Δεν αρκούν τα «μη» και «μη», αν δεν υπάρχει κι ένα τεράστιο καταφατικό και δοξολογικό «Ναι» αποδοχής. Με αποδείξεις, όμως!
Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος.
Ελεγε, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ένας παντρεμένος: «Μετά από δέκα χρόνια καβγάδων με τη γυναίκα μου, αποφάσισα ότι είναι προτιμότερο να έχω ηρεμία, παρά δίκιο. Γι’ αυτό της χαρίζω όλα τα δίκια! Κι έτσι ησυχάζουμε στο σπίτι. Αλλιώς, γίνεται συνήθως χαμός!»
«Πάτερ, τι να προσέξω στη γυναίκα που θα βρω; Τι να έχει πάνω απ’ όλα;» «Εσύ θα το δεις αυτό, πώς θα νιώσεις. Δική σου η απόφαση και η ευθύνη. Μα και η χαρά και ο σταυρός που θα ζήσεις μαζί της. Πάντως, γενικά, αν θες να σου πω κάτι, θα έλεγα να έχετε καλή χημεία στα βασικότερα: να σου αρέσει εμφανισιακά, να ταιριάζετε ερωτικά, να επικοινωνείτε νοητικά και συναισθηματικά, να είναι ψυχολογικά νορμάλ και να μην έχει την γκρίνια και τη δυσαρέσκεια. Διότι αυτό θα σε διαλύσει. Και εννοείται ότι αυτά θα έλεγα και σε μια κοπέλα που θα με ρωτούσε για τον άντρα που ψάχνει πώς να είναι».
«Δεν αρκεί να είναι καλή χριστιανή και να πηγαίνει εκκλησία;» «Αν δεν έχει και τα παραπάνω, όχι». «Πάτερ, κάνω τον καλό, τον χριστιανό, τον ευλαβή στους ξένους. Στους δικούς μου, όμως, είμαι ένας σκέτος σατράπης, που δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα. Στη γυναίκα μου σκορπάω απειλές και στα παιδιά χαστούκια. Στη δουλειά όλοι νομίζουν ότι είμαι ωραίος, αφού κάθε χρόνο πάω στο Αγιον Ορος και τους δείχνω φωτογραφίες με γέροντες και μοναστήρια. Οσοι με ξέρουν, όμως, με αποφεύγουν και με φοβούνται. Γενικώς, πάτερ, κοροϊδεύω και ζω ένα ψέμα. Δεν έχω καμία σχέση με τον Χριστό».
Θαυμάζω τους ανθρώπους που μιλάνε έτσι. Διότι ο τρόπος τους φανερώνει ότι μπήκε φως στην ψυχή τους. Αν δεν είχε μπει φως, δεν θα έβλεπαν όλο αυτό το σκοτάδι. Αγώνας! Αν είναι σε μια σχέση να παίρνεις μια σταγόνα μοναχά αμβροσίας κι ολόκληρες κούπες δηλητήριο και πίκρα, ας λείπει, ρε παιδί. Βρε παιδιά, αν είναι μετά τρία χρόνια γάμου να γράφετε τέτοια τραγικά μηνύματα σε παπάδες, μην παντρεύεστε ποτέ! Κι εγώ, ως παπάς, τελικά πρέπει να σταματήσω να θεωρώ φλέγον θέμα μόνο τις προγαμιαίες σχέσεις κ.λπ., και να αρχίσω να μπαίνω στις βαθύτερες ψυχικές προϋποθέσεις για να πετύχει αυτή η υπόθεση που λέγεται «σχέση». Δεν αρκούν τα «μη» και «μη», αν δεν υπάρχει κι ένα τεράστιο καταφατικό και δοξολογικό «Ναι» αποδοχής. Με αποδείξεις, όμως!
Αυτό το «Ναι» πρέπει να αναλυθεί και να γίνει «λιανό» στη σκέψη του ανθρώπου.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...», των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος.
Ελεγε, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ένας παντρεμένος: «Μετά από δέκα χρόνια καβγάδων με τη γυναίκα μου, αποφάσισα ότι είναι προτιμότερο να έχω ηρεμία, παρά δίκιο. Γι’ αυτό της χαρίζω όλα τα δίκια! Κι έτσι ησυχάζουμε στο σπίτι. Αλλιώς, γίνεται συνήθως χαμός!»
«Πάτερ, τι να προσέξω στη γυναίκα που θα βρω; Τι να έχει πάνω απ’ όλα;» «Εσύ θα το δεις αυτό, πώς θα νιώσεις. Δική σου η απόφαση και η ευθύνη. Μα και η χαρά και ο σταυρός που θα ζήσεις μαζί της. Πάντως, γενικά, αν θες να σου πω κάτι, θα έλεγα να έχετε καλή χημεία στα βασικότερα: να σου αρέσει εμφανισιακά, να ταιριάζετε ερωτικά, να επικοινωνείτε νοητικά και συναισθηματικά, να είναι ψυχολογικά νορμάλ και να μην έχει την γκρίνια και τη δυσαρέσκεια. Διότι αυτό θα σε διαλύσει. Και εννοείται ότι αυτά θα έλεγα και σε μια κοπέλα που θα με ρωτούσε για τον άντρα που ψάχνει πώς να είναι».
«Δεν αρκεί να είναι καλή χριστιανή και να πηγαίνει εκκλησία;» «Αν δεν έχει και τα παραπάνω, όχι». «Πάτερ, κάνω τον καλό, τον χριστιανό, τον ευλαβή στους ξένους. Στους δικούς μου, όμως, είμαι ένας σκέτος σατράπης, που δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα. Στη γυναίκα μου σκορπάω απειλές και στα παιδιά χαστούκια. Στη δουλειά όλοι νομίζουν ότι είμαι ωραίος, αφού κάθε χρόνο πάω στο Αγιον Ορος και τους δείχνω φωτογραφίες με γέροντες και μοναστήρια. Οσοι με ξέρουν, όμως, με αποφεύγουν και με φοβούνται. Γενικώς, πάτερ, κοροϊδεύω και ζω ένα ψέμα. Δεν έχω καμία σχέση με τον Χριστό».
Θαυμάζω τους ανθρώπους που μιλάνε έτσι. Διότι ο τρόπος τους φανερώνει ότι μπήκε φως στην ψυχή τους. Αν δεν είχε μπει φως, δεν θα έβλεπαν όλο αυτό το σκοτάδι. Αγώνας! Αν είναι σε μια σχέση να παίρνεις μια σταγόνα μοναχά αμβροσίας κι ολόκληρες κούπες δηλητήριο και πίκρα, ας λείπει, ρε παιδί. Βρε παιδιά, αν είναι μετά τρία χρόνια γάμου να γράφετε τέτοια τραγικά μηνύματα σε παπάδες, μην παντρεύεστε ποτέ! Κι εγώ, ως παπάς, τελικά πρέπει να σταματήσω να θεωρώ φλέγον θέμα μόνο τις προγαμιαίες σχέσεις κ.λπ., και να αρχίσω να μπαίνω στις βαθύτερες ψυχικές προϋποθέσεις για να πετύχει αυτή η υπόθεση που λέγεται «σχέση». Δεν αρκούν τα «μη» και «μη», αν δεν υπάρχει κι ένα τεράστιο καταφατικό και δοξολογικό «Ναι» αποδοχής. Με αποδείξεις, όμως!
Αυτό το «Ναι» πρέπει να αναλυθεί και να γίνει «λιανό» στη σκέψη του ανθρώπου.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...», των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου