Προσπαθούμε
κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε.
Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο
προσεκτικά για το μέλλον μας.
Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό
για το μέλλον μας. Θέλουμε
Έναν Θεό που θα γεμίσει τις τσέπες μας, τις
αποθήκες τροφίμων του σπιτιού μας, που θα εξασφαλίσει το αύριο των
παιδιών μας.
Και όλο ζητάμε. Και δεν χαιρόμαστε την στιγμή που ζούμε που περνά στο παρελθόν μας.
Φθάνει πια τόσα θελήματα.
Φθάνει πια τόση κρίση και άγχος.