ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ, ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 30 Απριλίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιακώβου, του Αποστόλου και αδελφού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Ιάκωβος, ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και αδελφός του Αγίου και Ευαγγελιστού Ιωάννου. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πρωτο-συνάντησε τον Άγιο Ιάκωβο κοντά στη λίμνη της Τιβεριάδος, στο πλοίο του πατέρα του, να διορθώνει δίχτυα. Εκεί, τον κάλεσε μαζί με τον αδελφό του Άγιο Ιωάννη, αφού προηγουμένως είχε καλέσει και τα άλλα αδέλφια, τον Ανδρέα και τον Πέτρο. Ο Άγιος Ιάκωβος είχε ιδιαίτερη εκτίμηση από τον Κύριο, που σε πολλές περιπτώσεις τον έπαιρνε κοντά Του. Μάλιστα, η μητέρα των Αγίων Ιακώβου και Ιωάννη, βλέποντας αυτή την εύνοια που έδειχνε ο Κύριος στους γιους της, ζήτησε να καθίσουν τα παιδιά της δεξιά και αριστερά από το θρόνο Του, την ήμερα της Δόξας Του. Ο Κύριος μεταξύ άλλων απάντησε ότι θα έρθει καιρός που θα πιουν το ποτήρι που θα πιει Αυτός, εννοώντας, φυσικά, το Μαρτύριό Του. Μετά την Πεντηκοστή ο Άγιος και Απόστολος Ιάκωβος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Μεγάλο πλήθος ανθρώπων ερχόταν στη πίστη του Χριστού και άλλαζε τρόπο ζωής χάρη στο έργο του Αγίου Ιακώβου. Αυτό ενόχλησε ιδιαίτερα τους άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι, το 44 μ.Χ. τον συνέλαβαν και τον αποκεφάλισαν, ως αμνό, με διαταγή του Ηρώδου του Αγρίππα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Άγιοι Ιάκωβος και Ιωάννης ονομάστηκαν υιοί βροντής, για τη δύναμη του κηρύγματος τους.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Γόνος ἅγιος, βροντῆς ὑπάρχων, κατεβρόντησας, τὴ οἰκουμένη, τὴν τοῦ Σωτῆρος Ἰάκωβε κένωσιν, καὶ τὸ ποτήριον τούτου ἐξέπιες, μαρτυρικῶς ἐναθλήσας Ἀπόστολε, ὅθεν πάντοτε, ἐξαίτει τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.                     http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6277-eorti-tou-agiou-iak%CE%BFbou-tou-apotolou

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΣΚΗΤΕΣ!

Τι είπαν  στο agioritikovima.gr μοναχός από τα ασκητικά Κατουνάκια και Ιεράρχες

Του Γιώργου Θεοχάρη
Αδίστακτοι υποψήφιοι! Ακόμα και σε κελί στα ξακουστά ΄΄Κατουνάκια΄΄ του Αγίου Όρους  τηλεφώνησε προχθές υποψήφιος από τη Βόρεια Ελλάδα Μ.Μ. για να ζητήσει  από τον μοναχό να πει  έναν κάλο λόγο στα πνευματικά του παιδιά.. Ορισμένοι όμως ζητούν  μόνο προσευχή!

Σε αγώνα δρόμου έχουν επιδοθεί οι υποψήφιοι βουλευτές για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη ψήφο και την είσοδο τους στο ελληνικό κοινοβούλιο αλλά και μία καλή θέση στην εκλογή τους. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, λέει ο λαός μας και οι υποψήφιοι φαίνεται ότι τον αξιοποιούν δεόντως.

Ο π. Φ.  από τα Κατουνάκια του Αγίου Όρους, μιλώντας στο agioritikovima.gr, μας αποκάλυψε ότι του τηλεφώνησε υποψήφιος και νυν βουλευτής της γαλάζιας παράταξης που εκλέγεται στη Β. Ελλάδα και αφού του ζήτησε την ευχή, του είπε « πείτε έναν καλό λόγο στα πνευματικά σας παιδιά και για μένα». Μάλιστα ο μόναχος εξήγησε ότι το τελευταίο διάστημα τα τηλεφωνήματα έχουν πάρει φωτιά από υποψηφίους, προσωπικά του τηλεφώνησαν τουλάχιστον δέκα υποψήφιοι.

«Και σε άλλους έχουν τηλεφωνήσει και μας έχουν στείλει και φυλλάδια», διευκρινίζει. Ορισμένοι, ζητούν μόνο προσευχή, και όχι στήριξη, σημειώνει ο μοναχός.

Παρόντες και στα Ιερά Μυστήρια

Δεν  χάνουν ευκαιρία να παραβρίσκονται και σε θρησκευτικές εκδηλώσεις (ιερά μυστήρια, πανηγύρια κ.τ.λ.) για να δώσουν το παράδειγμα των "ενάρετων παιδιών" και να έρθουν πιο κοντά σε ψηφοφόρους που  τους είχαν γυρίσει τη πλάτη.

Διότι μη  ξεχνάμε,  οι  σχέσεις πολιτικής και εκκλησίας ή πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων, είναι  μία μακροχρόνια σχέση  αλληλεξάρτησης που λειτούργησε  και σαν δίκοπο μαχαίρι.

Xαρακτηριστικό είναι το παρακάτω γεγονός: Στον Ιερό Ναού του Αποστόλου Θωμά στην Κυψέλη ανήμερα  της γιορτής υποψήφιος βουλευτής  τςη γαλάζιας παράταξης, πρώην υπουργός, εισήλθε μέσα στο Ιερό Βήμα από τη πίσω πόρτα για να μην γίνει αντιληπτός από τους πιστούς,  εξηγεί στο agioritikovima.gr Ιερέας που τελούσε τη θεία λειτουργία. Ζήτησε την ευλογία των πατέρων και αποχώρησε σαν τον γάτο….


Τις προάλλες στον   Ιερό Ναό του Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Κολωνάκι,  πρόσφατα εθεάθησαν ο  Γιάννης Τραγάκης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιώργος Κουτρουμάνης  και ο Προκόπης Παυλόπουλος.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Γιάννης Μαγκριώτης συχνά κάνουν την εμφάνισή τους σε Ιερούς Ναούς της Θεσσαλονίκης. Και πόσοι άλλοι πιάνουν στασίδι …

Μάλιστα πολλοί είναι εκείνοι που επισκέπτονται Ιεράρχες και άλλους παράγοντες της εκκλησίας  για να έχουν την εύνοιά τους…

«Βέβαια, δεχόμαστε και επισκέψεις υποψηφίων. Από το γραφείο μου, τις τελευταίες μέρες, περάσανε,  τρεις  υποψήφιοι βουλευτές, τους δέχθηκα αλλά τα άκουσαν λιγάκι… Ξέρετε πόσο έχει συμβάλει η Εκκλησία σε εθνικό και πνευματικό επίπεδο σε αυτή τη χώρα; Τους είπα.

Γιατί τα κόμματα σας την έχουν στο στόχαστρο; διερωτήθηκα. Οι δύο από τους τρεις συμφώνησαν, ο τρίτος, έδειχνε αμήχανος», υπογράμμισε στο agioritikovima.gr Iεράρχης από την περιφέρεια Αττικής.

Πάντως ο Ιεράρχης, δεν μας διευκρίνισε αν θα  βάλει το χεράκι του να  στηρίξει κάποια παράταξη ή υποψήφιο!

«Από την περασμένη Παρασκευή, έχω δεχθεί τηλεφωνήματα από πέντε υποψηφίους για να τους στηρίξω στις εκλογές της 6ης Μαϊου. Φυσικά, δεν είναι αυτός ο ρόλος μας, και ευγενικά απέφυγα να δεσμευτώ για κάτι τέτοιο, τους ευχήθηκα καλή επιτυχία και ζήτησα να συμβάλουν και εκείνοι στο έργο της εκκλησίας», εξηγεί επίσκοπος από τη Βόρεια Ελλάδα.

«Δεν τους δέχομαι στο γραφείο μου, αν και με έχουν τηλεφωνήσει», σημειώνει δεσπότης από την κεντρική Ελλάδα.

Πάντως και οι Ιεράρχες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί διότι ο κόσμος είναι αγανακτισμένος  και στο τέλος θα την πληρώσουν και εκείνοι.

Η  ευθύνη ανήκει σε όλους…                     http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6289-upopsifioi-zitoun-tiriksi-apo-epikopous

Μητροπολίτης Άνθιμος: «Πρέπει όλοι οι Έλληνες να ψηφίσουν»

Κάλεσμα σε όλους τους Έλληνες, να προσέλθουν, την άλλη Κυριακή, στις κάλπες και να ψηφίσουν όποιο κόμμα θέλει ο καθένας, απηύθυνε, σήμερα, από άμβωνος, από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στο κήρυγμά του, ο ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Άνθιμος.

"Δε θα πω τίποτα για τις εκλογές γιατί αντιλαμβάνεστε τι έχει να γίνει. Το ΄μονο που θα πω είναι όλοι οι Έλληνες να ψηφίσουν. Ούτε αποχή, ούτε λευκό, ούτε με βρισιές, ούτε με άλλα ονόματα μέσα. Είναι χρέος μας να ψηφίσουμε. Να εκφραστεί η ενότητα του ελληνικού λαού που ζητεί διέξοδο -σαν αυτή που ζητούσαν οι Μεσολογγίτες στην έξοδό τους. Ας πεθάνουμε, αλλά να μείνουμε στην ιστορία. Να ζήσουν τα παιδιά μας", είπε ο Παναγιότατος.

 

Ο μητροπολίτης Άνθιμος ζήτησε από τους πολιτκούς "ενότητα αδελφοί μας"! Υπογράμμισε πως ο λαός δεν πρέπει να μαλώνει για τους πολιτικούς, αλλά "μόνον για την Ελλάδα να σκοτωθούμε. Όλοι οι Έλληνες, με πρώτους τους πολιτικούς μας".

 

Ο Παναγιότατος υπογράμμισε πως "εκλογές έχει σε όλη την Ευρώπη", επικαλέστηκε την κατάσταση στην Ισπανία και ότι "υπάρχει αναταρραχή στη Μεγάλη Βρετανία, για τα σχέδια της κυβερνήσεως να οδηγήσει στη λιτότητα", για να δείξει πως μπορεί να μας πήρε πρώτους η μπόρα "για να δουν πώς θα πάει το παιχνίδι των μεγάλων", όμως "δεν είμαστε μόνοι μας".

 

Όσον αφορά την περίπτωση που δε θα υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ζήτησε "να πουν οι πολιτικοί τι θα γίνει", με γνώμονα το συμφέρον της χώρας.

Οι σχέσεις με τους Εβραίους
Ιδιαίτερη μνεία έκανε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης στις σχέσεις Ελλήνων - Εβραίων.
Υποστήριξε πως οι Χριστιανοί, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής δεν καρπώθηκαν περιουσίες Εβραίων, παρά μόνον "κάποιες μαρμάρινες πλάκες" που εκποίησαν οι Γερμανοί καταχτητές και που, πλέον βρίσκονται στα μαρμάρινα πατώματα των Ιερών Ναών Αγίου Δημητρίου και Αγίου Ελευθερίου "γυρισμένες ανάποδα, με τις αφιερώσεις στη δική τους πίστη από κάτω"...
Χαρακτήρισε "άψογη" τη συμπεριφορά των Ελλήνων και επικαλέστηκε το αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως, που κρατούσε ο μακαριστός μητροπολίτης κυρός Γεννάδιος, όπου μπορεί κάποιος να διαπιστώσει πως ακόμη και αβάπτιστα εβραιόπουλα έχουν περάσει ως χριστιανόπουλα ("κι ας ήταν ψέμα", είπε) για να σωθούν από τη μανία των ναζί.
"Ξέρετε, άλλο είναι οι Ιουδαίοι της εποχής του Κυρίου κι άλλο οι Εβραίοι που στηρίχθηκαν στην παλαιά Διαθήκη", εξήγησε. "Οι Εβραίοι για τους οποίους μιλάμε κι έχουμε κάποια αισθήματα για το ότι σταύρωσαν τον Χριστό, είναι οι Εβραίοι εκείνης της εποχής. Με τους σημερινούς δεν μπορούμε να έχουμε θρησκευτική συνάφεια. Το μέγα γεγονός -για μας- είναι η Καινή Διαθήκη.
Οι Εβραίοι και όσοι είναι υπερβολικά δεμένοι με τη φυλή τους τα ΄χουν με ΄μας, για όσα ψέλνουμε τη Μεγάλη Πέμπτη στα Ευαγγέλια, 'λαός παράνομος', όπως ακούγεται. Όλα αυτά από τους ποιητές είναι για όσους σταύρωσαν τον Χριστό. Γιατί τον σταύρωσαν και τον βασάνισαν και τον ενέπαιξαν. Γι αυτούς μιλάνε τα βιβλία μας μόνον την Μεγάλη Πέμπτη. Από την Ανάσταση και πέρα δεν υπάρχει τίποτα ανάλογο με εκείνα τα ποιήματα που δημιουργήθηκαν για να βγει από την ψυχή μας ο πόνος για την ταφική θυσία".
Το εβραϊκό ενδιαφέρον για τα ακίνητα στην παραλία
Ο Παναγιότατος αναφέρθηκε επί μακρόν στην είδηση ότι επιχειρήσεις εβραϊκών συμφερόντων ενδιαφέρονται για την αγορά ακινήτων στην παραλία της Θεσσαλονίκης, ώστε να τα μετατρέψουν σε ξενοδοχεία.
"Πλήθος επιχειρηματιών αναζητούν οικήματα να τα κάνουν ξενοδοχεία στη λεωφόρο Νίκης, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Αυτό δε μου αρέσει εμένα", είπε.
Αναφέρθηκε στο ότι "η περιοχή του Ισραήλ και της Περσίας, μπορεί να γίνει μια φωτιά και να μη μείνει τίποτα -και να μεταδοθεί στον κόσμο. Δεν είμαι προφήτης, σκέφτομαι όμως...", τόνισε και προχώρησε στα όσα γίνονται, τις τελευταίες ημέρες, στο Αιγαίο:
"Για όλα όσα απειλούνται μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου από την Τουρκία(...), είναι ευθύνη για μας να προσευχηθούμε υπέρ της ειρήνης του κόσμου. Αλλά και του σεβασμού της ιστορίας κάθε λαού", τόνισε.
Και πρόσθεσε: "Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλις ελληνική, από τους χρόνους του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Έγινε ξεχωριστό αστικό κέντρο της Ρώμης για την εξαιρετική της θέση από κάθε πλευρά. Υπέστη την επίθεση το 1430 απο΄τους Τούρκους και ελευθερώθηκε το 1921, πριν 100 χρόνια.Η Θεσσαλονίκη ήταν η πόλη της Εθνικής Αντιστάσεως.
Που φρόντισε, κατά την περίοδο που οι Γερμανοί ήσαν εδώ, να δίνει βεβαιώσεις ο μητροπολίτης Γεννάδιος ότι είναι βαπτισμένα τα βρέφη των Εβραίων, ενώ δεν ήταν βαπτισμένα, για να ζήσουν. Και δε βρέθηκε σε κανένα αρχείο που οι Χριστιανοί να πήραν έστω και κάτι από αυτά που άφησαν οι Εβραίοι, από ένα λαό που τόσο δοκιμάστηκε".
Το κήρυγμα του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης μεταδιδόταν από την ΕΤ3, όμως, καθώς η μετάδοση ήταν να κλείσει στις 10.30 και στις 10.37 ο Παναγιότατος συνέχιζε να μιλά, διακόπηκε.                http://www.romfea.gr/epikairotita/12421-anthimos-oloi-oi-ellines-na-psifisoun

Αύξηση κατά 85% των σιτιζόμενων σε συσσίτια!

Κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού των πολιτών που σιτίζονται στα συσσίτια, η οποία έφτασε το 85% μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες, τεράστια προβλήματα ανεργίας, φαινόμενα υποσιτισμού μεταξύ μαθητών και ανασφάλεια στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι, συνθέτουν αυτή τη στιγμή την εικόνα της κοινωνίας στη δυτική Θεσσαλονίκη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο, το σύνολο των σιτιζόμενων από τη Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως ήταν 2.445 άνθρωποι, σήμερα ο αριθμός τους έφτασε τους 4.178 ενώ τον Δεκέμβριο του 2010 ήταν μόλις 1.387.
Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι τα εντονότερα κοινωνικά προβλήματα παρατηρούνται στην περιοχή του Ευόσμου.

Την ίδια στιγμή, η Μητρόπολη έχει λάβει μέριμνα για την εξασφάλιση του σχολικού κολατσιού διακοσίων περίπου παιδιών, μετά από συνεννόηση των υπευθύνων της με τις οικογένειες των μαθητών που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Οι οικογένειες αυτές προμηθεύονται τα τρόφιμα από την ενορία τους, με διακριτικό τρόπο και χωρίς να το γνωρίζουν τα παιδιά.

«Καμιά φορά νομίζουμε ότι η Θεσσαλονίκη είναι από το λιμάνι μέχρι το Μέγαρο Μουσικής. Όμως το μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης μένει δυτικά, εκεί που βρίσκεται ο νεότερος πληθυσμός της», ανέφερε, κατά τη διάρκεια σύσκεψης της Μητροπολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης, ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Βαρνάβας.
Ο ίδιος επισήμανε ότι αμέτρητοι άνθρωποι της εκκλησίας συμμετέχουν καθημερινά στη διαδικασία προετοιμασίας των 4.178 γευμάτων ενώ αποκαλύπτοντας το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος σημείωσε: «υπάρχουν άνθρωποι που πριν συμμετείχαν εθελοντικά και με έντονη διάθεση προσφοράς στην παρασκευή του φαγητού και σήμερα, άνεργοι πλέον και χωρίς εισοδήματα, σιτίζονται και οι ίδιοι από αυτό».

Έντονα προβλήματα αντιμετωπίζει, όμως, και η τρίτη ηλικία καθώς οι άνθρωποι που βιώνουν σήμερα τα γηρατειά νιώθουν εγκαταλειμμένοι και χρήζουν φροντίδας.
Στο πλαίσιο αυτό, η Μητροπολιτική Επιτροπή Θεσσαλονίκης ενέκρινε σχέδιο προγραμματικής σύμβασης μεταξύ της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της Μητρόπολης, για τη υποβολή πρότασης στο ΕΣΠΑ προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων, δυναμικότητας 99 κλινών, σε χώρο 10 στρεμμάτων στο Φίλυρο.
Εφόσον ενταχθεί το έργο, ύψους 7,88 εκ. ευρώ, εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί σε τρία χρόνια ενώ τις σχετικές μελέτες έχει κάνει το ίδρυμα Παπαγεωργίου.

Με αφορμή τις παραπάνω αναφορές, ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Απόστολος Τζιτζικώστας υπογράμμισε ότι είναι έντονες οι κοινωνικές διαφορές μεταξύ ανατολικής και δυτικής Θεσσαλονίκης ενώ ο Μητροπολίτης Βαρνάβας απευθύνθηκε στο συναίσθημα του κόσμου επισημαίνοντας: «φτωχοί ξανακάναμε και πιο φτωχοί, και το ξεπεράσαμε. Σήμερα τα χέρια μπορούν να γίνουν αγκαλιές και πάλι».                http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/12412-auxisi-ton-sissition

Εικόνα φτιαγμένη από χώμα και αίμα....

Την ώρα που δεκάδες πιστοί  θα διανύσουν είτε με τα πόδια είτε με οχήματα και λεωφορεία 37 χλμ για να φθάσουν και φέτος στο Ιερό Ναό του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο με σκοπό να παραστούν στην ιερά πανήγυρη που τελείται κάθε χρόνο ανήμερα της Κυριακής των Μυροφόρων, έρχεται ξανά η ανάγκη να αναζητήσει κανείς τις επιταγές θρύλων και παραδόσεων όσον αφορά την προέλευση της θαυματουργής και παγκοσμίως ξακουστής  εικόνας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Φτιαγμένη από χώμα και αίμα μοναχών η εικόνα αποτυπώνει στο σύνολο όλο το θαύμα που διέπει τη δημιουργία της από την α ή έως το τέλος. Οι ρίζες της χάνονται πολλούς αιώνες πριν και συγκεκριμένα τοποθετούνται γύρω στον 10^ο με 11^ο αιώνα εποχή όπου οι νησιωτικές περιοχές μαστίζονταν έντονα από τις συνεχείς επιδρομές και λεηλασίες των πειρατών. Η Λέσβος ήταν συχνός προορισμός των μακελάρηδων όντας τόπος πλούσιος με όλα τα καλά σε πλήρη αφθονία.
Αναζητώντας το θρύλο πάμε στα άδυτα της αδίστακτης ομάδας της οποίας ηγείτο ο ξακουστός για την αγριότητα και την ανίκητη φύση του αρχιπειρατής Σιρχάν  ο οποίος είχε βάλει ως στόχο ζωής την κατάληψη και λεηλασία του μοναστηριού που βρισκόταν λίγο χιλιόμετρα πιο πέρα από την οχυρωμένη πολιτεία με το όνομα Στένακας. Η ίδρυση του μοναστηριού τοποθετείται πολύ παλιότερα ωστόσο οι καλόγεροι που τότε το υπηρετούσαν διατηρούσαν με απόλυτο σεβασμό κάθε ίχνος της ιερής παράδοσης που ο ίδιος ο χώρος εξυπηρετούσε όντας καταφύγιο και για διάφορα πολύτιμα αντικείμενα. Το τελευταίο στοιχείο ήταν αυτό που είχε εξάψει το ενδιαφέρον των πειρατών και μια μέρα έβαλαν πλώρη για την καταπάτηση του.
Τα πλοία τους έφθασαν τα μεσάνυχτα στις ακτές της περιοχής και οι ίδιοι με συνοπτικές και προσεκτικές διαδικασίες έφθασαν αθόρυβα στην τοποθεσία του μοναστηριού. Οι μοναχοί είχαν ήδη ανταποκριθεί στα συνεχόμενα χτυπήματα του ξύλινου σημάντρου με σκοπό να παραστούν στην ακολουθία του όρθρου. Την ώρα που ο αέρας γέμισε με τις γλυκές μελωδικές ψαλμωδίες του οι πειρατές όρμησαν αλαλάζοντας μετατρέποντας την ειρηνική ιερή στιγμή σε ιαχή πολέμου. Οι καλόγεροι σφαγιάστηκαν με άγριο και απάνθρωπο τρόπο ενώ κανείς δεν γλίτωσε από το μένος και την θηριωδία των πειρατών…Μα να κάποιος κατάφερε να ξεφύγει από το λουτρό αίματος και δεν ήταν άλλος από το νεαρότερο σε ηλικία δόκιμο καλόγερο της Μονής, τον αμούστακο ακόμα Γαβριήλ. Το καλογεροπαίδι όντας ευκίνητο κατάφερε να διαφύγει από ένα σημείο φθάνοντας στη στέγη ωστόσο έγινε αντιληπτός από τους πειρατές οι οποίοι έτρεξαν μανιασμένοι πίσω του επιδιώκοντας να έχει και αυτός την τύχη των συντρόφων του. Και τότε ω του θαύματος: η στέγη μετατράπηκε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και ανάμεσα στους αφρούς και τα μανιασμένα κύματα ξεχώρισε ευθύς αμέσως η ηγετική και πελώρια μορφή ενός στρατιώτη ο οποίος γεμάτος αγριότητα μέσα από φωτιά πρόταξε το σπαθί του εναντίον των πειρατών οι οποίοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή.
Ο νεαρός Γαβριήλ ένιωθε δέος και ιερό φόβο να κυριεύουν το μυαλό και το κορμί του ενώ ο πόνος για την απώλεια των συντρόφων του φάνταζε απαρηγόρητος. Το μόνο φωτεινό σημείο ήταν το θαύμα που μόλις είχε προηγηθεί και που του προξένησε ανεξήγητα μία έντονη επιθυμία να αποτυπώσει με κάποιο τρόπο την μορφή του στρατιώτη που ουσιαστικά του έσωσε τη ζωή. Τότε πέφτοντας στα γόνατα ζήτησε μέσω θερμής παράκλησης από τον Ταξιάρχη να του δώσει φώτιση για να μπορέσει να φιλοτεχνήσει τη μορφή του. Και όντως έτσι έγινε.
Σαν κυριευμένος από μία αόρατη και ανώτερη δύναμη να κινεί τα χέρια του πήρε χώμα ενώ με ένα σφουγγάρι μάζεψε το αίμα από τους σφαγιασθέντες αδελφούς του. Ανακατεύοντας τα οραματιζόταν την μορφή του ατρόμητου στρατιώτη. Λέγεται ότι ο πηλός δεν έφθασε για να φτιάξει όλο το υπόλοιπο σώμα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η εικόνα του προσώπου και να δοθεί έμφαση σε αυτήν.
Έκτοτε ο ιερός ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων πιστών οι οποίοι κάθε χρόνο συρρέουν όχι μόνο στη χάρη του δηλαδή στις 8 Νοεμβρίου καθώς και κατά τη διάρκεια του πανηγυριού ανήμερα της Κυριακής των Μυρoφόρων 2 εβδομάδες ακριβώς μετά την Κυριακή του Πάσχα. Σκοπός η προσκύνηση της ιερής εικόνας με την μαυριδερή όψη που για τους ντόπιους μιλά στην καρδιά και την ψυχή τους. Άλλες φορές αφήνει την αίσθηση ότι το πρόσωπο σκοτεινιάζει δείγμα ότι ο Ταξιάρχης είναι δυσαρεστημένος με όσα συμβαίνουν στην μικρή κοινωνία ενώ άλλοτε απορρέει μία γλυκύτητα και αγαλλίαση. Οι διηγήσεις πιστών σχετικά με θαύματα του Αγίου είναι εκατοντάδες και έχουν καταγραφεί σε δεκάδες βιβλία  ενώ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης πολλοί είναι αυτοί που αφήνουν αφιερώματα γύρω από την εικόνα του.
Μιλώντας για θαύματα είναι πασίγνωστη πλέον και η ιστορία απόρροια της διήγησης του νεωκόρου του ναού όπου εν έτη 1963 ανήμερα της επίθεσης των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο με το που πήγε να ανάψει τα καντήλια είδε έκπληκτος την μεγάλη εξωτερική εικόνα που συναντά κανείς στο προαύλιο του ναού να λείπει. Η απώλεια διήρκεσε μία εβδομάδα ενώ το μυστήριο έλυσε λίγο καιρό μετά ένας νεαρός ο οποίος κουβαλώντας ένα κριάρι έφθασε να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου που με βάση τη μαρτυρία του  έσωσε τη ζωή καθώς τον επικαλέστηκε όντας στο μέτωπο.
Φυσικά οι μαρτυρίες είναι αναρίθμητες ενώ ο Ταξιάρχης αποτελεί για του Λέσβιους σύμβολο πίστεως και ισχυρής προστασίας εν μέσω χαλεπών καιρών και προσωπικών δυσκολιών.

Ὁ π. Ἰουστίνος γιά τίς δολοφονικές ἀπόπειρες ἐναντίον του, τίς θαυματουργικές ἐπεμβάσεις τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου καί τήν κατάσταση στήν Ἑλλάδα .

Στό παρόν βίντεο μιλᾶ ὁ π. Ἰουστίνος, διάδοχός του Ἁγίου Φιλουμένου, ὁ ὁποῖος κατακρεουργήθηκε τό 1979 ἐνῶ τελοῦσε τόν ἑσπερινό στό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ στούς Ἁγίους Τόπους. Ἀκοῦστε τόν νά περιγράφει δύο ἀπό τίς πάνω ἀπό δεκαπέντε δολοφονικές ἐπιθέσεις πού ἔχουν γίνει ἐναντίον τοῦ καθώς καί τίς θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ποῦ τόν ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο. Σχολιάζει ἐπίσης τήν τραγική κατάσταση στήν ὁποία  ἔχει περιέλθει ἡ Ἑλλάδα λόγω τῆς ἀπώλειας τῆς γλώσσας, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας. Τέλος, ἐπισημαίνει ὅτι οὐδέποτε κατέβηκε ἡ ἑλληνική σημαία ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὅπως εἶχε διαδοθεῖ παλαιότερα ἐνῶ ἀναφέρεται καί στούς πολιτικούς της χώρας μας. Συγκεριμένα λέει: "Ἐμεῖς τήν ἑλληνική σημαία οὔτε τήν κατεβάσαμε  καί οὔτε πρόκειται νά τήν κατεβάσουμε ὅσο ἀναπνέουμε καί μιλᾶμε ἑλληνικά. Τήν ἑλληνική σημαία στήν Ἑλλάδα τήν κατεβάσανε, στήν Ἑλλάδα τήν κάνανε σφουγγαρόπανο, στήν Ἑλλάδα τήν κάψανε καί....

 τήν κλωστήσανε στήν ἄσφαλτο. Καί δυστυχῶς καμμία ἀρχή καί καμμία ἐξουσία δέν κοιτάζει τί γίνεται. Διότι καί οἱ κυβερνῶντες καί οἱ νῦν καί οἱ πρώην καί αὐτοί ποῦ θά ἔρθουνε εἶναι ὅλοι μέσα στήν παγκοσμιοποίηση, μέσα στόν Σιωνισμό"http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/04/blog-post_7898.html

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ-ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ.(Η Θεοτόκος πρώτη μάρτυρας της Αναστάσεως).

Δεύτε από θέας,γυναίκες ευαγγελιστριαι,καί τη Σιών είπατε:δέχου παρ' ημώνχαράς ευαγγέλιατης Αναστάσεως Χριστού,Τέρπου, χόρευε καίάγάλλου, Ιερουσαλήμ,τον βασιλέα Χριστόν θεασαμένη εκ του μνήματος ως νυμφίον προερχόμενον.

Σαν νικητήριος παιάνας αντηχούν στις εκκλησιές κατά τον όρθρο του Πάσχα τα λόγια τούτα καί ρίγη συ­γκινήσεως διαπερνούν τις καρδιές μας. Ό Ιερός υμνογράφος δανείζεται την έκφραση του Ευαγγελιστή- Προφήτη Ησαΐα (κγ' 11) «Γυναίκες έρχόμεναι, από θέας δεύτε, ου γαρ λαός εστίν έχων σύνεσιν», για να μας αποδώσει ζωντανά τίς ανεπανάληπτες εκείνες στιγμές χαράς, όταν το μήνυμα της "Αναστάσεως φθάνει στην Ιερουσαλήμ από κάποιες ευλογημέ­νες γυναίκες. Καί παράλληλα να μας πα­ραπέμψει στην προφητεία τη σχετική μ'αυτό το γεγονός. 
 Ποιες ήταν όμως αυτές οι γυναίκες, πού αξιώθηκαν να φέρουν πρώτες στον κόσμο το πιο υπέροχο άγγελμα πού ακούστηκε ποτέ; Είναι οι "Αγιες Μυρο­φόρες: Οι γυναίκες πού ακολουθούσαν τον Κύριο μαζί με την Μητέρα Του, έμει­ναν μαζί Της κατά την ώρα του θείου Πά­θους, καί λίαν πρωΐ «τη μια των Σαββάτων», δηλαδή προς τα χαράματα της Κυ­ριακής, πήγαιναν ν' αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου, σαν τελευταία πράξη τιμής καί αγάπης προς τον λατρεμένο Νε­κρό. Μιας αγάπης γεμάτης ήρωίσμό, πού δεν φοβήθηκε ούτε το σκοτάδι, ούτε τους στρατιώτες, ούτε τη λύσσα των Φαρισαίων, ούτε την απέτρεψε ό τεράστιος λίθος, αν καί τον σκέφθηκε.


Τα γνώριζαν τα προβλήματα οι Αγιες Μυροφόρες. Ομως, κατέχοντας την κορωνίδα των αρετών, την αγάπη, ελκύουν τη θεία Χά­ρη, πού έρχεται αρωγός τους. "
Από τα Ευαγγέλια έχουμε τα ονόματα μερικών από αυτές: Πρώτη Μυροφόρος, ή Κυρία Θεοτόκος. Πρόκειται για την άλλη Μα­ρία, ή Μαρία του Ιακώβου ή Ίωση, παι­διών του Ιωσήφ του Μνήστορος, των οποίων αποκαλείται μητέρα. Ή Μαρία ή Μαγδαληνή, από την οποία, κατά τον Ευαγγελιστή Μάρκο, ό Κύριος έξέβαλε επτά δαιμόνια καί στην οποία εμφανί­σθηκε ξεχωριστά την ίδια την ήμερα της Αναστάσεως. Ή Σαλώμη ήταν κόρη του Ιωσήφ του Μνήστορος. Ή "Ιωάννα, ή γυ­νή του Χουζά, πού ήταν επίτροπος της οικίας του βασιλέως Ήρώδου. Μάρθα καί Μαρία, οι αδελφές του Λαζάρου Μα­ρία ή του Κλωπά, καί Σωσάννα.Ή μνήμη κάθε μιας από τις άγιες Μυ­ροφόρες τιμάται χωριστά, όμως επειδή πρώτες αυτές εΐδαν τον Κύριο εκ νεκρών άναστάντα καί κατά πολύ συνέβαλαν στην άψευόη διακήρυξη της Αναστάσε­ως, οι άγιοι Πατέρες έταξαν να τιμάται ή μνήμη όλων μαζί την Κυριακή μετά του Θωμά. 


Ομως πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα; Πώς πληροφορήθηκαν οί άγιες εκείνες γυναίκες την Ανάσταση καί πείσθηκαν ότι πράγματι ό Χριστός ανα­στήθηκε; Καί τα τέσσερα ευαγγέλια (Μτ.28, 1-8/Μκ. 16, 1-8/Λκ.24,1-12/ Ίω 20,1-10) συμφωνούν στα κύρια σημεία: Βλέπουν τον κενό τάφο καί τα εντάφια σπάργανα, τον απαστράπτοντα άγγελο πού τους αναγγέλλει την Ανάσταση («ανέστη ουκ εστίν ώδε») καί τέλος αξιώ­νονται να δουν τον ίδιο τον Κύριο.
Όμως στη Γραφή υπάρχουν πάντοτε σημεία συνεσκιασμένα, πού ή κατανόηση τους χρειάζεται θείο φωτισμό. Φωτισμό πού μόνο οί αγίες ψυχές απέκτησαν μετά από σκληρούς πνευματικούς αγώνες.

 Ενα τέτοιο σημείο υπάρχει καί εδώ, σύμ­φωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ό οποίος, καθοδηγημένος από το "Αγιο Πνεύμα, ρίχνει φως στίς διηγήσεις των Ευαγγελίων καί βάζοντας τα γεγονότα στη σειρά μας δίνει το χρονικό της ημέ­ρας, στην ομιλία του αριθμ. 18 (-Στήν Κυριακή των Μυροφόρων). Ό άγιος, ό οποίος διαπιστώνει ότι καί τα τέσσερα Ευαγγέλια κατ' αρχήν συμφωνούν στη διήγηση των γεγονότων, μας αποκαλύ­πτει ότι το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως του Κυρίου πρώτη από όλους τους ανθρώπους, όπως ήταν σωστό καί δί­καιο, δέχθηκε ή Θεοτόκος καί αυτή εΐδε αυτό το γεγονός.πριν από όλους τον Αναστάντα και άπήλαυσε τη θεία ομιλία Του, καί αυτή πρώ­τη καί μόνη άγγιξε τα άχραντα πόδια Του, έστω καί αν οι Ευαγγελιστές δέν τα λένε φανερά όλα αυτά μη θέλοντας να προσαγάγουν ως μάρτυρα τη μητέρα, για να μη δώσουν αφορμή υποψίας στους απίστους.Τοΰτο συνάγει κυρίως από τον Ευαγ­γελιστή Ματθαίο, ό όποιος μας δίνει πε­ρισσότερες λεπτομέρειες για τις πρώτες στιγμές μετά την ανάσταση καί την πλη­ροφορία ότι πρώτη απ' όλες ήρθε στον τάφο του Κυρίου ή Θεοτόκος. Είναι ή άλλη Μαρία, πού ήρθε μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή για να δουν τον τάφο. Καί ακριβώς τη στιγμή πού έφθαναν, ιδού έγι­νε σεισμός μέγας. Διότι άγγελος Κυρίου, άφοϋ κατέβηκε από τον ουρανό, άποκύλησε το λίθο από τη θύρα του μνημείου καί καθόταν πάνω σ' αυτήν. Ήταν δέ ή μορφή του σαν αστραπή καί το ένδυμα του λευκό σαν το χιόνι, από τον φόβο δέ εμπρός του ταράχθηκαν οι φύλακες κι έγιναν σαν νεκροί. "Ολες λοιπόν οί άλλες γυναίκες ήλθαν μετά το σεισμό καί τη φυ­γή των φυλάκων καί βρήκαν τον τάφο ανοιγμένο καί την πέτρα άποκυλισμένη. Ή δε Παρθενομήτωρ έφθανε τη στιγμή πού γινόταν ό σεισμός, άποκυλίστηκε ή πέτρα καί ανοιγόταν ό τάφος. Γι' αυτήν λοιπόν πρώτη ανοίχθηκε ό ζωηφόρος εκείνος τάφος (διότι γι' αυτήν πρώτη καί δι' αυτής έχουν ανοιχθεί σε μας όλα, όσα εΐναι επάνω στον ουρανό καί κάτω στη γη) καί γι' αυτήν άστραφτε έτσι ό άγγε­λος, ό όποιος προφανώς ήταν ό Γαβριήλ, ώστε, αν καί ή ώρα ήταν ακόμα σκοτεινή, αυτή με το πλούσιο φως του αγγέλου όχι μόνο να δει τον τάφο κενό, αλλά καί τα εντάφια να είναι τακτοποιημένα. Εξήλθαν δε με φόβο καί χαρά μεγάλη. Τον φόβο είχε ή Μαρία ή Μαγδαληνή καί οί άλλες γυναίκες, διότι δεν κατενόησαν τα λόγια του αγγέλου ούτε μπόρεσαν να συλλάβουν τελείως το φως, ώστε να δουν καί να μάθουν ακριβώς, ενώ ή Θεοτόκος απέκτησε τη μεγάλη χαρά, διότι κατενόη­σε τα λόγια του αγγέλου καί παραδόθηκε ολόκληρη στο φως, τελείως καθαρά καί θείως χαριτωμένη. Όταν δε εξήλθαν από τον Ευαγγελισμό τοϋτο, ή μεν Μαρία ή Μαγδαληνή σαν να μην άκουσε καν τον άγγελο, άφού άλλωστε καί εκείνος δεν μίλησε γι'αυτήν, διαπιστώνει μόνο την κέ­νωση του τάφου καί τρέχει προς τον Σίμωνα Πέτρο για να πει ότι πήραν τον Κύ­ριο. Ή δε θεομήτωρ Παρθένος, συνοδευ­όμενη από άλλες γυναίκες, επανερχόταν πάλι εκεί άπ' οπού ήλθε. Στό δρόμο της επιστροφής είναι πού τις συναντά ό Ιη­σούς λέγοντας «χαίρετε». Αυτές λέγει ό Ευαγγελιστής προσήλθαν, έπιασαν τα πόδια Του καί Τον προσκύνησαν. Όπως δε όταν ή Θεοτόκος άκουσε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή από τον άγγελο, μόνο αύτή κατάλαβε τη σημασία των λόγων, έτσι καί μαζί με τίς άλλες γυναίκες, όταν συνά­ντησε τον Υιό καί Θεό Της, πρώτη άπ' όλες τίς άλλες είδε καί αναγνώρισε τον Άναστάντα.
 Ό άγιος, συσχετίζοντας τα γεγονότα της Αναστάσεως με τα γεγονότα της Δη­μιουργίας, βρίσκει μία ωραία αναλογία, πού θα μποροΰσε να τεθεί ως κατακλεί­δα:Ή ανάσταση του Κυρίου είναι ανανέ­ωση της ανθρώπινης φύσεως, είναι άναζώωση καί ανάπλαση καί επάνοδος προς την αθάνατη ζωή του πρώτου Αδάμ, πού καταβροχθίστηκε από το θάνατο λόγω της αμαρτίας. "Οπως λοιπόν εκείνον στην αρχή δεν τον είδε κανένας άνθρω­πος να πλάττεται καί να παίρνει ζωή, με­τά δέ τη λήψη της πνοής με θειο εμφύση­μα πρώτη άπ' όλους τον είδε μία γυναί­κα, διότι μετά άπ' αυτόν πρώτος άνθρω­πος ήταν ή Εύα, έτσι καί τον δεύτερο "Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν άνίστατο από τους νεκρούς κανένας άνθρωπος δεν Τον είδε, άφοΰ δεν παρευρισκόταν κανείς δικός Του καί οί στρατιώτες πού φύλα­γαν το μνήμα είχαν γίνει σαν νεκροί από το φόβο- μετά την "Ανάσταση πρώτη άπ'όλους τον είδε μία γυναίκα, ή Κυρία Θεο­τόκος. Ή Γυναίκα πού γέννησε τη Ζωή καί έγινε αιτία της σωτηρίας μας.

Της Κυριακής Θ.Ασημακοπούλου(Δικηγόρου-Θεολόγου)                       http://proskynitis.blogspot.com/2012/04/blog-post_28.html

"Άλλο το κόμπλεξ, άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία"

Μου έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος μια μέρα:
 «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια...
Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι ,ότι μερικοί χριστιανοί ,από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.
 Με τις τοποθετήσεις αυτές του Γέροντα, ξεκαθάριζαν μέσα μου μερικές απορίες που είχα, αναφορικά με ψυχολογικά προβλήματα της χριστιανικής ζωής. Αντιλαμβανόμουν ότι ο Γέροντας ήθελε να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια, την μεταμφιεσμένη σε αυτοδικαίωση «χριστιανικού» φαρισαϊσμού ή σε αυτοκαταδίκη «χριστιανικής» περιδεούς συνειδήσεως. Έβλεπα, ότι η θρασύτητα των αισθανομένων ως «καθαρών» και η δειλία των αισθανομένων ως «ενόχων» δε διαφέρουν ουσιαστικά, ότι είναι δύο όψεις του αυτού νομίσματος ,της υπερηφάνειας. Διότι ο αληθινά πιστός χριστιανός ελευθερώνεται από την ενοχή με την εξομολόγηση και την άφεση και χαίρει στην ελευθερία αυτή που του χάρισε ο Χριστός ∙ γνωρίζοντας δε ότι αυτό είναι δώρο Θεού ευγνωμονεί και δεν περιφρονεί. Είναι καθαρός δια του αίματος του Χριστού και όχι από δικό του κατόρθωμα. Έτσι, χαίρει και ευχαριστεί και δεν υπερηφανεύεται και επί πλέον βλέπει και όλους τους άλλους δυνάμει καλούς δια του αίματος του Χριστού. Ο Γέροντας μας δείχνει το δρόμο, που παράκαμπτε το κακό (αμαρτία) και το χειρότερο (υπερηφάνεια αρετής) και οδηγούσε στο καλύτερο, στην ταπείνωση. Γι’ αυτό προσπαθούσε να προστατεύσει τη γνησιότητα της ταπείνωσης από τους κινδύνους νόθευσής της.
Μου έλεγε: «Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, που φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού». Ο Γέροντας ,με τη διδασκαλία του και περισσότερο με τα βιώματά του, εποίμανε τα πρόβατά του και τα οδηγούσε σε λειμώνες αγάπης και ταπείνωσης. Ζούσε ο ίδιος την ταπείνωση, πιστεύοντας ότι, εκείνος είναι το τίποτε, γιατί ο Θεός είναι , όπως έλεγε, το παν, κι ότι, ό,τι εμείς βλέπαμε πως είχε, δεν ήταν δικό του, αλλά δώρο του Θεού. 
 Απόσπασμα από το Βιβλίο “Ανθολόγιο Συμβουλών” του Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχουhttp://orthodoxigynaika.blogspot.com/2012/04/blog-post_27.html

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Και σήμερα αμφισβητώ τον Θεό.

Την πιο αποκαλυπτική συνέντευξή του, ίσως από την εκλογή του μέχρι σήμερα, παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος στους μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Ιωάννη Ρέντη, «Αντώνης Σαμαράκης», για την σχολική εφημερίδα τους, «Τα Μελισσάκια». Ερωτηθείς ο Αρχιεπίσκοπος αν μικρός υπήρξαν φορές που αμφέβαλε για την ύπαρξη του Θεού, απάντησε πως και σήμερα αμφισβητεί το Θεό. Όπως είπε όταν βλέπει ένα παιδί να είναι χτυπημένο ή να πεθαίνει διερωτάται «γιατί το αφήνεις αυτό;». Έσπευσε  ωστόσο να εξηγήσει στα παιδιά ότι δεν είναι ο Θεός που ευθύνεται και τους ζήτησε να έχουν εμπιστοσύνη στο Θεό.

«Εξαρτάται πως τοποθετούμεθα. Μεγάλο πράγμα στη ζωή σας να μάθετε να τοποθετείστε. Ούτε μονοκόμματα γιατί σας το είπανε, ούτε γιατί έχετε εγωισμό. Αλλά διότι εξετάζετε όλα τα πράγματα της ζωής», είπε με πατρική αγάπη προς τα παιδιά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.              http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9200

Η λαοσύναξη για τις ταυτότητες την Κυριακή στην «Δημοκρατία».

Την ιστορική ομιλία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου για τις ταυτότητες στην πλατεία Συντάγματος, προσφέρει την Κυριακή σε DVD διάρκειας 90 λεπτών, η εφημερίδα «δημοκρατία».

Πρόκειται για την ιστορική λαοσύναξη του 2000 που συγκέντρωσε στο κέντρο της Αθήνας πάνω από 800.000 πολίτες (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που είχε κάνει τότε η Αστυνομία) και κορύφωσε την διένεξη της Εκκλησίας με την πολιτεία για την αναγραφή του Θρησκεύματος.

Το συλλεκτικό βίντεο περιλαμβάνει την παρουσίαση όλων των Μητροπολιτών που συμμετείχαν, την κεντρική ομιλία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου και εντυπωσιακά πλάνα από τους χιλιάδες συγκεντρωμένους.

Μια εβδομάδα πριν από τις βουλευτικές εκλογές και σε μια εποχή χωρίς τις μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις του παρελθόντος, η «δημοκρατία» επέλεξε να προσφέρει την ογκωδέστερη σύναξη διαμαρτυρίας των τελευταίων δεκαετιών, για να επισημάνει τη δύναμη των Ελλήνων Ορθοδόξων και τον σεβασμό που όλοι οφείλουν στο ρόλο της Εκκλησίας.

Η εφημερίδα αναμένεται να εξαντληθεί γι' αυτό καλό είναι όσοι ενδιαφέρονται να κάνουν εγκαίρως κράτηση στο περίπτερο της γειτονιάς τους.            http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/12403-laosinaxi-kiriaki-stin-dimokratia

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ--Πρώτη συντονισμένη σύγκρουση Ορθοδόξων Χριστιανών με βλάσφημους του Θεού!

Την πρώτη μάχη πανελλαδικής μάλιστα εμβέλειας αναμένεται να δώσει ο μυστικός απελευθερωτικός ορθόδοξος στρατός που ήδη έχει συγκροτηθεί και αριθμεί χιλιάδες πιστούς χριστιανούς στην Ελλάδα, στην Κύπρο κ. α. Έτσι την Κυριακή το βράδυ 29 Απριλίου από τις 8:30 μ.μ. χιλιάδες πιστοί, συνεπικουρούμενοι από αγιορείτες ασκητές και ιερείς σε μια συντονισμένη για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση πράξη θα διαβάζουν το Ψαλτήριο, το οποίο εκλαμβάνεται ως το πυρηνικό όπλο που διαθέτει το οπλοστάσιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Με τη συνειδητή τούτη πράξη απαντούν οι Χριστιανοί στην νέα προκλητική επίθεση του τηλεοπτικού σταθμού Mega Channel  κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το τηλεοπτικό τούτο κανάλι μετά τη πρόσφατη διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου και του προσώπου του Ιησού Χριστού αποφάσισε να προβάλλει για τρίτη φορά -ναι καλοί μου Χριστιανοί- για τρίτη φορά την βλάσφημη κινηματογραφική ταινία Κώδικας Ντα Βίντσι!

Δεν διστάζει λοιπόν παρά τις αντιδράσεις που έχουν διατυπωθεί από χριστιανούς και χριστιανικές οργανώσεις και συλλόγους να εξαπολύει επιθέσεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και μάλιστα σε εποχές που η Ελλάδα έχει ανάγκη να επιδείξει ως νέα Νινευή μετάνοια έναντι του τριαδικού Θεού! Σε καιρούς λοιπόν μετανοίας ο συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός επιλέγει να βλασφημεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο τον Ιησού Χριστό και να διαστρεβλώνει τις αλήθειες της πίστεως. Επιλέγει να γίνεται τυφλό όργανο του Αντιδίκου και να ταυτίζεται με όλους αυτούς που συγκροτούν το μυστήριο της ανομίας σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο.

Δυστυχώς το Mega Channel  εκμεταλλεύεται αφενός μεν την ανοχή των Χριστιανών αλλά βασίζεται και στην αδιαφορία του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, το οποίο επιλέγει ενώπιον της κατάφωρης βλασφημίας να σφυρίζει αδιάφορα! Θα μου πείτε πως το ίδιο πράττουν και οι καλοί μας Επίσκοποι, οι οποίοι δυστυχώς κάνουν ότι δεν βλέπουν και εκτός δύο μόνο εξαιρέσεων προτιμούν μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο τη σιωπή.

Θα μπορούσε ο τηλεοπτικός σταθμός να υβρίσει τον Αλλάχ ή να εναντιωθεί στους Εβραίους και τη Μασωνία; Όχι, δεν τολμά να πράξει κάτι τέτοιο γιατί θα υπήρχαν όχι μόνο αντίποινα για το ίδιο το κανάλι αλλά και για ολόκληρη την χώρα. Άλλωστε τότε θα παρέμβαινε η πολιτική ηγεσία φοβούμενη διπλωματικά επεισόδια...

Μια έντονη φημολογία, την οποία προσωπικά δεν θέλουμε να πιστέψουμε ούτε επικροτούμε, θέλει το συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό να προβάλλει για τρίτη φορά την κινηματογραφική ταινία Κώδικας Ντα Βίντσι αποβλέποντας σε οικονομικά οφέλη που θα προέλθουν από τους σύγχρονους εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας και τις στοές του σκότους και της μασωνίας... Και οδηγήθηκε στην προβολή της μόνο και μόνο να αντιμετωπίσει ορισμένα από τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Προβλήματα που εξ ανάγκης οδηγούν τους ιθύνοντες του τηλεοπτικού σταθμού σε περικοπές μισθών!

Οι Χριστιανοί όμως και ο μυστικός στρατός του Χριστού δεν θα επιτρέψουν όπως το 2008 τον Δεκέμβριο το νέο διασυρμό της χώρας. Αντιτάσσουν συντονισμένα το όπλο του Ψαλτηρίου, το οποίο θα διαβάζουν συντονισμένα προκειμένου να αποτρέψουν επεισόδια και νέα έκτροπα. Θα επαναλάβουν με τη βοήθεια του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου τον άθλο και την πρώτη νίκη που είχαν κατά του Αντιδίκου το Δεκέμβριο του 2010, όταν για δεύτερη φορά ο τηλεοπτικός σταθμός πρόβαλλε την βλάσφημη κινηματογραφική ταινία.

Χριστιανοί, διαγράψτε οριστικά και αμετάκλητα από τα τηλεκοντρόλ το συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel.

Χριστιανοί, θωρακίστε με το Ψαλτήριο τα σπίτια σας, τα χωριά σας, την πόλη σας, την Ορθόδοξη Ελλάδα.

Την Κυριακή το βράδυ στις 29 Απριλίου δώστε με τη βοήθεια του Κυρίου και την ομαδική συμμετοχή σας την αρμόζουσα απάντηση στους εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας. Διαβάστε όσο περισσότερους ψαλμούς μπορείτε συντονίζοντας τις καρδιές σας μ’ όλους αυτούς που δεν θέλουν να υβρίζεται και να βλασφημείται ο Χριστός, να γίνεται μπάλα στα πόδια ανόμων το ευαγγελιό Του και να διαστρεβλώνεται η αλήθεια.

 

ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ  

Πηγή: ΑΚΤΕ- ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Περί των καρπών της καρδιακής προσευχής.

Γέροντος Κλεόπα Ηλίε

«Όλες οι αρετές βοηθούν τον νου να αποκτήση την θεία αγάπη, αλλά περισσότερο από όλα η καθαρά προσευχή. Διότι με αυτήν πετώντας στον Θεό, εξερχόμεθα από όλα τα αισθητά του κόσμου πράγματα». (Από τα κεφάλαια περί Αγάπης, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού).


Αδελφοί και Πατέρες,

Κάποιος από τους Αγίους Πατέρες μας συμβουλεύει τα εξής: «Σιώπησε εσύ και θα μιλήσουν τα έργα σου». Εγώ όμως ο τεμπέλης και αμαρτωλός τολμώ από την αναισθησία μου και κάνω το τελείως αντίθετο˙ και αρχίζω να μιλώ προς εσάς τους αγίους αδελφούς μου και πατέρας για εκείνα στα οποία ποτέ δεν ειδικεύθηκα με τα έργα και την ζωή μου. Αλλά πάλι μου φαίνεται ότι δεν είναι καλό να σιωπώ και να μη φανερώνω τις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων περί της σωτηρίας της ψυχής, επειδή είμαι φίλαυτος και άεργος σ’ αυτά τα πνευματικά έργα. Διότι, κατά τον λόγο του Ευαγγελίου, αυτά τα ωφέλιμα για την ψυχή έργα πολλοί φιλόπονοι και βιαστές επιδιώκουν να τα αποκτήσουν με κάθε τρόπο, για να αρπάξουν την Βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. 11, 12). Και βέβαια όχι με λόγια κενά σαν τα δικά μου, αλλά με ιδρώτες και ημερονυκτίους κόπους αγωνίζονται αυτοί οι πιστοί για την εφαρμογή των εντολών του Θεού. Γι’ αυτό, αφού κλείσω τα μάτια μου και παραβλέψω τις αδυναμίες και την οκνηρία μου για τις αρετές, ας αρχίσω λέγοντας τα παρακάτω:

Κατά τις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων και των μεγάλων εργατών της προσευχής, ο πρώτος καρπός αυτής είναι η προσοχή και μετά η σεμνότης. Αυτοί οι δύο καρποί, αν και φαίνονται πολύ μικροί, όμως εκδηλώνονται πριν από τους άλλους στον αγωνιστή της ιεράς προσευχής. Αποκτούνται με την επίμονη εξάσκησι σε οποιοδήποτε είδος προσευχής, αλλά ιδιαίτερα και εμφανέστερα στην εξάσκησι της νοεράς μνήμης του Ιησού, το οποίον έργο είναι ανώτερο από την ανάγνωσι των ψαλμών, την ψαλμωδία και τις άλλες προφορικές προσευχές.

Ο τρίτος καρπός αυτής της νοεράς προσευχής που γεννάται κατά σειράν με την βοήθεια των άλλων δύο καρπών, είναι η ταπείνωσις. Όλοι αυτοί οι καρποί, καθώς και η αληθινή προσευχή, είναι δώρα του Θεού. Ο τέταρτος καρπός είναι η συγκέντρωσις των σκέψεων μας. Ο πέμπτος είναι η ευλάβεια. Ο έκτος είναι ο φόβος του Θεού, ο έβδομος η μνήμη του θανάτου, ο όγδοος η ειρήνη των λογισμών, ο ένατος η θερμότης της καρδιάς, ο δέκατος η συγκέντρωσις της προσοχής στην καρδιά, ο ενδέκατος καρπός είναι η συνεχής παρακολούθησις στα σφάλματα και τις αμαρτίες μας, από την μνήμη των οποίων αυξάνεται μέσα μας η ταπείνωσις και μετατρέπεται σε πένθος. Ο δωδέκατος καρπός είναι η αίσθησις της παρουσίας του Θεού, του θανάτου, της μελλούσης κρίσεως και οι σκέψεις για τα βάσανα της κολάσεως. Ο δέκατος τρίτος καρπός είναι η απομάκρυνσις και το μίσος του νου μας για καθετί απολαυστικό αυτού του κόσμου και η παραμονή του στην καρδιά μας. Διότι με αυτή την συνήθεια της βυθίσεως και παραμονής του νου στην καρδιά μας, αυτή η ίδια η καρδιά αποκρούει και μισεί όλες τις αισθητές απολαύσεις και τα έργα των εμπαθών ανθρώπων. Αυτό το γεγονός το επιβεβαιώνει και ο άγιος Διάδοχος επίσκοπος Φωτικής, όταν λέγη: «Αυτός που εισέρχεται πάντοτε στην καρδιά του, περιφρονεί όλες τις απολαύσεις αυτής της ζωής. Και τούτο διότι επισκιάζεται από το Πνεύμα του Θεού και δεν μπορεί πλέον να αγαπά τις σωματικές απολαύσεις» (Από τα γνωστικά του κεφάλαια).

Επίσης απαλλάσσεται από την πλάνη των φαντασιών, από την εισβολή των κακών λογισμών και μισεί κάθε τι το φανταστικό και ψεύτικο. ΄Ετσι λοιπόν, αφού κατέβη ο νους με εσωτερική ησυχία και χωρίς κακές σκέψεις στην καρδιά για να ενωθή με τον ενδιάθετο λόγο, αποβάλλει όλας τας παραστάσεις και αμαρτωλές μορφές και φανταστικές εικόνες η καρδιά, όπου είναι η κατοικία τους, όπως το φίδι βγάζει το δέρμα του, όταν περάση μέσα από ένα στενό τόπο.

Ο άνθρωπος που θα συνηθίση να κρατά τον νου του στην καρδιά, θα επιθυμή πάντοτε να κλείνη την πόρτα του κελλιού του και να ήσυχάζη˙ να κλείνη την πόρτα του στόματός του και να σιωπά, και την εσωτερική πόρτα του ενδιαθέτου λόγου της καρδιάς, για να εμποδίζη τους διαφόρους κακούς λογισμούς, με τους οποίους ο άνθρωπος γίνεται ακάθαρτος ενώπιον του Θεού που εξετάζει «νεφρούς και καρδίαν» (Άποκ. 2, 23). Γι’ αυτό μας συμβουλεύει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος τα εξής: «Κλείσε την θύρα του κελλιού σου για το σώμα, την θύρα του στόματός σου για να μη συνομιλής με άλλους ανθρώπους και την εσωτερική θύρα για την απόκρουσι των κακών πνευμάτων».

Ο δέκατος τέταρτος καρπός που γεννάται από την εργασία της προσευχής του Ιησού συνίσταται στο ότι, όταν βυθίζεται ο νους στην καρδιά και βλέπει με τα νοερά μάτια την φοβερή μορφή της αμαρτίας, η οποία εκδηλώνεται με αηδιαστικές παραστάσεις που φέρνει μέσα του με την επιρροή των αισθήσεων και του κόσμου, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης, τότε αρχίζει η καρδιά και αποκτά ταπείνωσι, πένθος και δάκρυα. Και πως να μην ταπεινωθή μια αμαρτωλή ψυχή, όταν βλέπη την άθλια καρδιά του να κυριεύεται από ένα βαθύ σκοτάδι που προήλθε από τις αμαρτίες της, τις οποίες έκανε με την σκέψι, τον λόγο και το έργο; Διότι, οπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής, «αυτός που έχει λογισμούς κακίας, πως να ιδή τις αμαρτίες του; Επειδή αυτός που καλύπτεται από διάφορες σκέψεις, σκεπάζει την θύρα της ψυχής. Και αυτό το σκοτάδι έχει την αρχή του στις πονηρές έννοιες και τα έργα». Πως να μην κλαύση και να μην λυπηθή, όταν βλέπη ο χριστιανός το νοερό μέρος της ψυχής γεμάτο από λογισμούς αλαζονείας, από ασεβείς επιθυμίας, από σκέψεις βλασφημίας και διαβολικές προτροπές; Πως να μη θρηνήση μια πονεμένη ψυχή, όταν βλέπη το επιθυμητικό μέρος της ψυχής να είναι αιχμαλωτισμένο από θεομισήτους λογισμούς και την ψυχή κυριευμένη από πονηρές σκέψεις να καταφέρεται επαναστατικά κατά του πλησίον; Με ένα λόγο, πως να μην ταπεινωθή και χύση ματωμένα δάκρυα η πως να μην κραυγάση προς τον Ιησού με ψυχική οδύνη, για να σωθή και να θεραπευθή, όταν βλέπη την καρδιά του δεμένη με τόσα αναρίθμητα πάθη, τυφλή από αναισθησία, σκληρή και τραυματισμένη από τόσες πληγές; Κατόπιν, όταν ο άνθρωπος ιδή ότι μέσα του δεν είναι πλέον ναός του Θεού και του Πνεύματός Του, αλλά σπήλαιο ληστών και άβυσσος αμαρτίας και κατοικία δαιμόνων, τότε μπορεί με ταπείνωσι, πένθος και δάκρυα να ελεηθή από τον Θεό, να ελευθερωθή από τα πάθη και να λυτρωθή από τις εφόδους των πονηρών λογισμών με τη θεία συνεργεία.

Ο δέκατος πέμπτος καρπός που γεννάται από την νοερά προσευχή συνίσταται στο γεγονός ότι με την επιστροφή του νου στην καρδιά, την επίμονη παραμονή του σ’ αυτήν, την νήψι και παρακολούθησι των νοημάτων, ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου γίνεται σαν ένας καθαρός καθρέπτης, κατά τον άγιο Κάλλιστο Ξανθόπουλο, στον οποίον ο νους βλέπει πολύ καθαρά τις πονηρές διαθέσεις της καρδιάς του, τις προσβολές και τις παγίδες των ακαθάρτων πνευμάτων. Συνοπτικά λέγομε ότι ο νους αρχίζει να βλέπη καθαρά όλα τα παραπτώματα του, ακόμη και το πιο τελευταίο, για το οποίο καλεί με μεγάλο πόνο τον Ιησού σε βοήθεια, ζητά να τον συγχωρήση, να μετανοήση, να κλαύση, πέφτει κάτω ενώπιον του Κυρίου και προσθέτει δάκρυα επάνω στα δάκρυα, ταπείνωσι επάνω στην ταπείνωσι και κάνει οτι μπορεί για να διορθωθή και να μην αμαρτήση πλέον. Γι’ αυτό ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος είπε για την προσευχή ότι αυτή θα σου δείξη σε ποιά κατάστασι ευρίσκεσαι, διότι αυτή είναι το κάτοπτρο του θεολόγου μονάχου, το οποίο δείχνει καθαρά την εσωτερική σου κατάστασι (Λόγος 28ος).


Ο δέκατος έκτος καρπός που είναι και καρπός της επιστροφής του νου στην καρδιά, είναι η εξομοίωσις της φύσεως μας με την καθαρότητα του Θεού που γίνεται με την υπέρ φύσιν ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος. Διότι, όπως οι θείοι Πατέρες ευρήκαν μερικούς τρόπους και φυσικές μεθόδους για να καθαρίσουν την ανθρώπινη φύσι από τα παρά φύσιν πάθη, τα οποία εισήλθαν σ’ αυτήν, όπως την νηστεία, αγρυπνία, χαμευνία, κλίσι των γονάτων, εδαφιαίες μετάνοιες, εγκράτεια και άλλες ασκήσεις του σώματος, κατά τον ίδιο τρόπο ευρήκαν και αυτή την τέχνη της επιστροφής του νου στην καρδιά, για να καθαρίζονται πληρέστερα και γρηγορώτερα, τόσο ο νους όσο και η καρδιά. Αυτά τα δύο μέρη της ανθρωπίνης υπάρξεως είναι πολύ λεπτά και ευάλωτα στο κακό και με την είσοδο της αμαρτίας μέσα σ’ αυτά επηρεάζονται ταυτόχρονα και τα άλλα μέρη και μέλη του σώματος˙ διότι πρώτα προσβάλλονται τα λεπτότερα μέρη και κατόπιν τα μεγαλύτερα. Γι’ αυτό, εάν καθαρισθούμε από τα πρώτα, καθαρίζεται ολοκληρωτικά η φύσις μας από τα πάθη και έτσι διευκολύνουμε τον εαυτό μας να δεχθή την χάρι και ενέργεια του Θείου Πνεύματος. Αυτή η τέχνη μας καθαρίζει ευκολώτερα από οποιαδήποτε άλλη εργασία, επειδή έχει σαν έργο και απασχόλησι την μεγαλύτερη, καθολικώτερη και περιεκτικώτερη από όλες τις άλλες αρετή, δηλ. το να αγαπά ο άνθρωπος τον Θεό με όλη του την ψυχή, την καρδιά, την δύναμι και την διάνοια του (πρβλ. Ματθ. 22, 37). Για την εκπλήρωσι ιδιαίτερα αυτής της εντολής αλλά και για ολες τις άλλες, προσφέρεται στον άνθρωπο η υπέρ φύσιν χάρις του Θεού για την υπέρ φύσιν ζωή.

Ο δέκατος έβδομος καρπός της νοεράς και καρδιακής προσευχής είναι: Όταν ο νους συνηθίση να μπαίνη στην καρδιά και να ομιλή με τον ενδιάθετο λόγο, βλέπει τον εαυτό του και όλες τις δυνάμεις του• και αυτή η βύθισις του νου στην καρδιά δεν μένει χωρίς ευτυχία και πνευματική χαρά. Όπως ακριβώς οταν κάποιος απουσιάση για λίγο από το σπίτι του και πάλι επιστρέψη, χαίρεται και ευθυμεί, διότι αξιώθηκε να ιδή την σύζυγό του και τα παιδιά του, έτσι συμβαίνει και με τον νου, καθώς λέγει ο όσιος Νικηφόρος ο Μονάζων. Με αυτή την νοερά εκ καρδίας προσευχή μπορεί ο άνθρωπος να φυλάγη τον νου και την καρδιά του, εάν δεν έφθασε ακόμη στην τελεία καθαρότητα και απάθεια, δεδομένου ότι αυτό το έργο είναι πολύ δύσκολο στον κόσμο, μάλιστα ακόμη και στην έρημο και ησυχία λόγω της φιλαυτίας και πλάνης του γένους μας, όπως λέγει ο θείος πατήρ Ιωάννης της Κλίμακος. Πλην όμως μπορούμε να αγωνιζώμεθα όσο είναι δυνατόν για την κάθαρσι από τα πάθη μας, διότι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την εντολή να φυλάγη την καρδιά του από τα πάθη και τις κακές σκέψεις, λέγοντας: «Πρόσεχε σεαυτώ, μη γένηται ρήμα κρυπτόν εν τη καρδία σου και ανόμημα» (Δευτ. 15, 9). Σ’ αυτή την εντολή έγραψε μια ολόκληρη ερμηνευτική πραγματεία ο Μέγας Βασίλειος. Παράλληλα και ο Σολομών λέγει τα εξής: «Πάση φυλακή τήρει την καρδίαν, εκ γαρ τούτων έξοδοι ζωής» (Παροιμ. 4, 23).

Ο δέκατος όγδοος και μεγαλύτερος καρπός της προσευχής είναι η απόκτησις της αγάπης του Θεού, η οποία είναι μητέρα όλων των αρετών, επειδή είναι το πλήρωμα όλων των αγαθών έργων και μέσα στην αγάπη του Θεού περιέχεται και η αγάπη προς τον πλησίον, κατά την μαρτυρία του Ευαγγελιστού Ιωάννου που λέγει: «Ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον πλησίον αυτού» (Α’ Ιωάν. 4, 21). Και σ’ αυτές τις δύο εντολές, δηλ. στην αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον, περιέχεται όλος ο νόμος και οι προφήτες (Ματθ. 22, 40). Με παρόμοιο τρόπο και ο μέγας απόστολος Παύλος λέγει ότι η αγάπη είναι το πλήρωμα του νόμου, όταν γράφη στους Ρωμαίους (13, 8) «Ο γάρ αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε».

Αυτοί λοιπόν και άλλοι πολλοί είναι οι καρποί της καρδιακής προσευχής. Οπότε, μακάρια και τρισμακάρια είναι η ψυχή εκείνη που εργάζεται μυστικά αυτή την αγία προσευχή. Αυτός που προσεύχεται μυστικά και αληθινά στο ταμιείον της καρδιάς του και συνομιλεί εκεί με τον Νυμφίο Χριστό, επειδή εργάσθηκε μυστικά εδώ στη γη, θα αμειφθή στα φανερά από τον επουράνιο Πατέρα μας κατά την ημέρα της μελλούσης κρίσεως, όπου θα αποκαλυφθούν όλα τα μυστικά έργα των ανθρώπων.

Πιστεύω ότι και στις ημέρες μας στα άγια μοναστήρια αλλά και σε χριστιανούς που ζουν μέσα στον κόσμο θα είναι πολλοί που απασχολούνται με αυτή την αγία προσευχή, από την οποία έχουν τον φόβο του Θεού, την ταπείνωσι και τη σιωπή στην ιερά αυτή εργασία τους. Αρκετοί απ’ αυτούς εξαγνίζουν τον εαυτό τους με ανεξίτηλα δάκρυα που πηγάζουν από την καρδιά τους από τον θείο φόβο και προπαντός από την αγάπη του Θεού. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αγωνίζονται να καθαρίσουν τις καρδιές τους από τα πάθη και τους αισχρούς λογισμούς, έχοντας υπ’ όψιν αυτό που λέγει η Γραφή: «Πας πόρνος η ακάθαρτος η πλεονέκτης ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Θεού» (Έφεσ. 5, 5). Αυτούς παρακαλώ και εγώ να προσεύχωνται για μένα τον αμαρτωλό.

Το έλεος και η ευσπλαχνία του Ελεήμονος Θεού και η χάρις της Παναγίας Μητρός Του να βοηθούν όλους αυτούς που αγαπούν με την καρδιά τους και όλη τους την διάνοια και δύναμι τον Θεό, επικαλούνται σε βοήθεια το Πανάγιο Όνομά Του και τον μνημονεύουν πάντοτε. Αμήν!

Πηγή: «Ο Όσιος Γρηγόριος» Ετήσια έκδοση της ιεράς κοινοβιακής μονής Οσίου Γρηγορίου, Αγίου Όρους, Περίοδος Β΄, έτος 1984, αριθμ. 9    Eυχαριστώ την Ματίνα.

Ένα μήνυμα από τον Σπύρο.

Ακούμε τόσο καιρό για πόλεμο και γεγονότα.
Ακούμε συνεχώς ότι πλησιάζει η στιγμή.
Ποιός αλήθεια μπορεί να φανταστεί τί ακριβώς είναι ο πόλεμος;
Έχουμε τους γέροντες που μας λένε ότι δεν θα εμπλακούμε ή θα εμπλακούμε και θα πάθουμε καταστροφές.
Κανένας από εμάς δεν μπορεί να γνωρίζει από τώρα τί ακριβώς θα συμβεί.
Κανένας από εμάς δεν γνωρίζει τί ακριβώς μας φανέρωσαν οι γέροντες.
Οι δικές μας πνευματικές κεραίες είναι ελάχιστες για να καταλάβουν ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΡΡΗΣΕΩΝ.
Αυτό που μπορούμε όμως να καταλάβουμε είναι η θέση μας απέναντι στα γεγονότα.
Η πνευματική, η ψυχική και η σωματική.

Πνευματικά πρέπει να είμαστε συνεχώς έτοιμοι μέσα από μετάνοια και Θ. Μετάληψη για αναχώρηση από τα εγκόσμια.
Ο Κύριος επιλέγει τον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο της μετάβασής μας.
Εμείς απλά πρέπει να έχουμε συνεχώς την πνευματική μας βαλίτσα γεμάτη.
Επομένως ότι γήινη δυσκολία και να αντιμετωπίσουμε σε πνευματικό επίπεδο πρέπει να την αντιμετωπίσουμε σαν Θεϊκή παρέμβαση στη χαλαρή ζωή μας για να γεμίσουμε τη βαλίτσα για το μακρύ ταξίδι μας.
Τίποτα δεν συμβαίνει εδώ στη γη χωρίς να έχει πνευματικό αντίκτυπο.

Ψυχικά πρέπει να μην τρομάζουμε μέσα από ακούσματα γεγονότων.
Όλα όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν είναι γεγονότα που μπορούμε να αντέξουμε με τη βοήθεια του Θεού.
Ο Θεός όλους μάς δοκιμάζει και μας εκπαιδεύει με το δικό Του σοφό και παντογνώστη τρόπο.
Σε κανέναν ποτέ δεν θα δώσει παραπάνω από αυτό που αντέχει.
Βλέπουμε τόσο καιρό μια αναβολή των γεγονότων και μια παράταση ετών.
Όμως όλοι αν το σκεφτούμε καλά θα δούμε ότι όλα έχουν το σκοπό τους.
Λέμε και γράφουμε συχνά εδώ μέσα για το ότι ο Θεός δίνει παράταση και αλλάζει ο κόσμος.
Αλλάζει ο φίλος, ο αδερφός, ο γείτονας, ο άγνωστος απρόσωπος διαβάτης.
Δεν είναι μόνο αυτή η αλλαγή που γίνεται όμως.
Και εμείς οι ίδιοι έχουμε αλλάξει.
Ας ανατρέξει ο καθένας στα πρώτα του ποστ και στις πρώτες του σκέψεις και θα καταλάβει τί ακριβώς εννοώ.
Έχουμε ωριμάσει αν όχι πνευματικά τουλάχιστον ψυχικά.
Αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα με λιγότερο φόβο και τα βλέπουμε ναι μεν σαν κάτι αναπόφευκτο αλλά και σαν κάτι που με τη βοήθεια του Θεού, θα καταφέρουμε να το ξεπεράσουμε.
Αν τα γεγονότα συνέβαιναν μερικά χρόνια νωρίτερα, θα είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι και θα πέφταμε σε κατάθλιψη και τρόμο.
Αλλά μέσα από τη συνεχή ενασχόληση έχουμε φτάσει υποσυνείδητα σε μια ψυχική ωρίμανση.
Έχουμε κατασταλάξει σε ποιό στρατόπεδο θα είμαστε και αυτή είναι η μόνη μας επιλογή.
Θα πράξουμε δηλαδή το σωστό για εμάς, την πίστη μας, την πατρίδα μας και τον συνάνθρωπό μας ή θα κοιτάξουμε μόνο τον εαυτούλη μας.
Αν δεν είχαμε αυτή τη συνεχή ενασχόληση και ξαφνικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα γεγονότα, τότε θα ασχολούμαστε αποκλειστικά με τον μίζερο εαυτούλη μας και τίποτα παραπάνω.
Τώρα όμως έχουμε φτάσει σε κάποιο επίπεδο ψυχικής δύναμης ώστε να θεωρούμε απαραίτητη ενέργειά μας την προσφορά βοήθειας σε όποιον τη χρειαστεί.
Έχουμε φτάσει σε σημείο κάποιοι να θεωρούμε δεδομένο τον αγώνα μας για την υπεράσπιση των ιερών και των οσίων του γένους.
Έχουμε κατα ένα τρόπο "ψηθεί" και συμβιβαστεί με την ιδέα της προσφοράς και της θυσίας.
Δεν είναι εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο.
Για να επιτύχεις κάτι εκπαιδευτικά δύσκολο και για πολλούς ακατόρθωτο, τότε πρώτα το αποδέχεσαι ψυχικά και μετά το παλεύεις σωματικά.

Αν το πνεύμα είναι το καύσιμο, τότε η ψυχή είναι η μηχανή που δίνει κίνηση στο σώμα.

Ας έχουμε τις ψυχικές μηχανές μας πάντα έτοιμες και μέσα από τον πνευματικό αγώνα να τις εμπλουτίζουμε συνεχώς με πνευματικό καύσιμο.

Σωματικά τέλος θα αντιμετωπίσουμε αρκετές δυσκολίες γιατί το σώμα συνήθως είναι αυτό που αντιμετωπίζει τις κακουχίες.
Αλλά όπως είπαμε αν έχουμε καύσιμα και καθαρή μηχανή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αρκετά και με τη βοήθεια του Θεού τα πάντα.
Αν φτάσουμε και φέρουμε πνεύμα, ψυχή και σώμα σε μια αρμονία τότε δεν υπάρχει εχθρός που θα μπορέσει να σταθεί απέναντί μας.
Ο Θεός έχει ευλογήσει τον τόπο μας και τον έχει ποτισμένο με αίμα αγίων ώστε συνεχώς να φυτρώνουν νέοι αγωνιστές της πίστης και της πατρίδας.
Ποιός άθεος και βάρβαρος που βλέπει με τα σωματικά μόνο μάτια θα μπορέσει να υποτάξει κάποιον που σωματικά βρίσκεται στη γη αλλά ψυχή και πνεύμα τα έχει παραδώσει στην προστασία του Θεού;
Ποιός αντίπαλος μπορεί να βεβηλώσει ιερά και όσια όταν αυτά βρίσκονται μέσα στην ψυχή μας και για να τα κερδίσει πρέπει να μας σκοτώσει πρώτα;
Όση αντάρα και χαλασμό να προκαλέσει, δεν μπορεί να σπάσει το ηθικό μας και την ηθική μας.
Κανένας επιδρομέας - κατακτητής ποτέ δεν μας γονάτισε ολοκληρωτικά και δεν το κατάφερε αυτό γιατί ποτέ δεν κατάφερε να υποδουλώσει το χριστιανικό πνεύμα μας και την ελληνική ψυχή μας.

Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι στο πνεύμα.
Είμαστε Έλληνες στη ψυχή.
Είμαστε μαχητές στο σώμα.
Θανατηφόρος συνδιασμός για κάθε αντίπαλο.

Και αυτός ο συνδιασμός απεικονίζεται και λαμβάνει μορφή μέσα από το εθνικό μας σύμβολο.
Έχει Σταυρό, έχει λευκό και γαλάζιο, έχει τις 9 συλλαβές του ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
Έχει επάνω του το σύμβολό μας, το αίμα και την τιμή μας.
Και όλα αυτά γίνονται κραυγή πολέμου ελληνική και ύμνος προς το Θεό και τη δόξα της Ορθοδοξίας.http://hggiken.pblogs.gr/2012/04/ena-mhnyma-apo-ton-spyro.html

Αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη (+1988)--ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ.

Στενοχωριόμασταν και αυτό ήταν σατανικό. Μια ημέρα το εξομολογήθηκα στον Γέροντα και με
μάλωσε, να μη μιλώ και να προσέχω να κάνω ό,τι μου λένε αυτοί.
Έρχεται το πρωί ο Γέροντας εκεί που δουλεύαμε εμείς οι μοναχοί με τους μαστόρους και
μας είπε: «Ακούστε, παιδιά μου. Εγώ κάνω προσευχή στον Θεό, να φωτίζει τους
μαστόρους για να γίνεται το έργο όπως πρέπει. Γι’ αυτό οφείλετε εσείς οι μοναχοί να
υπακούετε σε αυτούς και να μη λέτε τη γνώμη σας, ούτε να επιμένετε. Ό,τι σας λένε οι
μαστόροι, αυτό θα κάνετε».
Ο Γέροντας, συνεχίζει ο π. Ζωσιμάς, με διόρθωνε σε όλα, ακόμη και στις φορεσιές, στα
ράσα. Μου έλεγε: «Παιδί μου, πρέπει να είσαι καθαρός, να πλένεσαι τακτικά, να κόβεις τα
νύχια σου μέχρι το κρέας. Το Μοναστήρι μας εδώ είναι προσκύνημα, είμαστε κοντά στην
πόλη και έρχονται εδώ άνθρωποι όλων των τάξεων. Γι’ αυτό χρειάζεται να έχομε καινούργια
ράσα για τις Κυριακές, μία ξεχωριστή φορεσιά για τις μεγάλες γιορτές, και άλλα για τις
καθημερινές». (Β-142/143/144).48. Καθαρή εξομολόγηση. Διηγείται ο πατήρ Ζωσιμάς ότι ο Γέροντας του έλεγε πως η
καθαρή εξομολόγηση κάνει τον άνθρωπο υγιή, να μην έχει τίποτα. Όσες αρρώστιες και αν έχει,
μόλις ο ιερέας, μετά από την εξομολόγηση, του διαβάσει την ευχή με το πετραχήλι, τον βλέπεις
να αστράφτει σαν τον ήλιο. Γι’ αυτό δεν πρέπει να λέμε στον πνευματικό να μας διαβάσει
απλώς μία ευχή, για να κοινωνήσουμε. Δεν πρέπει να μας αναπαύει αυτό, είναι λάθος. Πρέπει
πρώτα να εξομολογηθούμε, για να καθαριστούμε και μετά να μας βάλει ο πνευματικός το
πετραχήλι στο κεφάλι μας, για να γίνει ολόκληρο το μυστήριο, διότι το πετραχήλι παίρνει όλες
τις αμαρτίες μας.
«Πάτερ Ζωσιμά», έλεγε ο Γέροντας, «πρέπει να ξέρεις πως, με την καθαρή
εξομολόγηση, ο άνθρωπος αστράφτει σαν τον ήλιο. Διότι η εξομολόγηση είναι ένα από τα
επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας και παίρνει όλη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το είδα
να γίνεται σε επτά άτομα σε όλη μου τη ζωή. Αφού τους διάβασα την ευχή, μετά δεν
μπορούσα να τους κοιτάξω, έλαμπαν σαν τον ήλιο. (Β-144)
49. Ο νηστευτής εργάτης. Είχε έλθει στον Γέροντα, θυμάται ο π. Ζωσιμάς, ένας κηπουρός
εργάτης στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και εξομολογήθηκε. Στο τέλος του είπε ο Γέροντας: Να νηστέψεις όλες τις ημέρες από λάδι, σαρανταεννέα ημέρες, και θα καταλύεις
Σάββατο και Κυριακή. Τότε μόνο επιτρέπεται το λάδι. Τις άλλες ημέρες το φαγητό θα είναι
αλάδωτο.
Ο εργάτης, μόλις άκουσε από τον Γέροντα αυτή τη μεγάλη νηστεία, φοβήθηκε και είπε:
«Πάτερ Σίμων, με αυτά τα δύο μου χέρια ζω την οικογένειά μου, έχω έξι παιδιά. Εάν κάνω αυτή
τη νηστεία και δεν φάω το λάδι, θα πέσω κάτω και θα αρρωστήσω και θα πεθάνουμε όλοι από
την πείνα».
Ο Γέροντας τον ενθάρρυνε και του είπε: «Όχι, παιδί μου, δεν θα πεθάνετε. Αντίθετα, θα
είσαι πιο υγιής. Διότι αυτή την εποχή περιστρέφεται το αίμα του ανθρώπου τετρακόσιες φορές
περισσότερο από τις άλλες εποχές και η νηστεία ωφελεί. Δεν παθαίνει ο άνθρωπος τίποτα, έχει
την υγεία του και τρώει το φαγητό του με όρεξη. Όλοι οι άλλοι που δεν τηρούν τη νηστεία, όπως
λέει η Εκκλησία μας, αρρωσταίνουν από πολλές αρρώστιες και καταλήγουν στα νοσοκομεία και
κατόπιν τους τρώνε τα μαχαίρια. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, που εθέσπισαν αυτή την
ευλογημένη νηστεία, τα πρόβλεψαν όλα. Πρώτον, από σεβασμό στα Πάθη του Κυρίου Ημών
Ιησού Χριστού, οφείλομε ως χριστιανοί να αγωνιστούμε και να καθαριστούμε με τη νηστεία, την
προσευχή και την ιερά εξομολόγηση, για να αναστηθούμε κι εμείς μαζί με τον Κύριό μας Ιησού
Χριστό το Πάσχα εις την Ανάσταση και δεύτερον, αυτή την εποχή η νηστεία ωφελεί, όπως
αναφέραμε πιο πάνω. Οι άγιοι Πατέρες λένε: «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών. Διά της νηστείας εύρον την ψυχήν μου». Και ο Γέροντας συνέχισε: «Να
ξέρεις ακόμη κάτι. Να ζυγιστείς τώρα πόσο είσαι και θα δεις ότι, μέχρι το Πάσχα, θα βάλεις και
δύο κιλά παραπάνω».
Ο εργάτης αναπαύθηκε από τα λόγια του Γέροντα, πήρε θάρρος, δύναμη και
υποσχέθηκε ότι θα κάνει υπακοή σε όλα αυτά που του είπε. Πήρε την ευχή του και έφυγε
χαρούμενος.
Ο εργάτης ήλθε ξανά στον Γέροντα τη Μεγάλη Εβδομάδα, για να εξομολογηθεί, και του
είπε: Πάτερ Σίμων, την ευχή σου. Με γνωρίζεις; Είμαι ο κηπουρός, που φοβόμουνα να
νηστέψω. Έκανα όπως με συμβούλεψες. Φοβόμουνα πως θα ζαλιστώ και θα πέσω κάτω.
Όμως, όχι μόνο δεν ζαλίστηκα, αλλά είχα και πιο πολλή δύναμη από πριν, που δε νήστευα. Και
στην υγεία μου έγινα καλά. Πριν είχα πονοκεφάλους, με πονούσαν τα πόδια μου και όλο μου το
σώμα, ήμουν ένα ερείπιο. Με τη νηστεία που έκανα, μου έφυγαν όλα αυτά, δεν έχω τίποτα.
Είμαι υγιέστατος! Έτρωγα δύο πιάτα γεμάτα. Μάλιστα σήμερα, πάτερ Σίμων, πήγα και
ζυγίστηκα και έγινε όπως μου είπες. Πήρα δύο κιλά. Ευχαριστώ τον Θεό και εσάς, πάτερ Σίμων,
που με κάνατε καλά και με βάλατε στο δρόμο του Θεού. (Β-147/148)
50. Νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής. Μία άλλη χριστιανή γράφει, ότι για τη νηστεία της
Μεγάλης Σαρακοστής, ο Γέροντας της είπε: «Παιδί μου, δεν θα τρως λάδι, θα νηστεύεις πέντε
μέρες την εβδομάδα και θα τρως το Σαββατοκύριακο λάδι, αλλά δεν θα αφήνεις το στομάχι σου
νηστικό. Θα τρως χορτόσουπες και ταχινόσουπες και ο Θεός θα στα ευλογεί και θα χορταίνεις
και δεν θα θέλεις τίποτα άλλο στη ζωή σου».
Πράγματι, έτσι και έγινε. Μέχρι σήμερα συνεχίζω αυτή τη νηστεία. Μάλιστα μου είπε κάτι
που μου άρεσε πάρα πολύ. Μου είπε:
«Παιδί μου, αυτή την εποχή το αίμα του ανθρώπου περιστρέφεται τετρακόσιες στροφές
περισσότερο από τις άλλες εποχές και αυτές τις σαράντα εννέα ημέρες νηστεία, όταν κάνει
ο άνθρωπος, ο οργανισμός πετάει όλες τις ασθένειες». (Β-222)
51. Σεισμοί - θάνατοι νέων. Η κυρία Μαρίνα γράφει:
«Ο Γέροντας με συμβούλευε σε πολλά πράγματα. Το 1981, πριν γίνουν οι σεισμοί,
είχαμε ανέβει με τον πατέρα Σίμωνα πάνω στο βουνό, εκεί που είναι τα δύο βράχια και
μου έδειχνε πώς θα γίνει ο σεισμός, ποια πολυκατοικία θα πέσει, και του είπα: Μα αφού η
Αθήνα είναι αντισεισμική». Και μου λέει:
«Θα βάλεις εσύ νόμο στο Θεό, τι θα κάνει»;Έτσι, με τη βροντερή και συνάμα γλυκειά του φωνή, μου είπε, τι θα κάνω, όταν γίνει ο
σεισμός. Μού είπε ότι δεν θα βγω έξω από το σπίτι, θα προσευχηθώ, θα θυμιάσω γύρω - γύρω
και όταν όλοι οι άλλοι θα βγουν έξω και θα φωνάζουν, εγώ δεν θα βγω από το σπίτι. Έτσι,
όπως μου το είπε, έτσι και έγινε. Εγώ αυτά τα είπα και στην οικογένεια μου και όταν ήρθε η ώρα
του σεισμού, δεν βγήκαμε στους δρόμους, όλοι οι άλλοι ήταν στους δρόμους. Φωνάζανε και
βλασφημούσαν τον Θεό, εμείς κάναμε ό,τι είχε πει ο Γέροντας και δεν φοβηθήκαμε καθόλου.
Θυμάμαι ότι τότε, που μου έλεγε για τους σεισμούς, μου είπε:
Να θυμάσαι, Μαρίνα, παιδί μου, θα έρθει η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με
αίμα νέων παιδιών. Και εγώ του λέω, γιατί; Και ο Γέροντας είπε: Θα βλέπουμε τόσους
θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα, και τα νεκροταφεία με νέα παιδιά.
Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα;
Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε. Αυτή τη
στιγμή θυμάμαι αυτά τα πράγματα και από τότε που πήρα το βιβλίο αισθάνομαι την παρουσία
του Γέροντα μέσα στο σπίτι μου και έχω μεγάλη χαρά. (Β-212)
52. Για τον Μεγάλο Αγιασμό. Ρώτησε μία κυρία: Γέροντα, τι θα κάνουμε με τον Μεγάλο
Αγιασμό που έχουμε στο σπίτι; Και ο Γέροντας της είπε:
«Για να μη σου πω, ότι πρέπει να κάνεις Λειτουργία και να σηκώσεις τον αγιασμό, να τον
φέρεις εδώ πέρα. Θα τον φέρεις εδώ, να τον ρίξω στο χωνευτήρι». Και έτσι έγινε. Η κυρία
σηκώθηκε και τον πήγε στον Γέροντα. (Β-275/276). Δείτε και το (18).
53. Κουταβάκι ο πονηρός. Είπε ο Γέροντας:
«Εάν κάνεις το θέλημά σου, δεν λέγεσαι μοναχός». (Γ-18)
- Ο Γέροντας, τόσο πολύ δεν τον υπολόγιζε τον σατανά, ώστε έλεγε και στον πατέρα
Ζωσιμά να του λέει, όταν είχε κακούς λογισμούς: «Κουταβάκι, τι γαυγίζεις»; (Γ-19)
54. Όχι υπερβολική αγάπη στα κτίσματα. Ο Γέροντας είπε σε μια κυρία:
«Να μην αγαπάς πάρα πολύ ποτέ κανέναν άνθρωπο, ούτε ζώο, ούτε αντικείμενο, διότι
γίνεται κατόπιν πόλεμος από τον πειρασμό και μας φεύγει αυτή η υπερβολική αγάπη και
ψυχραινόμαστε. Σε όλα πρέπει να βάζουμε μέτρο». (Γ-21/22)
55. Γύμναση κατά της φιλαργυρίας. Μια μέρα ο Γέροντας στο μοναστήρι έδωσε πολλά
λεφτά στον πατέρα Ζωσιμά, να τα φυλάξει. Όταν ο π. Ζωσιμάς τα είδε, τα έχασε. Δεν ήξερε τι να
τα κάνει. Στο τέλος είπε: «Γέροντα, θα σκάψω μέσα στο ντουλάπι, εδώ στο κελί σου, και θα τα
κρύψω στο χώμα».
Και ο Γέροντας του είπε: «Τότε, εάν κάνεις αυτό, θα είσαι αιρετικός (πλανεμένος)».
Στο τέλος η λύση βρέθηκε και ο π. Ζωσιμάς κατάλαβε ότι ο Γέροντας, που
παρακολουθούσε τον π. Ζωσιμά, τι θα τα κάνει τα λεφτά, πού θα τα βάλει, ήθελε να τον διδάξει,
να μη σκέπτεται καθόλου τα χρήματα. Πάνω απ’ όλα είναι η Βασιλεία του Θεού.
Ύστερα από αυτά και από ένα παραβολικό όραμα, ο π. Ζωσιμάς, με τη βοήθεια του
Γέροντα, ξεπέρασε το πάθος της φιλαργυρίας, και με χαρά έδινε χρήματα, όποτε και όπου ο
Γέροντας του έλεγε να δώσει. (Γ-23/24)
56. Κύπρος - ελευθέρωση. Το έτος 1980, ένας Κύπριος ρώτησε τον Γέροντα, τι θα γίνει με
την Κύπρο, και εκείνος του είπε: «Παιδί μου, θα αργήσει να ελευθερωθεί η Κύπρος». (Γ-25)
57. Στα νιάτα άσκηση. Είπε ο Γέροντας:
«Παιδί μου, να δώσεις τα νιάτα σου στην άσκηση. Να μη μάθεις στην τρυφή και στη
μαλθακότητα, γιατί όταν περάσουν τα χρόνια σου, δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα. Θα είναι
αργά να είσαι στην υπακοή, στον Γέροντά σου. Να μιλάς σε όλους με ευγενικό τρόπο και να
προσέχεις να τρως, μόνο όταν έλθει η ώρα». Και πάλι έλεγε: «Εάν νηστεύεις κάθε μέρα το λάδι, μπορείς να κοινωνάς κάθε μέρα». (Γ-26/27).58. Το καρβέλι που δεν τέλειωνε. Μια μέρα έφτασε ένα πούλμαν στο μοναστήρι, με 50
άτομα. Ο Γέροντας είπε στον π. Ζωσιμά να τους δώσει να φάνε. Ο π. Ζωσιμάς ετοίμασε την
Τράπεζα και είδε πως δεν υπήρχε ψωμί, παρά μόνο ένα καρβέλι. Τι να κάνει; Το πήρε και το
πήγε στον Γέροντα και είπε: «Γέροντα, δεν έχουμε ψωμί, μόνο αυτό το καρβέλι υπάρχει». Και ο
Γέροντας είπε: «Φέρ’ το εδώ». Το έδωσε, το ευλόγησε και είπε: «Μη φοβάσαι, και κόψε το
στο καλάθι. Θα φτάσει να φάνε όλοι και θα περισσέψει».
Το πήρε και άρχισε να κόβει. Έκοβε, έκοβε ψωμί και δεν τελείωνε το καρβέλι! Έφαγε όλο
το πούλμαν και περίσσευσαν πολλά κομμάτια ψωμί. Το είπε αυτό το θαύμα στον Γέροντα και
εκείνος του είπε: «Εσύ να πιστεύεις και θα δεις και μεγαλύτερα θαύματα». (Γ-27)
59. Οι κρυμμένες λίρες. Κάποιος χτίστης εξομολογήθηκε στον π. Σίμωνα και του είπε για
θησαυρό χιλιάδων λιρών, που ήξερε πού ήταν θαμμένος, και ρώτησε τον Γέροντα, εάν ήταν
ευλογημένο να πάει να τον πάρει. Ο Γέροντας του απάντησε; «Όχι, παιδί μου, μη τον πάρεις.
Θα χάσεις την ψυχή σου, εσύ και πολλοί άλλοι». Αυτός έκανε υπακοή και δεν τα πήρε, και σε
λίγες μέρες σκοτώθηκε σε ατύχημα. (Γ-31)
60. Ραδιενεργά τρόφιμα. Την εποχή που είχε προκύψει το πρόβλημα με τη ραδιενέργεια
του Τσερνομπίλ, οι βερικοκιές στο περιβόλι του Μοναστηριού του Γέροντα ήταν φορτωμένες
βερίκοκα, αλλά κανένας δεν ζύγωνε να τα κόψει, από το φόβο της ραδιενέργειας.
Όταν ο Γέροντας το έμαθε αυτό από τον πατέρα Ζωσιμά, που τον επισκέφθηκε άρρωστο
στο σπίτι του ανιψιού του, αναστέναξε και είπε: «Πήγαινε, παιδί μου, στο μοναστήρι, πάρε
ένα καλάθι από εδώ, γέμισέ το βερίκοκα, σταύρωσέ τα και με την εντολή μου φάε όσα
θέλεις, και δεν παθαίνεις τίποτα. Φέρε κάτω να φάω και εγώ. Αυτή είναι η δύναμη του
Σταυρού! Ότι σταυρώνουμε, αγιάζεται. Εμείς οι χριστιανοί δεν πρέπει να έχουμε φόβο σ’ αυτά
τα πράγματα. Ο Χριστός μας άφησε ισχυρά όπλα. Εάν προσέξουμε και τα κάνουμε καλή χρήση,
το σημείο του σταυρού αγιάζει και καθαρίζει και φεύγει ο κίνδυνος. Εκείνος που πιστεύει, δεν
πρέπει να φοβάται, ό,τιδήποτε και να είναι...»3
Έλεγε ότι τα νοήματα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι απλά και καθαρά, και
μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη Βασιλεία των Ουρανών. Μοιάζουν με την οδό Πατησίων. Όπως η
(Γ-39)
61. Συμβουλές εκ Θεού. Ο Γέροντας Σίμων έλεγε: «Όσα λέγω στους εξομολογουμένους, μη
νομίζετε ότι τα βγάζω από την κοιλιά μου, αλλά παρακαλώ τον Κύριο να με φωτίσει, να πω
εκείνα τα οποία χρειάζεται ο εξομολογούμενος προς σωτηρία του». Ο Γέροντας αγαπούσε πολύ
τους εξομολογούμενους. Συνέπασχε. Όταν τους συμβούλευε να νηστεύουν για τα διάφορα
προβλήματα που αντιμετώπιζαν, νήστευε και ο ίδιος μαζί τους. (Γ-46).62. Εξομολόγηση για να φύγει το βάρος. Κάποτε, ο π. Ζωσιμάς ρώτησε τον Γέροντα:
«Πώς συμβαίνει, Γέροντα, να έρχεται τόσος κόσμος για εξομολόγηση, παρά το ότι υπάρχει μία
απόσταση, είναι τα λατομεία, δεν υπάρχει καλός δρόμος και πολλά άλλα εμπόδια»;
Η απάντησή του ήταν: «Είναι, παιδί μου, ο έλεγχος της συνειδήσεως. Δεν μπορεί να
ησυχάσει ο άνθρωπος, εάν δεν εξομολογηθεί. Και, όταν βρουν τον πνευματικό πατέρα,
πηγαίνουν, για να φύγει το βάρος». Επίσης, έλεγε, ότι πολλοί άνθρωποι έρχονται να
εξομολογηθούν, αλλά λίγοι λαμβάνουν τη Χάρη. (Γ-47).63. Η ανάγνωση των Γραφών είναι διάνοιξη των ουρανών. Η δίψα του μακαριστού
Γέροντος για τη μελέτη του λόγου του Θεού, και μάλιστα του Ιερού Χρυσοστόμου, ήταν
παροιμιώδης. Τόνιζε συνεχώς το Χρυσοστομικό: «Η των Γραφών ανάγνωσις, των ουρανών υπάνοιξις εστί».Έλεγε ότι τα νοήματα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι απλά και καθαρά, και
μας οδηγούν κατ’ ευθείαν στη Βασιλεία των Ουρανών. Μοιάζουν με την οδό Πατησίων. Όπως η Πατησίων, έλεγε, μας οδηγεί κατ’ ευθείαν στην Ακρόπολη, έτσι, μελετώντας τον Ιερό
Χρυσόστομο, οδηγείσαι στη Βασιλεία των Ουρανών. Προτιμούσε πάντοτε το πρωτότυπο, το
οποίο και εχαίρετο και κατανοούσε με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Ο Γέροντας είχε αποκτήσει μεγάλη θεολογική κατάρτιση και δεν είχε δυσκολίες να
συζητεί με οποιονδήποτε θεολόγο, ακόμη και με τους μεγάλους και κορυφαίους.
Ο μακαριστός Γέροντας είχε πολλές αρετές. Ήταν διδακτικός, ευκαίρως - ακαίρως.
Φιλόξενος, όσο λίγοι. Σαν τον Αβραάμ. Νηστευτής, σαν τους μεγάλους ασκητές. Διακριτικός και,
προ πάντων, υπάκουος στην προϊσταμένη του αρχή. (Γ-48/49)
64. Αυστηρός στο θέμα της νηστείας. Ο Γέροντας Σίμων ήταν πολύ αυστηρός στο θέμα
της νηστείας. Τη Μεγάλη Σαρακοστή, στα πνευματικά του παιδιά δεν επέτρεπε ούτε λάδι. Μόνο
Σαββατοκύριακο λάδι, όπως λέει ο κανόνας στο Ωρολόγιο.
Κάποιος του είπε: «Είστε πολύ αυστηρός». Ο Γέροντας του απάντησε:
«Η νηστεία, παιδί μου, είναι φάρμακο σώματος και ψυχής. Για να καταλάβεις, ήρθε
να μου εξομολογηθεί ένας ιερέας του Αμαρουσίου. Του είπα αυστηρή νηστεία. Μου είπε για
προβλήματα έλκους και ότι οι γιατροί δεν του επιτρέπουν νηστεία, για να μη χειροτερέψει. Του
απαντώ, δεν ξέρω τι λένε οι γιατροί σου. Εγώ σου λέω, τι λέει η Εκκλησία και τα ιερά βιβλία της.
Κάνε υπακοή και νήστεψε το λάδι, και εγώ θα έχω την ευθύνη, εάν πάθεις τίποτε».
Ο ιερέας έπραξε, όπως του είπε ο πατήρ Σίμων, και το ποθούμενο ήρθε. Γιατρεύτηκε τελείως από το έλκος. (Γ-150/151)
65. Τάσεις αυτοκτονίας. Μια μέρα ένα ανδρόγυνο μπήκε στο κελλάκι του Γέροντα, έπεσε
στα πόδια του κλαίγοντας, και του ζήτησε να προσευχηθεί στο Θεό για το παιδί τους, που ήταν
στρατιώτης και είχε τάσεις αυτοκτονίας. Ο Γέροντας τους είπε τα ακόλουθα:
«Πώς το παιδί σας να μην έχει τάσεις αυτοκτονίας, τη στιγμή που εσείς, οι γονείς,
δεν έχετε μπει μέχρι τώρα μέσα σε εκκλησία; Ούτε ξέρετε, τι θα πει νηστεία, και ειδικά
Τετάρτη και Παρασκευή, και στο σπίτι σας δεν έχετε ανάψει ποτέ καντηλάκι»;
Οι γονείς τα χάσανε και είπαν: «Ναι, πατέρα Σίμωνα, αυτή είναι η αλήθεια, όπως
ακριβώς τα είπατε. Ούτε καντηλάκι ανάβουμε στο σπίτι μας». Και κλαίγανε οι δύο μετανοημένοι.
Ο Γέροντας τους έδωσε τότε σχετικές οδηγίες για εξομολόγηση με ειλικρινή μετάνοια,
εκκλησιασμό, νηστεία και λοιπά χριστιανικά καθήκοντα και πρόσθεσε: «Το παιδί σας σύντομα
θα απαλλαγεί από αυτές τις δαιμονικές σκέψεις αυτοκτονίας και θα ομολογήσει τον Κύριό μας».
Το ζευγάρι υποσχέθηκε υπακοή. (Γ-154)
66. Ταπεινός γέροντας. Μια άλλη κυρία γράφει ότι έκανε υπακοή σε ό,τι της έλεγε ο
Γέροντας, και όλα πηγαίνανε καλά. Άκουγε και από άλλους ανθρώπους για πολλά θαύματα που
γίνονταν, αλλά ο Γέροντας δεν άφηνε να τα λένε και να τα συζητάνε. Τους μάλωνε, δεν ήθελε να
τα λένε. Ήταν πολύ ταπεινός. Έλεγε: «Όσο ζω εγώ, δεν θέλω να λέτε τίποτα. Όταν φύγω από εδώ, τότε κάντε ό,τι θέλετε». (Γ-187)
67. Πολλαπλασιασμός ψαριών. Μια κυρία διηγείται: «Θυμάμαι, μια φορά είχε έρθει πολύς
κόσμος στην εκκλησία και τηγανίζαμε ψάρια. Εκείνη τη στιγμή είπα στον Μοναχό που ήταν
δίπλα μου: «Πάτερ, είναι πολύ λίγα τα ψάρια για τόσο κόσμο που έχουμε, και δεν θα
φτάσουνε». Και εκείνος μου απάντησε: «Κυρία Χαρίκλεια, μην ανησυχείς. Τόσα είπε ο Γέροντας
να πάρουμε. Θα τα ευλογήσει εκείνος και θα φτάσουνε».
Ήρθε η ώρα, στρώσαμε την τραπεζαρία, ήταν όλα έτοιμα και κάθισε όλος ο κόσμος για
φαγητό. Όσοι ερχόντουσαν όλη την ημέρα, έτρωγαν και αυτοί. Πήγαμε να καθαρίσουμε τα
τραπέζια και είδαμε ένα ταψί γεμάτο ψάρια. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και μου λέει ο πατέρας:
«Βλέπεις, κυρία Χαρίκλεια, πόσα ψάρια μείνανε»; Και του λέω: «Το βλέπω. Αυτό είναι
μεγάλο θαύμα! Ο πατέρας Σίμων είναι άγιος»! (Γ-196).68. Με το «παλιό» για να μη χωρίσουν. Μια κυρία, πνευματικό παιδί του Γέροντα,
εξομολογήθηκε τον λογισμό στον πατέρα Σίμωνα, διότι ένοιωθε αναστάτωση, τι να
ακολουθήσει, δεδομένου ότι ο σύζυγός της και η οικογένειά του ανήκαν στην τάξη του
Παλαιού Ημερολογίου, ενώ η ίδια ακολουθούσε το Νέο. Ο Γέροντας της είπε ν’
ακολουθήσει τον άνδρα της, για να μην έχουν διχόνοια στο σπίτι της. (Γ-209)
69. Για το κακό στην Κύπρο. Κάποια κυρία από την Κύπρο επισκέφθηκε τον Γέροντα στο
μοναστήρι γύρω στο 1979 (δηλ. μετά την Τουρκική εισβολή του 1974). Άρχισε να του λέει
διάφορα θαυμάσια που γίνονταν σ’ αυτήν από τον Κύριο και την Παναγία και ζητούσε τη
συμβουλή του. Κι’ αυτός της απάντησε:
«Να τα λες, παιδί μου, να τα λες. Ο Θεός σου τα δίνει, για να τα λες. Και στην Κύπρο να
τα λες, παιδί μου, διότι το κακό στην Κύπρο δεν τελείωσε. Το κακό που θα γίνει, είναι
μεγάλο εκεί στην περιοχή, εάν δεν μετανοήσει ο κόσμος. Αυτά που βλέπεις ή ακούς, είναι
του Θεού, παιδί μου, και να τα λες». (Γ-237)
70. Προφητεία του Γέροντος Σίμωνος απομαγνητοφωνημένη.
«...Όπως βλέπουμε σήμερα τον κόσμο γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί
εκείνη την λυπηρά κατάσταση σ’ όλη την οικουμένη, μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος,
που την αγαπά περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται,
ότι η Ελλάς, η Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα
δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την Οικουμένη, διότι ενθυμείσθε
ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε
σ’ όλα τα έθνη.
Ενθυμείσθε ότι είπε, τι είπε ο Χριστός, όταν επήγαν τινές Έλληνες, όταν επήγε ο Ανδρέας
και ο Φίλιππος. Ενθυμείσθε τώρα που είπανε, τινές άνδρες ιδείν θέλουνε τον Κύριο και είπε:
«Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου». Και γιατί; Πώς γιατί; Τα πράγματα μαρτυρούν γιατί.
Είπαμε ότι, διότι δεν εχύθηκε αίμα, διότι μετά πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τον Θεό μερικοί.
Και διά τούτο, ήταν ετοιμασμένοι και ωραίαι ψυχαί. Εις αυτές τις ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο
Θεός, τις ολίγες, να πλέξει το εγκώμιο.
Συν τούτο έχομε και ένα άλλο. Ποιος ο λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, να μην
έγραψαν τα Ευαγγέλια, την Καινή Διαθήκη, τα άλλα όλα εις την εβραϊκήν γλώσσα, την δική τους,
που μάλιστα ήταν και αγράμματοι; Προς εντροπήν των συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί,
που σταύρωσαν τον Χριστό, να ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τα λόγια αυτών. Και
έγραψαν εις την ελληνική, γιατί η Ελλάς είχε την γλώσσα αυτήν, η οποία ήταν ωραία γλώσσα, αφ’ ενός μεν που ήτανε ωραία γλώσσα και είχε απήχηση σ’ όλη την οικουμένη,
αλλά αφ’ ετέρου δε, ότι ήτανε και άξιοι. Διότι δεν ηθέλησαν να κάνουν κακό. Ότι ήταν
αμαρτωλοί, όλος ο κόσμος. Ήτανε αμαρτωλοί, αλλά όμως και δεν μπορούσανε να μην δεχθούν
το ωραίο, το οποίο ήκουσαν, την υψηλήν αυτήν, την υψηλή διδασκαλία, την εδέχθησαν. Όχι ότι
δεν ήτανε αμαρτωλοί. Αμαρτωλοί ήτανε, αλλά δεν εδέχοντο τα άλλα έθνη. Ολίγοι μόνοι. Και γι’
αυτό έγιναν τόσα και τόσα μαρτύρια, τις χιλιάδες των μαρτύρων. Άρα, λοιπόν, διά τούτο και
φυλάει ο Θεός την Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως να την δοξάσει, αν και πάντοτε έδειχνε το
μεγαλείον (η Ελλάς), όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά και τώρα ιδίως που πρόκειται
λοιπόν άπαντες διά παντός.
Όχι ότι θα την μεγαλώσει ο Θεός. Θα την ανυψώσει, θα την δοξάσει. Τώρα όμως,
ολίγες ημέρες έχουμε, οπότε επέρχεται η κάθαρσις, έχουμε ολίγες ημέρες -να μην έρχονται
σε απόγνωση (οι Έλληνες). Μόνο οφείλουμε να κηρύττουμε παντού και να λέγομε παντού ότι
και πολλά καλά θέλουμε (δει). Έχει πει και ο Θεός ότι «ουδέ θριξ της κεφαλής δεν θα
πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε.
Άρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε να γνωρίσουμε ότι, μη φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι
κάνουν και ό,τι γίνεται, «ταύτα δει γενέσθαι». Καταλάβατε; Πρέπει να γίνουν αυτά. Ήρθε
η ώρα πλέον να καθαρίσει -όχι η Δευτέρα Παρουσία- να καθαρίσει η ήρα από το στάρι.Και η πρώτη, η πρώτη Ελλάς (θα είναι) αυτή που θα υποστεί από τους Τούρκους μία
μικρή, μία μικρή -αυτήν όπως είπομεν- προσβολή, αλλά είναι ο τάφος τους όμως -της
Τουρκίας. Ο τάφος τους καθώς το είχανε πει και αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα...
Άρα λοιπόν, άρα λοιπόν, να είμεθα ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ο μετανοών
άνθρωπος, δεν πρόκειται να υποστή τίποτα. Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον
Χριστό, αλλά όχι όμως να τον λατρεύουμε όπως θέλει (ο) καθένας και (να) λέγονται χριστιανοί
άνθρωποι (οι ετερόδοξοι).
Αν θέλουμε να δούμε τον Χριστό, πρέπει να είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει να έχουμε
αγάπη, διά να την μεταδίδουμε και αυτοί, με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο μας και με τις
καλές πράξεις μας. Και αν οι άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, να τους βοηθήσουμε. Εάν οι άλλοι
αυτοί είναι κακοί, να προσπαθήσουμε, αν είναι δυνατόν θα δεχθούν, να δεχθούν την διδασκαλία
του Χριστού. Τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αυτός θα καταξιωθή διά διπλής, όχι μερίδος, αλλά
τιμής παρά του Θεού και παρά των ανθρώπων». (Γ-258/259/260)
71. Κρέας για ανάπαυση των προσκυνητών. Ο Γέροντας Σίμων, διηγείται ο μοναχός
Ξένος, ο οποίος γνώριζε τον Γέροντα από τότε που τον είχε επισκεφθεί, ως λαϊκός ακόμα, στην
Αγία Βαρβάρα, στη Λυκόβρυση, για να εξομολογηθεί, δεν διέθετε την παιδεία του κόσμου. Είχε
όμως την κατά Θεόν, που είναι η βαθειά ευλάβεια. Αυτή τον βοηθούσε να έχει πολλή διάκριση,
πράγμα το οποίο είναι ίδιον των πεπαιδευμένων ανθρώπων. Άφηνε κάθε τύπο στην άκρη, για να αναπαύσει τον άνθρωπο.
Μοσχάρι ολόκληρο παρέθετε ο Γέροντας στην Τράπεζα του Αγίου Παντελεήμονα,
για να ευφράνει τους προσκυνητές, γράφει ο μοναχός Ξένος, ο οποίος είπε στον Γέροντα:
«Μα, Γέροντα, τα μοναχικά τυπικά λέγουν όχι κρέας». Και ο Γέροντας του είπε: «Ναι, παιδί
μου, αλλά αυτή τη μέρα ας δώσουμε τα πάντα τοις πάσι»!
«Μα, Γέροντα, οι μοναχοί έχουν αποκάμει από την φιλοξενία», αντέτεινε, πάλι, ο μοναχός
Ξένος, για να λάβει την απάντηση:
«Ας δώσουμε, παιδί μου, τα πάντα για τη σωτηρία του κόσμου. Ο Χριστός έδωσε τον
Εαυτό Του, Εμείς ούτε φαγητό να μην τους δώσουμε; Πάνω απ’ όλα αγαπήσατε την σωτηρία
του κόσμου». Και ποτέ δεν μετρούσε ο Γέροντας, πόσοι ωφελούνται απ’ αυτές τις μακρές και
μεγάλες θυσίες του. Ας πέφτει ο σπόρος και ο Θεός ας αυξάνει τα πνευματικά μας γεννήματα
στη Βασιλεία Του. Άλλωστε, συνεχίζει τη μαρτυρία του ο μοναχός Ξένος, και το Μοναστήρι που
έστησε στα βράχια της Πεντέλης, δεν το έκανε για τόπο άσκησης, όσο για αναπαυτήριο των
κουρασμένων ψυχών, όπως ο ίδιος ο Γέροντας του εμπιστεύθηκε στο Νοσοκομείο Κληρικών
Ελλάδος, όταν ο π. Ξένος τον επισκέφθηκε εκεί. (Δ-24/25)
72. Γέροντας Σίμων και πετραχήλι. Ο ίδιος ως άνω μοναχός Ξένος, σ’ ένα άλλο σημείο της
μαρτυρίας του, γράφει:
«Αν θέλουμε να παριστάνουμε τον Γέροντα Σίμωνα, πρέπει να τον παρουσιάζουμε
με το επιτραχήλιο. Αυτή είναι η πιο εκφραστική και αληθινή του πατρός Σίμωνος παράσταση.
Ο Γέροντας όλους με το πετραχήλι τους περίμενε. Να τους αναπαύσει. Να τους ξεκουράσει.
Και, χωρίς να το καλοσκεφτείς, γονάτιζες μπροστά του. Το επιτραχήλιο είναι ο μεγαλύτερος
φύλακας του πνευματικού και του εξομολογουμένου η αληθινή «κατάπαυσις» των παθών. Αν
δεις πνευματικό χωρίς πετραχήλι, μην πλησιάσεις για εξομολόγηση». (Δ-24)
73. Σταύρωμα στα φαγητά. Ο Γέροντας έλεγε, ό,τι πίνουμε ή τρώμε να το κάνουμε
πρώτα «στριφτό», εννοώντας να το σταυρώνουμε, γιατί την εποχή μας όλα τα τρόφιμα
είναι γεμάτα ορμόνες και φυτοφάρμακα. Έτσι, με το «στριφτό», δεν θα έχουμε
πρόβλημα. (Δ-38)
74. Νηστεία και θηλασμός. Ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μία χριστιανή θήλαζε το παιδί της
και τηρούσε τη νηστεία. Ωστόσο, ο ιατρός, της είπε να τρώει απ’ όλα, διότι θηλάζει και η
κατάλυση δεν είναι αμαρτία. Η γυναίκα υπάκουσε και σε μία εβδομάδα στέρεψε το γάλα της και άρχισε να δίνει στο παιδί γάλα του εμπορίου. Στενοχωρήθηκε πολύ. Η συνείδηση την έλεγχε.
Υπέθεσε ότι κάποια σοβαρή αμαρτία είχε κάνει και άρχισε να ψάχνει για έναν καλό πνευματικό.
Της συνέστησαν τον πατέρα Σίμωνα. Πήγε στον Γέροντα και εξομολογήθηκε.
«Αυτό που έκανες είναι αμαρτία, να καταργήσεις την νηστεία», της είπε ο Γέροντας.
«Όταν, παιδί μου, κάνεις την νηστεία, δεν παθαίνεις τίποτα, είσαι υγιέστατη. Το γάλα δεν
σταματάει, αλλά πληθαίνει. Γι’ αυτό, εάν θέλεις να έλθει ξανά το γάλα, να κάνεις την νηστεία
όλη, όπως λέει η Εκκλησία», είπε τελειώνοντας ο Γέροντας.
Έτσι, η κυρία υποσχέθηκε ότι στο εξής θα τηρήσει όλη τη νηστεία.
«Σε μια εβδομάδα γέμισαν τα στήθη μου με γάλα», έλεγε κατόπιν. «Έτρωγε το παιδάκι
μου, δάνειζα και σ’ ένα άλλο παιδάκι, που δεν είχε γάλα η μητέρα του»! (Δ-74)
75. Αρρώστιες, από κατάργηση των νηστειών. Μια συμβουλή, που έδινε σε όλους ο
μακαριστός Γέροντας Σίμων, ήταν: Όποιος νηστεύει την νηστεία που λέει η Εκκλησία μας
γίνεται καλά. Γι’ αυτό όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αρρώστιες σήμερα, διότι κατήργησαν
τις νηστείες. (Ε-140)
76. Αγιασμός στο αυτοκίνητο. Έλεγε κάποιος, ότι ο π. Σίμων ήταν πνευματικός του και,
όταν αγόρασε το πρώτο του αυτοκίνητο, πήγε στον παππούλη να του κάνει αγιασμό. Ο Γέροντας του είπε:
«Παιδί μου, το αυτοκίνητο να το έχεις κατ’ οίκον εκκλησία, δηλαδή, όταν παίρνεις
ανθρώπους, να τους πηγαίνεις εκεί ακριβώς που μένουν, ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Και
μέσα στο αυτοκίνητο να λέτε ωφέλιμα πράγματα». (Δ -97)
77. Την αλήθεια στα παιδιά. Μια κυρία τον ρώτησε: «Γέροντα, να λέμε στο εγγονάκι μου
την αλήθεια για κάποιο οικογενειακό πρόβλημα που έχουμε»;
Ο Γέροντας της απήντησε:
«Ναι, παιδί μου, την αλήθεια να του λέτε, όσο μικρό και αν είναι». (Ε-86)
78. Ο κόσμος γεμίζει δαιμονικούς γορίλες. Στη μαρτυρία του για τον Γέροντα, γράφει,
μεταξύ άλλων, ένα πνευματικό του τέκνο: «Κοιμάμαι ξανά και βλέπω πάλι τον Γέροντα, με τα
πνευματικά του παιδιά, στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Κάποιο απ’ τα παιδιά τόλμησε,
ενώ γνώριζε ότι ο Γέροντας είχε κοιμηθεί, να τον ρωτήσει, πώς θα πορευθούμε στη ζωή
χωρίς εκείνον. Οδήγησε τότε την ομάδα σε ένα τέτοιο σημείο του βουνού, ώστε να φαίνονται
οι πρόποδές του. Στο αντίκρισμα, όλοι τρόμαξαν. Υπήρχε ένας κόσμος γεμάτος από
τεράστιους γορίλες. Και λέγει ο Γέροντας. Αυτός θα είναι ο κόσμος σε μερικά χρόνια.
Στην ερώτηση, πως θα ανταπεξέλθουμε, απάντησε προφητικά: «Εσείς θα έχετε το αρνί, κι’
εγώ θα σας δίνω το χορτάρι». Το αρνί είναι ο Χριστός, ήθελε να πει ο Γέροντας, όπως  αναφέρει και το Ευαγγέλιο. Όταν λοιπόν θα είμαστε στον Χριστό, θα έχουμε την προστασία του
Θεού με την ευχή τη δική του». (Δ-250)              http://www.imdleo.gr/diaf/2012/gSimon_Arban.pdf

Αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη (+1988).MEΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ.

36. Όχι έπαινοι. Πολλές φορές ο Γέροντας έλεγε στον υποτακτικό του, π. Ζωσιμά, να μην
επαινεί κανέναν άνθρωπο, όσο καλός και αν είναι, ούτε και να τον κολακεύει και να τον
θαυμάζει, γιατί είναι καλός χριστιανός κλπ, διότι του επιτίθεται μετά ο σατανάς, μεγάλο πόλεμο
του στήνει και τον βλέπεις κατόπιν να γίνεται ο χειρότερος και τα χάνεις που έφτασε σ’ αυτό το
σημείο, και είναι να τον λυπάσαι, που τον βλέπεις. (Β-110)
37. Σαρανταλείτουργο. Μια χριστιανή ζήτησε από τον πατέρα Σίμωνα να κάνει ένα
σαρανταλείτουργο. Ο Γέροντας της είπε: «Ναι, παιδί μου, να ξέρεις ότι το σαρανταλείτουργο
σώζει κεκοιμημένους και ζωντανούς. Έχει πολύ μεγάλη ωφέλεια και θα σου πω ένα
περιστατικό: Είχε έλθει κάποτε μια χήρα γυναίκα, είχε πεθάνει ο άνδρας της και ζήτησε να κάνει
ένα σαρανταλείτουργο, γιατί ο άνδρας της δεν ήταν και πολύ κοντά στο Θεό. Δεν πρόλαβε να
τελειώσει το σαρανταλείτουργο και η γυναίκα βλέπει στον ύπνο της τον άνδρα της γεμάτο
πληγές ξεραμένες να της λέει: «Εκεί που πήγες και μ’ αυτό που για μένα έκανες, με βγάλανε
από εκεί που ήμουνα και οι πληγές αρχίζουν να επουλώνονται». Και όταν μου το είπε, της
ξαναείπα ότι το σαρανταλείτουργο σώζει ανθρώπους». (Β-114 / 115 / 116)
38. Ο ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου για τον π. Σίμωνα. Ο Άγγελος, ένας πνευματικός
αδελφός του πατρός Ζωσιμά, του είπε ότι, όταν πήγε στο Άγιον Όρος, συνάντησε στη Μονή Φιλοθέου τον ηγούμενο της Μονής, πατέρα Εφραίμ, και τον ρώτησε, αν γνώριζε τον Γέροντα
Σίμωνα Αρβανίτη. Ο πατήρ Εφραίμ τότε του μίλησε για την αγιότητά του και του ανέφερε και το
εξής περιστατικό:
«Είχα πάει μια μέρα στο Μοναστήρι του Γέροντα, στον Άγιο Παντελεήμονα, στην
Πεντέλη. Συνάντησα τον Γέροντα, που με προσπέρασε, πηγαίνοντας προς την εκκλησία, και
του λέω αμέσως: «Πάτερ Σίμωνα, ήρθα να σε δω και να πάρω την ευχή σου». Και μου απαντά
ο Γέροντας: «Δεν βλέπεις, παιδί μου, που με τραβάει από το χέρι ο Άγιος Παντελεήμονας και με
πάει στην εκκλησία»; (Β-122)
39. Κατάκριση και πάθη. Είπε ο Γέροντας: «Παιδί μου, όλα τα πάθη προέρχονται από την
κατάκριση. Αν κόψεις την κατάκριση, κόβονται και τα πάθη». (Β-122)
40. Υπομονή στις δοκιμασίες. «Παιδί μου, όταν έχεις δοκιμασίες και πειρασμούς, να μην
έχεις αγωνία, πότε θα ελευθερωθείς, αλλά να ξέρεις ότι κάνοντας υπομονή, τότε τελειοποιείσαι».
Μια κυρία είπε στον Γέροντα: «Την ευλογία σου, πατέρα Σίμωνα». Ο Γέροντας της είπε: «Παιδί
μου, την ευχή μου θα σου δώσω, την ευλογία την δίνει ο Θεός». (Β-122)
41. Ο πατήρ Ζωσιμάς διηγείται. Πάντα μου έλεγε ο Γέροντας: Παιδί μου, να εξομολογείσαι τους λογισμούς σου, να καθαρίζεσαι, να μην κατηγορήσεις κανέναν άνθρωπο, οτιδήποτε και να
είναι αυτός, και να μην οργίζεσαι. Να έχεις μέσα σου ειρήνη, να διαβάζεις πολύ τα πατερικά
βιβλία και να κάνεις τα καθήκοντά σου. Να αγαπάς τους φτωχούς και να παρέχεις την φιλοξενία.
Να τους προσφέρεις από όλα τα καλά.
Πάντα να σκέφτεσαι το καλό, να λές το καλό και να κάνεις το καλό. Εδώ στη γη που
ήρθαμε, παιδί μου, πρέπει να ξέρεις, ότι ήρθαμε μόνο και μόνο, για να πάμε στον Παράδεισο.
Εάν θυμώσεις καμιά φορά και δεν σε αφήνει ο λογισμός σου, να πας να ζητήσεις
συγγνώμη, εσύ να μην τον ακούς, γιατί είναι ο σατανάς, που παρεμποδίζει. Εσύ να τρέξεις
πρώτος και ας έχεις δίκιο. Να βιάσεις τον εαυτό σου, να πας πρώτος να ζητήσεις συγγνώμη, για
να μην προλάβει ο άλλος και έρθει και σου αρπάξει το στέφανο. Διότι εκεί είναι ο Χριστός και σε
περιμένει με το στέφανο, για να σε στεφανώσει. Όταν προσέξεις σε αυτά που σου λέω, ο
σατανάς δεν θα μπορεί να σε πειράξει και ο Χριστός θα είναι πάντα μαζί σου. Να είσαι, παιδί
μου, πάντα στην υπακοή. Υπακοή στον Γέροντα σημαίνει υπακοή στον Χριστό. (Β-130)42. Βιβλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μια ημέρα είπε ο Γέροντας στον πατέρα
Ζωσιμά: «Πάτερ Ζωσιμά, από σήμερα θα διαβάζεις τους τόμους του Χρυσοστόμου. Θα
διαβάζεις μόνο το κείμενο, όχι την ερμηνεία. Θα τα διαβάζεις και ας μη τα καταλαβαίνεις. Σιγά,
σιγά θα έρθουν όλα και θα τα καταλαβαίνεις μετά. Θα πηγαίνεις στο καλύβι σου, θα κλείνεσαι
μέσα και θα διαβάζεις όλη την ημέρα».
Ο πατήρ Ζωσιμάς έκανε όπως του είπε ο Γέροντας. Όμως, όπως κρατούσε το βιβλίο με
τα δυο του χέρια, από κάτω από το εξώφυλλο έβγαλε ο σατανάς το κεφάλι του και τον κοιτούσε.
Τον έβλεπε και αυτός και μόλις άρχισε να διαβάζει, ζαλιζόταν και τον έπιανε ύπνος βαθύς. Όταν
ξυπνούσε, και έπιανε να διαβάζει, ξανά του έβγαζε το κεφάλι του, τον κοιτούσε και πάθαινε το
ίδιο. Τότε, ο πατήρ Ζωσιμάς σηκώθηκε και πήγε στο Γέροντα και του είπε για τον πειρασμό. Ο
Γέροντας του είπε: «Βλέπεις, παιδί μου, πόσο καλό κάνει η μελέτη! Βλέπει ο σατανάς και
ξέρει, πόσο θα ωφεληθείς και δεν σε αφήνει ήσυχο». Έβγαλε το Σταυρό του, του σταύρωσε
το κεφάλι, και του είπε: «Πήγαινε τώρα, παιδί μου, και μη φοβάσαι. Από αυτή τη στιγμή θα
διαβάζεις καλά και δεν θα σε ξαναπειράξει». Όπως το είπε, έγινε. Ο π. Ζωσιμάς διάβασε όλα τα
βιβλία, και τους 96 τόμους, και δεν ξαναεμφανίσθηκε. (Β-130/131)
43. Ανάγκη, για αγιότητα! Ο Γέροντας έλεγε στους πατέρες της Μονής: Ο κόσμος ένα
πράγμα έχει περισσότερο ανάγκη, την αγιότητα! Ο άνθρωπος πρέπει να μιμηθεί την απλότητα
των μικρών παιδιών και, απευθυνόμενος προς τον Θεόν, να λέγει: «Τι θέλεις, Κύριε, να κάμω»;
Προσέχετε τον διάβολο. Θέλει τη διχόνοια, τη σύγχυση, την ακαταστασία. Μην
ακούτε τους λογισμούς, που σας ενσπείρει. Ο Χριστός μας, η Παναγία μας, οι Άγιοί μας, είναι
γλυκύτατοι, ωραιότατοι, με πολλή αγάπη. Σ’ αυτούς να καταφεύγετε, για να σας προστατεύουν
από τους δαίμονες. Όταν κάνεις κάτι από ζήλο και μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό μας, και
στραβό να είναι, ο Θεός, επειδή γίνεται από ζήλο και αγάπη για κείνον, το δέχεται και το
ευχαριστείται. (Β-131/132)
44. Προσευχή με όρεξη. Την υπακοή πολύ αγαπήσατε, φέρνει μεγάλη Χάρη στη ψυχή μας.
Υπακοή στην Εκκλησία, στον πνευματικό σας. Να κάνετε νωρίς το Απόδειπνο και να μην
εργάζεσθε μέχρι αργά το βράδυ. Σε όλα χρειάζεται τάξη. «Εδώ δεν ήρθαμε να γίνουμε
οικοδόμοι, εδώ ήρθαμε να σώσουμε την ψυχή μας και να βοηθήσουμε τον κόσμο, που
έχει ανάγκη. Πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι, για να ψάλλουμε ωραία και με όρεξη στην
εκκλησία», έλεγε ο Γέροντας.
Να έχετε πάντα την νοερά προσευχή μέσα σας, να μην ομιλείτε πολύ, για να μπορείτε να
προσεύχεσθε συνέχεια. Να μιλάτε όταν χρειάζεται, και να αποφεύγετε τα πολλά γέλια, γιατί
μετά από αυτό έρχεται η θλίψη. Να είσθε συγκεντρωμένοι για να είσθε έτοιμοι, όταν χρειάζεται
να μιλήσετε, να πείτε το σωστό, αυτό που θέλει ο Κύριος. (Β-131/132)
45. Αμαρτίες - αρρώστιες. Είπε ο Γέροντας:
Τον καλό Χριστιανό, που πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία, νηστεύει, εξομολογείται
πριν κοινωνήσει, μελετά τα βιβλία του Θεού και τον βίο του Αγίου της ημέρας που
εορτάζει, και προσέχει να μην κακολογήσει κανέναν και αγωνίζεται κατά των παθών του,
τα μάγια δεν τον αγγίζουν καθόλου. Ο σατανάς ούτε το όνομά του δεν θέλει να ακούσει.
Τα μάγια πιάνουν αυτούς, που απομακρύνονται από την Εκκλησία. Τους ξεγελάει ο σατανάς,
τους ρίχνει στο σκοτάδι και γίνονται όργανά του. Αντιστρατεύονται τον Θεό, βλαστημάνε τα
Θεία, κατηγορούν τους ανθρώπους του Θεού, τους κοροϊδεύουν ότι είναι καθυστερημένοι και
θεωρούν τον εαυτό τους σπουδαίο.
Ο Θεός μας δίνει μια προθεσμία για να επιστρέψουμε ξανά στην Εκκλησία. Όταν περάσει
η προθεσμία και δεν έχουμε μετανοήσει, αρχίζουν τα μαρτύρια, οι αρρώστιες. Αυτό γίνεται για
το καλό μας. Ο άνθρωπος, που είναι άρρωστος, οφείλει να καταλάβει γιατί τιμωρήθηκε και να
έλθει στην αληθινή μετάνοια, όπως ο Άσωτος Υιός, που αναφέρει το Ιερό Ευαγγέλιο. Να βρει
έναν καλό πνευματικό, να κάνει μια γενική εξομολόγηση αληθινής μετανοίας, και να είναι βέβαιος ότι, όσες αρρώστιες και αν έχει, μετά την εξομολόγησή του θα γίνει υγιής και θα
είναι όλος χαρά.
Η Εκκλησία μας καθημερινώς θαυματουργεί. Όμως υπάρχουν πολλοί άρρωστοι, που
πηγαίνουν στην εκκλησία, εξομολογούνται και λένε ότι δεν γίνονται καλά. Δε γίνονται καλά, γιατί
δεν αναφέρουν όλες τις αμαρτίες τους, λένε μόνο αυτά που θέλουν. Αυτοί πηγαίνουν στην
εκκλησία μόνο και μόνο να γίνουν καλά και να ξανακάνουν τα ίδια. Γι’ αυτό δεν παίρνουν τη
χάρη και λένε κατόπιν: «Ο Θεός με δοκιμάζει πολύ εμένα. Τι του έκανα και τιμωρούμαι τόσο
πολύ»; Αυτό είναι λάθος και είναι μεγάλο ψέμα. Ο άνθρωπος, που δεν έχει αληθινή μετάνοια,
δεν δοκιμάζεται από τον Θεό, αλλά από την αμαρτία του, όπως λέει και ο θείος Ιάκωβος στην
επιστολή του: «Ο Θεός είναι απείραστος, δεν πειράζει κανέναν, εμείς πειραζόμαστε από
τις επιθυμίες μας».
Λένε μερικοί ότι και οι Άγιοι αρρωσταίνουν, έχουν και αυτοί δοκιμασίες. Ναι, έχουν και
αυτοί πάρα πολλές, αλλά τις ζητούν οι ίδιοι από τον Θεό. Ζητούν αρρώστιες κ.τ.λ., γιατί θέλουν
να αγωνιστούν. Δεν θέλουν αυτοί να πάνε στους γιατρούς να θεραπευτούν. Εμείς τους
πηγαίνουμε, γιατί δεν έχουμε πίστη και φοβόμαστε μήπως τους χάσουμε. Εκείνος όμως, που
αρρωσταίνει και τρέχει στο γιατρό, για να μην πεθάνει, δοκιμάζεται από την αμαρτία του και όχι
από παραχώρηση Θεού. (Β-132/133/135/136)46. Ημερολόγια. Μια φορά κάποια κυρία, πνευματικό παιδί του Γέροντα, πήγε στο
Μοναστήρι και είπε στον Γέροντα: «Πάτερ Σίμων, ήρθα σήμερα εδώ να πάρω την ευχή σου και
να μου δώσεις την ευλογία σου να πάω με το παλαιό ημερολόγιο, γιατί αυτό είναι το καλό και το
σωστό». Ο Γέροντας της είπε: «Παιδί μου, θα κάνουμε απόψε προσευχή, εγώ εδώ και εσύ στο
σπίτι σου και ό,τι σου δείξει ο Θεός, θα έρθεις το πρωί να μου το πεις». Η κυρία συμφώνησε σ’
αυτό που της είπε ο Γέροντας, πήρε την ευχή του και έφυγε.
Το πρωί πήγε στον Γέροντα και είπε: «Πάτερ Σίμων, είμαι η κυρία που μου είπες να
προσευχηθώ για το παλαιό ημερολόγιο. Ήρθα να σου πω ότι είδα στον ύπνο μου πως
βρέθηκα σε μια μεγάλη αίθουσα, σαν αυτές που πηγαίνει ο κόσμος για να φάει, σε μια
τραπεζαρία. Από τη μια πλευρά ήταν ένα τραπέζι μεγάλο με παλαιά σανίδια και οι άνθρωποι
ήταν όρθιοι και περίμεναν να γίνει η προσευχή. Από την άλλη πλευρά, ήταν ένα άλλο τραπέζι,
το ίδιο μεγάλο, με καινούρια σανίδια και ο κόσμος σε στάση προσευχής. Άρχισε κάποιος να λέει
την προσευχή και όταν ήρθε η ώρα να ευλογηθεί η τράπεζα, βλέπω τον Χριστό επάνω από την
τράπεζα, που ήταν με τα παλαιά σανίδια, να την ευλογεί. Μόλις την ευλόγησε, φεύγει αμέσως
και πηγαίνει στην άλλη τράπεζα απέναντι, με τα καινούρια σανίδια, και ευλόγησε και εκείνη.
Όπως ευλόγησε τη μία, ευλόγησε και την άλλη. Αυτό το όνειρο είδα απόψε».
Ο Γέροντας της είπε: «Το κατάλαβες αυτό που σου έδειξε ο Θεός»;
«Ναι, πάτερ Σίμων», είπε η κυρία, «το παλαιό και το νέο είναι τα ίδια, δεν έχουν
καμία διαφορά».2
47. Υπακοή... στους μαστόρους. Όταν έβλεπε ο Γέροντας ότι εμείς οι μοναχοί, διηγείται ο
π. Ζωσιμάς, καταπιανόμαστε με πολλές δουλειές και ξεχνούσαμε τα καθήκοντά μας, μας
βοηθούσε με πολλούς τρόπους να καταλάβουμε πως πάνω απ’ όλα είναι η υπακοή. Κάποτε,
παραδείγματος χάριν, δουλεύαμε με τους μαστόρους εμείς οι μοναχοί στην οικοδομή και σε
κάθε δουλειά που χτιζόταν, λέγαμε και εμείς την γνώμη μας (όχι σαν υπεύθυνοι εννοείται), πώς
πρέπει να γίνει. Πολλές φορές διαφωνούσαμε με τους μαστόρους και γινόταν μία σύγχυση.
«Τώρα, τι θα κάνεις», της είπε ο Γέροντας.
«Δεν θα φύγω από κοντά σου, είπε, θα είμαι μαζί σου». (Β-141/142)47. Υπακοή... στους μαστόρους. Όταν έβλεπε ο Γέροντας ότι εμείς οι μοναχοί, διηγείται ο
π. Ζωσιμάς, καταπιανόμαστε με πολλές δουλειές και ξεχνούσαμε τα καθήκοντά μας, μας
βοηθούσε με πολλούς τρόπους να καταλάβουμε πως πάνω απ’ όλα είναι η υπακοή. Κάποτε,
παραδείγματος χάριν, δουλεύαμε με τους μαστόρους εμείς οι μοναχοί στην οικοδομή και σε
κάθε δουλειά που χτιζόταν, λέγαμε και εμείς την γνώμη μας (όχι σαν υπεύθυνοι εννοείται), πώς
πρέπει να γίνει. Πολλές φορές διαφωνούσαμε με τους μαστόρους και γινόταν μία σύγχυση.       2 Υπάρχουν Εκκλησίες που πάνε με το νέο (διορθωμένο Ιουλιανό) και άλλες με το παλαιό (Ιουλιανό) ημερολόγιο.
Πολλές φορές γίνονται συλλείτουργα, όπως εδώ στο Άγιον Όρος, χωρίς να εξετάζεται σε ποιο ημερολόγιο ανήκει η
συμμετέχουσα Εκκλησία, αρκεί να έχει κοινωνία. Από την αλλαγή του ημερολογίου, μερικοί αποσχίστηκαν από τις
πρώην Εκκλησίες τους, και συνεχίζουν με το παραμικρό να διασπώνται, και θεωρούν ότι τα μυστήρια των άλλων
είναι άκυρα, χτυπώντας με τις ακραίες θέσεις τους την αγάπη και ενότητα των Εκκλησιών, που όμως είναι ο λόγος
για τον οποίο θεσπίστηκε το ενιαίο ημερολόγιο...