Ο Σωκράτης(έτσι λεγόταν ο Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός πριν γίνει μοναχός)ήταν 15 ετών,όταν ο θεός μέσα από την άρρητη πρόνοιά Του τον οδήγησε υπερφυσικά στην χαρισματική μεγάλη απόγνωση και το κενό που αισθάνεται ο άνθρωπος μπροστά στην ματαιότητα του κόσμου και τον θάνατο..Ήταν βυθισμένος σε αυτό το απόλυτο σκοτεινό και θλιβερό κενό,όταν συνέβη σε αυτόν να δει τον ζώντα Κύριο και να βιώσει αυτό που πολλοί επιθυμούν αλλά συμβαίνει σε λίγους.
Μετά την παρακολούθηση ενός ντοκιμανταίρ με σκηνές από τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή,που προβαλλόταν σε τότε περιοδεύοντα κινηματογράφο της πόλης της Πάφου,αισθάνθηκε ως τα μύχια της υπάρξεώς του ένα τεράστιο κενό.
Ολα τα νεανικά ονειροπολήματα τον οδηγούσαν αντί σε ευφορία,σε μία βαθυά αίσθηση νεκρώσεως των προσκαίρων.Η χαρισματική μνήνη του θανάτου τον είχε επισκιάσει.
Στεκόταν μόνος σε ένα ύψωμα στη πολή της Πάφου,τη βραδυνή εκείνη ώρα,όταν ξαφνικά τον επισκέφτηκε ένα υπερκόσμιο ιλαρό φως και αναζωογόνησε τα αισθητήρια της πληγωμένης από την θλίψη ψυχής του.
Μέσα στο φως αυτό πρόβαλε η ειρηνική,παρακλητική και γεμάτη αγάπη μορφή του Κυρίου.
Εμφανίστηκε σε αυτόν ο ίδιος ο Χριστός και του είπε: "Σωκράτη γι αυτό έπλασα τον άνθρωπο;Ο άνθρωπος είναι αθάνατος."
Το τεράστιο κενό εξαφανίστηκε μετά από αυτή την αποκάλυψη και εσωτερική πληροφορία.Ταυτόχρονα του δόθηκε η εμπειρική γνώση για ποιόν λόγο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο.ο άνθρωπος είναι αθάνατος Υιός του Θεού.Το πράο και γλυκίτατο βλέμμα του Χρσιτού έδωσε νέα πνοή και έμπνευση στη ψυχή του και η υπερκόσμια φωνή Του αντήχησε αρμονικά και επιβλητικά ,εσωτερικά και εξωτερικά με υπέρλογο τρόπο σε όλη την υπάρξή του.
Τα λόγια αυτά εισήλθαν στη ψυχή του Σωκράτη ως βίαια πνοή.Μεταμόρφωσαν την εσωτερική του ύπαρξη,γέμισαν την καρδιά του με φως,από την θε'ι'κή εκείνη φωτιά που έκαιγε στην καρδιά του Λουκά και του Κλέοπα,καθώς βαδίζοντας προς Εμμαούς τους μιλούσε ο Κύριος εν ετέρα μορφή.Το κενό,η νέκρωση και η θλίψη του εξαφανίστηκαν.Η καρδιά του Σωκράτη,καθώς ο Κύριος δεν φαινόταν πλέον,πληγώθηκε με την ακόρεστη επιθυμία να αφήσει τα πάντα και να παραμένει κοντά Του,να μην χάσει την εμπειρία του αναστάντος Χρσιτού που βίωσε.
Τασ λόγια χαράκτηκαν βαθυά στη καρδιά του και όταν μετά από πολλά χρόνια διηγήθηκε το γεγγονός σε λίγους μαθητές του,όπως ο ίδιος χαρακτήριζε τους υποτακτικούς του,θυμόταν και επαναλάμβανε ακριβώς αυτά τα ίδια
"Σωκράτη,γι αυτό έπλασα τον άνθρωπο;Ο άνθρωπος είναι αθάνατος.".
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ
ΑΡΧΙΜ.ΕΦΡΑΙΜ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ.
Μετά την παρακολούθηση ενός ντοκιμανταίρ με σκηνές από τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή,που προβαλλόταν σε τότε περιοδεύοντα κινηματογράφο της πόλης της Πάφου,αισθάνθηκε ως τα μύχια της υπάρξεώς του ένα τεράστιο κενό.
Ολα τα νεανικά ονειροπολήματα τον οδηγούσαν αντί σε ευφορία,σε μία βαθυά αίσθηση νεκρώσεως των προσκαίρων.Η χαρισματική μνήνη του θανάτου τον είχε επισκιάσει.
Στεκόταν μόνος σε ένα ύψωμα στη πολή της Πάφου,τη βραδυνή εκείνη ώρα,όταν ξαφνικά τον επισκέφτηκε ένα υπερκόσμιο ιλαρό φως και αναζωογόνησε τα αισθητήρια της πληγωμένης από την θλίψη ψυχής του.
Μέσα στο φως αυτό πρόβαλε η ειρηνική,παρακλητική και γεμάτη αγάπη μορφή του Κυρίου.
Εμφανίστηκε σε αυτόν ο ίδιος ο Χριστός και του είπε: "Σωκράτη γι αυτό έπλασα τον άνθρωπο;Ο άνθρωπος είναι αθάνατος."
Το τεράστιο κενό εξαφανίστηκε μετά από αυτή την αποκάλυψη και εσωτερική πληροφορία.Ταυτόχρονα του δόθηκε η εμπειρική γνώση για ποιόν λόγο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο.ο άνθρωπος είναι αθάνατος Υιός του Θεού.Το πράο και γλυκίτατο βλέμμα του Χρσιτού έδωσε νέα πνοή και έμπνευση στη ψυχή του και η υπερκόσμια φωνή Του αντήχησε αρμονικά και επιβλητικά ,εσωτερικά και εξωτερικά με υπέρλογο τρόπο σε όλη την υπάρξή του.
Τα λόγια αυτά εισήλθαν στη ψυχή του Σωκράτη ως βίαια πνοή.Μεταμόρφωσαν την εσωτερική του ύπαρξη,γέμισαν την καρδιά του με φως,από την θε'ι'κή εκείνη φωτιά που έκαιγε στην καρδιά του Λουκά και του Κλέοπα,καθώς βαδίζοντας προς Εμμαούς τους μιλούσε ο Κύριος εν ετέρα μορφή.Το κενό,η νέκρωση και η θλίψη του εξαφανίστηκαν.Η καρδιά του Σωκράτη,καθώς ο Κύριος δεν φαινόταν πλέον,πληγώθηκε με την ακόρεστη επιθυμία να αφήσει τα πάντα και να παραμένει κοντά Του,να μην χάσει την εμπειρία του αναστάντος Χρσιτού που βίωσε.
Τασ λόγια χαράκτηκαν βαθυά στη καρδιά του και όταν μετά από πολλά χρόνια διηγήθηκε το γεγγονός σε λίγους μαθητές του,όπως ο ίδιος χαρακτήριζε τους υποτακτικούς του,θυμόταν και επαναλάμβανε ακριβώς αυτά τα ίδια
"Σωκράτη,γι αυτό έπλασα τον άνθρωπο;Ο άνθρωπος είναι αθάνατος.".
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ
ΑΡΧΙΜ.ΕΦΡΑΙΜ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου