Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ζεστασιάς και της ζεστής ανθρώπινης καρδιάς.Το μεγαλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στο Χριστό, είναι η καρδιά μας, ο εαυτός μας.

 

Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου Ιησού Χριστού
Προσκύνηση των Μάγων
Μνήμη των ποιμένων, που είδαν τον Κύριο Ιησού Χριστό

Εορτάζουν στις 25 Δεκεμβρίου

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. »

Άγιος Παύλος Σερβίας

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκάς 2:14)
Οι άνθρωποι έχουν χάσει την επαφή με το γεγονός ότι με τη γέννησή Του ο Χριστός έφερε την ειρήνη του Θεού στον κόσμο. Αυτή η ειρήνη του Θεού είναι μια εσωτερική ειρήνη, μια ειρήνη που έρχεται στην ψυχή για να την αγιάσει και να την προετοιμάσει για τη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι η ειρήνη που ο Κύριος μίλησε αργότερα στους μαθητές Του στον Μυστικό Δείπνο: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιωάννης 14:27)

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ζεστασιάς και της ζεστής ανθρώπινης καρδιάς. Εαν σήμερα μας φαίνεται ότι δεν υπάρχει χώρος για να «ζεσταθεί» ένας άνθρωπος, είναι επειδή οι ανθρώπινες καρδιές είναι πια κρύες. Έμειναν σκληροί και αναίσθητοι μπροστά στον πόνο τόσων αδελφών οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έμειναν χωρίς σπίτι, εξορισμένοι από τον τόπο που γεννήθηκαν, κάποιοι μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ότι η ζωή είναι δύσκολη δεν είναι εξαίρεση, είναι ο κανόνας. Μόνο ο 20ος αιώνας πίστεψε ότι η ζωή είναι εύκολη και ευχάριστη, ένα όνειρο που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία(…) Τις δυσκολίες όμως μπορούμε ευκολότερα να τις υποφέρουμε όταν μέσα μας και ανάμεσά μας υπάρχει ανθρώπινη ζεστασιά. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του ο Κύριος δεν θα μας ρωτήσει σε τι καιρούς ζήσαμε, αλλά πώς φερθήκαμε στον πλησίον μας. Ήταν η «κόλαση»μας ή ο «παράδεισός» μας;..
Η ζεστασιά της καρδιάς είναι σε θέση να μετατρέψει οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμα και να κάνει μια σπηλιά στη Βηθλεέμ το πιο όμορφο παλάτι και τόπο γέννησης του Βασιλέα των βασιλέων. Το καλό είναι πολύ ισχυρότερο από το κακό, και ότι  θριαμβεύει το κακό είναι προσωρινό και απατηλό. »

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Όταν έχουμε το Χριστό μας και τους αγίους μας στην καρδιά μας, μας την κρατάνε ζεστή με την θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κι έτσι δεν μπορεί να την παγώσει το πνεύμα της αποστασίας που πνέει παντού.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε την έμπνευση ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από τα παγωμένα νερά του κόσμου, ο οποίος δεν προσεύχεται. Ο Χριστός έρριξε τη θεία φλόγα στη γη, και προσευχόμαστε σ’ αυτόν να φλογίσει τις ψυχές μας να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος και να μην επισκιάσει κανένα μαύρο σύννεφο αυτήν την λαμπρή φλόγα.
Όταν μου αποκαλύφθηκε το νόημα της υπάρξεώς μας …· είναι προτιμότερο να πω μου διανοίχθηκε. Τότε όλα τα γεγονότα –όλου του κόσμου στην πολυχιλιετή ιστορία του, και του κάθε ανθρώπου στην προσωπική του ύπαρξη– πήραν άλλη απόχρωση. Και δεν έβρισκα λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Θεό.
Θυμάσαι ένα μικρό τραγούδι που μάθαιναν παλαιότερα τα παιδιά ;
Το Βρέφος Χριστός είχε έναν κήπο.
Και πολλά ρόδα καλλιεργούσε σε αυτόν …
Όταν όμως τα ρόδα άνθισαν
Αυτός προσκάλεσε τα παιδιά των Εβραίων,
αλλά αυτά ξερίζωσαν τα άνθη,
και ερημώθηκε ολόκληρος ο κήπος …
Τα παιδιά τότε από τα αγκάθια
έπλεξαν γι’ Αυτόν ακάνθινο στεφάνι.
Τέτοια είναι η οδός που προσφέρεται σε όλους μας, για να μείνουμε έπειτα αιώνια μαζί Του: Να μην περιμένουμε ευγνωμοσύνη από κανέναν για όλα που κάναμε εμείς γι’ αυτούς· να τους ευεργετούμε όλους, αν είναι δυνατό να συμπάσχουμε με αυτούς, γιατί δεν γνωρίζουν ακόμη την Αλήθεια της Αιώνιας Αγάπης του Ουρανίου Πατρός… Αν οι άνθρωποι παραμένουν πάντοτε εγωιστές, τότε πώς είναι δυνατή η παγκόσμια αδελφοσύνη των ανθρώπων; Πώς είναι δυνατόν όλος ο κόσμος να γνωρίσει τον Πατέρα όλων μας;
«Κύριε, Συ ο ίδιος δίδαξέ με τα πάντα … Δώσε μου τη χαρά της γνώσεως του θελήματός Σου και των οδών Σου … Δίδαξέ με να σε αγαπώ αληθινά με όλο μου το είναι, όπως μας παρήγγειλες … Οικοδόμησε τη ζωή μου έτσι, όπως Εσύ ο ίδιος την συνέλαβες στην προαιώνια βουλή Σου … Μην επιτρέπεις να πορευθώ σε ξένους δρόμους, που οδηγούν στο σκοτάδι … δώσε σε μένα να δω το Φως Σου, ώ Φως του κόσμου».

***

Αγία Γερόντισσα Γαβριηλία

Το μεγαλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στο Χριστό, είναι ο εαυτός μας.
Η αγάπη είναι μια βόμβα και όλα τα κακά τα διαλύει.
Αν δεν χτυπηθεί το κάρβουνο, γίνεται διαμάντι;
Άμα αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, τότε ο Θεός θα μας πλάσει όπως Εκείνος θέλει να είμαστε. Θα μας δίνει τόσες ευκαιρίες! Θα μας γνωρίσει πρόσωπα δικά Του! Θα προχωρήσουμε στην ζωή!
Και θα φθάσουμε ν΄ανθίσουμε εν Χριστώ, εν Θεώ.
Όταν πιστέψεις βαθειά, με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία Του Θεού, τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πιά δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, … θα πας! Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι τρελός. Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι επιπόλαιος, παράξενος. Αλλά καλύτερα να σε κρίνουν οι άνθρωποι, παρά ο Θεός μια μέρα…
Τρία πράγματα χρειάζονται: Πρώτον Πίστις. Δεύτερον Πίστις. Τρίτον Πίστις.
Τότε βοήση, και ο Θεός εισακούσεταί σου• έτι λαλούντος σου ερεί• ιδού πάρειμι. Ησαΐας 58:9 [τότε θα φωνάξεις και ο Θεός θα σε ακούσει• ενώ ακόμα θα μιλάς, θα πει: Να, ήρθα].
Να σκέπτεστε και να βλέπετε μόνο το ΦΩΣ.
Όλα τα άλλα είναι παρενθέσεις που δεν πρέπει να αφήνουν ούτε ίχνος πάνω σας..
Ποτέ να μην λες «γιατί περνώ αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης…
Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι:
ΟΛΑ στο σχέδιο του Θεού. ΟΛΑ.

***

Λίγο αργότερα από την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, ένας σπουδαίος και σοφός άνθρωπος, ο άγιος Ιερώνυμος ξεκίνησε από την Ρώμη και πήγε στη Βηθλεέμ. Έφτιαξε εκεί το κατάλυμά του και ζούσε δίπλα στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Κάθε τόσο, ο άγιος Ιερώνυμος πήγαινε και γονάτιζε μπροστά στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός και Τον παρακαλούσε και Τον ικέτευε για την αιώνια ζωή.
Μια μέρα, Χριστούγεννα, – το έχει γράψει ο ίδιος αυτό το γεγονός – ενώ προσευχόταν, βλέπει τον Χριστό μπροστά του να του λέει:
Ιερώνυμε, σήμερα είναι η γιορτή μου. Σήμερα είναι η επέτειος της καθόδου μου στη γη, που γεννήθηκα στο σπήλαιο αυτό. Τί δώρο θα μου κάνεις;
Απαντάει ο άγιος:
Υιέ του Θεού, για Σένα άφησα την πρωτεύουσα του κόσμου, την Ρώμη, και όλα τα πλούτη που είχα εκεί. Ήλθα εδώ και ζω φτωχός κοντά Σου. Τί δώρο θέλεις να σου κάνω; Τί έχω πια Χριστέ μου, να σου δώσω;
Κάτι έχεις ακόμη. Και θέλω να μου το δώσεις.
Χριστέ μου, είχα σοφία. Μόρφωση απέραντη. Την είχα αποκτήσει με τις μελέτες μου. Μα και αυτή την έκανα θυσία μπροστά Σου. Την θεώρησα σκόνη και στάχτη. Τώρα πια, ασχολούμαι μόνο με τον λόγο Σου. Τί άλλο να σου δώσω;
Κάτι έχεις ακόμη, Ιερώνυμε. Θέλω να μου δώσεις και από αυτό.
Χριστέ μου, είχα δυνάμεις σώματος και έχω δυνάμεις πνεύματος. Τα άφησα όλα στα πόδια Σου. Δεν θυμάμαι να έχω τίποτε άλλο να Σου δώσω.
Και όμως, κάτι έχεις ακόμη.
Ποιό Χριστέ μου, πες το μου. Και αμέσως θα Σου το προσφέρω.
Του λέει ο Χριστός:
Τις αμαρτίες σου! Αυτές θέλω να μου τις δώσεις!
Χριστέ μου, τί να τις κάνεις τις αμαρτίες μου;
Να τις πάρω εγώ. Να φύγουν από εσένα. Να σου τις συγχωρήσω. Και να μείνεις εσύ καθαρός, με την χάρη μου και με την αγάπη που έχεις για μένα.
+Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Ο Θεός επί γης, Έκδ. Ι. Μ. Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα 2015, σ. 13-18).

***

Άγιος Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

Άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστόν μας, παρακάλεσε Τον και Εκείνος θα βοηθήσει!
Κάθε ημέρα, στην Βηθλεέμ βρίσκομαι. Μπορείς σωματικά να είσαι όπου αναγκαστικά είσαι υποχρεωμένος να είσαι. ‘Αλλά με τον νουν σου, όπου εσύ θέλεις. Τον νουν σου δεν εξουσιάζει κανείς.
Ημέρα πού θα πέραση και δεν ένοιωσες τον Χριστό μας στην καρδία σου, δια της προσευχής, αναγνώσεως Ψαλτηρίου, Ευαγγελίου, κλπ., κλπ., να θεωρείς ότι απώλεσες αύτη την μέρα!
Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και όταν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον μήπως και το χάσετε!
Χαιρέτησε την Χάριν! Όταν αισθάνεσαι κατάνυξιν, είναι επειδή σε επισκέπτεται η Χάρις του Θεού. Χαιρέτησέ την και αγκάλιασέ την, δηλ. ζήσε την επίσκεψιν της Στοργής του Θεού εκείνη την ώραν και ταπεινά ευχαρίστησε τον Θεόν δια το δώρον αυτό και παρακάλεσε Τον να μη σε εγκαταλείψει ποτέ!Χριστός ετέχθη!
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Εις την ημέρα της Γεννήσεως του Θεού και Λόγου
Κατά την ημέραν των Χριστουγέννων ο Λ ό γ ο ς  σ ά ρ ξ  ε γ έ ν ε τ ο. (Ιωάν.1,14)
Αυτή είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη χαρμόσυνος αγγελία, το πιό μεγάλο ”ευ-αγγέλιον”, που ήτο δυνατόν να δώση ο Θεός εις τον άνθρωπον και ο ουρανός εις την γην …;..
Με την γέννησιν του Θεού εν σώματι, εγεννήθη εις αυτόν τον κόσμον
όλος ο Θεός,
όλη η Αλήθεια του Θεού,
όλη η δικαιοσύνη του Θεού ,
όλη η Αγάπη του Θεού,
όλη η Αγαθότης του Θεού ,
όλον το Έλεος του Θεού.
Δια τούτο όλοι οι πεινώντες και διψώντες τον Θεόν και την Δικαιοσύνην Αυτού, μέσα εις την πνευματικήν έξαρσιν και την άπειρον χαράν των, χαιρετίζουν όλα τα όντα και όλην την κτίσιν με τον Χριστουγεννιάτικον χαιρετισμόν :
Χ ρ ι σ τ ό ς  ε γ ε ν ν ή θ η !

Ενώ από τα χριστονοσταλγικά βάθη των όντων και της κτίσεως αντηχεί συγκινητική η απάντησις :
Α λ η θ ώ ς  ε γ ε ν ν ή θ η !Ο Χριστός και ο Μίσα! Η ζεστασιά της καρδιάς μπορεί να κάνει μια σπηλιά στη Βηθλεέμ το πιο όμορφο παλάτι
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/25/%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B1/

Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου!Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!Η Παναγία στον άγιο Βαλέριο Γκαφένκου
https://iconandlight.wordpress.com/2014/12/26/%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA/Απολυτίκιον των Χριστουγέννων ήχο Δ’.

Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι.

Δοξαστικό Ενάτης Ώρας των Χριστουγέννων.
Ήχος πλάγιος του β’. Δίχορο

Σήμερον γενvάται εκ Παρθένου, ο δρακί την πάσαν έχων κτίσιν Ράκει καθάπερ βροτός σπαργαvούται, ο τη ουσία αναφής.Θεός εν φάτνη ανακλίνεται, ο στερεώσας τούς ουρανούς πάλαι κατ’ αρχάς. Εκ μαζών γάλα τρέφεται, ό εν τη ερήμω Μάννα ομβρίσας τω Λαώ. Μάγους προσκαλείται, ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Δώρα τούτων αίρει, ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμέν σου την Γένναν Χριστέ (εκ γ’). Δείξον ημίv και τα θείά σου Θεοφάνεια.

Κοντάκιον. Ήχος γ’ Αυτόμελον. Ποίημα Ρωμανού τού Μελωδού.

Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το Σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξολογούσι. Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι. δι’ ημάς γάρ εγεννήθη, Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

Δόξα… Και νυν …
Ήχος β’. Κασίας

Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης, η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο, και σου ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής, η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηνται· και εις μίαν Δεσποτείαν Θεότητος, τα Έθνη επίστευσαν. Απεγράφησαν οι λαοί, τω δόγματι του Καίσαρος, επεγράφημεν οι πιστοί, ονόματι Θεότητος, σου του ενανθρωπήσαντος Θεού ημών. Μέγα σου το έλεος, δόξα σοι.
iconandlight.wordpress.com