῶν ἱκετῶν σου τὰς νόσους θεράπευσον.
Ἀπολυτίκιον Πρόκλου καὶ Ἱλαρίου.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σταυροῦ τὴν πανοπλίαν ἱερῶς ἐνδυσαμένοι, Ἱλάριε καὶ Πρόκλε, ὑπὲρ φύσιν ἠθλήσατε, καὶ δόξης οὐρανίου κοινωνοί, ἐδείχθητε ὡς μέτοχοι Χριστοῦ· διὰ τοῦτο χαρισμάτων ταῖς δωρεαῖς, πυρσεύετε τοὺς κράζοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι᾿ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Βερονίκης. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Εὑροῦσα τὴν ἴασιν παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Αὐτὸν ἐθεράπευσας δι’ ἐνάρετου ζωῆς, καὶ βίου σεμνότητος, ὅθεν τῆς ουρανίου, μετασχοῦσα εὐκλείας, πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, Βερονίκη Ἁγία, ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων, τὰ σὰ προτερήματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Βερονίκης. (Εἰρήνης Μοναχῆς)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Σκεῦος ἔνθεον τῆς ἐγκρατείας, πλοῦτος ἄσυλος, τῆς εὐσεβείας, ἀνεδείχθης Βερονίκη πανεύφημε, ἐν ἀπαθείᾳ φαιδρύνας τὸν βίον σου, καὶ δεομένοις ἀντλήσας τὸ ἔλεος, Νύμφη πάνσεμνε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Μιχαὴλ Μαλεΐνου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τὴν τοῦ κόσμου ἡδύτητα ἀπειπάμενος, εἰς ὁδὸν σωτηρίας πόθῳ προσέδραμες, βίον ἰσάγγελον βιώσας ἄριστα. Ὅθεν ἀλείπτης μοναστῶν, καὶ κυβερνήτης τῶν ψυχῶν, πανάριστος ἀνεδείχθης, Μιχαὴλ ἀοίδιμε Πάτερ, ἡμᾶς λιταῖς σου καὶ νῦν περίσῳζε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Σιλβανοῦ τοῦ Ὁμολογητοῦ, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ (Χ. Μπούσια)
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Θεοσόφου Μαξίμου γραφέα πάνσεπτον, τῶν θεοπνεύστων ῥημάτων, καὶ μαθητὴν εὐπειθῆ, Σιλβανὸν τὸν ὁσιόαθλον τιμήσωμεν, πίστεως εὖχος ὡς σεπτόν, καὶ Ῥωσίας τιμαλφές, θησαύρισμα ἐκβοῶντες· Μαρτύρων νέων κοσμῆτορ, Θεοῦ Υἱὸν ἡμῖν ἱλέωσαι.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίων Γερασίμου καὶ Ἀκακίου. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τριάδος τῆς Ἁγίας Θεοφόροι θεράποντες, δυὰς ἡ τῶν Ὁσίων δι᾿ ἀσκήσεως ὤφθητε, Γεράσιμε Ἁγίων κοινωνέ, ὁμοῦ σὺν Ἀκακίῳ τῷ σεπτῷ· διὰ τοῦτο τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν, γεραίρομεν κραυγάζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι᾿ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον τῶν Ὁσίων. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Γεράσιμον ἅπαντες, τὸν Βυζαντίου βλαστόν, καὶ θεῖον Ἀκάκιον, τῆς ἀκακίας φυτόν, συμφώνως τιμήσωμεν οὗτοι γὰρ ἐν τῇ Κρήτῃ, δι᾿ ἀσκήσεως θείας, ἔλαμψαν ὡς ἀστέρες, τοὺς πιστοὺς φωταυγοῦντες· Καὶ νῦν καθικετεύουσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου