«Ἀμέσως
μετὰ τὴν κοίμησή μου θὰ ξεκινήσουν τὰ γεγονότα τῆς Πόλης» ἔλεγε καί
ξανάλεγε ὁ σύγχρονος μεγάλος, ἱεραπόστολος, ὅσιος, μάρτυρας καὶ προφήτης
τῆς ἐποχῆς μας, ὁ ἀναγεννητὴς τοῦ μοναχισμοῦ, ὁ ταπεινὸς λευΐτης
γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης. Μὲ τὴν Ἑλλάδα θὰ «καθαρίσω» ἐντός τοῦ
2020, εἶπε προσφάτως ὁ Τοῦρκος πρόεδρος Ταγὶπ Ἐρντογάν. Καὶ σύγχρονος
χαριτωμένος γέροντας πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ὑποστήριξε ὅτι «τὶς προφητεῖες
θὰ τὶς βλέπουμε πλέον ἀπὸ τὴν τηλεόραση». Τὰ γεγονότα, ὅπως ὅλοι μας
καταλαβαίνουμε, ἀπὸ τὶς ραγδαῖες ἐξελίξεις στὴ γειτονιά μας, ἔχουν ἤδη
δρομολογηθεῖ.Ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου περὶ τῆς ἐπέκτασης τῶν χωρικῶν ὑδάτων, τὰ Ἑξαμίλια, ὅπως ἔλεγε, ἐπαληθεύεται. «Ὅταν ἀκούσεις στὴν τηλεόραση νὰ γίνεται θέμα γιὰ τὰ μίλια, γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν μιλίων (τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης) ἀπὸ 6 σὲ 12 μίλια, τότε ἀπὸ πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος. Ἀκολουθεῖ… Ὅταν ὁ τουρκικὸς στόλος ξεκινήσει νὰ κατευθύνεται κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ φθάσει στὰ ἔξι μίλια, πράγματι θὰ καταστραφεῖ. Θὰ εἶναι ἡ ὥρα ποὺ θὰ ἔχουν τὰ κόλλυβα στὸ ζωνάρι τους. Ἀλλά, αὐτὸ δὲ θὰ γίνει ἀπὸ ἐμᾶς. Αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ «Ἑξαμίλι» θὰ εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους…..Μετὰ θὰ ἀρχίσουν ὅλα τὰ γεγονότα, ποὺ θὰ καταλήξουν στὸ νὰ πάρουμε τὴν Πόλη…. Τὴν Πόλη θὰ μᾶς τὴ δώσουν». (σελ. 417, 434) Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, 1924 – 1994»).
Ἡ παράνομη λοιπόν ἀνακήρυξη τῆς ΑΟΖ τῆς Τουρκίας μὲ τὴν Λιβύη ἀποτελεῖ μία μεγάλη πρόκληση κι σ’ ἄλλες ἐποχὲς θὰ ἀποτελοῦσε αἰτία πολέμου. Ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τῆς ἀντίστροφης μέτρησης τοῦ χρόνου. Εἴμαστε πλέον καθ’ὁδόν πρός τήν ἐλευθερία τῆς πόλης τῶν ὀνείρων μας, την Βασιλεύουσα τῆς Ρωμιοσύνης. Ὁ κοινὸς νοῦς ἀντιλαμβάνεται πὼς βρισκόμαστε, ὅπως λέγουν, στὴν Πολεμικὴ Ἀεροπορία στὴν «ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ». Μάλιστα, ὅπως λέγει, σύγχρονος γέροντας, τώρα «ἀναμένεται, ὅλο καὶ περισσότερη ἔνταση καὶ κλιμάκωση ἀπὸ τὴν Τουρκία. Τώρα θὰ ξυπνήσουν, ὅσοι εἰρωνεύονταν τὸ ἐνδεχόμενο ἐπίθεσης στὴν Κρήτη. Ἀλλὰ αὐτὸ θὰ γίνει -ὅπως τονίζει- ἀργότερα ἀπὸ τοὺς Κεμαλικούς. Ἐπὶ Ἐρντογάν ἕνα θερμὸ ἐπεισόδιο περιμένουμε». Ποῦ γέροντα, ρώτησε ὁ π. Α. «Θὰ δοῦμε, θὰ δοῦμε. Γαῦδο, Καστελόριζο, θὰ δοῦμε». Ἔκοψε τὴ συζήτηση καὶ ἄρχισε νὰ μιλᾶ γιὰ τὸ πόσο ψηλὰ ὁ γέροντας Ἐφραίμ. (βλ. σὲλ 24-25).
Καὶ μάλιστα, ὅλα αὐτά, ἐν μέσω τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων. Ὁ διάβολος βλέπετε ἀκολουθεῖ τὴ συνήθη ἐδῶ καὶ αἰῶνες τακτική του, νὰ δημιουργεῖ ἐντάσεις καὶ προβλήματα τὶς παραμονὲς τῶν μεγάλων γιορτῶν τῆς χριστιανοσύνης, γιὰ νὰ ἀποπροσανατολίζει τὸν ἄνθρωπο...
Καὶ ἐμεῖς, ἐμεῖς χριστιανοί μου μπροστὰ σ’ ὅλα αὐτὰ τί κάνουμε; Παραμένουμε ἁπλοί, παρατηρητὲς καὶ θεατὲς τῶν ἐξελίξεων ἐμμένοντας στὴν γνωστή πρακτική, τοῦ νὰ σφυρίζουμε ἀδιάφορα; Θά συνεχίζουμε συνεχῶς νὰ διολισθαίνουμε στὰ κάθε λογῆς πάθη μας; Νὰ ἐπιβραβεύουμε μὲ τὴν ἔνοχη σιωπή μας τὴν πορνεία, τὴ μοιχεία, τὴν σερβιριζόμενη καὶ νομιμοποιούμενη ἐκ τῶν ἐπισήμων ἀρχόντων μας ἀνωμαλία, τὴν ἔκτρωση, τὴν κλοπή...; Νὰ στροβιλιζόμαστε γύρω ἀπὸ τὸν ὑπέρμετρο ἐγωισμό μας; Κι ὅλα αὐτὰ μέχρι νὰ διαπιστώσουμε μέσω τῶν ἐπερχόμενων ραγδαίων ἐξελίξεων τὴν ἐπείγουσα ἀνάγκη ἐπιστροφῆς μας στὰ νάματα καὶ τὶς διδασκαλίες τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ.
Πόσο ἀκόμη θὰ ἐναγκαλιζόμαστε μὲ τὴν ἀνοησία μας, ἀρνούμενοι νὰ δοῦμε πὼς ἡ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ ἡ πραγματικὴ εὐτυχία, ὁ γήϊνος ἐφήμερος παράδεισος, τὸν ὁποῖο ὅλοι ἐπιζητοῦμε ἔχει νὰ κάνει κατ’ ἀποκλειστικότητα καὶ ἀπολυτότητα μὲ τὴ σχέση μας ἔναντι τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ; Εἴμαστε ζωντανοὶ νεκροί: Κοινοί θνητοί χωρὶς καμιὰ προοπτική. Κι αὐτὸ γιατί κτίσαμε τὰ σπίτια τῶν καρδιῶν μας πάνω στὴν ἄμμο, μ’ ἀποτέλεσμα τώρα νά κλυδωνίζονται σὰν καρυδότσουφλα, ἀκόμη καὶ μὲ τὸ παραμικρὸ ἀεράκι. Μιλᾶμε πάντα γιὰ κεκτημένα, μέσα σὲ ξένο ἀχυρώνα. Σέ ἀχυρώνα ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει. Ἀγκιστρωνόμαστε σὲ χρήματα, καὶ πλοῦτο, ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει. Μετατραπήκαμε σὲ κύμβαλα ἀλαλάζοντα καὶ χαλκοὺς ἠχοῦντας, κοινῶς δηλαδὴ τενεκέδες ξεγάνωτοι κατὰ τὴν λαϊκὴ ρήση. Ἐκδιώξαμε τὶς ἀρετὲς καὶ στὴ θέση τους βάλαμε τὴν ἰδιοτέλεια καὶ τὸ ἄκρατο συμφέρον. Καταντήσαμε ἄγονο χωράφι τὴν ψυχή μας. Τὴν κλείσαμε ἑρμητικὰ σὲ ἐρημικοὺς πετρώδεις ἄγριους τόπους. Τόπους ποὺ παλαιὰ σύχναζαν οἱ καλικάντζαροι καὶ τὰ ταγκαλάκια.
Ἀναρωτιέμαι ποῦ εἶναι ἡ πυρφόρος, ἀναζωογονητικὴ μετάνοια; Αὐτὴ ποὺ προσέδιδε στὸ γένος μας τὸ στοιχεῖο τῆς νίκης καὶ τὸ ὁδηγοῦσε σὲ θησαυρούς. Αὐτή ποὺ τὸ καθιστοῦσε πρωτοπόρο σέ ὁλάκερη τήν Οἰκουμένη. Λησμονήσαμε ὅτι ἡ πάστα μας ὡς Ἕλληνες, ὅπως λέει ὁ σοφὸς λαός, καὶ παραδέχονται οἱ πάντες, εἶναι πάστα ἡρώων, ἀγωνιστῶν, σπουδαίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Εἶναι πάστα ἁγίων ἀναστημάτων. Εἴμαστε γεννημένοι νὰ ἀνακαλύπτουμε τοὺς ἀνεκτίμητους κρυμμένους θησαυροὺς τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τοὺς προσφέρουμε ἀνιδιοτελῶς στὴν ταλανιζόμενη ἀνθρωπότητα. Καί ἔτσι, μόνο ἔτσι, νά ὠφελούμαστε καί οἱ ἴδιοι. Τὰ καλὰ εἶναι μπροστὰ καὶ μᾶς περιμένουν. Ὅμως, σ’ αὐτὰ ἕνας καὶ μοναδικὸς δρόμος ὁδηγεῖ. Εἶναι ὁ δρόμος τῆς μετανοίας. Ὁ δρόμος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἂς ἀφήσουμε λοιπὸν τὶς ἄχαρες ἀλάνες τῆς πλάνης καὶ τά πλιάτσικα τοῦ σκοταδισμοῦ. Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ βγοῦμε δυναμικὰ ἀπὸ τὸ καβούκι τοῦ καθήκοντος καὶ τοῦ καθωσπρεπισμοῦ. Νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τῶν ψευδαισθήσεων καὶ τοῦ εἰκονισμοῦ, ποὺ μᾶς καθιστᾶ σήμερα ζαλισμένο ἄμορφο κοπάδι. Ἔφθασε ὁ καιρὸς νὰ ἀποκτήσουμε προοπτικὴ καὶ μὲ δέος καὶ φόβο Θεοῦ νὰ ἀτενίσουμε πρὸς τοὺς θησαυροὺς τῆς χαμένης Ἰθάκης μας. Ὁ δρόμος τῆς μετανοίας εἶναι δύσβατος καὶ ἀκανθώδης. Ἂν καὶ προσφέρεται ἀπὸ τὸ Θεὸ σὲ ὅλους, λίγοι ὡστόσο, τὸν ἀκολουθοῦν. Οἱ πολλοὶ προτιμοῦν νὰ περιφέρονται ἄσκοπα ὡς ζῶντες νεκροί, ὅπως ὁ παλαιὸς Ἰσραὴλ στὴν ἔρημο καὶ νὰ γίνονται βορᾶ τῶν κάθε λογῆς σύγχρονων θηρίων καὶ τῶν φαρμακερῶν φιδιῶν. Ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀποκτοῦν τὴν προοπτική τῆς γῆς τῆς ἐπαγγελίας, τῆς γῆς ὅπου ρέει μέλι καὶ γάλα, τῆς καρποφόρας γῆς τῶν φωτὸς καὶ τῆς ἀνάστασης.
Ἔφθασε ἡ ὥρα ὅλοι, νέοι καὶ γέροι, γυναῖκες καὶ ἄνδρες νὰ ἀπαιτήσουμε, ναί νά ἀπαιτήσουμε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συντονίσει στὴ ζωοφόρο συχνότητα τοῦ Υἱοῦ Του καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καιρὸς οἱ ἄρχοντες τοῦ τόπου, ποὺ κρατοῦν τὰ ἡνία τῆς πατρίδος μας, τῆς γλυκιᾶς μας καὶ μοναδικῆς Ἑλλάδας, νὰ ἀλλάξουν ρότα. Ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νὰ συνειδητοποιοῦν, πὼς στὶς ἐπικείμενες μάχες, ποὺ ἔρχονται ἡ Ἑλλάδα θὰ εἶναι μόνη. Ἐγκαταλελειμμένη ἀπὸ παλιοὺς καὶ νέους συμμάχους καὶ ἀπὸ τὶς εἰκονικὲς ψευδαισθήσεις τῶν τυφλοπόντικων τῶν μασονικῶν στοῶν καὶ τῶν ἐκφραστῶν τῆς Νέας Τάξης. Ἔτσι τὸ θέλει ὁ Θεός.
Καὶ μέσα στὴ μοναξιὰ τῆς ἀσθένειας, ποὺ τόσα χρόνια τὴ βασανίζει καὶ τὴν ταρακουνᾶ, μόνη, ὅπως πάντα ἡ Ἐλλάδα, θὰ ἀνακαλύψει τὴ δύναμη τῆς γιατρειᾶς. Θὰ ἐπιστρέψει στὸ Θεὸ καὶ τὰ ταγκαλάκια, σὰν τοὺς καλικατζάρους ποὺ τῆς στεροῦσαν τὴ ζωή, θὰ γυρίσουν στὰ ἔγκατα τῆς γῆς. Ἑλλάδα σημαίνει φῶς καὶ φῶς σημαίνει Χριστός.
Χριστιανοὶ μου ἔρχονται καλὲς μέρες. Μέρες ἐπαγγελίας. Μέρες Ἀνάστασης. Μέρες καλοζωΐας. Μέρες Λύτρωσης. Μέρες Χριστοῦ. Στήνεται μεγάλο πανηγύρι σὲ γῆ καὶ οὐρανό. Θέλετε νὰ πάρετε μέρος; Οἱ προσκλήσεις καὶ τὰ εἰσιτήρια προσφέρονται δωρεὰν στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ὅσοι θέλουν νὰ συμμετάσχουν μποροῦν πολὺ εὔκολα καὶ δίχως κανένα ἀπολύτως κόπο. Πῶς; Δὲν ἔχουν παρὰ νὰ ἀνοίξουν τὴν καρδιά τους, νὰ τὴν καταστήσουν φάτνη καὶ νὰ ζητήσουν μὲ εἰλικρίνεια νὰ γεννηθεῖ μέσα τους Χριστός. Καὶ τότε, ὅλα μὰ ὅλα, θὰ ἀλλάξουν. Θὰ γευτοῦν Ἑλλάδα. Γιατί Ἑλλὰς σημαίνει φῶς, Φῶς Χριστοῦ.
Θυμηθεῖτε! Χωρὶς Χριστὸ θὰ δυσκολευτοῦμε σ’ αὐτὰ ποὺ ἤδη ἔρχονται. Μὲ τὸ Χριστὸ ὅλα θὰ γίνουν εὔκολα, ὄμορφα. Ὅλα θὰ βαίνουν καλῶς.
Καλὰ Χριστούγεννα
Συντακτικὴ ὁμάδα Στύλου Ὀρθοδοξίας
Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου