Πατερικὰ χωρία Ὁσίου
Παϊσίου Ἁγιορείτου,
ἐπιμέλεια Χριστόδουλος Ἠλιάδης
Οἱ Ἅγιοι δὲν παρεξηγοῦνται ὅπως οἱ
ἄνθρωποι, ἐὰν εὐλαβούμεθα περισσότερο ἕνα μικρότερο Ἅγιο ἀπὸ ἕνα μεγαλύτερο,
γιατί εἶναι Ἅγιοι καὶ δὲν ἔχουν τὶς ἀνθρώπινες μικρότητες.
Οἱ Ἅγιοι ἔχουν φυσικὰ τὴν ἀνθρώπινη
Ἁγιότητα καὶ ὄχι τὴν θεϊκὴ Τελειότητα, ποὺ ἔχει ὁ Χριστός. Γι’ αὐτὸ δὲν πρέπει
νὰ σκανδαλιζόμαστε, ὅταν βλέπουμε καμιὰ μικρὴ ἀτέλεια μέσα στὶς πολλὲς ἀρετὲς τῶν
Ἁγίων. Οὔτε πάλι νὰ παίρνουμε ὡς παράδειγμα μία ἀτέλεια ποὺ εἶχαν στὶς ἀρχὲς τοῦ
πνευματικοῦ τους ξεκινήματος, καὶ νὰ δικαιολογοῦμε τὶς ἀδυναμίες μας, διότι στὶς
ἀρχὲς τῆς πνευματικῆς τους ἐκπαιδεύσεως, τοὺς ἐκπαίδευε καὶ ὁ Θεός, παίρνοντας
γιὰ λίγο τὴν Χάρη Του, γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία τους, νὰ
ταπεινωθοῦν καὶ μετὰ νὰ δεχτοῦν διπλὴ Χάρη, καὶ γιὰ νὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς
παραδείγματα.