Ολοι έχουν δίκιο κι όλοι έχουν λίγο άδικο. Εχεις δίκιο. Διότι, για να λες ό,τι λες, έτσι αισθάνεσαι. Οφείλω να σε σεβαστώ. Ετσι καταλαβαίνεις εσύ τα πράγματα. Σεβαστό. Εσύ έπιασες αυτή την πλευρά του θέματος. Σε καταλαβαίνω.Ισως δεν συμφωνώ μαζί σου, γιατί εγώ το βλέπω κάπως αλλιώς. Αλλά αυτή η κατανόηση, ότι για κάθε θέμα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις και κατανοήσεις, ξέρεις τι με κάνει; Πιο επιεική. Πιο συμπαθή. Και πιο ευέλικτο. Με βοηθά να έχω κατανόηση και συμπάθεια. Προσπαθώ να σε νιώσω. Και δεν μπορώ να είμαι φανατικός. Το ξαναλέω με έμφαση: Δείγμα φωτισμένου ανθρώπου είναι η επιείκεια! Η ευελιξία και η έλλειψη φανατισμού. Δεν μπορώ να φανατιστώ για κάτι απέναντί σου. Διότι καταλαβαίνω ότι κι εσύ, για να υπερασπίζεσαι τις δικές σου απόψεις με τόση δύναμη, σίγουρα δεν το κάνεις από κακία. Δεν είσαι κακός. Μα ούτε κι εγώ είμαι. Ετσι νιώθεις, έτσι πιστεύεις, έτσι μιλάς. Εγώ πιστεύω κάπως αλλιώς. Πειράζει; Πειράζει να συμφωνούμε, παρότι έχουμε διαφορετική οπτική στη ζωή; Πειράζει να καταλάβεις το παιδί σου, αν και διαφωνείς τελείως με αυτό;
Μπορείς να καταλάβεις ότι για το παιδί σου είναι αδιανόητο να μείνει σήμερα βράδυ σπίτι και να μη βγει βόλτα και να γυρίσει αργά; Εσύ, ως γονιός, του λες: «Εχεις φροντιστήριο, έχεις μαθήματα και διάβασμα». Από την πλευρά σου, έχεις δίκιο. Αλλά το παιδί νιώθει ότι είναι στην εφηβεία, έχει τις επιθυμίες του, τις παρορμήσεις και τις ορμές του, το ξύπνημα της νιότης, την κούραση των προηγούμενων ημερών που διάβαζε συνέχεια, μια στενοχώρια ψυχική που εσύ αγνοείς, μια απογοήτευση συναισθηματική που δεν θα μάθεις ποτέ, γιατί σε ντρέπεται. Είναι μεγάλη πρόοδος αν μπορείς να καταλάβεις ότι το παιδί σου βλέπει τελείως διαφορετικά τη ζωή. Γι' αυτό υπάρχουν σύγκρουση, τσακωμός και φανατισμός. Διαβάζοντας βίους Αγίων και μεγάλων ανθρώπων, παρατήρησα το εξής: Ολοι τους είχαν επιείκεια και ευελιξία. Προσπαθούσαν να δουν ότι κι ο άλλος έχει τα δίκια του. Κι έλεγαν: «Για να το λες, αδελφέ μου, έτσι θα νιώθεις. Δίκιο έχεις κι εσύ». Το λέει ωραία ο αβάς Δωρόθεος κάπου στη διδασκαλία του: «Οταν τσακώνεσαι με κάποιον και δεν βρίσκεις άκρη, μην επιμένεις. Κλείσε τη συζήτηση όμορφα, λέγοντας: “Αδελφέ μου, για να λες έτσι, κάτι θα ξέρεις. Οπως νομίζεις εσύ. Κάπως νιώθεις για να το λες αυτό. Το σέβομαι. Το κατανοώ. Μπορεί να μη συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω ότι κι εσύ έχεις τα δίκια σου”».
Με τον τρόπο αυτό θα γίνει η ζωή μας πιο λειτουργική. Κράτα αυτή τη λέξη: λειτουργική. Λειτουργική ζωή θα πει να κυλάει η ζωή όμορφα, ώστε να μην μπλοκάρω. Λειτουργική ζωή θα πει δεν φρενάρω, δεν αγκυλώνομαι, δεν τσακίζομαι ούτε βασανίζομαι. Κι όλα αυτά, διότι έχω μάθει να δέχομαι κάθε διαφορετικό άνθρωπο που έχω απέναντί μου. Εσύ βλέπεις αλλιώς τα πράγματα, εγώ τα βλέπω αλλιώς… Παρ' όλα αυτά, σ' αγαπώ. Και σε καταλαβαίνω.
Οπου βλέπεις φανατισμό, πώρωση, εμμονές και πείσμα σημαίνει ότι δεν έχουν έρθει ακόμα η φώτιση και η Χάρη του Θεού.
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου
«Ολα του γάμου δύσκολα...», των εκδόσεων Αθως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου